Bloggang.com : weblog for you and your gang
เด็กแว่นผู้ถูกเส้นด้ายครอบงำ
:: โลกที่ศิลปะ ไ ม่ สำ คั ญ ::
สวัสดีอีกครั้งค่ะ
ศิลปะ หากทำอาชีพที่เกี่ยวกับศิลปะ โดยเฉพาะทัศนศิลป์ (งานวาด งานปั้น งานสถาปัตฯ และภาพพิมพ์) อาจถูกตราหน้าว่าศิลปินใส้แห้ง (ยกเว้นสถาปัต) เพราะไม่มีใครซื้องาน นอกจากจะทำงานประเภทออกแบบ ยังพอมีผลต่อธุรกิจ หากไม่มีก็ไม่ได้ ร้านไม่สวยลูกค้าก็ไม่เข้า โลโก้บริษัทไม่มีเพราะไม่มีใครออกแบบ แหวนเพชรคนไม่ซื้อเพราะออกแบบไม่สวย ฯลฯ แต่คงไม่มีใครอยากได้ภาพวาดแถมกรอบเอาไว้ประดับบ้าน เพราะเศรษฐกิจก็ไม่ดีอยู่แล้ว ซื้อของไม่จำเป็นเอาไว้ทำไม?
ทำไมเป็นอย่างนั้น?
ก. วาด ๆ ปั้น ๆ ใคร ๆ ก็ทำได้ เลยไม่มีใครอยากจ้าง ไม่มีใครอยากซื้อ
ข. อื่นๆ หากไม่มี ไม่ได้ แต่งานศิลปะ ไม่มีก็ไม่เป็นไร...
ค. งานศิลปะมีไปก็ไม่ได้มีเงินมากขึ้น แถมยังเสียเงินเพื่อซื้อมันอีกตะหาก
ง. วาดรูปไม่เก่ง ปั้นก็ไม่ดี ภาพพิมพ์ก็ไม่เคยเรียน เห็นงานคนอื่นแล้วอิจฉาเลยพาลไม่ซื้อ...
จ. ความสวยที่มีไว้ประดับไม่ทำให้โลกสวยขึ้น แค่ทำให้ห้องสวยขึ้น
ฉ. งานวาด งานปั้น ภาพพิมพ์ ที่เอาไว้ประดับมันเหมาะสำหรับคนรวยเท่านั้น เพราะคนที่ไม่รวยก็ไม่ซื้อเพราะไม่สำคัญ กินก็ไม่ได้ พูดด้วยก็ไม่พูดตอบ...
ช. อยากได้รูป ภ่ายภาพเอาก็ได้
ฌ. อยากได้รูปวาดจากรูปถ่ายก็ใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์ ไม่ต้องจ้างคน แถมยังสวย ไม่มีที่ผิดพลาด
ด. เป็นไปได้หมด
เป็นศิลปินไม่ใช่ง่าย ๆ นะ ไหนจะต้องซื้อสี ซื้อพู่กันอันละ 200 กระดาษ เฟรม ไม้อัด ปูน สำริด และอื่น ๆ
การทำงานก็ต้องละเอียดรอบคอบ จัดองค์ประกอบให้ลงตัว ใช้สี ใช้รูปร่าง รูปทรง ที่ว่างให้พอดี กว่าจะทำแบบพิมพ์ได้มันเหนื่อยขนาดไหนใครรู้บ้างมั้ย? กว่าจะสื่ออารมณ์ ความรู้สึกลงไปในภาพได้นี่คิดหัวแทบระเบิด
แถมยังขายไม่ได้เพราะผู้คนไม่นิยมเสพความงามบนผืนผ้าใบ
และมันทำเงินไม่ได้
มันยุติธรรมตรงไหน?
งานที่ต้องลงทุน ลงมือ ลงแรง และปันส่วนอารมณ์ แต่จิตวิญญาณของเรากลับถูกเมินเฉย ล้าขนาดไหน แห้งสักเท่าไหร่ ถึงจะพอใจ? ศิลปินจริง ๆ เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเห็นแล้ว ขนาดตอนเรียนที่บ้านยังไม่อยากให้เรียนจิตรกรรมเลย เพราะกลัวว่าจะต้องไปวาดรูปขายแถวสะพานควาย เข็นรสเข็นขายลูกชิ้นปิ้งยังมีรายได้มากกว่าเลย กินได้ด้วย
สักวัน โลกนี้จะต้องนับถือผู้ทำงานศิลปะ ว่ามีความสำคัญ
หน่วยกิจการเรียนวิชาศิลปะ จะต้องมากขึ้น
ศิลปินจะต้องได้รับการยอมรับ
และคำว่า ศิลปินไส้แห้งจะหมดไป
สักวันฉันจะทำลาย โลกที่ศิลปะไม่สำคัญ
...
ปล. ศิลปะคือสิ่งที่มนุษย์สร้างสรรค์ รวมทั้ง ดนตรี วรรณคดี และนาฏศิลป์ (บางคนไม่รู้)
สิ่งที่กำหนดตัวตนมนุษย์ในประวัติศาตร์ขั้นแรกสุด ก็คือ ศิลปะบนผนังถ้ำ
และช้างวาดรูปก็ไม่ใช่การทำงานศิลปะนะจ๊ะ
อย่าเข้าใจผิดนะจ๊ะ
สุดท้ายนี้ งานวาด งานปั้น และภาพพิมพ์ ไม่ใช่สิ่งที่ไว้ดูเล่น แต่ไว้เพื่อกล่อมเกลาจิตใจ เป็นสิ่งที่ทำให้รู้ว่าสังคมนั้น ๆ มีความสวยงามภายใน
ไว้พบกันโอกาสหน้าค่ะ
Z'Lookpad
Create Date : 24 เมษายน 2551
Last Update : 24 เมษายน 2551 11:19:57 น.
6 comments
Counter : 609 Pageviews.
Share
Tweet
ชนชาติใด ไม่มีดนตรีกาล
ในสันดาน เป็นชาติ ชอบกลนักฯ
เอิ่ม ผมว่านะ แท้จริงแล้วเนี่ย มันเป็นเหมือนกับบรรทัดฐานในสังคมอ่ะครับ เรียนจบมีงานทำได้เงินเดือนเก็บเงินแต่งงานเลี้ยงลูกเกษียณตาย จบ.
บางคนที่อยากจะออกจากวงจรอุบาทว์นี้ต้องมุ่งมั่นครับ
- - - - -
เป็นกำลังใจให้เด้อออ ตะเอ๊งงง
ps. ไม่ต้องไปเม้นที่บ้านละเย้
:P
โดย: BJ IP: 210.213.30.148 วันที่: 26 เมษายน 2551 เวลา:19:21:24 น.
^
^
ชิ -*- ฝากไว้ก่อนเถ้ออ
โดย: หลาม IP: 124.121.111.202 วันที่: 26 เมษายน 2551 เวลา:19:31:53 น.
ใจเย็นๆ ใจเย็นๆ
โดย: เหมียวตาปรือ IP: 125.25.102.70 วันที่: 26 เมษายน 2551 เวลา:20:27:30 น.
โห
เรื่องนี้ต้องคุยกันยาววววว
ยาวจนเรียบเรียงไม่ถูก
คนที่จทำะอะไรนอกวงจรที่ใครก็ไม่รู้กำหนดนี่มันยากกกกกเป็นบ้าเลย
ใครมันจะมันมามัวเพ่งพินิจพิเคราะห์ถึงสิ่งที่อยู่ภายในของสิ่งแต่ละสิ่งถ้าทำแล้วไม่ได้ซึ่งอะไรที่เป็นรูปธรรม
โว้ยย หัวอยากจะบึ้มม
เรามาทำลายวงจรอุบาทว์กันเห๊อะ
5555~
โดย: HoTtanium_TheTooN IP: 203.118.98.206 วันที่: 26 เมษายน 2551 เวลา:20:28:45 น.
อย่างน้อยบ้านเราก็มีผลงานศิลปะเยอะนะ 555+
ต้องมีรูปอยู่ทุกห้องแหละ (ยกเว้นครัวกะห้องน้ำ - -*)
งานเขียนก็เหมือนกันแหละ เดี๋ยวนี้แนวที่ไม่จำเป็นต้องลงทุนลงแรงคิดพล็อต หาข้อมูลเกลื่อนเลย แค่สักว่ายัดพระเอกหล่อ ดัง นางเอกเปิ่นๆแค่นั้นเอง -*- ก็ขายดีแล้ว
ในขณะที่นิยายเราไม่เป็นแบบนั้นก็ไม่มีใครสนใจเท่าไหร่เลย - -* แนวตลาดๆๆ เบื่อจังเลย 555+
ไม่เกี่ยวข้องกับศิลปะแต่ก็ใกล้เคียงแหละนะ แหะๆ
แต่ยังไงก็เถอะ ถ้ามีอะไรเป็นรูปดอกกุหลาบ แม่เราสนทั้งนั้น > w <
(บอกไว้ก่อน เผื่อจะขายงานให้บ้านเรา อิอิ)
โดย: หยาดน้ำฟ้า IP: 124.121.80.180 วันที่: 28 เมษายน 2551 เวลา:16:29:18 น.
รัยกันค๊าาาาา
โดย: ดาอิน IP: 125.26.39.56 วันที่: 3 กันยายน 2553 เวลา:22:30:13 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
เส้นด้ายร้อยลูกปัดผัดผงกะหรี่
Location :
นนทบุรี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
เส้นด้ายคืออะไรใครรู้บ้าง
ดูทั้งเล็กทั้งบางน่าสังสัย
ถ้าอยากรู้ว่ามันคืออะไร
จะบอกให้พวกคุณคิดเอาเอง
555+
Group Blog
ชีวิตไร้สาระของลูกปัด
มัน...ไม่ใช่เรื่องจริง
TAG นาน ๆ ที
FAN's BLOG
<<
เมษายน 2551
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
24 เมษายน 2551
:: โลกที่ศิลปะ ไ ม่ สำ คั ญ ::
All Blogs
:: Just Talking :) ::
:: ไดเอ็ทด้วยกล้วย ::
:: TOP 5 คำพูดที่ชั้นไม่ชอบในมหา'ลัย ::
:: กลับมาแล้ว บล็อกของเรา คิดถึงจังเลย >3< ::
:: วันเวลาผ่านไป เราผ่านจุดนั้นมาแล้ว ::
:: Why ::
:: เหม่อมองท้องฟ้า...คิดถึงโรงเรียน ::
:: จบม. 6 แล้ว เข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัย ::
:: อัพเดทชีวิต : ใกล้จบม. 6 แล้ว ::
:: I am a SU girl ::
:: มาเขียนสักครั้งจะเป็นไร ::
[อิฮั้นทนไม่ไหว version ใครขวัญอ่อน ไม่ต้องเข้ามา ] :: ชั้นเป็นนักเรียนแน่เหรอวะ?? ::
:: เด็กเตรียมแอด vs เด็กมหาลัย ::
:: เปิดเทอมใหม่ หัวใจว้าวุ่น ::
:: แพ้อะไรอีกแล้ววะเรา ::
:: โลกที่ศิลปะ ไ ม่ สำ คั ญ ::
:: ชีวิตสบายหลังปิดเทอม...จริงหรือ? ::
:: ไม่รู้จะอัพอะไรอ่ะ ::
:: เรียนจบมอห้าแว้ววววววววววววววววววว ::
:: อู้อ่านหนังสือมาอัพบล็อก *-* ช่วงสุดท้าย 5p2 ^ ^~ ::
:: ปล่อยเวลาไปเฉย ๆ มันน่าเสียดายเนอะ ::
:: มีลางสังหรณ์ว่าวันนี้ต้องอัพบล็อก ::
:: แล้วชั้นจะหลับลงได้ยังไง = =" ::
:: There is nobody staying in the world ::
:: อัพ ไฮ สปีดดดดดด ::
:: สอบเสร็จแล้วจ่ะ พร้อมอาการซึม ๆ... ::
:: After Test...Arkkkkkkkkkk ::
:: สิบสี่ ธันวา วันเกิดใครว้า ~ คิกคิก >///< ::
(Thuangsith) โดนใช้ให้มาอัพบลอค มาทายนิสัยกันเถอะ
:: จังหวะมาแล้วครับน้องพี่ ใครอยากมันเชิญทางนี้ ไปด้วยกันเลยไป~ ::
:: ใกล้เปิดเทอมแล้วจ้าพี่น้องงงง ::
[ละเลงอารมณ์]:: บอกกับตัวเอง จะไม่ร้องไห้ ::
:: เคยเหงาแบบแปลก ๆ มั้ย ::
:: ช้านทำอาราย ล ง ไ ป เ นี่ ย ย ย ย ::
:: ปิดเทอม แต่เหมือนไม่ได้ปิดเลย ::
:: น่าสงสาร บล็อกที่ถูกทิ้ง ::
:: "ไม่เป็นไร" ช่วงชีวิตที่ถูกลืม ::
วันที่แปดเดือนเจ็ดกับชีวิตธรรมดา
:: much thinking :: คิดมาก ... (ซับนรก T_T)
::.. R e s t ..:: The Blue World
:: Happy Birthday to Painoi~ ::
:: I have "2 Days" for working !!! ::
:: the sensation of mine on this landscape ::
:: นั่งเหงา ๆ ฟังเพลงเพลิน ๆ ก็มาอัพบล็อกเล่น ::
:: เมื่อวานไปดู Me...Myself รอบสองมา = ="' ::
:: Tag name !!! ข้ามเว็บ เจ็บเจียนตาย ::
:: ข้อห้ามและคำแนะนำสำหรับผู้อ่าน (เฉพาะบล็อกนี้ = =+) ::
Friends' blogs
ตวงสิทธิ์
rice
ปาสคอท...ตัวป่วน
ฟ้าสาง...ที่บางโพ
เหมียว..ตาปรือ
หยาดน้ำฟ้า...พายกรอบน้อยน่ารัก
Webmaster - BlogGang
[Add เส้นด้ายร้อยลูกปัดผัดผงกะหรี่'s blog to your web]
Links
ไดปังคุง
ไดเจมส์คุง
กระเป๋าบนหลังเจมส์
เงามืดที่คืบคลาน
CLG gang ที่เคารพ
ท้องฟ้าอันกว้างใหญ่
ฮิห้าข้าพเจ้า
BlogGang.com
MY VIP Friend
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ในสันดาน เป็นชาติ ชอบกลนักฯ
เอิ่ม ผมว่านะ แท้จริงแล้วเนี่ย มันเป็นเหมือนกับบรรทัดฐานในสังคมอ่ะครับ เรียนจบมีงานทำได้เงินเดือนเก็บเงินแต่งงานเลี้ยงลูกเกษียณตาย จบ.
บางคนที่อยากจะออกจากวงจรอุบาทว์นี้ต้องมุ่งมั่นครับ
- - - - -
เป็นกำลังใจให้เด้อออ ตะเอ๊งงง
ps. ไม่ต้องไปเม้นที่บ้านละเย้
:P