เรื่องดีๆ ที่อยากให้อ่าน ครั้งหนึ่ง มีบ้านหลังหนึ่ง มีสามี ภรรยา ลูกชาย และอาม่าแก่ๆคนหนึ่ง อาม่า แก่มากและไม่แข็งแรง มีอาการมือสั่นตลอดเวลา ทำให้ถือของลำบาก โดยเฉพาะเวลาที่อาม่าทานข้าวร่วมกับครอบครัว อาม่าจะถือชามข้าวได้ลำบาก และทำข้าวหกลงบนโต๊ะตลอด เวลาลูกสะใภ้อาม่ารำคาญกับเรื่องนี้มาก จึงปรึกษากับสามี ว่าเวลาอาม่าทานข้าวเขาจะทำข้าวหกเกลื่อนโต๊ะ นางทนไม่ได้เพราะมันทำให้รู้สึกกินข้าวไม่ลง สามีก็ไม่รู้จะทำอย่างไร เพราะเขาไม่สามารถทำให้อาม่าหายมือสั่นได้ อีกไม่กี่วัน ลูกสะใภ้ก็พูดกับสามีเรื่องนี้อีก ว่าจะไม่แก้ไขอะไรเลยหรือ นางทนไม่ได้แล้ว หลังจากโต้เถียงกันไปสักพัก สามีก็ยอมตามภรรยา โดยเมื่อถึงเวลาทานข้าว เขาจะจัดให้แม่นั่งแยกโต๊ะต่างหากเพียงคนเดียว และใช้ถ้วยข้าวถูกๆบิ่นๆ เพราะอาม่าทำถ้วยแตกบ่อยๆ เมื่อถึงเวลาทานข้าว อาม่าเศร้าใจมาก เพราะอาม่าก็ไม่มีปัญญาจะแก้ไขอะไรได้ นางนึกถึงอดีต ที่นางเลี้ยงดูลูกชายด้วยความรักเสมอมา นางไม่เคยบ่นต่อความเหนื่อยยาก และเวลาที่ลูกชายเจ็บไข้นางก็ดูแลอย่างดี เวลาลูกชายมีปัญหาก็ช่วยแก้ไขทุกครั้ง แต่ตอนนี้อาม่ารู้สึกว่าถูกทิ้ง อาม่าเสียใจมาก หลายวันผ่านไป อาม่ายังเศร้าใจ รอยยิ้มเริ่มจางหายไปจากใบหน้าของอาม่า หลานชายน้อยๆของอาม่าซึ่งเฝ้าดูทุกอย่างมาตลอด ก็เข้ามาปลอบใจและบอกคุณย่าว่า เขารู้ว่าคุณย่าเสียใจมากที่พ่อแม่ของเขาทำแบบนี้ แต่หลานชายมีวิธีที่จะให้อาม่า กลับไปทานข้าวรวมกับทุกคนได้ ความหวังเริ่มเกิดขึ้นในหัวใจของหญิงชรา จึงถามหลานชายว่าจะทำอย่างไร หลานก็ตอบว่า เย็นนี้ให้คุณยายแกล้งทำชามของคุณยายตกแตก เหมือนกับไม่ได้ตั้งใจ อาม่าได้ฟังก็แปลกใจ แต่เด็กน้อยยืนยันว่า ให้คุณยายทำตามที่บอก ที่เหลือปล่อยเป็นหน้าที่ของหลานเอง และแล้วเมื่อได้เวลาอาหารเย็น หญิงชราก็ตัดสินใจลองทำตามที่หลานพูด เพื่อจะดูว่าหลานมีแผนอะไร หญิงชรายกถ้วยข้าวเก่าที่เต็มไปด้วยรอยบิ่นขึ้น แล้วแกล้งปล่อยลงบนพื้นเหมือนกับหลุดมือ ถ้วยข้าวเก่าๆแตกกระจายยับเยิน ลูกสะใภ้เห็นถ้วยแตกเสียหาย ก็ลุกขึ้นเตรียมจะด่าว่าอาม่า แต่ลูกชายตัวน้อยของนางกลับชิงพูดขึ้นมาก่อนว่า "คุณยายทำไมทำชามแตกหมดเลย หนูกะว่าจะเก็บไว้ให้คุณแม่ใช้ตอนแก่ นะ" ลูกสะใภ้เมื่อได้ยินลูกชายพูดเช่นนี้ก็หน้าซีด และด่าอาม่าไม่ออกอีกต่อไป นางรู้ทันทีว่าสิ่งที่นางทำจะเป็นตัวอย่างให้ลูกชายของนาง ปฏิบัติเมื่อนางแก่ตัวลง นางรู้สึกอับอายและสำนึกกับการกระทำของตัวเอง ตั้งแต่นั้นมา ทุกคนก็ทานข้าวรวมกันมาตลอด fw.mail ดีๆ จาก //www.fwdder.com   Create Date : 25 กรกฎาคม 2550 10 comments Last Update : 26 กรกฎาคม 2550 17:50:06 น. Counter : 477 Pageviews. Share Tweet

wow เป็นบทความที่ดีมากเลยค่ะ สะท้อนให้เห็นถึงความกตัญญูกติเวทีที่ลูกควรมีต่อบิดามารดานะคะ อย่างนี้ฝนต้องเอาไปสอนลูกชายบ้างแล้ว ว่าสิ่งไหนควรทำ สิ่งไหนไม่ควรทำ ขอบคุณที่เอามาแบ่งปันค่ะ   โดย: Malee30 25 กรกฎาคม 2550 23:15:58 น.

อ่านแล้วสงสารอาม่า แต่หลานชายเก่งจังเลยค่ะ ที่ ฉลาดพอที่จะแก้ไขได้ บางครั้ง เราก็เกือบลืม มองความรู้สึกของคนที่เรารัก และมีบุญคุณกับเรามากๆ นะคะ ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องราวดีๆ   โดย: เชอรี่ (JAN_CHERRY ) 26 กรกฎาคม 2550 18:33:45 น.

เป็นเรื่องราวที่ดีจริงๆ เมื่อทำอะไรกับคนอื่น เราอาจจะได้รับผลตอบแทนแบบนั้น เรื่องความกตัญญู เป็นส่งสำคัญคะ ฝนตกรักษาสุขาภาพด้วย   โดย: dolores 26 กรกฎาคม 2550 19:33:04 น.

gเป็นเรื่องราวสอนใจที่ดีมากเลยค่ะ ตอนแรกๆสงารอาม่า นึกว่าจะต้องทนทานข้าวคนเดียวเสียแล้ว ดีนะได้หลายชายสุดฉลาดมาช่วย -------------------- ขอบคุณมากนะค่ะสำหรับคำแนะนำและกำลังใจที่มีให้มา จะพยายามสู้ๆค่ะ ปล.ตัวหนังสือที่เวลาเขียนคอมเม้นท์เล็กจังเลยค่ะ ทำให้ไม่รู้เลยว่า เขียนผิดตรงไหนหรือเปล่า   โดย: Cheerfully 26 กรกฎาคม 2550 19:35:35 น.

เป็นบทความที่ดีจังเลยครับพี่ ในตอนแรกสงสารอาม่ามาก แต่ลงท้ายก้อลงเอยด้วยดี ขอบคุณที่นำมาให้อ่านนะครับ ขอให้พี่มีความสุขทุกๆวันเลยนะ   โดย: น้องเบิร์ด (AsWeChange ) 27 กรกฎาคม 2550 5:44:43 น.

ดีจ้าเคยอ่านคล้ายแบบนี้เหมือนกัน อย่าลืมรักพ่อแม่มากๆนะ   โดย: ผีเสื้อไหม 27 กรกฎาคม 2550 17:24:54 น.

เป็นบทความที่ดีมากๆเลยค่ะ วันนี้เรามาขอบคุณสำหรับกำลังใจและความห่วงใยที่มีให้กัน ขอให้มีความสุขกับวันหยุดนะคะ   โดย: เพียงแค่เหงา 27 กรกฎาคม 2550 21:31:19 น.

อ่านแรกๆ เศร้าๆ พออ่านจบซึ้งเลย ขอบคุณครับ   โดย: Joel 28 กรกฎาคม 2550 0:37:35 น.

*** สวัสดีคะ แวะมาเยี่ยม ช่วงนี้อาจจะห่างหายไปบ้าง คงไม่ลืมกันนะ ว่าง ๆ อย่าลืมแวะไปเยี่ยมหน่อยอิงที่ blog นะคะ ทุก comment คือกำลังใจให้แก่กันเสมอ แวะมาทักทายอีกนะคะ หยุดติดต่อกันหลายวัน พักผ่อนและเที่ยวให้สนุก อย่าลืม ไปทำบุญกันด้วยนะคะ ***   โดย: หน่อยอิง 28 กรกฎาคม 2550 21:20:57 น.

แวะมาทักทายค่ะ(อีกรอบ) ท่าทางจะไปเที่ยวเหรอคะ หุ หุ เพิ่งกลับมาเหมือนกัน   โดย: เชอรี่ (JAN_CHERRY ) 29 กรกฎาคม 2550 13:47:36 น.