พ่ายพรหมลิขิต ตอนที่ 5

5

พลับพลึงจรดปลายปากกาลงที่กระดาษซึ่งแสดงหลักฐานการเปลี่ยนคำนำหน้าจาก‘นางสาว’ เหลือเพียง ‘นาง’ท่ามกลางสายตาหลายคู่ที่นั่งรอลุ้นอย่างใจจดจ่อโดยเฉพาะพิลาวรรณนั้นดูจะลุ้นกว่าใครเพื่อนแน่ล่ะ ใจหนึ่งก็กลัวว่าหลานสาวจะเปลี่ยนใจในวินาทีสุดท้ายความโล่งใจเกิดขึ้นเมื่อพลับพลึงลากลายเส้นเสร็จเรียบร้อยแล้ววางปากกาลงแต่คนที่เพิ่งจรดปลายปากกาเปลี่ยนคำนำหน้ากลับรู้สึกใจหายกับการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้เธอมองป้ากับลุงซึ่งนั่งอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ราคาแพงลิ่วแล้วเบือนสายตาไปยังอีกฝ่ายชายชราผมแซมสีเทาซึ่งเป็นพ่อของฝ่ายเจ้าบ่าวยิ้มอ่อนเอ็นดูพลอยทำให้รู้สึกใจชื้นขึ้นมาบ้างแต่คู่ชีวิตที่นั่งติดกันนั่นสิเชิดหน้าอย่างไม่อยากนับญาติเห็นแล้วให้หวั่นใจทำให้นึกถึงความคลาสสิคของแม่ผัวลูกสะใภ้ขึ้นมาเชียวดูท่าคงจะเจอเรื่องน่าตื่นเต้นไม่เว้นแต่ละวันสุดท้ายก็หยุดสายตาที่ชายหนุ่มซึ่งมองเธอไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆทำไมเขาถึงนิ่งได้ขนาดนั้นการแต่งงานกับคนที่ไม่รู้จักกันเลยนี่มันไม่ทำให้เขาวิตกกังวลอะไรบ้างเลยหรืออย่างไรนะ

“เรียบร้อยซะทียังไงป้าก็ขอฝากพลับพลึงกับคุณดลด้วยนะคะ”พิลาวรรณเปลี่ยนสรรพนามทันทีที่หลานสาวจรดปลายปากกาเรียบร้อยรอยยิ้มยินดีนั้นแทบจะฉีกยิ้มจนถึงใบหูเมื่อทุกอย่างจบลงด้วยดี

“ไม่ต้องห่วงครับผมจะดูแลภรรยาของผมอย่างดีที่สุด”

ธนดลตอบเสียงเรียบเขาเลื่อนสายตามองพ่อที่อมยิ้มต่างจากแม่ที่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันไม่หยุดหย่อน

“หลังแต่งงานคุณคงต้องไปอยู่บ้านผม”ธนดลเอ่ยกับภรรยาหมาดๆพลับพลึงไม่ตอบว่ากระไรเธอเบือนหน้าหนีแทนคำตอบรับจนถูกพิลาวรรณดุเข้าให้

“พลับ”

และนั่นหญิงสาวถึงได้หันมาตอบชายหนุ่มอย่างเสียไม่ได้

“ค่ะ”

“เสร็จพิธีแล้วใช่มั้ยฉันจะได้กลับ”ลลนาตัดบทคอยังเชิดไม่สนใจใครแม้แต่นายอำเภอที่มานั่งเป็นสักขีพยาน

“อ้อแล้วกำหนดวันฮันนีมูนยังเหมือนเดิมหรือเปล่าดล”ธเนศเอ่ยถามกับลูกชาย

ธนดลยกยิ้มมุมปากขื่นๆ

“ครับอาจจะนานกว่าเดิมผมอยากจะถือโอกาสนี้หลบนักข่าวด้วยเลยเรื่องการเปลี่ยนตัวเจ้าสาวกะทันหันคงจะอยู่ในความสนใจของนักข่าวไม่น้อยหากว่านักข่าวซักไซ้อาจจะไม่เป็นผลดีสำหรับเรา”

พิลาวรรณพยักหน้าเห็นด้วยเพราะหากว่าถูกขุดคุ้ยจริงๆพิมพ์พรรณอาจจะเป็นฝ่ายเสียหายได้

“ป้าเห็นด้วยนะคะไปต่างประเทศเลยดีมั้ยคะ”

“คงไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอกครับ”ธนดลมองพิลาวรรณด้วยสายตาระอาเมื่อเห็นสีหน้าจ๋อยลงของอีกฝ่ายเขาก็เบือนหน้าหนีเสีย

“อืมยังพอมีเวลานะไว้ค่อยปรึกษาหนูพลับพลึงคืนนี้ก็ได้นี่ดล”

ธเนศแก้ไขเพื่อทำให้บรรยากาศผ่อนคลายลงยอมรับว่าเขาถูกชะตากับหญิงสาวผมสั้นคนนี้อย่างบอกไม่ถูกรู้สึกถึงความเหมาะสมของทั้งสองธเนศเชื่อเซ้นต์ของตัวเองว่าลูกชายไม่เหมาะกับผู้หญิงเรียบร้อยที่ยอมทำตามสามีไปเสียทุกอย่างธนดลเหลือบตามองเจ้าสาวที่เอาแต่ก้มหน้านิ่งเงียบนิดหนึ่งแล้วจึงหันกลับไปตอบบิดา

“ครับพ่อ”

พลับพลึงพ่นลมหายใจออกมาหนักหน่วงเมื่องานฉลองสมรสจบสิ้นลงคืนนี้เธอกับธนดลต้องพักที่โรงแรมซึ่งถูกจัดให้เป็นห้องหอเธอทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาแล้วก้มตัวลงนวดที่ข้อเท้าเพราะรู้สึกปวดเมื่อยยอมรับว่าการยืนอยู่บนส้นสูงหลายชั่วโมงไม่ใช่ความเคยชินซักเท่าไหร่ใบหน้าที่ตกแต่งงดงามนั้นเบ้เหยเกคล้ายอยากจะร้องไห้แต่พอชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้ก็รีบยืดตัวขึ้นนั่งตัวตรง

“เมื่อยหรือ”เขาถามคล้ายจะมีน้ำใจ

“นิดหน่อยค่ะไม่ค่อยชิน”พลับพลึงยังคงเบือนหน้าหนีอย่างไม่อยากสบตาแต่แล้วก็ต้องหันกลับมาเผชิญหน้าอีกครั้งเมื่อเกิดคำถาม“คุณธนดลคะ ฉันมีคำถามอยากจะรู้”

“อะไร”ธนดลเดินไปที่ปลายเตียงแล้วนั่งลงรอคำถามของอีกฝ่ายซึ่งนั่งอยู่ที่โซฟาซึ่งหันหน้ามาที่เตียง

“คุณคิดยังไงถึงยอมแต่งงานกับฉันทั้งๆ ที่เราเพิ่งเคยเห็นหน้าคาดตากันฉันค่อนข้างไม่เชื่อว่าคุณจะต้องการแต่งงานกับพิมพ์พรรณเพราะความรักด้วย”

ธนดลเบือนสายตาหนีเพราะไม่คิดว่าคืนแรกของการแต่งงานเจ้าสาวจะพูดถึงเรื่องแบบนี้นึกว่าเธอจะกระมิดกระเมี้ยนม้วนอายหรือทำท่าหวาดกลัวว่าเขาจะทำอะไรเสียอีกนี่อะไรนั่งจ้อพินิจพิเคราะห์เหตุการณ์เฉยเลย

“คุณไม่น่าถามคำถามนี้เลยนะก็เพื่อรักษาหน้าของครอบครัวผมนะสิ”

“เรื่องนี้ฉันพอเข้าใจแล้วเรื่องพิมพ์ล่ะการที่พิมพ์หายตัวไปดูเหมือนคุณจะไม่เดือดร้อนซักเท่าไหร่ผิดวิสัยคนชอบพอกัน”

“คุณจะเลิกถามไหมถ้าผมจะบอกว่าการแต่งงานระหว่างผมกับพิมพ์พรรณก็เป็นเพราะเรื่องของธุรกิจอย่าถามลึกกว่านี้เพราะผมจะไม่มีคำตอบให้คุณ”

คนถูกตัดบทค่อยๆหุบปากลง คนอะไรรู้ทันไปหมด

“คุณมีปัญหาอะไรอีกมั้ยผมจะไปอาบน้ำ”

พลับพลึงเบ้ปากดักคอซะขนาดนั้นใครจะกล้ามีปัญหาล่ะขืนมีพลับพลึงก็แน่ใจว่าไม่ได้คำตอบอยู่ดีจึงเบ้ปากยักไหล่ปล่อยให้เขาได้ไปอาบน้ำสมใจ

หลังจากปล่อยให้สามีเข้าไปอาบน้ำพลับพลึงก็ขบคิดถึงความเป็นไปได้ใช่ ธนดลอาจจะพูดถูกว่าการแต่งงานครั้งนี้เพราะเรื่องของธุรกิจแต่มันคงไม่ใช่ทั้งหมดหรอกคนที่ร่ำรวยซะขนาดนั้นต้องทำขนาดนี้เชียวหรือนอกเสียจากว่า...

พลับพลึงตาโตถ้างานนี้ธนดลไม่บ้าก็คงเสียสติแต่สาเหตุล่ะ แล้วหญิงสาวก็ดีดนิ้วเมื่อความคิดหนึ่งแวบขึ้นมา

'มีความเป็นไปได้สูงมากที่นายธนดลจะอกหัก'ผนวกเข้ากับเรื่องบ้านเรือนไทยจะมีคนบ้าที่ไหนสั่งทุบบ้านที่เพิ่งสร้างเสร็จได้ไม่นานทิ้งแล้วสร้างหลังใหม่แทนใช่ มันจะต้องเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้แน่ๆ

เสียงประตูห้องน้ำทำให้คนอยู่ในห้วงความคิดสะดุ้งรีบหันไปมองอะไรกัน ยังไม่ถึงสิบนาทีอาบน้ำเสร็จแล้วพลับพลึงกลืนน้ำลายเมื่อมองผมที่เปียกชุ่มของสามีและชุดนอนเสื้อยืดสีขาวแนบเนื้อนั้นอูย...นี่เธอต้องนอนกับผู้ชายหุ่นล่ำจริงๆหรือนี่

“มองอะไร”ธนดลซึ่งถูกจ้องอยู่นานถามขึ้นมือหนึ่งยังเช็ดผมลวกๆ

“เปล่าก็แค่สงสัยว่าคุณแต่งงานทำไม”ว่าแล้วก็ยกมือขึ้นปิดปากนี่มองหุ่นของเขาแล้วเคลิ้มขนาดพูดความในใจออกมาเชียวหรือเราแล้วรีบแก้ตัวพัลวัล “เอ่อฉันแค่พูดลอยๆ”

แต่เหมือนจะไม่ทันแล้วเพราะประเด็นนั้นจุดประกายความสนใจของธนดลเข้า

“แล้วคุณคิดว่าไง”

“คุณจะตอบฉันหรือก็ไหนว่าจะไม่ตอบอะไรแล้วไง”

“ตอนนี้อารมณ์ดีอาจจะตอบ”

ยอมรับว่าท่าทางโก๊ะๆกวนๆ ขี้สงสัยของภรรยาหมาดๆทำให้ธนดลอยากเล่นยี่สิบคำถามขึ้นมาว่าแล้วก็นั่งลงที่เตียงอีกฟาก

“ว่าไงคุณวิเคราะห์ว่าไงล่ะถ้าถูกใจผมอาจจะตอบความจริง”

ธนดลก็ใช่ย่อยกระตุกต่อมอยากรู้ของภรรยาหมาดๆได้ดีทีเดียวพลับพลึงขยับตัวหันไปเผชิญหน้าเต็มตัวงานนี้เธอไม่ยอมพลาดอยู่แล้ว

“ใช่ฉันกำลังวิเคราะห์คุณอยู่ว่าคุณแต่งงานเพราะอะไรกันแน่คงไม่ใช่แค่ใจบุญอยากช่วยเหลือคนยากไร้ที่กำลังจะล้มละลายไม่หรอก นั่นไม่ใช่วิสัยของนักธุรกิจ”

พลับพลึงยกนิ้วชี้กวาดไปมาพร้อมส่ายหน้านักธุรกิจจะลงทุนก็ต่อเมื่อเห็นผลกำไรที่มากพอกับการลงทุนการแต่งงานครั้งนี้ธนดลมีแต่เจ๊ากับเจ๊งจะมองมุมไหนก็ไม่เห็นกำรี้กำไร

“แล้วไงต่อ”

“คนไม่ปกติเท่านั้นแหละที่คิดจะทำแบบคุณคนดีๆ ที่ไหนจะยอมเอาตัวเองมาผูกมัดกับคนที่ไม่ได้รักนอกจากมีเป้าหมาย”ธนดลมองอย่างตั้งใจเขายิ้มมุมปากแล้วตั้งใจฟังต่อ“ผู้ชาย มีอยู่สองอย่างที่ยอมแต่งงานง่ายๆหนึ่ง…โดนบุพการีบังคับซึ่งข้อนี้ตัดทิ้งไปได้เลยเพราะดูท่าทางคุณแล้วคงหัวแข็งกับบุพการีไม่เบา”เธอยกมือขึ้นชี้ไปที่ชายหนุ่มอย่างไม่จริงจังนักทำลอยหน้าลอยตาได้อย่างน่าหมั่นไส้“ข้อสอง มีแผนการ อาจจะหนีอะไรบางอย่างฉันคิดว่าสำหรับคุณคงเป็นข้อสองฉันเดาถูกมะ”

ธนดลนึกขำหญิงสาววิเคราะห์ได้ไม่ผิดหรอกเพียงแต่ไม่หมดเท่านั้นไม่แน่ว่าอาจจะมีข้อสามก็ได้แต่เรื่องอะไรเขาจะบอก

“ผู้หญิงก็คิดได้เท่านี้”

พลับพลึงชักสีหน้าทันทีนี่เขากำลังจะบอกว่าเธอ‘โง่’ อ๊าย…ร้ายนักนะปากมอมอีกต่างหากช่างไม่มีมารยาทกับสุภาพสตรีเอาเสียเลย

“คุณว่าฉันพูดผิดงั้นสิ”เธอเสียงแข็งอย่างไม่ชอบในพฤติกรรมของชายหนุ่ม

“เปล่าที่พูดมาก็ถูก เพียงแต่ยังไม่หมด”

พลับพลึงย่นคิ้วแล้วมีข้อไหนอีกล่ะที่ทำให้ผู้ชายยอมแต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่ได้รักได้เสียงหัวเราะของธนดลทำให้พลับพลังชักหน้าที่ยื่นไปพินิจพิเคราะห์กลับและนั่นเองทำให้เธอคิดได้ว่ากำลังตกเป็นตัวตลกให้ชายหนุ่มขบขันความสงสัยของเธอกำลังทำให้เขาหัวเราะไม่หยุด

“ฉันก็ไม่ได้อยากรู้นักหรอกเชอะ” เธอเบ้หน้าแล้วเบือนหน้าหนีอย่างชังน้ำหน้ายิ่งได้ยินเสียงหัวเราะขบขัน พลับพลึงก็ยิ่งโกรธที่ดันเดินตามเกมเขาซะได้“ฉันก็แค่อยากรู้ไว้ประดับความรู้เผื่อจะทำตัวถูกเท่านั้นแหละว่าควรจะทำตัวอยู่ในฐานะไหน”

“คุณไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นก็แค่ทำตามปกติที่คุณเคยเป็น”ธนดลตอบเสียงราบเรียบเพราะการจะเปลี่ยนแปลงคนๆหนึ่งเขารู้ดีว่ามันยากแค่ไหนดูได้จากตัวเขาเองยังทำตามคำสั่งของมารดาไม่ได้เลย

“หมายรวมถึงเรื่องเอ่อ…เราไม่ต้อง...”พลับพลึงยกนิ้วชี้ทั้งสองข้างขึ้นชิดกันในแนวราบแล้วถูเข้าถูออกแม้จะรู้สึกอายกับคำถามแบบนั้นแต่เธอก็อยากมั่นใจนี่นะ“ด้วยหรือเปล่า”

“แน่นอนแม้ผมจะยอมแต่งงานง่ายๆแต่ผมก็เลือก คุณไม่ต้องห่วงไปหรอก”

พลับพลึงกัดริมฝีปากล่างอย่างนึกโกรธพูดแบบนี้หมายความว่าอย่างไรหมายความว่าเธอไม่สวยอย่างนั้นหรือแต่แล้วก็ยักไหล่เพราะนั่นก็เป็นสิ่งที่เธอต้องการอยู่แล้วตั้งแต่ต้น

“ผมรู้...ว่าคุณไม่ได้เต็มใจอยากจะแต่งงาน”

“ขอบคุณมากค่ะที่เข้าใจ”

นั่นเป็นครั้งแรกที่พลับพลึงยิ้มให้คนตรงหน้าอย่างลืมตัวโดยไม่รู้ว่ารอยยิ้มที่เปิดกว้างของเธอนั้นกำลังทำให้คนที่ไม่คิดอะไรรู้สึกแปลกๆนั่นเป็นรอยยิ้มของผู้หญิงคนหนึ่งที่น่าสงสารเหลือเกินรอยยิ้มของเธอสดใสใสซื่อจนบางครั้งก็ทำให้ธนดลรู้สึกผิดกับการกระทำในครั้งนี้แต่นั่นก็แค่แวบเดียวเท่านั้นใช่ ผู้หญิง มารยาร้อยเล่มเกวียนป้าหลานความเจ้าเล่ห์ก็คงไม่ต่างกันเมื่อนึกถึงหน้าของพิลาวรรณที่อยากได้เขาเป็นลูกเขยจนตัวสั่นมันก็ทำให้ความสงสารที่เกิดขึ้นนิดๆนั้นของธนดลหดหายไป

“แล้วแบบนี้เราต้องอยู่ด้วยกันนานแค่ไหนคะคงไม่ใช่ตลอดไปหรอกนะคะ”

พลับพลึงทำเสียงกระเง้ากระงอดเพราะถ้าเป็นอย่างนั้นก็ไม่ต่างอะไรกับติดคุกแม้ลุงจะบอกว่าไม่เกินหนึ่งปีจะได้หย่าขาดจากกันแต่ยอมรับว่าชั่วโมงนี้เธอเลือกที่จะเชื่อคำพูดของชายหนุ่มมากกว่า

“ไม่หรอกก็แค่ให้ทุกคนในวงสังคมลืมๆเรื่องเจ้าสาวที่ผิดฝาผิดตัวซักพักอาจจะซักปี” ธนดลตอบเลี่ยงๆหรือไม่ก็เร็วกว่านั้นเขาเองก็หวังว่ามันจะเร็วกว่าหนึ่งปี

“ก็ยังดีกว่าไม่มีกำหนด”พลับพลึงพึมพำทำปากยื่นอย่างคนหมดอาลัยตายอยากแล้วยักไหล่ปลงๆ“แสดงว่า ระยะเวลาหนึ่งปีนี้เราจะอยู่ด้วยกันแบบเพื่อนจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเราคุณสัญญาได้หรือเปล่าว่าจะไม่ล่วงเกินฉัน”

พลับพลึงทำตาปริบๆอ้อนวอนและขอคำมั่นธนดลหันกลับมามองหน้าหญิงสาวท่าทางของหญิงสาวทำให้เขาอยากแกล้งจริงๆทั้งๆ ที่เขาก็บอกไปแล้วก่อนหน้านี้ว่าเขาจะไม่แตะต้องเนื้อตัวของเธอส่วนหนึ่งเพราะผู้หญิงผมสั้นกระโดกกระเดกแบบเธอไม่ใช่สเปคของเขาผู้หญิงสำหรับเขาต้องเรียบร้อยอ่อนหวาน และช่างเอาอกเอาใจธนดลปั้นหน้าบึ้งตึงเมื่อภาพเก่าๆกำลังย้อนเข้ามาในหัวเขารีบสลัดภาพเก่าๆทิ้งไป แล้วเงยหน้าขึ้นสบตาภรรยาหมาดๆ

“มันก็ขึ้นอยู่กับตัวคุณเอง”

“หมายความว่าไง”

ธนดลหมุนตัวไปทางหน้าต่างเขาเปิดผ้าม่านนิดหนึ่ง

“ผู้ชายนะคุณไม่ใช่พระอิฐพระปูน”

พลับพลึงเบิกตากว้างในเมื่อเขาพูดแบบนั้นเธอก็น่าจะทำสัญญาเพื่อป้องกันตัวเอง

“ในเมื่อคุณไม่ใช่พระอิฐพระปูนถ้าอย่างนั้นฉันขอทำข้อตกลงหากว่าคุณล่วงเกินฉันคุณต้องเสียค่าปรับเป็นจำนวนเงินห้าล้านบาทพรุ่งนี้ฉันจะทำเอกสารให้คุณเซ็น”

Create Date : 12 พฤศจิกายน 2556		1 comments
Last Update : 12 พฤศจิกายน 2556 12:21:58 น.
Counter : 1019 Pageviews.
Share Tweet