พ่ายพรหมลิขิต ตอนที่ 7
ธนดลคีบเส้นหยักๆในชามขึ้นมองอย่างไม่อยากเชื่อสายตาแล้วเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวที่นั่งยิ้มแป้นแล้นอย่างผู้กำชัยเขามองเป็นคำถามพร้อมกับเส้นบะหมี่ที่ยังคีบค้างไว้ ก็อาหารญี่ปุ่นไงคุณไม่รู้จักหรือ นี่ยี่ห้อดังด้วยนะโชคดีที่ฉันเป็นคนช่างสังเกตสำรวจตู้เก็บของในห้องครัวก่อนไม่อย่างนั้นป่านนี้คงยังต้องนั่งหิ้วท้องรอฉันไปซื้อกับข้าวที่ตลาดอยู่เลยนะคุณน่าจะขอบใจฉันนะ พลับพลึงเกือบจะตัดใจยอมเสียฟอร์มเดินออกมาจากห้องครัวเพื่อออกไปหาอะไรทานกันที่ตลาดแล้วเชียวโชคดีที่เธอเอะใจจึงเปิดตู้รื้อค้นสำรวจดูแน่นอนเมนูสิ้นคิดสำหรับคนอยู่คนเดียวและเป็นอาหารติดบ้านไว้ยามฉุกเฉินจะต้องมีนั่นคือบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปอย่างน้อยอาหารกึ่งสำเร็จรูปแบบนี้ถ้าไม่ใช่สำหรับเจ้านายก็สำหรับคนรับใช้ล่ะแล้วก็เดาถูกเมื่อเปิดตู้แล้วพบกับบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปวางอยู่บนชั้นเก็บของหลายซอง บ่ะหมี่นี่นะธนดลเยาะ ใช่ บ่ะหมี่กินๆ ไปเถอะน่า อิ่มเหมือนกันแหละคุณจะอะไรนักหนา กินแล้วก็นอนแล้วก็
ต้องละเว้นในฐานที่เข้าใจกันอีกอย่างเวลาอาหารไม่ควรจะพูดถึงเรื่องกากอาหารที่ถูกขับออกมาจากร่างกายเพราะอาจจะทำให้ไฮโซอย่างธนดลพลอยทานบ่ะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่เธอบรรจงทำให้ไม่ลง กินๆไปเถอะน่า เดี๋ยวก็อืดหมดหรอกเรื่องรสชาติคุณไม่ต้องห่วงเลยทุกซองปรุงแต่งมาจากโรงงานมาตรฐานเดียวกันเปี๊ยบไม่ว่าจะทำที่บ้าน ที่ภัตตราคารจะคุณหญิงทำ คุณนายทำหรือคนทำอาหารไม่เป็นอย่างฉันทำก็รสชาติเดียวกันทั้งนั้นกินเถอะคุณ อื้ม...อร่อยๆ พลับพลึงคีบเส้นบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเข้าปากดูดเส้นเสียงดังจ๊วบๆเป็นตัวอย่างเพื่อให้ชายหนุ่มได้ทำตามเธอแอบยิ้มกับท่าทางเยาะนั้นนึกขอบคุณเจ้าของบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่ทำให้เธอไม่ต้องเสียเวลามากไปกว่าการเสียบปลั๊กกาต้มน้ำแค่แกะซองบะหมี่ เครื่องปรุงและรอน้ำเดือดเพื่อกดลงใส่ชามเท่านั้นก็พร้อมเสิร์ฟแอบสะใจเล็กๆเมื่อเห็นดวงตาคมวาวคู่นั้นเบิกวาวขึ้นยามเมื่อเห็นเมนูดินเนอร์ของค่ำคืนนี้ อย่าบอกนะว่าคุณกินไม่ได้อีกคุณนี่นะเรื่องมากจริงๆเลย มะ ฉันจะสอนวิธีกินบะหมี่ให้ พลับพลึงขยับถ้วยบะหมี่ของเธอเข้ามาใกล้ตัวอีกนิดแล้วใช้ตะเกียบกับช้อนคนๆบะหมี่ให้เข้าเนื้อเข้าน้ำแล้วคีบเส้นบะหมี่เข้าปากแต่นั่นมันจะธรรมดาไปสำหรับการสอนไฮโซหนุ่มมันต้อง
เสียงสูดปากดังซู๊ดยาวพร้อมกับทำปากจ๊วบจ๊าบเสียงดังเมื่อยาวเคี้ยวและซดน้ำเสียงดังโครกเพื่อแสดงว่าบะหมี่ที่เธอทำนั้นมันเอร็ดอร่อยเหาะ ปัง! พลับพลึงสะดุ้งกับเสียงวางตะเกียบลงข้างชามเธอเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มใบหน้าของเขาแดงก่ำโกรธจัดเมื่อเห็นอย่างนั้นรอยยิ้มก็ค่อยๆหุบลงแล้วก้มหน้างุด ไม่ตลกเลยนะชายหนุ่มตวาดอย่างหัวเสียที่เสียเวลานั่งรอให้หญิงสาวกลั่นแกล้งให้รอกินอาหารไร้คุณค่าทางอาหารอย่างนี้ ฉันก็ไม่ได้คิดว่าคุณจะขำพลับพลึงเสียงอ่อนอ่อยลงที่เจอคนหน้าขรึมตะคอกอย่างนั้น ผมจะออกไปข้างนอก แล้วธนดลก็ลุกพรวดโดยไม่คิดจะสนใจเสียงร้องเรียกของหญิงสาว ดะ เดี๋ยวสิคุณแล้วบะหมี่นี่ล่ะ ตามใจคุณสิธนดลตอบอย่างหัวเสียหญิงสาวจะเททิ้งหรือจะทานทั้งสองชามก็แล้วแต่เธอเถอะ พลับพลึงลู่ไหล่ถอนหายใจรู้สึกขนลุกอยู่ลึกๆที่ทำให้ชายหนุ่มโกรธแต่อีกใจก็รู้สึกสะใจที่ทำให้ผู้ชายเนี๊ยบทุกกระเบียดนิ้วแถมบนใบหน้าไม่ใคร่จะมีรอยยิ้มโกรธจัดจนหน้าดำหน้าแดงได้ ไม่ทานก็อย่าทานเชอะ เธอเบ้ปากไล่หลังเมื่อได้ยินเสียงรถสตาร์ทเครื่องยนต์โดยไม่สนใจเธอก็ก้มหน้าก้มตาลงมือทานบะหมี่ในชามต่อชายหนุ่มช่างไม่รู้อะไรเสียเลยว่าบ่ะหมี่สำเร็จรูปรสชาติอร่อยแค่ไหนพลับพลึงภาคภูมิใจกับบะหมี่ในชามเป็นอย่างมากเพราะเป็นอาหารเพียงอย่างเดียวที่เธอทำแล้วรสชาติไม่เพี้ยนไปจากที่ควรจะเป็นแน่ล่ะ เพราะทุกอย่างสมบูรณ์มาในซองอยู่แล้วนี่นะ
พลับพลึงนอนกลิ้งไปมาอยู่บนเตียงอย่างชอบใจจนท้องคัดท้องแข็งเมื่อนึกถึงหน้าธนดลตอนที่ถูกแกล้งให้ซดบะหมี่แม้เขาจะไม่ยอมทำตามและรีบวางตะเกียบลงอย่างฉุนเฉียวก่อนจะเดินไปหยิบกุญแจรถขับบึ่งออกไปจากบ้านยิ่งธนดลทำตัวเป็นไฮโซมากเท่าไหร่พลับพลึงก็ยิ่งอยากจะแกล้งเขามากเท่านั้นและนี่เป็นหนึ่งวิธีที่เธอต้องการทำให้ชายหนุ่มไม่พอใจและขอเลิกกับเธอก่อนกำหนดเวลาเพี้ยง!ขอให้เขาไปค้างที่อื่นได้ยิ่งดีพลับพลึงกระพุ่มมือยกท่วมหัวแต่ดูเหมือนฟ้าจะไม่เข้าข้างเพราะแค่เธอเอามือลงเสียงรถของธนดลก็ดังกระหึ่มอยู่หน้าบ้าน คนภาวนาอยู่เด้งลุกจากเตียงมองไปรอบๆรู้อย่างนี้น่าจะอาบน้ำให้เสร็จเรียบร้อยก่อนที่เขาจะกลับมาเสียก็ดีโดยไม่รู้ว่าจะทำตัวอย่างไรดีจึงนั่งตัวตรงแข็งทื่ออยู่บนเตียงแต่พอเห็นใบหน้าเคร่งขรึมปนหงุดหงิดเปิดประตูห้องเข้ามาเธอก็อดที่หัวเราะไม่ได้โชคดีที่กลั้นเสียงหัวเราะไว้ได้ทันไม่ปล่อยให้เล็ดลอดออกมาไม่อย่างนั้นเขาอาจจะโกรธเธอมากกว่าที่เป็นอยู่แต่นั่นก็ยังมากพอที่จะทำให้อีกฝ่ายขุ่นเคือง ขำอะไร ฉันเปล่าขำซักหน่อยพลับพลึงปฏิเสธแล้วรีบกลบเกลื่อนอาการโดยเบือนหน้าหนีเสีย ผมไม่ได้ตาบอดนะธนดลเสียงเขียว ก็ได้ฉันขำ แล้วทำไม เมื่อถูกตะคอกอย่างนั้นพลับพลึงก็ของขึ้นอารมณ์ของเธอค่อนข้างปี๊ดง่ายตามวิสัยของศิลปินบวกกับตั้งแต่วันเข้าพิธีธนดลก็เป็นฝ่ายกลั่นแกล้งเธอมาตลอดพอได้ทีเธอก็อยากจะแสดงให้เขาเห็นว่าเธอไม่ใช่หมูที่จะได้ถูกทิ่มแทงจนน้ำมันไหลย้อยเกลื่อนพื้นอยู่ฝ่ายเดียว คุณนี่มัน
ธนดลเค้นเสียงจะต่อว่าต่อแต่ก็อดกลั้นไว้ ทำไมฉันทำไม พูดดีๆ นะคุณ ขอร้องให้เกียรติภรรยานิดนึงฉันน่ะ ภรรยาคุณนะสะใภ้คนเดียวของสุทธิการอีกอย่าง หากคุณทำร้ายฉันก็จะไม่เป็นผลดีต่อตัวคุณเองพลับพลึงได้ทีลอยหน้าลอยตาใส่ แล้วนี่ทำไมยังไม่อาบน้ำอีกธนดลเปลี่ยนเรื่อง พลับพลึงก้มลงมองสำรวจตัวเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงไม่รีบอาบน้ำให้เสร็จก่อนที่ชายหนุ่มจะกลับเข้าบ้านเธอเม้มปากแน่นเพราะไม่มีคำตอบให้เขา อ้อ หรือรอผม จะบ้าหรือไงพลับพลึงขึ้นเสียง ใบหน้าเริ่มแดงก่ำ อ้าวจะไปรู้หรือผมก็นึกว่าคุณอยากให้ผมช่วยถูกหลังให้ก็ได้นะ ผมเองก็อยากลองลงอ่างร่วมกับคุณเหมือนกันอยากรู้เหมือนกันว่า
จะเป็นยังไง เป็นยังไงหมายความว่าไง พลับพลึงเสียงเขียวยื่นหน้าท้าทายแต่เมื่อสบเข้ากับดวงตาเจ้าเล่ห์มองเธออย่างกระลิ้มกระเหลี่ยก็รีบดึงใบหน้ากลับแล้วยกมือขึ้นปิดหน้าอก บ้า!คนลามก! อะไรกันคุณผมยังไม่ทันคิดอะไรเลยคุณคิดอะไรอยู่ผมก็แค่อยากรู้ว่าคุณถูหลังเก่งหรือเปล่าต่างหากคุณนี่ท่าจะบ๊องธนดลส่ายหน้าแค่นหัวเราะเยาะแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวซึ่งแขวนอยู่ที่ราวข้างตู้เสื้อผ้าอ้อ ระหว่างที่ผมอาบน้ำคุณก็จัดเสื้อผ้าเข้าตู้ด้วยแล้วกันเสื้อผ้าผมไว้ข้างขวาเขาสั่งสะบัดสายตาไปที่กระเป๋าของตัวเองที่ยังวางอยู่ที่เดิม อีกครั้งที่พลับพลึงอ้าปากจะประท้วงแต่ก็ช้าเกินไปเมื่อเขาเดินเข้าห้องน้ำไปเรียบร้อยสุดท้ายพลับพลึงก็ทำได้เพียงแลบลิ้นปริ้นตาประชดประชันด้วยการทำเสียงเล็กเสียงน้อยเลียนแบบคำสั่งของชายหนุ่มและลงมือเก็บเสื้อผ้าของเขาเข้าตู้ตามคำสั่ง
ไม้แขวนเสื้อหล่นลงจากมือบางที่กำลังจัดแขวนเสื้อผ้าของชายหนุ่มดวงตากลมโตเบิกกว้างค้างอยู่พักหนึ่งก่อนจะกระพริบปริบๆแล้วรีบเบือนหน้าหนีรูปร่างสูงโปร่งมีมัดกล้ามหน่อยๆอย่างคนออกกำลังกายแม้ว่าจะไม่ได้ใหญ่โตอย่างนักเล่นกล้ามแต่ก็สามารถทำให้หัวใจของหญิงสาวที่ไม่ค่อยคุ้นเคยกับภาพแบบนี้ใจสั่นผิวขาวอมเหลืองอย่างคนไทยลูกผสมช่างน่ามองเสียยิ่งกระไร ผมลืมเอาชุดนอนเข้าไปด้วย ธนดลบอกล่าวขณะที่ใช้ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กซับน้ำที่เกาะพราวอยู่ที่หัวไหล่แล้วเลื่อนขึ้นไปเช็ดผมสั้นๆที่เปียกชุ่ม ถ้างั้นฉันจะออกไปก่อน พลับพลึงละมือจากกองเสื้อผ้าที่เหลืออีกนิดหน่อย ไม่ต้องหรอกช่วยหยิบให้ก็พอ คนตะลึงชะงักแล้วเอ่ยถามโดยที่ไม่ยอมหันหน้าไปสบตา ชุดไหนล่ะ ชุดไหนก็ได้สีฟ้านั่นก็ได้ธนดลบอกเมื่อเห็นชุดนอนลายทางยาวตัวโปรดของเขาวางอยู่บนสุด อ้อ อื้มนี่ค่ะ เธอเลื่อนสายตามองในตู้เสื้อผ้าเห็นชุดนอนสีที่เขาบอกก็รีบหยิบแล้วส่งให้โดยยังเบือนหน้าหนีอยู่เช่นเดิม เป็นอะไรธนดลเอ่ยถามไม่ได้เอะใจเลยว่าหญิงสาวกำลังรู้สึกอย่างไร เปล่าคุณรีบๆ ใส่เสื้อผ้าเถอะ ธนดลยิ้มขันเล็กน้อยเมื่อเริ่มเข้าใจสถานการณ์แล้วรับชุดนอนจากมือหญิงสาวแต่ก็ยังอ้อยอิ่งไม่ยอมสวมใส่ยิ่งเขารู้ว่าหญิงสาวเขินอายเขาก็ยิ่งอยากจะแกล้งเธอยิ่งนึกถึงอาหารเย็นที่เธอยกออกมาเสิร์ฟมันก็ยิ่งทำให้เขาชอบใจที่เห็นท่าทางอึดอัดของหญิงสาวในตอนนี้ คุณคิดอะไรกับผมหรือเปล่าเนี่ยธนดลหยอกล้ออย่างขบขันขณะที่กำลังบรรจงสวมเสื้อ คิดอะไรเปล่าซักหน่อย งั้นหรือธนดลยิ้มแต่ก็ไม่อยากทำให้หญิงสาวรู้สึกอายไปมากกว่านี้จึงเลิกเซ้าซี้และเริ่มบอกกล่าวถึงกฎของการอยู่ร่วมกันผมมีเรื่องขอร้องนิดหน่อย เรื่องอะไรคะ เราอาจจะต้องปรับตัวกันนิดหน่อยหรือไม่ก็อาจจะเยอะก็ไม่รู้นะแต่สำหรับผม ผมไม่ชอบนอนเปิดไฟหวังว่าคุณจะทำได้ แล้วคุณล่ะธนดลเอ่ยถามบ้าง แต่พลับพลึงกลับอ้ำอึ้งจะให้บอกได้อย่างไรว่าเธอนอนดิ้นขืนพูดออกไปมีหวังอับอายจึงพยักหน้ารับแล้วเบือนหน้าหนีเสีย ก็ตามที่คุณบอกนั่นแหละฉัน...ยังไงก็ได้ ธนดลยกยิ้มพอใจ ผมจะออกไปรอข้างนอกคุณจะได้อาบน้ำ รีบหน่อยก็แล้วกันผมง่วง เขาบอกแล้วพาดผ้าเช็ดตัวไว้กับราวข้างตู้เสื้อผ้าพลับพลึงเหลือบตามองผ้าเช็ดตัวของเขาผู้ชายคนนี้มีระเบียบมากเพราะแค่ผ้าเช็ดตัวเขายังพึ่งมันอย่างเรียบร้อยไม่ได้ปล่อยกองย่นๆเพื่อทิ้งให้เป็นหน้าที่ของเธอจนเมื่อประตูห้องปิดลงพลับพลึงก็วิ่งไปกดล็อคต่อให้เขาบอกว่าจะรอให้เธออาบน้ำเสร็จก่อนถึงจะเข้ามาเธอก็ไม่ไว้ใจอยู่ดีเผื่อชายหนุ่มพรวดพลาดเข้ามาตอนเธอกำลังผลัดผ้าล่ะจะทำอย่างไรพลับพลึงพ่นลมหายใจออกมาหนักๆเมื่อกดล็อคเรียบร้อยแบบนี้ค่อยอาบน้ำได้อย่างสบายใจหน่อย
ธนดลยืนหัวเสียอยู่หน้าห้องนอนเมื่อเขาพยายามบิดลูกปิดประตูหลายต่อหลายครั้งหลังจากที่เคาะประตูเรียกก็แล้วร้องเรียกก็แล้วแต่ก็ไม่มีสัญญาณตอบรับจากคนข้างในภรรยาหมาดๆ ของเขาเล่นอะไรอีกล่ะเนี่ยเขายืนหน้าเคร่งอยู่หน้าห้องอย่างพยายามข่มอารมณ์ตะโกนร้องเรียกเสียงดังขึ้นอีกนิดแต่หญิงสาวข้างในก็ยังไม่มาเปิดประตูอีกเขาถอนหายใจอย่างหงุดหงิดนี่ก็เป็นชั่วโมงแล้วอย่าบอกนะว่ายังอาบน้ำไม่เสร็จหรืออาบเสร็จแล้วได้ยินเสียงเขาร้องเรียกแต่ทำเป็นเฉยเมยหรือจะแกล้งให้เขานอนตากยุงอยู่ข้างนอกอยู่กับอากาศที่เริ่มหนาวเหน็บขึ้นเรื่อยๆอยู่ในห้องโถงนี้เมื่อความอดทนสิ้นลงลงธนดลจึงเดินไปยังตู้เล็กๆลักษณะคล้ายตู้ยาติดอยู่บนผนังในอีกห้องซึ่งคล้ายห้องเก็บของเขาเปิดมันอย่างหงุดหงิดใจแล้วเลือกลูกกุญแจที่แขวนเรียงรายกันอยู่ไม่ต่ำกว่าสิบดอกหยิบออกมาพวงหนึ่งแล้วเดินกลับไปที่ประตูห้องนอนแล้วจัดการไขกุญแจห้องนอนโดยไม่เคาะประตูเรียกคนข้างในอีกซักคำเขาปั้นหน้าเคร่งพร้อมจะต่อว่าหญิงสาวทันทีที่แทรกตัวเข้าไปแต่
หายไปไหน
ธนดลกวาดสายตาไปทั่วห้องก็ไม่พบก่อนจะหยุดสายตาที่หน้าห้องน้ำเมื่อยังได้ยินเสียงฝักบัวอยู่หนึ่งชั่วโมงผ่านไปภรรยาจำเป็นของเขายังอาบน้ำไม่เสร็จชายหนุ่มกลอกตาพร้อมเสียงถอนหายใจเฮอะแล้วเดินไปนั่งหน้าหงิกอยู่บนเตียงเพราะหากจะให้ออกไปนั่งหนาวรออยู่ข้างนอกเห็นจะไม่ไหวแล้ว ว้าย! พลับพลึงอุทานเสียงหลงเมื่อเปิดประตูห้องน้ำออกมาก็พบว่าสามีหมาดๆนั่งหน้าเคร่งอยู่ที่เตียงหลังจากปล่อยให้ตัวเองอึ้งอยู่พักหนึ่งเธอก็รีบวิ่งไปคว้าชุดนอนที่วางอยู่บนเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้งแล้วรีบกลับเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้งในใจก็สบถต่อว่าต่อขานคนไม่มีมารยาทเสียยกใหญ่ก่อนจะออกมาจากห้องน้ำเพื่อต่อว่าเขาอีกครั้งหลังจากที่เธอแต่งตัวเรียบร้อยมิดชิดอีกครั้ง คุณเข้ามาได้ยังไงไม่มีมารยาท แล้วล็อคห้องทำไมล่ะผมง่วง ก็ฉันอาบน้ำอยู่นี่ ผมรอคุณอาบน้ำจนจะหนาวตายอยู่แล้วอีกอย่างร้องเรียกเท่าไหร่ก็ไม่ตอบก็นึกว่าเป็นอะไร แล้วคุณเข้ามาได้ยังไง พลับพลึงยังสงสัยแล้วต้องเบิ่งตาก้างเมื่อธนดลชูพวงกุญแจขึ้นให้ดูใช่สิ ห้องนี้ไม่มีกลอนหญิงสาวกลอกตาอย่างระอาใบหน้ายังร้อนผ่าวๆ ธนดลเอี้ยวตัวลงนอนหงายขาแยกพาดกับหมอนข้างกินพื้นที่เกือบทั้งเตียงพลับพลึงเบิกตาเมื่อเห็นอย่างนั้นแต่ก็ไม่รู้จะตอบโต้อย่างไรดีจะออกปากไล่เขาก็คงไม่ยอมลงจากเตียงง่ายๆ เชิญคุณตามสบายเถอะฉันจะไปนอนข้างนอกพลับพลึงเอ่ยประชดประชันแล้วเดินไปหยิบหมอนที่ยังว่างอยู่ ไม่ได้ธนดลสั่งห้ามเสียงเข้มทั้งๆที่ยังนอนหลับตาอยู่ แล้วคุณจะให้ฉันนอนที่ไหนนอนหนุนไหล่คุณหรือไงนอนอืดเต็มพื้นที่อย่างนั้น ธนดลค่อยๆขยับไปทางซ้ายแล้วตบที่ที่นอนเชิญชวนให้อีกฝ่ายมานอนด้วยกัน ไม่ฉันไม่ไว้ใจคุณ นี่คุณผมไม่เสี่ยงเอาเงินตั้งหลายล้านมาแลกหรอกนะผมไม่ใช่คนหน้ามืดตามัวที่จะชอบนอนกอดไม้กระดานอีกอย่างผมเป็นผู้ชายประเภทช่างเลือก พลับพลึงใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นทันทีแล้วรีบยกมือขึ้นปิดหน้าอกถลึงตามองชายหนุ่มที่ยังนอนกินพื้นที่ครึ่งหนึ่งของเตียงอย่างโกรธเกรี้ยวนอกจากจะเคร่งขรึมเจ้าระเบียบแล้วยังปากจัดจ้านอีกต่างหากนับเป็นความโชคร้ายของเธอที่ไม่เอาชุดนอนเข้าห้องน้ำไปด้วยจนทำให้เขาเห็นรูปร่างผิวพรรณและส่วนเว้าส่วนโค้งมากพอที่จะใช้เยาะเหมือนเมื่อครู่นี้ ไม้กระดานเข่นเขี้ยวเพราะนั่นไม่ใช่ความจริงซักนิดอย่างน้อยพลับพลึงก็ส่องกระจกทุกวันก็พอรู้ว่าตัวเองไม่ใช่ไม้กระดานอย่างแน่นอนรอบอกสามสิบสี่แม้จะไม่ตู้มเท่านางแบบนู๊ดแต่สำหรับหญิงสาวทั่วไปก็ถือว่าไซด์มาตรฐานล่ะน่าแต่ก็กระดากปากที่จะพูดแก้ตัว รีบๆนอนได้แล้ว ผมง่วง อ้ออย่าลืมปิดไฟด้วยล่ะผมนอนไม่หลับ ไม้กระดานอ้าปากหวอเพราะไม่รู้จะสรรหาถ้อยคำใดมาตอบโต้ได้แต่มองไปรอบๆเพื่อหาที่ทางที่จะใช้เป็นที่นอนแต่นอกจากเตียงแล้วก็เหลือแค่พื้นเท่านั้นหรือจะปูผ้านอนที่พื้นดีหนอคงไม่ไหวเพราะพื้นไม้นั้นทั้งแข็งและเย็นสุดท้ายก็ต้องจำใจเดินไปที่เตียงอย่างระแวดระวังค่อยๆหย่อนตัวลงนั่งราวกับว่ากลัวว่าธนดลจะตื่นอย่างเลี่ยงไม่ได้เพราะวันนี้เธอเองก็เพลียสุดๆเหมือนกันอยากจะพักผ่อนให้เต็มตาพรุ่งนี้ยังมีงานอีกมากที่จะต้องทำพลับพลึงค่อยๆยื่นมือไปหยิบหมอนข้างนำมาวางไว้เพื่อป้องกันการรุนกรานจากอีกฝ่ายแม้จะรู้ดีว่า หากว่าเขาจะทำอะไรเธอจริงๆแค่หมอนข้างแค่นี้คงช่วยอะไรไม่ได้แต่มันก็ยังพอทำให้รู้สึกอุ่นใจที่อย่างน้อยก็ช่วยให้ปลอดภัยจากการขยับตัวของเขาที่อาจจะละเมอพาดแข้งพาดขามาโดนตัว พลับพลึงนอนตาค้างกอดผ้าห่มผืนหนาแน่นราวกับก่อนนอนเธอดื่มกาแฟเอสเปสโซ่มาซักสามแก้วจิกขอบผ้าห่มเข้ากับตัวราวกับตัวหนอนเหลือบตามองธนดลที่ยังคงนอนตะแคงให้นึกยิ้มย่องที่เขาไม่รู้ตัวเลยว่าผ้าห่มที่เป็นส่วนรวมถูกเธอยึดมาเป็นของส่วนตัวเรียบร้อยแล้วอากาศค่อนข้างจะเย็นอยู่มากแต่พลับพลึงก็ยอมเป็นคนเห็นแก่ตัวดีกว่าจะใจดียอมอยู่ใต้ผ้าห่มร่วมกับเขาเธอระแวงอยู่นานจนรู้สึกว่าหนังตาเริ่มจะไม่ไหวไม่ยอมทำตามคำสั่งเสียแล้วเปลือกตาค่อยๆหรี่ลงพร้อมกับเสียงหายใจที่สม่ำเสมอคนเห็นแก่ตัวจำไม่ได้ว่าหลับไปนานแค่ไหนแต่ต้องสะดุ้งตื่นเมื่อรู้สึกถึงอะไรหนักๆทับอยู่บริเวณหน้าท้องพลับพลึงสะบัดหน้าไปมองข้างๆ หมอนข้างหายไปไหน! นั่นคือคำถามที่เกิดขึ้นความง่วงงุนหายวับไปกับตาแถมผ้าห่มที่ครองสิทธิ์อยู่นั้นก็ถูกแบ่งปันพลับพลึงยกศีรษะขึ้นเพื่อมองยังสิ่งที่ทับอยู่บนหน้าท้องก่อนจะทิ้งศีรษะลงอย่างหมดแรงและอยากจะร้องไห้ให้มันได้อย่างนี้สิ....
| Create Date : 09 ธันวาคม 2556 |
| Last Update : 9 ธันวาคม 2556 14:26:50 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 1056 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [