ในช่วงสายของนั้นมีรถตู้สาย K-545 มาจอดรอรับผู้โดยสารอยู่พอดี สังเกตง่าย ๆ
คือจะมีคำว่า Pushkin แปะหราอยู่ข้างรถ โดยบริเวณจุดจอดรถตรงนั้นดูไปก็
คล้ายกับวินรถตู้บ้านเรานี่แหละ...เห็นพี่คนขับออกมายืนหน้ารถเรียกลูกค้าด้วย
คงจะพูดตามรูปแบบเดียวกันล่ะมั้ง เต็มแล้วออกจ้า เต็มแล้วออก 
ก็ขึ้นไปนั่งรอจนกว่าคนจะขึ้นมาจนได้จำนวนแล้วก็ถึงจะเคลื่อนล้อออกเดินทาง
กันได้ ส่วนค่ารถในตอนนั้น คือ 35 รูเบิ้ล  ซึ่งเวลาที่จ่ายเงินให้กับคนเก็บเงิน
ก็จะได้ยินคนโน้นคนนี้บอกถึงปลายทางที่จะพวกเขาจะลงกัน เลยพยายามเงี่ยหู
ฟังไว้ เผื่อว่าจะมีใครสักคนเป็นที่พึ่งได้เมื่อไปถึงบ้าง

อ้อ...ลืมบอกไปว่ารถคันนี้จะผ่านเมืองนี้เฉย ๆ ไม่ใช่สุดสายนะ ถึงแม้ว่า พุชกิ้น
จะเป็นที่ตั้งของพระราชวังที่สวยงามอีกแห่งหนึ่งก็ตาม แต่ฉันได้ยินมาว่าอาจ
ลำบากนิดหน่อยต่อการสังเกต เพราะไม่ได้โดดเด่นแบบ Peterhof ที่มองเห็นได้
จากหน้าถนน แล้วรถตู้คันนี้เวลาวิ่งก็ดูเงียบกริบ ไม่มีหรอกที่จะประกาศบอกชื่อ
สถานีข้างหน้าก่อนลงจอด ทุกอย่างดูสงบนิ่งยังกับว่ามีใครสักคนไปกดปุ่ม Mute 

ฉันพยายามพูดถามคนที่นั่งด้านข้างถึงพุชกิ้นเอาไว้ เผื่อว่าเธอจะช่วยสะกิดบอก
ก่อนนั่งเลยไปไกล  ซึ่งเมื่อไปถึงปลายทางก็มีผู้โดยสารคนเดียวที่ลงจากรถล่วง
หน้าฉันไปก่อน คนรัสเซียที่นั่งข้าง ๆ จึงหันมาบอกให้ลงตามไป...มันเป็นจุด
ลงรถที่มองไม่เห็นพระราชวังเลย  เอาเป็นว่า นี่ถ้ามาแบบไม่รู้เรื่องก็คงคิดว่าเป็น
ทางเดินเข้าไปยังหมู่บ้านไหนสักแห่งที่อยู่กลางป่าดง

ถัดจากปากทางเข้าด้านหน้าไปไม่ไกล ก็จะได้มีเขตแนวรั้วกั้นสวน ที่เต็มไปด้วย
ต้นไม้ใหญ่พร้อมกับใบที่เปลี่ยนสีตามฤดูออกมาอวดตัวให้ได้เจอกันเป็นด่านแรก
และเมื่อข้ามทางเดินไปยังฝั่งที่ตั้งของสวนดังกล่าว ภาพโดมหลังคาสีทองและ
อาคารสีฟ้าสดก็จะออกมาปรากฏให้เห็นทันที (แหม...ซ่อนเราซะมิดเชียว)



นักท่องเที่ยวกำลังเดินมุ่งหน้าไปที่พระราชวังแคทเธอรีน จากที่ตรงนี้จะสามารถมองเห็นโดมสีทอง
ที่มียอดเป็นรูปไม้กางเขน กับตัวอาคารสีขาวตัดสลับสีฟ้าอ่อน  



จำนวนนักท่องเที่ยวที่มายืนรอคิวเข้าชมพื้นที่ด้านในพระราชวังในช่วงสิบโมงเช้า ดูเหมือนว่าจะมี
มากขึ้นเรื่อย ๆ จนฉันแทบอยากยกเลิกการเข้าชมสถานที่ตรงนั้นเพราะคงต้องใช้เวลานานมาก 

pavilion - Hermitage 

ชื่อของพระราชวังนี้ก็คือ Catherine Palace และสถานที่ดังกล่าวนี้เคยใช้เป็นที่
ประทับในช่วงฤดูร้อนของซาร์รวมถึงสมาชิกในครอบครัว และทั้งนี้ยังมีชื่อเรียก
อื่นอีกนั่นคือ Tsarskoye selo ที่มีความหมายว่า หมู่บ้านของซาร์ (The Tsar’s village) 

ไม่รู้ว่าเพราะเหตุผลไหนกันที่ เป็นแรงจูงใจให้เดินทางมาจนถึงที่นี่ได้ (หนก่อนนี้
ฉันก็บ่นเรื่องสถานที่ท่องเที่ยวในเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก ว่าเริ่มดูสวยซ้ำ ๆ ไปมาจน
เริ่มตาลาย) ถ้าไม่นับรวมว่าเป็นหนึ่งในสถานที่ที่น่าแวะ และต้องมาก็คงอาจเพราะ
ชื่อเสียงของห้องอำพันที่โด่งดัง  หรือไม่ก็เป็นตัวพระราชวังสีฟ้าที่ดูสวยอย่าง
ลงตัวแต่ก็นึกไม่ถึงมาก่อนว่า บริเวณสวนรอบข้างจะมีหนองน้ำที่ดูใหญ่โตและเต็ม
ไปร่มไม้และทุ่งกว้างมากมายแบบนี้



ภาพจากบริเวณมุมหนึ่งของสวน ที่หนองน้ำจะมีพวกเป็ดว่ายน้ำให้เป็นตลอด



ร่มไม้รอบ ๆ หนองน้ำที่ตอนนี้กำลังเปลี่ยนสีเต็มไปหมด

Agate Rooms

รูปปั้นของแคทเธอรีนมหาราช 

บริเวณสวนไม่ใช่ว่าจะเข้าชมฟรีนะคะ จำเป็นที่จะต้องเสียค่าผ่านประตูเสียก่อน
ซึ่งบางคนที่มาเที่ยวก็ใช่ว่าพวกเขาจะเข้าไปเยี่ยมชมตัวพระราชวังกันอย่างเดียว
บ้างก็มาปิคนิก หรือไม่ก็หาสถานที่ถ่ายรูปแต่งงาน

พอได้เห็นภูมิทัศน์รอบข้างแบบนี้ ฉันก็เริ่มคิดหนักว่าจะเข้าไปชมพระราชวังด้าน
ในด้วยดีมั้ย เพราะว่าแถวอันยาวเหยียดที่เต็มไปด้วยผู้คนที่ต่อรอคิวตรงด้านหน้า
และไหนจะยังมีกลุ่มทัวร์ยกธงอีก มันก็ช่างดูมหาศาลจนคำนวนเวลาไม่ถูกว่าจะได้
เข้าในลำดับที่เท่าไหร่กัน 

ฉันละจากแถวดังกล่าว ไปยืนเอ้อระเหยมองรูปปั้นของพระนางแคทเธอรีนมหาราช
ขนาดเล็ก ที่ตั้งอยู่บนอาคารหลังหนึ่งไม่ไกลไปจากตัวพระราชวัง และดูเหมือนว่า
จะได้ยินคนพูดเป็นภาษาไทยแว่วผ่านมา 

"นี่ไง...คนนี้ที่เป็นเจ้าของ"

หนึ่งในนั้นชี้ไปยังรูปปั้นของพระนางแคทเธอรีน

เอ๊ะ...ผิดนะ ไม่ใช่ 'แคทเธอรีน' นี้  
(ก็แค่คิดในใจนะ แต่ไม่ได้พูดกลับไปแบบดัง ๆ)

ไหน ๆ ก็ได้เจอคนไทยแล้ว ฉันเลยถือโอกาสเข้าไปทักพี่ผู้หญิงคนไทยทั้งสองคน
ก็จำไม่ได้แล้วว่าคุยอะไรไปบ้าง และก่อนแยกกันพวกพี่ก็ได้ช่วยถ่ายรูปฉันกับ
สถานที่นี้ให้เป็นที่ระลึกหลายภาพเลย (แต่ว่าสภาพตัวเองในตอนนั้นดูไม่ค่อยจืด
แล้วค่ะเลยไม่ได้มีโอกาสเอารูปที่ว่ามาโพสต์ลงที่ไหนสักที ยังไงก็ขอขอบคุณ
ผ่านบล็อกนี้ด้วยนะคะ)

แล้วในที่สุดฉันก็เปลี่ยนใจเดินย้อนกลับมาต่อแถวเพื่อรอเข้าชมภายในพระราชวัง
จนได้ เพราะได้ยินว่าพี่ทั้งสองเริ่มไม่อยากเข้าไปกันแล้วและฉันเองก็นึกเสียดายแทน 
ช่างดูเหมือนจะเป็นเหตุผลที่ไม่น่าจะเกี่ยวข้องกันซะจริง  

ตรงด้านหน้าพระราชวัง ภายในเวลาไม่ถึงชั่วโมง จำนวนผู้คนที่มายืนต่อแถวก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว 
ฉันตัดสินใจกลับไปเข้าแถว เพราะหากว่าคิดช้าไปอีกห้านาที โอกาสที่จะได้เข้าไปก็ยิ่งช้าลงด้วย 


ไม่กี่นาทีถัดมาตำแหน่งปลายแถวที่ฉันยืนอยู่ก็มีคนมาต่อท้ายไปอีกเรื่อย ๆ
จนมันยาวเป็นหางว่าว  พอเมื่อใกล้ถึงลำดับของตัวเองที่จะได้เข้าไปพร้อม ๆ คน
อื่น กลุ่มป้าด้านหลังที่ถูกนับหัวไปด้วยก็ถึงกับตะโกน ฮาเลลูย่า! ด้วยความดีใจ
เพราะมันช่างเป็นการรอคอยที่นานซะเหลือเกิน

เจ้าหน้าที่จะปล่อยให้ผู้ชมเดินเข้าไปเป็นกลุ่มประมาณยี่สิบคน หลังจากได้รับ
อนุญาตให้เข้าไปแล้วก็จะต้องตรงเข้าไปซื้อตั๋วเข้าชมก่อนเป็นอันดับแรก และต่อ
มาก็ต้องฝากกระเป๋า และรับถุงสำหรับสวมทับรองเท้าให้เรียบร้อยก่อนที่จะทยอย
เดินตามเจ้าหน้าที่เข้าไปด้านใน

ผืนที่ดินแห่งนี้ซาร์ปีเตอร์ได้มอบเป็นของขวัญแด่พระนางแคทเธอรีน ผู้เป็นมเหสี
เมื่อปี ค.ศ. 1708 โดยพระราชวังสร้างเมื่อปี 1717 พระนางแคทเธอรีนผู้นี้ภายหลัง
ได้ขึ้นครองราชย์เป็นประมุขหญิงคนแรกของจักรวรรดิรัสเซีย ต่อจากซาร์ปีเตอร์-
มหาราช แต่กว่าที่นี่จะใช้เป็นที่ประทับอย่างเป็นทางการจริง ๆ ก็คงตกไปอยู่ใน
รัชสมัยที่พระนางอลิซาเบธขึ้นครองราชย์ รวมถึงทำการขยับขยายอาคารและตบแต่ง
เสียใหม่ให้ดูอลังการกว่าเดิม  

เรื่องของประวัติความเป็นมาเหล่านี้ หากฟังผิวเผินก็คงดูคล้ายกับหญิงสาวกับ
เจ้าชายในฝัน (แต่หากไปหาประวัติศาสตร์มาอ่านกันแบบเต็ม ๆ อาจจะสลายมโน
โลกดิสนีย์ไปหมดเกลี้ยง) 

ในเอนทรี่นี้จะลงแค่พอคร่าว ๆ ดีกว่าเนอะ  
พระนางแคทเธอรีน เป็นสามัญชนชาวลิทัวเนียมีพื้นเพมาจากครอบครัวชาวนา
โดยมีนามเดิมว่า Marfa Skavronskaya และเปลี่ยนชื่อเป็น Yekaterina
(เขียนแบบ Cyrillic คือ Екатерина) หรือ แคทเธอรีน ในภาษารัสเซีย หลังหันมานับถือ
นิกายออโธดอกซ์ เคยมีหน้าที่เป็นหญิงรับใช้โดยทำหน้าที่ซักผ้าในบ้านของ
เจ้าชายเมนชิคอฟ (Alexander Donilovich Menshikov) ผู้เป็นนายทหารและ
คนสนิทของซาร์ปีเตอร์มหาราช  

ระยะเวลาการครองราชย์ของพระนางนั้นถือเป็นช่วงสั้น ๆ คือปี ค.ศ. 1725-1727 
ก็ไม่ถือว่ามีบทบาทอะไรนัก เพราะอำนาจการดูแลในยุคนั้นตกไปอยู่ที่ เมนชิคอฟ 
เสียมากกว่า ทำให้ต่อมารัสเซียก็ตกสู่ยุคสมัยแห่งความยุ่งยากครั้งที่สอง เพราะ
เรื่องของการเปลี่ยนอำนาจการปกครองที่ไม่ลงตัว เนื่องจากซาร์ปีเตอร์ฯ เองก็
ไม่ได้ระบุเรื่องแต่งตั้งรัชทายาทไว้อย่างเป็นทางการไว้ก่อนเสียด้วย 

กระทั่งในปี ค.ศ. 1762 เกิดการยึดอำนาจในรัชสมัยของ ซาร์ปีเตอร์ที่ 3
หลังจากรับตำแหน่งไปเพียงหกเดือน โดยพระนางแคทเธอรีน มเหสีผู้มีพื้นเพมา
จากเจ้าหญิงจากแคว้นเล็ก ๆ ของเยอรมนี พระนางได้ขึ้นครองราชย์แทนพระสวามี 
ท่ามกลางการสนับสนุนของเหล่าขุนนาง 

ทั้งนี้ในยุคสมัยของ แคทเธอรีนที่ 2 หรือ แคทเธอรีนมหาราช (ผู้มีศักด์เป็น
หลานสะใภ้) นี่แหละ ที่ถือว่าโดดเด่นและเป็นช่วงยุคทองของจักรวรรดิรัสเซีย
พระนางครองราชย์ในปี ค.ศ. 1762-1796

ส่วนเรื่องของพระราชวังแห่งนี้ ถ้าพูดจะถึงแคทเธอรีนคนไหนที่เป็นเจ้าของแต่
ดั้งเดิม คงต้องบอกว่า แคทเธอรีนที่หนึ่ง ถึงจะถูกเนอะ ....บางทีชื่อที่นิยมหยิบมา
ตั้งกันซ้ำ ๆ ของคนตะวันตก มันก็ชวนให้น่าสับสนชะมัด 

ภาพพื้นที่ด้านในพระราชวังที่ได้เข้าไปชมพร้อม ๆ กับคนกลุ่มอื่น 

ภาพเขียนบนเพดาน จะเห็นว่ามีตราสัญลักษณ์ที่แทนนาม พระนางแคทเธอรีนที่ 1
นั่นคือตัวอักษร E และ I ตรงกึ่งกลาง

เครื่องทำความร้อนแบบดั้งเดิมที่เป็นกระเบื้องเคลือบลายคราม 

ห้องอาหาร (ที่จริงแล้วก็มีอยู่หลายห้องนะ แต่ถ่ายมาไม่ครบ)

หุ่นจำลองและชุดของจักรพรรดินีอลิซาเบธ 

ภาพของการบูรณะซ่อมแซมที่มีติดไว้ให้เปรียบเทียบดูในบางห้อง

ในส่วนของ Amber Room หรือห้องอำพัน ไม่อนุญาตให้ถ่ายภาพได้ เลยไม่มี
ภาพเก็บกลับมาเป็นที่ระลึก แต่บางคนก็พยายามหาวิธีอื่นแทนเช่น ซูมภาพจาก
ห้องใกล้ ๆ เอาแต่บางคนก็เล่นทีเผลอ คือเห็นจากคนในกลุ่มที่เข้าไปพร้อมกับตัว
เองนั่นแหละ ที่เป็นชาวเอเชียสองรายทำทีเป็นยกกล้องขึ้นมาในช่วงที่ผู้บรรยาย
กำลังหันไปหน้าไปพูดทางอื่น ด้วยความที่เป็นกล้องตัวเล็กและยกขึ้นมากดแบบ
กะทันหัน

ทำให้คนที่เป็นเจ้าหน้าที่ดูแลตรงจุดนี้เอ็ดว่า 'ห้ามถ่ายรูป' ทั้งนี้ พวกเขาไม่ได้
กดลบทิ้งไปแต่อย่างใด และทำแก้เก้อหลังจากทำสิ่งผิด ๆ ด้วยการพูดภาษา
ของตัวเองโต้ไป โดยทำเป็นเหมือนว่าไม่เข้าใจว่าถูกเจ้าหน้าที่พูดดุเรื่องอะไร...

ในช่วงท้ายของการเดินชมห้องต่าง ๆ  ก็จะได้เห็นภาพของตัวพระราชวังในสภาพ
ถูกทำลายในยุคสงครามโลกครั้งที่ 2 ด้วย การทำลายเกิดขี้นในระยะเวลาสั้น ๆ
จากเหตุการณ์นี้ทำให้เกิดการหายสาบสูญของห้องอำพันไปด้วย
(ทหารเยอรมันได้ทำการแกะรื้อออกเพื่อนำกลับไปยังเมือง Königsberger และ
ภายหลังเมื่อมีการเคลื่อนย้ายไปยังที่อื่น ในช่วงขณะนั้น เมืองดังกล่าวก็ถูกโจมตี
ทางอากาศอย่างหนักด้วยการทิ้งระเบิดของอังกฤษ และการบุกของกองทัพโซเวียต
จนต้องเสียเมืองไปในที่สุด นับจากนั้นก็ไม่มีใครรู้ว่าห้องอำพันหายไปอยู่ที่ไหน) 

ห้องอำพัน ในปัจจุบันนี้ถูกสร้างขึ้นมาใหม่ตั้งแต่ปี 1979 โดยใช้เวลานานมากกว่า 20 ปี
ด้วยเงินร่วมบริจาคของบริษัทเยอรมัน และสร้างด้วยช่างฝีมือชาวรัสเซีย รูปแบบการสร้างนั้นเลียน
แบบมาจากภาพถ่ายของห้องอำพัน(เดิม)  กว่าโครงการนี้จะเสร็จสมบูรณ์และให้เข้าชมอย่างเป็น
ทางการก็คือปี ค.ศ. 2003 โดยมี Vladimir Putin ประธานาธิบดีรัสเซีย ในตอนนั้น (และบัดนี้)
และ Gerhard Schröder นายกรัฐมนตรีแห่งเยอรมนี มาทำร่วมทำพิธีเปิด

ข่าวบางส่วน : https://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/3025833.stm

ถุงใส่รองเท้าที่สวมป้องกันพื้นเลอะสกปรก โดยวิธีนี้ทำให้เราไม่ต้องฝากรองเท้าให้วุ่นวายด้วย


หลังจากที่ได้ออกมาจากพระราชวังแล้ว ฉันก็กลับไปเดินเล่นที่สวนอีกครั้งหนึ่ง
เพราะมีพื้นที่ค่อนข้างใหญ่โตและมีวิวที่สวยด้วย ดูเหมือนว่าในช่วงฤดูใบไม้
เปลี่ยนสีแบบนี้ จะมีกิจกรรมที่น่าสนุกเล็ก ๆ กัน อย่างเช่นการเดินเก็บใบไม้สี
เหลืองทองที่ร่วงจากการผลัดใบ (ไม่แน่ใจว่ามันคือใบอะไร) มานั่งไขว้ก้านเพื่อทำเป็น
มงกุฎ ดูแล้วน่าทำบ้างเหมือนกัน :)

Turkish Bath Pavilion และ Chesme Column 

ฉันอยู่ที่นี่นานถึงสี่โมงเย็น ช่วงเดินทางออกไปยังประตูก็ได้เห็นที่ตั้งของอาคารสี
ส้ม-ขาว ซึ่งเป็นสถาบันเก่าแก่ที่ชื่อว่าลีเซียม ซึ่งก่อตั้งขึ้นในสมัยของ ซาร์อเล็กซานเดอร์ที่ 1
เพื่อเป็นสถาบันการศึกษาที่คัดเฉพาะพวกหัวกะทิ และบริเวณนั้นก็มีพื้นที่สวนหย่อม
ขนาดเล็กอยู่ด้วย มีรูปปั้นของชายผมหยิกผู้หนึ่งกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้และทำท่า
เหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง 

นั่นคือรูปปั้นของ Alexander Sergeyevich Pushkin (ค.ศ.1799-1837) ผู้ที่ได้รับ
ยกย่องเป็นให้เป็นกวีเอกผู้ยิ่งใหญ่ ตลอดจนเป็นผู้ริเริ่มงานวรรณกรรมรัสเซียสมัยใหม่
และตัวของ พุชกิ้น เองนั้นก็ได้เข้าเรียนที่สถาบันลีเซียมแห่งนี้ ตั้งแต่อายุ 12 ปี

ชื่อของพุชกิ้น ถูกนำไปใช้ตั้งเป็นที่รำลึกในที่ต่าง ๆ อย่างเช่น ชื่อถนน สถาบัน
การศึกษา ตลอดจนถึงหมู่บ้านนี้เช่นกัน

ในปี ค.ศ. 1918  Tsarskoye Selo ที่หมายถึง หมู่บ้านของซาร์
ได้ถูกกลุ่มบอลเชวิค ซึ่งมีอำนาจในยุคนั้นเปลี่ยนชื่อไปเป็น Detskoye Selo
หรือหมู่บ้านเยาวชน และต่อมาในปี ค.ศ. 1937 ก็ได้เปลี่ยนชื่อเมืองเป็น 
Pushkin เพื่อรำลึกถึงในโอกาสครบรอบร้อยปีหลังการเสียชีวิต

ขากลับหนนี้ ไม่มีเส้นทางไหนให้น่าเลือกกลับที่พักไปมากกว่าทางเดิม (ถึงจะมี
เส้นรถไฟให้น่าลอง ก็ไม่อยากคิดถึงการหลงที่ไม่น่าสนุกยามเย็นเผื่อไว้ล่วงหน้าค่ะ)

เมื่อใกล้ถึงประตูทางออก ก็มีเสียงเป่าขลุ่ยดังขึ้นมาเบา ๆ จากนักดนตรีผู้หนึ่งที่
แต่งกายแบบคนโบราณ สวมวิกผมลอนสีขาว มายืนบรรเลงเพลงให้ผู้คนที่อยู่ใน
สวนฯ ได้ฟัง ผู้ชมบางคนก็ส่งกำลังใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้เป็นเงินลงบนหมวกที่วาง
อยู่บนพื้น .... มันเป็นบรรยายกาศที่ดีมากจริง ๆ ฉันจึงหยุดความเร่งรีบเอาไว้ และ
เดินย้อนมายืนฟังเสียงเครื่องเป่าอยู่ที่ตรงนั้นครู่ใหญ่ส่งท้าย ก่อนที่จะต้องเดินทาง
กลับเข้าเมือง 

"เพิ่มเติม"

** Catherine II หรือ Catherine the Great
มีพระนามเดิมว่า Sophie Friederike Auguste เป็นเจ้าหญิงจากแคว้น Anhalt-Zerbst
แห่งปรัสเซีย (หรือเยอรมนี ในปัจจุบัน)

** หลังจากการสิ้นพระชนม์ของเจ้าชาย "อเล็กเซ เปโตรวิช" รัชทายาทสายตรงของซาร์ปีเตอร์
ซึ่งถือกำเนิดมาจากมเหสีองค์แรกที่ชื่อว่า ยูโดเซีย (Yudoxia Lopukhina) โดยถูกจับคุมขังคุกที่
Paul and Peter fortress ในฐานะนักโทษการเมือง เพราะมีความเห็นไม่ลงรอบกับพระบิดา

ซาร์ปีเตอร์ฯ จึงเหลือเพียงแค่พระธิดา 2 องค์ คือเจ้าหญิงแอนนา และเจ้าหญิงอลิซาเบธ 
ที่ถือกำเนิดมาจากพระนางแคทเธอรีน  (มีโอรสและพระธิดา 12 องค์ แต่ว่าเสียชีวิตตั้งแต่
แรกคลอด หรือไม่ก็มีอายุอยู่ได้ไม่ถึงกี่ปี) 

** ซาร์ปีเตอร์ที่ 3 มีศักดิ์เป็นหลานของซาร์ปีเตอร์มหาราช 

** ตำแหน่งประมุขของรัสเซียคือ ซาร์ และ ซารีนา (มเหสี) 
ถูกใช้เรียกอย่างเป็นทางการในปี ค.ศ.1547-1721

แต่ในช่วงปี ค.ศ. 1721-1917 
ซาร์ และ ซารีนา จะเป็นคำเรียกแบบไม่เป็นทางการ
โดยจะใช้พระอิศริยยศเรียกแทนว่า จักรพรรรดิ และ จักรพรรดินี

สำหรับบล็อกนี้จะขอเขียนคำเรียกตำแหน่งประมุขของรัสเซียทั้งสองแบบนะคะ  

** เผื่อคนเข้ามาใหม่ นี่เป็นการเดินทางเมื่อปี 2013 โน่นนนน

Create Date : 22 ธันวาคม 2561
Last Update : 24 ธันวาคม 2561 21:23:40 น.		26 comments
Counter : 2828 Pageviews.
Share Tweet