Manali - น้ำพุร้อนที่ วาชิช และงานเทศกาล ฮาดิมบา บริเวณหน้าวัดฮินดูแห่งหนึ่ง ที่ฝั่งวาชิช น้ำพุร้อนที่ วาชิช (Vashisht) "ถ้าจะไปวาชิช ละก็สามารถเดินไปเองได้ แต่ถ้าจะนั่งตุ๊กตุ๊ก ก็อย่าให้เกิน 80 รูปี" ลุงราเบท เข้ามานั่งคุยด้วยในขณะที่ฉันกำลังกินอาหารเช้าอยู่ และถ้าหากฉันกลับ มาไวก่อนสี่โมงเย็น ก็แนะนำให้แวะไปดูงานฉลองวันสุดท้ายที่วัดมานูด้วย ...  ฉันรับปากกับลุงว่าจะไม่พลาดแน่นอน เทศกาลต่างแดนที่มาประจวบเหมาะพอดี กับวันสุดท้ายของฉัน มันดูน่าสนใจกว่าโปรแกรมทัวร์ที่จะพาไปยังจุดเล่นสกีที่ พลาดการจองมาเมื่อวานนี้ตั้งเยอะ  อย่างน้อย ก็ถือว่าเป็นการมาถึงมะนาลี แบบไม่เสียเที่ยวล่ะเนอะ แผนที่จากหนังสือ Lonely Planet (ฉบับปี 2006)   จากมะนาลีเก่า ไปยังวาชิช รถตุ๊กตุ๊ก ตกลงค่าโดยสารราคาแบบคนนอกพื้นที่ 100 รูปี พาขับลัดเลาะไปจนถึงเนินทางขึ้น ซึ่งมันก็ถือว่าไกลเอาเรื่องเหมือนกัน เขาจอดให้ฉันลงที่เนินถนน พร้อมชี้ให้เห็นจุดอาบน้ำพุร้อนและวัดตรงด้านหน้า อันเป็นสัญญาณบอกว่าถึงจุดหมายแล้ว  ที่วาชิช เราจะเห็นหญิงชาวเมืองที่แต่งตัวในชุดท้องถิ่นกำลังยืนอุ้มกระต่ายขนฟู คอยให้นักท่องเที่ยวอุ้มถ่ายภาพเป็นที่ระลึก   วาชิช อยู่สูงกว่ามะนาลีเก่า แต่ก็เต็มไปด้วยร้านรวงต่าง ๆ ระหว่างทางที่ผุดขึ้น มาอย่างมากมาย และจะเห็นผู้หญิงชาวพื้นเมืองอุ้มกระต่ายยักษ์ ให้นักท่องเที่ยว ได้ถ่ายรูปเป็นที่ระลึกกัน โดยจะคิดค่าบริการ 20 รูปี มันเป็นกระต่ายสายพันธุ์ "แองโกล่า" ขนยาวฟูปุกปุยน่ากอด ส่วนเรื่องขนหนานุ่ม ของมันก็มักจะถูกนำ ไปใช้ประโยชน์โดยการทอเป็นเครื่องนุ่งห่มกันหนาวได้อีกด้วย หมู่บ้านแห่งนี้ถูกก่อตั้งขึ้นโดยนักบวชผู้มีนามว่า วาชิช โดยสถานที่นี้มีจุดเด่น หลัก ๆ คือ น้ำพุร้อน และวัดเก่าแก่บริเวณนั้น หากอยากสัมผัสบรรยากาศ กลางหุบเขาและฟังเสียงน้ำตกและตื่นมาแช่น้ำร้อนในยามเช้า ก็สามารถเลือก มาพักที่นี่ได้ เพราะมีเกสท์เฮาส์หลายแห่งเปิดให้บริการอยู่เยอะแยะไปหมด ทางเดินไปน้ำตก Jogini  จะอยู่ถัดจาก วาชิช ประมาณ 1 กิโลเมตร ที่ตั้งของน้ำตก jogini ที่ไหลลงมาจากช่องผาด้านบน  ส่วนเรื่องการอาบน้ำพุร้อน จะมีห้องจัดแยกสำหรับผู้หญิงโดยเฉพาะ  ซึ่งจะดูห้องมิดชิดและไม่อนุญาตให้ถ่ายรูปด้านใน ส่วนของผู้ชายจะอยู่กลาง ลานที่โล่งแจ้ง บริเวณจุดอาบน้ำพุร้อน และห้องอาบน้ำสำหรับผู้หญิงที่มีการกั้นห้องให้โดยเฉพาะ จุดซักล้างและก็อกน้ำสาธารณะที่เปิดไหลอยู่ตลอดเวลา   ที่ตั้งของวัดฮินดูบริเวณใกล้เคียง โดยจุดนี้จะมีทั้งหมดสามวัดด้วยกัน "บาบาแบมบู?"  เด็กวัยรุ่นชาวอินเดียที่มาเที่ยวกับครอบครัวส่ายหน้าบอกไม่รู้จัก เมื่อฉันลอง ถามถึงใครบางคน "ไม่รู้สิ... ผมก็เป็นนักท่องเที่ยวเหมือนคุณนั่นแหละ" ฉันได้ยินเรื่องเล่าเกี่ยวกับ Baba bamboo ก่อนมาที่นี่ ตามคำร่ำลือว่าเป็น ชาวไทย ที่มาพำนักอยู่ที่ วาชิช แห่งนี้นานหลายสิบปีแล้ว ฉันเองก็พยายามที่ จะมองหาและถามถึงผู้คนบริเวณนั้น แต่โชคไม่ดีเท่าไหร่ที่ไม่เจอคนที่รู้จัก เห็นแต่นักบวชที่วัดวาชิชรายหนึ่งกำลังนั่งถือตรีศูลในศาลา และกลุ่มของบาบา ที่นั่งบริเวณอาศรมเล็ก ๆ ใกล้กับ วัดพระราม (Rama Temple) แต่ก็นั่นก็ไม่ได้ทำให้ฉันมองแยกหน้าออกได้เลยว่าคนไหนคือคนไทย คนไหน คือคนท้องถิ่น พอไว้หนวดเคราโพกผ้า นุ่งเหลืองห่มเหลืองแบบนี้ ก็ดูคล้ายกัน หมดเสียนี่ หลังออกจากที่นั่นมาแล้ว ฉันก็ติดรถรับจ้างมาลงยังทางผ่านแห่งหนึ่ง ที่ตั้งอยู่ กลางทางก่อนถึงวาชิช  ด้วยเพราะสถานที่ตรงนั้นจะมีวิวที่สวยสะกดตามาก มันเป็นทางน้ำไหลที่ติดกับเขตแนวป่าและมีฉากหลังเป็นภูเขาหิมะ ช่วงนี้ถือเป็นฤดูกาลท่องเที่ยวของชาวอินเดีย ที่ต่างพากันหนีร้อนมาพึ่งเย็น ยังทางตอนเหนือของประเทศ และเป็นจังหวะเดียวกับที่เด็ก ๆ ปิดเทอมพอดี เลยทำให้มีการจัดพื้นที่สำหรับการละเล่นต่าง ๆ คอยให้บริการกันอย่างคึกคัก แนวป่าและทางที่เต็มไปด้วยหินที่ขนาบกับทางน้ำไหลและฉากภูเขาหิมะที่ตั้งอยู่เบื้องหน้า  จุดที่ตั้งของกิจกรรมสนทนาการต่าง ๆ ตรงริมแม่น้ำ ที่เต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวชาวอินเดีย  กิจกรรมโหนเชือกข้ามแม่น้ำ โดยจะเคลื่อนตัวไต่ไปจนถึงกลางทางแล้วดีดตัว ให้เชือกสลิงเด้งดึ๋ง เพื่อหย่อนขาสัมผัสกับสายน้ำที่เย็นเฉียบกันอย่างสนุกสนาน กว่าฉันจะออกมาจากที่นั่นก็บ่ายคล้อยแล้ว โชคดีที่กลับมาถึงยังเกสท์เฮาส์ ทันเวลาก่อนที่ฝนจะตกหนักพอดี กลุ่มฝรั่งเศสสามคนต่างออกเดินทางไปเทรก กันหมดแล้ว คงเหลือเพียงแค่ฉันคนเดียวเท่านั้นที่อยู่เฝ้าชั้นสองของที่พัก หลังฝนหยุดตก เวลาก็ปาเข้าไปบ่ายสามครึ่ง ฉันเดินจ้ำอ้าวออกมาจากที่พัก พร้อมชำเลืองไปเห็นนักท่องเที่ยวชายหญิงคู่หนึ่ง ที่คงเพิ่งจะมาเข้าพักใหม่กำลัง นั่งจิบชากันอยู่ที่ชั้นล่าง แม้จะได้ยินคำทักทายเบา ๆ จากพวกเขา แต่ฉันก็รีบเดิน ออกไปโดยที่ยังไม่ทันได้หันไปมองและพูดคุย จากที่นั่นไปยังวัดมานู มันจะไกลกันประมาณหนึ่งกิโลเมตรบนทางลาดชัน แม้ว่านี่ คือเส้นถนนสายหลัก (ไม่ใช่ทางเดินขึ้นภูเขา) แต่ก็ทำให้รู้สึกเหนื่อยได้ไม่น้อย ลานโล่งสำหรับจัดกิจกรรมข้างวัดมานู ที่เต็มไปด้วยผู้คนในชุดท้องถิ่นที่มาร่วมงานฉลองฯ ตรงลานกิจกรรมข้างวัดมานู มีเสียงประกาศดังจากลำโพงที่กำลังพากย์การ- แข่งขันกีฬาพื้นบ้านอย่างชักกะเย่อของเหล่าสาวพื้นเมืองอย่างน่าสนุก พร้อม ๆ กับเสียงร้องตะโกนเชียร์ของผู้คนที่ดูจริงจังกันมาก แต่กว่าฉันจะเดินขึ้นไปถึง ที่นั่นได้ พวกเขาก็จบการแข่งขันและวางเชือกกันแล้วเรียบร้อยแล้ว พื้นที่บริเวณบันไดปูนได้ถูกจัดแบ่งให้เป็นที่นั่งของผู้หญิง คล้ายอัฒจรรย์ชั่วคราว  ส่วนกลุ่มผู้ชาย ก็มักจะไปรวมตัวกันนั่งอยู่ที่ขอบปูนตรงลานพื้นด้านล่างมากกว่า หลังจากที่ฉันหามุมนั่งได้แล้ว ไม่นานนักก็มีเสียงดนตรี โจ๊ะ ๆ เปิดคั่นรายการ ผ่านเครื่องขยายเสียงตรงมุมศาลาเล็ก ๆ ฝั่งซ้ายดังขึ้นมา มีผู้ชายคนหนึ่งที่สวมใส่ชุดแบบชาวพื้นเมือง ติดโบว์ประดับไว้ตรงปกเสื้อและ คล้องมาลัยดาวเรืองที่คอ กำลังยืนเต้นตามจังหวะอย่างเมามัน ราวกับว่านี่คือ หน้าที่ของเขาที่ได้รับมอบหมายเพื่องานนี้โดยเฉพาะ ที่ศาลามุมด้านซ้าย จะมีชายผู้หนึ่งยืนเต้นตามจังหวะเพลงที่เปิดคั่นเวลางานอย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อย ขณะที่นั่งมาร่วมวงกับกลุ่มของผู้หญิงบนอัฒจรรย์ ก็เห็นน้องผู้ชายผิวคล้ำที่ยืน มองหาลูกค้าเพื่อขายไอติมอยู่ใกล้ ๆ กับที่นั่งของฉัน แววตาของเขาดูกร้านเกิน กว่าอายุจริงมาก อาจเป็นเพราะเขายังเด็กเกินไปที่จะมาทำงานตะลอน ๆ แบบนี้ เลยช่วยซื้อไอติมจากน้องมาสามโคน และแบ่งให้คุณป้าอีกสองคนที่นั่งคุยเป็น เพื่อนกับฉันด้วย คุณป้าได้ไอติมกิน น้องขายของได้ ส่วนพี่ก็ได้เพื่อนคุย และรูปถ่ายเป็นที่ระลึก win-win-win ทั้งสามฝ่าย เด็กชาย ที่ตักไอศกรีมขายในงานเทศกาล คุณป้าสองคนที่นั่งอยู่ติดกับฉันบนอัฒจรรย์ ถึงจะพูดภาษาอังกฤษไม่ได้แต่ชวนคุยเก่งมาก  ชื่อของ มะนาลี ผันคำมาจาก มานูอาลายา หรือ ที่พำนักของมานู ตามตำนานของศาสนาฮินดูที่ได้กล่าวถึง มานู ผู้สร้างมนุษยชาติ  หลังจากเหตุการณ์น้ำท่วมโลกเรือของมานูก็ได้มาเทียบเกยบริเวณพื้นที่ในแถบ หิมาลัย และในอีกสมญานามหนึ่งของดินแดนแห่งนี้ก็คือ "หุบเขาแห่งพระเจ้า" ในเทศกาลเฉลิมฉลองนี้ จะมีการนำเทวรูปที่เป็นเทพประจำหมู่บ้านมาแห่กัน ช่วงเดือนพฤษภาคม ของทุกปี โดยจัดร่วมกันหลายวัดในพื้นที่และมีคนพื้นเมือง ที่อยู่หมู่บ้านใกล้เคียงเดินทางมาร่วมฉลองเทศกาลนี้กันด้วย โดยในวันสุดท้าย จะมาสิ้นสุดลงที่วัดมานู หลังจากที่คุณป้าสองคนขอแยกตัวไปนอกงาน ก็มีคุณลุงคนหนึ่งที่แต่งกาย แบบชนพื้นเมืองสวมหมวกที่มีแถบสานหลากสีพร้อมมีพู่สีทองประดับเล็ก ๆ เข้ามานั่งแทนที่พร้อมชวนคุย  "เมื่อคืนน่ะ จัดอีกวัดที่อยู่บนเนินเขา แต่วันนี้มาสิ้นสุดงานกันที่วัดมานูนี่แหละ" คุณลุงช่วยทำหน้าที่เป็นอธิบายเรื่องราวบางอย่างให้ฟังอย่างง่าย ๆ พร้อมชี้ ให้เห็นทางไปหมู่บ้านซึ่งตั้งอยู่บนเนินเขาด้านหน้าซึ่งดูไกลไม่เบา แสดงว่าคน ที่นี่เขาเดินกันเก่งจริง ๆ คุณลุงสวมหมวกแบบพื้นเมืองลายสาน และมีการนำแถบผ้าสีแดงและพู่สีทองประดับแซมอีกด้วย "ชอบอินเดียไหม? อยากกลับมาอีกไหม?" คำถามของคุณลุง ทำให้ฉันแอบวิตกนิดหน่อยไม่อยากจะตอบเพื่อเอาใจ หรือโกหกเลยนะ  ที่จริงแล้ว...ฉันนึกเกลียดอินเดียตั้งแต่มาถึงวันแรก และ กำลังนับถอยหลังรอวันกลับบ้านมากกว่า แต่ในช่วงเวลานั้นเองที่ฉันเริ่มคิด เปลี่ยนใจเข้าให้แล้ว...  "ชอบค่ะ คิดอยากจะกลับมาอีกครั้งในฤดูหนาว" ขบวนแห่เทพเจ้า ที่ถูกอัญเชิญใส่เกี้ยวเพื่อยกหามมาทำพิธีฉลองกันที่วัดมานู ที่กลางลานปูนด้านล่างจะเป็นที่นั่งของเหล่านักดนตรี ที่พากันตีกลองและเป่าแตรประโคม ในขณะที่เหล่าชายพื้นเมืองในเครื่องแบบที่ดูแปลกตา กำลังล้อมวงเต้นและแกว่งผ้าไปตามจังหวะ ต่อมา กลุ่มของขบวนแห่เทวรูปกำลังเริ่มเดินขึ้นเนินและเลี้ยวเข้าสู่ลานฯ  ฉันได้เห็นชายชาวพื้นเมืองที่แต่งชุดสำหรับเต้นประกอบพิธี ต่างยืนล้อมวงออก จังหวะการย่ำเท้าและร้องเพลงคลอเสียงดนตรีที่กำลังเล่นประโคมอยู่กลางวง พวกเขาต่างถือผ้าเช็ดหน้ามาสะบัดวนตามทำนองโดยพร้อมกัน ท่ามกลางบรรยากาศของขุนเขายามโพล้เพล้ ก่อนดวงอาทิตย์กำลังจะลาลับ ขอบฟ้าไป คงเป็นช่วงเวลาที่ฉันอยากจดจำและคิดถึงมะนาลีไปอีกนานแสนนาน ในขณะนั้นก็มีกลุ่มนักท่องเที่ยว ชาวต่างชาติบางส่วน แวะเข้ามาชมเทศกาลนี้ ให้เห็นอยู่เรื่อย ๆ  ฉันได้เหลือบไปเห็นคนต่างชาติคู่หนึ่งเดินเลี้ยวขึ้นมายังลาน แห่งนี้อยู่ไกล ๆ เป็นผู้หญิงผมบ็อบสั้นกุดที่ถือกล้องถ่ายรูป เธอมาพร้อมกับ ชายมาดเซอร์ผมเคลียไหล่ ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงรู้สึกสะดุดคนคู่นี้เข้าได้เนี่ย... อาจเพราะพวกเขากำลังยืนคุยกับชายชาวพื้นเมืองที่มาด้วยกัน และต่อมาหนึ่ง ในนั้นก็ได้หันมาเหลือบมองจากที่ไกลและชี้ตรงมายังจุดที่ฉันนั่งอยู่ เอ๊ะ! หรือเราจะคิดไปเอง...ฉันไม่มีคนที่รู้จักสักหน่อย สักพักชายต่างชาติคนที่ว่า ก็เดินตรงดิ่งขึ้นมาที่อัฒจรรย์พร้อมสะกิดบอกฉัน ว่าผู้ชายคนนั้น (ที่ยืนคุยกับเขาเมื่อครู่) ชวนออกไปหาอะไรดื่มกัน ฉันจึงมองไปยังชายพื้นเมืองที่ดูคุ้นหน้าทันที  อ๋อ...ลุงราเบท นี่นา  "คุณพักอยู่ที่เดียวกับฉันหรือปล่าว?" ขณะที่ลุกขึ้นเดินตามเขาไป ก็ทำให้เริ่มนึกถึง นักท่องเที่ยวสองคนที่เพิ่งเข้ามาพักใหม่ขึ้นมา    "ใช่ พวกเราเพิ่งมาถึงวันนี้ มาเถอะ...ไม่ต้องกลัว" ร้านของของชำแห่งหนึ่ง ที่เป็นร้านของพี่ชายลุงราเบท มิตรภาพของลุงราเบท เรามาทำความรู้จักกันที่ร้านขายของชำขนาดย่อมใกล้ ๆ กับทางเดิน ไปยังวัดมานู ตามคำเชิญชวนของลุงราเบทซึ่งนี่ก็เป็นร้านของพี่ชายแกเอง "อยากดื่มอะไรร้อน ๆ ก็สั่งนะ เดี๋ยวเลี้ยง" นอกเหนือไปจากฉันก็มี ลอเรน หนุ่มจากสวีเดน และ สเวียตต้า แฟนสาว จากยูเครน ทั้งสองคนนี้เดินทางมาเที่ยวมะนาลี โดยจะอยู่กันนานถึงหนึ่งเดือน สำหรับสเวียตต้า นี่คือการมาเยือนครั้งแรก แต่ดูเหมือน ลอเรนจะเคยมาที่นี่ค่อน ข้างบ่อยและรู้จักกับลุงเป็นอย่างดี  จึงทำให้สองคนนี้พากันเล่าถึงความหลังกัน อย่างสนุกสนาน  "เธอมาพักที่นี่นานกี่หนแล้วเนี่ย ฉันลืม" ลุงราเบทเปิดเรื่อง "6 น่าจะครั้งที่ 6 แล้วนะ" ลอเรน ตอบอย่างภูมิใจ  "ฉันเปิดที่พักมาตั้งแต่มันยังเป็นชั้นเดียวอยู่ เมื่อ 20 ปีก่อน เชื่อไหม คนที่มาบ่อยทุกปีกลับไม่ใช่นายซะอีก"  "มีนานกว่าผมอีกเรอะ!?" ลอเรน ถึงกับสำลักชากระทันหันขณะยกขึ้นดื่ม "11 หน ... เป็นคนฝรั่งเศส มาตั้งแต่แบกเป้คนเดียวจนมีแฟน ต่อมาก็พา พ่อแม่มา จนกระทั่งเขามีลูกก็พากันมาพักที่นี่ทั้งครอบครัวแทบทุกปี" เราสามคนถึงกับทึ่งเรื่องการเปิดเกสท์เฮาส์ของลุงที่มักจะมีลูกค้าขาประจำ เป็นส่วนใหญ่และพักกันยาว แต่ด้วยความที่ลุงเป็นคนที่เข้าถึงนักท่องเที่ยว และชอบพูดคุยแลกเปลี่ยนแบบเป็นกันเอง นี่คงเป็นเหตุผลที่หลายคนมักจะ กลับมายังที่พักของแกเสมอ ๆ ลานกิจกรรมหลังสิ้นสุดพิธีแห่เทพเจ้าฯ ก็จะมีการกล่าวเปิดงานกันอย่างเป็นทางการ ฉันฟังที่เขาพูดออกอยู่สามคำ "นมัสเต", "ประธานจี", "อนุประธานจี"  และจากที่ลอเรนเล่าให้ฟ้ง ช่วงนี้จะเป็นการสุ่มจับฉลากแจกของรางวัลสำหรับชาวบ้าน  ชุดพื้นเมืองสำหรับคนที่เต้นรำในขบวนแห่ มีการประดับด้วยผ้าคาดและพู่มาลัยห้อยติดที่หมวก หลังจากที่พวกเราแยกย้ายกันหลังดื่มชาที่ลุงราเบทเลี้ยง ฉันก็กลับมายังวัดมานู และยืนดูงานอยู่พักใหญ่ ได้เห็นโฆษกฯ ขึ้นไปพูดเปิดงานอย่างเป็นทางการ และ ถัดมาก็มีการลุ้นจับฉลากแจกของรางวัลสำหรับคนในหมู่บ้านกัน เป็นขั้นตอน สุดท้ายของงานเทศกาลฉลองฯ ที่ห้องพัก ในคืนนี้ฉันเก็บข้าวของเพื่อเตรียมตัวเดินทางอีกครั้งในวันรุ่งขึ้น และออกมานั่งคุยกับลุงราเบทที่หน้าระเบียงสักพักใหญ่  ลุงบอกว่าเดี๋ยวจะ พยายามตื่นให้ทันเพื่อจะได้ออกมาลาส่งก่อนไป    Create Date : 26 มิถุนายน 2557 22 comments Last Update : 23 ธันวาคม 2560 12:06:48 น. Counter : 1258 Pageviews. Share Tweet

สวัสดียามเช้าครับน้องฟ้า ชุดของเค้ามีสีสันมากๆเลยนะครับ ดูแล้วทำให้รู้สึกถึงความมีชีวิตชีวาครับ โหวตบล็อก Travel ให้เลยจ้า   โดย: กะว่าก๋า 26 มิถุนายน 2557 6:11:09 น.

อ่านแล้วชอบค่ะ ^^ ประสบการณ์ต่างประเทศ อยากไปมั่งจัง   โดย: auau_py 26 มิถุนายน 2557 7:22:50 น.

อ่านเพลินเลยค่ะ ลุงแกทำได้ทำguesthouseอย่างมีควา สุข Win winกันทั้ง แขก ทั้ง จขบ. Travel vote เต็ม ไว้มาใหม่ค่ะ   โดย: เริงฤดีนะ 26 มิถุนายน 2557 7:47:25 น.

อยากกินติม.. มากดlikeให้ก่อน   โดย: เริงฤดีนะ 26 มิถุนายน 2557 7:49:05 น.

สวัสดีค่ะ ตามมาเที่ยว มะนาลีต่อ ^^ เป็นการเดินทางที่น่าประทับใจดีนะคะ ได้เข้าถึงความเป็นท้องถิ่นนั้นๆ ตั๊กก็อยากเดินทางแล้วได้สัมผัสประสบการณ์แบบนี้เหมือนกัน แต่ยังไม่เคยเลย 555 คุณฟ้าเขียนได้สนุกมากๆ เลยค่ะ ติดงอมแงมเลย รอติดตามตอนต่อไปนะคะ   โดย: Nepster 26 มิถุนายน 2557 9:36:30 น.

ตามมาอ่านเหมือนได้ไปเห็นมากับตาเลยค่ะ ชอบลุงราเบทเจ้าของที่พักจังค่ะ   โดย: อุ้มสี 26 มิถุนายน 2557 10:20:55 น.

แวะมาลงชื่อตอบรับก่อนจ้า ยังไม่ได้อ่านเลย ช่วงนี้เป็นช่วงชีวิตนรก..ว่าเข้าไปนั่น แล้วจะกลับมาใหม่เด้อ   โดย: secreate 26 มิถุนายน 2557 13:26:52 น.

โชคดีที่ไปเจองานประเพณีท้องถิ่น คล้ายๆงานวัดบ้านเราหรือเปล่าครับวาชิ เห็นหน้าคุณป้าแกสดชื่นดีจัง   โดย: สำรวจฟ้า IP: 27.55.22.146 26 มิถุนายน 2557 13:28:12 น.

ข่าวอะไรก็ตามที่มาเร็ว มาแรง ส่วนใหญ่มักจะไม่จริงนะครับ   โดย: กะว่าก๋า 26 มิถุนายน 2557 13:41:08 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องฟ้า   โดย: กะว่าก๋า 27 มิถุนายน 2557 6:04:38 น.

ตามมาเที่ยวต่อค่า คนที่นี่เสื้อผ้าสีสดใส ตัดกับสีธรรมชาติจู้ดจ๊าดเลยค่า ได้ดูเต้นรำก็คุ้มแล้ว ลุงราเบทเอาลูกค้าอยู่จริงๆค่ะ ^_^   โดย: AdrenalineRush 27 มิถุนายน 2557 20:04:41 น.

โหวตก่อน ยังไม่ได้อ่านหรอก อิอิ เพิ่งกลับบ้านค่า บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต กาบริเอล Travel Blog ดู Blog เวียงแว่นฟ้า Book Blog ดู Blog Close To Heaven Food Blog ดู Blog คนบ้า(น)ป่า Music Blog ดู Blog ป้าคาล่า Home & Garden Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: schnuggy 30 มิถุนายน 2557 17:06:14 น.

ตามมาถึงแล้ว แฮกๆ เปิดอ่านตอนเช้าอ่านเสดตอนเย็น อิอิ บล็อกนี้ไม่ยักมีเสียงดนตรีเพราะๆเหมือนบล็อกก่อน อืมส์ หนึ่งในเคล็ดลับการเดินทางของวาชิก็คือหนังสือ lonely planet แน่ๆ เลย   โดย: น้ำ-ฟ้า-ป่า-เขา 8 กรกฎาคม 2557 16:37:39 น.

เห็นแบบนี้ชุมชนเค้ามีสีสันไม่เบาเลย บางครั้งใกล้ ของเรากับเค้าก็ต่างกัน ส่วนหนึ่งอาจเพราะความเคยชินกับพื้นที่ แลพเค้ารู้ทางทำให้รู้สึกไม่ไกลมากเท่าไหร่นัก โหนเชือกข้ามแม่น้ำอันนี้น่าเล่นดีครับ เห็นแล้วอยากเล่นบ้าง พวกที่พักที่เป็นกันเองกับแขก เป็นใครก็คงรู้สึกดีและอยากกลับมาอีก จะว่าไปพวกนี้เรียกได้ว่ากินระยะยาวนะ แต่ก็มีบางพวกที่เน้นกินระยะยสั้น ประมาณว่าครั้งเดียวแล้วแขกไม่กล้ากลับมาอีกเลย ก็มีเหมือนกัน   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 12 กรกฎาคม 2557 17:40:00 น.

สวัสดีค่ะ รบกวนข้อมูลที่พักเกสเฮาส์ที่ไปพักน่ะคะ กำลังจะไปมะนาลีประมาณปลายเดือนนี้ ขอบคุณล่วงหน้า   โดย: sunny IP: 125.24.31.235 2 สิงหาคม 2558 23:32:51 น.

@คุณ sunny : ที่พักชื่อ Apple view ค่ะ ถ้าอยากได้แผนที่ รบกวน หลังไมค์แจ้งที่ข้อความ, หรือ ที่เฟสบุค (ตรงมุมขวา) ได้เลย จุดที่พักจะไม่ใช่บริเวณหน้าถนนหลัก หาไม่ยากแต่อาจต้องสังเกตดีๆค่ะ   โดย: กาบริเอล 3 สิงหาคม 2558 10:29:20 น.

อนุญาต ไม่มี สระอิ คั่นรายการ แบบนี้ ไม่ใช้ ขั้น พี่ก็ชอบ เวลาไปเที่ยวไหน แล้วเจองานประเพณี หรือเทศกาลของท้องถิ่นนั้น ๆ พอดี นั่นไง เพราะลุงราเบทเอื้อเฟื้อแบบนี้เอง ใครมาพักเลยประทับใจ กลับมาอีก ครอบครัวคนฝรั่งเศส น่ารักจัง พากันมาจนถึงรุ่นลูกเลย วิวเขานั่น สวยสะกดตา สะกดใจเลยจ้ะฟ้า   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 27 กุมภาพันธ์ 2560 15:32:28 น.

@หลานฟ้าไอดอล idol ของลุงแอ็ด... ลุงขอบอกว่า ลุงไม่เคยแอบอ่าน ในบล็อกของผู้ใดทั้งสิ้น"ลุงเป็นโรคจิต"เป็นพวกบ้าแอบอ่าน ตั้งแต่ลุงเริ่มเขียน บันทึกในบล็อกแห่งนี้ พยายามหาบล็อกอ่าน ก็จนปัญญา ที่จะพบ, หลานฟ้า เขียนไว้ตั้งแต่ปี2557 ถ้าลุงไม่ชุกคิด? ที่หลานฟ้าแวะไปเยี่ยมลุงที่บล็อก ลุงก็คงจะห่างหายไปจากบล็อกนี้ แน่นวล, "มะนาลี"นามนี้ ชื่อนี้ เหมือนชื่อเพลงฯลฯ? หรืออะไร?สักอย่างที่ลุงเคยได้ยินมา แต่ก็เลยผ่านไป...ไม่ได้สนใจ... "มะนาลี" แม้นว่า ท้องถิ่นแห่งนี้ จะมีทิวเขา ที่ดูสงบและงดงาม มีน้ำพุร้อน สังคมที่แปลกตา อีกทั้งค่าเงิน"เมื่อเทียบกับเงินไทย"ก็นับว่า เงินไทยมีค่ามากกว่า ตามอัดตราแลกเปลี่ยน ของวันนี้อยู่ที่ 0.45 ต่อ1รูปี... ลุงก็พยายามจะมี"ฝัน"ไปท่องเที่ยวณ.ประเทศอินเดีย ทำไม?ลุงแอ็ดจึงไม่มี"ฝัน"ที่จะไป, ลุงอาจจะ ไม่ชอบความวุ่นวาย ของสังคมอินเดีย ก็ได้กระมัง เพราะสังคมของชาวอินเดียนั้น มันมีสูงสุด และต่ำสุด อีกทั้งมีชนชั้นในสังคม ที่แบ่งแยกกัน อย่างชัดเจนที่สุด นี่คงจะเป็นสาเหตุหนึ่งที่ลุงจึงไม่มี"ฝัน",   โดย: ธนู ลุงแอ็ดชวนเที่ยว (สมาชิกหมายเลข 4365762 ) 28 มกราคม 2562 2:07:52 น.

ที่คุ้น ๆ อาจจำมาจาก มะนิลา (ชื่อเมืองหลวง ฟิลิปปินส์) มั้งลุงแอ็ด...ที่เที่ยวบางแห่งอาจสวย แต่คงไม่ตรงจริตกับทุกคนได้ อินเดียในบล็อกนี้ คงจะโน้มน้าวให้คนอยากไปไม่ได้ดีนักหรอก (คือฟ้าไม่ได้เขียนเชิงการโปรโมต หรือรีวิวสถาน ที่ ยังไง อ้อ...ไม่ได้ไปแสวงบุญด้วย ดักคอไว้ก่อน) เอางี้ ให้ลุงแอ็ดคิดว่ากำลังแอบอ่านบันทึกการ เดินทางบ้า ๆ บอ ๆ ของใครสักคนที่เขียนทิ้งไว้ ก็ได้ค่ะ จะได้ไม่ต้องคำนวนหรือคิดอะไรมาก 555   โดย: กาบริเอล (ไม่ได้ log-in) (กาบริเอล ) 28 มกราคม 2562 15:39:48 น.

ใช่ๆๆๆๆ มะนิลา ผวนคำเป็น มะนาลี อ้ออออใช่แล้ว...ฮ่าาา เมื่อลุงแอ็ด ได้แอบอ่านแล้ว อารมณ์ในการเข้าถึงเนื้อหาของเรื่องฯลฯ นั้น ลุงจะต้องเข้าถึง เนื้อเรื่องฯลฯ ที่กำลังอ่านอยู่ให้ได้ เพื่อที่จะเข้าถึง ท้องถิ่นนั้นๆๆ และถ้าขณะที่กำลังแอบอ่านอยู่ เกิดง่วงนอน ลุงจะหยุดอ่าน ทันที ถ้าจะยังอ่านต่อ สมองในการรับรู้ มันจะเบลอๆ สเหมือนหนึ่งเห็นภาพ เบลอๆๆ ลุงยอมเสียเวลา ที่จะย้อนกลับมาอ่านใหม่ให้จบ, สำหรับ แนวการนำเสนอ ที่หลานฟ้า "เขียนบันทึกช่วยจำฝากไว้"ลุงแอ็ดจึง ต้องให้ความเคารพ อย่างยิ่งยวด เพราะนี้ คือ การบันทึกเรื่องส่วนตัว(แต่ยินดีให้อ่าน)ซึ่งผู้บันทึก (หลานฟ้ากาบริเอล)แน่นอนไม่ได้ มุ่งหวัง ในเชิงธุรกิจท่องเที่ยว, มันเป็นโรค"จิตของลุงชนิดหนึ่ง" เมื่อพบเรื่องที่เกี่ยว? กับข้อสงสัย ของลุงแอ็ด ลุงจะต้องหาคำตอบให้ได้ ในทันที"วันนี้คำตอบหาได้เพียงเสี้ยววินาที" จากปลายนี้วสัมผัส กับอากู้...ฮ่าาาา หลานฟ้า บอกว่า บันทึกการเดินทางแบบบ้าๆ บอๆ เชื่อเถอะหลานฟ้า ลุงแอ็ด บ้าๆบอๆมากกว่า (ว่ะ) ปล.ในวงเล็บนั้น ห้ามแอบอ่าน แต่ให้ขำได้.....   โดย: ธนู ลุงแอ็ดชวนเที่ยว (สมาชิกหมายเลข 4365762 ) 29 มกราคม 2562 12:49:18 น.

ปล.สำคัญ ที่ลุงแอ็ด ชอบแอบอ่าน "เรื่องของหลานฟ้ากาบิเอล"ที่บันทึกฝากไว้ ให้อ่านได้ นั้น เพราะการเล่าเรื่องฯลฯก็ดี, การจัดรูปแบบของบล๊อกก็ดี, การวางเนื้อเรื่องให้ง่ายต่อการอ่านก็ดี การวางภาพของเนื้อเรื่องก็ดี, ทั้งหลายทั้งปวงนั้น ลุงแอ็ดนับถือ สเหมือนหนึ่งเป็นครู ของลุงแอ็ดท่านหนึ่ง ครับ เหตุดังกล่าวนั้น ลุงแอ็ดจึงแอบสมัคร์เป็นนักเรียน"ครูพักลักจำ"   โดย: ธนู ลุงแอ็ดชวนเที่ยว (สมาชิกหมายเลข 4365762 ) 29 มกราคม 2562 13:03:32 น.

อีกปล. ขยายความ คำว่า "ครูพัก ลัก จำ"... จากกระทู้ คุยถามตอบ.... https://pantip.com/topic/33789540   โดย: ธนู ลุงแอ็ดชวนเที่ยว (สมาชิกหมายเลข 4365762 ) 29 มกราคม 2562 13:10:24 น.