Bloggang.com : weblog for you and your gang
Group Blog
บทความ ข้อเขียน
กลอนรักกล่อมโลก
กล่อมด้วยเสียงเพลง
บทความท่องเที่ยว
<<
มีนาคม 2552
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
20 มีนาคม 2552
ไม่ต้องมาสงสาร ไม่ต้องการใจย้อมสี ขอบคุณคุณแสนดี ที่ได้ให้...อีกหนึ่งแผล!!!!
All Blogs
แก้มใสเคล้าไรผม...ใจก็จม....ลงทั้งใจ
ใยช่างกรีดรอยอาลัย.....ให้กว้างไปจนสุดแผ่นฟ้า
+++จะขอเป็นทาสสวาท...ทุกชาติไป!!!
แด่ความชิงชังที่(ดูเหมือน)แสนซื่อ
ไม่ต้องมาสงสาร ไม่ต้องการใจย้อมสี ขอบคุณคุณแสนดี ที่ได้ให้...อีกหนึ่งแผล!!!!
ดอกไม้ในม่านฝน
รอ ~waitting ~
คลื่นโศกศัลย์ซัดเซาะเย้ยเยาะใจ
เพียง...อยากผูกพัน
ถวิลหาว้าเหว่อย่างเร่ร้าง
ฉันกำลังโศกเศร้าถึงคนที่เคยเป็นความสุขในชีวิต.
ฝนปรายโปรยโรยรินอมกลิ่นเศร้า คนใจร้าวรินน้ำตามาเป็นสาย
ในความเงียบ
บางบท ของ อังคาร กัลยาณพงศ์
ไม่รักไม่ว่า
ริมธารใส
เจ็บคำจำคิดจิตขวย หลงเชยเลยชมลมชวย
หลงตะวัน
ยิ้ม
You 'r the One I Love
ดอกคูณคูณดอกอยู่เต็มต้น
มีชีวิตที่ทุกข์ท้อ....เฝ้ารอเธอ..
เขียนถึงคนบนฟ้า
อย่าให้เป็นเช่นนั้น..นะขวัญนะ
อย่ากังวลเลยที่รัก รัตติกาลไม่นานนักก็จักสาง
สัญญา..ไม่ว่าอย่างไร...หัวใจจะรอคุณ
บทเพลง...แห่งน้ำตา ที่ยังบรรเลงเพื่อเข่นฆ่า......หัวใจตน
In my heart
ใจไร้ค่ากับเศษทรายตรงหน้า... ไม่ต่างกัน
ดวงจันทร์เพื่อนฉัน .....
เป็นบางสิ่งที่ผูกพัน และไม่เคยจะหวั่นไหว
พระเจ้าใจร้าย หรือเพียงสร้างอุบาย มาลองใจ
คมมีด.....ที่กรีดมา แม้แต่ฟ้า.....ยังเข้าใจ
หวั่นว่าถ่านจะสิ้นเชื้อ รักที่เหลือคงสิ้นค่า
ปีนี้ปี33...ในสงครามรักน่าบัดสี!+++++
บทกลอนจาก คุณ ศักดิ์ชัย กาย Lips Magazine
เจ็บร้าวปวดร้ายกว่าทุกครา
รักไหว คนหวั่น สะบั้นสัญญา
เธอเป็นแม่น้ำ....เธอไม่มีวันเข้าใจ
อย่าให้ใคร....ลบรอยเหว่ว้า...แทนฉันเลย....
เป็นเพียงแค่....คนสนอง...ของคำสาป
ยังเห็นเธอมีค่า ไม่ว่าจะชอกช้ำกลับมา สักเพียงใด
เพราะรู้ว่ามีคุณ....ใจจึงยังไม่วุ่น...เหว่ว้า
ณ จุดบรรจบของใบหน้าและฝ่าเท้า
ดนตรีในดวงตา
ดวงหน้าที่แสนรัก.ดวงภักดิ์ของหัวใจ
คิดถึงเหลือเกิน
กลอนเกี่ยวกับฝน
จะมีรักเพื่อใคร.... ไม่รู้เลย
ที่ว่ารัก....รักใคร คนไหนเเน่
เสียงร่ำไห้ของหัวใจที่เฝ้ารอ
น่าขันไหม โชคชะตาฟ้าบันดาล
จดหมายถึงดวงจันทร์ .
ไม่ต้องมาสงสาร ไม่ต้องการใจย้อมสี ขอบคุณคุณแสนดี ที่ได้ให้...อีกหนึ่งแผล!!!!
มาเถิดความชอกช้ำ
มากระทำชีวิตข้า
ซัดซ้ำกระหน่ำมา
จะนิ่งรับโดยดุษณี
ไม่เลี่ยงและไม่หลบ
ข้ารอพบอยู่ที่นี่
ด้วยรักเท่าที่มี
ทั้งชีวิตและวิญญาณ
ข้าคือคนนอกคอก
ทั้งเนื้อหน้าและสังขาร
กระด้างโดยสันดาน
เลือดฉีดพล่านเมื่อลมลวง
ไม่คิดจะเปลี่ยนสี
ชั่วหรือดีมิมีแสร้ง
หันหลังพิงกำแพง
เพียงลำพังยังทำได้
บาดเจ็บจนเกินเจ็บ
และหนาวเหน็บห่มหนังหนา
หัวใจที่มีมา
เจ็บก็ท้าทุกกรณี
ไม่ต้องมาสงสาร
ไม่ต้องการใจย้อมสี
ขอบคุณคุณแสนดี
ที่ได้ให้...อีกหนึ่งแผล!!!!
บทประพันธ์ของคุณ สุทธิพงษ์ ธรรมวุติ จาก หนังสือ "ดอกแก้ว"
เขียนไว้มานาน แต่ไม่ได้เอามาอัพ วันนี้ว่างเลยขออัพหน่อย
นิ่งเงียบ...ไม่ได้หมายความว่า
สิ่งที่อยู่ในใจ....คือความเงียบสงบ....
...........
เฉย เฉย ไม่ได้หมายความว่า ทำใจได้
และเรื่องราวต่าง ๆระหว่างเราถูกลืมเลือนไปแล้ว
...
ฉันยังคงเป็นฉัน
ที่ดูเหมือนนิ่งเฉย ไม่รู้สึกอะไร
แต่ความอ่อนไหว...ก็ยังคงมีฉันเป็นเจ้าของ
กรุ่น กรุ่นและเจ็บปวด....อยู่ภายใน
ทุก ทุกครั้ง...ที่นึกถึงเธอ
........
เราเริ่มต้นด้วยความรู้สึก ดี ดี
แต่น่าเสียดาย...ที่
เรื่องราวสุดท้ายระหว่างเรา
ไม่ได้สวยงามเลย
.................
ทั้ง ทั้งที่ฉันอยากให้มันดีกว่านี้
ในช่วงเวลาที่ฉันใช้ไป
เวลาคิดถึงเธอ.......
อยากให้ภาพของเธอในความทรงจำ
ดีกว่าที่เป็นอยู่
ถ้าเพียงแต่เธอ..เป็นเธอที่เข้าใจในความเป็นฉัน
และยอมรับได้ในสิ่งที่ฉันเป็น
..............
บ่อยครั้งที่มีวาจาเฉือนนิ่มและเชือดลึก
สร้างความเจ็บปวด..ช้าๆและดิ่งลึก
ค่อย ค่อย ละลายความรู้สึก ดี ดี
ไปจนเกือบหมด......
....
ฉันไม่เสียใจหรอกนะ
ที่สูญเสียเธอไปในวันนี้
เพียงแค่เสียดาย....
............
เสียดายที่ภาพเธอในความทรงจำ
ไม่งดงามอย่างที่อยากให้เป็น
ไม่รู้สึก ดีดี อย่างที่ใจอยากจะรู้สึก.....
..........
เราสองคนอาจจะเคยใช้เวลาไปด้วยกันด้วยความรู้สึกดีดี
มีคืนและวันที่ดีด้วยกัน มีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
ในวันที่ความรักยังเดินทางไปมาอยู่ระหว่างเราสองคน...
......................
ทำให้ฉันอยากจะเก็บภาพความทรงจำที่ดีดีตอนนั้นเอาไว้
และนึกถึงมันบ้าง.....เพราะอย่างน้อย ๆ
หนึ่งช่วงชีวิตที่ดีที่สุด เราก็เคยได้ใช้มันมาร่วมกัน.........
...................
แต่เมื่อมันจบเช่นนี้
ก็ไปเถอะนะ..ความทรงจำ
ฉันยินดีที่จะติดปีกให้เธอ
หากอยู่กับฉัน แล้วมันไม่สวยงาม
ก็อย่าอยู่เลย.....
ฉันขออยู่อย่างเดียวดาย
แต่ไร้ซึ่ง....ความคิดคำนึงถึงเธอ
ดีกว่าอยู่ด้วยความรู้สึก....
ว่าอะไรเล็ก ๆ ที่รบกวนใจฉันอยู่ตลอดเวลา
คือความรู้สึกที่นึกถึงเธอ....
ด้วยความรู้สึกร้าวลึก
ในสิ่งที่เธอทำ.....
..................
เถอะนะ
หากฉันไม่สามารถนึกถึงเธอด้วยความรู้สึก ดีดี
ก็ขอให้ฉันอยู่....
โดยปราศจากความทรงจำใด ใด เกี่ยวกับเธอ
น่าจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดตอนนี้ที่ฉันจะทำ!!!!
......................
ขวัญค่ะ
Create Date : 20 มีนาคม 2552
Last Update : 18 เมษายน 2556 11:02:30 น.
1 comments
Counter : 801 Pageviews.
Share
Tweet
ไม่ได้เจอ..
หาแสดงได้ว่าไม่คิดถึง... อิอิ
โดย:
คนสาธารณะ
วันที่: 21 มีนาคม 2552 เวลา:12:23:24 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
toyor
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
?
]
Friends' blogs
คนสาธารณะ
diamon
เนเวอร์แลนด์
สดายุ...
พรหมญาณี
Webmaster - BlogGang
[Add toyor's blog to your web]
Links
สารคดี
วรรณคดี วรรณกรรมไทย
คลื่นอนุรักษ์ 104.75
นิตยสาร หมดปัญญา
ไทยไรท์เตอร์
ประภัสสร เสวิกุล
หนังสือไทยและหนังไทย รูม 2521
เพลงเพราะๆหวานๆ
ดนู ฮันตระกูล
รวบรวมข้อมูลเพลงไทยอันเป็นสมบัติของชาติ
บ้านคนรักสุนทราภรณ์
เว็บไซต์ศิลปะออนไลน์
เมโทรไลฟ์ คู่มือใช้ชีวิตของคนเมือง
นิตยสาร เมืองโบราณ
ศูนย์กิจกรรมเพื่อธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม
เว็บไซต์ของเสมสิกขาลัย
มูลนิธิโลกสีเขียว
มหาวิทยาลัยเที่ยงคืน
ประชาไท
บ้านเพลงเก่า
6 ตุลา 2519
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
หาแสดงได้ว่าไม่คิดถึง... อิอิ