ใจไร้ค่ากับเศษทรายตรงหน้า... ไม่ต่างกัน
ลมหายใจฉันเริ่มแผ่ว
ไม่เหลืออะไรแล้ว
แม้แต่ความหวัง
......หมดแรง....
......เหนื่อยล้า.....
......อ่อนกำลัง.....
......ยิ่งสร้างก็ยิ่งพัง.......ยิ่งร้าวรอน
หยุดเจ็บปวดสักนาทีนะหัวใจ
เหนื่อยแล้วใช่ไหมกับความไร้ค่า
ปล่อยให้สายลมซัด.....
เข้ามาปัดความทรมา.....
ช่วยลบรอยน้ำตา...ให้จางลง
หยุดรักเขาสักนาทีนะหัวใจ
หยุดแล้วปล่อยเขาไป....อย่าลุ่มหลง
รักตัวเองสักนาทีเถอะ......
ด้วยความสัตย์....ซื่อตรง......
แล้วความรักก็คง....
ไม่ทำให้ใจต้องแหลกลง.......อย่างที่เป็น.....
ลมหายใจก็ยังแผ่ว......
พยายามทุกหนทางแล้ว.....
ก็ยังเจ็บปวด....อ่อนล้า....
รอยลวงของเธอ
และสิ่งที่ฉันต้องทนพบเจอ....ตลอดมา
จึงรู้ว่า...................
ใจไร้ค่า...............
กับเศษทรายตรงหน้า......
ไม่ต่างกันเลย.......
kwan
| Create Date : 24 เมษายน 2551 |
| Last Update : 6 พฤษภาคม 2551 11:57:20 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 545 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [