มันคงเป็นเรื่องบ้าที่คุณจะเลิกฝัน
เพียงเพราะบางฝันนั้นไม่เคยเกิดขึ้น
มาร่วมกันฝันต่อเถอะ
Group Blog
 
<<
มกราคม 2551
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
29 มกราคม 2551
 
All Blogs
 
ด้วยจิตคารวะ

วันนี้ได้มีโอกาสทำความรู้จักผู้ชายคนหนึ่ง
คนที่ได้ยินชื่อมา นับตั้งแต่จำความได้
คนที่จากโลกไปยาวนานจนถึงตอนนี้ก็เข้าปีที่ 18 แล้ว
แต่เหตุใด ชื่อเขายังได้รับการกล่าวขานถึงทุกครั้ง
ยามที่มีการพูดถึงการอนุรักษ์สัตว์ป่า การอนุรักษ์ป่า
และอะไรก็ตามที่เกี่ยวข้องกับป่า
อาจเป็นเพราะ ครั้งหนึ่งเขาเคยพูดในนามของสัตว์ป่า
อาจเป็นเพราะ ครั้งหนึ่งเขาเคยเสียสละชีวิตตนเอง เพื่อผืนป่า
และอาจเป็นเพราะหลายสาเหตุมากมาย

เมื่อได้มีโอกาสรู้จักตัวตนของเขาผ่านหนังสือสารคดีเล่มหนึ่ง
มันอาจเป็นเพียงเศษเสี้ยวเล็ก ๆ ของชีวิตเขา
แต่มันทำให้คนคนนี้ รู้สึกทึ่ง ชื่นชม และคารวะ
ในสิ่งที่เขาพยายามทำเพื่อรักษาผืนป่าเอาไว้ จนสุดความสามารถ
เสียงปืนนัดนั้น ดังก้องมายาวนานตราบจนทุกวันนี้
คุณสืบ ทำให้นึกถึงบทกลอนบทหนึ่ง
ที่เคยอ่าน เคยท่อง สมัยเข้ามาเรียนปีหนึ่ง

จงยอมปลดปลิดกลีบแห่งตน
เพื่อให้ดอกอื่นบานแบ่งแผ่กิ่งก้าน
อย่าผลิดอกออกมาอย่างสามานต์
คอยดูดเลือดคนนับล้านเพื่อเลี้ยงตัว

ขอยกบทความจากหนังสือตอนหนึ่ง
ที่กล่าวถึงคุณสืบ จากคนที่เคยได้ร่วมงานกับคุณสืบ
มาให้ได้อ่านกันนะคะ
"สืบช่วยชีวิตสัตว์ป่าด้วยหัวใจ มิใช่เพียงหน้าที่
เขาเจ็บปวดทุกครั้งที่ต้องเห็นสัตว์ตายไปต่อหน้า
เขาเศร้าซึมเมื่อพยายามหาอาหารมาป้อนให้สัตว์ที่ช่วยมาได้
แต่มันไม่ยอมกินเพราะความเครียดและตายลงในที่สุด
เขาโกรธจัดเมื่อเห็นคราบเลือดและเนื้อสัตว์ที่ชำแหละแล้ว
ในเรือของพรานที่ตรวจพบ และหลายครั้งที่สืบถึงกับหลั่งน้ำตา
เมื่อพยายามผายปอดช่วยชีวิตเลียงผาและกวางที่
ช่วยขึ้นมาจากน้ำ ทว่ามันก็สิ้นใจตายไปต่อหน้า
ด้วยความอ่อนเพลียและหิวโหย"

คราวนี้ขอจบเรื่องคุณสืบไว้เท่านี้ก่อน
แล้วคราวหน้าจะเอามาแบ่งปันกันอีกนะคะ
ด้วยจิตคารวะแด่ คุณสืบ นาคะเสถียร

หนึ่งเปรี้ยง ปืนลั่นสะท้านป่า
หนึ่งวูบไหวผวา ทั้งป่าลั่น
หนึ่งคืน ยาวนานราวกัปกัลป์
หนึ่งฝัน ฟุบแล้วลับแนวไพร
หนึ่งคนควรค่าคารวะ
สืบสร้างสัจจะยิ่งใหญ่
หมื่นคำร่ำหาอาลัย
รวมใจสืบทอดเจตนา
- จิรนันท์ พิตรปรีชา -
3 กันยายน 2533


Create Date : 29 มกราคม 2551
Last Update : 29 มกราคม 2551 21:16:13 น. 11 comments
Counter : 693 Pageviews.

 


โดย: d_regen วันที่: 29 มกราคม 2551 เวลา:21:39:58 น.  

 
คนดีๆอย่างคุณสืบไม่น่าต้องมาจากไปเลยครับ นึกแล้วใจหาย คิดถึงนักการเมืองสมัยนี้จะมีสักกี่คนที่มีสำนึกรักชาติเหมือนที่คุณสืบรักผืนป่า


โดย: ปลายเทียน วันที่: 29 มกราคม 2551 เวลา:22:01:14 น.  

 
ไม่ว่ายังไง มาเป็น
กำลังใจให้แม่โสม
เอาชนะทุก ๆ ปัญหาและอุปสรรค
และก้าวไปในทาง
ที่แม่โสมต้องการอย่างสง่างามนะคะ
เอาใจช่วยค่า
สู้สู้



โดย: บัวริมบึง


ขอบพระคุณมากค่ะที่ให้กำลังใจ

จะไม่ทำให้เสียน้ำใจไปเปล่าๆเลย (พูดอย่างกับหาเสียง)


โดย: โสมรัศมี วันที่: 29 มกราคม 2551 เวลา:22:28:49 น.  

 
ก็อย่างที่คุณปลายเทียนว่าไว้คะ....



โดย: ดอกหญ้าเมืองเลย วันที่: 30 มกราคม 2551 เวลา:0:08:25 น.  

 
น่าเสียดายคนผู้มีอุดมการณ์เช่นนี้ครับ


โดย: อุปนิกขิต วันที่: 30 มกราคม 2551 เวลา:2:22:36 น.  

 
ด้วยความนับถือ เช่นกัน
คนดี..สังคมไม่ต้องการหรืออย่างไร


โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 30 มกราคม 2551 เวลา:9:19:53 น.  

 
สืบเอย..เจ้าจากไปไม่สูญเปล่า
ตอนนี้ที่บ้านฝนตกไหมค่ะ


โดย: อุ้มสี วันที่: 30 มกราคม 2551 เวลา:9:36:17 น.  

 

มาร่วมระลึกถึงคุณสืบ นาคะเสถียรอีกคนค่ะคุณบัว



โดย: แซนด์ซี วันที่: 30 มกราคม 2551 เวลา:10:03:02 น.  

 
บางครั้งคนตายก็เสียงดังกว่าคนเป็น


โดย: แม่น้องรัน (runch ) วันที่: 30 มกราคม 2551 เวลา:10:04:43 น.  

 
หวัดดีครับน้องบัว

เรื่องของบล็อกน้องบัวกับบล็อกพี่ก๋า
มีส่วนเชื่อมโยงกันอยู่นะครับ

.............

ปล. ไม่นึกว่าพี่แม่น้องรันจะมีประโยคคมๆแบบนี้กับเค้าด้วย 55555



โดย: ก. วรกะปัญญา (กะว่าก๋า ) วันที่: 30 มกราคม 2551 เวลา:11:12:21 น.  

 


คนทำดีก็ต้องมีชื่อจาลึกไว้อย่างนี้แหละเน๊อะ ตายไปแต่ตัว แต่ชื่อก็ยังอยู่ให้อนุชนรุ่นหลังได้ศึกษากัน


โดย: ชินโจมายุ วันที่: 30 มกราคม 2551 เวลา:12:25:25 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

บัวริมบึง
Location :
ภูเก็ต Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]








ที่ข้างกายเธอรักฉันวนเวียนอยู่ไม่ไกล

ผู้คนอาจจะเดินเข้าและออก
ในชีวิตคุณมากมาย
แต่มีเพียงบางคนเท่านั้น
ที่ฝากสิ่งที่คุณจะรำลึกถึงเขา
เมื่อเขาจากไป
วันหนึ่ง...เราจะกลายเป็น
ความทรงจำของกันและกัน

โลกไม่เคยทำให้มนุษย์สมบูรณ์แบบ
เพื่อเผื่อเนื้อที่ให้คุณได้มีโอกาสแสวงหา
แต่โลกทำให้มนุษย์มีความเหงา
เพื่อให้มนุษย์แสวงหาความรัก
และมอบความรักและได้รู้ว่า
"การมีเพื่อนทำให้โลก
ไม่เงียบเหงาจนเกินไป"

และข้าปรารถนาจะเป็นสายลม
ถวิลหวังที่จะหลับตาลง
และตื่นขึ้นมาในอ้อมแขนเจ้า
ตลอดกาล........

ความรัก คือ ความปรีดีที่แสนเปรี้ยว
ความเศร้าสร้อยที่แสนหวาน
ความตายที่มีชีวิต
และชีวิตที่กำลังจะตาย
-โทมัส วัสสัน-

ยูงทองล่องฟ้าเมฆิน
ถวิลหวังไอดิน
โบยบินผินสู่พสุธา
ดอกฟ้าโน้มกิ่งลงมา
จากสวรรค์อาภา
ให้ดินปรีดาอาวรณ์
-เพชรพระอุมา-

ขอบคุณพี่อ้อมที่ช่วยทำให้
เกิดความสวยงามแก่บล๊อคนี้น่ะค่ะ
ขอบคุณมิตรภาพดีๆ จากที่แห่งนี้
และขอบคุณอุปกรณ์ตกแต่งบล๊อคจากทุกๆ ที่ค่ะ













Friends' blogs
[Add บัวริมบึง's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.