Bloggang.com : บัวริมบึง : น้องสาวที่แสนดี

น้องสาวที่แสนดี

ขออุทิศบทความนี้แด่ Pomy น้องสาวที่แสนดี
โปมี่เป็นสุนัขพันธุ์พุดเดิ้ล อดีตมีขนสีขาว
ปัจจุบันขนเริ่มออกสีเหลืองๆ โปมี่เกิดในเดือนพฤษภาคม
ขณะนี้อายุ 8 ปี โปมี่เคยมีเจ้าของเป็นชาวเกาหลี
เนื่องจากเจ้าของเดิมตั้งครรภ์และจำเป็นต้องเดินทางกลับ
ประเทศเกาหลี แต่ขณะนั้นโปมี่ได้ป่วยเป็นโรคหัด
เจ้าของจึงต้องฝากมันไว้กับพ่อ ซึ่งเป็นนักธุรกิจ
เขาไม่ค่อยมีเวลาได้ดูแลโปมี่ ซึ่งอยู่ที่โรงพยาบาล
โปมี่เกือบเอาชีวิตไม่รอด แต่คงเป็นเพราะชะตากำหนด
ให้เราต้องมาเจอกัน โปมี่รอดตายมาอย่างหวุดหวิดและ
ได้รับการถ่ายโอนเจ้าของจนมาสู่ครอบครัวของฉัน
ครั้งแรกที่พบโปมี่ มันผอมมาก เดินไม่ค่อยไหว
มีขนสีเหลืองอ๋อยเพราะถูกย้อมขมิ้น สิ่งที่ทำให้สะดุดตา
ที่สุดก็คงเป็น แววตาของโปมี่ เป็นแววตาที่โหยหาความรัก
โหยหาเจ้าของ เป็นหมาที่แววตาเศร้ามาก ครอบครัวฉัน
จึงรับเลี้ยงโปมี่

โปมี่เป็นหมาที่มีระเบียบมาก ขับถ่ายในห้องน้ำ
ตลอด มีครั้งหนึ่งโปมี่ปวดอึจนทนไม่ไหว แต่ฉันกำลัง
อาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ โปมี่จึงตัดสินใจอึไว้ที่พรมเช็ดเท้า
แสดงให้เห็นว่าพยายามถึงที่สุดแล้วนะ แต่ไม่ไหวจริงๆ

โปมี่เป็นสุนัขที่เรียบร้อย ตัวเล็ก รักเด็ก
แต่หากมีใครมาทำร้ายคนในบ้าน โปมี่จะกระโจนเข้าต่อสู้
ทันที นั่นเป็นเหตุให้ครั้งหนึ่งโปมี่ถูกสุนัขรอตไวเลอร์ กัด
เข้าชนิดเกือบเอาตัวไม่รอด ถูกเย็บนับร้อยเข็ม เพียง
เพราะออกไปดูแลความเรียบร้อยบนรถที่หน้าบ้าน

โปมี่เป็นสุนัขที่รักสวยรักงาม ชอบอาบน้ำ
แปรงขนแต่งตัว แต่ด้วยน้ำหนักที่นับวันจะเกินพิกัด
จึงทำให้เวลาแต่งชุดสวย ออกไปโชว์ตัว บั้นท้ายจะกระดุกกระดิกเป็นที่น่าเอ็นดูแก่ผู้พบเห็นเสมอๆ

โปมี่เคยมีน้องชื่อมิกกี้ เป็นสุนัขเพศเมีย
พันธุ์พุดเดิ้ลสีดำ โปมี่ดูแลมิกกี้ชนิดที่ว่าลืมใส่ใจ
ตัวเองไปเลย แต่มิกกี้ก็ต้องจากครอบครัวเราไป
หลังจากนั้น โปมี่ก็มีน้องตัวใหม่ ชื่อว่าโจอี้ พันธุ์ชิสสุ
เพศผู้ เป็นหมาที่ซ่าส์มาก ซ่าส์ไม่ปรึกษาใคร
แต่ก็สร้างความตลกขบขันแก่ผู้พบเห็นเสมอ
โปมี่เป็นหมาแก่ที่ชอบนอน วันหนึ่งๆ มีหน้าที่
คือลุกจากที่นอนมาให้พ่อเกาท้อง และกินข้าว โปมี่ไม่
ชอบทานยา แต่ก็ไม่เคยงอแงเวลาถูกจับฉีดยา โปมี่เป็น
หมาขี้เหงา ขี้กลัว กลัวเสียงปะทัด เวลามีปะทัดจุดต้องเอา
โปมี่มากอดไว้ มิเช่นนั้นอาจช๊อคตายได้ง่ายๆ โปมี่เป็นหมา
ที่อ่อนไหวง่าย ว่านิดว่าหน่อยก็พร้อมงอนเก็บตัวไม่ออก
จากที่ซ่อน นอกจากเวลาทานข้าว เป็นสุนัขที่ติดเจ้าของ
มาก แต่ก็ไม่เคยเห่าเรียกร้องอะไร ว่าง่าย บอกให้อยู่ใน
ห้องก็อยู่ นอนหลับอุตุ ครั้งแรกที่โปมี่เจอพ่อ มันค่อยๆ กระย่องกระแย่งไปหา นอนหมอบฝากตัว เป็นที่น่าเอ็นดู
มากถึงมากที่สุด
ส่วนฉันครั้งแรกไม่เคยเห็นด้วยเลยกับการทีแม่
จะเอาหมามาเลี้ยง แต่เพราะความน่ารัก ช่างอ้อน ก็ทำให้
มันกลายเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวไปอย่างง่ายดาย มัน
ทำให้บ้านน่าอยู่ขึ้น
วันนี้โปมี่ถูกสุนัขที่ชื่อคุณหลงกัด ถูกเย็บ
แต่มีอาการแทรกซ้อน คือเลือดออกในช่องท้อง
หมอบอกว่าโปมี่แก่มากแล้ว ไม่รู้จะทนการผ่าตัดไหวมั้ย
ฉันทำได้แค่ภาวนาให้โปมี่ทนไหว และมีชีวิตรอดเพื่อมา
สร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะให้กับครอบครัวเราอีกครั้ง
โปมี่คือตัวแทนความรักที่บริสุทธิ์ รักที่ไม่มีเงื่อนไข
รักที่สัมผัสได้ เรารับรู้ความรู้สึกกันด้วยใจ
16 มิถุนายน 2549 โปมี่ได้จากพวกเราไปอยู่กับ
Mama แล้ว เพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว ลาก่อน
ปล. บทความนี้เขียนขึ้นก่อนที่โปมี่จะจากไป 1 วัน

Create Date : 13 กันยายน 2549

Last Update : 6 ตุลาคม 2549 20:46:44 น.

1 comments

Counter : 527 Pageviews.

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะค่ะ

โดย: แอน (thattron

) วันที่: 13 กันยายน 2549 เวลา:20:55:10 น.