Bloggang.com : tsk.love : ตอนพิเศษขอโทษครับ! ผมเผลอ... [yaoi] /// เทม&กร /// past 1

ตอนพิเศษขอโทษครับ! ผมเผลอ... [yaoi] /// เทม&กร /// past 1

PAST 1

“อื้ม....จุ๊บ...............อื้มม..ม..”

เสียงครางด้วยความพึงพอใจในลำคอของคนในอ้อมกอด ทำให้ฝ่ายที่กำลังรุกเร้าได้ใจ

รับรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังเคลิ้มตาม

นาฬิกาที่ผนังห้องบอกเวลาสองทุ่มกว่าแล้ว

วันนี้กรว่างตั้งแต่บ่าย เทมรับมากินข้าวเย็นที่บ้าน แล้วอยู่ดูหนังที่เช่ามาด้วยกัน

เทพพิชัยผละริมฝีปากจากจูบอันดูดดื่มออกมา ไล่พรมจูบผ่านแก้มคนรักไปชิดติดริมหู

แล้วกระซิบอ้อน “กรจ๋า ค้างกับพี่นะ”

เจ้าลูกครึ่งกล้ามโตไม่รู้หรอกว่าเสียงกระเส่าอ้อนขอของตัวเอง ทำเอาคนฟังสะดุ้ง

ที่หลับตาพริ้มยิ้มรับคล้อยตามอยู่ในตอนแรกก็เป็นอันต้องรีบเบิกตาโพลงขึ้นทันที

ดาราหน้าใสผลักอกคนรักหนุ่มร่างใหญ่ออกห่างอย่างตกใจ

“พี่เทม!” น้ำเสียงเหมือนไม่พอใจ แต่ถ้าถามใจเจ้าตัวก็คืออาย เพราะรู้ดีว่าขอให้ค้าง

คือขอทำมากกว่านอนกอดกันเฉยๆแน่ พักหลังมานี้เทพพิชัยขอทำมากกว่ากอดและจูบ

ทุกครั้งไป แต่กรก็ยังได้แต่บอกว่าไม่ เขายังไม่พร้อมในตอนนี้ กรเข้าใจว่าคนรักรู้สึก

อยากผูกพันกันให้ลึกซึ้งถึงที่สุด เขาเองก็ไม่ได้รังเกียจ เขาเองก็ต้องการไม่ต่างกัน

แต่ไอ้สถานะของเขาที่มันต้องเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ เป็นฝ่ายรับมันยากจะทำใจ

อาการเขินหน้าแดงและผลักไสของกร ทำให้เทมรู้ทันว่าตนเองกำลังจะถูกบ่ายเบี่ยงอีกครั้ง

หลังจากที่โดนแบบนี้มาซ้ำแล้วซ้ำเล่านับครั้งไม่ถ้วน แต่คราวนี้เขาจะไม่ยอมละความพยายาม

ง่ายๆเหมือนที่ผ่านมา ยังไงเสียคืนนี้เขาจะไม่ยอมปล่อยให้เจ้ากุ้งแห้งรอดกลับบ้านไปแน่

เทมดึงตัวเด็กหนุ่มที่ก้มหน้าหลบตาเข้ามากอดเอว เอาตัวแนบชิดกันอีกครั้ง แล้วจ้องตา

ยิ้มหวานหยด ก่อนกระซิบอ้อนขออีกหนอย่างไม่ยอมแพ้ง่ายๆ

“นะ...นะ....นะครับ กรไม่รักพี่เหรอ น้องกรไม่อยากนอนกอดกับพี่เหรอครับ หื้ม”

พูดเสร็จก็กดจมูกหอมแก้มใสตรงหน้าทันที แล้วค่อยๆถอยหน้ามามองตา

เทมหวานใส่เสียกรขนลุก ต้องหลบตาหนีส่ายหน้า

“ไม่ได้นะ อึก พี่เทม พี่เทมครับ ปล่อยผมเถอะจะกลับบ้าน!”

ทั้งคู่ยืนกอดกันอยู่หน้าประตูในห้องนอน ก่อนที่กรจะเปิดประตูกลับออกไปจากห้องของเทม

ไอ้คนที่รับปากว่าจะเป็นคนไปส่งที่บ้านก็ดันยื้อตัวไว้ด้วยการเข้ามากอดมาหอม อ้อนสุดฤทธิ์

เด็กหนุ่มหน้าใสโดนจูบจนตัวอ่อนปวกเปียกไปตามระเบียบ แต่ถึงตัวจะอ่อนใจกลับยังแข็ง

ไม่ยอมให้อีกฝ่ายรุกเข้ามามากกว่าที่เคยสักที

เทพพิชัยไม่รู้ว่าตัวเองทนปล่อยให้กรลอยนวลอยู่ได้ยังไงจนถึงป่านนี้ อาจเพราะคนนี้เขารักจริง

ไม่เหมือนอย่างพวกชั่วคราวที่เคยได้ๆมา

“กร ค้างนะ นะจ๊ะ ไม่กลับนะ ทำไมละ...พี่รักนายนะกุ้งแห้ง”

“คือ...............พี่เทม ผม ผม ผม”

เทพพิชัยกดจมูกหอมแก้มใสของเด็กหนุ่มย้ำๆหลายครั้ง เหมือนหักห้ามใจไม่ไหว

เขาเดินดันตัวคนที่แนบชิดกับอกให้ค่อยๆถอยหลังกลับไปที่เตียงนอนตรงมุมห้อง

แล้วล้มตัวลงทาบทับคนที่ตัวเล็กกว่ามากไม่ให้หนีไปไหนได้

“พี่เทม! อย่าครับอย่า! อย่าๆไม่เอาๆๆ”

กรร้องห้ามเมื่อถูกลวนลามมากกว่าเดิม นี่หากเป็นผู้ชายคนอื่นที่ไม่ได้รัก เขาคงถีบโครม

“กรจ๋า พี่รักกรนะ ไม่เห็นใจพี่บ้างเหรอ อย่าดื้อนะครับคืนนี้เป็นของพี่นะ อยู่กับพี่นะ”

“พี่เทมไม่เอา! ปล่อยผมเถอะ! ผมจะกลับบ้าน!!”

ในเมื่ออ้อนเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล เทมจึงยันตัวขึ้นแต่ยังคงคร่อมกรไว้ใต้ร่าง

เจ้ากล้ามโตเอาแต่ใจเลิกซุกไซร์ซอกคอขาวชั่วคราว แล้วทำหน้าบ่งบอกว่าขัดใจมาก

ถึงมากที่สุด หงุดหงิดแบบอารมณ์เสียให้อีกฝ่ายรู้แบบโต้งๆ

“ทำไมจะกลับทำไมนักหนาบ้านน่ะ บ้านพี่ก็เหมือนบ้านกร ไหนบอกว่าน่าอยู่ไง”

เสียงเทมฟังแล้วรู้ว่าไม่สบอารมณ์เอามากๆ

“ก็แม่รออยู่! พ่อก็ด้วย! ไม่ได้บอกว่าจะค้างข้างนอกเดี๋ยวเขาเป็นห่วงกันนะพี่เทม!”

แต่ข้ออ้างของกรก็พังไม่เป็นท่า เมื่อคนตรงหน้ายิ้มชั่วร้ายเฉลย

“หึหึ ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นเลย พี่แอบโทรไปบอกแม่นายให้แล้วว่าคืนนี้นายจะนอนบ้านพี่!”

“เฮ้ยได้ไง!! ไอ้กอลิล่า! โธ่เว้ยนี่มาหลอกกันเหรอ เลวจริงๆเลยไหนบอกค่ำๆจะไปส่งบ้านไง

ปล่อยนะผมจะกลับบ้าน! อย่านะโว้ยเอาหน้าออกไปเลย!!!”

กรตกใจโวยวายดิ้นๆๆ ยันหน้าเทมให้ออกห่าง แต่เทมก็พยายามยื่นหน้าเข้าไปหอมเข้าไปจูบ

อย่างไม่ลดละ จนแล้วจนรอดกรก็ยังไม่ยอมอยู่เฉยหรือคล้อยตามให้ทำอะไรๆได้ตามสะดวก

เสียที เอาแต่หันหน้าหนี ส่ายหน้าไปมา ร้องห้าม แล้วทำหน้าราวกับจะร้องไห้ผลักอกเขาตลอด

“ฮึ่มม! มันยังไงกันห๊ะกร! ตกลงนี่นายรักพี่จริงรึเปล่า!” เทมเริ่มอารมณ์เสียลุกนั่งว่ากร

เด็กหนุ่มหน้าใสรีบลุกนั่งถอยห่างเจ้าลูกครึ่งยักษ์หน้ามืดทันที ทำท่าจะพลิกตัวหนีลงจากเตียง

แต่ไม่ทัน โดนคว้าจับเอวแล้วดึงเข้าไปกอดบังคับให้นั่งบนตักกว้างของอีกฝ่าย ปากก็ถูกปิด

ด้วยปาก นานจนต้องส่งเสียงครางอื้อในคอ ขออากาศหายใจกันบ้าง

“แฮกๆ...พ..พี่เทมปล่อย ผมจะกลับ..”

“กร! ถ้าลองพูดอีกคำเดียวว่าจะกลับบ้าน! พี่จะปล้ำมันเดี๋ยวนี้เลย!!!”

เทมตะคอกกรจนสะดุ้งหน้าเสีย เอาแต่ก้มหน้าจนอีกฝ่ายช้อนคางขึ้นให้มองตา

“กลัวอะไรกันนักกันหนาห๊ะ......เฮ้อ พี่รักนายจะบ้าตายอยู่แล้วไม่รู้เหรอ”

เสียงที่อ่อนโยนขึ้น เหมือนเริ่มคุมสติตัวเองได้ทำให้กรกล้ามองตา

“ผมก็รัก....... แต่มัน..” กรกอดซุกตัวกับอกเทมกระซิบขอโทษ เสียงเขาเหมือนคนจะร้องไห้

เทพพิชัยยิ้มออกที่กรเป็นฝ่ายอ้อนบ้างเมื่อเห็นว่าเขาไม่พอใจ ยอมคลายมือที่กอดเอวกร

ออกไว้หลวมๆแล้วยื่นริมฝีปากไปจุ๊บที่หน้าผาก ก่อนจะไล่จูบลงมาที่จมูกและปาก จูบย้ำๆ

บดเบียดที่ริมฝีปากอยู่นาน แทบไม่อยากถอนปากออกมาจากปากบางนุ่มที่ให้เขาลุ่มหลง

แต่ก็ต้องหักห้ามใจหยุดจูบแล้วพูดปลอบ “ไม่ต้องกลัวนะกุ้งแห้ง พี่รักนายนะ ..คืนนี้ค้าง

กับพี่นะครับ เดี๋ยวพี่สอนให้นะ มันไม่น่ากลัวแล้วก็ไม่ยากอย่างที่นายคิดหรอก นะครับ..”

กรหลบตาเทมรู้สึกอาย หน้าร้อนผ่าวไม่หาย แค่คิดว่าตัวเองจะต้องส่งเสียงครวญคราง

ใต้ร่างชายคนรัก โดนทำอย่างนู้นอย่างนี้จากที่เคยได้ศึกษามาว่าชายกับชายนั้นต้องทำ

แบบไหนอย่างไรบ้าง เขาก็กลัวและกระดากอายเกินกว่าที่จะรับได้จริงๆ ถ้าให้เขาเป็น

ฝ่ายรุกก็ว่าไปอย่าง...แต่จะให้ทำไงได้ ยังไงเสียเขาก็ไม่มีทางยอมเลิกกับเทมเด็ดขาด

ก็รักมากนี่นา... แต่เขายังไม่พร้อมจริงๆ

“พี่เทม ..ตัวเหม็น ไปอาบน้ำเถอะ ผมไม่กลับก็ได้”

กรบอกอ้อมแอ้มไล่เทมไปทั้งที่ความจริงเทมไม่ได้เหม็นแต่เขากำลังหาทางเอาตัวรอด

คนโดนไล่ยิ้มกริ่มดีใจ นึกคึกในใจจนลิงโลด ยื่นจมูกไปหอมแก้มแฟนทั้งสองข้าง

อย่างชื่นใจก่อนจะยอมปล่อยให้เป็นอิสระ เดินไปหยิบผ้าขนหนูแต่ก่อนจะเข้าห้องน้ำไป

ยังไม่วายหันมาทำตาเจ้าชู้วิบวับใส่

“ตัวพี่เหม็นจริงอ่ะ หึหึ พี่ว่าหอมออกไม่เชื่อลองดมดูสิ”

เทมยืนข้างเตียงก้มตัวลงมาท้าวแขนคร่อมตัวกรที่นั่งอยู่ข้างเตียงไว้

จะไม่ยอมไปอาบน้ำจนกว่ากรจะยอมยื่นจมูกไปพิสูจน์กลิ่นที่แก้มเขาทั้งด้านซ้ายด้านขวา

ไม่มีทางเลือกเด็กหนุ่มจึงยื่นหน้าไปใกล้แล้วฉกหอมแก้มทั้งสองข้างของคนที่เสนอให้เร็วๆ

แล้วผลักให้ออกห่างอย่างเขิน “ไป ไปอาบน้ำได้แล้วพี่เทม ไม่งั้นผมจะให้พี่นอนพื้นนะคืนนี้”

“หึ เรื่องอะไรมาไล่พี่ ยังไงคืนนี้นายก็ต้องโดนพี่กอด เตรียมใจไว้ได้เลย อย่ามาร้ายกับพี่

ให้มาก หึหึหึ มันยั่วกันไม่รู้รึไง” แกล้งทำหน้าหื่นขู่ทิ้งท้ายก่อนจะหัวเราะแล้วเข้าห้องน้ำไป

กรได้แต่นั่งใจเต้นระทึก หน้าแดงก่ำ คืนนี้เห็นทีจะไม่รอด หากยังอยู่ที่นี่

.................................

................

ไม่นานนักเทพพิชัยก็ออกจากห้องน้ำมาพบกับห้องที่ว่างเปล่า ไร้เงาของคนที่เขา

จะนอนกอด ชายหนุ่มตกใจทั้งที่นุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวพันกายแต่ก็เดินหาตัวคนรัก

ให้พล่านทั่วบ้าน จนพ่อที่กำลังชงชาดื่มอยู่ในครัวเดินออกมาเห็นแล้วตะโกนด่า

“อาเทม! ลื้อมันเปรตจริงๆเลย ยืนกาจู๋โด่กลางบ้านอายป๊าบ้างก็ด้ายนะไอ้เวรเอ๊ย!”

ดีที่คนงานสาวๆกลับบ้านไปหมดแล้ว ไม่อย่างนั้นถ้ามาเห็นคงได้กรี๊ดกันลั่นบ้าน

“กรล่ะป๊า!!?” เทมก้มลงเก็บผ้าขนหนูที่หลุดลงพื้นขึ้นมาพันเอวไว้ หันมาถามพ่อเซ็งๆ

“กลับไปแล้ว ป๊าถามว่าจะกลับยังไงไม่เห็นเอารถมา ทำไมไม่รอลื้อไปส่ง มันก็บอกจา

กลับแท็กซี่ ป๊าเลยให้คนขับรถไปส่งมันแล้ว มิน่าล่ะมันวิ่งหนีผีเปรตอย่างลื้อมานี่เอง

หน้าตาแดงๆหูเหอแดงหมด”

“โธ่ป๊าไม่รู้เรื่องหรอกน่า หนอย หนีกลับไปแล้วเหรอมันน่านัก!” เทมบ่นหัวเสีย

ค่อยๆก้าวขึ้นบันไดไป พ่อเขาก็ร้องถาม “ทะเลาะกันเหรอ ตามไปซี่”

แต่เทมกลับหันมาบอกพ่อเซ็งๆว่า “ช่างเหอะป๊า คนเขาไม่มีใจอยากไปนักก็ปล่อยเขาไป!”

“เห๊อะ ถุ๊ย หน้าลื้อมันไม่ได้น่าเอ็นดูหรอกนะอาเทม ทำเป็นน้อยใจแฟน น่าหมั่นไส้ฉิบหายเลย”

นายยุทธพิชัยเดินถือกาน้ำชากลับเข้าครัว ส่ายหัวบ่นเจ้าลูกชายคนเดียว เทมเดินขึ้นบันไดไป

ยังได้ยินก็หน้าบึ้ง รู้สึกเดี๋ยวนี้เอะอะพ่อก็ชอบเข้าข้างแต่กรไม่เห็นเข้าข้างเขาเลย

นี่เขามันน่ารังเกียจมากเลยหรือไง ถึงขนาดต้องหลอกกันแล้วหนีกลับบ้านเชียว

ยอมรับว่าตอนนี้เขากำลังน้อยใจกรเข้าขั้นหนักถึงหนักมาก

+++++++++++++++++++++++++++++++++++

สองวันต่อมา กรนั่งเซ็ง มองโทรศัพท์ตัวเองหน้าบึ้งตึง จนตลอดเวลาที่อยู่กองถ่ายละคร

ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ เพราะเจ้าตัวบ่งบอกว่าอารมณ์ไม่ดีสุดๆ

“ไอ้ลิงยักษ์ต่างดาวประสาทแดก! ฮึ่มม จำไว้เลยนะ ไม่โทรมาไม่ว่า ไม่รับโทรศัพท์กูอีก!”

จนเลิกกอง กรก็ยังนั่งรอเทมอย่างหงุดหงิด คนอื่นเขากลับบ้านกันไปเกือบหมดแล้ว

แต่กรก็ยังนั่งรอให้เทมมากับที่กองถ่าย เขาส่งไลน์ไปหาเทพพิชัยว่ารถเสียมารับด้วย

จะรอจนกว่าเทมจะมา เปิดดูเห็นว่าอ่านแล้ว แต่ไม่ยอมตอบกลับมา ถึงอย่างนั้นกรก็ยังรอ

ความจริงแล้วรถของกรไม่ได้เสีย แต่กรตั้งใจไม่เอารถมา ขามาก็ให้พ่อมาส่ง

เป็นเพราะรู้แก่ใจว่าแฟนกำลังโกรธตัวเองแน่ ที่หนีกลับไปตอนนั้น เพราะตั้งแต่ตอนนั้น

จนถึงตอนนี้สองวันแล้ว เทมไม่แม้แต่จะโทรหากรสักครั้ง แถมกรส่งข้อความทักอะไรไป

ก็ไม่ยอมตอบ เรียกว่าเมินกันแบบสุดๆจนกรร้อนใจทนไม่ได้ ยอมเป็นฝ่ายโทรไปง้อก่อน

ก็ดันไม่รับสายเขา กรใจไม่ดีว้าวุ่นกระวนกระวายมาตลอดสองวัน เทมไม่เคยเป็นแบบนี้

“เฮ้ยกร ยังไม่กลับอีกเหรอ รอใครอ่ะ? กลับไง รถไปไหนล่ะ?”

เสียงชายหนุ่มที่คุ้นหู พร้อมน้ำหนักที่ลงมือตบบ่าทักทำให้กรหันไปมอง

คนที่มาทักไม่ใช่ใคร เพื่อนนักแสดงที่เล่นละครเรื่องเดียวกัน ถึงจะเป็นน้องใหม่แต่ก็มาแรง

“อ๋อ ไม่ได้เอารถมา รอ....รอ....รอพ่อมารับ” กรแสร้งหัวเราะแหยๆ ถ้าเทมไม่มาเขาคงต้อง

กลับแท็กซี่ เพราะเมื่อเช้าพ่อมาส่งแล้วบอกว่าเย็นนี้จะพาแม่ไปเยี่ยมเพื่อนที่ชลบุรี

พี่โอบก็ตามลูกตาลไปทำงานที่ขอนแก่น

“เหรอ ไม่ใช่อะไรหรอกเห็นนั่งตรงนี้นานแล้ว ถ้ารอพ่อ งั้นเราไปนะพรุ่งนี้เจอกัน”

“เอ้อ! เฮ้ยเดี๋ยวๆๆ แมทเรากลับด้วยๆ!!” กรตาโตเปลี่ยนใจรีบตะโกนเรียกเพื่อนดาราหนุ่ม

หันมองรอบตัวเห็นไม่เหลือใครแล้ว มีหลายคนมาชวนกลับด้วยเขาก็ปฏิเสธหมด

เทมคงไม่มาแล้ว กรเดินตามแมทไปขึ้นรถหน้าเศร้าจนแมทอดถามไม่ได้

“เป็นอะไรอ่ะ วันนี้หน้าไม่ดีเลยทั้งวัน ทะเลาะกับแฟนเหรอ สาวๆแอบเม้าท์กันใหญ่55”

“เฮ้ยรู้ได้ไง!? เอ้ย!ไม่มีๆๆ ยังไม่มีแฟน!!!”

“อ้าวแล้วไอ้ที่เห็นนายทำท่าเหมือนคอยโทรหาใครทั้งวัน ดูโทรศัพท์ตลอดเวลาเลยนั่นอ่ะ”

“ก็ไม่ใช่ ไม่มีๆ ยังไม่มีแฟนจริงๆ คือธุระที่บ้านไงไม่มีไรวันนี้เราอารมณ์ไม่ดีนิดหน่อย”

“อ๋อเหรอ ไม่มีแฟนจริงอ่ะ หึหึ ว่าแต่แล้วทำไมไม่รอพ่อแล้วล่ะ”

“เอ่อ แหะพ่อมาช้า เราส่งข้อความไปบอกแล้วว่าจะกลับกับเพื่อนไม่เป็นไรหรอก55”

“เหรอ อื้มแล้วนี่ไปไหนรึเปล่าจะได้ไปส่ง หรือจะให้เราไปส่งที่บ้าน”

“ส่งบ้านแล้วกันไม่รู้จะไปไหน”

“เฮ้ยงั้นไปดูหนังกันมั้ย เรื่อง... ที่เพิ่งเข้าอยากดูสามมิติว่ะ55กำลังหาเพื่อนดูอยู่เลยเนี่ย”

“อืมมม...โทษนะไม่มีอารมณ์ดูหนังตอนนี้อ่ะ”

กรทำปากยื่นถอนใจพิงพนักรถมองวิวข้างทางเหม่อลอย เลยไม่ทันได้ระวังตัว

รู้สึกตัวอีกทีก็โดนคนเจ้าคนขับรถยื่นมือที่ว่างข้างนึงมาจิ้มแก้มแล้ว

“ทำหน้าอะไรอย่างนั้นเล่า ร่าเริงหน่อยดิ วันนี้ไม่สนุกเลยกรไม่ยิ้มเลย เราอุตส่าห์รอให้ถึง

ตอนที่ได้เข้าฉากกับนายทุกวันเลยนะ ยิ้มให้เห็นหน่อยดี๊55 มีเรื่องเครียดอะไรก็เล่าได้นะ”

“เอ่อ ข..ขอบใจนะ..ม..ม...ไม่มีอะไรหรอก5555|||||” กรนึกขึ้นมาได้

ความจริงแล้วเขาก็ไม่ควรไว้ใจไอ้หมอนี่สักเท่าไหร่ ได้ข่าวว่าเป็นเกย์แต่ไม่รู้จริงมั้ย

เพราะเพิ่งรู้จักกัน หยอดๆแบบนี้พูดเล่นพูดจริงก็ไม่รู้ มันคิดอะไรกับเขารึเปล่าหว่า

“เฮ้ยจอดทำไมอ่ะ!?” อยู่ดีๆแมทก็จอดรถข้างทางทำเอากรถามหน้าเหวอ

“หิว กินข้าวเป็นเพื่อนหน่อยนะ ถือว่าเป็นค่ารถก็แล้วกัน ร้านนี้เรากินบ่อยอร่อยนา”

เห็นคนชวนยิ้มยักคิ้วให้ ชี้ให้ดูร้านอาหารไทยที่อยู่ข้างหน้า กรก็ไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไร

เพราะอาศัยนั่งรถเขามา แล้วอีกฝ่ายก็พูดแกมมัดมือชกเสร็จสรรพ

“เอ๊ะ อะไรติด”

“หื้อ? อะไร?”

แมทบอกว่ามีบางอย่างติดหน้ากร จึงยื่นหน้าเข้ามาดูใกล้ๆ แต่มันก็ดูเหมือนจะใกล้มากไป

จนกรต้องรีบเอามือยันหน้าอกแมทไว้ให้ห่างไปหน่อย กรเลิ่กลั่กยิ่งขึ้นเมื่อแมททำท่าราวกับ

พยายามจะเข้ามาจูบเขามากกว่าที่จะดูว่ามีอะไรติดหน้า จมูกโด่งๆนั้นเฉียดแก้มไปเพียงนิด

เล่นเอาต้องถามเสียงสั่น “อ..อะไรวะ!?” คนตรงหน้าอยากจะทำอะไรกันแน่

หาเศษหาเลยแบบนี้เขาไม่ชอบจริงๆ หันรีหันขวางมองหาผู้คนนอกรถก็ไม่มีใครแถวนั้น

คนไปกระจุกกันอยู่ตรงหน้าร้านอาหารส่วนใหญ่ ที่เดินมาทางนี้ไม่มีสักคน

“อ๋อโทษๆ ดูผิดน่ะไม่มีอะไรหรอก แกล้งเล่นให้หายเครียดไงอย่าทำหน้าแบบนี้สิ”

แมทยิ้มกริ่มไปพูดไป กรไม่ชอบสถานการณ์อย่างนี้เลย เขาเริ่มรู้สึกอึดอัดแปลกๆ

จะโวยวายอะไรออกมาก็ไม่ได้ เพราะยังไม่ถูกทำอะไรแถมเป็นผู้ชายเหมือนกัน

มีเรื่องกับคนที่ต้องทำงานร่วมกันมันไม่ดีนักหรอก สู้เขาเฉยๆไว้ก่อนคงดีกว่า

ดาราหน้าใสได้แต่ยิ้มแหยๆให้อีกฝ่ายที่ดูก็รู้ว่ากำลังหัวเราะกลบเกลื่อนอาการเขิน

ปี๊นนนนนนนนนนน!!!!!

ทั้งแมทและกรต่างสะดุ้ง ตกใจเมื่อมีรถเบนซ์สีดำรุ่นใหม่ล่าสุดขับมาขนาบข้าง

แล้วบีบแตรดังลั่น เจ้าของรถเปิดประตูลงมาเคาะประตูรถของแมทรัวอย่างหัวเสียสุดๆ

ดูหน้าก็รู้ว่ากำลังโกรธมากๆ “เฮ้ยอะไรกันวะไอ้ห่า” แมททำท่าจะเปิดประตูรถแต่กร

กลับรีบห้ามไว้แล้วลงไปหาคนนั้นเสียเอง

“พี่เทมมาได้ไง!?” กรถามอย่างแปลกใจและเป็นกังวลมากกับสีหน้าของเทพพิชัย

“ฮึ! แล้วใครบอกให้พี่มารับ!? บอกให้มารับแล้วกลับกับไอ้เวรนี่เหรอ!!!?”

“เพื่อน!”

“แน่ใจนะว่าเพื่อน! แล้วเมื่อกี้ทำอะไรกันอย่าคิดว่าไม่เห็นนะ!!!”

“พูดบ้าอะไรวะ! อย่ามาทำหน้าอย่างนี้ใส่ผมนะ ไม่ยอมมาจนผมต้องกลับกับเพื่อน

ยังมีหน้ามาหาเรื่องกันอีกเหรอ! ทำไมไม่รับโทรศัพท์! ทำไมทักอะไรไปไม่ตอบ!

เคยคิดถึงใจผมบ้างมั้ย! ทำไมต้องโกรธกับอีเรื่องแค่นั้นด้วยวะ!!!”

“พูดมาได้ไงว่าเรื่องแค่นั้น เห็นพี่ไม่มีความสำคัญเลยใช่มั้ย!”

“พี่เทมอย่ามาหาเรื่องนะ ใครกันแน่ที่ไม่เห็นความสำคัญอ่ะ

สองวันที่ผ่านมาเคยสนใจผมบ้างมั้ย!”

กรตะคอกสู้กับเทมก็น้ำตาคลอออกมาเองอย่างไม่ได้ตั้งใจ แมทที่อยู่ในรถเห็นว่าท่าทาง

จะรู้จักกันแต่เหมือนจะมีเรื่องก็รีบลงมาหากร

“มีเรื่องอะไรกันรึเปล่ากร ให้เราช่วยอะไรมั้ย”

“มึงอย่าเสือก! มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลย!” เทมสวนกลับทันควันจนกรต้องตะคอก

“พี่เทม!!!”

“เฮ้ยทำไมพูดหมาๆอย่างนี้วะ” นายแมทก็ท่าทางจะเข้ามาเอาเรื่องแต่กรดึงแขนห้ามไว้

ไม่ให้เดินไปหาเทม พอเห็นเทมทำท่าจะพุ่งเข้ามาเอาเรื่องด้วยอีกคนกรก็ต้องรีบปล่อยแมท

แล้วใช้ทั้งตัวทุ่มเข้าไปกันเทมไว้เพราะเทมตัวใหญ่กว่ามาก กรกอดแขนเทมแล้วพยายาม

ลากให้ถอยห่าง “อย่ามามีเรื่องกันตรงนี้นะ ผมอายคนจะทะเลาะกันทำไมนั่นเพื่อนผมนะ!

แมทนี่พี่ชายเรา!” เทมรีบสวนขึ้นทันทีว่า “ไม่ใช่!” จนแมทมองหน้าหาเรื่องหนักกว่าเดิม

กรต้องรีบแก้ตัว “เอ่อ ญาติกันน่ะ! ไม่มีอะไรหรอก!!นายกลับไปก่อนนะขอบคุณที่มาส่ง”

“มีอะไรก็บอกเราได้นะ เราช่วยเต็มที่” แมทยังมองกรอย่างเป็นห่วง ทำท่าจะเดินเข้ามาหา

ก็โดนเทมชี้หน้า กรต้องรีบดึงมือเทมให้เอาลงแทบไม่ทัน เทพพิชัยขัดใจมากอยากจะเข้าไป

ต่อยหน้าไอ้ดาราหน้าใหม่ที่มันทำท่าอยากจะแย่งแฟนเขาให้รู้แล้วรู้รอด

“พี่ตามมาตั้งแต่ออกจากกองแล้ว อย่าคิดว่าไม่เห็นอะไรนะ ถ้าเมื่อกี้ไม่รีบบีบแตรแล้วเข้ามา

มันจะทำอะไรอีกบ้างก็ไม่รู้! เพื่อนเชี่ยอะไรทำอย่างนี้! เลิกคบมันไปเลยเข้าใจมั้ย!”

เทมตะคอกบอกกรเสียงดัง จนแมทหน้าเสียได้แต่ยืนเจ็บใจมองดูเทมกระชากแขนกร

ให้ขึ้นรถแล้วขับออกไปอย่างเร็ว

“พี่เทมพูดไม่รู้เรื่องก็บอกว่าเขาเป็นเพื่อนไง! ไม่สนิทด้วยซ้ำโว๊ะ!”

ขึ้นมาในรถได้ก็เถียงกันยกใหญ่ ต่างคนต่างโมโห

“ถ้าไม่สนิทแล้วไปจูบกับมันทำไม!!!”

“ไอ้บ้า! ไม่ได้จูบ! ไม่ได้ทำอะไรกัน!” กรตกใจนี่แสดงว่าเทมเห็นตอนนั้นแล้วคิดว่า

เขาโดนจูบแน่ คงเป็นเพราะเบาะรถมันบัง

“พี่เทมทำอย่างนี้ทำไม ทำไมไปหาแล้วไม่รับผมกลับบ้าน ทำไมต้องแอบตาม!”

“แล้วถ้าไม่ตามจะได้เห็นอะไรดีๆเหรอ! จะได้รู้เหรอว่าแฟนตัวเองไปให้ท่าคนอื่น!!”

“พี่เทม!”

“รึไม่จริง!”

“พี่เทม!”

“ให้ท่ามันใช่มั้ย!!ทำเป็นไม่เคยทำเป็นไม่ยอม อยากนอนกับมันมากกว่าพี่ใช่มั้ย!!!”

“อย่ามาพูดแบบนี้นะเลวที่สุดเลย! คิดได้ไงวะ!!! ฮึก...ฮือออออ”

กรยกเข่าขึ้นมากอดร้องไห้...เขาเสียใจ

ที่เทพพิชัยคิดกับเขาแบบนี้

“กร........หยุดร้อง”

“ก็ไม่ได้อยากร้องเว้ย! ฮือออ จอดรถ!” เขาไม่อยากอยู่กับไอ้บ้านี่แล้ว

“จอดทำไม! จะกลับไปหามันรึไง! ชอบมันจริงๆใช่มั้ย!!”

“ฮึกฮือออ ไอ้เชี่ย! ไอ้เลวววววฮือออออออ”

กรโมโหหันมาทุบเทมไปก็แหกปากร้องไห้ไป เขาไม่เคยคิดนอกใจเทมเลยสักครั้ง

ไม่ว่าจะกับผู้ชายหรือผู้หญิงคนไหนทำไมต้องมาว่าเขาด้วย แล้วทีมันไม่ยอมสนใจเขาล่ะ

“อ๋อ! เห็นมันดีกว่าถึงมาด่าพี่ใช่มั้ย!!”

เทมหันมาตะคอกไปก็ใช้มือข้างหนึ่งปัดป้องตัวเองกันหมัดของกรไป

ขับรถไม่ถนัดเอามากๆจนต้องแวะเข้าไปจอดในปั๊มข้างทาง

“ทำไมฮึ! หรือว่าแอบคบกันลับหลังมานานแล้วใช่มั้ย!”

เทมตะคอกถามด้วยความโกรธ บีบแขนบีบคางกับปากกรให้มองหน้าเขาทั้งน้ำตา

“ไม่ใช่ ฮึกฮืออฮือออ เจ็บโว้ย ฮือออปล่อย”

กรจิกข้อแขนเทมแน่นจนเล็บเข้าเนื้อ หวังให้อีกฝ่ายเจ็บจนปล่อยเขา แต่ก็ไม่เป็นผล

“ไหนใครบอกจะรอจนกว่าจะไปรับ! แล้วขึ้นรถมากับไอ้เชี่ยนั่นได้ไงวะ! เนี่ยเหรอรอ!

รู้ไว้ด้วยนะว่าพี่ไปหาที่กองตั้งนานแล้ว แต่แอบดูอยู่กะจะแกล้งให้รอนานๆก็เท่านั้น

อยากรู้ว่ากรจะทำยังไง แล้วนี่อะไรระรี้ระริกวิ่งตามมันขึ้นรถไปเฉยเลย! แถมยังไปแวะ

จูบกันข้างทางไม่อายคนอีก นี่ฟ้ามันยังไม่มืดเลยนะ แล้วตาพี่ก็ไม่ได้บอดรู้ไว้ด้วย!!!”

กรเสียใจกัดปากแน่นจนเจ็บ น้ำตาเขาไหลด้วยความน้อยใจสุดๆ

“บอดดิ! ตาพี่มันบอดไปแล้วถึงได้ไม่เห็นว่าผมไม่ได้จูบกับเขา! ผมก็ไม่ได้คิดว่า

ขึ้นรถเขามาแล้วมันจะเป็นแบบนี้อ่ะ ฮืออออ ก็รอให้ควายมารับมันก็ไม่มาฮือออออเจ็บ”

กรบอกเทมซ้ำอีกหลายครั้งว่าเจ็บจนเทมเริ่มรู้สึกตัว เขาหนักมือกับกรมากเกินไป

จึงปล่อยมือที่บีบแขนกับคางกรออก แต่กรก็ทำท่าจะหันไปเปิดประตูรถหนีออกไป

เทมต้องรีบคว้าตัวเข้ามากอดไว้แน่นไม่ยอมปล่อยแม้ว่ากรจะดิ้นแล้วกัดบ่าเขาอย่างแรง

“เจ็บนะกร”

“ฮึกฮึก ปล่อยเลยเว้ย แม่งงงฮืออพี่มันบ้า! ผมจะกลับบ้าน!”

“อีกแล้วนะ ร้องจะกลับบ้านอีกแล้ว เรื่องเรายังไม่เคลียร์เลยนะ”

“เคลียร์เชี่ยอะไร! กูไม่มีอะไรให้เคลียร์ไอ้เชี่ยฮืออออออออออออ”

“พูดให้มันเพราะๆกับพี่นะกร! อย่ามาหยาบคาย หลุดหลายคำแล้วนะ!

หรือให้พูดดีๆด้วยไม่ชอบใช่มั้ย!! อย่าให้พี่หลุดบ้างนะ!ถึงตอนนั้นจะร้องไม่ออก!!”

กรสะดุ้งหน้าเสีย โดนเทพพิชัยตะคอกกลับมาอย่างแรง

“ฮึกฮือออ ปล่อยผมเลย” กรร้องให้เทมปล่อยแต่ก็ไม่มีแรงผลักออก เขารู้สึกว่าตัวเอง

อ่อนแอมากเวลาที่อยู่กับเทม ทำยังไงก็ทำตัวให้เข็มแข็งต่อหน้าผู้ชายคนนี้ไม่ไหว

“ฮึก..พี่เทม อึดอัด.... ปวดฉี่ ฮึก..จะไปห้องน้ำ ปล่อย..”

กรเห็นเทมไม่ยอมปล่อยเสียทีจึงร้องอู้อี้อยู่กับอก เทมได้ยินก็ผละตัวออกห่างเล็กน้อย

“พี่ไปส่ง” เทมบอกกรเสียงเรียบ คนได้ฟังถึงกับยู่ปากหน้าบึ้งไม่พอใจ คิดจะคุมตัวเขา

แม้กระทั่งตอนไปเข้าห้องน้ำเลยสินะ นี่ไม่ไว้ใจกันขนาดนี้เลยหรือ มันบ้ารึเปล่า

“ไม่ต้อง! ผมลงเองได้ไม่ต้องมายุ่ง!” กรพูดกระแทกเสียง เด็กหนุ่มสะบัดแขน

สะบัดมือออกจากมืออีกฝ่าย ใช้สายตาจ้องมองอยากให้รู้ว่าเขายังโกรธ

“ทำไม! มีปัญหาอะไรนักหนาวะ พูดกันดีๆไม่ได้เลยใช่มั้ย! แล้วจะไม่ให้คิดว่ามีคนอื่น

ได้ไง ทำตัวอย่างเนี้ยะ! พี่พูดดีด้วยเท่าไหร่ทำไมกรต้องทำให้มันเสีย จะเอายังไง!!?”

เทพพิชัยเห็นอาการรังเกียจไม่อยากแม้แต่จะให้เขาจับตัวของกรก็ระเบิดอารมณ์อีก

ยิ่งนึกถึงภาพที่คนรักอยู่กับผู้ชายคนอื่นเต็มสองตาแล้วมันยิ่งกลั้นความโกรธไม่อยู่

“ก็ไม่เอาไง! ก็บอกว่าไม่มีอะไรไง!! ทำไมไม่เชื่อวะ!หัวสมองมันคิดอะไรอยู่!”

“กร! พูดดีๆ!”

“พูดกับควายยังง่ายกว่านี้เลยจะให้พูดอะไรอีกวะ! อ๋อความจริงแล้วกูมีชู้! เอางี้เลยมั้ย!”

“ไอ้กร!!!ฮึ่มมม!!!” เทมตะคอกดัง แล้วต้องหลับตาสูดลมหายใจเข้าออกอย่างแรง

เขาต้องสะกดกลั้นอารมณ์ที่รุนแรงของตัวเองไว้สุดๆ ลดมือที่กำหมัดแน่นเงื้อค้างไว้ลง

เกือบจะชกหน้ากรไปแล้ว

“ฮึก.........ฮืออออจะทำอะไร...จะตีรึจะต่อยก็ทำเลยดิฮือออเมื่อก่อนก็เคยทำนี่ฮืออ”

กรเห็นเทมโกรธจัดจนเงื้อหมัดขึ้นก็ใจเสีย เสียใจตั้งแต่คบกันมาเทมตามใจเขาตลอด

ไม่เคยแม้สักนิดจะทำให้เจ็บไม่ว่าตัวหรือหัวใจ แต่วันนี้มันอะไร ทำไมทำกันแบบนี้

คิดจะต่อยหน้าเขาได้ลงคอเชียวหรือ เหมือนเมื่อก่อนที่เคยเกลียดกันมา...หรือว่า

ไม่รักแล้ว...

“ฮือออเออ! อยากต่อยก็ต่อยเลยดิ!!ฮือออต่อยเลยรออะไรอยู่ล่ะ!

ต่อยมาเลยทำได้อยู่แล้วนี่ แล้วก็เลิกกันไปเลยดีมั้ย!ฮืออ!!!”

สิ้นคำตะคอกเสียงสั่นด้วยความเสียใจของกร เทพพิชัยก็คว้าจับหน้าเด็กหนุ่มปากดี

เข้ามาบดขยี้ริมฝีปาก จูบอย่างรุนแรงด้วยความโมโห เขาระบายความโกรธลงไปใน

จูบนี้จนทำให้คนได้รับมีแต่ความเจ็บ เจ็บทั้งปากเจ็บทั้งใจไม่แพ้คนทำ

“โอ๊ย! ซี๊สส”

เทมสะดุ้งสุดตัวปล่อยมือที่บังคับจับหน้าอีกฝ่ายให้แหงนรับจูบออกแทบจะผลัก

เมื่อเขาโดนไอ้ตัวดีมันกัดริมฝีปากล่างอย่างแรงจนได้แผล เลือดไหลเป็นทาง

“ผลั๊กกก!!!!” ตามมาด้วยโดนต่อยโหนกแก้มเข้าไปอีกเต็มๆหมัด เทมสะบัดหน้ากลับ

มาจ้องตาคนทำด้วยแววตาที่ซ่อนความเสียใจไว้ไม่มิด

“พี่ไม่ต่อย ผมต่อยให้เอง! เผื่อจะได้หายโง่! หัดฟังหัดไว้ใจกันบ้าง!

แล้วอย่ามาทำแบบนี้กับผมอีก! ถ้าจะทำกันแบบนี้ก็เลิกกันไปเลยง่ายกว่ามั้ย!”

กรพูดไปน้ำตาก็ไหลไป เขาว่าเทมเท่าไหร่เขาก็ยิ่งเสียใจมากขึ้น กัดปากตัวเองที่โดนจูบ

จนเจ็บให้มันยิ่งเจ็บเหมือนอยากลงโทษปากร้ายๆของตัวเอง ตอนนี้นอกจากจะช้ำเจ่อ

แล้วยังเลอะเลือดอีกฝ่ายจนแดงแจ๋

“กร.....” เทมมองกรอย่างไม่อยากเชื่อ เขาได้ยินคำว่าเลิกจากปากกรมาสองครั้งแล้ว

กรอยากเลิกกับเขาจริงๆเหรอ ...เพราะเขาไม่ดี หรือมีคนอื่น..

“จะไปไหนกร!” เสียงเทมตะโกนถามร้อนรน เมื่อกรเปิดประตูลงจากรถ เขาจับแขนไว้

เด็กหนุ่มก็หันมาจ้องตาขวางเลยต้องปล่อย เขาไม่อยากได้ยินคำว่าเลิกอีกเป็นครั้งที่สาม

“ไม่ต้องลงมานะ ไม่ต้องตามมา ผมจะกลับบ้านเอง! ฮึก..เราไม่ต้องเจอกันสักพักดีกว่า

ผมบอกตรงๆว่าโคตรเสียความรู้สึกนะ ขอผมอยู่คนเดียวเหอะ”

กรลงมาพูดที่ข้างรถ เทมได้แต่มองหน้าคนรักอย่างคนที่กลั้นน้ำตาตัวเองไว้สุดฤทธิ์

แล้วกรก็เดินหนีออกไปโบกแท็กซี่ที่หน้าปั๊มจากไป

เจ้ากล้ามโตเสยผมทิ้งตัวพิงพนักเบาะรถอย่างหมดแรง รู้สึกตัวว่าน้ำตาเขาไหลเอ่อออกมา

ก็ได้แต่เช็ดทิ้ง คลำปากเอาหลังมือเช็ดเลือดตัวเองแล้วก็ทุบพวงมาลัยรถอย่างบ้าคลั่ง

เจ็บใจ แค้นใจ แล้วเขาก็เสียใจ เขาพยายามแล้ว พยายามทำให้มันดีเท่าไหร่ทำไมถึง

ได้เละปุ้มเป๊ะไม่เป็นท่าอย่างนี้.......... ไอ้คำว่าเลิกมันพูดกันง่ายขนาดนี้เลยหรือ

แล้วไอ้คนที่พูดทำมันได้ง่ายๆเหมือนที่ปากพูดด้วยหรือเปล่า

+++++++++++++++++++++++++++++++++

Create Date : 29 กรกฎาคม 2557

Last Update : 30 กรกฎาคม 2557 18:47:29 น.

0 comments

Counter : 1141 Pageviews.