ขอโทษครับ! ผมเผลอ... [yaoi] // ตอนพิเศษ // นิกกี้ & แบงค์ part 1

***

เรื่องนี้เป็นนิยายวาย แนว ชาย รัก ชาย บอกให้รู้ไว้ก่อนสำหรับใครที่ไม่ชอบก็จะได้ไม่ต้องอ่านนะคะ

***






นิกกี้ & แบงค์







PAST 1





“เฮ้ยๆ”

“หือ?...”

คนโดนเรียกหันมองซ้ายขวาทำหน้านึกงงๆ หรือหูจะแว่ว ก่อนจะตกใจเมื่อรู้ว่าใคร

ที่ส่งเสียงเรียกและเดินมาหาข้างหลัง

“เฮ้ยไอ้ตัวเล็ก”

“อะ...อ..อะไรครับ!?”

ตกใจไม่คิดว่ารุ่นพี่ที่ตัวเองแอบปลื้มจะเดินเข้ามาหาใกล้ขนาดนี้ เหมือนตั้งใจมาคุยกับเขา

สองต่อสอง กลางทุ่งดอกทานตะวัน เพื่อนกับรุ่นพี่คนอื่นๆถ่ายรูปกันอยู่ไกลๆ นี่เขาเดินห่าง

ออกมาคนเดียวตั้งแต่เมื่อไหร่นะ สงสัยเพลินมากไปหน่อย เมื่อได้มาอยู่ใกล้กันโดยไม่มีคนอื่น

กับรุ่นพี่ที่แอบชอบแล้วช่วยไม่ได้ที่เขาจะรู้สึกตื่นเต้นมาก ไม่รู้เขาหน้าแดงหรือเปล่า

“บอกอะไรดีๆให้เอามั้ย”

“เอ๋....อะไรเหรอครับ”

อยู่ต่อหน้ารอยยิ้มของรุ่นพี่คนนี้ทีไรมันเขินจนประหม่า ยิ้มทีเล่นเอาใจเขาแทบละลาย//////

คนอะไรทั้งขาว ทั้งหล่อตี๋ หุ่นก็ดี ตัวก็สูง พอมายืนเทียบกับเขาแบบนี้แล้วเขาดูตัวเล็กมาก

ไปเลย แต่ไอ้เรื่องพวกนั้นก็ยังไม่ได้ทำให้เขาชอบผู้ชายคนนี้เป็นพิเศษมากกว่าใคร

เพราะผู้ชายทั่วมหาลัยหน้าตาดีมีก็มากมาย เหตุผลที่ทำให้เขาปลื้มคนคนนี้สุดๆก็คือ..

ความใจดี ทั้งที่รับน้องต้องโหดใส่แท้ๆแต่รุ่นพี่คนนี้ก็คอยดูแลเขาอยู่ห่างๆจนรู้สึกได้

อดคิดไม่ได้ว่าบางทีพี่เขาอาจจะเป็น...

“พี่เป็นพี่รหัสนายนะแบงค์”

“ห๊า! จริงเหรอครับ...อึก.... ทำไมรีบบอกผมล่ะครับ” ใช่อย่างที่เดาเอาไว้จริงๆ

“555ก็อยากให้รู้อ่ะ ไม่ต้องเสียเวลาเดาเสียเวลาหาหรอก....ไม...ไม่ดีใจเหรอวะ”

“ดีใจสิครับ! ////////” เขาดีใจที่สุดใจโลก!แล้วก็เขินมากด้วย

“55อ่ะให้... เห็นไซส์เล็กๆเหมือนกันดี555”

คนตรงหน้ายื่นดอกทานตะวันปลอมดอกเล็กน่ารักให้มีขนมเมล็ดทานตะวันแนบมาด้วย

“55...ขอบคุณครับพี่นิก....”

แบงค์ยิ้มแก้มปริ ไม่กล้าบอกไปว่า น่ารักจังครับ.... พี่น่ารักที่สุดเลย





+++++++++++++++++++++





“อยากกินเหรอ”

“อ้าวพี่นิก”

นิกกี้ยิ้มกว้างตาหยีทำแบงค์เขินทันทีเกาหัวเกาหูหัวเราะแหะๆ ไม่รู้อีกฝ่ายเดินมาเห็น

เขาจ้องรูปน้ำปั่นในป้ายหน้าร้านขายน้ำน้ำลายสอนานเท่าไหร่แล้ว นึกอยากกินมา

หลายวันแล้วแต่ขี้เกียจต่อแถวรอเพราะคนสั่งเยอะ ร้านในมอมีร้านนี้ขายดีสุด นักศึกษารุม

ต่อคิวยาวเหยียด มาซื้อทีไรเป็นต้องมารอทุกครั้ง แต่ก็อร่อยคุ้มค่า ราคาพอรับได้



“ได้ยังพี่?” เสียงนิกกี้ถามคนขายทำแบงค์เหวอ น่าเสียดายพี่นิกมาสั่งไว้ก่อนแล้วได้เลย

เขาอยากฝากสั่งบ้างก็คงไม่ทันแล้ว

“ซื้อให้เพื่อนเหรอครับพี่นิก เยอะแยะเลย” แบงค์มองถุงใส่แก้วน้ำปั่นหลากหลายรสที่นิกกี้หิ้ว

“มองไรๆ555 อิจฉาอ่ะดี๊..” นิกกี้ยิ้มกินวิปปิ้งครีมบนโอริโอ้ปั่นยั่วน้ำลายน้อง

แบงค์หัวเราะเล็กน้อยส่ายหัวแล้วกำลังจะหันไปสั่งของตัวเองบ้าง แต่ถูกจับแขนเรียก

ให้หันไปหาก่อน “เฮ้ยไม่ต้องสั่งหรอก อ่ะ..ให้”

หนุ่มน้อยตาโตมองแก้วโอริโอ้ปั่นท๊อปปิ้งเพียบแบบที่เขาชอบ นิกกี้ยิ้มยื่นให้รับไป

หลังจากกินวิปปิ้งครีมเล่นไปแค่คำเดียว

“ของพี่นิกไม่ใช่เหรอครับ เอามาให้ผมทำไม” ทำท่าจะไม่รับนิกกี้ก็ขมวดคิ้วดุ

“อย่าเล่นตัว รับๆไปเหอะ พี่ให้ก็รับไป หรือไม่ชอบ แต่เห็นชอบกินแบบนี้ไม่ใช่เหรอ

ซื้อแบบนี้กินทุกทีนี่”

“ชอบครับพี่นิกจำได้ด้วย พี่ก็ชอบกินแบบนี้เหรอครับ”

“อ๋อเปล่าหรอก พอดี...เห็นแบงค์กินแล้วน่าอร่อยดี พี่เลยลองสั่งดูบ้าง

ปกติพี่ก็กินแต่สตรอเบอร์รี่ปั่น ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวไปแย่งนังหนูมันกินเอาก็ได้55”

“.......อืมมม.........กินกับผมก็ได้ครับ////”

ได้ยินแบงค์พูดก้มหน้าเขินๆ นิกกี้ก็หัวเราะ “เออดีว่ะ ชวนพี่กินน้ำที่พี่ซื้อเอง555”

แบงค์ขำตาม แล้วแอบหน้าแดงไปกับรอยยิ้มสดใสของรุ่นพี่หน้าตี๋

“ไปไหนป่าว ไปเล่นที่โต๊ะพี่มั้ย...”

นิกกี้เอ่ยปากชวน แบงค์ก็ยิ้มพยักหน้าไม่ปฏิเสธเดินไปด้วยกัน

แบ่งน้ำปั่นให้กิน ดูดน้ำหลอดเดียวกัน ตักกินโอริโอ้กับวิปปิ้งครีมจากที่ตักอันเดียวกัน

เขินจนไม่รู้จะเขินยังไงดีแล้ว เพราะนิกกี้ถือน้ำของเพื่อนๆอยู่ แบงค์เลยอาสายื่นแก้วน้ำปั่น

ไปใกล้ปาก นิกกี้ก็กินโดยให้เขาถือให้แถมพอจะตักส่วนที่เป็นเนื้อโอริโอ้เข้าปากนิกกี้ก็ร้อง

ขอกินบ้าง แบงค์เลยยื่นไปให้กินแทนโดยลืมคิดไป พอนึกได้ว่ากำลังป้อนเข้าปากนิกกี้อยู่

ก็ใจเต้นตึกตักไปหมด เขามีความสุขมากแม้กับเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ก็ทำให้ใจเต้นแรงเหลือเกิน

นิกกี้ชวนแบงค์คุยสนุกหัวเราะไม่หยุดตลอดทาง



“นิกกกกกกกกกกก!” เสียงแปร๋นที่ตั้งใจออดอ้อนของสาวสวยพ่วงตำแหน่งดาวมหาลัย

ไม่ได้ทำให้เพื่อนๆของหนุ่มตี๋ปลื้มเลยสักนิด กลับส่ายหน้าแอบทำหน้าเอือมระอาด้วยซ้ำ

แบงค์เดินเข้ามาถึงพร้อมนิกกี้ก็รับน้ำปั่นจากมือนิกกี้ไปให้พี่หนูแนนแล้วสวัสดีเพื่อนรุ่นพี่

ทุกคน ทุกคนดูจะต้อนรับยิ้มแย้มให้แบงค์มากกว่าสาวสวยอย่างแก้มบุ๋มที่มาท้าวเอวรอ

แฟนตัวเองอยู่นานสองนานเสียอีก

“เบื่ออินี่ชิบ! วันๆร้องหาแต่ผัวๆๆ สวยตายห่าสู้กูก็ไม่ได้ ไม่รู้จะมาอ้อน

เอาอะไรกับไอ่ควายนิกอีก” หนูแนนซุบซิบกับวี อาท และบาส แต่แบงค์ก็ยังได้ยิน

“โหมึงคิดว่าพวกกูปลื้มปริ่มมากงั้นสิ เกิดมากูไม่เคยนึกอยาก

ถีบผู้หญิงที่ไหนเท่านี้มาก่อนเลย” บาสกระซิบบอก แบงค์ยังได้ยินอีกถึงกับหลุดขำออกมา

โดนพวกพี่ๆหันมามองก็รีบหยุดทำหันไปมองทางนิกกี้กับแก้มบุ๋มที่นั่งแยกไปอีกโต๊ะใกล้ๆ

กลบเกลื่อนทำเป็นไม่สนใจไม่ได้ยิน



“บุ๋มมานานรึยัง” นิกกี้ยิ้มหวานให้เอามือเขี่ยผมด้านข้างสาวคนรักไปทัดหูอย่างทนุถนอม

ภาพนั้นทำเอาแบงค์ที่หันมาเห็นพอดีอิจฉาจนต้องเม้มปากแน่น... แล้วได้แต่ก้มหน้าดูดน้ำ

“นานสินิก รอจนเมื่อยแล้วเนี่ย ชดเชยให้บุ๋มเลยด้วยนะ” หญิงสาวแกล้งตีหน้างอนๆ

ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งสายตาเชื่อมพราวชวนวาบหวิวให้ใจคนมองสั่นไปกับรอยยิ้มยั่ว

แต่กลุ่มเพื่อนที่มองดูอยู่พากันเบือนหน้าเอือมๆ บางคนก็แกล้งหันไปทำท่าจะอ้วก

ทุกคนเห็นอาการนี้ของแฟนเพื่อนจนเบื่อไม่แคล้วจะหลอกเอาอะไรอีกแน่

แล้วก็จริงดังที่คิด ไม่ขาดคำแก้มบุ๋มก็ร้องให้นิกกี้พาไปเที่ยวแล้วซื้อกระเป๋าใบใหม่ให้

“นิก นิกจ๋าบุ๋มอยากได้กระเป๋าอ่ะนะๆๆ น้าๆๆๆ”

“เฮ้ยยังไม่เลิกอีกเหรอ มันแพงจะตาย จะเอาให้ได้เลยใช่มั้ย งั้นเอาไว้สัก….

สองสามเดือนก่อนเดี๋ยวซื้อให้”

“ไม่เอา! จะเอาเดี๋ยวนี้ วันนี้ ตอนนี้ด้วย!”

ยังไงก็จะเอาให้ได้และถึงไม่ได้วันนี้ในไม่ช้าเธอต้องได้

“ก็มันแพง! พูดไม่รู้เรื่องเหรอบุ๋ม ให้เราเก็บตังค์ก่อนดิ”

“น่าเบื่อ! ไม่ได้เรื่องเลยนิกเนี่ยไม่คุยด้วยแล้ว! โอ๊ะ..”

แก้มบุ๋มลุกขึ้นสะบัดตัวหมุนตัวจะเดินหนีนิกกี้ไปแต่กระเป๋าที่หล่อนสะพายยาวระดับเอว

ปัดไปโดนแก้วน้ำของแบงค์ที่อยู่ด้านหลังใกล้ๆจนตกลงพื้น

“...เห๊อะ!” หล่อนปรายหางตามองแก้วน้ำปั่นที่ตกพื้นแล้วมองหน้าแบงค์ก่อนพูดแค่นั้น

แล้วก็เดินหน้าบึ้งไปทันที ทิ้งให้แบงค์ได้แต่มองอึ้งๆกับกิริยาของเจ้าหล่อนไม่มีขอโทษสักคำ

“โทษทีนะแบงค์” เป็นนิกกี้ที่ส่ายหน้าเอ่ยขอโทษแทนแฟนสาวผู้เอาแต่ใจสุดๆของตัวเอง

เพื่อนๆนิกกี้ไม่แคล้วแอบด่าตามหลังเบาๆไม่อยากให้นิกกี้ได้ยินนัก

“ต๊ายอิห่า.....ดอก! ดูมันทำสันดาน..” หนูแนนจิกตาไล่ตามหลังแก้มบุ๋มที่ตลอดเวลา

ทำไม่เห็นหัวเธอหรือเพื่อนคนไหนของแฟนตัวเองสักนิด

จากที่สังเกตมานานแบงค์เข้าใจได้ไม่ยากว่าไม่มีใครชอบแก้มบุ๋มสักคนนอกจากนิกกี้...

“ไม่เป็นไรหรอกครับพี่นิก กินเกือบหมดแล้ว แถมพี่นิกเป็นคนซื้อให้อีก” แบงค์ยิ้มให้นิกกี้

แต่ทำเอาเพื่อนๆรุ่นพี่โห่แซวเสียงดังจนเขาตกใจ



“ฮิ้วววว! เฮ้ยกูว่ามึงเลิกกะเมียหลวงมึงมาเอาเมียน้อยคนเดียวไปเลยดีกว่าป่ะวะ555”

วีขำก๊ากกก แบงค์หน้าแดงที่โดนแซวเขารู้ว่าหมายถึงเขา เพราะนิกกี้ชอบเทคแคร์เขา

ผิดกับพี่ผู้ชายที่มีน้องรหัสเป็นผู้ชายคนอื่นๆเขาทำกัน จนโดนล้อว่ากิ๊กกันสนุกปากเพื่อนๆ

และทุกครั้งเขาก็จะก้มหน้าอาย ส่วนนิกกี้ก็ยิ้มไม่ก็หัวเราะตาม ยิ่งทำให้น่าเขิน

ถึงแม้จะรู้ดีอยู่แก่ใจว่านิกกี้มีแฟนแล้วและไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าเพื่อนรุ่นพี่รุ่นน้องก็ตาม

เขารู้ดีว่าเป็นเพราะเขาตัวเล็กดูสู้ใครไม่เป็น นิกกี้จึงเอ็นดูเสมอ..



“ผม..//////ผมไปดีกว่า” แบงค์ก้มหน้าเขินๆ ลุกขึ้นแต่นิกกี้เรียกไว้

“อ่ะให้..” นิกกี้เดินไปหยิบถุงไม่ใหญ่นักบางๆใบหนึ่งยื่นให้แบงค์ต่อหน้าเพื่อน

โดนโห่ฮา แซวอีกจนต้องเอาตีนถีบขาไอ้ตัวเสียงดังสุดอย่างไอ้อาทที่นั่งใกล้ขำๆ

“อะไรครับพี่นิก” แบงค์รับมางงๆ

“เปิดดูดิ”

พอแบงค์เปิดดูเท่านั้นกลายเป็นเพื่อนๆนิกกี้ที่ตาโตรุมขอแย่งของมาดูก่อนกร่นด่านิกกี้

ที่ไม่ยอมให้เพื่อนบ้างให้แต่น้อง “โหยยยยไอ่สัดนิก มึงแม่งลำเอียงเกินไปละ ขนาด

พวกกูหรือเมียมึงยังไม่ยอมซื้อของแพงขนาดนี้ให้เลยนะฟายยย!” บาสบ่นขมวดคิ้ว

อิจฉาได้แต่ลูบคลำกระเป๋าสตางค์หนังเนื้อดีสวยมากในมืออย่างอยากได้บ้าง

“แหมๆๆเห็นไอ้แบงค์มันน่ารักเข้าหน่อย ป๋าเลยนะมึง ทีเมียขอบอกไม่มีตังค์ก๊ากกกกก”

วีหัวเราะชอบใจ เพื่อนๆพากันหัวเราะแซวอย่างดังจนแบงค์ได้แต่ยืนเขินมองนิกกี้ที่ยิ้มๆ



“ห่าไรเล่า55 ไอ้พวกบ้ากูไม่มีปัญญาซื้อของแพงอย่างนี้หรอก ได้มาฟรีเว้ย

เพื่อนที่ทำงานพี่น้ำซื้อมาฝากจากเมืองนอก แล้วกระเป๋าตังค์ผู้ชายมึงจะให้กู

เอาไปให้บุ๋มรึไง เขาคงใช้หรอก ให้น้องกูแหละดีสุดแล้ว เนอะแบงค์เนอะ”

นิกกี้ยิ้มตาหยีให้ แบงค์ก็ยิ้มๆ

“พี่นิกเอามาให้ผมจะดีเหรอครับ เพื่อนพี่ชายพี่นิกอุตส่าห์ซื้อมาฝาก นี่มันแพงมาก..”

ยี้ห้อดังของดีใครก็อยากได้ แต่แบงค์รับกระเป๋าสตางค์คืนมาก็เม้มปากคิดเกรงใจ

“โอ๊ยไม่ต้องคิดมากหรอกแบงค์ พี่ให้ ไม่ใช่ของพี่ นี่ของพี่น้ำเขา”

“หา! อ้าวแล้วเอามาให้ผม!” แบงค์ตกใจเลิ่กลั่กจะเอาคืนให้นิกกี้ก็เข้ามาขยี้หัวเขาขำๆ

“เอาไปเหอะน่า พี่ชายพี่เขาไม่อยากได้ จะขอบคุณด้วยซ้ำที่ช่วยเอาไปใช้ให้

จะทิ้งไปก็เสียดายของมันแพง”

“แล้วทำไมพี่นิกไม่ใช้เองล่ะครับ”

“ไม่อยากใช้ เห็นแล้วหมั่นไส้ไอ้คนให้ ชิ!” นิกกี้คอยกันท่าผู้ชายที่เนียนมาจีบพี่เขาเสมอ

“อ้าว.....เอ่องั้นก็ขอบคุณมากนะครับ แต่พี่ชายพี่นิกจะไม่ว่าแน่นะครับ”

“แน่!” ถึงจะพูดไปอย่างนั้น แต่ความจริงแล้วนิกกี้ขอพี่แบบบังคับยึดมาเองไม่ให้ตั้งตัว

(กูไม่ให้ใช้เองล่ะ ทำเป็นเอาของมาล่อคิดว่ารู้ไม่ทันอ่ะดิ)

“ใจดีจังนะครับ” แบงค์ชมพี่ชายหนุ่มตี๋รุ่นพี่ยิ้มๆ

“เหมือนพี่ไง55”

“ครับ///// พี่นิกใจดี.../////”



“อ่ะแฮ่ม!!! เอาล่ะเว้ยๆๆ หวานกันจนน้ำตาลเรียกพ่อแล้วเว้ยเฮ้ยยยย55555555”

อาทแซวตบโต๊ะชงให้เพื่อนๆเฮตาม นิกกี้ยิ้มส่ายหัวขยี้หัวแบงค์เล่นอีกทีก่อนนั่งลง

แบงค์เห็นใครๆมองเขาแล้วยิ้มล้อก็เขินจนรีบเดินหนี



หนุ่มน้อยกลับมานั่งที่โต๊ะใต้ตึกเรียนคนล่ะฝั่งกับที่พวกนิกกี้นั่งเล่นกันอยู่

มานั่งกับเพื่อนก็ยังยิ้มเขินอยู่คนเดียวจนเพื่อนๆแซวว่าไปเจอพี่รหัสสุดหล่อมาล่ะสิ

เพื่อนๆของแบงค์รู้เรื่องที่แบงค์แอบปลื้มนิกกี้มาตั้งแต่แรกแล้ว บ่นเสียดายกันใหญ่

นิกกี้ไม่น่ารีบมีแฟนเลย........ “เขินเข้าๆ โดนพี่ๆเขาแซวอะไรมาอีกล่ะแบงค์ คิกๆ”

แพรเพื่อนสาวที่สนิทสุดในกลุ่มขำคิกคัก โดนแบงค์ผลักไหล่เบาๆไม่ยอมบอก





+++++++++++++++++++++++++++



“พี่นิก ทางนี้ครับ!”

เสียงเรียกคุ้นๆตะโกนดังมาจากในรถที่ขับมาจอดเทียบฟุตบาทป้ายรถเมล์

นิกกี้ยืนอยู่หน้ามหาลัยฝนก็ตกพรำๆ ยืนคอยรถเมล์อยู่ก็มีรถBMW สีขาวจอดเรียก

หนุ่มตี๋เอามือบังฝนปรอยๆจ้องส่องเข้าไปในรถที่ลดกระจกหน้าต่างลงเห็นคนขับก็ยิ้มให้



“จะไปไหนเหรอครับพี่นิก เดี๋ยวผมไปส่งให้” แบงค์หันไปถามนิกกี้ที่เพิ่งเข้ามาในรถ

“ใจดีเว้ย จะไปทำงานน่ะ เดี๋ยวบอกทางให้ไม่เกรงใจนะ ขอบใจมากไอ้ตัวเล็ก”

นิกกี้ยิ้มตาหยีให้แบงค์ใจละลาย ก่อนจะแกล้งบ่นว่าเจ็บแก้เขินที่อีกฝ่ายเอื้อมมือมา

ดึงแก้มเขาเล่นแรงๆเหมือนหมั่นเขี้ยวอยากแกล้ง

“ทำงานอะไรเหรอครับพี่นิก” แบงค์ออกรถไปช้าๆถามทำหน้าสงสัย

“งานพิเศษ ทำที่ร้านอาหารไทยแถว...น่ะ”

“ขยันจังนะครับ ทำมานานรึยังครับพี่”

“ทำมาตั้งแต่อยู่ปีหนึ่งแล้ว ไม่ได้ขยันหรอกทำไงได้ ไม่ได้เกิดมารวย...”

จู่ๆเหมือนนิกกี้ยังพูดไม่ทันจบก็ชะงักไป เอาแต่จ้องไปทางข้างหน้าไล่มองตามบางอย่าง

จนเหลียวหลัง แล้วรีบบอกให้แบงค์จอดรถก่อนอย่างร้อนรน

“เฮ้ยแบงค์เดี๋ยว! จอดๆๆๆเฮ้ยแบงค์จอดก่อนเว้ย!”

“ห๊ะ? มี..อะไรเหรอครับพี่นิก”

ทันทีที่รถหยุด นิกกี้ก็รีบเปิดประตูรถลงไป แบงค์อยู่ในรถมองตามอย่างงุนงง ก่อนจะอึ้งไป

ที่ได้เห็นรุ่นพี่หน้าตี๋สุดหล่อฝ่าสายฝนลงไปยื้อแย่ง ดึงมือแฟนสาวตัวเองลงจากรถหรู

ซึ่งจอดอยู่ห่างไปไม่ไกลจากด้านหลังรถเขา เจ้าของรถคันนั้นเป็นชายหนุ่มแปลกหน้า

ร่วมมหาลัยเดียวกันที่ท่าทางเอาเรื่องไม่แพ้กัน แต่จากที่เห็นผลคือนิกกี้ถูกสะบัดมือออก

ไม่ใยดี แล้วเหมือนจะโดนด่าว่าให้จนทำหน้าไม่ถูก เห็นแก้มบุ๋มผลักอกนิกกี้อย่างโมโห

ก่อนจะสะบัดหน้าหนีขึ้นรถไปกับผู้ชายคนอื่น ทิ้งให้แฟนตัวเองถูกหัวเราะเยาะแล้วได้แต่

ยืนกำหมัดแค้นใจ แบงค์มองตามรถที่แก้มบุ๋มนั่งขับไปอย่างไม่พอใจ รู้สึกเจ็บใจแทนนิกกี้

แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้ ไม่ต่างจากตัวนิกกี้เองที่เอาแต่ยืนกัดฟันโมโหเปียกฝนที่เริ่มตกหนักขึ้น



“พี่นิก....พี่นิกครับขึ้นรถเถอะครับ”

แบงค์ขับรถถอยหลังกลับมาเรียก นิกกี้เหมือนได้สติก็ลูบหน้าลูบหัวตัวเองที่เปียกไปหมด

“รถแบงค์จะเปียก..” หนุ่มตี๋ชะงักมองหน้ามองรถแบงค์ไม่กล้าขึ้นเพราะเขาเปียกโชก

“ไม่เป็นไรครับ มาเถอะเดี๋ยวเป็นหวัดนะครับพี่นิก ฝนตกแรงใหญ่แล้ว”

“อื้ม..” นิกกี้ขึ้นรถมาได้ก็นั่งเงียบหน้าเครียด แบงค์จะไม่ถามอะไรเพราะสิ่งที่เขาเพิ่งเห็น

ก็ชัดเจนอยู่แล้ว ว่ารุ่นพี่หน้าตี๋เพิ่งจับได้ว่าแฟนสาวแอบมีคนอื่น..

“แบงค์ไม่ต้องไป...แล้ว พี่ว่าวันนี้จะลา ไม่ทำแม่งละงาน เชี่ยเอ๊ย”

“งั้นแล้วให้ผมไปส่งบ้านเลยมั้ยครับ”

“ไม่อ่ะ.....ไม่กลับบ้าน”

“แล้วจะไปไหนล่ะครับ”

“ไปหาเหล้ากิน” ทันทีที่ได้ยิน แบงค์ก็รีบจอดรถทำหน้าจริงจังพูด

“แต่พี่นิกยังใส่ชุดนักศึกษาอยู่เลยนะครับ มันไม่ดี อีกอย่างตัวพี่เปียกอยู่อย่างนี้เดี๋ยวไม่สบาย”

“เป็นห่วงพี่เหรอ”

“ครับ/////”

“ถ้าแฟนพี่เขารู้จักเป็นห่วงพี่แคร์พี่ ทำดีกับพี่ได้สักเสี้ยวนึงที่แบงค์ทำก็คงดีนะ”

“พี่นิก....” แล้วทำไมยังรักเขาอยู่อีกล่ะครับ....ได้แต่คิดในใจไม่กล้าถาม..

“หึ ตลกนะ แทนที่พี่สิต้องโกรธ ทำไมกลายเป็นว่าเขาโกรธพี่วะ บอกว่าพี่งี่เง่านั่นเพื่อนเขา”

“พี่นิกเชื่อ...”

“เชื่อก็ควายล่ะ สัดเอ๊ย ไอ่เชี่ยนั่นกูเห็นหลายครั้งแล้วนะ! ฮึ่มม! เพื่อนเชี่ยอะไร!”

เห็นนิกกี้กัดกรามโกรธเกรี้ยวกำหมัดแน่นเหมือนอยากต่อยคน แบงค์ก็ค่อยๆพูด

“พี่นิก........ใจเย็นๆนะครับ เขาอาจจะเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆก็ได้”

“หึ......มองโลกสวยไปมั้ยเรา..ถ้าแฟนแบงค์ทำงี้แบงค์จะทำไง”

เล่นถามแบบนี้แบงค์ถึงกับสะอึก ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยเจอ

“ก็เลิกสิครับ...” คำตอบเด็ดเดี่ยวทำเอานิกกี้อึ้งแล้วซึมลงถนัดตา

“......เฮ้อ... เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายแต่ก็...ไม่อยากเลิก”

“ก็พี่นิกรักเขา..” แบงค์พูดไปก็เจ็บเอง เขาอิจฉาผู้หญิงคนนั้นจนจุกอก ทำไมถึงไม่เห็นค่า

ของที่ตัวเองมีนะ คนแบบนั้นอย่าไปรักเขาเลย อยากจะพูดออกไปแต่ก็ทำไม่ได้..



นิกกี้เงียบไม่ตอบ เหมือนกำลังคิดอะไรในหัว......จนแบงค์เรียก

“มีแฟนรึยังเรา” จู่ๆนิกกี้ก็เปลี่ยนเรื่องเฉย แบงค์เหวอหน้าแดงขึ้นสีเล็กน้อยก้มหน้ายิ้มๆ

“ยังครับ/////”

“แล้วเคยมีมั้ย”

“เอ่อ...ก็เคยมีครับ”

“เลิกกันแล้วเหรอ”

“เลิกกันไปก่อนเข้ามหาลัยครับ เขามีคนอื่น...”

“ผู้หญิงก็เงี้ยะ! เซ็งแม่งงง! สวยมากอ่ะดิคิดว่าตัวเองสวยเลือกได้!”

นิกกี้ใส่อารมณ์เหมือนเป็นเรื่องตัวเองจนแบงค์ขำ ไม่อยากบอกว่าแฟนเก่าเขาเป็นผู้ชาย

“ไม่สวยเลยครับ สักนิด55”

“เชี่ยยย ขี้เหร่แล้วเสือกทิ้งมึงอีก! มึงออกจะ..” แบงค์มองตาแป๋วทำหน้างงที่นิกกี้หยุดพูด

“อะไรครับ” แบงค์ถามนิกกี้ก็ไม่ตอบ เขาจะบอกว่าแบงค์น่ารักก็ดูยังไงๆอยู่มาชมผู้ชาย

“เอ่อ โห หนักเลยดิมาอกหักช่วงสอบเข้ามหาลัยรึเปล่า เก่งนะสอบได้ด้วย”

“ไม่เท่าไหร่หรอกพี่ เพราะผมก็ทำใจมาสักพักแล้วครับ ต่างคนต่างรู้ว่าคงไม่รอด

เหมือนรอเวลาที่จะบอกเลิกกันสักที พอดีวันนั้นไปเห็นเขากับคนใหม่พอดี ก็จบกันด้วยดี”

หนุ่มน้อยพูดยิ้มๆ เล่าอย่างไม่มีอารมณ์เศร้าให้เห็น เขาสบายดี



“แล้วคิดถึงเขามั้ย อยากกลับไปหารึเปล่า” นิกกี้ถามสีหน้าจริงจัง ใจหนุ่มตี๋ไม่อยากให้

รุ่นน้องทำอย่างที่ตัวเองทำ คือกลับไปเสียใจซ้ำซากไม่รู้จบเสียที เพราะความใจอ่อน

“คงไม่อ่ะครับ เขามีแฟนใหม่แล้ว”

“แล้วตอนนี้ แบงค์ชอบใครบ้างรึยัง บอกพี่ได้นะ ช่วยเต็มที่เลยไอ้น้อง”

“55 ก็...........ก็มีนะครับ55 แหะ....แต่เขามีแฟนแล้วเสียดาย”

“อ้าวแล้วกัน เฮ้ยใครวะไม่เห็นรู้เลยไปแอบชอบสาวที่ไหน หรือ...เป็นหนุ่มที่ไหน

ถ้าเป็นผู้ชายพี่ไม่ยอมนะต้องข้ามศพที่ไปก่อน5555”

เห็นนิกกี้แกล้งเล่นมุกล้อเขา หัวเราะออกได้แบงค์ก็ยิ้มดีใจ

“ผมไม่บอกพี่นิกหรอก ชอบแกล้งผม”

“ไม่เอาน่า ถ้าอายก็บอกแค่เป็นรุ่นพี่รุ่นน้อง อยู่คณะไหนคณะเดียวกันป่าว หรือที่อื่น”

“ผมไม่บอก555” รู้แล้วจะหนาว..

“เออจำไว้ๆ หนอยนี่ๆๆๆๆ ซ่ากับพี่เหรอน้อง!”

นิกกี้ไล่ขยี้ ยีหัวแบงค์จนยุ่งเหยิงทำท่าเหมือนจะกัดหัวด้วย แบงค์ขำหนีไม่พ้นโดนตบหัวเบาๆ

“555 พี่นิกครับ ไปบ้านผมนะ”

“ไปทำไม”

“ก็ไปอาบน้ำ เปลี่ยนชุด แล้วไปร้านเหล้ากันไงครับ”

“เออ ก็ดี แต่ชุดแบงค์พี่จะใส่ได้เร้อ”

“55 ผมมีเสื้อยืดตัวใหญ่ บ๊อกเซอร์ตัวใหม่ กับกางเกงของพ่อให้พี่นิกครับ”

“55งั้นพี่คงใส่ได้”

แบงค์อมยิ้มออกรถอย่างมีความสุข ขณะที่นิกกี้แอบชำเลืองมองแบงค์ที่ยิ้มน่ารักเป็นระยะๆ

เขารู้สึกแปลกๆ.......เป็นความรู้สึกดีที่แปลกๆ....... รู้สึกดีที่เวลานี้มีแบงค์อยู่ด้วย..



****************************************************

*************************

********





tsktonight.

***
ซึ้ง ดีใจ มีคนอวยพรวันเกิดให้ มีแฟนๆมาตอบเม้นท์ให้ แง...ดีใจๆ
ขอบคุณมากๆนะคะ วิรออ่านเม้นท์ทุกวัน มาต่อช้าให้อภัยข้าน้อยด้วย

คุณอาณาจักรแห่งเรา//วิเป็นกำลังใจให้ค่ะ^^ คิดถึงๆงานยุ่งดีจังๆขอให้ทำสำเร็จ
คุณSmileSmileTem // น่ารักมากมาเม้นท์ให้ทุกตอนเลย^^
คุณcyberlifenlearn // รองจากแม่ก็มีคุณนี่แหละอวยพรวันเกิดให้วิ ซึ้ง

Create Date : 31 สิงหาคม 2557		2 comments
Last Update : 31 สิงหาคม 2557 20:36:57 น.
Counter : 3185 Pageviews.
Share Tweet