Bloggang.com : tsk.love : ขอโทษครับ! ผมเผลอ... [yaoi] // ตอนพิเศษ // นิกกี้ & แบงค์ part 2

ขอโทษครับ! ผมเผลอ... [yaoi] // ตอนพิเศษ // นิกกี้ & แบงค์ part 2

***

เรื่องนี้เป็นนิยายวาย แนว ชาย รัก ชาย บอกให้รู้ไว้ก่อนสำหรับใครที่ไม่ชอบก็จะได้ไม่ต้องอ่านนะคะ

***

นิกกี้ & แบงค์

PAST 2

“ค้าบๆๆๆ อย่าบ่นดิพี่ โด่พี่น้ำก็กินกับข้าวเมื่อเช้าดิพี่ผมทำเผื่อไว้เย็นแล้วไง ครับ..

นั่นแหละๆ เอาออกมาอุ่นนะ ไม่ได้ไปกินเหล้าจริงๆไปทำงานบ้านรุ่นน้อง..ใครเหรอ

พี่ไม่รู้จักหรอก เอ่อพี่น้ำแค่นี้นะเพื่อนมันว่าอู้งานใหญ่แล้วเนี่ยค้าบบ ร๊ากกรักพี่แค่นี้น้า”

พี่ชายไม่เห็นเขากลับบ้านก็โทรตามให้กลับไปทำกับข้าว น้องแบงค์นั่งฟังข้างๆก็อมยิ้ม

นิกกี้เสียงอ่อนเสียงหวานคุยโทรศัพท์กับพี่ชายสุดที่รัก ถึงจะกลัวหงอแต่ก็ยังกะล่อน

หลอกหนีมาเที่ยวกะเอาให้เมาปลิ้น แก้ช้ำที่โดนแฟนเมินไปกับผู้ชายคนอื่นโทรหาก็ไม่รับ

นิกกี้โทรหาแก้มบุ๋มจนโมโหต้องเลิกโทร คว้าเหล้ามาดื่มดับความร้อนใจแทน

“ไม่ตามพวกเพื่อนๆพี่นิกให้ออกมาด้วยล่ะครับ ผมโทรให้เอามั้ย” แบงค์อยากให้นิกกี้

ร่าเริง ก่อนมาถึงร้านยังดูโอเคกว่านี้ แต่พอโทรหาแฟนไม่ได้ก็เริ่มอารมณ์เสียหน้าเครียด

“ไม่อ่ะ รำคาญ ไอ้พวกเชี่ยนั่นฉลาด เห็นหน้าพี่แม่งก็รู้แล้วว่ามีเรื่อง ขืนรู้เรื่องเดี๋ยวก็

ด่าบุ๋มให้ฟังอีก ไม่ค่อยจะถูกกันหรอก..” นิกกี้รู้ดีแต่ก็ไม่รู้จะทำให้เพื่อนๆชอบแก้มบุ๋ม

ได้ยังไงในเมื่อแฟนเขาชอบทำตัวให้เพื่อนว่าเอาได้ เขาเถียงไม่ออกเมื่อทุกครั้งมันก็

เรื่องจริงทั้งนั้น รู้ทั้งรู้แต่เขาก็ไม่อยากฟังซ้ำเติมความโง่ของตัวเองที่ไม่ยอมเลิก

เขาเป็นพวกยึดมั่น รักใครแล้วก็รักคนเดียว และจะรักมันอยู่อย่างนั้น ทำทุกทางเพื่อยื้อ

ความรักนั้นไว้ให้นานที่สุด แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าทำไปก็ยิ่งเจ็บแต่เขาก็ยังหวัง

หวังว่าคนที่เขารัก จะเห็นความดีของเขาสักวัน... เขาก็หวังได้ไม่ใช่หรือในเมื่ออีกฝ่าย

ไม่เคยไปไกลจากเขา ไม่ว่าจะเลิกกันกี่ครั้งก็กลับมา เป็นเพราะยังรักเขาไม่ใช่หรือ..

“ก็เขาไม่ดี..”

แบงค์พูดอู้อี้ สิ่งที่เขาเห็นคือผู้หญิงคนนั้นรักแต่ตัวเอง..ไม่เคยคิดถึงใจนิกกี้เลย

“หือ? ว่าไงนะ”

“เปล่าครับ ผมว่าน้ำแข็งไม่มี น้ำแข็งหมดแล้ว”

“เหรอ ขนาดพี่กินคนเดียวนะเนี่ย แบงค์ไม่กินจริงอ่ะ”

“ไม่ครับ เดี๋ยวไม่มีคนดูพี่นิก”

“....///// อ่า....55 เหรอ....น่ารักนะเรา”

“หา? ว่าไงนะครับ”

“เปล่าๆ บอกเรียกน้องข้างหลังนั่นให้ทีจะสั่งน้ำแข็งเพิ่ม”

“อ๋อครับ...”

นิกกี้นั่งดื่มมึนไปมึนมา มองหน้าแบงค์แล้วก็หมั่นเขี้ยวเอานิ้วไปจิ้มแก้มป่องๆนั่นเล่น

แบงค์เขิน ยิ้มหวานจับมือรุ่นพี่หนุ่มออก เห็นมองเขาตาปรือหวานเยิ้มคงเมาแล้ว

ก็เล่นดื่มเอาๆ หนุ่มน้อยจับมือหนุ่มรุ่นพี่หน้าตี๋ที่ยิ้มกริ่มออก แต่โดนจับมือกลับ

แล้วจับเอาไว้อย่างนั้น

“มือนุ่มว่ะ...หึหึ.....แบงค์นี่....น่า....”

แบงค์ใจเต้นนั่งใกล้กันมาก อีกฝ่ายยื่นหน้ายื่นตามายิ้มหวานพูดด้วยยิ่งใกล้

“น่าอะไรครับ////”

“ก็น่ารักอ่ะ...”

“พี่นิก.....” (ขอกรี๊ดได้มั้ยอ่ะครับ ผมเขิน///////) อย่าแกล้งเขานักเลยเก็บอาการจนเกร็งไปหมด

“ทำไมน่ารักนักวะไอ้แบงค์55 หน้าแม่งจิ้มลิ้มจังวะ555 ดูดิปากนิด จมูกหน่อย...แก้มก็นิ๊มนิ่ม

ผู้หญิงยังอายเลยนะรู้ป่าว คึคึคึ” พูดไม่พูดเปล่าจับแก้มเขาอีกต่างหาก

แบงค์เขินมากหลบตาคนเมาแล้วได้แต่คิด อย่าไปคิดมากๆไอ้แบงค์ พี่นิกเขาเมาแล้ว/////...

“สู้พี่แก้มบุ๋มไม่ได้หรอกครับ” หนุ่มน้อยนึกอยากประชดนิดๆ

“หึหึ แฟนพี่เอง 55 คนนั้นเขาสวยเหมือนนางฟ้า หึหึหึ...” นิกกี้ฟุบกับโต๊ะหันหน้าออกข้างๆพูด

ทำเอาแบงค์หุบยิ้มทันที ไม่ว่าจะยังไงเขาก็ไม่มีทางเหนือกว่าแก้มบุ๋มอยู่แล้วสินะ...

“พี่นิกรักพี่แก้มบุ๋มมากเลยนะครับเนี่ย...ทั้งที่...” พูดได้แค่นั้นแบงค์ก็ไม่กล้าพูดต่อ

“เขาสวย...คนมาชอบเขาเยอะ เรื่องธรรมดา พี่เข้าใจ..” ปากพูดว่าเข้าใจแต่นิกกี้ก็

ยกแก้วเหล้าดื่มหนักมือจนแบงค์ขอให้พอ ก่อนจะเรียกเช็คบิลพานิกกี้ที่เดินเป๋กลับบ้าน

แบงค์พานิกกี้ที่หลับมาตลอดทางเข้าบ้านตัวเอง เพราะไม่รู้ทางไปบ้านหนุ่มรุ่นพี่หน้าตี๋

ประคองนิกกี้เข้าบ้านมาเจอแม่พอดี แม่ก็มองสำรวจนิกกี้ใหญ่ นิกกี้ยิ้มไหว้แม่แบงค์ทั้งเมาๆ

เพราะเมื่อเย็นตอนมาเปลี่ยนเสื้อไม่เจอใครนอกจากย่า แม่แบงค์ไปซื้อของ พ่อก็ไปข้างนอก

พี่สาวก็ยังไม่กลับ แต่ตอนนี้หลับกันหมดแล้วเหลือแค่คุณแม่ที่คอยลูกชายกลับมาดึกดื่น

แม่แบงค์อมยิ้มเห็นลูกทำหน้าไม่ถูก ก็พอจะเดาออกจากอาการหลบสายตาแม่

“คนนี้พาเข้าบ้านเลยเหรอน้องแบงค์ หล่อนะ ขนาดเมามายังรู้จักไหว้แม่เลยก็พอไหว55

แต่คราวหลังอย่าให้แฟนลูกดื่มหนักขนาดนี้ดีกว่า แม่จะได้คุยรู้เรื่อง”

คุณแม่กระซิบแซวแบงค์หลังช่วยประคองนิกกี้ขึ้นบันไดไปห้องนอนแบงค์ แบงค์อายแม่

หน้าแดงรีบส่ายหน้า ปฏิเสธ “ไม่ใช่ครับแม่ นี่รุ่นพี่แบงค์......จริงๆแม่ก็!////

โธ่แม่อย่าทำตาอย่างนี้ใส่แบงค์ซี่//////เขามีปัญหากับแฟนเลยเมาแบงค์พามาค้างเฉยๆ”

หนุ่มน้อยแก้ตัวเอ่ยขอบคุณ แล้วไล่ดันหลังแม่ออกนอกห้องอย่างอายๆ

“บุ๋ม.....”

รุ่นพี่หน้าตี๋นอนหลับตายังละเมอหาแฟน หนุ่มน้อยที่กำลังใช้ผ้าขนหนูชุบน้ำเช็ดหน้าให้

ถึงกับชะงัก มองหน้าคนนอนเมาหลับอย่างน้อยใจ แม้อยากจะตัดพ้ออะไรแต่เขาก็ไม่มีสิทธิ์

“บุ๋ม..ไปไหน.........”

มือเล็กรีบตะครุบปิดปากคนพร่ำเพ้อไม่รู้ตัวไว้แบบขัดใจ ไม่อยากให้พูดถึงคนนั้นเลย

“ผมอยู่ตรงนี้ไงครับ.... ไปรักเขาทำไม....”

แบงค์มองนิกกี้อย่างน่าสงสาร นั่งอยู่ข้างตัวบนเตียงก็ขยับตัวลงไปกอดแน่น

ทำไมถึงไม่เป็นเขากันนะ.......ที่ได้เป็นแฟนผู้ชายคนนี้

เขาจะไม่ทำให้เสียใจเลย... จะรัก.... ให้มากกว่าที่ผู้หญิงคนนั้นรัก...

+++++++++++++++++++++++++++

เช้าวันต่อมาก่อนกลับนิกกี้ก็ถูกคุณแม่และพี่สาวของแบงค์คะยั้นคะยอให้อยู่ทาน

มื้อเช้าด้วยกันก่อน ไอ้หนุ่มตี๋เกรงใจแต่ท้องดันร้องต่อหน้าเขาเสียนี่ เลยปฏิเสธไม่ลง

“ตลกดีนะคนนี้55 วันหลังชวนมาอีกสิจ๊ะลูก พี่เขาน่ารักดีนะ”

คุณแม่ยิ้มหวานลูบต้นแขนลูกชายอย่างเอ็นดู พูดชมรุ่นพี่หนุ่มหน้าตี๋ไม่ขาดปาก

ทั้งพ่อและพี่สาว รวมไปถึงคุณย่า ก็ไม่ได้ว่าอะไร ออกจะยิ้มแย้มพอใจเพราะนิกกี้คุยสนุก

“แม่ว่างั้นเหรอครับ/////” แบงค์นั่งกินโจ้กต่อหลังจากเดินออกไปส่งนิกกี้ที่หน้าบ้าน

จะไปส่งที่บ้านให้ก็ไม่ยอม ไล่ให้เขากลับเข้าบ้านไปกินข้าวต่อกับครอบครัว แล้วขอกลับเอง

“ชอบเขาใช่มั้ยล่ะ”

“โธ่แม่ครับ”

“ไม่ต้องเขินหรอกน้องแบงค์ แม่เชียร์นะคนเนี้ยะ55 ถ้าเขาขอเป็นแฟน

ลูกก็ตอบตกลงไปเลยนะครับ”

“55 แม่ก็.......” (เป็นงั้นจริงก็ดีสิครับแม่...แต่เขาดันมีแฟนแล้ว.....

เฮ้อ เขาไม่ชอบผู้ชายอย่างผมหรอก...)

.............................................

......................

..........

ทุกวันผ่านไป นิกกี้ยิ่งสนิทสนมกับน้องรหัสตัวเองมากขึ้นทุกที จนโดนพวกเพื่อนตัวแสบ

แซวล้อว่าแอบชอบกันไม่เลิกรา เพื่อนมักจะพูดบ่อยๆว่าให้คบกับแบงค์เสียยังดีกว่าแก้มบุ๋ม

ที่ทำตัวงี่เง่าหาเรื่องมาทะเลาะเอาแต่ใจกับนิกกี้ได้ไม่เว้นวัน

“ฮึ่ย! นิกอย่ามาทำนิสัยอย่างนี้กับบุ๋มนะ! ก็บอกว่าเพื่อนๆ ไม่เชื่อใจก็ไม่ต้องมาคุยกัน”

“แล้วจะให้เราเชื่อใจบุ๋มได้ไง ไปเที่ยวกับเขาดึกๆดื่นๆสองต่อสอง!

ต่อให้เป็นเพื่อนแต่มันก็เป็นผู้ชาย! ทำตัวอย่างนี้ชาวบ้านเขาเรียกอะไรรู้มั้ย!”

“อย่ามาหาเรื่องด่าบุ๋มนะ! อ๊ายยย!!! ฟังแต่คำตอแหลของไอ้พวกเพื่อนปากหมา

เข้าไปเถอะ! ทีบุ๋มพูดอะไรไม่เห็นเชื่อห๊ะ! แล้วไหนล่ะค่ารองเท้าที่บอกว่าจะให้”

ทั้งวี อาท บาส ที่นั่งอยู่โต๊ะใกล้ๆกับที่นิกกี้ยืนทะเลาะกับแก้มบุ๋มต่างพากันสะดุ้ง

ยัยคนนี้ด่าพวกเขาซึ่งๆหน้า ถ้าไม่ติดว่าเป็นผู้หญิงมีต่อยปากไปแล้ว ทุกคนพากันหน้าบึ้ง

นิกกี้หันไปเห็นหน้าเพื่อนๆตัวเองก็หันไปต่อว่าแฟนสาวอย่างไม่พอใจ

“ให้มันน้อยๆหน่อยนะบุ๋ม! อย่ามาด่าเพื่อนเรา!”

“โว๊ะ! รำคาญ! ก็อยากมาว่าบุ๋มก่อนทำไมล่ะ เสือกเรื่องชาวบ้าน”

“บุ๋ม! ......ฮึ่ม....เอ้า! เอาไป!!” นิกกี้ตัดบทก่อนที่ไอ้พวกข้างหลังจะอดทนไม่ไหว

เขารีบควักเงินส่งให้แก้มบุ๋มไป แก้มบุ๋มเห็นเงินก็แสยะยิ้มรีบหยิบแล้วจุ๊บแก้มนิกกี้หนึ่งที

กระซิบข้างหูอย่างชอบใจ “หึ...ก็แค่นี้...ขอบคุณนะนิก แล้วบุ๋มจะรอที่ห้องนะคืนนี้ จุ๊บ”

นิกกี้ถอนใจท้าวเอวมองแฟนสาวเดินสะบัดก้นไปพร้อมรอยยิ้มอย่างคนที่เหนือกว่า

เหมือนทุกครั้ง แล้วก็ต้องถอนใจหนักกว่าเดิมเมื่อได้ยินบาสสบถด่าแว่วมาเข้าหู

“แรดชิบหาย ใครตอแหลกันแน่วะ เชี่ยด่ากูปากหมาเดี๋ยวสักวันกูทนไม่ไหวนะแม่งงงง”

“มึงจะทำอะไรบาส” นิกกี้เดินเข้ามานั่งข้างบาสหน้าเครียด วีกับอาทเองก็รอฟังอยากรู้

“กูจะทำอะไรเมียมึงได้ล่ะสัด! แต่หัดบอกแฟนมึงบ้างอย่าให้มันปากดีนัก ไม่งั้น..”

“ไม่งั้นมึงจะทำอะไรแฟนกู!” นิกกี้ถามไม่พอใจหน้าตาเอาเรื่อง บาสต้องส่ายหน้าเซ็ง

“ไม่งั้นกูจะยุให้อินังหนูมันตบให้ฟันเหยินเลยไงเชี่ย!” บาสสะบัดหน้ารำคาญนิกกี้

หมั่นไส้แม่งหลงโง่งมกับยัยผู้หญิงอย่างนั้นอยู่ได้ ไอ่ควายจมปลักโคน ไอ่วัวใต้น้ำ

“หวัดดีครับพี่ๆ...อ้าว...เอ่อ... มีเรื่องอะไรกันรึเปล่าครับหน้า...เครียดกันเชียว”

แบงค์เข้ามาทักพลางหันไปโบกมือบอกให้เพื่อนตัวเองอีกสามสี่คนเดินไปก่อนไม่ต้องรอ

“หึ...จะมีอะไรก็แค่กำลังรอดูละครฉากอวสานเมื่อไหร่จะมา กูว่าเดี๋ยวแม่งก็จบเหมือนเดิม”

บาสพูดกระแนะกระแหนจนนิกกี้สะอึกผลักหัวเพื่อนบอกไม่ต้องพูดมาก

“ละคร พวกพี่ติดละครเหรอครับ55เรื่องอะไรครับ มันรีเมคเหรอครับถึงรู้ตอนจบแล้ว”

แบงค์ถามอย่างไม่รู้เรื่อง บาสเลยแสยะยิ้มบอกขำๆ

“ก็ถือว่ารีเมคนะ แม่งซ้ำซากวนกลับมาอีหรอบเดิมทุกที แต่เรื่องนี้ไม่มีนางเอกนะ

มีแต่ควายกับตัวอิจฉาว่ะ55555” บาสพูดวีกับอาทหัวเราะก๊าก นิกกี้รีบปิดปากบาสฉุนๆ

ส่วนน้องแบงค์ได้แต่นั่งยิ้มงง ไม่เข้าใจว่าเขาพูดถึงเรื่องอะไรกัน

“อ่า คือ ผมไม่เห็นนึกออกเลยว่าละครเรื่องอะไรอ่ะครับพี่ มันมีด้วยเหรอครับแบบนั้น?”

“เฮ้ยช่างเหอะน่า! ว่าแต่แบงค์มามีอะไรรึเปล่า” นิกกี้รีบเปลี่ยนเรื่องล็อคคอบาสที่ยัง

เตรียมจะอ้าปากพูดมาก ตบหัวไม่แรงนักบอกให้พอได้แล้วก่อนชี้หน้าวีกับอาทให้หยุดขำ

“อ๋อคือพอดีผมจะทำรายงานกลุ่มกับเพื่อนอ่ะครับ อยากมาถามพี่นิกนิดหน่อยว่า..”

เห็นแบงค์มาปรึกษาเรื่องทำงานส่งอาจารย์ บาส วี และอาทเลยหนีไปซื้อขนมกิน

“...แบงค์.....แบงค์..........แบงค์!”

“หะ หา! ครับๆ!!”

มัวแต่มองหน้าคนพูดเพลิน ไม่ได้ฟังที่อธิบายสักนิด แบงค์อยากเขกหัวตัวเองนัก

“เข้าใจรึเปล่า งงเหรอ มองหน้าพี่ทำไม”

“อุ้ย..คือ.....ผม.....เอ๊ะ...นั่นกีต้าร์ใครเหรอครับ”

เขินจนไม่รู้จะพูดแก้ตัวยังไง อีกฝ่ายยิ้มกริ่ม สายตายิ้มๆนั้นราวกับจะรู้ว่าเขาไม่ได้ฟัง

“ หึหึ...กีต้าร์พี่....เพื่อนมันยืมไปหลายวันแล้ววันนี้มันเอามาคืน”

“โห พี่นิกเล่นกีต้าร์เป็นด้วยเหรอครับ โม้รึเปล่า55”

เห็นเจ้ารุ่นน้องตัวเล็กมายิ้มเยาะน่ารักทำไม่เชื่อ คุณรุ่นพี่หน้าตี๋เลยอมยิ้มหันไปหยิบ

กีต้าร์ออกมาจากกระเป๋าเล่นไล่เสียง ปรับนู่นนิดนี่หน่อย แล้วมองหน้าคนที่จ้องเขาตาแป๋ว

อย่างทึ่งๆ ดวงตากลมโตที่มองเขาอย่างชื่นชมเห็นแล้วมันเขินใช่เล่น ใจเต้นแปลกๆ..

“เอ่อ.......แบงค์อยากฟังเพลงอะไรล่ะ”

นิกกี้ถามยิ้มๆ แบงค์ยิ้มร่าดีใจรีบถามอย่างตื่นเต้น

“พี่นิกจะเล่นกีต้าร์ให้แบงค์ฟังเหรอครับ”

“ก็เออสิ55 เอาเพลงอะไร”

“เล่นเพลง บอกหน่อยได้ไหม เป็นมั้ยครับ ผมชอบมากเลยครับ”

“บอกหน่อยได้มั้ยเหรอ.......ใช่ของ.......นภ พรชำนิ”

“ครับนั่นแหละ”

“อื้มพอได้อยู่ เมื่อก่อนเคยเล่นนะ เดี๋ยวนึกแป๊บมันนานแล้ว

แต่เพลงนี้เพราะนี่...เข้าใจชอบนะเรา”

แล้วนิกกี้ก็กรีดสายกีต้าร์ เล่นเป็นเพลงที่แบงค์ชอบ พลางฮัมเพลงเสียงฮืมฮืม คลอเบาๆไปด้วย

เล่นเอาแบงค์นั่งเขินจนแก้มแดง ใจเต้นตึกตักมองนิกกี้เล่นกีต้าร์ให้ฟังแล้วส่งยิ้มให้เรื่อยๆ

ทำไมคนคนนี้ถึงได้น่ารักอย่างนี้นะ////// (ผมชอบพี่ครับพี่นิก)

[ตั้งแต่เมื่อไร่ ที่เธอไม่บอก
ที่เธอไม่ตอบ ให้เข้าใจ
ต่อให้ถามเธอกี่ครั้ง เธอก็ยังไม่ยอม อย่างนี้

รัก จึงรออย่างนี้เรื่อยมา
รู้ใช่ไหมว่ามีฉันคอย ตรงนี้
และมันถึงเวลา

บอกหน่อยได้ไหม ว่าเธอคิดยังไง
ในหัวใจ บอกฉันที
แค่ตกลงว่ารักสักที
ให้รออย่างนี้อีกนานเท่าไร

หากเธอคิดลองใจ อยากจะพิสูจน์
กับความรัก ที่มีต่อเธอ
ไม่ต้องคิดกังวล เพราะคนๆ นี้มั่นใจเสมอ

รัก จึงรออย่างนี้เรื่อยมา
รู้ใช่ไหมว่ามีฉันคอย ตรงนี้
และมันถึงเวลา

บอกหน่อยได้ไหม ว่าเธอคิดยังไง
ในหัวใจ บอกฉันที
แค่ตอบฉันและตกลงว่ารักสักที
ต้องรออีกเท่าไร

บอกได้ไหม จะให้ฉันทำไง
แบบไหนกัน บอกฉันที
ไม่ก็ตอบมาดังๆ ว่ารักสักที
ให้รออย่างนี้ อีกนานเท่าไร ฮึมม์

บอกหน่อยได้ไหม ว่าเธอคิดยังไง
ในหัวใจ บอกฉันที
แค่ตอบฉันและตกลงว่ารักสักที
ต้องรออีกเท่าไร

ไม่ก็ตอบมาดังๆ ว่ารักสักที
จะให้รออย่างนี้ อีกนานเท่าไหร่

(บอกหน่อยได้ไหม ว่าเธอคิดยังไง)
(ในหัวใจ บอกฉันที)

ฮู.. ฉันไม่เข้าใจ โฮ..
บอกได้ไหม โฮ.. บอกได้ไหมครับ ฮึมม์
บอกได้ไหมครับ นา นา นา
บอกอีกทีนะ นา นา นา
บอกดังๆ โว.. บอกว่ารักฉัน]

..... “เล่นเก่งจังครับ” แบงค์ยิ้มกว้างชมจากใจเมื่อนิกกี้เล่นไปได้สักพัก

หนุ่มรุ่นพี่ยังยิ้มหวานให้ ท่ายิ้มเขินๆเวลาที่ถูกชมมองแล้วยิ่งทำให้ใจเต้นแล้วเขินตาม

“บอกหน๊อยด๊ายม๊ายยยย ว่าเท้อคี๊ดดดดยางไง๋ ในหั้วจ้ายยยย บอกฉ๊านที้”

สะดุ้งเฮือก||||||| กำลังเคลิ้มๆกับความโรแมนติกของเสียงกีต้าร์ จู่ๆเสียงนรกแตก

ปนแหบโคตรเพี้ยนบรรลัยของหนุ่มรุ่นพี่ที่นึกคึกร้องดังออกมาก็ทำเอาหนุ่มน้อยผวา

มันตลกจนต้องรีบอุดปากกลั้นขำเสียแทบแย่ แต่ก็ทนไม่ไหว

เห็นแบงค์หัวเราะน้ำตาเล็ด นิกกี้ก็ยิ้มเอ๋อๆ หยุดดีดหยุดร้อง “ขำไรวะไอ้นี่นี่!”

หนุ่มตี๋วางกีต้าร์แล้วไล่ขยี้หัวเจ้าน้องรหัสตัวเล็กอย่างหมั่นเขี้ยว

“5555ผมยุ่งหมดแล้วพี่นิกอ่ะ5555 อย่าสิครับ555”

“ก็ขำอะไรเล่า55 นี่ๆๆ”

“555พี่นิกไม่เอา555 พี่นิกครับพี่นิกเล่นกีต้าร์ต่อสิครับกำลังเพราะเลย”

“จริงดิ คึคึ คนมันเก่งอ่ะนะ คึคึคึ ให้ร้องด้วยรึเปล่า”

“เอาสิครับ ผมชอบ/////” (ชอบพี่นะ) แบงค์ยิ้มกว้างเขย่าแขนอ้อนให้นิกกี้เล่นต่อ

นิกกี้ยิ้มดีดหน้าผากแบงค์เบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะหันไปหยิบกีต้าร์มาดีด

ทีนี้ร้องเพลงพร้อม แบงค์ก็นั่งท้าวคางยิ้มกริ่มฟังอย่างมีความสุข

ทั้งสองคนมองหน้ากันตลอดเวลาเลยไม่ทันได้เห็นหนูแนนกับกิ๊กและโบว์ที่เดินมาใกล้

“กูอยากจะบ้าตาย เอออยู่ในโลกส่วนตัวสีชมพูกันเข้าไป น้องแบงค์นี่ท่าจะบ้า

ทนฟังเสียงควายออกลูกยังเพราะกว่านั่นได้ยังไงวะ เสียงเชี่ยชัดๆแม่งทำหน้าเคลิ้มปริ่ม

อย่างกะพี่นภร้องให้ฟังเอง กูล่ะเชื่อเลยค่า55” หนูแนนพูดไปพยักเพยิดหน้าให้กิ๊กกับโบว์

มองแล้วสาวๆก็หัวเราะคิกคัก ยอมยืนกินขนมดูห่างๆไม่ให้สองคนนั้นรู้ตัว รอจนพวกผู้ชาย

เดินกลับมาที่โต๊ะ เพื่อนทุกคนจึงพร้อมใจกันส่งเสียงโห่แซวเจ้าสองคู่จิ้นกับเสียงหมาหอน

“บอกหน่อยด๊ายยยยม๊ายยยยยยยยยฮู่วววววโว๊ๆๆๆ ว่าเท้อคิ..”

“โอ๊ยยยยย ห่าเอ๊ย! กูไหว้ล่ะเชี่ยนิก! หยุดหอนเห๊อะไม่งั้นกูจะร้องไห้แม่ง T T”

วีพูดไปก็สะกิดอาทกับบาสให้ช่วยกันนั่งลงยองๆข้างหน้าไอ้หน้าตี๋แล้วยกมือไหว้ท่วมหัว

“55555555555555ก๊ากกกก555555555” หนูแนน กิ๊ก โบว์ หัวเราะเสียงดัง แบงค์ก็ด้วย

นิกกี้ทำหน้างอนทุกคน “พวกมึงไม่ต้องมาแสดง เมื่อกี้แบงค์ยังบอกกูร้องเพราะ”

“เพราะไอ้แบงค์มันโกหกมึงไง!” บาสรีบสวนเถียงขึ้นตาเหลือก เมื่อนิกกี้ทำท่าจะร้องอีก

นิกกี้ขมวดคิ้วหันไปมองหน้าแบงค์ หนุ่มน้อยก็พูดยิ้มเขินๆ “ไม่หรอกครับ ผมว่าเพราะดี////”

พอได้ยินอย่างนั้นนิกกี้เลยยิ้มแป้นเตรียมแหกปากร้องเพลงอีก อาทเลยรีบคว้าแย่งกีต้าร์

ในมือนิกกี้แล้ววิ่งหนีไป นิกกี้เหวอเพื่อนพากันขำก๊าก “กูร้องสดได้เว้ย”

ทันทีที่ไอ้ตาตี่ประกาศก้อง คณะเพื่อนทั้งฝูงก็กระจายไปคนละทิศละทาง ทิ้งไว้แต่

กองซากขนมกับ ไอ้เจ้ารุ่นน้องตัวเล็กที่นั่งขำค้าง

“แหะ เหลือแบงค์คนเดียวเหรอ แหะๆ อ่ะแฮ่ม..บอกหนะ..”

เตรียมจะโชว์ลูกคออย่างติดลมซะหน่อย แต่แบงค์กลับลุกพรวดทำหน้าตาตื่น

“ผมลืมเลยพี่นิก! เพื่อนรออยู่นี่ครับผมรีบไปก่อนนะครับพี่ แหะๆ”

แล้วแบงค์ก็วิ่งไป นิกกี้เลยได้แต่อ้าปากค้างหยิบขนมที่ยังไม่หมดมากินต่อแล้วหัวเราะ..

*****************

*******

……. “ไงไอ้ตัวเล็ก” นิกกี้เดินยิ้มกอดคอบาสมาหา ตามหลังมาด้วยวีกับอาท

มาสะกิดหลังเรียกแบงค์ที่กำลังคุยกับเพื่อนอย่างเมามันในร้านส้มตำข้างมหาลัย

ทำเอาหนุ่มน้อยที่หันมาเห็นยิ้มดีใจ “อ้าวพี่55 มากินส้มตำกันเหรอครับ” ชะเง้อมองเห็น

หนูแนน กิ๊ก โบว์เดินตามเข้ามาทีหลัง แต่หยุดสั่งส้มตำกับแม่ค้าหน้าร้านเน้นแซ่บๆ

“หึ เปล่า! มาร้านนี้กูมากินข้าวมันไก่มั้ง” บาสตอบแล้วผลักหัวแบงค์เล่นขำๆ

“โธ่พี่บาส55 มานั่งโต๊ะเดียวกันก็ได้นะครับ” แบงค์ชวนเพื่อนแบงค์อีกสี่คนชาย1หญิง2

ก็พยักหน้าเออออยินดีนั่งร่วมโต๊ะ

“เฮ้ยไม่เป็นไร ท่าทางจะอิ่มกันแล้วนี่พวกนายกินซะเกลี้ยงเชียะ ขี้เกียจต่อโต๊ะด้วย”

แล้วอาทก็ชี้มือไปทางพวกสาวๆรวมกลุ่มกันต่อโต๊ะอยู่หน้าๆร้าน หันมาโบกมือยิ้มให้

น้องแบงค์ทำปากจู๋อย่างลืมตัว เพราะเสียดายอดได้กินส้มตำร่วมโต๊ะเดียวกับนิกกี้

เขาไม่น่าออกมากินเร็วเลย พอได้ที่ได้ทางนั่งนิกกี้ก็ขยี้หัวแบงค์ก่อนไปนั่งโต๊ะตัวเอง

พวกแบงค์สั่งคิดเงิน แล้วลุกเดินไปแต่แบงค์ก็ต้องชะงักเมื่อนิกกี้เอื้อมมือมาจับไว้ตอนเดินผ่าน

“อ...อะไรครับพี่นิก/////” แบงค์มองมือที่โดนจับแล้วอดเขินไม่ได้ มองเพื่อนก็พากันยิ้มล้อเขา

“เสาร์นี้ว่างป่ะ” นิกกี้ถามยิ้มๆ

“ก็...ว่างนะครับ พี่นิกมีอะไรเหรอครับ”

“จะชวนไปดูหนังเป็นเพื่อนหน่อย”

“ดูหนัง!/////”

“ไปมั้ยเลี้ยง” หนุ่มหน้าตี๋ยิ้มยักคิ้ว แบงค์รีบพยักหน้ารับอย่างดีใจ

แต่ก็ต้องหุบยิ้มหน้าเหี่ยวลงเมื่อได้ยินประโยคถัดมา “พอดีบุ๋มเขาไม่ว่างพี่อยากดู

ไอ้พวกนี้ก็ดันเสือกไปดูมาแล้ว” แบงค์พยักหน้าเข้าใจแม้เขาจะเป็นตัวสำรองของใคร

ก็ช่างเถอะ เขาอยากไปดูหนังกับนิกกี้นี่นา ได้ยินหนูแนนแอบกระซิบนินทานิกกี้ระยะเผาขน

ให้ฟังแบงค์ก็ทำได้แค่ยิ้มๆ “ชวนแล้วแม่งไม่ยอมไปเอง จะไปดูกะแฟนเป็นไง

สุดท้ายอดดูอยู่คนเดียว เขาคุยเรื่องหนังกันก็ไม่เข้าพวกไงคุยกะเขาไม่รู้เรื่อง555

เลยต้องกระเสือกกระสนอยากไปดูให้ได้อ่ะ555”

“เอาเป็นว่าไว้นัดกันอีกทีนะ ห้ามเบี้ยวนัดพี่ล่ะ” นิกกี้ย้ำก่อนแบงค์จะเดินไป

“ครับ ผมไปนะครับพี่ๆ ไปนะครับพี่นิก”

“เอ้อเดี๋ยวๆแบงค์” จู่ๆนิกกี้ก็อมยิ้มเรียกให้เอาหูมาใกล้

“ทำปากจู๋น่ารักว่ะ55 เพิ่งเคยเห็น555”

คำที่หนุ่มรุ่นพี่หน้าตี๋กระซิบบอกเล่นเอาหนุ่มน้อยหน้าแดงรีบเม้มปากอายๆ

ก่อนจะรีบก้มหน้าก้มตาเดินหนีไปด้วยหัวใจที่เต้นรัว

(โธ่พี่นิก! อย่าขยันทำให้ผมเขินนักได้มั้ยครับ เฮ้อ..///////)

++++++++++++++++++++++++++

tsktonight.

*** ลองฟังเพลงที่นิกกี้เล่นไปอ่านฟิคไปนะ น่ารักม๊าก

SmileSmileTem // แต่วิอยากเป็นน้องแบงค์ อ๊ายยยย(เพ้อเจ้อ)

555

Create Date : 02 กันยายน 2557

Last Update : 2 กันยายน 2557 20:16:24 น.

1 comments

Counter : 1483 Pageviews.

ถ้าจะเพราะมากเลยน่ะถ้านิกกี้ร้องเนี่ย=[]=

แอดอยากเป้นเเบงค์ใช่มะเครๆเดียวเป็นหนูแนนกันแก้มบุ้มให้5555555555555555555

โดย: SmileSmileTem IP: 171.5.8.132 วันที่: 2 กันยายน 2557 เวลา:21:32:42 น.