Bloggang.com : tsk.love : ตอนที่ 79 รู้สึกช้า...1 (yaoi)

ตอนที่ 79 รู้สึกช้า...1 (yaoi)

***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านค่ะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^

(ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)

.......แล้วงานมีทติ้งก็ได้ดำเนินมาจนถึงช่วงเล่นเกมส์

ของรางวัลจากการเล่นเกมส์รอบนี้คือ โฟโต้บุ๊คของเอสพร้อมลายเซ็น

ซึ่งผู้โชคดีจะได้รับไปฟรีๆ ก่อนใครและก่อนออกวางจำหน่าย แถมโปสเตอร์หนัง

เรื่องใหม่ล่าสุดของเอส และเสื้อตัวโปรดของเอสพร้อมลายเซ็น

เกมส์ที่เล่นกันเป็นเกมส์หน่อมแน้มคลาสสิกอย่าง...เก้าอี้ดนตรี

เพียงแต่เก้าอี้ตัวนี้มีดาราหน้าหล่อขวัญใจของทุกคนนั่งยิ้มหล่อ รอให้แย่งกันอยู่ด้วย

หมายความว่าเกมส์นี้แฟนๆต้องแย่งกันนั่งตักเอสนั่นเอง

แข่งกันรอบล่ะห้าคน ลดลงไปเรื่อยๆจนในที่สุดก็ได้ผู้ชนะ รับของรางวัลกันไป

น่าเสียดายที่เกมส์นี้น้ำไม่มีสิทธิ์ร่วมเล่นด้วย เพราะทีมงานถือว่าน้ำได้รางวัล

พิเศษสุดๆไปแล้ว คือได้ทั้งของที่ระลึก และได้เข้าร่วมตลอดงาน

เอสแอบขัดใจเล็กน้อยที่น้ำไม่ได้เล่นเกมส์นี้ แต่ไม่แสดงออก

อดเห็นคนน่ารักแย่งคนอื่นเข้ามานั่งตักเขาเลย (เฮ้อ/////)

แต่ผิดกับอีกฝ่ายที่แอบโล่งใจ น้ำดีใจที่เขาไม่ต้องร่วมเล่นเกมส์ที่ได้ใกล้ชิดเอสมากๆ

เขาไม่ต้องการให้คนรักหนุ่มคนดังจำได้ ไม่เหมือนน้องอ้วนข้างๆ เธอเสียดายสุดๆ

คนหน้าหล่อยิ้มกริ่มอย่างมีความสุข ทุกครั้งเวลาที่ได้แอบมองหน้าน้ำ

วันนี้นอกจากเขาจะได้สนุกกับแฟนๆที่รักเขามากมายแล้ว ยังได้สนุกกับปฏิกิริยา

ของคนที่เขารักตลอดงาน (เขาคิดว่าตัวเองเนียนมากเลยมั้งครับนั่น...555)

เล่นเกมส์เสร็จ เอสก็ชวนทุกคนร้องเพลงอีกครั้ง ดาราหนุ่มยิ้มหวาน

แล้วยื่นไมค์ไปหาแฟนคลับคนใกล้ๆน้ำ ทำหน้าทำท่าขอให้ร้องเพลงด้วยกัน

แฟนคลับคนนั้นก็ร้องเสียงหลงแล้วหัวเราะ เมื่อเอสดึงไมค์กลับพูดขอบคุณชมว่าน่ารัก

เธอก็จะกรี๊ดดีใจเสียแสบแก้วหู จนคนอื่นๆพากันขำกับท่าทางตื่นเต้นจัดของเธอ

เอสก็พลอยขำไปด้วย ก่อนจะแกล้งยิ้มหวานอีกครั้ง แล้วยื่นไมค์ไปหา..น้ำ

ไม่รู้จะมีใครทันสังเกตกันหรือเปล่าว่าหนนี้ เขายิ้มหวานยิ่งกว่าทุกครั้ง

หนุ่มน่ารักโดนแกล้งแต่ยังไม่รู้ตัว เขาเหรอหราไม่กล้าร้องจนต้องเอามือปิดหน้า

หนีหน้าเอส ส่ายหัวมุดไปซุกอยู่ข้างหลังเด็กสาวตุ้ยนุ้ยคนข้างๆ

น้ำกระซิบขอให้เด็กผู้หญิงคนนั้นร้องแทนให้ที ท่ามกลางเสียงกรี๊ดเฮฮาของคนรอบข้าง

หลายครั้งแล้วนะที่เอสเข้ามาใกล้เขามากเกินไป||||||||||||| เขาจะให้เอสรู้ไม่ได้เด็ดขาด

ว่าเขาเป็นใคร....... (ขืนร้องออกไปเดี๋ยวเอสก็จำเสียงได้กันพอดี!)

อุตส่าห์ตามมาแอบดูเอสในฐานะแฟนคลับเงียบๆแล้วเชียว ลงทุนปลอมตัวขนาดนี้

ถ้าหากว่าเขาโดนจับได้ขึ้นมาจะแก้ตัวเรื่องที่ยังทำเป็นโกรธเอสอยู่ได้ยังไง

เมื่อมาถึงช่วงสุดท้ายของงานมีทติ้ง น้ำก็เตรียมชิ่งออกจากร้าน ไม่ได้มีท่าทีเสียดาย

อ้อยอิ่งอาลัยอาวรณ์เหมือนแฟนคลับคนอื่นๆ คนน่ารักคิดหนีกลับออกไปช่วงจังหวะ

ที่ทุกคนเข้าไปต่อแถวรับโปสเตอร์รูปเอส ดาราหน้าหล่อนั่งยิ้มกว้างพูดคุยไป

แจกลายเซ็นไป แฟนๆขอถ่ายรูปคู่กับเอสกันใหญ่ เอสเป็นกันเองกับแฟนคลับตัวเองเต็มที่

และไม่ลืมกวาดสายตามองหาตัวเจ้าหนวดดำที่คอยหลบหน้าเขาไปด้วย

“พี่ๆ!! ไปเอาโปสเตอร์ได้นะ พี่ทีมงานคนนั้นบอก เราสองคนไปขอพี่เอสกันเถอะ

จะได้ให้พี่เอสเซ็นให้ด้วยเนอะ! พี่~ ไปซี่~ นะ! ป่ะๆ!!” เด็กสาวตัวอ้วนวิ่งมา

ดึงแขนน้ำไว้ แล้วลากตัวให้เดินไปต่อท้ายแถวด้วยกันอย่างกระดี๊กระด๊า

ไม่อยากจะเชื่อแค่เธอออกแรงไม่เท่าไหร่ น้ำก็ยั้งตัวไว้ไม่อยู่ อาจเป็นเพราะไม่ทันตั้งตัว

น้ำอึกอักก้มหน้าตลอดเมื่อเห็นเอสชะเง้อมองมาแถวๆที่ตัวเขายืนอยู่

เขาเกือบจะออกไปได้แล้วเชียว! ดันโดนลากมาต่อแถวเดินเข้าไปหาเอสซะได้||||||||

ตรงข้างหน้าน้ำมีกลุ่มกระเทยแต่งหน้าจัดเต็มยืนอยู่สี่ห้าคน หนึ่งในนั้นหันมายิ้มหวานให้

“นี่ตัว! ฮุฮุ ไม่ต้องเขินหรอกค่า~! เลิกงานแล้วไปดูหนังของพี่เอสกับพวกเค้าม๊ะ?”

ถูกชวนด้วยไมตรี น้องอ้วนคนข้างๆก็บอกอยากไปขอโทรชวนเพื่อนสาวไปด้วยอีก

น้ำได้แต่ยิ้มแห้งๆบอกขอบคุณมาก น่าเสียดายที่เขามีธุระต้องรีบกลับบ้านด่วนมาก

ไปต่อด้วยไม่ได้จริงๆ

...น่าแปลกที่น้ำรู้สึกดีกับการถูกชวนครั้งนี้ ทั้งที่เพิ่งเคยพบหน้ากัน

แต่ใครต่อใครหลายคนก็มีน้ำใจกับเขาตลอดงาน ไม่มีการแบ่งแยกว่าเป็นผู้หญิง

ผู้ชาย หรือเพศที่สาม ทุกคนคือคนที่รักเอสเหมือนกันหมด...รู้สึกว่าบางคนจะเจอกันบ่อย

จากการติดตามเอสตามงานต่างๆจนได้เป็นเพื่อนกันจริงๆไปเลยก็มี

น้ำคิดว่าพวกแฟนคลับของเอสก็น่ารักดี ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยได้ใกล้ชิดมากเท่านี้มาก่อน

ขณะที่ยังต่อแถวใกล้จะถึงคิวแล้ว จู่ๆน้องอ้วนที่ลากน้ำมาด้วยกันก็สะกิดหลังถาม

“เอ..........นี่ๆพี่ค่ะ หนูว่าพี่หน้าคุ้นๆเนอะ? เหมือนเคยเห็นที่ไหนน้า..? ..ถ้า....

ถ้าไม่มีหนวดนี่...เหมือนใครนะ?...นึกไม่ออกอ่ะ หนูต้องเคยเห็นพี่แน่เลย พี่ช่วย

ถอดหมวกถอดแว่นให้ดูหน่อยได้มั้ยคะ เราอาจเคยเจอกันก็ได้นะคะ55”

คำขอของน้องอ้วนทำเอาน้ำสะดุ้ง เหงื่อตก|||||||||| น้องเริ่มคุ้นหน้าเขาแบบนี้แสดงว่า

เธอต้องเคยเห็นเขาตามเอสไปทำงานด้วยเสมอๆ อย่างนี้ยิ่งให้ดูหน้าชัดๆไม่ได้เด็ดขาด!

“ครับน้อง!! ขยับเข้าไปเลยครับเอสมีงานต่อนะครับ! ขอเร็วนิดนึงนะครับ!!

เกินเวลาทางร้านเขาเยอะมากแล้วครับ..ขอบคุณคร้าบ”

เสียงทีมงานที่ยืนคุมแถวเร่งมา ขอความร่วมมือให้น้ำรีบเดินเข้าไปหาดาราขวัญใจ

น้ำจึงรีบหันควับกลับไป รอดตัวจากสายตาจ้องสงสัยของเด็กผู้หญิงตัวอ้วนได้...แต่

เขาก็รอดไปจากสายตาเจ้าเล่ห์ของเอสไม่ได้

เอสเซ็นโปสเตอร์ให้น้ำไปก็อมยิ้มพูดไป “ขอบคุณนะครับที่มา คราวหน้ามีแพลน

จัดใหญ่กว่านี้อย่าลืมมาให้ได้นะครับน้อง (ยิ้ม)” ช้อนตาขึ้นมองน้ำที่เม้มปากแน่น

อย่างขำๆ คนหล่อทำลีลาชวนน้ำคุยไม่ยอมเซ็นให้เสร็จ

“หนวด....” เสียงเอสพูดถึงหนวดทำเอาน้ำตกใจคิดว่ามันหลุด รีบเอามือตะครุบ

จับหนวดดูมันก็ยังอยู่ดี “หนวดสวยดีนะ..........ไว้นานรึยังครับ?”

เจ้าหน้าหล่อแกล้งตีสีหน้าจำน้ำไม่ได้ เอียงคอถามอีกฝ่ายก็รีบส่ายหน้าตอบ

เอสเลยอมยิ้มพูดขำๆ “อ๋อ.....ไม่นานเหรอ...อื้ม..แหม่มันดกดีเนอะ!..ขนาดเพิ่งติดเอ้ย!

เพิ่งจะไว้ไม่นานนะครับเนี่ย55 55”

น้ำคิดจะคว้าโปสเตอร์ในมือเอส แล้วรีบไปมันจะได้จบๆ แต่เอสกลับยื้อไว้ไม่ยอมให้

“รีบเหรอครับ55 บ้านอยู่ไกลเหรอ เหนื่อยมั้ยครับมาหาผมถึงนี่....รอนานมั้ยครับ..

ขอบคุณนะครับที่คุณไม่โกรธผม...หึ..เอ๊ะคุณชื่ออะไรครับ เป็นแฟนคลับผมนานรึยัง”

เอสถามจนน้ำตอบไม่ทัน เขาคิดจะเดินออกอย่างเดียว ติดที่เอสไม่ยอมปล่อยโปสเตอร์

ถ้าไม่เอาไปด้วยเดี๋ยวจะโดนสงสัยเปล่าๆ น้ำจำใจพูดกับเอสแบบก้มหน้าก้มตา

ดัดเสียงเล็กแหลมสูงแหบพร่าเหมือนกับเป็ด “บ้านอยู่ไกลมากครับ ผมต้องรีบกลับ!”

“พรืดดด55555555555” เอสหลุดหัวเราะออกมาจนได้

เพราะเสียงตลกๆของน้ำทำเอาเขาเก็กไม่อยู่

ดูท่าทางน้ำจะงงที่เขาขำ แต่เขาก็ยังแกล้งถามน้ำต่อ “ชื่อล่ะครับ”

“ชื่อ!....โชค!” นึกไม่ออกขอยืมชื่อเก่านายหน่อยนะชัยเพื่อนรัก..

“.........เหรอครับ!...(อุ๊บ)หึหึ...โชคชอบผมมานานรึยังครับ?” นัยน์ตาคนถามหน้าหล่อ

เป็นประกายแปลกๆ จนคนมองพลอยรู้สึกใจเต้นแปลกๆไปด้วย

“อึก/////...............นานแล้ว”

ทันทีที่เสียงเป็ดแหลมๆนั้นตอบกลับ เสียงคนรอบข้างก็ร้องแซวเซ็งแซ่ขึ้น

แกล้งติงว่าเอสลำเอียงคุยกับคนนี้นานจัง ดาราหนุ่มจึงต้องตัดบทจำใจปล่อยน้ำไป

“หึ......ขอบคุณมากนะครับ.....โชค” เอสกลั้นหัวเราะแต่ก็ยังหลุดอมยิ้ม

ไล่สายตาพึงพอใจมองน้ำที่ลุกลี้ลุกลน หอบโปสเตอร์พร้อมลายเซ็นของเขาหนีหายไป

“แล้วเจอกันแน่ครับ..โชค///..หึหึหึ..” คนหน้าหล่อพึมพำเสียงเบาในลำคออย่างชอบใจ

ตั้งหน้าตั้งตาแจกลายเซ็นแฟนคลับต่ออย่างอารมณ์ดีสุดๆ

....................

..............

...

...........*********************************

.........ที่ร้านอาหารของพี่แอน..

นิกกี้นัดกินข้าวกับเพื่อนๆพร้อมหน้า มีแบงค์ แพร หนูแนน กิ๊ก โบว์ วี อาท และบาส

พี่แอนคุยเล่นกับน้องๆอย่างเฮฮา เรื่องแก้มบุ๋มโดนนิกกี้ตอกใส่หน้าด้วยการ

จูบแบงค์ให้ดูกลางร้าน มันกลายเป็นเรื่องขำขันสำหรับทุกคนไปแล้วในตอนนี้

แต่ต่อให้ขำเท่าไหร่หนูแนนก็ยังนึกเคืองแทน บ่นอยากตบแก้มบุ๋มให้หายแค้น

“อีนั่นต้องโด๊น! ไม่เป็นกูอยู่ด้วยนะวันนั้น จะตบแล้วราดด้วยน้ำต้มยำแม่งเลย!”

ทุกคนหัวเราะในความเฟี้ยวของหล่อน นิกกี้ขำไปก็แกล้งบ่น

“ร้ายกาจนักนะมึง ร้ายๆอย่างนี้พี่ทินเค้าไม่ชอบ กูไม่รู้ด้วยนะเว้ยนังหนู! มึงรู้จักคำว่า

กุลสตรีป่าว!!มันไม่ได้แปลว่าหมูผู้หญิงหรอกนะ!โอ๊ะ!...เฮ้ยยย เชี่ย! มึงบ้ารึเปล่าวะหนู!

มึงจะรัดหน้าอกทำไมนักหนาวะ!? มึงคิดว่าตัวเองเป็นทัดดาวบุษยาเรอะ! อ้าวงง! งง!

แนะ!ทำหน้างงใส่กูอีก!”

หนูแนนก้มมองหน้าอกตัวเองเหวอๆ “มึงพูดเชี่ยไรของมึงอีนิก!?

รัดบ้าที่ไหน กูไม่ได้..” พอคิดได้ว่ากำลังถูกหลอกด่าก็ตาโต ทำเพื่อนๆขำเสียงลั่น

นิกกี้ว่า “ยังจะมาเถียงกูอีก!! ก๊ากกก555 ดูดิแม่งอย่างแบนอ่ะ!”

“ไอ้เชี่ยนิก!!!!/////*//ปากหมานะ!!!!!”

“เอ้อ!กูดูผิดโทษทีว่ะไม่ใช่นิ! ขอโทษๆ อย่าโกรธกูนะหนูแนน กูง้อมึงแล้วเนี่ยหันหน้า

มาพูดกับกูดีๆเถอะ มึงอ่ะ! หันหลังใส่กูตลอดเลยกูน้อยใจแล้วนะเว้ย...พรืดดด55555”

“มึงอย่ามาหาว่ากูไม่มีนมน๊ะ!!! กูมีเว้ยกูแค่ไม่แสดงออก!”

หนูแนนมองนิกกี้ตาขวาง นิกกี้ก็หัวเราะพาทุกคนให้ขำกันลั่น ก่อนแกล้งทำท่ากลัว

มุดหน้าไปหลบสายตาอาฆาตของสาวร่างเล็กข้างหลังแบงค์

น้องแบงค์กลั้นหัวเราะแล้วถามเรื่องทินกร “พี่หนูแนนครับ เมื่อไหร่จะเป็นแฟนกับ

พี่ทินซะทีล่ะครับ55 พวกเรารอฉลองให้อยู่นะครับ////” หนุ่มน้อยอมยิ้มพูดเรียบๆ

แต่แฝงคำแซวรุ่นพี่สาวให้เขินไล่หยิก นิกกี้เห็นก็ออกโรงปกป้องไว้

ไล่ปัดมือหนูแนนออกห่างแบงค์ ดึงตัวหนุ่มน้อยร่างเล็กไปกอดให้ซุกหน้ากับอก

แล้วยันมือดันหัวเพื่อนซี้สาวเป็นภาพตลกๆจนเพื่อนๆพากันฮาครืน

หนูแนนไล่ตีจนนิกกี้ยอมเอามือออกจากหัวเธอ แต่วีก็ยื่นหน้ายื่นตามาว่าให้อีก

“มึงอ่ะ! ดูไอ้เชี่ยบาสเป็นตัวอย่างบ้าง! เผลอแผลบเดียว เดี๋ยวนี้มันมีผัวแล้วเห็นมั้ย!!!

หัดเอาอย่างมันซี่!ช้าเป็นเต่าคลานอยู่นี่แหละ! เดี๋ยวพี่ทินแม่งก็โดนคาบไปแดกหรอก!”

แต่รู้สึกว่าคำพูดของวีนั้นจะมีผลกระทบกับบาสมากกว่าหนูแนน บาสสำลักน้ำที่กำลังดื่ม

สะดุ้งด่า “เชี่ยวี!/////*//” เอื้อมมือ แถตัวเบียดอาทกับโบว์เข้ามาตบหัววี

อาทอมยิ้มถามยักคิ้วให้บาสที่หน้าเริ่มร้อน “เฮ้ยบาสทำไมวันนี้ไม่ชวนยูมาด้วยวะ”

“มันไปกับเพื่อนมัน...”

“แล้วมึงไม่หึงเลยเหรอ เห็นถามถึงมันทีไรมันก็อยู่กับเพื่อนทุกที มันมีชู้ป่าว”

“ฮึ่ม////*// หุบปากไป! มึงคิดว่ากูไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ กูก็คิดนะ!สัด!”

“อ้าวววว||||||||||| โทษทีว่ะ มึงอ่ะคิดมากกูแค่ล้อเล่น”

โดนบาสตะคอกบอกอารมณ์เสีย อาทเลยเสียงอ่อยลงไปถนัด

แล้วบาสก็เห็นทุกคนพากันมองหน้าเขา เหมือนอยากถามว่าเรื่องยูมีอะไรหรือเปล่า

เขาจึงต้องรีบแก้ความเข้าใจผิดของเพื่อนๆ

“อึก อย่ามามองหน้ากูกันอย่างนี้นะ เปล่า! ไม่ได้มีอะไรหรอก....คือ...มันก็มีคิด...

นิดหน่อยแหละ ที่มันชอบออกไปไหนกับเพื่อนมันตลอด... แต่กูโตกว่ามันนะ

จะให้กูทำตัวงี่เง่าไม่ปล่อยให้มันไปไหนกับเพื่อนเลย เพราะกลัวมันจะไปชอบคนอื่น

ก็คงไม่ได้อ่ะ...กูไม่อยากให้มันเบื่อกู..”

ได้ยินอย่างนี้บาสเลยถูกเพื่อนๆโห่แซวกันใหญ่ว่าหลงเด็กซะแล้ว

“จะว่าไปผมยังไม่เคยเจอน้องยูเลยนะครับ” น้องแบงค์ทำหน้านึกยิ้มพูดกับบาส

บาสเลยสัญญาว่าไว้วันหลังจะพามาให้ได้

นิกกี้รีบแซวบาสต่อทันทีที่นึกได้ “เฮ้ยหรือว่าที่มันมัวขลุกอยู่กับเพื่อน เพราะกำลัง

หัดดีดกีต้าร์เพลงรักหวานหว๊านนนน~ ให้มึงอีกหลายเพลงเลยละม้างงงง555”

เจ้าตาตี่ทำตาเยิ้มล้อเลียนมองหน้าบาส เพื่อนคนอื่นก็พากันส่งเสียงแซวอย่างเฮฮา

บาสต้องก้มหน้าเอาหน้าผากแนบกับขอบโต๊ะเพราะอายเพื่อน เขาไม่น่าเล่าให้

พวกมันฟังเลยว่าไอ้ยูจีบเขายังไงบ้าง เป็นเพราะตอนนั้นมีความสุขจนเก็บอาการ

ไม่มิด พอเพื่อนถามเลยเผลอเล่า เขาพลาดแท้ๆ!//////*//

หลังจากวันที่ขอให้ยูช่วยแกล้งรับสมอ้างยอมเป็นแฟนหลอกๆ บาสก็ได้พบกับ

ความรักครั้งใหม่.....เจ้าเด็กหัวตั้งนั่นทำให้เขาไม่ต้องโกหกเพื่อนอีกต่อไป

เพราะโดนตามจีบจนใจอ่อน ตอนนี้เรื่องโกหกมันจึงกลายเป็นเรื่องจริงเรียบร้อยแล้ว

“จริงสิครับพี่บาส! ผมนึกอะไรดีๆออกแล้ว”

เสียงแบงค์พูดอย่างร่าเริงทำให้บาสเงยหน้าขึ้น

“คือเมื่อวานนี้ ผมเห็นโฆษณาในหนังสือพิมพ์มีสวนสนุกเปิดใหม่น่าเล่นมากๆเลยครับ!

พวกเราไปกันมั้ยครับ!?พี่บาสจะได้ชวนน้องยูไปด้วยกันไงครับ! ดีมั้ย พี่ๆว่าไงครับ!?

เฮ้ยน่าสนุกนะแพร!ไปกันมั้ย! ที่เราอ่านเจอเขาว่ามีส่วนลดเยอะเลยนะ แล้วเครื่องเล่นก็ใหม่

แบบแปลกๆก็มีน่าไปนะ!...55นะนะครับพี่นิก! นะครับพี่นิกครับ/////นะครับพี่นิก!”

หนุ่มน้อยพูดจ้อ ดวงตากลมโตใสแป๋วราวกับจะอ้อนบอกทุกคน แล้วเจาะจงขอเน้นๆที่

คนสุดท้าย... หนุ่มหน้าตี๋อดยิ้มเอ็นดูให้กับความคิดน่ารักๆของแฟนตัวเองไม่ได้

“เออ..ก็ดีนะ! แบงค์อยากไปเหรอครับ” นิกกี้ถามพลางจับหัวคนรักตัวเล็กโยกเล่นเบาๆ

“ครับ!//// เราก็ไปเที่ยวกัน ออกเดทเป็นคู่ๆไงครับ!!! น่าสนุกออก! นะนะครับพี่นิก”

แบงค์รีบขานรับ บอกไอเดีย ความต้องการที่แท้จริงของเขา ทำพวกพี่ๆส่งเสียงแซว

หนูแนนอมยิ้มมีความคิดดีๆรีบหยั่งคะแนนเสียงโหวต

“เฮ้ยเด็ดว่ะ! คิกคิกคิก... เอางี้พวกมึงใครเห็นด้วยกับความคิดแบงค์ยกมือขึ้น!ไปกัน!!”

ผลคือ..ยกกันให้พรึ่บทุกคน โดยเฉพาะบาสรีบยกมือก่อนที่สาวร่างเล็กจะพูดจบเสียอีก

หนูแนนยิ้มกริ่มพูดเสียงดังขึ้นอีก เริงร่ากว่าเดิมเป็นล้านเท่า

“555 เสร็จกูล่ะ!///// คอยดูนะกูจะชวนพี่ทินไปด้วย!!! เย่!555 แล้วพวกมึงคอยดู!

พี่ทินจะต้องหลงเสน่ห์กู!อ๊า55555555!!!”

“เฮ้ยนังหนู!!!” เสียงนิกกี้ร้องทักตกใจกับท่าทางหลงตัวเองของเธอ ทำหนูแนนเสียอารมณ์

เลยแว้ดใส่ “หุบปากมึงเลยไอ้นิก! มึงไม่ต้องมาหลอกด่าอะไรกู! เรื่องพี่ทินน่ะ

ไม่ต้องห่วงหร๊อก ถึงเวลาเดี๋ยวสุดที่รักของกูเขาก็มาซบที่นมนุ่มๆของกูเองแหละอร๊าย555”

ได้ยินอย่างนั้นนิกกี้ยิ่งถลึงตาตี่ๆให้โตขึ้นแล้วห้ามเพื่อนเสียงดังกว่าเดิม

“อีนังหนู! มึงหยุดพูดเหอะ!” ขัดจังหวะการพร่ำเพ้อ เพื่อนซี้สาวจึงผลักหน้าผากหนุ่มตี๋

ไม่ยอมให้แกล้งว่าอะไรเธอได้ง่ายๆอีก ซ้ำชี้หน้ากราดว่าเพื่อนๆที่นั่งอ้าปากเหวอรอบตัว

ให้รับฟัง “มึงแหละหยุดได้แล้วไอ้บ้านิกกี้! มึงจะขัดกูทำไมนักวะ ขอกูเพ้อถึงพี่ทินของกู

อย่างมีความสุขหน่อยมันจะตายมั้ย!เชอะ!พวกมึงก็ด้วยทุกคนเลยไม่ต้องมาเยาะเย้ยกูหรอก

ถึงตอนนี้ กูยังไม่กล้าบอกรักพี่เขาแต่กูก็เชื่อเสมอแหละว่าอีกไม่นาน...คิกคิก พี่เขาต้องรู้สึก

เหมือนกูแน่ แล้วเค้าก็ต้องรับรู้ได้ว่ากูอ่ะ.....////// แม่งโคตรรักเขาเลย อ๊า~5555555555”

“หนูแนน!!!!”

คราวนี้เสียงเพื่อนทั้งโต๊ะเรียกดังขึ้นพร้อมกัน แถมทุกคนยังมีสีหน้าไม่สู้ดี

ทำเอาสาวร่างเล็กชะงักเสียงแจ๋นๆหยุดพูดได้ด้วยความเหวอหนัก

ก่อนจะค่อยๆเหลียวหันไปมองตามจุดรวมสายตาของเพื่อนๆทุกคู่......ที่ด้านหลังตัวเอง!

“เอ่อ..............แหะ......หวัดดีทุกคน..หวัดดี..หนูแนน”

จุดรวมสายตาของทุกคนที่แท้คือ ทินกร ซึ่งกำลังยืนเอ่ออ่าปาดเหงื่อ ทำหน้าไม่ถูก

ตัดสินใจยกมือทักทายพวกเพื่อนรุ่นน้อง ยิ้มให้แบบแกนๆ

“เฮือกกก!!!!|||||||||||||||| พี่! ทิน!” หนูแนนหน้าซีดตกใจจนมือไม้เย็นเฉียบ

ร้องเสียงหลงเรียกชื่อชายคนที่เธอไม่คาดคิดว่าจะปรากฏตัวออกมาตอนนี้ได้

“มา!มาไง!!! มาตั้งแต่เมื่อไหร่ค่ะพี่ทิน!!! ดะ...ได้ยิน!!!!”

แทนคำตอบของรุ่นน้องสาวร่างเล็ก ทินกรพยักหน้าช้าๆ แต่นั่นทำเอาอีกฝ่ายสะดุ้งปิดปาก

มือสั่น..หัวใจของหญิงสาวตกไปอยู่ที่ตาตุ่มแล้ว ได้แต่อึ้งกิมกี่หน้ายิ่งซีดหนัก||||||||||

“เขามาตั้งแต่ที่กูเรียกมึงหนแรกแล้วอีหนูเอ๊ย~ |||||||||” นิกกี้กุมหัวส่ายหน้ากับอาการ

แข็งเป็นหินของหนูแนน ลอบสบตากับเพื่อนๆที่หน้าเสียกันรอบข้าง เอ่ยขอโทษเบาๆ

“โทษว่ะเพื่อน กูกะจะให้มึงดีใจเลยแอบชวนพี่ทินมาด้วยทีหลัง.......ไม่ได้บอกมึงก่อน

ว่าจะให้เซอร์ไพร์ส ..เออ เซอร์ไพร์สสมใจเลยงานนี้..เฮ้อก็ไม่คิดว่ามึงจะดันพูดขึ้นมาพอดี

ตอนนี้นี่หว่า...คือ..หนะ”

นิกกี้พูดยังไม่ทันจบ วีกับกิ๊กกำลังตบไหล่ดึงหนูแนนให้กลับมานั่งทำใจเย็นๆ

หญิงสาวที่เจอกับเรื่องไม่คาดฝัน ความรู้สึกของตัวเองถูกเปิดเผยทั้งที่ยังไม่พร้อม

ก็ร้องไห้โฮขึ้นกลางวง เล่นเอาเพื่อนๆตกใจกันทั้งกลุ่ม

“โฮ~~~~~~~~~!!!!ฮือออออออไม่!!! ฮืออโฮๆๆๆ”

และขณะที่ทุกคนยังทำอะไรกันไม่ถูก หนูแนนก็ตัดสินใจวิ่งพรวดพราด

หนีไปต่อหน้าต่อตาทินกรที่ได้แต่ยืนตกใจจนเอ๋อแดก

“หนะ หนูแนน!!|||||||”

“เฮ้ยอีหนู๊~~~!!!||||||||| หนูแนน!”

“|||||||||พี่หนูแนน!!!!”

“นังหนูรอกูด้วย!!!|||||||||||”

เสียงเพื่อนๆเรียกรั้งไม่ได้ทำให้หนูแนนหันกลับมา เธอร้องไห้ไม่หยุด วิ่งออกนอกร้านไป

นิกกี้รีบวิ่งตามอย่างตกใจ วีกับอาทก็รีบวิ่งไล่ตามกันไปติดๆ กิ๊กกับโบว์ก็พลอยวิ่งตาม

ออกไปจนถึงนอกร้านด้วย แต่ตอนนั้นเองที่เสียงของบาสเรียกสติของทุกคน

“เฮ้ย! พวกมึงเอาพี่ทินไปด้วย! พี่ทิน!!! ไปซี่!!!! โธ่พี่ชักช้าทำซากอะไรอยู่เนี่ย!”

บาสกับแบงค์ช่วยกันทั้งดึงทั้งลากทินกรให้วิ่งตามออกมา ทิ้งให้แพรเฝ้ากระเป๋าของทุกคน

น้องแบงค์ทำหน้าจริงจังบอก “พี่ทินครับ! รีบตามพี่หนูแนนไปสิครับ!!”

เล่นเอาทินกรเหวอ “ห๊า!? ทำไม!!?เออะ..พะพี่! พี่เหรอ!!?”

นิกกี้ วี อาท รีบกลับมาฉุดทินกรให้วิ่งตามหนูแนนที่กำลังเตลิดเปิดเปิงไปด้วยกัน

หนุ่มหน้าตี๋กัดกรามคำรามพ่นพูดอย่างนึกโมโหในความเงอะงะของรุ่นพี่ตัวเองนัก

“โธ่พี่ทิน!!! รีบวิ่งตามมันเข้าสิพี่! ถ้าหนูแนนมันคิดสั้นหรือเป็นอะไรขึ้นมานะ

ผมจะไม่ยกโทษให้พี่เลย! -*- ”

“เฮ้ย!||||||||||||| กูทำไม! ทำไมกู๊!!!?” ทินกรดูเหมือนจะเอ๋อหนักกับเหตุการณ์นี้

เขาถูกฉุดให้วิ่งตามไปด้วยความเร็วจนขาแทบจะพันกันล้ม

วีวิ่งประกบข้างทินกร ก็หันมาตะคอกใส่หน้าเหมือนโกรธๆ

“ผมก็ด้วย!!! โทษฐานที่ความรู้สึกโคตรช้าเลยไงเพ่!!! -*- ”

อาทที่วิ่งประกบอีกข้างหนุนนิกกี้ให้วิ่งดึงมือทินกรไปข้างหน้าก็เห็นด้วย

ทำหน้าไม่พอใจเช่นกัน “ใช่!!! -*- โทษฐานที่พี่ไม่รู้จักหันมามองเพื่อนผมซะบ้าง!

พี่ไม่เคยสนใจมันเลย! หนูแนนมันชอบพี่มาตั้งนานแล้วนะ! ชอบมากด้วย!!

ทั้งที่มันขยันทำนู่นทำนี่ให้พี่ ชอบพี่คนเดียวมาตลอด!พี่ก็เอาแต่ตาถั่วอยู่นั่นแหละบร๊ะ!”

ทินกรทั้งอึ้งทั้งเหวอ ต้องวิ่งตามหนูแนนไปทั้งที่ใจเขาก็ยังไม่รู้ ว่าหากตามไปจนถึงตัว

แล้วเขาควรทำเช่นไร.......

บาสกับน้องแบงค์วิ่งประกบตามหลังทั้งสี่คนมา รวมทั้งกิ๊กกับโบว์ที่วิ่งรั้งท้ายมาด้วย

ทุกคนต่างเป็นห่วงหนูแนนจนร้อนใจ ไม่เคยเห็นเพื่อนสาวร่างเล็กผู้ร่าเริงและ

รักเพื่อนคนนี้ ต้องเสียใจฟูมฟายมากมายขนาดนี้มาก่อนเลย.....

เขาว่ากันว่า คนร่าเริงเวลาเศร้านั้น....น่าสงสารที่สุด

หนูแนนวิ่งร้องไห้หนีผ่านแยกไฟแดงไปจนไกลจากร้านพี่แอน

แต่ก็ไปต่อได้ไม่ไกลเท่าไหร่นัก หญิงสาวต้องหยุดยืนหอบจนตัวโย่นแล้วสะอื้นหนัก

“ฮือออออออออออ....เหนื่อยอ่ะ|||||||||โฮ~~~~~”

เพื่อนๆที่พากันวิ่งตามมาต่างเข้ามารุมล้อม เก้ๆกังๆปลอบไม่อยากเห็นเธอร้องไห้อย่างนี้

แต่คนเดียวที่ยังยืนนิ่ง.....คือผู้ชายคนที่ทำเธอร้องไห้

“เอ้าพี่ทิน!!! พี่จะเอาไงก็ว่ามา!”

เสียงเข้มจากเจ้าเพื่อนรุ่นน้องทั้งหลายร้องถามทำทินกรสะดุ้ง

หนูแนนก้มหน้าสะอื้นรีบส่ายหน้า เอามือปิดหูไว้เหมือนไม่อยากรับฟังความผิดหวัง

เธอรู้ดีแก่ใจมาตลอด ผู้หญิงอย่างเธอไม่ใช่แบบที่อีกฝ่ายต้องการ ไม่เฉียดเลยสักนิด

ทินกรยืนท้าวเอวถอนใจ “คือ||||||||||||| ไม่ต้องทำเสียง...ทำหน้าแบบนี้กันได้มั้ยวะ...เฮ้อ...”

เอามือเกาหัวคิดอยู่นาน..ก่อนค่อยๆเหล่มองสาวน้อยร่างเล็กที่วิ่งหนีเขามาทั้งน้ำตานองหน้า

แล้วขอร้องให้ทุกคนที่ล้อมตัวหนูแนนอยู่ช่วยถอยห่าง เพื่อเปิดช่องว่างให้เขาเดินเข้าไปหา

พูดกับหนูแนนใกล้ๆ

“หนูแนน..........พี่ไม่ได้เกลียดอะไรหนูแนนเลยนะ....แต่..”

“ฮึก!|||||||||| พี่ทิน!ฮือออออออไม่ต้องพูดแล้วววววโฮ!!!”

“ชอบพี่มากขนาดนี้เลยเหรอ...” เขาเช็ดน้ำตาบนหน้าสาวรุ่นน้องเบาๆ ลำบากใจ

“หนู.......ฮึกฮึก........รู้ว่าพี่ไม่ได้รักหนูฮืออออ หนูแนนขอโทษนะคะฮือออ”

“เฮ้อ.....หนูแนน ฟังพี่นะ....”

“ฮืออออค่ะ...ฮึกฮึก”

“คือพี่แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมหนูแนนต้องวิ่งหนีพี่ แล้วก็ร้องไห้ขนาดนี้ด้วย?”

“ฮือออยังจะถามอีก! ก็พี่ไม่รักหนู!”

“มันก็.........นะ......คือพี่ไม่เคยคิดกับหนูแนนแบบนี้มาก่อนเลย พี่ขอโทษนะ”

“โฮ!!!! หนูไม่อยากได้ยินแล้วพี่ทินบ้า!”

หนูแนนจะเดินหนีไปแต่ทินกรก็จับข้อมือเล็กๆนั้นไว้

“พี่ขอโทษนะที่ไม่เคยรู้ตัวเลยว่าถูกรักมากขนาดนี้ ขอบคุณนะหนูแนน..

พี่ไม่เคยคิดกับหนูแนนเกินไปกว่ารุ่นน้องที่น่ารักคนนึงเลยนะ เหมือนน้องสาว..”

“....ฮืออออ”

“แต่..............ต่อไปนี้พี่ว่า ..พี่คงต้องคิดใหม่แล้วล่ะ..”

ยิ้ม............................

ทินกรยิ้มอย่างที่คิดว่าหวานที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้แล้วให้หนูแนน หวังว่าจะเข้าใจ

ความหมายของเขาที่ต้องการจะบอกเธอ ขอโทษนะที่เขามันโง่เง่าหัวช้าอย่างนี้..

ที่ผ่านมาสาวน้อยน่ารักแสนร่าเริงคนนี้ทำให้เขารู้สึกดี ตลอดเวลาที่ได้อยู่ใกล้กัน

ไม่ว่าเมื่อไหร่ ทุกครั้ง เขาสามารถเป็นตัวของตัวเองได้อย่างสบายใจ... สนุกไปกับ

ความคิดซุกซนของเธอ หัวเราะให้กับอารมณ์ขันและความสดใส การมองโลกในแง่ดี

รอยยิ้มกว้างจริงใจที่ได้เห็นช่วยฉุดเขาขึ้นมาจากความเศร้า ความเหนื่อยล้าทั้งกายและใจ

ทุกๆครั้งที่ได้ใกล้ชิดกัน เขาเหมือนได้เติมพลังชีวิตในวันใหม่

ได้กำลังใจจากผู้หญิงที่แสนดี.. ดีมากพอแล้วในความคิดของเขา...หนูแนนน่ารัก..

แม้จะไม่ใช่ผู้หญิงในแบบที่เคยวาดฝันเอาไว้ ไม่ได้สวยหยาดเยิ้ม อ่อนหวาน เรียบร้อย

แต่ในชีวิตจริงถ้าได้คนดีๆแบบนี้มาอยู่เคียงข้าง แล้วเขายังจะฝันหาใครที่ไหนอื่นอีกทำไม

ก็แค่ไม่เคยคิดว่าเธอจะมองเขามากไปกว่าพี่ชาย จึงไม่เคยคิดนอกลู่นอกทางให้เกินเลย

อย่างมากก็ได้แต่นึกอิจฉาผู้ชายที่จะได้หัวใจของสาวน้อยคนนี้....คงโชคดีมาก

“พี่ทิน? หมายความว่าไงคะ!?” หนูแนนชะงักเลิกร้องหนัก ทำหน้างงแทนถามกลับ

“คือไม่ใช่ว่าเพราะพี่ไม่มีใครหรอกนะ แต่เอ่อก็คือ....พี่ก็ไม่มีใครจริงๆ...เอ่อแหะๆ...

แล้วพี่ก็รู้จักหนูแนนมาตั้งนานแล้ว...แล้วเอ่อ....พี่ว่าหนูแนนก็...น่ารักดีออกนะ....55/////////

นี่มันไม่เกี่ยวกับอะไรหรือใครทั้งนั้น ไม่ใช่เพราะพี่อยากรักษาน้ำใจใครด้วย เรื่องแบบนี้

มันฝืนกันไม่ได้หรอกหนูแนนก็รู้ใช่มั้ย อย่าคิดว่าพี่ไม่เต็มใจเพราะพี่ก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นไง

แต่พี่ก็เต็มใจที่จะลองคิดเรื่องของหนูแนนให้มันมากกว่าที่เคยดูนะ...อ่า55 ////คือเพราะงั้น

ไม่ต้องวิ่งหนีพี่แล้วนะครับ พี่เหนื่อย โดนไอ้พวกบ้านี่มันโหดใส่ด้วย...55555....”

“พี่ทินคะ ที่พี่ทินจะบอกแนน....จะบอกกับหนูแนนนี่มัน....”

“เอ่อ.....ครับ....ไงก็.........55เราสองคนลองมาคบกันดูดีมั้ย”

“หา!!!!///////...........พี่ทิน!!!”

“แหะ..//////”

“จริง!!!!!”

“อ่า....ครับ!”

“เฮ้ยพี่ทิน!!!!!!!/////พี่ทินขะขะขะข ขอหนูแนน!~”

“ก็...ถ้าหนูแนนจะไม่เลิกชอบคนอย่างพี่ก่อนนะ”

“ไม่ค่ะ! อึก! คือ//// ม หมายความว่า!! ไม่เลิกชอบแน่นอนค่ะ!!!

หนูตกลง! ตกลง........คะ....ค่า!!!!!!”

หนูแนนตอบอย่างไม่ต้องคิด ถึงจะมีคิดนิดนึงว่าเธอฝันไปรึเปล่าก็เถอะ

แต่คำตอบคือตกลงแน่นอน

นิกกี้แทบไม่อยากเชื่อสายตา แต่ที่เห็นคือหนูแนนกระโดดกอดคอทินกรด้วยความดีใจ

“เฮ้ย.......... เกมส์พลิกว่ะ!”

คราวนี้คนที่เหวอ เอ๋อ กลายเป็นเพื่อนๆทั้งหลายไป แต่แค่ไม่กี่อึดใจทุกคนก็เฮลั่น

ด้วยความดีใจเป็นที่สุด

ยัยแม่มดมันได้แฟนแล้วโว้ยยยยยยยยยย!

………………………

……………

…….

..

**************************

Create Date : 20 เมษายน 2557

Last Update : 20 เมษายน 2557 20:23:16 น.

0 comments

Counter : 660 Pageviews.