ฟิคyและเรื่องที่อยากจะเล่าให้ฟังของtsktonight.
ตอนที่ 76 เงื่อนไข...2 (yaoi)

***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านค่ะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^

(ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)









....... 

..

“อ้าว..........เพื่อนเหรอยู..?” พอเห็นกลุ่มคนที่มา บาสก็โล่งใจที่ไม่ใช่เพื่อนเขา

แต่ท่าทางน่าจะเป็นเพื่อนของยูมากกว่า เด็กผู้ชายสี่คนนั้นสวมชุดนักเรียนม.ปลาย

ปักชื่อย่อโรงเรียนเดียวกับยู สภาพเหมือนยังไม่มีใครกลับถึงบ้านก่อนมาที่นี่

“เฮ้ย!|||||||||| พี่! ออกมาทำไม! เข้าบ้านไปก่อนพี่! เข้าบ้านไปเลย!!!”

ท่าทางที่ตกใจของยู ทำเอาบาสเลิ่กลั่ก ..งง “เฮ้ยอะไรวะ? มีอะไร? ทำไม?”

ยูยังไม่ทันพูดอะไร เด็กหนุ่มสี่คนนั้นได้เห็นหน้าบาสก็พากันเฮลั่น

ร้องถามเป็นเสียงเดียวกันด้วยท่าทางตื่นเต้น “พี่บาสใช่มั้ยครับ!!!!”


“หือ?...เอ่อ..ใช่ครับ..” (เฮ้ยรู้ชื่อกูได้ไงวะ?)


“เย่!!!! ก๊ากกก5555เห็นแล้วโว้ย! เห็นแล้วววว!555!พี่บาสหวาดดีคร๊าบบ!”

ทุกคนพากันพูดแบบนี้..... เล่นเอาบาสเหวอ งงหนักก่อนจะสะดุ้งยกมือรับไหว้ทั้งสี่คน


“พี่บาสเข้าบ้านไปก่อนครับ!/////*// ไอ้พวกนี้มันบ้า พี่อย่าไปสนใจพวกมันเลย!”

ยูพูดหน้าเครียด พยายามดันหลังไล่ให้บาสกลับเข้าไปในบ้านเดี๋ยวนั้น

“เออๆ เพื่อนมาก็ชวนเข้ามาคุยกันข้างในก็ได้นี่หว่า ไม่ต้องไปยืนคุยกันข้างนอกหรอก

กูไม่ว่า ชวนไปกินข้าวด้วยกันก็ได้นะ เอามั้ย..?เดี๋ยวกูเลี้ยง..”


ทันทีที่เพื่อนๆของยูได้ยินที่บาสพูด ก็พากันหัวเราะชอบใจแล้วตะโกนบอก

“ขอบคุณคร้าบบบ พี่บาสใจดี๊ใจดี! ไอ้ยู! มึงนี่มันตอแหลจริงๆ ต้มพวกกูซะเปื่อย!”

“พี่บาส! พี่บาสคร้าบ!! บอกพวกผมหน่อยสิครับพี่! ทำไมหมู่นี้มันต้องรีบกลับบ้านเร็ว

ตลอดด้วยล่ะครับ!?มีอะไรที่บ้านพี่เหรอครับ!?”

“ เฮ้ยไอ้ยู! วันนี้ยิ่งแล้วใหญ่นะมึง! วิ่งหนีพวกกูที่โรงเรียนทำไมวะ!?”

“ช่าย!ช่าย!55555เชี่ยเอ๊ยอย่างกับโดนไล่ยิงก๊ากก55555”


ได้ยินอย่างนั้นยูยิ่งทำหน้าเครียดหนักกว่าเดิม หันไปตะคอก ไล่เพื่อนกลับท่าเดียว

“พวกมึงกลับไปกันได้แล้ว! กูไม่ให้เข้าบ้านเว้ย!/////*// ไปเลย! ไอ้พวกเวร!!!”

ยูเร่งดันหลังให้บาสรีบเดินเข้าไปข้างในเร็วๆ เลิกหยุดฟังเพื่อนๆเขาได้แล้ว

แต่บาสได้ยินเสียงพวกเด็กข้างนอกตะโกนบอกบ๊ายบายเขาอย่างครึกครื้น

จึงหันไปชะเง้อมอง.....เท่าที่ดูท่าทางยังไม่มีใครยอมขยับกลับไปไหนกันสักคน


“ไหงมึงไปไล่เพื่อนอย่างนั้นวะ? มีอะไรกันรึเปล่ายู?”

“เปล่าพี่!คือเอ่อ.../////*// พวกมันมาแกล้งผมอ่ะดิ! เดี๋ยวผมไปเคลียร์กะพวกมันก่อน

พี่บาสอย่าออกไปนะ!”

พาบาสกลับมาถึงครัวแล้วยูก็ทำท่าจะรีบออกไป

“ทำไมวะ? แกล้งมึง....แล้วเกี่ยวอะไรกะกู? ไม่เห็นแนะนำเพื่อนมึงให้กูรู้จักวะ

เอ๊ะ...แต่เมื่อกี้...เหมือนเพื่อนมึงรู้จักชื่อกูด้วย?” เพื่อนยูหน้าตาดีไม่ใช่เล่น

ถึงจะไม่ได้พิจารณาดูใกล้ๆให้ชัดๆ แต่แค่เห็นแว๊บแรกก็รู้แล้วว่ามีไอ้ที่เรียกว่า

โคตรหล่อขั้นเทพอยู่ในนั้นด้วย ....(เพื่อนมึงแม่งน่าคบว่ะ ...หึหึ)


“โอ๊ยไม่ต้องรู้จักพวกมันแหละดีแล้วพี่! ไอ้พวกบ้านั่นมันใช่คนปกติกันซะที่ไหน

พวกคนบ้ากันทั้งนั้นครับ!||||||||| แม่งบ้านพวกมันไม่มีใครอยู่แถวนี้สักคน

ดันเสนอหน้ามากันพร้อมเพรียง มาโผล่แถวหน้าบ้านเราได้ไง! อย่างนี้พวกมัน

ต้องจงใจสะกดรอยตามผมมาชัดๆ!! สั่งห้ามไว้แล้วเชียวว่าอย่าตามมาๆ!!

มันตามมาถูกได้ยังไงวะ!? (อุตส่าห์วิ่งหนีแม่งแล้วยัง..)”


ท่าทางยูดูฮึดฮัดไม่ค่อยพอใจ แต่บาสกลับขำท่าทางนั้น แล้วไหนจะที่เจ้าตัวคิด

ว่าถูกเพื่อนสะกดรอยตามมาถึงบ้านอีก

“555 เพื่อแกล้งมึงเนี่ยนะ!?5555 เพื่อนมึงนี่ตลกดีว่ะ พวกมันจะมาแกล้งอะไรมึงวะ?”

“อึก...../////// คือ.......เอ่อ..พ..พี่บาสไม่รู้เรื่องหรอก... เรื่องที่โรงเรียนน่ะครับ

ผมออกไปไล่ไอ้พวกนั้นก่อนนะ”

“เฮ้ยไม่เป็นไรหรอกยู! ให้เพื่อนเข้ามาก็ได้55 จะได้ครึกครื้นกันไง”

“ไม่เอา!.............. ผมจะอยู่กับพี่สองคนพอ!”

“หา..............///// เฮ้ย”

ยูเล่นพูดชัดเจนแบบนั้นแล้วเดินไป...ทำให้บาสรู้สึกแปลกๆขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

“….ม..แม่งงง ดูมันพูด..//////” ( มึงพูดไม่คิด... กูคิดนะเนี่ย )


ได้ยินเสียงเพื่อนๆของยูโวยวายเมื่อโดนไล่ให้กลับบ้าน บาสได้แต่ขำ

ไม่นานนักยูก็เดินกลับเข้ามา แต่เด็กหนุ่มก้มหน้าก้มตา...ดูผิดปกติเอามากๆ

“เฮ้ยยู! หน้ามึงทำไม!!...ฮะ....ฮ่าฮ่าฮ่า!!!!”

“ห๊ะ!?///////อะ..อะไรพี่!?”

“หน้ามึงอ่ะ! แดงแจ๋55555 ตลกว่ะ!”

“เฮ้ยยย////////…เหรอครับ...สะ..สงสัย...////// แหะๆ..แดดตอนเย็นมันแรงมั้งพี่”


ข้อแก้ตัวของยูฟังไม่ขึ้น บาสดูก็รู้แล้วว่าไอ้เด็กนี่มันกำลังเขินมากๆ.. แต่ไม่รู้

มีเรื่องอะไรทำให้มันเขินได้ขนาดนี้... บางทีคงโดนเพื่อนแกล้งอะไรมาแน่55


บาสยังยิ้มกริ่มคิด...โล่งอกไปที่เสียงกริ่งนั้นไม่ได้ดังขึ้นจากฝีมือเพื่อนๆของเขา...

เขาลืมนึกไป ถ้าเป็นไอ้พวกนั้น ……ไม่มีทางกดกริ่งหน้าประตูบ้านแน่

พวกมันไม่มีมารยาทขนาดนั้นหรอก||||||||

คงจะเดินดุ่มๆเข้าบ้านเขามากันหน้าตาเฉย...


“เหว้ยยยยย!!!! ฮะเฮ้ย! ฮะเฮ้ย! วะฮู้ว~~~~~!!!! ไอ่เชี่ยบาสสสสส!

แดกเหล้ากันโว้ยยยยย~~ก๊ากกก55555555”


...............แบบนี้แหละ||||||||||||||||||


บาสสะดุ้งเฮือก หันไปมองตามเสียงเรียกที่เขาไม่ได้คิดไปเอง.. แต่มันมีอยู่จริง!||||||||||

เสียงไอ้อาทดังนำมาก่อนใคร และตามมาด้วยเสียงร้องเพลงกวนบาทาปวดประสาท

ของไอ้นิกกี้ ตบท้ายด้วยเสียงหัวเราะแหลมสูงเหมือนสะใจอะไรนักหนาของไอ้วี


บาสตาเหลือก ตกใจจนพูดอะไรไม่ออก ลุกขึ้นยืนตัวแข็งแต่ในใจเขาสุดจะลนลาน

ทำอะไรไม่ถูกแล้วตอนนี้! ..ไอ้พวกห่านั่น!มันดันโผล่มากันจริงๆ!ฉิบหายของจริงล่ะ!!!

ไอ้พวกแขกไม่ได้รับเชิญทั้งหลาย มันพากันเดินเข้ามาในบ้านเขาแล้ว!!!


ยูออกอาการตกใจเล็กน้อย เมื่อได้ยินเสียงเพื่อนๆของบาสเข้ามาตะโกนเรียกถึงในบ้าน

แต่ยูก็เข้าใจว่าพวกคนที่มา คงคุ้นเคยกับบ้านนี้เป็นอย่างดี ตามคำบอกเล่าของพี่กิ่ง…

“พี่บาส.....เพื่อนพี่เหรอครับ..” นี่คงเป็นครั้งแรกที่เขาจะได้เห็นเพื่อนๆของบาส

เหมือนกับที่เมื่อครู่บาสเพิ่งได้เห็นเพื่อนๆของเขาเป็นครั้งแรกเหมือนกัน


บาสที่กำลังตกใจ ตั้งตัวไม่ติด กลับมาได้สติอีกครั้งก็คิดทำอะไรไม่ทันเสียแล้ว

จะวิ่งออกไปดักหน้าเจ้าพวกนั้นก็คงกันไม่อยู่ เพราะตอนนี้พวกมันทั้งสามตัว

เสนอหน้าสลอนกันเข้ามาถึงในครัวเป็นที่เรียบร้อย...|||||||||||


“อยู่นี่เอง!!! ก๊ากกก55555” วีชี้หัวเราะลั่นร้องทักทันทีที่โผล่หน้าเข้ามาเจอ

หน้าซีดๆของเพื่อน เห็นหน้าอึ้ง เหวอ เอ๋อแดกของบาสแล้วเจ้าสองหน่อที่เหลือ

ก็ตามเข้ามายืนกอดคอกันขำก๊าก ในมือวีมีถุงต้มแซบหมูกระดูกอ่อน น้ำตก

ยำลูกชิ้น ต้มยำกุ้ง หอยทอด แหนมทอด.. ในมืออาทมีน้ำแข็ง โซดา กระทิงดำ

ยาดองเหล้าฤทธิ์แรง มีทั้งเสือทั้งช้างม้าวัวควายกระทืบสาวน้อยแหลกคาเตียง

ในมือนิกกี้มีเบียร์ไทยครึ่งโหลกับเหล้านอกมีสียี่ห้อดีสองขวดใหญ่..

ทั้งสามวางของลงบนโต๊ะให้เต็มพรืด

อาทรีบบอกบาส “เฮ้ยพวกกูขนมาแค่นี้ก่อน ไม่พอเดี๋ยวค่อยจัดให้ใหม่

มึงไม่ต้องออกซักบาทไอ้บาส วันนี้พวกกูเลี้ยงเอ๊งงงง!5555”


เป็นทุกทีคงดีใจ แต่คราวนี้บาสกลับทำหน้าหงิก ที่กลืนน้ำลาย ไม่ใช่ว่าอยากกิน

เป็นเพราะเขาคิดหาทางออกไม่เจอ รู้ดีว่างานนี้พวกมันกะเอาให้เมาปลิ้น

ใช้ลิ้นเดินลากซากตัวเองกันไปข้าง... แต่ก่อนจะกลายร่างเขาคิดว่าพวกมันต้อง

มีเป้าหมายใหญ่ ถึงได้บุกมาที่บ้านเขาพร้อมอบายมุขครบมือพวกนี้


“เตรียมมาพร้อมเลยนะพวกมึง! -*- ใครบอกให้พวกมึงมาบ้านกูวะ!

กูบอกแล้วไงว่าไม่ต้องมา! ไม่ต้องมา!”

“แล้วมึงคิดว่าพวกกูจะเชื่อมึงมั้ยก๊ากกกฮะฮะฮะฮะ!!!!” นิกกี้พูดหัวเราะตัวแอ่น

น่าหมั่นไส้ นำให้วีกับอาทช่วยกันหัวเราะสีหน้ายุ่งยาก เหนื่อยใจของบาส

“กะ..ก กูไม่ว่างมานั่งแดกเหล้ากับพวกมึงหรอก! กลับไปเลย!!!”

เจ้าของบ้านเอ่ยปากไล่เพื่อนตัวเองออกมาชัดถ้อยชัดคำ ตีหน้ายักษ์ใส่

แม้พวกคนโดนไล่จะไม่รู้สึกรู้สา แต่คนที่นั่งเงียบอยู่นานได้ยินแล้วกลับรีบ

เอ่ยท้วงด้วยความเกรงใจ

“ม..ไม่เป็นไรหรอกพี่! พี่กินเหล้ากับเพื่อนไปเถอะครับ ผมรอได้...

ไว้ค่อยเล่นกันวันหลังก็ได้พี่..” ยูลุกยืน คิดว่ายกมือไหว้สวัสดีเพื่อนๆของบาสแล้ว

จะขอปลีกตัวไปเสีย พวกพี่ๆตั้งท่าตั้งวงกินเหล้ากันยกใหญ่ เขาเหมือนคนนอก

เลยพาให้รู้สึกเกร็งแปลกๆ


“เฮ้ย!!/// พวกมึงจะเล่นอะไรกันวะ!? อยู่กันแค่สองคนเงี้ยยยยะ55555”

วีรีบแซวทันที ทำสายตาล้อเลียนไปทางบาสให้สะดุ้งไล่ตบหัวเพื่อนให้หยุด||||||||

ก่อนรีบแก้ความเข้าใจผิด “พวกกูจะเล่นเกมส์กันโว้ย!/////*//มึงหุบปากเลยเชี่ยวี!”


นิกกี้หันมาจ้องหน้ายูที่ดูงง จนเด็กหนุ่มเลิ่กลั่กรู้สึกทำอะไรไม่ถูก||||||||

“...ยู........ใช่มั้ย?..”

หนุ่มตี๋ถามพอเป็นพิธี มองเจ้าเด็กหน้าตี๋ไม่แพ้ตัว เขาจำได้แม่นจากในรูป

“ครับ...” ยูพยักหน้า รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ที่เพื่อนของบาสรู้จักตน แต่ก็นึกขึ้นได้

ว่าบาสเคยบอกว่าจะเล่าเรื่องเขาให้เพื่อนๆฟัง ...เรื่องที่มีน้องชายคนใหม่..


“เฮ้ยยู!” นิกกี้เรียกซะเสียงดังจนเจ้าของชื่อถึงกับสะดุ้ง “ค..ครับ!!?”

“แดกเหล้ากัน!”

“หา!...อ..เอ่อจะ..จะดีเหรอครับพี่!!?” แหม่...เพิ่งเจอหน้าก็ชวนก๊งเลยเรอะ..

“มา! มา! คนกันเองเว้ย พวกกูเลี้ยงเอง ไม่เมาไม่เลิก!555 555 555 ”

ว่าแล้วนิกกี้ก็กอดคอยู พาออกไปจากครัวแบบไม่สนใจบาสที่ยังยืนอ้าปากเหวอ

วีกับอาทก็ช่วยกันขนของแถมยังสั่งบาส ให้ช่วยขนแก้วจานชามขึ้นห้องไปด้วย

ทั้งสามทำตัวตีเนียนราวกับสนิทสนมกับยูมานาน พูดคุยอย่างกันเอง แนะนำตัวเอง

แล้วตรงดิ่งไปห้องบาสโดยไม่รอเจ้าของห้องแต่อย่างใด


กูว่าแล้วไง! แผนเชี่ยๆของพวกมึง!..บาสหน้าหงิกอย่างรู้ทัน

พวกมันคิดจะมอมไอ้ยูจริงๆด้วย!|||||||||*|| เวรแล้วไง! ซวยแล้วไง! ทำไงดี|||||||||

บาสกุมขมับตัวเองประสาทแตกอยู่ราวสิบวินาที มองตามหลังพวกเพื่อนตัวแสบที่

หลอกล่อพายูเดินขึ้นไปชั้นบนด้วยความอึ้ง ก่อนจะรีบวิ่งตามขึ้นบันไดไป

ดักหน้าได้ทัน ตอนที่พวกนั้นถือวิสาสะเปิดประตูห้องของเขาพอดี


“นี่บ้านกูนะเว้ย! พวกมึงคิดจะถามกูสักคำบ้างม๊ายยยย!!!”

ยืนขวางหน้าตั้งท่าจะอ้าปากด่าต่อ แต่ไอ้พวกเพื่อนบ้ามันกลับยิ้มเจ้าเล่ห์

พากันอมยิ้มแบบไม่น่าไว้ใจให้เขาเห็นจนนึกกลัว||||||||||

นิกกี้แกล้งขมวดคิ้วตีหน้ายุ่ง แล้วทำเสียงไม่พอใจกวนๆใส่

“อย่าเรื่องมากน่าเชี่ยบาส! ขี้หวงนักนะมึงอ่ะ กลัวไอ้ยูมันโดนมอมเหล้ารึไงวะ..

... หึหึหึ พวกกูไม่ทำหรอกน่า! (พวกกูทำแน่!ก๊ากกกก) ”

นี่ไม่ใช่การแก้ตัว แต่เหมือนบอกให้รู้เป็นนัยๆ เป็นการยั่วให้โกรธมากกว่า..


บาสกัดฟันกรอด เขาจะปล่อยให้ไอ้สามตัวนี้อยู่ใกล้ยูไปมากกว่านี้ไม่ได้

“ยู! มึงห้ามกินเหล้านะ! กลับห้องมึงไปเลย!! ไม่ต้องมากินกับพวกกู!”


เสียงตะคอกของบาสทำเอายูสะดุ้ง หน้าเสีย รีบขยับตัวเบี่ยงออกไปยืนก้มหน้า

จ๋อยอยู่นอกกลุ่ม ..นิกกี้ วี และอาท เห็นแล้วต่างไม่พอใจบาส รุมกันต่อว่า

วีพูดขึ้นก่อน “สัดบาส! มึงอย่าให้มันมากไป น้องเขากลัวมึงหัวหดแล้วเนี่ย!”

อาทก็พูดตาม “เออไข่หดหมดแล้วมั้งเชี่ย!”

นิกกี้ก็ว่า “ กะอีแค่ให้มันแดกเหล้ากับพวกกู ทำไมวะ มึงมีปัญหาอะไรบาส!?”

บาสโดนเพื่อนว่า ก็รู้สึกตัว..เขาตะคอกยูแรงเกินไป หันไปเห็นมือที่กำแน่น

ของเด็กหนุ่มก็ยิ่งหน้าเสีย.. ยูเล่นก้มหน้าไม่ยอมมองเขาแล้วเอ่ยขอโทษเบาๆ..

“ผมขอโทษครับพี่... ผมไม่กินก็ได้..”

พูดเสร็จก็ก้าวเท้าอย่างไว เดินไปทางห้องตัวเอง

เพื่อนๆพากันส่งเสียงโห่ ด่าบาสเป็นจอมเผด็จการ

คนโดนต่อว่าจึงหาข้อแก้ตัว “ก็.. ก็ไอ้ยูมันยังไม่สิบแปดเลย ...มันยังเด็กอยู่เว้ย..”

วีก็เถียง “ไอ่สัดกูแดกตั้งแต่สิบขวบ ไม่เห็นเป็นเชี่ยไรเลย”

อาทกับนิกกี้รุมมองวีอย่างดูแคลน นิกกี้ว่า “โหเชี่ย..มึงแม่งเลวแต่เล็กแต่น้อย”


ยูที่ชะงักเพราะได้ยินข้อแก้ตัวของบาส..ถึงกับหันกลับไปมองคนพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจ

ขึ้นเสียงดังอย่างลืมตัว “ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะ! แค่นี้ทำไมพี่ต้องโกรธด้วย!

กะอีแค่เหล้า! ทำไมผมจะไม่เคยกิน!! ถ้าไม่อยากให้ผมยุ่งวุ่นวาย อยากอยู่กับเพื่อน

พี่ก็บอกกันดีๆสิครับ! ไม่ต้องไล่กันอย่างนี้ก็ได้!!”


ยูโกรธอย่างเห็นได้ชัด เล่นเอาบาสใจหาย.. เพื่อนๆที่ยืนด้านหลังเขาพากันส่ายหน้า

บ่นด้วยความเซ็ง…เอาแล้วไง.... |||||||||| ไม่มีใครตั้งใจอยากทำให้บาสกับยูทะเลาะกัน

นิกกี้ วี และอาทต่างทั้งสะกิดทั้งดัน ทั้งผลักทั้งถีบให้บาสขยับเข้าไปใกล้ยู


เห็นบาสทำหน้าลำบากใจ เหมือนอยากเอ่ยขอโทษแต่ยังอ้ำอึ้ง ยูก็ทำหน้าเศร้า

ก้มมองพื้นอีกครั้ง แล้วถอนใจก่อนหมุนตัวกลับไป เพื่อเข้าห้องตัวเอง

ตอนนั้นเอง.... บาสรีบผวาจับแขนเจ้าเด็กฟันเหล็กไว้

“ไม่ใช่นะยู! กูกลัวมึงเมาเฉยๆ ไม่ได้จะว่าอะไรมึงเลย อย่าโกรธกูสิ..”


“ฮิ้วววววววววว~!!! ง้อแฟนใหญ่เลยเว้ยยยย!!!55555555”

เสียงประสานของเจ้าสามหน่อที่คอยยืนเป็นแบ็คอัพ ทำเอาสองหนุ่มที่กำลังมองตากัน

สะดุ้งโหยง ผละจากกันทันที


“หา../////อ..เอ่อะ...แฟน?” ยูทำหน้าไม่ถูก

เพื่อนๆของบาสกำลังล้อเล่นกับเขาอยู่ใช่มั้ย!?


บาสเห็นยูเหวอก็รีบหันควับไปตะคอกด่า “หุบปากไปเลยพวกมึงอ่ะ!!!||||||||||*||”

ว่าแล้วก็ผลุนผลันผลักยูเข้าห้องไปด้วยกัน ปิดประตูใส่หน้านิกกี้ วี อาท

หนีเข้าห้องให้พวกเพื่อนต้องตามเคาะประตูกันแตกตื่น

“ไม่ยอมให้พวกกูอยู่ในเหตุการณ์ได้ไงฟะ!!!”

เสียงของพวกเพื่อนตัวแสบยังดังลอดประตูกั้น เข้าไปปั่นป่วนกวนประสาทบาส

ไม่หยุดหย่อน และทุกอย่างที่กำลังเกิดมันสร้างความแตกตื่นให้กับยูไม่แพ้กัน

“เมื่อกี้.....//// พ..พี่บาส...เพื่อนๆพี่เขาบอกว่าผมเป็น....เอ่อ..55

เพื่อนพี่ตลกกันทุกคนเลยเนอะ55”


บาสถอนใจพิงประตูที่โดนกระหน่ำเคาะ เสียงไอ้พวกเพื่อนบ้ากร่นด่าเขากันเซ็งแซ่

วีตะโกน
“ไอ่ฟาย! มึงเล่นหนีพวกกูไปจู๋จี๋กันสองคนข้างในอย่างนี้เลยเรอะ! มึงเลวมาก!”

นิกกี้นั้นเสียงยียวนกวนกว่าใครเพื่อน

“ไอ่เชี่ยบาสนี่มึงกล้าทิ้งเพื่อนที่แสนดีน่ารักตาดำๆอย่างพวกกูสามคนเอาไว้ได้ไงห๊ะ!

ออกมาเลยนะสาดดด~ เอาแฟนมึงออกมาแดกเหล้ากะพวกกูซะดีๆ!! ก๊ากก555!!!”

ส่วนอาทออกแนวตัดพ้อ

“ไอ่ห่าเอ๊ยกูหนักนะเนี่ย||||||||| จะให้ถือของไปถึงไหนวะ กูว่าปล่อยแม่ง

ให้พวกมันทำลูกกันสักยกสองยกแล้วกัน เฮ้ยพวกมึง กูว่าเราเข้าไปตั้งวงรอเห๊อะ

กูหิวแล้ว ...แล้วเอ้อ! ไอ่เชี่ยบาส! เคลียร์กะผัว! ดีๆนะมึง!!ก๊าก5555”


............... ดูเหมือนไอ้สามคนนั้นมันจะถอยทัพกลับเข้าห้องเขาไปแล้ว..

บาสร้อนหน้าไปหมด ไม่กล้าสู้หน้ายูได้แต่กุมหน้าตัวเอง เขาเป็นฝ่ายก้มหน้า

มองพื้นบ้างแล้วคราวนี้... แต่สุดท้ายก็ต้องยอมมองคนตรงหน้าจนได้ เมื่อถูกไล่ต้อน

ขอคำอธิบาย “ทำไมเพื่อนพี่เขาต้องพูดเหมือนเราสองคนเป็น....เอ่อ เป็น..อะไรกัน!?”


บาสถอนใจหนัก... เปลี่ยนจากกุมหน้าไปกุมขมับตัวเองแทน... หากว่าเขาโกหกยู

ว่าเพื่อนแค่ล้อเล่น ต้องการแกล้งเขาเท่านั้นมันก็คงฟังขึ้น ยูอาจไม่ติดใจ..แต่..

กับทางฝั่งไอ้พวกห่ามข้างนอกนั้นเล่า...เขารู้นิสัยเพื่อนดี วันนี้ยังไงพวกมันก็ไม่มีทาง

ยอมรามือไปแน่ ถ้ายังไม่ได้หลอกถามเรื่องของเขา จากปากยู...

คิดหนัก...เรื่องความรักที่เกิดระหว่างตัวเขากับเจ้าเด็กรุ่นน้องใต้ชายคาเดียวกัน

มันก็แค่เรื่องสมมุติ... ไอ้พวกตัวแสบสามตัวนั่นต้องจับได้แหงว่าเขาโกหก|||||||||||

คิดแล้วไม่มีทางเลือก ...ถ้าจะให้เนียน... ไอ้ยูต้องเล่นด้วยเท่านั้น!


“ยู! ช่วยกูหน่อยนะ! รับๆ สมอ้างไปก่อนได้มั้ยยู กูไหว้มึงล่ะ!!”

บาสทำท่าจะยกมือขึ้นไหว้ แต่ยูรีบเข้ามากุมมือหนุ่มรุ่นพี่ ยั้งเอาไว้ไม่ยอมให้ทำ

“พี่บาส! อย่าทำแบบนี้ครับ! นี่มันเรื่องอะไรกันพี่.. พวกพี่เล่นอะไรกันครับ!?”

“คือ..........กูผิด...กูรู้.......... มึงอย่ามองกูอย่างนั้นสิ..|||||||| ........คือแบบว่า..

เมื่อไม่นานมานี้กูดันไปบอกไอ้พวกนั้นว่า..... เอ่อ.......มึงอ่ะ!......มึงเป็นแฟนกู|||||||||”


“หา!!?//// ผมเนี่ยนะ! เป็นแฟนพี่!!! พี่พูดจริงรึเปล่า!!? แกล้งอำผมใช่มั้ย!?

พวกพี่ล้อเล่นกันเหรอ!?”

“กูพูดจริง.......|||||||||||||| โทษว่ะ..”

“ทำไม!? ..ตะแต่! แต่ผมเป็นผู้ชายนะ! ///////มัน..!!”

ยูชี้หน้าตัวเอง อ้าปากค้าง ไม่อยากเชื่อว่าบาสจะอ้างชื่อเขาแบบนี้

เพราะอะไรกัน!?


“ยู มึงอยากได้อะไรบอกกู เดี๋ยวกูจัดให้ แต่ช่วยให้กูรอดวันนี้ไปก่อนนะ!”

“..........พี่ครับ....เรื่องอย่างนี้มาหลอกกันเล่นได้ยังไงครับ”

หน้าตาจริงจังของยู ทำให้บาสใจเสีย อย่าบอกนะว่ามันโกรธที่เขาเอารางวัลมาล่ออีก

“ไอ้ยู! ก็กูจำเป็น!”

“เรื่องอะไรล่ะครับ...ถ้ามันจำเป็น งั้นผมขอรู้เหตุผลหน่อยได้มั้ย

ทำไมพี่ต้องโกหกเพื่อนไปแบบนั้น?”

“อึก........กูต้องเล่าด้วยเหรอ”

“ครับ........เอาตรงๆเลยนะ ผมไม่ชอบคนโกหก”

“น่านนน! |||||||||||....คือ.......”

บาสอึกอักไม่อยากเล่า เขาไม่อยากเล่าเรื่องน่าอายของตัวเอง


“เฮ้อ...........พี่บาส....อ้างชื่อผมไปแบบนี้เพื่อนๆพี่เขาจะคิดว่าพี่เป็นเกย์นะครับ..”

“อึก!...ก็ |||||||| เออ!”

“หือ...”

“เออ!!!...กูเป็น.....|||||||||พอใจยัง!...มึงอย่าไปบอกพ่อกูนะ ห้ามบอกน้ามึงด้วย!”

“.......อืมมม.........ได้ครับ...............ผมรับรองไม่มีวันบอกใคร... สาบาน...”

ยูทำท่าชูนิ้วสามนิ้วเหมือนสัญลักษณ์ลูกเสือ….แล้วยิ้ม..

“รู้อย่างนี้แล้วมึง.......ไม่เกลียดกูใช่มั้ย||||||||||”

ง่ายดายเกินไปรึเปล่านะ บาสอดแปลกใจไม่ได้

เขากังวล กำลังไปกันได้ดีแล้วเชียว ไม่อยากโดนเมิน โดนหลบหน้า

เขาไม่อยากโดนไอ้เด็กบ้านี่เกลียดขี้หน้าอีกแล้ว....


น่าแปลก...ที่เจ้าเด็กหัวตั้งยิ้มออก... ทั้งที่เขาเฉลยว่าตัวเองเป็นเกย์.. บาสยังอึกอัก

กระอักกระอ่วน ขณะที่ยูมีสีหน้าผิดกับตอนก่อนเข้ามาในห้องราวฟ้ากับเหว

.....ตอนนี้เด็กหนุ่มตรงหน้ากำลังยืนอมยิ้มแปลกๆ...


“ไม่เอาน่าพี่อย่าคิดมาก พี่บาสไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นหรอกครับ.......ผมสัญญา

รู้แค่เรา...” ยูทำมือป้องปากเขยิบเข้าไปกระซิบใกล้หูบาส “....เพราะผมก็เป็น//// ”


“ห๊า!?” คำสารภาพของอีกฝ่าย ทำเอาบาสร้องเสียงหลงอย่างตกใจ

“.....ย..ย...ยู! มึงเป็น! มึงก็เป็นเหรอวะ!!!? จริงดี๊!!.บ้าแล้ว!!! ”

ว่าอะไรนะนี่หูเขาฝาดไปรึเปล่า! ไอ้ยูก็เป็น! เป็นเกย์เหรอ!!?


“..//// กะอีแค่ชอบผู้ชายไม่เห็นจะแปลกเลยครับพี่..”

“แปลกดิ๊!!! มึงจะบ้ารึ!!! ชอบผู้ชายด้วยกันนะโว้ย ไม่ใด้ชอบตีกบ ตีเขียดนะเชี่ยยะ!”

“...เอ่อ..///// แหะ.....ไม่รู้สิครับ”

“ได้ไงวะกูดูไม่ออกเลย!”

“หึ...แต่ผมสงสัยพี่ ตั้งแต่ตอนที่พี่หอมแก้มผมแล้วล่ะ”

“เฮ้ย! ////*//ไอ้ห่านี่มึงยังจำได้อีก ไม่มีอะไรซะหน่อยกูแค่จะเอาไปหลอกไอ้พวกนั้นไง๊!”

“หึ...เอาเถอะครับ..แล้วทีนี้..........พี่บาสจะบอกผมได้รึยัง ทำไมผมต้องช่วยพี่ด้วย

มันจำเป็นตรงไหนกันครับ?”

“อู้ยยย||||||||||........เอ่อ...คือมัน...กู..แบบว่า..”


ด้วยเงื่อนไขที่ได้รับ ความเลยต้องแตกหลายซับหลายซ้อน

แล้วเงื่อนที่ซ่อนอยู่ก็ถูกจับมาคลายออก


บาสจำต้องยอมเล่าเรื่องคร่าวๆให้ยูฟัง ว่าที่เขาทำไปก็เพื่อช่วยให้เพื่อนไม่ผิดใจกับแฟน..

..เพื่อนคนที่เขาแอบรัก แต่มันดันไม่รักเขา เขาจึงจำเป็นต้องทำให้ตัวเองมีจุดยืน..


ฟังเรื่องที่บาสเล่าไป ยูก็พยักหน้าหงึกหงักตาม เข้าใจเจตนาของบาสแล้ว

..... นี่ไม่ใช่การเล่นสนุก ... ไม่ได้ตั้งใจจะไล่เขาออกนอกกลุ่ม

ไม่ได้เอาความรู้สึกของใครมาล้อเล่น ไม่ได้จงใจใช้เขาเป็นเครื่องมือ...แต่เพราะ

จำใจ..........ในเมื่อสถานการณ์มันบังคับและจำเป็นจริงๆ..... เขาก็ยอมเข้าใจ...


ยูยิ้มกว้างตาหยีให้คำตอบที่บาสพอใจยิ้มออกในที่สุด

“ตกลงครับ....ผมเห็นใจพี่นะ ถึงผมจะไม่ชอบการโกหก แต่ผมจะช่วยพี่..”

“จริงนะ!!!!///////// มึงแม่งเด็กดีไอ้ยู๊!55 กูจะให้มึงหมดเล้ย! อยากได้อะไรบอกกู!”

“จริงเหรอครับ..”

“เอ้อ! เอาดิ! ถ้ากูให้มึงไหว”

“อืมม....งั้นถือว่าพี่ติดผมไว้ก่อนแล้วกันนะ เดี๋ยววันหลังผมจะทวงคืนให้คุ้มเลย...(ยิ้ม)”

“...อึก..มึง......ชักทำตัวน่ากลัวแล้วนะไอ้ยู.. |||||||||| ”

“ว่าแต่แล้วพี่จะยอมให้ผมร่วมวงกับเพื่อนๆพี่รึเปล่า”

“อื้ม! ต้องให้มึงช่วยแหละ...แต่ห้ามเมานะ! ขืนเมาต้องโดนไอ้พวกบ้านั่นหลอก

ถามนู่นถามนี่ ความได้แตกกันพอดี!”

“หึ........ กลัวทำไมพี่บาส ผมไม่เมาหรอก”

“หนอยยย~ มึงจะคุยว่าคอแข็งงั้นสิ หน้าอย่างมึงเนี่ยนะ..”

“555เปล่าหรอกพี่..ไอ้ที่คอแข็งน่ะพวกเพื่อนผม ผมสองแก้วก็มึนแล้วพี่”

“รู้ตัวเองก็ดีแล้ว... เอ่อ..ไม่โกรธกูนะ...ที่กูตะคอกไล่มึงเข้าห้อง....ขอโทษว่ะ..ยู..”

“555ผมไม่โกรธแล้วครับ........ผมแค่ไม่ชอบให้พี่มองว่าผมเป็นแค่เด็ก..ผมโตแล้ว

จะขึ้นม.6 แล้ว ใกล้เข้ามหาลัยเหมือนพี่แล้ว.........ผมไม่เด็กตรงไหนเลยนะครับ..”


บาสเริ่มรู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก กับสายตาของยู เวลาที่พูดแล้วมองตาเขาด้วยแบบนี้////

“แล้วอีกอย่างผมแค่อยากเห็นเวลาที่พี่อยู่กับเพื่อนบ้างนี่ครับ..”

“หา.........//// มึงจะมาดูกูทำไมวะ ไอ้บ้า!”

“แหะ..เอาเป็นว่า ผมจะกินทุกอย่าง ยกเว้นเหล้าเบียร์...แลกกับยอมเป็นแฟนพี่ดีมั้ยครับ”

“ปะเป็น! เป็นแฟนกันปลอมๆนะเหรอ!///// เอ้อ!5555 ดีเนอะ55555”

(เฮ้ย!////พูดไม่คิดอีกแล้วนะมึง)


““หึหึ ..เดี๋ยวนี้พี่บาสพัฒนาขึ้นแล้วนะครับ//// ผมดีใจจัง”

“พูดอะไร?”

“ก็ที่พี่ขอโทษผม... เป็นห่วงผม...แล้วก็รู้จักสนใจความรู้สึกของผมแล้วไง..

ผมคงไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ยครับ...ว่าพี่..แคร์ผม...”

“....///////เอ๊ะ....เหรอ.......ง..งั้นมั้ง! เอ้อกูก็พัฒนาไง55 ไม่ดีรึไง555

แป้งเด็กแคร์กูก็ใช้บ่อยนะ555///”

เอ........เขาคิดไปเองหรือเปล่านะ ว่าบทสนทนามันชักทะแม่งๆชอบกล..

บาสเบือนสายตาทำทีมองรอบห้อง แล้วแอบเหล่มองหน้ายู...เด็กหนุ่มกำลังอมยิ้ม


“หึ....ดีครับ....พี่บาสใจดีแบบนี้................. ////ผมชอบ”

“ห๊ะ!///// ห๊ะ!/////// ช-อ-----บ!?”

“.............ผมชอบพี่.....”

“ห๊า!?///////”

“.............ที่ใจดีแบบนี้ครับ////”

“อ..อ๋อ~อื้มม55...ใจดงใจดีไร๊ กูเปล่าซะหน่อย55 ”

“จริงๆนะครับ!..ผมชอบพี่!////”

“ห๊า!!!?/////”

“.......เวลา..พูดดีๆกับผม”

“อ๋อ~~5555”

“ผมก็เลยชอบพี่////..”

“อึก//////////เฮ้ย.......”

“.....มากกว่าแต่ก่อนเยอะเลยครับ../////”


“อ๋อ!~เหรอ! ฮ่าฮ่าฮ่า!!!!”


(เชี่ยยยยย!!! มึงจะเว้นวรรคทำเปรตอะไรนักฟะ!//// กูคิด! ไอ่สัด!

/////////อ๊าคคคคค~~ ไอ้ห่า! ไอ้ยู!!!ไอ้หัวตั้ง!ไอ้ฟันเหล็ก! มึงไม่ต้องมายิ้มเล๊ย

มึงทำให้กูคิดนะเวรแล้วไง! กูตื่นเต้นว่ะ กูต้องทำไงวะเนี่ยยย!!!นี่กูไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ย!

.. มึง! มึง! มึง!..มึงจีบกูรึเปล่าวะ!!!!?)




………………

……….

…..





tsktonight…TBC.

***ก่อนอื่นขอโทษนะคะ งานวิเยอะจริงๆโอทีทุกวัน เพลียเหลือเกิน
แถมเมื่อสองวันก่อนยังป่วยซ้ำซ้อนซ่อนเงื่อนอีกค่ะ ลำไส้ติดเชื้ออีก เซ็งชีวิต
โอยปกติแล้ววิเป็นคนร่าเริงนะคะ แต่ไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่
ก็พยายามมองโลกในแง่ดีค่ะ........เอาล่ะค่ะ ห้ามพลาดตอนหน้าน้า~ คึคึ
แต่เดี๋ยวก่อนอัพตอนหน้าวิขอคั่นด้วยตอนพิเศษของยูกับบาสตามคำเรียกร้อง(ของใคร?)
ก่อนแล้วกันนะจ๊ะ^^ รักทุกคนที่ตามอ่านค่ะ จะพยายามไม่ให้นานมากมาย


ถึงคุณ yuji // ขอบคุณที่เป็นห่วงนะจ๊ะ^^ แต่ไม่สบายไปเรียบร้อยแล้วล่ะ55
ชื่อยู จริงๆรึเปล่าค่ะเนี่ย โหชื่อเหมือนน้องยู เด็กนายบาสเขาเลย555
ขอบคุณที่ชอบนะคะ ถ้าชอบเรื่องนี้ตอนจบอย่าลืมมาเม้นท์เป็นที่ระลึกกันนะคะ

ถึงคุณ pjang // ขอบคุณค่า^^ ได้กำลังใจแล้ว มีคนว่าพี่โอบใจร้ายกันใหญ่55
ตอนเกิดเรื่องเปา ไม่รู้มีใครคิดว่าเรื่องจะเกิดแบบนี้บ้างรึเปล่า(คนแต่งยังไม่คิดเลย)
วิแต่งเรื่องนี้แบบไม่คิดอะไรไว้ล่วงหน้ามากนักค่ะ ตัวเองเลยรู้สึกสนุกด้วย
มีตอนหลังๆนี้แหละที่แต่งคร่าวๆไว้จนจบแล้ว แต่ก็เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาบ้างสนุกดีค่ะ

ถึงคุณ อาณาจักรแห่งเรา // วิต้องเขียนต่ออยู่แล้วค่ะ^^ เป็นตอนพิเศษของเรื่องนี้
แบบว่านานๆที มาให้หายคิดถึง แต่ต้องแต่งเรื่องใหม่เป็นหลัก ใครเป็นแฟนเรื่องนี้
ไม่ต้องกังวลนะจ๊ะ โดยส่วนตัววิชอบตอนนี้นะคะมันแต่งแล้วตื่นเต้นดี 55

ถึงคุณ Kaey // ได้รับกำลังใจเรียบร้อยค่ะ^^ ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ให้หนุ่มๆด้วย
ส่วนข้อสงสัยเรื่องนายบาสนี่ ตอนนี้อ่านแล้วน่าจะรู้ได้ไม่ยากเลยนะคะว่าหวั่นไหวป่ะ
แล้ววิก็อยากบอกว่า ไม่ต้องแอบนะคะถ้าคิดถึงกัน บอกว่าคิดถึงดังๆเลยค่ะ55








Create Date : 15 กุมภาพันธ์ 2557
Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2557 20:16:14 น. 3 comments
Counter : 691 Pageviews.

 
อืม...พี่โอบใจร้ายมว่ากกกก
ส่วนยูนี่ชักจะยังไง ๆ แล้วนา ยูชอบทำให้ต้องจิกหมอนอยู่เรื่อยเลยอ่ะ


โดย: อาณาจักรแห่งเรา วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:22:06:58 น.  

 
เพลียกะพี่โอบ ตั้งสามเดือน เอสกะน้ำสู้ๆ นะคะ
แล้วถ้าพี่โอบรู้เรื่องของเทพพิชัยกะกรอีกคู่ จะสั่งให้เลิกกันอีกมั้ยคะเนี่ย
ส่วนยูก้อชอบพูด(หยอด)ให้บาสคิด(ลึก)เรื่อยเลยนะคะ 555

คุณวิรักษาสุขภาพด้วยนะคะ ^^


โดย: Kaey IP: 125.25.158.127 วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:22:19:59 น.  

 
ยูไม่ได้มีซัมติ้งกับยูนั้นนะ ชอบคู่ยูกับบาสมากๆ มีเพื่อนมาป่วนด้วย สนุกมากค่ะ ตามออ่านยุค่ะ


โดย: ัyuji IP: 49.230.91.248 วันที่: 4 สิงหาคม 2557 เวลา:13:13:30 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tsk.love
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [?]




เพื่อนกัน คนที่มีใจรักวายๆๆๆๆ
Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2557
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
232425262728 
 
15 กุมภาพันธ์ 2557
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add tsk.love's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.