บ่วงรักจอมมาเฟีย ตอน 1 เจ้าพ่อเหมืองจอมโหด/1 (ลงใหม่)

เกรเนดา สองปีก่อน

ในยามค่ำคืนผู้ชายคนหนึ่งเดินตรงไปยังอุโมงค์ซึ่งเก็บทองคำบริสุทธิ์ก่อนจะหยิบกุญแจออกมาที่ได้แอบใช้ดินน้ำมันก็อปมาจากยูเอลหัวหน้าคนงานในขณะที่อีกฝ่ายกำลังคุยโทรศัพท์โดยไม่ได้สนใจอะไร เขาเพิ่งจะมาสมัครงานที่นี่ได้ไม่นานแต่พอเห็นแผ่นทองที่ผ่านการสกัดแร่ทองคำบริสุทธิ์จากเหมืองใต้ดินก็ทำให้เกิดความโลภมาก ว่าถ้าตนเองมีทองคำสักหน่อยก็คงจะสบาย คิดการใหญ่ด้วยการขโมยหยิบไปสักนิดหน่อยคงไม่รู้หรอก เขาฉวยโอกาสในช่วยเวลาเดินกะของตนเอง

ระหว่างนั้นเพื่อนคนงานที่ยืนอยู่ด้วยกันก็ทำอาการหาวไม่หยุดด้วยความง่วงงุนจึงจับไปยังบ่าเพื่อนและบอกอย่างหวังดี

“ถ้ามึงง่วงก็ไปนอนสักงีบสิ”

“ก็ดีเหมือนกันอย่างนั้นกูไปงีบแป๊บนึงเดี๋ยวมามึงเฝ้าคนเดียวไปก่อนนะ” เพื่อนร่วมเหมืองบอกให้ได้ทราบเขาก็พยักหน้าตอบรับอย่างดี

“ไม่ต้องห่วงหรอก” หลังจากนั้นเพื่อนก็เดินไปงีบกับต้นไม้ที่อยู่ไม่ไกลจากห้องเก็บทองคำเท่าใดนัก

ผ่านไปสองชั่วโมงในช่วงดึกเขามองไปรอบกายว่าไม่มีใครที่ยืนอยู่กับตนเองก็รีบเดินไปยังห้องเก็บทองคำแท่งบริสุทธิ์และใช้กุญแจไขบานประตูไม้ที่ปิดไว้เพื่อเข้าไปยังด้านในมองเห็นตู้โลหะขนาดใหญ่ตั้งอยู่หลายตู้ก็เตรียมที่จะทำการเปิดเซฟที่ว่าในทันที่ โดยไม่รู้เลยว่าระบบตรวจจับเซ็นเซอร์ในยามค่ำคืนกำลังทำงานอยู่และเตรียมที่จะกดรหัสเปิดตู้ซึ่งตนเองแอบเห็นหัวหน้าคนงานกด โดยไม่รู้เลยว่าระบบภายในได้ส่งสัญญาณไปบอกให้ใครบางคนได้ทราบว่ามีการลักลอบเข้าในสถานที่ดังกล่าว

เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นปลุกให้ชายหนุ่มที่กำลังนอนหลับอย่างสบายอารมณ์ตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ มือใหญ่รีบเอื้อมมือไปยังโทรศัพท์ด้วยอาการเกียจคร้านอย่างมาก

“ใครตายรึไงกันวะ โทรมาดึกๆ อย่างนี้น่ะ” ก่อนจะพูดอย่างงัวเงียเขาไปในสาย” ฮัลโหล”

โดยเสียงของคนที่โทรหาก็คือเสียงของตนเอง “มีผู้บุกรุกที่ห้องเก็บทองคำ” นิโคไลจำเสียงของตนเองได้นั่นเพราะเขาเป็นคนสั่งการกับพนักงานเดินสายสัญญาณกันขโมยแบบไร้สาย โดยไม่ได้บอกให้ใครได้รู้แม้กระทั่งยูเอลหัวหน้าคนงานในเหมืองก็ไม่รับรู้ นั่นเพราะเขากลัวว่าจะมีคนปากโป้งพูดออกไปน่ะเอง

“บัดซบเอ๊ย เวรตะไลแล้ว”

ชายหนุ่มสบถออกมาด้วยความโมโหก่อนจะกระเด้งกายกำยำที่แสดงถึงความเป็นบุรุษอันทรงเสน่ห์ขึ้นมาจากเตียงนุ่มในทันที นัยน์ตาที่ดูงัวเงียเบิกกว้างขึ้นมาในพลัน มือกดคอมพิวเตอร์ซึ่งได้ต่อไว้ยังห้องเก็บทองคำบริสุทธิ์มองเห็นร่างหนึ่งอยู่ภายในนั้น นิโคไลที่อยู่ในลักษณะเกือบเปลือยเปล่า เหลือเพียงชุดชั้นในชิ้นล่างสีขาวเพียงตัวเดียวเท่านั้น เขาหยิบกางเกงยีนขึ้นมาสวมอย่างไม่รอช้าตามด้วยเสื้อกล้ามที่พอดีตัวสีขาว

นอกจากเสียงโทรศัพท์จะปลุกให้เขาตื่นแล้วยังปลุกเจ้าสแกทเตอร์สุนัขไซบีเรียนฮัสกี้ตัวใหญ่ที่นอนอยู่ข้างเตียงของชายหนุ่มให้ตื่นขึ้นมาด้วยเช่นกัน มันผงกหัวขึ้นมามองเจ้านายของตนเองด้วยความสงสัย ในขณะที่นิโคไลตรงไปยังมุมห้องและเปิดตู้หยิบปืนที่อยู่ในนั้นออกมา โดยตรงไปยังห้องเก็บทองคำแท่ง พบว่าไม่มียามเหลืออยู่ภายนอกเลยสักคนเดียว

เขามองไปยังบานประตูก็พบว่าแม่กุญแจภายนอกไม่ได้ล็อกไว้ จึงรีบเปิดบานประตูเข้าไปด้านในทันทีก่อนจะจัดการเปิดไฟที่อยู่ยังข้างผนังพบกับร่างหนึ่งพยายามที่จะหมุนรหัสเซฟ

“หยุดอยู่ตรงนั้นเลยถ้ามึงไม่อยากตายล่ะก็”

เพียงพูดเสร็จมือก็กดไกปืนเพื่อเตรียมเหนี่ยวอย่างเต็มที่ถ้าหากว่าอีกฝ่ายคิดที่จะสู้กับเขาโดยปลายกระบอกปืนเล็งไปยังร่างเบื้องหน้าอย่างไม่ละไปทางใด คนงานที่ยืนอยู่ด้านในหยุดชะงักในทันทีเพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะทราบว่าตนเองเข้ามาในนี้ เพียงหันมาเห็นใบหน้าเจ้าของปืนที่ข่มขู่ก็แสดงความตกใจอย่างมาก นั่นเพราะรับรู้ถึงความโหดเหี้ยมของเจ้าพ่อเหมืองทองคำดีว่าเป็นเช่นไร

เคยมีคนเตือนเขาว่าอย่าได้ทรยศหักหลังนายใหญ่อย่างเด็ดขาดสิงโตแคริบเบียนจอมโหดแห่งเหมืองทองคำบนเกาะเกรเนดาที่แม้ว่าหน้าตาจะเป็นดังเทพบุตรแต่เวลาร้ายก็คือซาตานผู้โหดเหี้ยมดีๆ น่ะเอง

“อย่ายิงผมนะครับนายใหญ่”

“มึงตามกูออกมาข้างนอกเร็วๆ” น้ำเสียงกร้าวสั่งออกมาลูกน้องที่แอบไปงีบหลับเดินกลับมาเห็นเจ้านายของตนเองก็ทำสีหน้าตกใจ

“นายใหญ่มาทำอะไรตรงนี้ครับ” เขาไม่ตอบแต่มือยกเล็งไปยังอีกฝ่ายอย่างไม่ไว้วางใจเช่นเดิมอีกฝ่ายเห็นเพื่อนคนงานในเหมืองเดินออกมาจากห้องเก็บแผ่นทองจึงถามด้วยความสงสัย “ มึงเข้าไปทำอะไรข้างในน่ะ”

“คือกูอยากรวยก็เลย...” น้ำเสียงตอบอย่างกระอึกกระอัก พูดยังไม่ทันจบดีเพื่อนร่วมเหมืองก็คาดเดาออกมาได้

“มึงจะเข้าไปขโมยทองอย่างนั้นเหรอ” อดรู้สึกกลัวแทนอีกฝ่ายยิ่งนักที่กล้าทำเรื่องนี้ขึ้นมา เขาเคยอยู่ที่เหมืองนี้มานานรับรู้ได้ดีทีเดียวว่าอีกฝ่ายจะจัดการเช่นไร

“ลากตัวมันไปที่กลางเหมืองเดี๋ยวนี้”

                “นายใหญ่ครับอย่าทำอะไรผมเลยนะครับผมจะไม่ทำอีกแล้วครับ” น้ำเสียงสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว

                “กูเคยเตือนมึงแล้วใช่ไหมว่าอยู่ที่นี่อย่าได้คิดเป็นขโมยหรือว่าทรยศนายใหญ่น่ะถ้ามึงยังอยากมีชีวิตอยู่นานๆ ทำไมมึงถึงไม่เชื่อกู” เพื่อนร่วมเหมืองเตือนด้วยความหวังดีระคนผิดหวังที่อีกฝ่ายขัดคำสั่ง

                “ผมสัญญาครับว่าผมจะไม่ทำอย่างนี้อีก ผมจะซื่อสัตย์กับนายใหญ่เพียงคนเดียวครับ” นัยน์ตาแสดงความหวาดกลัวพร้อมกับใบหน้าที่ซีดขาวราวกับกระดาษ

“ที่นี่มีโอกาสสำหรับคนเลวอย่างพวกมึงมากพอแล้ว พวกมึงออกมาจากคุกมีที่ไหนจ้างงานบ้าง กูอุตส่าห์ให้โอกาสพวกมึงทั้งหมดได้มีงานทำ ได้กลับตัวกลับใจแต่ยังไม่รู้สำนึกอีก ที่นี่ไม่มีโอกาสให้อาชญากรอย่างพวกมึงอีกหรอก กูเคยเตือนพวกมึงแล้วใช่ไหมว่าอย่าได้คิดทรยศคนอย่างกู เพราะจุดจบมันไม่สวยหรอก เอามันไปยิงทิ้งซะจะได้เป็นตัวอย่างให้พวกที่เหลือได้เห็นว่าอย่าได้คิดทรยศกูอีกอย่างเด็ดขาด”

เขาออกคำสั่งราวกับว่าคนงานในเหมืองเป็นเพียงสิ่งไร้ค่าที่ไม่มีอะไรน่าใยดีแม้สักนิด ยิงตายไปก็ไม่ต่างก็ยิงหมาข้างถนนทิ้งไปเท่านั้น เพียงได้ยินพวกคนงานในเหมืองก็เอาตัวของอีกฝ่ายไปทันทีตามคำสั่งของสิงโตแห่งเหมืองทองคำของเกรนาดา

“ปล่อยกู กูไม่ไป นายใหญ่ครับอย่าให้คนยิงผมเลยนะครับ ผมให้สัญญาว่าผมจะไม่กล้าทรยศอีกเด็ดขาด” คนงานที่เข้าไปขโมยทองคำบริสุทธิ์ดิ้นอย่างไม่ยอมโดยสลัดกายวิ่งมาเกาะขาของเจ้าพ่อเหมืองทองคำอย่างแนบแน่น

“มันไม่มีโอกาสสำหรับคนอย่างมึงแล้ว เอามันไปยิงทิ้งซะ แล้วขอบอกไว้เลยว่าที่นี่ให้โอกาสเริ่มต้นชีวิตใหม่สำหรับนักโทษขี้คุกอย่างพวกมึงแล้ว แต่ถ้าทรยศกูแม้แต่ครั้งเดียว โอกาสนั้นก็จะไม่มีอีก เพราะกูจะไม่เลี้ยงงูพิษไว้ในเหมืองอีกเด็ดขาด”

หลังจากพูดประโยคที่ว่าเสร็จเขาก็ยันอีกฝ่ายออกไปด้วยปลายเท้าโดยแรงอย่างโมโหยิ่งนัก พลั่ก! “เอามันไปยิงทิ้งซะ คนอย่างมันคงไม่มีทางที่จะกลับตัวหรอก จำไว้โอกาสมีให้แค่ครั้งเดียวเท่านั้น ในเมื่อกูเป็นคนให้โอกาสกับพวกมึงกูก็มีสิทธิ์เรียกโอกาสนั้นคืนได้ตลอดเวลาถ้าใครที่คิดไม่ซื่อกับกูล่ะก็ รีบเอามันไปยิงทิ้งเดี๋ยวนี้”

ขณะที่เอ่ยนัยน์ตาของเขาเป็นประกายกร้าวอย่างเหี้ยมเกรียม ร่างของคนงานในเหมืองถูกลากออกไปในยามดึกเพียงครู่เสียงปืนก็ดังก้องหลายนัดภายในเหมือง ปัง!...

ณ รัฐฟลอริด้า

ภายใน AJ รีสอร์ท เป็นธุรกิจของตระกูล Ajenna ซึ่งได้รับการตกแต่งอย่างดีในสไตล์ยุโรป รีสอร์ทดังกล่าวติดอยู่กับฟลอริด้าซิตี้ หญิงสาววงหน้าเรียวนัยน์ตากลมโตประดับด้วยขนตางอนงามทอประกายสีเขียวอย่างน่ามองราวกับอัญมณีมรกต ปล่อยเส้นผมที่เหยียดตรงระลงมายังบ่าเล็ก โดยทิ้งกายลงไปนอนยังเตียงกว้างภายในห้องนอนของเพื่อนสนิทอย่างสบายอารมณ์ยิ่งนัก

กายระหงนอนกลิ้งไปมาด้วยวงหน้าที่เกลื่อนไปด้วยรอยยิ้ม เธอมีอิสระจะไปไหนมาไหนก็ได้นั่นเพราะว่าไม่ต้องทำงานประจำเหมือนคนอื่นเขา เนื่องจากฐานะที่บ้านรวยอยู่แล้วเธออยู่ในชุดสายเดี่ยวสวมทับด้วยเสื้อยืดเพียงครึ่งตัว อวดเอวระหงกับหน้าท้องที่แบนราบเข้ากันกับกางเกงยีนลุ่ยขาสั้นเผยให้เห็นสะโพกได้รูปสวย กับขาเพรียวอวดผิวที่ดูนวลเนียนน่าสัมผัสไปหมดทั้งร่าง

หญิงสาวมีชื่อว่าลาธีน่า ดิ มาโกร์ เป็นน้องสาวคนเล็กของมาเฟียแห่งทัสคานี มีพี่น้องสี่คน พี่คนโตชื่ออัลเฟโด้เป็นดอนใหญ่ของตระกูล ดิ มาโกร์ อายุ 33  ปี ที่แม้ว่าจะไม่ได้เป็นมาเฟียเหมือนคุณปู่กับคุณพ่อแล้ว แต่ก็ยังปกครองลูกน้องมาเฟียเก่าอยู่โดยเปลี่ยนจากจับปืนมาจับธุรกิจแทนเมื่อหลายปีก่อน จนบัดนี้ธุรกิจในมือหลายอย่างก็เจริญก้าวหน้าไปอย่างมากมาย

พี่คนโตของเธอทำธุรกิจเกี่ยวกับสัมปทานทั่วโลก ส่วนพี่ชายคนที่สองชื่อ จิโอวานนี่ อายุ 30 ปีเป็นเจ้าของโรงพยาบาลดิมาโกร์ และพี่ชายคนที่สามชื่อ วาเลนติโน่ ดิ มาโกร์ อายุ 27  ปี เป็นเจ้าของไร่และไวน์องุ่น ดิ มาโกร์ ทั้งสามยังโสดและไม่ได้แต่งงาน ส่วนเธอก็เรียนจบที่มหาวิทยาลัยรัฐมิชิแกน ดาเรน อเจนน่า เพื่อนสาวที่นั่งอยู่ไม่ไกลถามด้วยความสงสัยเกี่ยวกับชายหนุ่มที่เข้ามาสนิทสนมอย่างมากมาย 

+++++++++++++
เอาดอกไม้สวยๆ มามอบให้กับคนอ่านค่ะ ขอให้มีความสุขกับนิยายนะคะ ทุกคน ^ ____ ^

ขอบคุณมากค่ะสำหรับกำลังใจที่มอบให้กับข้าวค่ะ ชุดบ่วงรักเป็นเรื่องของน้องสาวมาเฟียในเล่มสุดท้าย ที่ทุกคนอยากรู้ว่าไปทำอะไรทำไมพระเอกต้องเกลียดมากขนาดนี้ จนถึงกับจะฆ่าให้ตายทีเดียว

ชุดกับดักรักมาเฟีย ถ้าจะให้สนุกต้องอ่านตั้งแต่เล่มแรกค่ะ เพราะว่าจะมีเหตุการณ์เกี่ยวพันกันหมด ใครต้องการอ่านนิยายชุดนี้ สั่งซื้อกับข้าวได้นะคะ จุ๊บๆ ไปละค่ะแล้วเจอกันวันจันทร์นะคะทุกคน 

Create Date : 15 พฤศจิกายน 2556		5 comments
Last Update : 10 มกราคม 2557 9:59:35 น.
Counter : 3779 Pageviews.
Share Tweet