อ่า..ใจจริงอยากจะอัพเรื่องในค่ายให้หมดก่อน ค่อยมาอัพไดปกติ แต่นะ ทนไม่ไหวแล้ว อัพได้ปกติก่อนดีกว่า มีเรื่องเล่ามันส์ๆเยอะเลยคับ

เริ่มจากวันอาทิตย์ที่ 3 ทิพเดินทางไป Heathrow Airport ไปเจอว่า ทางบริษัทที่ทิพซื้อตั๋ว เค้าออกตั๋วมาให้บินวันที่ 4 แต่ในข้อมูลการบินที่เค้าปริ้นแยกมาบอกว่าบินวันที่ 3

โอ้โนว...............

อยากกลับบ้านง่ะ เลยยอมเสียตังค์ £100 เพื่อเปลี่ยนวันบิน เสียดายตังค์สุดๆ แต่ก็ได้คะแนนเห็นใจมาเยอะ เค้าเลยยอมให้น้ำหนักเกินได้ คือ ทิพได้น้ำหนักแค่ 30 กิโล แต่น้ำหนักของทั้งหมดที่ทิพขนไปเนี่ย 45 กิโลค่ะ แล้วเค้าก็ให้นะ ได้คะแนนสงสารมาเยอะมากอ่ะ อิอิ

อะไรๆก็ผ่านไปได้ด้วยดี ทิพเข้าไปในส่วนดิวตี้ฟรี โอ๊ะโอ๋ เจอฟูจังด้วย เอ่อ คือ ฟูจังเนี่ย เป็นเพื่อนที่รร.เก่าทิพนะคะ เค้าไปเรียนที่อังกฤษตั้งแต่ม.4 แล้วล่ะ แต่อยู่กันคนล่ะเมือง ดีใจ๊ดีใจได้เพื่อนร่วมเดินทาง ทีนี้เลยอารมณ์ดีพอจะตีซี้พี่แอร์ซะ พี่เค้าใจดีมากเลยล่ะ ดีใจที่ได้บินไฟลท์นั้นมากๆ ดูหนังฟังเพลง นั่งเล่น su doku จนหลับไป ตื่นมาซักประมาณตี 3 ได้ เอ๊ะ!! ทำไมเครื่องมันโคลงเคลงแปลกๆ ยังไม่ทันได้ถามใคร สัญญาณรัดเข็มขัดก็ปรากฏขึ้นทันที ตามด้วยเสียงกับตันที่ประกาศว่า

"ขณะนี้ สภาพอากาศภายนอกแปรปรวน ขอให้ผู้โดยสารทุกท่าน กรุณานั่งอยู่กับที่และรัดเข็มขัดด้วยครับ"

ผ่านไป 3 นาที วูบ กรี๊ดดดดดดดดดดดดด เครื่องบินจะตกมั๊ย พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ พระเจ้า ช่วยลูกด้วย!!!!!!!! ขอทิพกลับบ้านไปหาพ่อหาแม่ก่อนเถอะน๊า

ไม่รู้ว่าเพราะพระเจ้าเห็นใจ หรือดวงทุกคนยังไม่ถึงฆาต เพราะเครื่องมันวูบไปแค่ครั้งเดียวเท่านั้น แต่เล่นเอากรี๊ดลั่นลำเลยอ่ะ เหตุการณ์สยองขวัญผ่านไป

เครื่องลงจอดเวลา 5:36 am เช้าจริงๆ รอดแล้ว จะได้กลับบ้าน สวัสดีค่ะ เมืองไทย

แต่พอลงมาถึงสนามบิน ทำไมทางสนามบินเค้าถอดโทรศัพท์โทรฟรีออกแล้วล่ะ แล้วทิพจะโทรหาพ่อแม่ไงดี อ่ะ ยืมตังค์เพื่อน 5 บาท หยอดตู้โทร โทรครั้งแรกไม่ติด ก็พอดีมีผู้หญิงคนนึงหันมาถามว่าโทรติดมั๊ย เพราะเค้าโทรอีกเครื่องไม่ติด ทิพก็วางหูลง รอรับเงินคืน จะลองโทรใหม่ อ่ะอ้าว ไหงเหรียญที่คืนมาเป็นเหรียญบาทล่ะนี่ เอาวะ เดี๋ยวหยอดลงไปคงได้เหรียญห้าคืน ผลปรากฎว่า มันกินตังค์ไปหมดเลย ไอ้โทรศัพท์เฮงซวย ผู้หญิงคนนั้นเค้าเลยซวยไป เจอทิพบ่นใส่ยาวเหยียด ขณะที่บ่นก็มีตำรวจเดินผ่านมา เค้าก็มาเมียงๆมองๆ ไม่กล้าเข้ามาหา สงสัยกลัวโดนด่า ซักพักก็โฉบหนีไป บ้านเราเมืองเราทำไมเป็นแบบนี้หนอ เครื่องโทรศัพท์ติดตั้งไว้กินเงินชาวบ้านตาดำๆ ตำรวจบางคนก็ไม่ช่วยบรรเทาทุกข์สุขของประชาชนเลย

กลับถึงบ้านประมาณ 7 โมงเช้า แวะไปซื้อหมูย่างกะข้าวเหนียว แล้วก็ปาท่องโก๋และปาตาโบ๋ มาทาน อร่อยที่ซู๊ด รีบโทรไปรายงานตัวกับป้าที่รักทั้งสองว่ากลับมาถึงโดยปลอดภัย ได้คำตอบว่า "เที่ยงนี้จะมารับไปกินปู"

โอ้สวรรค์ทรงโปรด ทิพมีบุญได้กินปูตั้งแต่วันแรกที่มาถึงเลย ให้ทายว่าทิพไปกินปูถึงไหนกัน ตอบได้ให้รางวัลเป็นจุ๊บหนึ่งที อิอิอิอิ

กว่าจะได้ทานปูนี่ บ่ายสองกว่านะคะ หิวสุดใจเลย กินปูม้าตัวเท่ามือไป 3 ตัว เนื้อแน่น หวาน อร่อยอย่าบอกใคร สมกับที่อุตส่าห์ถ่อไปกิน กลับมาถึงบ้านด้วยความอ่อนเพลีย ก็ทิพยังไม่ได้พักเลยนี่นะ ตอนเย็นก็ไปทานโจ๊กหมูเจ้าอร่อยที่ สุขุมวิทซอย 38 อร่อยมากค่ะ แล้วจะไปทานอีกนะคะน้า

หมดไปสำหรับวันแรก วันรุ่งขึ้นทิพก็ไปเยี่ยมคุณยายที่โรงพยาบาล ท่านเป็นปอดบวมค่ะ ไปถึงเล่นเอาทิพตกใจ ก็แหม ก่อนทิพไปอังกฤษ อาม่าคงมีเนื้อหนังสมบูรณ์อยู่เลย ไหงกลับมาคราวนี้เหลือแต่หนังไม่มีเนื้อเล่าคะ

เยี่ยมอาม่าเสร็จ ก็แวบเข้าไปที่โรงเรียนเก่า ไปหาครูเจ แม่จ๋าของทิพ นั่งคุยกันนานมาก พอดีทิพเหลือบไปเห็นครูจิ (ครูผู้ช่วยผู้บริหาร) เลยขอตัวจากแม่จ๋าไปหาครูจิ เอาของไปให้ พูดคุยนิดหน่อย และขออนุญาตเข้าไปหาอาจารย์ท่านอื่นในบริเวณตึกเรียน คนแรกที่ทิพนึกถึงก็ครูยิ้ม อาจารย์ฝ่ายปกครองที่ทิพไม่มีโอกาสได้เรียนด้วย ไม่เคยคุยกันเกิน 5 นาที แต่วันนั้นมาแปลก นั่งคุยกันเป็นชั่วโมง ตั้งแต่เรื่องเรียนยันการเมือง ไม่รู้เหมือนกันว่าคุยไปได้ยังไง แล้วก็ลาครูไปหาเพื่อนๆที่รักทั้งหลาย เพื่อนจ๋าชั้นรักพวกแก จะพยามไม่ชวนเที่ยวนะ จะได้อ่านหนังสือเตรียมเอนท์ได้เต็มที่ แว่บไปหาน้องๆที่น่ารักที่วงโยฯ ก็เจอะเหตุการ์ที่ไม่น่าพิศมัย (อ้อวันนั้นเอาเค้กเข้าไปให้พ่อครูด้วยนะ แต่ดันไม่อยู่ซะนี่ เลยไปฝากไว้ห้องพักครูซะเลย) แต่ก็ยังผ่านไปได้ด้วยดี ตอนเย็นออกไปนั่งทานขนมกับกี้ที่สหกรณ์ (ขอบอก ครูยิ้มบอกให้เข้าไปหาเพื่อนวันที่เพื่อนๆไปสหกรณ์ด้วยนะ ใจดีจัง) แล้วก็กลับบ้าน เป็นอีกวันที่มีความสุข ถึงแม้จะเหนื่อยไปหน่อยก็เถอะ

วันพุธ ทิพตื่นสายนิดๆ เอากระเป๋าแฮร์รอดที่พี่อ้อมฝากซื้อไปให้พี่เค้าที่มาบุญครอง รอนานมากค่ะ แต่ไม่เป็นไร ทิพรอได้ แค่มีนัดกะพี่ยศต่อแค่นั้นเอง ยังไงพี่ชายก็ต้องรอนี่เนอะ ไม่รอก็ไม่ได้เจอกันอีก ไปเดินเล่น ทานข้าวกับพี่ยศที่ S&P สั่งอาหารไป 3 อย่าง คือ ไก่ผัดเม็ดมะม่วง แกงเขียวหวานไก่ แล้วก็ปลาสามรส ราคา 625 บาท จะไม่ขอกลับไปกินอีกแล้ว แพงมากเกินไปรับไม่ได้ จากนั้นก็แยกกับพี่ยศ ทิพเข้าไปหาครูที่รร.อีกครั้งหนึ่ง นั่งคุยกับครูสุ(ครูประจำชั้นตอนม.4) ไปชั่วโมงนึง ไปนั่งคุยกะครูโก๊ะแล้วก็ครูโม๊ดา อีกชั่วโมง สรุปกว่าจะได้โผล่ไปหาน้องก็ จะหกโมงเย็นแล้ว ไปเจอเหตุการณ์ไม่น่าพิศมัยอีกแล้ว ทำให้ทิพต้องนั่งปลอบน้องสาวที่ร้องไห้ เกลียดจริง คนที่ทำให้คนที่ทิพรักทั้งหลายร้องไห้เนี่ย มีโอกาสจะเอาคืนให้สาสมเลย เอาเถอะ ผ่านไปแล้ว วันนี้ได้ฤกษ์เอาของขวัญและการ์ดให้พ่อครูเสียที ขอให้พ่อครูอยู่กับพวกเราไปนานๆ ผ่านมรสุมที่คนอื่นสร้างมากดดันให้ได้นะคะ

เย็นวันนั้น ทิพไปนั่งกินอาหารอินเดียแถวบ้านกับพ่อและพี่สาว อร่อยๆ แม้จะเผ็ดไปนิดสำหรับทิพ แต่ชอบมากเลยล่ะ มีโอกาสจะไปทานอีกนะคะน้า

วันพฤหัสบดี ทิพไปเมืองชลกับแม่ เอาของฝากไปให้ป้าที่นู่น ไปชมเมือง ผ่านถนนสายใหม่ด้วยนะ สวยดี ตอนเย็นพระอาทิตย์ตก โรแมนติกสุดๆเลยล่ะ แล้วก็ไปหาพี่จารุ พี่คนที่ 3 ของตระกูล กับภรรยาพี่เค้าที่ร้าน แหมกำลังเลอะกันเชียว หึหึ ไว้ค่อยคุยกันนะคะ พี่ชาย ป้าทิพพาไปทานอาหารเย็นที่ร้าน อ.อูม ก็ถือว่าอาหารโอเค แต่ปลาทอดเค้าไม่กรอบเลยอ่ะ แต่ที่อร่อยเนี่ย คือ ลูกตาลอ่อนลอยแก้ว อร่อยมาก ซื้อกลับบ้านมาด้วยตั้ง 4 กล่อง อิอิ (เห็นแก่กินสุดๆ) กลับมาบ้านเหนื่อยจัด มารับรู้เรื่องราวเลวร้านยเกิดขึ้นในวงจากน้องสาว เลยได้ไดอันเก่าที่ด่าแหลกไป เหนื่อยจริงๆวันนั้น

วันศุกร์ ทิพว่างค่ะ ไม่มีนัดอะไร กับใครที่ไหน ตอนแรกว่าจะนัดพี่ยศออกไปดูหนังเป็นเพื่อน แต่พี่ชายบินกลับสิงคโปร์วันนี้ง่ะ อดเลย (มาบอกว่าบินสายๆ ที่ไหนได้ บินบ่ายคับ) ทิพเลยตัดสินใจโผล่ไปที่ร้านตัดผมเจ้าประจำ ร้าน fantasia ที่อนุเสาวรีย์ พี่กบ ช่างของทิพ คิวเต็มตลอดวัน ก็อดไปตามระเบียบ ก็เอาวะ ไปงานหนังสือเด็กดีกว่า ถึงจะนัดพี่ๆไว้วันอาทิตย์ แต่วันเดียวทิพคงซื้อไม่ครบที่ต้องการ เลยไปวันนั้นก่อนเลย เดินไปรอบๆ โอ๊ะอันนั้นน่าซื้อ อันนี้น่าเล่น เดินซักพักเลยคิดถึงหลาน รีบจัดแจงโทรหาพี่สาวบอกให้มาดูงานเลย แล้วทิพก็ไปที่บูธแจ่มใส เจอพี่ญูขายของอยู่ที่บูธ พี่ชายคับ เรียกไม่หันเลย จนพี่ผู้หญิงคนนึงเค้าหันไปเรียกให้ถึงหันมาทำหน้าเอ๋อๆใส่ จำกันไม่ได้อีก อ่ะ ไม่ว่ากัน ไหนๆก็เจอกันครั้งแรก แค่แอบงอนเล็กๆเท่านั้นเองล่ะ วันนี้ทิพซื้อหนังสือมา 11 เล่ม หนักจริงๆเลยอ่ะ หมดไปสองพัน เสียดายตังค์จริงๆ ตอนบ่ายๆแพรวกับควีนตามมาเจอกันที่งาน ก็เดินคุยเดินเล่น ไประบายสีมาด้วยนะ ตัวท ทหารอ่ะ เขินสุดๆ ไม่คิดว่าตัวเองจะบ้าขนาดนี้ ทิพถ่ายรูปมาด้วยแต่โหลดลงเครื่องไม่ได้ เศร้าจริงๆ พาเพื่อนๆไปหาพี่ชายที่บูธ แล้วก็แยกกับควีน ไปสยามกับแพรว แถมโทรชวนแป้น เพื่อนที่เรียนอยู่มหิดลดุริยางคศิลป์ไปนั่งท่านข้าวกันที่ร้าน"บ้านคุณแม่"ด้วย ได้ทานยำปลาดุกฟู ห่อหมกทะเล-มะพร้าวอ่อน ต้มข่าไก่ อิ่มอร่อยจริงๆเลย แล้วยังไปทานขนมต่อที่ร้านวานิลลาฯด้วยนะ อิ่มจนท้องจะแตกตายเลย รีบกลับบ้านอาบน้ำอาบท่า มานั่งอ่านนิยายที่ซื้อมา ทิพเริ่มจากเรื่องเดอะ คิสฯของป้าหนอนเลยนะคะ ถึงแม้อายุจะไม่ถึงเกณฑ์ที่ป้าตั้ง แต่ทิพก็อ่านไปแล้วอ่ะค่ะ อิอิอิอิอิ

วันเสาร์ นายตี้โทรมาตามให้พาไป GMM เพื่อนชั้น ไมมันไม่รู้ว่าตึกแกรมมี่อยู่ไหนนะ พาไปก็ได้ฟะ คือเค้าจะไปเปลี่ยนหนังสือไง ปรากฎว่า สนพ.ปิดค่ะ ไปเก้อเลย นี่เดินไปตั้งไกล เลยเดินกลับมานั่งกินแมค คุยกันไปเรื่อย จนเที่ยงกว่ากลับบ้านไปหาพี่ฝน เพื่อออกไปฟังอบรมของ Artistry คือเค้าสอนนวดหน้าด้วยนะ ทิพก็ไปนวดให้พี่สาว สบายไปเลย ทิพนี่ดิ เมื่อยง่ะ นั่งนวดตั้ง 15 นาที ต้องก้มนวด เพราะเค้านอนบนพื้น ผลออกมาภูมิใจสุดๆ ครูบอกว่าท่าสวยมาก พี่สาวบอกว่า นวดสบายมาก เป็นปลื้มคับ แล้วก็ได้เรียนรู้การแต่งหน้า ลองแต่งให้พี่สาว ออกมา สวยซะ ตะลึงเลย แอบมีคนชม บอกว่า ถ้าทิพไม่มีสิว จะน่ารักกว่าพี่สาว รักคนที่พูดจริงๆเลย อิอิอิ กลับมาบ้านนั่งแชทกับป้าหนอนในเวปชมรมซักพัก ก็มีน้องในชมรมมาทัก ทิพก็คุยด้วยปกติ คือนี่เป็นครั้งแรกที่คุยกับน้องเค้า น้องบอกว่าอ่อนกว่าทิพ 2-3 ปี แต่คุยกะทิพยังกะเป็นเพื่อนกัน ใช้คำพูดลามปามสุดๆ ตลอดเวลาเลยนะ ทิพเลยทนไม่ได้ บล็อคไปเลย แต่ที่ไหนได้ โดนพี่โยลากเข้าห้องรวมไปเจอซะงั้น หนีแทบไม่ทัน คือทิพก็ไม่อยากทำร้ายจิตใจเค้านะ แต่ทิพเองก็ไม่อยากทำร้ายจิตใจตัวเองเหมือนกันอ่ะ แล้วยังพี่ๆคนอื่นๆในห้องรวมอีก ทิพเลยโทรหายูจังฝากบอกทุกคนว่าทิพหนีน้องเค้า ขอโทษที่ไม่ได้คุยกัน คุยกันไปคุยกันมา เวลาผ่านไปเร็วจริง สรุปว่า ทิพคุยกับยูจังไป 1 ชั่วโมง 44 นาที ด้วยมือถือ โอย อยากร้องไห้ คุยก็มันส์ดีหรอก แต่ตังค์จะหมดเอานี่สิ

วันอาทิตย์ วันที่รอคอยค่ะ แต่เพราะคุยกับยูจังจนตีสอง แถมยังนั่งเม้าท์กะน้องสาวต่ออีกหน่อย เช้าเลยไม่ตื่นซะงั้น มารู้สึกตัวตอน 7 โมงครึ่ง รีบอาบน้ำแต่งตัว ออกไปหาหลวงปู่ที่วัดกลางคลองสี่เลย รีบไปรีบกลับเพราะมีคนเอาพระพุทธรูปไปให้หลวงปู่ทำพิธีเบิกเนตร เลยไม่ได้คุยกับท่านเลย ทำบุญเสร็จ ก้แวะไปที่บ้านลุงแถวสุทธิสาร ไปนั่งคุยกับพี่อู๋จน 11 โมงก็ขอตัวกลับ ทิพสายแล้วง่ะ นัดกันไว้ 11 โมงที่บูธแจ่มใส เลยให้แม่หย่อนทิพลงรถไฟใต้ดิน หันไปหันมา จ๊ะเอ๋กับยูจังกะอันอันเลย อิอิ อันอันเอ๋อมากเลยง่ะ ถามว่าวันนี้มาหาใครก็ทำหน้างงๆ ตอบไม่ได้ เอ๊ะ อันอันไม่ได้มางานนี้เพราะจะมาหาทิพหรอจ๊ะ ไปถึงที่บูธ เจอพี่วรรณ พี่ญู พลอย พี่ฝน พี่น้อง พี่เก๋ลพฯ พี่เก๋ยุดยา พี่เมษ์ พี่แนท พี่เอ็ม น้องเมษ์ และน้องมายด์(น่ารักจัง แต่ไหงกลัวปังปอนละคะหนู) งานนี้พี่น้องเล็กแอบเบี้ยวค่ะ ไปเดินดูโน่นนี่ นั่งเม้าท์กันซักพัก ทิพก็ซื้อ talking dictionary กับหนังสือแจ่มใสอีกสิบกว่าเล่ม แล้วดันซื้อซ้ำด้วยอ่ะ เสียดายตังค์ กำลังหาทางเอาไปเปลี่ยนเรื่องใหม่อยู่ ไม่รู้จะได้มั๊ยง่ะ

ซักประมาณ 4 โมงก็ออกจากงาน ไปสยามกัน ไปนั่งกินเค้กที่วานิลลาฯ อร่อยสุดๆ แต่ราคาก็สุดๆเช่นกัน แล้วไปนั่งทานอาหารที่ฟูจิ แปลกม๊ะ ทานของหวานก่อนค่อยทานอาหารหลัก อิอิ ที่ร้านฟูจิ ทิพกับยูจังไปเล่นกับน้องโต๊ะข้างๆ น่ารักมากเลยล่ะ ตาแป๋วเลย ชื่อ เอิร์ธ อีกแน่ะ ชื่อเดียวกับเจ้าหลานชายทิพเลยนะ อาการปลื้มเด็กออกอีกแล้ว เลยหันไปเล่นกับน้องเค้าแทนการนั่งคุย หุหุ สุขกายสุขใจ อิ่มอร่อย ตังค์หายหมดจริงๆเลยวันนี้ ทานเสร็จก็แยกย้ายกันกลับบ้าน (พี่เอ็มเงียบมากเลยง่ะ ปล่อยให้ยูจัง พี่แนท พลอย แล้วก็ทิพ เม้าท์แตกอย่างเดียวเลย) วันนี้สนุกจริงๆล่ะนะ ดีใจที่ได้เจอพี่ๆหลายๆคน แต่ก็เสียดาย ที่ไม่ได้เจอพี่อีกหลายคนเช่นกัน

วันจันทร์ ทิพมีนัดทำฟันที่คลีนิคบนตึกชาญอิสระ ตอนบ่าย 2 แต่ทิพดันตื่นเที่ยงซะนี่ ด้วยความเพลียจัด ตื่นมานั่งคุยกับคุณลุงซักพักนึง ก็ไปอาบน้ำเตรียมตัวไปทำฟัน ไปถึงก็ไปแจ้งชื่อ นั่งรอซักครึ่งชั่วโมง เอ๊ะ ทำไมมันนานงี้ล่ะ ปรากฎว่า พี่ที่เค้ารับเรื่องไม่ได้แจ้งเข้าไปให้ป้าดาทราบ (ป้าดาคือหมอที่ทำฟันให้ทิพค่ะ และเป็นป้าของเพื่อนสนิททิพด้วย) สรุปคือ ป้าดาก็นั่งรอทิพ ทิพก็นั่งรอป้าดาเรียก พี่คนนั้นเลยโดนป้าดาดุเลยอ่ะ ทำฟันเสร็จนึกขึ้นมาได้ ทิพลืมเบิกเงินมาจ่าย เลยโทรหาแม่บังเกิดเกล้า "แม่ขา หนูลืมเอาเงินมาจ่ายค่าทำฟัน" แหะๆ รบกวนแม่ซักครั้งนะคะแม่ขา รอดแล้ว!!เย้ๆ แม่พาเดินไปรพ.จุฬา ไปทำบัตรผู้ป่วยให้คนงานที่ร้านอาหารของแม่ นั่งรอนานมากค่ะ จนน้องสาวโทรมาตาม เพราะนัดจะไปรับ พี่ขอโทษนะน้องรักทั้งสอง มันเป็นเหตุจำเป็นง่ะ พี่ชิ่งไม่ได้ ต้องอยู่กับแม่ แม่พี่เจ็บขาอยู่ ยังไงก็แล้วแต่ ก็ไปรับน้องได้ในเวลาที่ไม่นานนัก กลับมานั่งเล่นนั่งคุยที่บ้าน ออนไลน์คุยกับพี่แนน เปิดเวปดูโน่นดูนี่ จนลงมาทานข้าวเย็นกันตอน 6 โมง อาหารวันนี้อร่อยนะ ไม่รู้ว่าแม่ทิพทำอร่อย หรือเพราะมีคนทานกันหลายคน ทำให้มื้อนี้สนุกมากมาย มีเรื่องเล่าสมัยพ่อยังเรียน พี่สาวทิพยังอยู่ที่รร.มาเม้าท์กันให้เฮฮาเล่น แล้วทิพก็พาน้องๆไปดู Woodwind Chamber ของ BSO ที่โรงแรม 4 season หรูง่ะ แต่ขอโทษเถอะ ทิพใส่เกงยีนส์ค่ะ แหะๆ แต่เสื้อหรูนะ เรียกว่าหรูครึ่งตัว อืม วันนี้พระพี่นางเสด็จด้วยล่ะ ทิพกลัวท่านนะ เป็นความหลังฝังใจสมัยเด็กว่า แสดงอยู่บนเวทีในงานที่ท่านเสด็จ แต่ไม่เห็นท่านยิ้มเลยซักนิด ทิพเลยกลัวไปเลย แหะๆ

นี่คือ โปรแกรมเพลงวันนี้ค่ะ

Parthia in Eb fir Wind Octer............Johann Nepomuk Hummel
- Allegro con spirito (ทิพชอบล่ะ)
- Andante piu tosto Allegreto
- Vivace assai
Romeo and Juliet Suite for Wind Octet............Sergei Prokofeiff
- Dance of the girl
- The Street Wakens (ทิพแอบชอบล่ะ)
- Morning Dance
- Madrigal
- Aubade
- Montagues and Capulets Friar Laurence
- Mercutio

นั่นคือครึ่งแรกนะคะ นั่งดู ชอบมากเลยล่ะ แต่แอบได้ยินว่าเพลงชุดที่สองนี่ฟังแหม่งๆหู เหมือนบางทีควรเล่นพร้อมกันดันไม่พร้อม จบฟังเหมือนไม่จบ ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือว่าไงล่ะนะคะ(แถมเพลงสุดท้ายนะ ยังกะหมองูเป่าเรียกงูเลย ขำดีอ่ะค่ะ) แต่ตอนพัก ออกมาคุยกับครูเตี้ย ถึงได้รู้ว่า เค้าเล่นผิดกันจริงๆเสียด้วย ไม่คิดเลยว่า ทิพไม่ได้ฟังดนตรีมาเกือบปี ไม่ได้เล่นทรอมโบนมาปีกว่า จะยังคงความสามรถเดิมๆไว้ ไม่หายไป ชื่นชอบ ชื่นชมสุดใจสำหรับงานในวันนี้ ที่ครูเตี้ยใจดี อุตส่าห์ชวนไปดูและให้ตั๋วฟรี ทั้งที่ตัวเองก็รู้ ถ้าลูกศิษย์ไปดู ตัวเองจะเขินและตื่นเต้น แต่ครูเตี้ยก็เล่นได้ดีจริงๆแหละนะคะ (แอบจับผิดนักดนตรีท่านอื่นด้วยความสนุกสนาน มีนั่งเต็มเก้าอี้ หายใจยกไหล่ เป่าปากพอง ซึ่งสิ่งเหล่านี้ ไม่เกิดขึ้นกับครูเตี้ยเลย) ยืนคุยกับครูเตี้ยซักพัก หันไปหันมา เอ๊ะ คนนั้นคุ้นจังเลย หน้าตาเหมือนพี่ปาล์มที่เล่นเชลโล ของวง youth ตอนทิพอยู่ม.3 แต่แหม ดูอ้วนนะ คงไม่ใช่หรอก แต่เพื่อความชัวร์ ถามดีกว่า คำตอบก็คือ ใช่ครับ

โอ้วววววว ตื่นเต้น ได้กลับมาดูพี่ปาล์มเล่นอีกครั้ง ทิพนะเคยเกือบได้ไปเรียนเชลโล่กับพี่ปาล์มแล้วล่ะ ก็ตอนนั้นไปพร่ำเพ้อความเก่งของพี่เค้าให้พี่หนุ่ยฟัง พี่หนุ่ยเลยบอกว่าจะโอนส่งทิพไปให้พี่ปาล์มสอนเอามั๊ย แต่ทิพไม่เอาเองล่ะ กลัวนี่ ทิพไม่ได้จริงจังกับการเล่นดนตรีขนาดพี่เค้า กลัวจะไปทำพี่เค้าเสียเวลาซ้อมส่วนตัวมากกว่าอ่ะ มานั่งคิดดูเสียดายจริงๆเลย

โปรแกรมครึ่งหลังก็

Serenade in D minor, op. 44............Antonin Dvorak
- Moderato quasi
- Menuetto; presto; Menuetto Andante con moto
- Fonale: Allegro molto; Mederato quasi Tempo di Marcia

ได้ดูพี่ปาล์มเล่นสมใจอยาก ฝีมือพัฒนาไปเยอะมากเลยค่ะพี่ ทิพยกย่องจริงๆ เก่งจนน่าอิจฉา แต่พี่ปาล์มสมบูรณ์ขึ้นมากเลยนะคะ อิอิ ช่วงหลังนี่ทิพนั่งฟังไปก็ยิ้มไป ก็ได้ดู ได้ฟังเพลงที่ถูกใจ แถมนักดนตรีที่เล่นยังเป็นคนที่ทิพชื่นชมอยู่อีกตังหาก ยิ่งเป็นปลื้ม ได้แต่ภาวนาให้วันเสาร์นี้ ได้ดูพี่ปาล์มเล่นอีกเถอะนะ แล้วก็โทรหายัยแป้น เพื่อบอกว่าเจอพี่ปาล์ม ก็พี่เค้าเป็นรู่นพี่ของแป้นที่ มหิดลดุริยางคศิลป์นี่เนอะ

หลังคอนเสิร์ตจบและส่งเสด็จเรียบร้อยแล้ว ก็ไปหาครูเตี้ยที่หลังเวที เนื่องด้วยน้องๆที่น่ารักทั้งสองอยากถ่ายรูปครูเตี้ยกับบาสซูน แต่ครูเตี้ยดันเขินซะนี่ น้องเลยดันทิพถ่ายคู่กับครูซะเลย เข้าไปยืนคู่ปั๊บ 'จารย์นครก็แซวเลย "เฮ้ย มีสาวๆมาถ่ายรูปด้วยนะเตี้ย" ตกใจค่ะ รีบแก้ตัวว่าเป็นลูกศิษย์ ก็ยังไม่วายโดน "อ้าว แล้วไหงลูกศิษย์สูงกว่าครูละเนี่ย" สูงไม่สูงไงดูรูปเอานะคะ อิอิอิอิ

Create Date : 12 กรกฎาคม 2548
Last Update : 11 ธันวาคม 2548 7:03:00 น.		3 comments
Counter : 556 Pageviews.
Share Tweet