อะฮ่า ว่างแล้ว เอ้ย ไม่ใช่ คือยังไม่ว่าง แต่กลัวมันจะยาวนานเกินไป แอบมาอัพก่อนดีกว่า อิอิ

คราวก่อน พูดถึงวาเลนไทน์เลือด คราวนี้ มาเล่าถึงวันสัมภาษณ์หลังวันวาเลนไทน์มั่งดีกว่า

หลังจากดูตารางรถไฟและกะเวลาการเดินทางเรียบร้อยในคืนวันอังคาร ทิพก็เข้านอน ตื่นมาอีกทีตอนสายๆของวันพุธที่ 15 กุมภาพันธ์ ด้วยความสดใส แถมตื่นเต้นด้วยแน่ะ ^^

กินไข่ดาวไป 2 ฟองกะไส้กรอกอีก 2-3 ชิ้น อิ่มแปล้แล้วก็เผ่นไปสถานีรถไฟล่ะค่ะ รถติด เกือบไม่ทันรถไฟแน่ะ เฮือก!!!

ขึ้นรถไฟเที่ยว 10:17 น. ขนาดสายแล้วนะคะ คนแน่นเต็มรถไฟ เกือบหาที่นั่งไม่ได้ เมื่อได้ที่นั่งพร้อมแล้ว ทิพก็จัดแจง หยิบสมุดจดฟิสิกส์มานั่งเปิดอ่าน เปิดดูผ่านๆตาไปจนอ่านหมดทั้งเลขทั้งฟิสิกส์แล้ว ก็ยังไม่ถึง ไม่ไหวๆ นอนดีกว่า แป่ว~~ (จริงๆนะ ทิพแอบหลับไปครึ่งชม.แน่ะ)

ไปถึงสถานี Victoria ตอนเที่ยงตรงพอดี แอบหิวแฮะ แต่รีบไปให้ถึงที่ก่อนดีกว่า รีบวิ่งลงรถไฟใต้ดิน ขึ้นรถสาย Circle line ไปลงที่ Sounth Kensington ออกมาได้ก็ เดินๆๆๆๆ ไปตามทางใต้ดิน ที่เค้าทำไว้ให้ไปโผล่ที่ Science Museum เดินตั้งสิบนาที มีคนมาสีไวโอลิน ข้างทางด้วย เพราะมากเลยล่ะ ^^

ขึ้นมาถึงบนฟุตบาท ก็เลี้ยงซ้ายแล้วเดินตรงต่อไป เดินไปเดินมา แถมดูแผนที่ไปด้วย เอ๊ะ ทำไมไม่เห็นมีไอ้ University Walk เลย เริ่มงง กะว่าจะเดินย้อนกลับไปเข้าทางที่รถเข้าแทน พอดี๊พอดี ทิพตาดี เหลือบไปเห็นผู้ชายคนนึง เดินถือแผนที่กับใบตอบรับ เหมือนของทิพเลย ทิพเลยจัดแจงสวมวิญญาณนักสืบ เดินตามไปทันที (666+)

สรุป...โง่ค่ะ เพราะเค้าเดินเลี้ยวเข้าไปที่ตึกตรงหน้าทิพนั่นล่ะ
มันเป็นตึกที่มีประตูแก้วสีเขียวๆ เปิด - ปิด อัตโนมัติ อย่างหรูค่ะ (มาแอบรู้ทีหลัง เศรษฐีญี่ปุ่นบริจาค 50ล้านปอนด์ สร้างตึกนี้ O_O รวยจริงเนอะ)

ทิพยังคงเดินตามเค้าเข้าไป ผ่านประตู แก้วอีกบาน เอ๊ะ เริ่มเข้าเค้าในแผนที่แล้วแฮะ

โอ้ว โผล่มาที่ University Walk แล้ว งี้ก็ง่ายล่ะ
มองซ้ายมองขวาหาตึก Electronic & Electrical Engineering ซะ เจอก็ดุ่มๆเข้าไปลงชื่อ และรับป้ายชื่อมา ทิพได้อยู่สีเหลืองค่ะ

(((อธิบายเรื่องสีนิดนึง คือ เนื่องด้วยนักเรียนมาสัมภาษณ์เป็นจำนวนมาก ทางมหาลัยจึงแบ่งกลุ่มผู้สมัครออกเป็น 5 กลุ่ม โดยใช้สีเป็นสัญลักษณ์ มีสีเขียว น้ำเงิน แดง บานเย็น และทอง ค่ะ)))

ทิพมองไปรอบๆ กะสำเร็จที่เรียนในอนาคตซะหน่อย อิอิ

'เฮ้ย!! ไอ้ตี๋นั่นสมัครที่นี่ด้วยเรอะ แง้ว'
แอบตกใจค่ะ เจอคนที่ไปสอบสัมภาษณ์ที่ Bristol เหมือนกัน พอถึงเวลา เที่ยงครึ่ง เจ้าหน้าที่เค้าก็มาพาผู้สมัครและผู้ปกครองที่มาด้วยกัน ขึ้นไปที่ชั้น 5 ของตึก ไปที่ห้องรับรองของเค้า คราวนี้ก็ถึงเวลาแยกนั่งตามกลุ่มแล้วค่ะ

สงสัยมั๊ยคะ แล้วผู้ปกครองเด็กล่ะ ทางมหาลัยเค้าจัดโต๊ะให้เป็นพิเศษ นั่งแยกกับเด็กไปเลย เรียกว่า มาด้วยกันก็ไม่ได้ช่วยอะไรมากมาย เพราะโดนจับแยกหมด

Somehow กลุ่มทิพเป็นเด็กต่างชาติหมดเลย ไม่เว้นแม้แต่ไกด์ของกลุ่มสองคน ตอนแรกๆก็ยังไม่มีใครคุยกันนะคะ เขิน นั่งกันเงียบๆ หยิบของว่างกินไป มองหน้ากันไป ทิพก็แอบสำรวจล่ะ

-- คนที่นั่งซ้ายมือของทิพ นายตี๋นั่นล่ะ ใส่กางเกงสแล็ค กับเชิร์ตขาว รองเท้าหนัง ดูเป็นทางการดีค่ะ
-- คนที่นั่งขวามือของทิพ รายนี้เป็นคนดำค่ะ ใส่กางเกงสีดำ กับยืดแล้วสวมแจ็กเก็ตทับ (ทิพเรียกนายหมึกละกัน)
-- คนถัดไป หน้าตาแขกๆหน่อย ดูมืออายุ เรียกง่ายๆทิพว่าเค้าเป็น mature student
-- คนต่อไป คนดำค่ะ ใส่ยีนส์ ยืด และแจ๊กเก็ต
-- แล้วก็เป็นไกด์สองคน kenko หนุ่มยุ่น กับอีกหนึ่งสาวจากฮ่องกง ที่ทิพจำชื่อไม่ได้
-- ต่อจากพี่สาวคนนั้น คือ คนไทยค่ะ ใส่สูทมาเต็มยศเลยค่ะ มาคุยกันเค้าบอกว่าเป็นคนสงขลา มาเรียนที่เมืองออกซ์ฟอร์ดค่ะ (นับถือๆ) รู้สึกจะชื่อ สิทธิธานนท์ หรืออะไรประมาณนี้ล่ะค่ะ ปลาทองน้อยจำมิได้ :-P
-- คนต่อจากนายสิทธิ เป็นคนจีน (รึฮ่องกง?) ใส่ยีนส์มาค่ะ
-- และคนสุดท้ายที่มาท้ายสุด สาวฮ่องกงค่ะ เรียบร้อย ตัวเล็ก พูดน้อย ใส่ชุดอะไรมาไม่รู้ล่ะ แต่โค้ทเค้าแบบ traditional มาก

กลุ่มทิพเป็นกลุ่มสุดท้ายที่ได้สัมภาษณ์ค่ะ เพราะงั้น เลยได้ไปสำรวจรอบๆมหาลัย และหอนอนก่อน

ไกด์ที่น่ารักทั้งสองคนพาพวกเราเดินข้ามถนนไปดู student center ก่อน เดินผ่าน Royal Albert Hall ไปทางซ้าย ก็ถึงแล้วค่ะ ขอบอก ตึกเก่ามากกกกกกกกกกกกกกกกก แต่สวยดีค่ะ ^^ เดินไปที่ Beit Building ซึ่งเป็นกลุ่มตึก 4 ตึก สร้างประกอบกันเป็นรูปสี่เหลื่ยม โดยตึกด้านหลังจะใช้เป็นศูนย์กลาง เป็นห้องทำกิจกรรม บาร์ ต่างๆนานา อีกสามตึกเป็นหอนอน เรียกชื่อตึกตามทิศนะคะ เป็น East, South และ West

ตอนทิพไปถึง กำลังจะได้เข้าไปทัวร์ตึกนอนแล้วเชียว เสียงสัญญาณเตือนภัยดันดังขึ้นมาซะนี่ อดไปตามระเบียบค่ะ กรุ๊ปไกด์ของพวกทิพเลยนัดแนะกับคนนำทัวร์ว่า จะย้อนกลับมาทีหลัง (ระหว่างที่ยังไม่ตัดสินใจ มีคนมาอ่านเซ็กซ์สตอรี่ ฮาๆ ให้ฟัง กะขายของด้วยแน่ะ ฮาา)

Kenko พาพวกเราเดินข้ามถนนกลับไปที่แคมปัส ตัวทิพเองก็เม้าไปทั่วเลยค่ะ สรุปตอนนั้น รู้จักไปครึ่งกลุ่มแล้ว มีนายสิทธินั่นล่ะที่ไม่กล้า เห็นใส่สูทซะเต็มยศ ไอ้ทิพรึก็แต่งเหมือนเด็กกะโปโล เลยได้แต่มองแล้วสงสัย คนไทยรึเปล่าฟะ

แล้วทิพก็เลยตัดสินใจเร่งเดินตาม Kenko ไป ได้ไปอยู่หัวแถวด้วยนะ เลยได้เม้าก็นาย Kenko ไปตามระเบียบ มันส์สุดยอดฮับ ความคิดเราสองคนตรงกันสุดๆ แล้วเค้าก็เรียน EEE เหมือนกันด้วย อื้อหือ ความรู้อื้อซ่า ทิพเลยได้ที ถามโน่นถามนี่ ผูกมิตรเต็มที่เลยค่ะ ก็หวังนี่เนอะ ว่าจะได้เข้าไปเป็นรุ่นน้องของเค้า

เราเดินไปดูส่วนต่างๆในแคมปัส ไม่ว่าจะเป็น โรงอาหาร ห้องพิมพ์ ร้านขายของที่มีสารพัดสิ่ง (Kenko บอกว่า ขนาดลืมซื้อของขวัญให้แฟน ยังมาซื้อจากร้านพวกนี้ได้) ดูตึกของสาขาอื่น แล้วก็วนกลับไปที่หอนอนอีกครั้งใน 20 นาทีต่อมา

ไปถึงก็เจอ 1 หญิง 2 ชาย(ทิพว่าสองคนนี้เป็นแฝดล่ะ) ยืนรออยู่ แต่มีกรุ๊ปของทิพกับอีกกรุ๊ปนึงรออยู่ เค้าเลยแยก กัน หญิงชายไปกลุ่มโน้น ส่วนอีกหนึ่งชายที่เหลือ มาดูแลกลุ่มทิพ โดยมีสาวฮ่องกงตัวเล็กๆ ตามมาช่วยทีหลัง

เริ่มแรกที่สาวน้อย (??) พาพวกเราเข้าไปดูคอมมอนรูมของตึกตะวันออกและตะวันตก อื้ม ขอตื่นเต้นหน่อย มีโต๊ะพูล ทีวีพลาสม่า บาร์ เปียโน แล้วก็ Vending Machine ด้วย แล้วก็เดินขึ้นไปดูห้องเดี่ยวพร้อมห้องน้ำในตัว ที่ปีกตะวันตก ห้องของเค้าเองล่ะค่ะ ทิพก็ไม่รู้หรอกว่า ห้องนอนเป็นยังไง เพราะทิพไม่ค่อยสนใจ ห้องนอนจะสภาพไหนก็นอนได้ ที่ทิพสนใจคือ......ห้องน้ำ ค่ะ

ฮา ใครเป็นมั่ง ที่ว่า ห้องน้ำเนี่ยสำคัญมากๆ ชอบห้องอาบน้ำกว้างๆ จะได้มีที่วาดแขนวาดขา (?) กระจกใหญ่ๆไว้ส่องตัว พร้อมโต๊ะวางของกว้างๆ เพราะของทิพคงเยอะพอดูเลยล่ะ และที่สำคัญ โถส้วมต้องดีค่ะ ถ้าไม่ดีใครจะอยากใช้ใช่ม๊า..

ทิพก็เลยตัดสินใจเลี้ยวเข้าไปสำรวจห้องน้ำของเค้าซะเลย ให้คนอื่นดูห้องนอนให้พอ ผลหรอคะ ก็กลายเป็นว่า ทิพ Kenko นายชร้อฟสกี้(หนึ่งหนุ่มที่ว่านั่นไง ทิพจำนามสกุลเค้าได้แค่นี้ล่ะ เพราะเค้าให้ทิพลองรัวลิ้นพูดดู) และก็ไกด์สาว ยืนคุยกันอยู่สี่คนข้างหลังซีคะ นายชร้อฟสกี้ทักทิพด้วยคำว่า

"Hey how's the loo?"
ฮาค่ะฮา ทิพล่ะขำแตกเลย บ้าจี้เรียกเค้าเข้าไปดูด้วยแน่ะ และเพราะความบ้า จึงสนิทกันชนิดแหย่กันได้เหมือนเพื่อนสนิท

ทิพให้นายชร้อฟสกี้ลองพูดนามสกุลทิพ แค่เห็น สามคนนั่นก็ตาเหลือก บอกว่ายาวมากค่ะ แหะๆ ใช่ค่ะ นามสกุลทิพสะกด 14 ตัวอักษร แถมเป็นจีนประยุกต์ไทยอีกแน่ะ แล้วเค้าอ่านได้ด้วยนะ แต่เป็นสำเนียงฝรั่ง ก็พอทำเนาใช่มั๊ยคะ ฮี่ๆ แล้วจากนั้นก็คุยกันไปเรื่อยๆ ก็พูดถึงนายสิทธิ ว่าเอ๊ะ ใช่คนไทยรึเปล่า ไกด์สองคนถามใหญ่เลย พี่สาวฮ่องกง แอบกระซิบ ไทยไม่ไทยไม่รู้นะ แต่เค้ามีแฟนเป็นคนไทยล่ะ (อ้าว ไปรู้เค้าได้ไงฟะนั่น) คุยๆกัน เฮฮามากๆค่ะ ยังกะว่า สนิทกันมาซักปี ทั้งที่แต่ละคน ที่สนิทกันมาก่อนเนี่ย มีแค่พี่ไกด์สองคนนั่นเท่านั้น

อ๊ะๆ แต่อย่าหาว่าทิพคุยเพลิน ไม่สนใจเก็บข้อมูลนะคะ ห้องเดี่ยวที่มีห้องน้ำในตัวเนี่ย ค่าเช่าอาทิตย์ล่ะ 140 ปอนด์นะคะ มีคนทำความสะอาดทุกสองอาทิตย์เลยค่ะ

อ่าา ออกจากห้องนอน มาดูห้องครัว อื้อหือ เหม็นอ๊ะ ใครทำกับข้าวไว้ไม่รู้ แต่เหม็นมาก ทิพเลยยืนค้างอยู่ที่ประตู (แอบเสียมารยาท)ให้คนอื่นเดินเข้าไปดูข้างใน ทิพขออยู่วงนอกละกันนะคับ ทนกลิ่นไม่ไหวจริงๆ

ครัวเค้าสะอาดนะคะ มีการทำความสะอาดทุกเช้า ส่วนตู้เย็น ก็แบ่งเป็นล็อกๆ นึกภาพตะกร้าเวลาไปซุปเปอร์นะคะ แบบนั้นล่ะ แบ่งๆไป ตะกร้านึงต่อคน แล้วก็มีแม่กุญแจล็อคเอาไว้ เพราะงั้นก็จิ๊กของคนอื่นไม่ได้นะคะ และ freezer ก็เป็นอย่างนั้นเช่นเดียวกัน (นายชร้อฟสกี้แอบบ้าพลัง พยายามดึงตะกร้าที่มีแม่กุญแจล็อคอยู่ แต่ไม่ออกนะคะ หึหึ)

จากนั้นก็เดินๆๆ ลัดเลาะบนตก ไปดูห้องคู่ อะฮ้า คุณๆคงนึกออกใช่มั๊ยคะ ในเมื่อสาวน้อยโชว์ห้องตัวเองแล้ว ก็ถึงทีหนึ่งหนุ่มโชว์ห้องบ้าง ตามเข้าไป ห้องคู่ค่ะ เรี่ยมเร้เรไร เพราะเพิ่งทำความสะอาดไป สะอาดมากนะ ชนิดเลียพื้นได้เลยอ่า...

เอานะคะ ห้องนี้ไม่ได้เม้าท์มาก เพราะคนเม้าท์ต้องทำหน้าที่ อื้ม ทิพชอบห้องของเค้ามากเลยล่ะค่ะ เพราะพอดีว่า วิวดี มองออกไปเห็นสวน แล้วก็ Royal Albert Hall ด้วยแน่ะ ห้องนี้ราคา 80 ปอนด์ต่ออาทิตย์ มีเมททำความสะอาดทุกอาทิตย์เลยค่ะ แล้วถ้าจะต่อเน็ตก็ 30 ปอนด์ละมั๊งคะ ถ้าจำไม่ผิด มีโทรศัพท์ติดต่อภายใน ซึ่ง เวลาเหงาๆและบ้ามากพอ ก็สุ่มเบอร์ได้เลยค่ะ โทรไปแนะนำตัว แล้วก็คุย ได้เพื่อนใหม่แน่ๆ หายเหงาด้วยแน่ะ

จากนั้น ก็ไปดูห้องซักรีด คุณๆคงพอรู้ว่าจะมีอะไรบ้าง แต่...ที่นึกไม่ถึงว่าจะมี มันคือเครื่องปั่นรองเท้า กล่าวคือ เครื่องซักรองเท้านั่นล่ะค่ะ ระบบคล้ายเครื่องซักผ้าคือหมุนๆ ไอ้เจ้าเครื่องนี้ก็ทำงานเหมือนกัน แต่มีตัวล็อครองเท้าไม่ให้กระเด็น มีฝาปิด อู้ววว หะรูหะรามากค่ะ แต่ขอโทษ อีตาชร้อฟสกี้บอกว่า ไม่เคยมีใครใช้เลย (แล้วจะมีไว้ทำแป๊ะอะไรเนี่ย)

อ่า..ดูทั่วแล้วก็ต้องจากลาจากนายสุดหล่อแล้วสิ ว๊า...

พี่สาวฮ่องกงนำขบวนพวกเราไปดูห้องแลปต่างๆของสาขา ไปดูโปรเจคเกี่ยวกับเสียงของนศ.ปีสาม คือเค้าต่อวงจรเพื่อสูบลมใส่ขวดที่มีระดับน้ำต่างกัน แล้วเซ็ตโปรแกรมไว้ ให้เล่นออกมาเป็นเพลง งานนี้ ได้ฟัง บิ้วตี้ฟูล บลู ดานูฟ นะคะ ช้อบชอบล่ะ ฮี่ๆ

แล้วก็ไปดูการตั้งโปรแกรมในการต่อของ อันนี้ขอไม่อธิบายละกันนะคะ มันสับสนอ่ะ ข้ามไปดูวิดิโองานแข่งหุ่นยนต์ ที่นักศึกษาของที่นี่สร้างหุ่นยนต์รบแล้วเอาไปสู้กับกลุ่มอื่น เจ๋งมากค่ะ แค่ดูยังมันส์ ถ้าได้ทำแล้วบังคับเองคงเจ๋งน่าดู

แล้วจากนั้นก็เดินขึ้นไปดูห้องคอม ที่ใช้ในการเรียนการสอน ไปดูเลคเชอร์เธียร์เตอร์ ที่มักจะะถูกใช้โดยเด็กปีหนึ่งปีสอง ก็เดินๆ รวมๆแล้วก็หกชั้นล่ะค่ะ ไอ้ตึกสาขาเนี่ย เล่นเอาเมื่อยเลยล่ะ

และแล้วก็ถึงเวลาที่รอคอย สัมภาษณ์!!!
พี่สาวฮ่องกงเรียกทิพแล้วก็เด็กอีกสามคน ขึ้นไปที่ชั้นหก คนสัมภาษณ์พวกเราอยู่ที่ชั้นนั้นค่ะ

อาจารย์ที่สัมภาษณ์ทิพเป็นฝรั่งผอม สูง ผมสีน้ำตาลทอง ท่าทางเป็นคนอารมณ์ดี ทิพเลยใจชื้นขึ้นมาหน่อย ครูที่รร.เก่าสอนว่า ให้ทักทายแล้วยิ้มหวานไว้ก่อนเป็นทัพหน้า ทิพก็เป็นลูกศิษย์ที่ดีค่ะ ทักทายแล้วยิ้มหวาน เรียกคะแนนนิยมทันที (ท่าทางจะได้ผลด้วย)

พอนั่งลงก็เริ่มล่ะ มาจากไหน ออกเดินทางเช้ามากมั๊ย เป็นคนประเทศอะไร ตอนนี้อาศัยอยู่กับใคร ฯลฯ และก็มาถึงคำถามที่ทุกที่ต้องถาม คิดยังไงถึงเลือกเรียนวิศวะไฟฟ้า แล้วทำไมถึงเลือกเรียนที่นี่

ทิพก็เริ่มเลย สาวตั้งแต่เล็กๆ ทำพวกซาวด์เบาท์เสียบ่อย ก็แงะค่ะ แงะด้วยความคิดว่า เดี๋ยวหาที่เสียเจอก็ใช้ได้ แต่เด็กอ่ะนะ ทำไม่ได้ค่ะ เจ๊งของจริงเลยทีนี้ โตขึ้นมา ได้รับพื้นฐานวิชาเลขที่ดีมากๆ จากคุณพ่อ ทำให้รู้สึกว่า เลขเป็นเรื่องสนุก พอตอนม.3 ทิพได้ไปเที่ยวปราจีน แล้วเพื่อนพ่อพาเข้าไปดูโรงงานของเค้า ที่ทำเกี่ยวกับแอร์ที่ใช้โทรศัพท์ควบคุมได้ ,ระบบไฟจราจร , เครื่องฝากเงิน แล้วก็ไอ้ที่ติดพื้นถนน(ที่แข็งแรงชนิดสิบล้อทับไม่แตก) ในเมื่อสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งอำนวยความสะดวกในชีวิตประจำวัน แล้วทิพเองก็สนใจเรื่องพวกนี้ ทิพจึงเลือกที่จะเรียน เพื่อให้รู้ เข้าใจ และทำงานเกี่ยวกับสิ่งที่ทิพสนใจ และทิพเลือก Imperial College เพราะว่า เป็นหนึ่งในมหาลัยที่ดีที่สุดของโลก วิชาที่จะได้เรียน และมีคอร์สที่ให้นร.ที่ไม่มีความรู้ภาษาที่ 3 สามารถไปเรียนในยุโรปบางประเทศได้ และเป็นแคมปัสเล็กๆ ที่เดินแค่ 10 นาทีก็ถึงสถานีรถไฟใต้ดิน และเนื่องจากชื่อเสียงทางวิศวะของมหาลัย ทำให้เมื่อจบออกไปมีโอกาสหางานทำได้สูง อยู่ในลอนดอน (ก็ทิพเด็กเมืองอ่ะ หลงแสงสีไปแล้ว ขาดมิได้) และไม่ไกลเกินไปจากเมืองที่ทิพอยู่ในปัจจุบัน

ตอบไปด้วยความมั่นใจ ยิ้มไปด้วยนะคะ ตาเป็นประกายนิดๆ เพราะวาดฝันไว้สวยหรูมาก เป็นการบอกด้วยท่าทางว่า เลือกเพื่อทำฝันให้เป็นจริง (อ้วก เขียนแล้วก็ทุเรศตัวเอง)

จากนั้น ทิพก็ถูกถามคำถามเกี่ยวกับ resistivity ไอ้ R=pL/A (p=rho) นิดหน่อย ไม่ได้ใช้ความรู้ฟิสิกส์ค่ะ ใช้ความรู้เลขไป แต่ฮี่ๆ มันเป็นอะไรที่เกี่ยวโยงกับที่ทิพไปค่ายเมื่อหน้าร้อนที่แล้ว เลยสบายค่ะ รอดตัว

ทีนี้ถึงตาทิพถามกลับบ้าง พอดีทิพเตรียมตัวไปอย่างดี แต่ตกม้าตายเพราะวางกระเป๋าทิ้งไว้ที่ห้องรับรอง โพยคำถามอยู่ในนั้นค่ะ ปลาทองน้อยๆจำมิได้ แต่ยังสามารถ คิดคำถามขึ้นมาเดี๋ยวนั้นเลยค่ะ ทิพถามเกี่ยวกับ นาโนเทคโนโลยี เพราะปัจจุบัน ยังไม่มีสาขาที่แยกออกมาอย่างชัดเจน ว่า จะมีทางเป็นไปได้มั๊ย ที่ในอนาคต ทางมหาลัยจะจัดวิชาเกี่ยวกับนาโนเทคโนโลยี เป็นส่วนหนึ่งของวิชาเทคนิคให้เด็กเลือกเรียน (พี่แนค พี่ชายที่น่ารัก บอกว่า มันจะอยู่ในวัสดุศาสตร์) และคำตอบคือ อีกสามปี อาจจะเป็นไปได้ ก็พอดีเลย ทิพถึงปีสาม ปีที่มีเลือกเรียนพอดี เย้ๆ แถม ถ้ามี คนสัมภาษณ์ทิพนี่ล่ะ ที่จะเป็นคนสอน อู้วววววว จอร์จ มันยอดมากค่ะ เอ๊ะ ทิพบอกรึยังนะ ว่าคนสัมภาษณ์ทิพเคยทำงานในนาซ่ามาก่อน เป็นผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับดาวอังคาร เค้ามีดาวอังคาร (เหมือนลูกโลก) ตั้งบนโต๊ะด้วยนะคะ เจ๋งมากอ่ะ

คุยไปคุยมา อ้าวครึ่งชั่วโมงแล้ว ยังคุยไม่จบเลย ว๊า.. ต้องบอกลาค่ะ แล้วทิพก็บอกจบท้ายไว้ว่า ทิพหวังว่า จะได้เข้ามาเป็นนักเรียนของเค้า จะได้เรียนวิชาที่เค้าสอน (สตอจริงๆ )

เดินลงมาที่ห้องรับรอง แอบเหนื่อยค่ะ เม้าท์แตก เล่าให้ Kenko กะพี่สาวฮ่องกงฟังด้วยความสะใจ เบิกบานสุดๆเลยค่ะ
นั่งพักแล้วก็คุยกะเพื่อนๆในกลุ่ม ว่าสัมภาษณ์ของแต่ละคนเป็นไงมั่ง นายสิทธิบอกว่า เค้าเรียน FP2 แต่โดนถามคำถามใน FP3 อ้าว ซวยเลย งี้ก็ตอบไม่ได้อ่ะดิ ว๊า... ส่วนนายหมึกบอกว่า ไม่โดนถามคำถามเทคนิค แต่โดนถามเกี่ยวกับที่เค้าสนใจจะเปลี่ยนคอร์สจาก EEE เป็น ISE แทน หนักหนาสาหัสพอดู ส่วนนายตี๋ก็บอกว่าดีเยี่ยม

พอ 4 โมง พวกเราก็แยกย้ายกันกลับ ทิพ นายสิทธิ และนายหมึก เดินมาขึ้นรถไฟใต้ดินด้วยกัน ก็คุยกันไปตลอดทาง แล้วทิพก็แยก หนีไปเดินเที่ยวที่ออกซ์ฟอร์ด สตรีท คนเดียว หนาวแต่ก็ยังอยากเดิน ความรู้สึกมันยังไม่อยากกลับบ้านอ๊ะ

พอหกโมงเย็น ทิพก็ขึ้นรถไฟใต้ดินไปสถานี Victoria จับรถไฟเที่ยว 6:37 pm กลับมา Worthing ฝนตกด้วย เง้อออ หนาวสุดๆ กลับบ้านมาพอตัวอุ่นปั๊บก็เริ่มจ้อ เล่าไม่หยุดเลย ฮี่ๆ (ผีเจาะปากมาพูดจริงๆเลยยัยนี่)

โห เขียนไปเขียนมา ยาวมากเลยแฮะ หวังว่าจะได้ความมันส์ ความฮา และความรู้กันเต็มที่นะคะ ไอ้เทคนิคการตอบสัมภาษณ์นี่ไม่หวงห้ามค่ะ ใช้ได้จริงนะขอบอก ยิ้ม - ใส่ความจริงใจ - ทำเสียงกระตือรือร้น นั่นล่ะค่ะ คะแนนนิยมพุ่งแน่ๆ

แหะๆ คราวก่อนที่ว่า วันรุ่งขึ้นจะอัพ ก็ขอโทษนะค๊า พอดีงานราษฎร์แทรกแซง (ดองไว้ ต้องรีบส่งนั่นเอง)

***ขอโทษก๊าบบบ เมื่อคืนมานั่งแก้แล้วกดดราฟเฉยเลย ฮื้ออ

Create Date : 01 มีนาคม 2549
Last Update : 8 มีนาคม 2549 4:18:38 น.		45 comments
Counter : 681 Pageviews.
Share Tweet