ข้าวราดแกงพิชิตใจ บอกกล่าวก่อนอ่าน.... ช่วงกุมภา ...ความรักลอยมา... ลองมาอ่านเรื่องความรักที่น่ารักแบบเด็กๆกันบ้างนะคะ...เป็นอีกแนวของจขบ. อ่านแล้ว...อาจทำให้หลายคนหวนนึกถึงครั้งหนึ่ง...สมัยที่ยังเรียนอยู่ ชีวิตแบบนั้น ไม่มีวันหวนมาอีกแล้ว...ใจหายจัง.... .................................................................................. ... ที่บ้านไม้หลังเล็กๆในตัวอำเภอแห่งหนึ่ง.. ป้าแม้น แม่ค้าขายข้าวแกงเจ้าอร่อยที่สุดในโรงอาหารของโรงเรียนมัธยมระฆังทอง ยืนเท้าสะเอวมองหน้าเจ้าหนุ่ยลูกชายอย่างพยายามสะกดอารมณ์ที่กำลังจะเดือดปุดๆขึ้นมา กี่ครั้งกี่หนมาแล้วที่แกยอมมัน แต่วันนี้ หัวเด็ดตีนขาด แกจะต้องพูดกับมันให้รู้เรื่องและจะต้องจบลงโดยที่แกเป็นฝ่ายชนะมันเสียที “ นี่ ไอ้หนุ่ย ช่วยแม่ขายของนี่มันน่าอายนักเหรอวะ เอ็งถึงไม่ยอมช่วยแม่ซักที ทั้งๆที่อาจารย์ท่านก็บอกแล้วว่าไม่เป็นไร ให้นักเรียนมาช่วยได้” “ โธ่ แม่ แม่ไม่เป็นผม แม่ไม่รู้หรอก ครือ...ว่า...” หนุ่ยพูดกุกกัก เกาหัวแกรกๆ ”มันยังไงไม่รู้ซีแม่ พอพักเที่ยงแล้วต้องลงมาตักข้าวแกงขายเพื่อนๆ อะไรไม่ร้ายเท่ากับว่าต้องใส่หมวกกับผ้ากันเปื้อนตามกฏด้วย ยังกะกะเทยแน่ะ” ป้าแม้นเอาถาดแผ่นเล็กๆเคาะหัวลูกชายดัง แผละ! “ เอ็งนี่ ตั้งแต่ขึ้นชั้นม.4 ชักเรื่องมาก ก็ทำไงได้ล่ะ เราไม่ใช่คนร่ำรวยนี่ ได้มาขายที่นี่ก็บุญเท่าไหร่แล้ว อะไรที่พอทำได้ก็ต้องช่วยกันทำ ช่วงเที่ยงๆมันยุ่ง เอ็งก็เห็นอยู่ แม่คนเดียวทันที่ไหน เอ็งมาช่วยแม่ตักซักครึ่งชั่วโมงมันจะตายรึไง” “ เอาก็เอา” หนุ่ยตัดบท “ เดี๋ยวตอนเที่ยงไปช่วยละกัน” พูดเสร็จก็หยิบสมุด-หนังสือสี่ห้าเล่มเดินตัวปลิวไปโรงเรียน ระหว่างนั้นหนุ่ยอดนึกถึงผักกาด สาวน้อยหน้าใสที่เป็นเพื่อนชั้นเรียนเดียวกันไม่ได้ ...เธอสวยระดับเป็นดาวโรงเรียน...และใช่...เขาแอบปิ๊งเธออยู่ เธอจะนึกอย่างไรนะ ถ้าเห็นเขามายืนตักข้าวแกงเคียงข้างผู้เป็นแม่ “ อายชิบหาย” หนุ่ยรำพึงอย่างกลุ้มๆ” ต้องใส่หมวกกับผ้ากันเปื้อนอีกต่างหาก ทุเรศเป็นบ้าเลยตู” ผู้ชายขายข้าวไม่ใช่เรื่องน่าอาย แต่การที่ต้อง(ดัน)มาขายในยามที่กำลังสร้างภาพลักษณ์เท่ๆให้ตัวเองเพื่อหญิงในดวงใจนี่สิ หนุ่ยอายจนแทบจะเอาหม้อข้าวหม้อใหญ่สุดของแม่คลุมหัว ...................................................................... ...เที่ยงวันนั้น หนุ่ยทำตามสัญญาลูกผู้ชายที่ให้ไว้กับแม่... เขาลงไปที่โรงอาหารแล้วจัดแจงใส่หมวกทรงสูง มองแล้วก็ไม่ต่างจากกุ๊กในโรงแรมสักเท่าใดนัก ใส่หมวกเสร็จก็คาดผ้ากันเปื้อนตามกฏของโรงเรียน “ โรงเรียนเราเนี่ยมันจะอนามัยจัดไปถึงไหนวะ ได้รางวัลโรงเรียนสะอาดประจำอำเภอมาปีเดียว ชักเพี้ยนกันใหญ่โต” หนุ่ยบ่นเป็นหมีกินผึ้ง ขยับหมวกให้เข้าที่ด้วยสีหน้าบูดบึ้ง แต่งตัวเสร็จก็ได้เวลาที่เพื่อนนักเรียนผู้หิวโหยทั้งหลายกรูเข้ามาในโรงอาหารพอดี และวันนี้ก็ดูเหมือนว่า ร้านเบอร์ 3 ของป้าแม้นเป็นเป้าหมายแรกของบรรดานักเรียน ทั้งๆที่ยังมีร้านอื่นอีกนับสิบ ร้านก๋วยเตี๋ยวก็มี ข้าวมันไก่ ข้าวหมูแดงก็มี แต่ไม่รู้ทำไมใครๆถึงแห่กันมากินที่นี่ ราวกับแกล้ง... หนุ่ยพยายามทำตัวลีบสุดๆเมื่อเห็นเพื่อนร่วมห้องทยอยกันเข้ามา แต่จะลีบขนาดไหนก็ไม่พ้นสายตาเพื่อนๆไปได้ โดยเฉพาะผักกาดกับกับกลุ่มเพื่อนของเธอที่รี่เข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มเปื้อนหน้ากันทุกคน ผักกาดนั้นเรียนคนละห้องกับหนุ่ย เธอจึงไม่เคยรู้แบ็คกราวด์ ของเขามาก่อนว่าเขาเป็นลูกป้าแม้น แม่ค้าข้าวแกงร้านเบอร์ 3 เจ้าที่ว่ากันว่าอร่อยที่สุดและตักแพงที่สุดในโรงเรียน...เธอมองหนุ่ยอย่างงุนงงและถามว่า “ หนุ่ย ทำอะไรเนี่ย ?!” “ ก็...ช่วยแม่น่ะ...เอ่อ...ขายข้าวแกงไง” พูดแล้วก็หลบตาผักกาดด้วยความกระดาก เขาภาวนาให้เธอเดินไปซะที แต่ผีตนไหนมาสิงสู่ตัวเธอนะ วันนี้ดูเหมือนผักกาดจะสนใจเขามากเกินเหตุ “ ชุดนี้ เก๋ดีนะหนุ่ย” แล้วเธอก็หันไปหัวเราะกับเพื่อนที่ยืนอยู่ด้วยกัน “ กินอะไรมั้ยล่ะผักกาด” หนุ่ยจำใจต้องถามทั้งๆที่อยากให้ผักกาดไปกินที่เจ้าอื่นมากกว่า ที่จริงเขาก็อยากอยู่ใกล้ชิดกับสาวผมม้าหุ่นนางแบบอย่างเธอตลอดเวลา...แต่...ไม่...ต้องไม่ใช่ในสภาพนี้ “ ไอ้หนุ่ย!” ป้าแม้นซึ่งยืนตักอาหารอยู่ข้างๆหันมาเอะอะ “ เขาสั่งข้าวแกงไก่กะไข่พะโล้ หูแตกหรือไง” “ ได้ยินแล้วแม่ พูดเบาๆก็ได้น่า” หนุ่ยอยากจะมุดดินหนีหายไปให้รู้แล้วรู้แร่ด แต่ที่ทำได้ก็คือ ตักข้าวราดแกงใส่ไข่พะโล้ส่งให้ลูกค้าซึ่งก็คือบรรดาเพื่อนสนิทมิตรสหายของเขาเองนั่นแหละ ผักกาดยังยืนอยู่...ตามองกับข้าวตรงหน้าสลับกับมองหน้าพ่อค้ามือใหม่ “ ของเราเอาพะแนงหมูกับผัดกุ้งดอกกะหล่ำนะ” เธอว่าพลางอมยิ้ม หนุ่ยตักข้าวมือสั่น และตักเอา ตักเอาจนพูนจาน จากนั้นก็ตักพะแนงหมูใส่ให้จนมิดข้าว อะไรอีกอย่างนะ...อ้อ...ผัดดอกกะหล่ำกับกุ้ง หนุ่ยบรรจงคัดกุ้งตัวโตๆใส่ให้อย่างชนิดที่เรียกว่าคนมาหลังต้องสะอื้น เพราะทั้งถาดเหลือแต่ผักกับกุ้งผอมๆอีกแค่ 2 ตัว “ ขายถูกจัง” ผักกาดพูดขึ้น อา...นี่เป็นวินาทีทองของหนุ่ยแล้ว อย่างเร็วจี๋ เขารีบตอบไปว่า “ พิเศษเฉพาะผักกาดนะเนี่ย” สาวน้อยผมม้าหน้าใสกริบ ส่งยิ้มหวานให้จนหัวใจของหนุ่ยพองคับอกเหี่ยวๆ...ก็ไม่เลวซะทีเดียวสำหรับการลงมาช่วยแม่ขายอาหารในวันแรก ...เที่ยงวันต่อมา ผักกาดก็มาอุดหนุนร้านของหนุ่ยอีกครั้ง... “ เอาเขียวหวานไก่กะหมูทอดนะ” แน่นอน จานนี้พิเศษสุด ทั้งไก่ทั้งหมูนับได้ยี่สิบกว่าชิ้น เคราะห์ดีที่ป้าแม้นมัวแต่ขายคนอื่นเลยไม่ทันใส่ใจ นี่ถ้าแกเห็นลูกชายขายซูเปอร์ถูกแบบนี้นะหรือ...มีหวัง หนุ่ยถูกฟาดหัวด้วยถาดอีกแน่ “ ผักกาดนั่งตรงไหนล่ะ” หนุ่ยถามหลังรับเงินมา (ใจจริงเขาไม่อยากรับ แต่ผักกาดไม่ยอม เธอบอกว่าถ้าไม่รับ วันหลังจะไม่มากินอีก) “ นู้น ตรงที่อ๋อยนั่งอยู่นู่น ทำไมเหรอ” “ เปล่า...เดี๋ยวจะเอากาแฟเย็นกะขนมไปให้น่ะ” ไม่เฉพาะข้าวราดแกง แต่ร้านของหนุ่ยขายขนมนมเนยรวมทั้งเครื่องดื่มครบวงจร “ เราไม่ได้สั่งนี่” ผักกาดพูด แต่สายตาฟ้องว่าชอบของฟรี “ ก็ไม่เป็นไร ถือเป็นอภินันทนาการจากผม” หนุ่ยว่าเข้านั่น ผักกาดยิ้มอีกแล้ว และหนุ่ยก็ยิ้มตอบ ความเขินอายที่ต้องลงมาเป็นลูกมือแม่ บัดนี้หายไปหมดสิ้น ............................ .................. ความสนิทสนมของหนุ่ยและผักกาดเพิ่มขึ้นทุกวี่วัน ในช่วงเวลาเที่ยงนั้น แม้เพื่อนๆจะดึงมือให้ผักกาดไปซื้ออาหารร้านอื่นบ้าง แต่เธอก็ไม่เคยไป “ อ๋อ...แน่ละสิ ร้านนี้คนขายเค้าทุ่มเทเหลือเกินนี่” เพื่อนๆแดกดัน “ กับเธอละให้กุ้งเป็นร้อย แต่พอถึงพวกเรา รู้สึกจะให้แต่น้ำ” “ขนมนมเนยก็ประเคนเพียบ มิน่า หมู่นี้เธอถึงได้แก้มยุ้ยเชียว” “ แฟนเราไม่ใช่ลูกแม่ค้าข้าวแกงมั่งให้มันรู้ไป๊” สารพันเพื่อนๆจะค่อนขอด แต่ผักกาดก็ไม่หวั่นไหว เธอยังคงเป็นลูกค้าวีไอพีร้านป้าแม้นอย่างเหนียวแน่น และจากที่เคยพบกับหนุ่ยเฉพาะตอนเที่ยงหรือเฉพาะช่วงเวลาที่เดินสวนกันตอนเปลี่ยนคาบเรียน เดี๋ยวนี้ทั้งคู่เป็นแฟนกันอย่างออกหน้าออกตาเลยทีเดียว ...สายลมแห่งกาลเวลาโบกโบย... หากนับเวลาที่ผักกาดเป็นแฟนหนุ่ยก็สองปีกว่าเห็นจะได้ จากม.4 ตอนนี้ทั้งคู่เรียนอยู่ชั้นม. 6 เทอมสุดท้าย เวลาทั้งคู่เดินไปไหนมาไหน เพื่อนๆมักจะนินทาตามหลังด้วยความอิจฉาอยู่เสมอ “ สองคนนี่มันคบกันนานดีนะ ทีแรกนึกว่าจีบกันเล่นๆซะอีก” “ เนี่ยเป็นเพราะไอ้หนุ่ยมันใช้อาหารพิชิตใจแท้ๆ คนสวยๆอย่างผักกาดถึงได้หลงไปกะมัน” “สวยเหรอ ?!” อีกคนทำหน้างงๆ “ เธอว่ายายผักกาดที่อ้วนเป็นตุ่มเนี่ยนะสวย ?” “ เอ๊า ! ก็จำไม่ได้เหรอ ตอนเข้ามาม.4 ใหม่ๆ ยายนี่หุ่นยังกะนางแบบ เพรียวสวยจะตาย จำไม่ได้เหรอ เป็นดาวโรงเรียน หนุ่มๆรุมตึง” “ จำได้...แต่นั่นมันแค่เทอมแรกตอนก่อนจะเป็นแฟนไอ้หนุ่ย แต่เดี๋ยวนี้ ดูสิ หุ่นยังกะช้างน้ำ ผิดกันคนละคนเลย” “ ฮ่าๆ สมน้ำหน้าไอ้หนุ่ย เสือกเลี้ยงดีนักนี่ ...” ...ใช่แต่เพื่อนๆจะสมน้ำหน้าเท่านั้น ตัวหนุ่ยเอง ทุกวันนี้ก็สมน้ำหน้าตัวเองเช่นกัน อยู่ดีไม่ว่าดี ดันขุนผักกาดจนกลายเป็นหมู แล้วทีนี้จะทำอย่างไร ให้เธอลดก็ลดไม่ลง ไอ้ครั้นเขาจะเลิกกับเธอก็เลิกไม่ได้ เซ็งจริงๆ แทนที่จะได้แฟนสวยเป็นดาวโรงเรียน กลับได้ยายหมูอ้วนผมม้าคนนี้มาแทน... ..........จบ................................ ....................................... ................................. ขอบคุณบีจีและภาพแฟลชจากญามี่...   Create Date : 02 กุมภาพันธ์ 2552 49 comments Last Update : 2 กุมภาพันธ์ 2552 18:19:28 น. Counter : 1169 Pageviews. Share Tweet

เจิมด้วยป่าวค่ะนี่   โดย: Sweety-around-the-world 2 กุมภาพันธ์ 2552 18:36:02 น.

เพื่อนๆ สมัยเรียนก็เปลี่ยนรูปร่าง หน้าตาไปเยอะค่ะพี่อัยย์ แต่ข้าวแกงที่ขุนผักกาดจนโตได้แบบนี้นี่ต้องยอมแพ้ค่ะ พี่อัยย์สบายดีนะคะ เตรียมตัวเดินทางยังเอ่ย   โดย: Sweety-around-the-world 2 กุมภาพันธ์ 2552 18:40:07 น.

เป็นความรักใสๆ..กุ๊กกิ๊ก..น่ารักและสนุกค่ะ..ป่านนี้น้องผักกาดคงช่วยหนุ่ยกับป้าแม้น ล้างจานเป็นการลดน้ำหนักแล้วมังคะ..   โดย: ข้าวกับดิน (ข้าวกับดิน ) 2 กุมภาพันธ์ 2552 18:42:05 น.

จ๊ากกก..... กำลังจะบอกว่า ชั้นจะไม่ซื้อข้าวต่อจากยายผักกาดเด็ดขาด ขี้เกียจกินวิญญาณกุ้ง หมู ปู ปลา ที่ไปอยู่ในจานผักกาดหมดแล้ว แต่พออ่านตอนจบ... โดนขุนเป็นหมูแบบนี้ จบเห่เลย มาบอกว่า ที่รีเควสไว้ ได้ตามขอแล้วนะคะ   โดย: HoneyLemonSoda 2 กุมภาพันธ์ 2552 18:51:45 น.

เค้าว่าคนเราทำอะไรไว้ ก็จะได้สิ่งนั้น ..... รักในวัยเรียน ไม่เคยเกิดค่ะ เพราะเรียนอย่างเดียว แถมเรียนโรงเรียนสตรีอีก พี่   โดย: หยุ่ยยุ้ย 2 กุมภาพันธ์ 2552 18:53:21 น.

555 สนุกดีค่ะ   โดย: malarn cha 2 กุมภาพันธ์ 2552 19:20:12 น.

รักในวัยเรียนคงมีกันทุกกคน ที่สำคัญเป็นเรื่องที่ลืมยากเสียด้วยครับ น่าชมเชยหนุ่ยนะครับ ช่างกล้าจริงๆ แต่พอชนะใจหญิงสาวแล้ว ปัญหาที่คาดไม่ถึงก็ตามมา ก็ต้องแก้ไขกันต่อไปครับ   โดย: Insignia_Museum 2 กุมภาพันธ์ 2552 19:42:40 น.

ใกล้ ๆ วาเลนไทม์ พี่ชมพูโรแมนติคจัง แค่เห็น BG กับเก้าอี้แสนหวาน ก็รุแระ..อิอิ   โดย: I_sabai 2 กุมภาพันธ์ 2552 19:56:25 น.

ชอบชื่อ ผักกาด จัง ..เด๋วนี้ คนไทย ใช้ชื่อแปลกดีอ่ะ .. เกิดมาเพิ่งเคยได้ยินคนชื่อ ผักกาด แถมเป็น นางเอก สะอีกด้วย   โดย: everything on 2 กุมภาพันธ์ 2552 20:17:38 น.

อ่านแล้วนึกถึงวัยเรียนเหมือนกัน แต่สลับกัน ไม่ได้เป็นคนขาย แต่ซื้อทุกวัน แต่ดีไปอย่างเป็นร้านขายน้ำ ถ้าเป็นร้านข้าวแกง กินทุกวันคงไม่ไหว แล้วทำไมจบแบบนั้น ไม่ประทับใจเลย   โดย: ลุงแอ๊ด 2 กุมภาพันธ์ 2552 21:01:25 น.

อ่านแล้วนึกถึงวัยเรียนเหมือนกัน แต่สลับกัน ไม่ได้เป็นคนขาย แต่ซื้อทุกวัน แต่ดีไปอย่างเป็นร้านขายน้ำ ถ้าเป็นร้านข้าวแกง กินทุกวันคงไม่ไหว แล้วทำไมจบแบบนั้น ไม่ประทับใจเลย   โดย: ลุงแอ๊ด 2 กุมภาพันธ์ 2552 21:03:49 น.

หวัดดียามค่ำ นายหนุ่ยนี่ช่างฉลาดเสียจริงจะประหยัดเงินค่าที่นอนก็ไม่บอก กุ๊กกิ๊กน่ารักดี และที่สุดยอดคือรูปกุหลาบชมพูใต้เรื่องสวยหยด Stay Away,Joe เป็นเรื่องแรกในปี1968ที่เอลวิสเล่นกับ แคที จูราโด มีเพลงเพียง 4 เพลงไม่ค่อยสบอารมณ์พวกคอเพลงทั้งหลาย คุณจูราโด กำลังจะเหมือนประเทศของเขาในสมัยก่อน ใช้เวลาหลายปีกว่าจะฟี้น ถ้ามือไม่ถึงอย่ามาเป็นรัฐบาล อายุจะสั้น เธอทิ้งท้ายไว้แค่นี้ ขอบคุณจขบ.ที่พาเธอไปเยือนที่บ้าน ขอให้จขบ.มีสุขภาพที่แข็งแรง ราตรีสวัสดิ์   โดย: กาแฟสดกะพรรณไม้งาม 2 กุมภาพันธ์ 2552 21:14:05 น.

แวะมาสวัสดีตอนเช้าค่ะ ชอบภาพสวยจังเลยค่ะ   โดย: praewa cute 2 กุมภาพันธ์ 2552 21:25:34 น.

555+ เหมือนผมเลย แต่ของผมอีกไม่กี่วันก็จะผอมแล้ว ชอบตรง *เกาหัวแกรกๆ* ครับพี่ ช่วงวัยเรียนผมก็คล้ายๆเจ้าหนุ่ยนี่หละ แอบมองดอกฟ้าประมาณนั้น แต่พอมาเจอกันอีกทีตอนโตแล้ว คนที่ขี้เหล่กับสวย น่ารัก คนสวยๆกับงั้นๆ น้อยคนนะที่จะรักษาความสวยใว้ได้ แล้วพี่อัยย์เป็นแบบไหนอะครับ   โดย: AJono 2 กุมภาพันธ์ 2552 21:34:58 น.

ตอบ คห.14 ดูรูปมุมขวาบนละกันว่าเป็นแบบไหน..ก๊ากกก... จขบ.ไม่เหมือนผักกาดตรงที่ เป็นหมูเสมอต้นเสมอปลายอะนะ...   โดย: อัยย์ IP: 115.67.25.184 2 กุมภาพันธ์ 2552 21:43:57 น.

อิ อิ อิ สนุกดีครับ... ตอนนี้หน่อยก็ต้องตกกะไดพลอยโจนอะ...   โดย: กิ่งโศก IP: 124.122.176.190 2 กุมภาพันธ์ 2552 23:20:00 น.

ว๊าก...อย่างนั้นเลยเหรอครับ เหอ ๆ ผู้หญิงเนี่ย..ทำดีด้วยมากเกินไปเป็นไม่ได้เลยเชียวนะครับ เป็นต้องเสียคน ตามใจมากเกินไปก็กลายเป็นคนขี้บ่นเอาแต่ใจ ไม่ตามใจรึก็โกรธ หาว่าเราไม่ได้เรื่อง เราทำงานน้อยก็ว่าเราเป็นคนขี้เกียจ พอทำงานมาก ๆ ก็หาว่าเราไม่เอาใจใส่ให้ความสำคัญเธอ อย่างนายหนุ่ยนี่บริการดีเกินไปก็เลยได้ผักกาดจีเอ็มโอมาเป็นแฟนซะเลย ฮ่า ๆ คิดซะว่าเราไปซื้อลำไยมากิโลนึงพอหิ้วกลับมาถึงบ้านมันกลายสองกิโล เซอร์ไพร์ซเล็กน้อยแต่ก็ถือว่าได้กำไรนะครับ เอิ๊ก ๆ   โดย: วิกูล สมิทธิ์ IP: 222.123.89.30 2 กุมภาพันธ์ 2552 23:57:20 น.

เพิ่งเห็นพี่แนวหวานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อิอิ ............................... หลับฝันดี มีเงินใช้ค่ะพี่ทากชมพู   โดย: ญามี่ 3 กุมภาพันธ์ 2552 0:45:18 น.

หวัดดีครับ   โดย: ใบไม้ดนตรี (benjarong9 ) 3 กุมภาพันธ์ 2552 10:45:25 น.

อ่านแล้วอยากกินข้าวกับหมูทอด แกงเขียวหวาน แกงไก่พะแนงหมู ไข่พะโล้ และ ฯลฯ อยากกินข้าวแกงสุดๆๆๆๆ สรุป คนอ่านก็อ้วนเหมือนกันนะเนี่ย   โดย: ทาสบอยจอมตะกละ IP: 124.157.242.205 3 กุมภาพันธ์ 2552 16:05:12 น.

สวัสดีครับคุณอัยย์... ...แวะทักทายครับ   โดย: nai-nu-19 3 กุมภาพันธ์ 2552 16:57:49 น.

พี่อัยย์ ทำvisa เสร็จยังเอ่ย สถานทูตอังฤกษใจดีค่ะ ที่นี่ส่งทางไปรณีย์ไปทำก็ได้ค่ะ พีอััย์ผ่านอยู่แล้ว เพราะไม่ได้เที่ยวต่างประเทศครั้งแรก ว่าแต่ว่าเตรียมเสื้อวูลหรือยังเอ่ย   โดย: Sweety-around-the-world 3 กุมภาพันธ์ 2552 18:15:00 น.

พี่อัยย์ไปวันที่ 18 แล้วกลับเมืองไทยวันไหน อากาศหนาวมากเลยหรือคะ อย่างนี้พี่อิงค์ ก็ได้ขนเสื้อสวยๆไปใส่ตรึมเลย   โดย: หยุ่ยยุ้ย 3 กุมภาพันธ์ 2552 19:32:52 น.

... อ่านเรื่องนี้แล้วต้องแอบยิ้มนะเนี่ยะ ... เดือนกุมภาพันธ์แบบนี้ สีชมพูหวานแหวมาเลยเชียว   โดย: SIMAKHA 3 กุมภาพันธ์ 2552 20:40:14 น.

หวัดดียามค่ำ คุณหนุ่ยผู้มีวิสัยทัศน์...... Speedway เรื่องที่2ของปี 1968 ที่เอลวิสเล่นกับ แนนซี ซิเนตร้า มีเพลง 7 เพลงธรรมดาไม่จี๊ดจ๊าด เหมือนเรื่องแรกๆ คุณแนนซี่ ก็สวยในแบบของเธอแต่แห้งไปหน่อยสู้คุณผักกาดไม่ได้ ขอบคุณคุณทากชมพูที่พาเธอไปเยือน อย่าลืมรักษาสุขภาพให้แข็งแรงด้วย ราตรีสวัสดิ์   โดย: กาแฟสดกะพรรณไม้งาม 3 กุมภาพันธ์ 2552 20:40:59 น.

กว่าจะมาถึงที่นี่ได้ เดินจนเมื่อย   โดย: ลุงแอ๊ด 3 กุมภาพันธ์ 2552 21:36:00 น.

โห... ผมเขินนะครับ ชมแบบนี้ผมม้วนเลย   โดย: พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง 3 กุมภาพันธ์ 2552 21:53:08 น.

เอารูป 2 นักเทนนิส มือ 1 และ มือ 2 ของโลกมาฝากค่ะ   โดย: เริงฤดีนะ 3 กุมภาพันธ์ 2552 21:57:36 น.

แวะมาเยี่ยมนะ สบายดีมั๊ย   โดย: ซ้อมเต้น 4 กุมภาพันธ์ 2552 0:52:34 น.

ฮ่าๆๆๆ ผมไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้เน่อ แต่นึกออก ได้ช้างแต่นิสัยดีก็เอาละ ผมชอบสาวๆ ใจดี เอิ้กๆๆ อันที่จริงเรื่องนี้น่าจะมีภาพประกอบสักหน่อยนะ เผื่ออ่านไปจะได้นึกภาพตามชัดๆ ไปเลย ตอนแรกผมก็จอนตนาการไปว่าไอ่หนึ่ยนี่ต้องประมาณมาริโอ้ น้องผักกาดนี่ต้องประมาณน้องเต้ย แต่น้งเต้ยนี่หน้าตาเป็นไงอ่ะ จำไม่ได้ละ เหอๆ รอเรื่องต่อไปนะพี่นะ   โดย: ฤทัยนาวา 4 กุมภาพันธ์ 2552 9:10:48 น.

จขบ.เขียนสนุกจัง ....   โดย: ซาตานสีส้ม IP: 203.154.236.197 4 กุมภาพันธ์ 2552 11:58:49 น.

เรื่องจริงเปล่าเนี่ย5555 ขำ อ่านแล้ว นึกถึงตัวเอง ป้องกันคนมาจีบแฟนเรา(ที่สวยโคร) เราก็เลยพยายาทำให้แฟนอ้วน ทุกวันนี้ แฟนผมเลย อ้วนเอาๆ 555 แวะมาทักทายครับ งานหนักมาก เหนื่อยสุดๆ แต่สนุกดี มีตัวละครใหม่ๆ เข้ามาในชีวิตเพียบ แล้วจะแปรรูปออกมาเป็นนิยายให้อ่านกันครับ ปล.คิดถึงพี่นะ   โดย: แสง สีรุ้ง IP: 115.67.179.97 4 กุมภาพันธ์ 2552 12:47:50 น.

น่าสงสารจริงๆ ดันไปขุนซะได้   โดย: นายต่อ Ver. ต่างแดน (toor36 ) 4 กุมภาพันธ์ 2552 15:01:30 น.

จีบมาได้ด้วยข้าว ก็ต้องขุนกันต่อไปนิ   โดย: เป๋อน้อย 4 กุมภาพันธ์ 2552 16:09:27 น.

ถึงจะอ้วนก็ไหนก็ไม่เป็นอุปสรรคสำหรับความรักหรอกนะ (ฮ่าฮ่า คิดเข้าข้างตัวเองซะ)   โดย: เนระพูสี 4 กุมภาพันธ์ 2552 20:35:09 น.

ความสวยมีเต็มพิกัดอยู่แล้ว พี่อัยย์ ต่อให้ใช้เวลานานกว่านี้ ก็คงสวยไม่ได้มากกว่านี้ ^ ^ เอ่ออ ข้างบน เขียนชมนะคะ แต่ทำไมอ่านแล้วแหม่งๆ พี่ไปยืดผมมาใช่มั๊ย ถึงใช้เวลาเยอะขนาดนั้น ......   โดย: หยุ่ยยุ้ย 4 กุมภาพันธ์ 2552 21:16:35 น.

หวัดดียามค่ำ Live a Little Love a Little ในปี1968 มิเชล แครี่ย์ เธอลำหักลำโค่นดี กุ๊กกิ๊กดีแบบเด็กๆ แต่มีเพลงแค่ 4 เพลง ไม่สะใจวัยรุ่นสมัยนั้น เลยดูแค่รอบเดียว หมดเงินไป 7 บาทค่าตั๋วในสมัยนั้น ตกเพลงละเกือบ 2 บาท คนนี้ไม่ชอบการเมือง ไม่ดูและไม่อ่านข่าวที่เสนอเพียงด้านเดียว เบื่อมากกกกกกกก ให้คุณทากชมพูมีสุขภาพที่แข็งแรง ราตรีสวัสดิ์   โดย: กาแฟสดกะพรรณไม้งาม 4 กุมภาพันธ์ 2552 21:41:35 น.

หุหุ หักมุขได้เยี่ยม ลุงแอ๊ดอารมณ์ค้างเลย เอิ๊กๆ   โดย: เขาพนม 4 กุมภาพันธ์ 2552 21:45:33 น.

แวะมาทักทายค่ะ มาดูด้วยว่าเมื่อไหร่ อุ่นรักป่าฝน จะออกเล่มด้วยล่ะ ..   โดย: teansri 4 กุมภาพันธ์ 2552 22:39:06 น.

จะ go to sleep แล้ว..เลยขอแวะมา pr.หนังที่ชอบซะหน่อย ++++++++++++++ ตอนนี้หนังที่อยากดูคือ"Slumbog Millinaire"เกี่ยวกับเด็กหนุ่ม จากเมือง"มุมใบ"(บอมเบย์เดิม)ถูกรางวัล"เกมส์เศษฐ๊" ของ TV. อินเดีย ไม่เล่านะคะ..ตอนแรกเห็นว่าไม่มีบริษัทไหนซื้อมาเพราะมัน"แพงมาก" แต่..ก็มัคนซื้อมาฉายแล้ว..กำหนดฉายวันเกิดเราพอดี หลังประกาศผลรางวัล Oscar(วันที่ 23 กพ.2552)...หนังนี้เต็งจัด..   โดย: เริงฤดีนะ 4 กุมภาพันธ์ 2552 23:14:02 น.

หวัดดีตอนเช้า มาถึงที่ทำงานกันหรือยัง Have a nice day!! พี่ชมพูนะจ๊ะ   โดย: I_sabai 5 กุมภาพันธ์ 2552 7:51:13 น.

... วันนี้้เปิดมาไล่อ่านเมนท์ที่บล๊อกนี้แล้วก็ขำค่ะ ... ความคิดหลากหลายจัง ... รออ่านเรื่องต่อๆ ไปนะคะ   โดย: SIMAKHA 5 กุมภาพันธ์ 2552 8:32:14 น.

น่ารักและน่าขันดีครับเรื่องนี้   โดย: bite25 5 กุมภาพันธ์ 2552 9:53:50 น.

ดีใจ .. ตื่นเต้น... สะเทิ้น... ขวยอาย... แค่มาบอกว่า มีคนแวะไปเยี่ยมบล็อกเราแล้ว.. อะ   โดย: ซาตานสีส้ม 5 กุมภาพันธ์ 2552 13:46:04 น.

โดย: พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง 5 กุมภาพันธ์ 2552 18:49:45 น.

คงเป็นบทลงโทษสำหรับคนชอบของฟรีนะคุณอัยย์ ให้อะไรเอาโม๊ด ไม่มีเกรงใจเลย อ่านแล้วก็น่ารักดีครับ นึกถึงตัวเองตอนเป็นเด็กด้วย แต่หนุ่ยยังเก่งกว่าบูบู้ซะอีก ที่จีบผู้หญิงได้ ตอนผมอยู่ชั้นมัธยมนี่คนมาชอบเยอะเหมือนกันนะ ได้แต่ขี้อาย ไม่กล้าเลยต้องอยู่โสดมาถึงวันนี้   โดย: dj booboo 12 กุมภาพันธ์ 2552 1:51:51 น.

ถึงจะเป็นเรื่องสั้น แต่ก็ชอบความพิถึพิถันในรายละเอียดที่คุณอัยย์เขียนนะ อย่างพวกรายละเอียดของอาหาร อย่าง หมู 11 ชิ้น ไก่ 14 ชิ้น (รวมกันได้ยี่สิบกว่าชิ้น) รสนิยมการสั่งอาหารของน้องผักกาด ผัดดอกกระหล่ำกับกุ้ง ผมอ่านแล้วเดาเอาว่าตอนท้ายเรื่องต้องอ้วนแน่เลย ส่วนคุณแม่ ดูจะดุดีจัง ไม่ทราบว่าได้บุคคลิคมาจากคนเขียนหรือเปล่านิ   โดย: dj booboo 12 กุมภาพันธ์ 2552 1:57:53 น.

เขียนได้สนุกมากๆ ค่ะ ช่วยไม่ได้น้อ นายหนุ่ยไปขุนเค้าซะอ้วนเองหนิ มีความสุขทุกวันนะคะ   โดย: มังกรเขียวหัวยุ่ง (cruduslife ) 15 กุมภาพันธ์ 2552 9:09:55 น.

-ขอแวะเข้ามาอ่านนะค่ะ น่าอ่านมากๆๆ   โดย: Opta IP: 58.8.146.98 27 กุมภาพันธ์ 2552 21:35:50 น.