กระสือตัวสุดท้าย บอกกล่าวก่อนอ่าน.... เป็นเรื่องสั้นเรื่องที่ 5 แล้วนะคะ มาอ่านกันค่ะว่า ระหว่างเรื่องผีโรงบาลคราวที่แล้ว กับเรื่องผีกระสือคราวนี้ เรื่องไหน น่ากลัวกว่ากัน ... หรือว่า ไม่น่ากลัวซ้ากกะเรื่อง (อืมม...มีสิทธิ์ๆ) กรุงเทพราตรีนี้ พระจันทร์ลอยเด่น ยิ้มกริ่มอยู่เหนือท้องฟ้า ต่ำลงมาที่ตัวตึกสูงและท้องถนน แสงไฟก็ระยิบระยับ สว่างไสวไปทั่ว คงไม่มีใครคิดหรอกว่า ในความสวยงามแบบไฮเทคของมหานครแห่งนี้ ยังจะมีบางสิ่งบางอย่างแอบแฝงอยู่... ‘ดลยา’ เปิดหน้าต่างออกไป มองซ้ายมองขวา มองท้องฟ้าอันเจิดจรัส แล้วเธอก็ยิ้มให้กับตัวเองอย่างพึงพอใจ เวลานี้ช่างเหมาะกับการออกไปสัมผัสลมหนาวบริสุทธิ์และลิ้มรสอาหารอร่อยๆเสียจริง หญิงสาวแลบลิ้นเลียปากแผล็บๆก่อนจะเดินไปทอดร่างบนที่นอน และอีกไม่เกิน 2 นาทีต่อจากนั้น เธอก็...จัดการถอดหัวและไส้ออกจากลำตัว! ลอยละลิ่วผมปลิวสยายออกนอกหน้าต่างไป ...ถูกแล้ว...เธอคือกระสือสาวตัวสุดท้ายของประเทศไทย... พอกันทีกับความไม่แน่ใจของผู้คนที่ว่า โลกนี้มีผีกระสือหรือไม่ เพราะดลยานี่ไงคือข้อพิสูจน์ กระสือมิใช่เป็นแค่ตำนานหรือนิทานหลอกเด็ก แต่มันเป็นเรื่องจริงแท้มาตั้งแต่โบราณและสืบเนื่องมาจนถึงปัจจุบัน กระสือมีจริงและไม่มีวันสูญสลาย เพราะมีการถ่ายทอดสายพันธ์สุดสยองนี้ให้กับทายาทเรื่อยมาทุกรุ่น รุ่นของดลยาถือเป็นรุ่นล่าสุด คือรุ่นที่ 250 รุ่นก่อนหน้าเธอก็คือ แม่ ป้า ยาย ทวด และสืบสาวไปเรื่อยๆจนถึงรุ่นบรรพบุรุษในยุคบ้านเชียงนั่นเลยทีเดียว หากว่าผู้คนเก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์ยังหน้าโง่ ไม่เชื่อว่ากระสือมีอยู่จริงเช่นนี้ กระสือก็คงดำรงเผ่าพันธ์ไปพร้อมๆกับอวสานของโลกและมนุษย์ เพราะไม่มีใครคิดที่จะปราบปรามหรือล้างเผ่าพันธุ์กระสืออย่างแน่นอน ดลยารับเป็นทายาทกระสือมาจากแม่ของเธอ ก่อนแม่ตาย เธอได้กลืนน้ำลายของแม่เพื่อรับเอาเชื้อกระสือเข้าสู่ร่างกาย “ ลูกเอ๋ย” เธอยังจำคำพูดก่อนตายของแม่ได้ “ อย่าวิตกหรือกลัวไปเลย เป็นกระสือสมัยนี้ ไม่ลำบากเหมือนสมัยก่อนแล้ว ลูกสามารถออกหากินได้สบายโดยกลมกลืนตัวเองไปกับแสงไฟที่มีอยู่เต็มท้องถนน ไม่มีใครคิดหรอกว่าลูกเป็นกระสือ เห็นปุ๊บปั๊บ เขาก็คิดว่าลูกเป็นดวงไฟ หรือหลอดไฟตามเสาไฟฟ้า ไม่มีใครสนใจลูกหรอก ส่วนเรื่องอาหารการกิน...” แม่หยุดหอบ ก่อนจะแนะนำต่อไปอีกด้วยน้ำเสียงหนื่อยหนัก “ ของเหม็นเน่าก็มีให้ลูกกินมากมายตามโรงฆ่าสัตว์หรือแถวตลาดสด หรือถ้าวันไหนลูกอยากกินไส้เด็กอ่อน ก็ลองไปคุ้ยถังขยะแถวๆคลินิคที่เขารับทำแท้งดูก็ได้ ที่นั่นมีเด็กทารกแรกรีดเยอะไปหมดละลูกเอ๊ย...” แนะนำสั่งเสียเสร็จสรรพ แม่ก็สิ้นลม อีกหนึ่งเดือนถัดมา ดลยาก็กลายเป็นกระสือแทนแม่ผู้มีพระคุณ สมาชิกในครอบครัวของเธอ ไม่ว่าน้องชาย น้องสาว หรือญาติๆต่างก็รู้ความจริงข้อนี้ ทุกคนยอมรับสภาพที่เป็นไปของตระกูล และต่างให้การช่วยเหลือดลยาโดยหาของสกปรกมาให้กินในบ้านแทนการที่จะให้เธอถอดหัวออกไปหากินข้างนอก “ กินในนี้แหละพี่ ปลอดภัยดี” น้องชายว่า ” อย่าออกไปเสี่ยงข้างนอกเลย เดี๋ยวไส้พี่จะไปเกี่ยวเอาอะไรเข้า เดี๋ยวนี้ไม่ใช่มีแต่ลวดหนามเหมือนสมัยแม่ สมัยยายเรานะ พี่เจอเอาพวกสายไฟแรงสูงเข้าแล้วจะหนาว” “ ใช่” น้องสาวเห็นด้วยกับน้องชาย ” แล้วพี่ก็ไม่ต้องถอดหัวถอดเหอให้น่าเกลียดด้วย หิวเมื่อไหร่ก็จัดการได้เลย” “ ไม่ถอดหัวได้ยังไงล่ะ ถึงกินในห้อง พี่ก็ต้องถอด ไม่งั้นเขาจะเรียกกระสือเหรอ มันก็จะกลายเป็นปอบไปน่ะสิ ” “ เออ...จริงด้วย งั้นก็ตามใจพี่เถอะ แต่ยังไงก็ขอให้ลอยไปลอยมาอยู่ในห้องนะ อย่าเที่ยวออกมาให้พวกเราเห็นล่ะ ไม่ได้รังเกียจนะพี่ แต่...เอ่อ...ดูแล้วมันน่ากลัวยังไงไม่รู้ง่ะ บรื๋อ!...” น้องสาวพูดก่อนจะเลี่ยงไปด้วยท่าทางขนลุกขนพอง ดลยากินอาหารอยู่ในห้องได้ไม่นาน เธอก็รู้สึกอึดอัดจนต้องขอทุกคนออกไปหากินข้างนอก “ โธ่! ทำไมล่ะพี่ พวกไส้หมูเน่า หมาเน่าที่เราหามาให้มันไม่อร่อยรึไง” น้องชายถาม “ เปล่าหรอก ของเน่าๆพวกนั้นมันก็อร่อยดี แต่พวกเธอเข้าใจสัญชาตญาณของกระสือมั้ยว่าเป็นอะไรที่ต้องการอิสระที่สุด เวลาพี่เป็น พี่ก็อยากลอยไปไกลๆ ช่วงเวลานั้นน่ะนะ มันสบายใจที่สุดเลย มันเป็นธรรมชาติ เป็นตัวของตัวเอง...” “ แต่...” “ เอาเถอะน่ะ ไม่ต้องห่วงหรอก พี่รับรองว่าจะระวังให้มากเหมือนที่แม่เราระวังและปลอดภัยมาแล้วนั่นแหละ” ในที่สุดดลยาก็ได้ออกมาใช้ชีวิตกระสือสมบูรณ์แบบอยู่ข้างนอก และคืนพระจันทร์ยิ้มนี้ก็เป็นอีกคืนหนึ่งที่เธอได้กวัดแกว่งไส้พุง ลอยคอออกมาอย่างร่าเริง ดลยาลัดเลาะไปตามอาคารบ้านเรือน เธอลอยสูง ลงต่ำตามความเหมาะสมโดยพยายามยึดความมืดเป็นเกราะกำบัง กระสือสาวลอยคออย่างปลอดภัย เพราะถึงแม้จะพบเจอผู้คนบ้าง แต่ธรรมชาติของคนทั่วไปไม่ค่อยมองที่สูง และถึงจะมอง อย่างคืนนี้ทุกคนก็ได้แต่มองสูงปรี๊ดไปบนท้องฟ้า ต่างพุ่งความสนใจไปที่ปรากฏการณ์พระจันทร์ยิ้ม ไม่มีใครสังเกตเห็นเธอแม้แต่คนเดียว กระสือดลยามุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลเกรดต่ำแห่งหนึ่ง กินอะไรก็ไม่อร่อยเหมือนไส้เด็กทารก เธอลอยอ้อมไปด้านหลังของตัวตึก ที่นั่นมีถังขยะใบใหญ่วางอยู่หลายใบ ในถังก็แน่นอนว่าต้องมีซากศพของทารกที่บรรดาหมอใจยักษ์นำมาทิ้งปะปนกับข้าวของเครื่องใช้สกปรกของโรงพยาบาล อย่างหิวโหย...กระสือสาวใช้ปากคาบฝาถังขยะให้เปิดออกและจัดแจงมุดศีรษะลงไปหาของกินในนั้น “ จั๊บ จั๊บ ๆ อร่อยจริงๆ” เลือดแดงฉานกลบปากของเธอ กลิ่นคาวคลุ้งอบอวลชวนอ้วก แต่ในความรู้สึกของกระสือ กลิ่นนี้ช่างหอมหวานดุจกลิ่นอาหารทิพย์...เธอก้มหน้าก้มตาหม่ำซากเด็กเต็มอิ่มจนรู้สึกกระเพาะขยาย ไส้แทบหลุดออกมาจากหัวเลยทีเดียว กระสือดลยาค่อยๆพยุงหัวและตับไตไส้พุงอันหนักอึ้งออกจากที่แห่งนั้น ซึ่งขากลับนี้การล่องลอยเป็นไปแบบเรี่ยดินและเชื่องช้ากว่าขาไปหลายเท่า เป็นเพราะเธอสวาปามมากเกินไปนั่นเอง...โถ ...แม่กระสือตะกละ! ...วันเวลาผ่านไป... “ แน่ใจนะคะหมอ” ดลยาย้ำถามนายแพทย์ผู้ตรวจโรคของเธออย่างตกใจ ดวงตาที่ซ่อนอยู่ภายใต้แว่นกันแดดเบิกกว้าง “หมอเสียใจกับคุณด้วยจริงๆ ผลเลือดของคุณเป็นบวก นั่นหมายถึงคุณได้รับเชื้อไวรัสเอดส์ครับ” เสียงของหมอเย็นชาตามไสตล์หมอทั่วไปที่ชาชินกับความเป็นความตายของคนอื่น “ แต่มันจะเป็นไปได้ยังไงคะ ดิฉันไม่เคยมีพฤติกรรมที่เสี่ยงต่อโรคนี้เลยนะคะ ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับใคร ไม่เคยใช้เข็มฉีดยา...” พูดมาถึงตรงนี้แล้วเธอก็หยุดกึก...หรือว่า ?...ใช่แล้ว ต้องเป็นตอนที่เธอไปกินเด็กแน่ๆ ใครจะไปรู้ว่าเด็กพวกนั้นจะไม่มีเชื้อเอดส์อยู่...โอ...แล้วไหนเธอจะเผลอดูดเลียเลือดจากผ้าพันแผลหรือจากพวกเข็มฉีดยาที่อยู่ในถังนั้นอีกล่ะ ดลยาโผเผกลับไปนั่งซึมที่บ้าน ใครเล่าจะซวยเท่าเธอ...เป็นทั้งกระสือ เป็นทั้งเอดส์ อีกไม่นานเธอก็จะเสียชีวิต และทายาทที่จะสืบทอดความเป็นกระสือต่อไปก็คือน้องสาวเธอ แล้วนี่ เธอจะต้องให้น้องสาวกินน้ำลายที่มีเชื้อเอชไอวีอยู่อย่างนั้นหรือ ไม่แน่ใจว่าน้ำลายจะเป็นพาหะนำเชื้อ หมอบอกว่าหกสิบสี่สิบ แต่ทว่าก่อนที่เธอจะเสียชีวิต อาการของเธอคงจะทรุดหนัก อาจจะมีเลือดหรือหนองปะปนในน้ำลาย นั่นก็เท่ากับว่าทายาทจะต้องได้รับเชื้ออย่างแน่นอน “ ฮือ ฮือ” หญิงสาวยกสองมือปิดหน้า คร่ำครวญอย่างน่าเวทนา นี่ถ้าเพียงแต่เธอไม่ตะกละจนลืมรอบคอบ เหตุการณ์นี้ก็คงไม่เกิดขึ้น กระสือคนต่อไปก็ยังเป็นกระสือบริสุทธิ์ ไม่ใช่กระสือเอดส์ เธอมัวแต่ระวังคน แต่ดันไม่ระวังของกิน บทเรียนนี้ช่างแสบทรวง ...ไม่อยากเชื่อเลยว่า ในที่สุดแล้วก็เป็นเธอ เธอคือกระสือผู้ทำลายล้างเผ่าพันธ์กระสือเสียเอง !... ...จบ....   Create Date : 18 ธันวาคม 2551 43 comments Last Update : 19 ธันวาคม 2551 10:21:17 น. Counter : 2563 Pageviews. Share Tweet

นี่เป็นเรื่องของสาวกินเด็กของแท้นะคะ ขอบคุณเพื่อนๆที่เข้ามาอ่าน...ขอให้สำเริงสำราญ ช่วยประทับรอยเมนต์ไว้ให้นักเขียนคนยากด้วยนะคะ (มุกลิเกได้อีก จริงมั้ยจ๊ะท่านนายกของยายเนียม )   โดย: ทากชมพู 18 ธันวาคม 2551 16:28:29 น.

ขนาดเตรียมตัวเตรียมใจมาแล้วก่อนอ่าน อ่านแล้วผะอืดผะอมดีค่ะ   โดย: หยุ่ยยุ้ย 18 ธันวาคม 2551 19:21:44 น.

คิดได้ไงเนี่ย....! น่าฉงฉาน....นิ เผ่าพันธุ์อันสืบเชื้อสายมายาวนานต้องมาสิ้นสุดเพราะเธอ... เหลือไว้เพียงตำนาน...ให้เล่าขานสืบต่อ... นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า.... "อย่ากินมั่วซั่วนะเออ..."   โดย: i am_giddy 18 ธันวาคม 2551 19:31:01 น.

สนุก ตื่นเต้น ลุ้น หักมุม น่าติดตาม อ่านต่อให้จน จบ เรื่อง มี ฮา อมยิ้มบ้าง ยอดเลยครับ วันนี้ เม้น ยังกะ คอมเม้นเตเตอร์ เลยอ่ะ 55   โดย: everything on 18 ธันวาคม 2551 19:46:33 น.

กระสือสมัยนี้ช่างคิด ช่างทำจริงๆ อ่านถึงตอนสุดท้าย สงสารครับ หากกระสือพันธุ์แท้จะสิ้นสุดในยุคของเรา ผมคนหนึ่งที่จะต้องแสดงความอาลัย... ช่วงนี้อากาศเย็นมาหลายวัน รักษาสุขภาพนะครับ...   โดย: Insignia_Museum 18 ธันวาคม 2551 22:52:54 น.

เรื่องอ่านเพลินสนุกดีครับ แต่ติดชัดอยู่ตรงที่ของกินนี่สิ อ่านไปก็ทำใจลำบากครับ แต่ก็คิดว่าไส้เด็กสำหรับกระสือคงหอมหวานเหมือนช็อคโกแลตสำหรับผม ก็เลยจินตนาการให้ไส้เด็กเป็นช็อคโกแลตจะได้อ่านแล้วอินกับเรื่องได้สบายไม่พะอืดพะอม อ่านไปอ่านมาเจอโรคเอดส์ เหอ ๆ ก็เหมือนกับเจอสารมีลามีนในช็อคโกแลต โธ่..ตายตอนจบ ฮ่า ๆ เป็นอุทาหรณ์ที่ดีครับ สมัยนี้จะกินอะไรต้องระวังให้ดีนะครับ แล้วก็ระวังน้ำหวานที่ส่งมาทาง sms ด้วย ใครตอบกลับเสีย 3 บาทนะจ๊ะ   โดย: ผู้ชมทางบ้าน IP: 114.128.139.83 18 ธันวาคม 2551 23:19:02 น.

ไอเดียบรรเจิดจริงๆ กระสือแบบมีครอบครัวอบอุ่น   โดย: HoneyLemonSoda 19 ธันวาคม 2551 0:05:54 น.

แหม ผมกำลังหม่ำอาหารพอดี เห็นภาพกระสือถึงแม้จะสวยคุ้ยเขี่ยอาหารเน่าๆ เหม็นๆ นี่ เหมือนกับน้องชายเขาบอก กระสือถ้ามีจริงแต่มาเจอสภาพแวดล้อมโลกยุคใหม่ คงจะอยู่ไม่ได้ หรืออาจจะเป็นแบบที่ จขบ เขียนจริงๆ จุดจบกระสือตัวสุดท้าย เป็นแบบนี้นี่เอง ผมนึกถึงสมัยเด็กดู กระสือ ช่อง7 เวอร์ชั่นแรก คุณรัชนู บุญชูดวง ตอนถอดหัว สมัยนั้นเป็นเทคนิคฮือฮามาก ดูไปกลัวไป แต่ไม่เท่าปอบผีฟ้า อันนั้นกลัวมาก แม่เคยบอกว่าสมัยเด็กๆ มียายคนนึง คนแถวบ้านลือว่าเธอเป็นกระสือ แต่แม่ไม่เคยเห็นเหมือนกัน ถ้ามีจริง น่าจะมีตามต่างจังหวัดนะครับ ปล.มุกยายเนียมออฟเดอะริง นี่ อันนี้มุกลิเก เหรอครับ ผมคิดว่ามุกฮอลิวู้ด เต็งจ๋ารางวัล อ๊อดก้า   โดย: dj booboo 19 ธันวาคม 2551 0:25:35 น.

คุณอัยย์จ๋า วันนี้เจอ ..ขณะนี้มีผู้เข้าใช้บริการเป็นจำนวนมาก กรุณารอสักครู่ แล้วพยายามเข้าใหม่อีกครั้ง สกัดจุดบ่อยมากค่ะ คุณอัยย์เหมือนกันไหมค่ะ กว่าวาจะมาหาได้ ต้องmailไปบอกทีมงานค่ะ เขาแก้ให้เร็วดีทันใจมากๆ ค่ะ ไม่งั้นคงต้องรออยู่หลายชั่วโมงค่ะ คุณยัยย์มาไกด์ด้วยเรื่องนี้ถ้าผีๆ ไม่อาววววค่ะ พีเอส เรื่องรูปต้องขอให้เจอทางตันค่ะ ตอนนี้ไม่มีที่เก็บแล้วค่ะ Laptop บ่นมาเป็นระยะแล้ว   โดย: Sweety-around-the-world 19 ธันวาคม 2551 0:32:09 น.

แหล่มมากค่ะ นิทานเรื่องนี้...ลืมตัว...อิอิอิ นิยายเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าอย่าตะกละ หุหุหุ หลับฝันดีเน๊าะ   โดย: อุ้มสี 19 ธันวาคม 2551 1:20:30 น.

กระสือคือผีมีแค่หัว มีเครื่องในพันพัวเป็นต้อยติ่ง วันนี้ หากกระสือเจ้าแน่จริง ลองบินซิ่งไปร้านลาบดูสิคะ กระสือย่าง กระสือน้ำตก กระสือต้มแซ่บ อ่อมกระสือ ดึกป่านนี้แล้ว ไปล่ะ อ้าว กอดหัว...............................   โดย: (@-@) (ตาพรานบุญ ) 19 ธันวาคม 2551 1:30:09 น.

เมื่อคืนโชคดีเข้าบลอกไม่ได้เพราะการจราจรหนาแน่น ถ้าอ่านเมื่อคืนคงนึกภาพในเรื่องติดตาเอาไปฝันแน่ ลืมบอกว่าโหวตให้อัยย์แล้วนะ สาขาไหนรู้ๆอยู่   โดย: ลุงแอ๊ด 19 ธันวาคม 2551 8:25:37 น.

ฮาโหลๆๆ สวัสดีเช้าวันศุกร์ค่า... เมื่อเช้าตื่นขึ้นมา อากาศเย็นๆ ตอนนี้..สาย ๆ แดดเปรี้ยงซะแล้ววว...อิ อิ จิบกาแฟสักแก้วมั้ยคะ ... ขอบคุณพี่ชมพูค่ะสำหรับโหวต ไอซ์ก็โหวตให้พี่ชมพูนะคะ ---จุ๊บ ๆ---   โดย: I_sabai 19 ธันวาคม 2551 9:07:27 น.

มาแว้ว มาแว้ว เมื่อวานอ่านได้ครึ่งนึงก็โดนลากไปข้างนอก ซากทารกเค้าทิ้งกันง่ายๆงั้นจริงป่าวเนี่ย? เรื่องเศร้าของสังคม ...   โดย: เป๋อน้อย 19 ธันวาคม 2551 9:35:54 น.

อ่านเรื่องของ จขบ. ทีไร ... ถึงจะไม่ค่อยมีวรรคทอง ... แต่ก็มักได้สำนวนขำๆ หยิกแกมหยอก แสบๆคันๆ ให้ได้คิด อย่างคราวนี้ ที่เห็น.. “...ไปคุ้ยถังขยะแถวๆคลินิคที่เขารับทำแท้งดูก็ได้ ที่นั่นมีเด็กทารกแรกรีดเยอะไปหมดละลูกเอ๊ย...” ไม่ใช่วรรคทอง ..น่าจะจัดอยู่ในพวก...วรรคท้องแล้วทิ้ง "...พี่เจอเอาพวกสายไฟแรงสูงเข้าแล้วจะหนาว” นี่ก็อีกอัน .. คิดได้ไง ห่วงกระสือกลัวถูกไฟดูด อ่านเพลินได้ทั้งเรื่อง มาไม่เก็ทอยู่อย่างเดียว อะ.. "ไอ้แว่นดันแดด" เนี่ย มันเป็นยังไงเหรอ   โดย: ซาตานสีส้ม IP: 203.154.236.196 19 ธันวาคม 2551 10:04:18 น.

ดีครับสหาย มาปลดปล่อยย ครับ อัพบล๊อกครั้งนี้น่าจะเข้ากับบล๊อกสหายครั้งที่แล้ว เอาของป่ามาฝากครับเคยเห็นในเมืองมั้ยละ   โดย: ใบไม้ดนตรี (benjarong9 ) 19 ธันวาคม 2551 10:21:31 น.

คห 15 แผนกปรู๊ฟมาเอง...สุดยอดการอ่านเอาเรื่อง เหอๆ พิมพ์ผิดอะค่ะ... .แก้แว้วว...ขอบคุณนะคะ   โดย: ทากชมพู 19 ธันวาคม 2551 10:23:59 น.

เพื่อความเบิกบานใจของเพื่อนๆที่เข้ามาอ่าน   โดย: ทากชมพู 19 ธันวาคม 2551 11:54:19 น.

หุหุ เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "ภัย" มีเกินกว่าที่คิด ชีวิตกระสือถึงได้สูญสิ้นเร็ววัน   โดย: เขาพนม IP: 203.113.0.206 19 ธันวาคม 2551 15:50:53 น.

เอา...ฮากันซะให้พอ.... แต่ผมว่านะพี่ กระสือมันเป็นเอดส์บ่ได้เน่อ เพราะว่า เลือดมันเดินไม่ครบวงจร เข้าใจว่าเส้นเลือกของสือคงขาดหมด มันก็จะมีแค่อยู่ตรงปอดกับหัวใจ ดังนั้นเวลาตรวจเลือดก็ต้องตรจที่อวัยวะภายในเท่านั้น ถึงจะเจอว่าบวกหรือลบ เอิ้กๆๆๆ..ผมว่าไปเรื่อยนะ อย่าถือสา แต่ถึงกระสือเป็นเอดส์ก็ไม่ตายง่ายๆ เพราะว่ามีการถ่ายเลือดอยู่เสมอๆ พี่ว่ามะ.. อันนี้ก็ไปเรื่อยเหมือนกัน เอิ้กๆๆๆๆ น่าๆๆๆ อ่านเรื่องนี้แล้วขำดี   โดย: ฤทัยนาวา 19 ธันวาคม 2551 17:08:27 น.

หวัดดีค่ะ ขอไม่อ่านได้มั๊ยคะเรื่องผี กลัวโดนหลอน จนนอนไม่หลับค่ะ   โดย: เนระพูสี 19 ธันวาคม 2551 18:45:22 น.

ไปปฏิบัติธรรมที่บ้านของผู้ใหญ่ท่านหนึ่งค่ะ ไม่ใช่วัด เป็นเวลา 4 คืน 5 วัน พี่อัยย์ถามอย่างกะมีโปรแกรมจะชวนไปไหน เสียดาย เสียดาย (เสียดายไว้ก่อน)   โดย: หยุ่ยยุ้ย 19 ธันวาคม 2551 20:32:09 น.

สวัสดียามค่ำ เมื่อวานเข้าไม่ได้ วันนี้เลยได้เพื่อน2คน โรซ่าริน รัสเซลล์ ไม่ได้ดูผลงานของเธอส่วน มายเกิร์ล ฟรายเดย์ ไม่แน่ใจ แต่ก็ต้องขอบคุณที่พาเธอมาแนะนำให้รู้จัก สองคนนี้ไม่มีมุกเหมือนยายเนียม กระสือ ตัวนี้ไม่น่ากลัวน่ารักเสียอีก เธอเปนใครมาจากไหนจึงได้มาลอยอยุ่ในสวนดอกไม้ที่สวยงาม ไม่มีของเน่าและเลือดจะให้กิน กระสือสมัยนี้เขายืนบนเวที มีสาวกคอยตบมือให้ อากาศเปลี่ยนแปลง รักษาสุขภาพด้วย   โดย: กาแฟสดกะพรรณไม้งาม 19 ธันวาคม 2551 20:45:32 น.

โดย: เริงฤดีนะ 19 ธันวาคม 2551 21:30:18 น.

มาอ่านอีกทีไม่น่ากลัวเท่าไร แต่น่าเศร้าแทนกระสือตัวนั้นมากกว่า เสียสถาบันกระสือเลย ปล. นึกชื่อเพลงออกยังอัยย์   โดย: ลุงแอ๊ด 19 ธันวาคม 2551 21:54:48 น.

ล่องลอยมาโตงเตงน่าเกรงขาม อยากจะถามสาวเจ้าจากที่ใด ถึงเปลือยใจเปลือยปอดไม่เหมือนใคร แขว่งไวไวน่าหนวดเสียว เชียวนะเธอ   โดย: Insignia_Museum 19 ธันวาคม 2551 21:55:12 น.

ยังไม่ง่วง เพราะมีอะไรบางอย่างอยากจะทำอยู่ค่ะ เลยเข้ามาบอกพี่อัยย์อีกครั้งว่า ช่วยตรวจดูประตูหลังบ้านด้วยนะคะ   โดย: หยุ่ยยุ้ย 19 ธันวาคม 2551 23:30:05 น.

อ่านแล้วครับ ไม่ยักรู้ว่ากระสือก็ติดโรคได้ด้วย ใครว่าเป็นผีแล้วสบายเนี่ย ผมไม่เห็นด้วยคนนึงล่ะเอ้า ลป. เขียนเรื่องใหม่แล้วนะคร้าบ เข้ามาบอกตามคำขอ   โดย: padfoots IP: 125.24.238.6 20 ธันวาคม 2551 2:15:54 น.

วันนี้ต้องรีบไปทำงาน ตอนเย็นจะกลับมาอ่านครับ ปล.ผมไม่ได้ตั้งให้แบนคำไหนเลยนะครับ คงเกิดเหตุผิดพลาด ต้องขออภัยพี่ด้วย บายครับ   โดย: AJono 20 ธันวาคม 2551 7:01:39 น.

กลับมาแล้วค่ะ ... เปิดมาเจอผีเลย จะกินอะไรต้องระวังจริงๆ เนาะคนเรา ของอะไรที่หอมหวานอาจจะมีพิษก็ได้ เนาะ ...ขอจัดการเรื่องต่างๆ สักพักใหญ่ แล้วค่อยหาเรื่องมาอัพบล๊อกนะคะ   โดย: SIMAKHA 20 ธันวาคม 2551 16:08:26 น.

ฮาปนพะอืดพะอมมากกว่ากลัวค่ะคุณอัยย์ แต่ก็แสบๆคันๆในบางประโยค มาช้าไปหน่อยขออภัยนะคะ ช่วงนี้คอมพ์เริ่มส่ออาการไม่สู้ดี   โดย: ขนมไทยห่อใบตอง 20 ธันวาคม 2551 20:30:54 น.

สวัสดียามค่ำ วันหยุดก็มาเยียมเสมอ ต่อไปกินอาหารต้องระวังนะ เดี๋ยวจะสูญพันธ์แบบกระสือสาว ดูแลสุขภาพด้วย ราตรีสวัสดิ์   โดย: กาแฟสดกะพรรณไม้งาม 20 ธันวาคม 2551 21:50:22 น.

จะไปนอนแล้ว จำได้ว่ายังไม่ได้เข้าบ้านนี้เลย วันนี้ ทำรูป พริ้นท์รูป จนมึนเลยพี่ ไปนอนดีกว่า ฝันดีนะคะ พี่อัยย์ ... ลป. อย่าลืมถามเรื่องนั้นให้ยุ้ยด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ   โดย: หยุ่ยยุ้ย 20 ธันวาคม 2551 22:38:25 น.

เป็นเรื่องเศร้าจังครับ กระสือยังหนีไม่พ้นความตายอีกเนอะ เป็นเรื่องจริงๆหลอครับ น่ากลัวตรงนี้งะ   โดย: AJono 20 ธันวาคม 2551 22:42:04 น.

ฮ่า ฮ่า ... เพิ่งไปไล่อ่านเมนท์ที่บล๊อกต้วเองมาค่ะ เลยต้องรีบกลับมารายงานตัวอีกที ... กลัวคนแถวนี้เค้าลืม   โดย: SIMAKHA 21 ธันวาคม 2551 10:08:01 น.

ชอบแบบนี้หลอพี่ ผมว่าจะทำให้แลบลิ้นด้วยนะ แต่ตอนนั้นมีเวลาไม่มาก(จะเข้านอนแร้วงะ) หลานผมก็ชอบ เขาบอกว่าเอาแบบมีคนเห็นแล้วตกใจ ผมตั้ง ตาเหลือก ด้วยจิ อืม..ผมเลยว่า โห..ครบเลย แค่นี้ยังไม่สยองอีกหลอหลานเอ้ย 555+ ปล.โหวตให้บล็อกพี่ เป็นสุดยอด blog ในใจผมครับ   โดย: AJono 21 ธันวาคม 2551 14:34:28 น.

Reaction สูงไปไม่ดีนะเปลี่ยนเป็น Relax ดีกว่า   โดย: ลุงแอ๊ด 21 ธันวาคม 2551 16:50:50 น.

บรรยากาศใกล้เทศกาลปีใหม่เป็นยังไงบ้างคะ พี่อัยย์ ดูแลปลอดโปร่งใจขึ้นมั๊ยคะ วันนี้ยุ้ยไปช็อปใน Central มาค่ะ จ่ายเงินจนมึน เพราะมีเด็กๆตามไปอีกสาม   โดย: หยุ่ยยุ้ย 21 ธันวาคม 2551 20:36:33 น.

สวัสดีค่ำว้นอาทิตย์ เด็บบี้ เรย์โนล์ด เคยไปกินกาแฟแล้ว กำลังรอคนที่คาดหวังอยู่ รักษาสุขภาพด้วย ราตรีสวัสดิ์   โดย: กาแฟสดกะพรรณไม้งาม 21 ธันวาคม 2551 21:08:58 น.

มาอ่านอีกรอบอ่ะครับก้อยังคง ฮา น่ากลัว ขำ อยู่เหมือนเดิมอ่ะครับ   โดย: everything on 22 ธันวาคม 2551 7:53:24 น.

อ่านแล้วอืดอมเล็กน้อยพอประมาณ ว่าแล้วก็คิดหนัก..คืนนี้ จะถอดหัวไปแถวไหนดีน้า ที่จะปลอดเชื้อโรค   โดย: ทาสบอยเอง IP: 58.147.48.150 22 ธันวาคม 2551 11:23:32 น.

อิอิ กระสือยุคดิจิตอลล ตอนนี้คงกำลังเล่นบล๊อกอยู่แน่ๆ เลยนะครับ   โดย: ใบไม้ดนตรี (benjarong9 ) 22 ธันวาคม 2551 11:29:02 น.

ฮา.... กระสือก็ติดเอดส์เนาะ   โดย: กลางเขา 23 ธันวาคม 2551 15:38:22 น.