คุณเคยผิดหวังและเสียใจกับบางสิ่งบางอย่างในชีวิตมั้ย

เคยสูญเสียของที่ซึ่งเป็นที่รักไปใช่มั้ย

ในวันที่คุณต้องล้ม ความรู้สึกและอารมณ์ของคุณคงอ่อนแอมากเลยสินะ

ผมไม่อาจฉุดใครก็ตามแต่ที่กำลังเสียใจและจมดิ่งอยู่กับอารมณ์แบบนั้นขึ้นมาได้เลย

และคำปลอบใจ บางทีก็กลับกลายเป็นมีดที่เสียดแทงเข้าไปที่จุดเดิมซ้ำแล้วซ้ำอีก

เมื่ออารมณ์เหล่านั้นเกิดขึ้น ไม่เคยมีใครถูกดึงขึ้นมาจากความรู้สึกเหล่านั้นได้เลย

ตัวเองเท่านั้น ตัวเองที่จะลุกขึ้นได้เอง

แต่ตัวเองยังคงไม่อยากที่จะลุก มันอ่อนแอเกินกว่าที่จะลุกขึ้น

แต่คุณรู้ใช่มั้ย ว่าความจริงแล้ว เวลามันไม่เคยหยุดเดิน

โอกาสก็ไม่เคยรอให้คุณพร้อมก่อนแล้วค่อยวิ่งเข้าใส่ตัวคุณ

มันหมุนอยู่ตลอดเวลา โอกาสไหลผ่านตัวคุณอยู่ทุกขณะที่คุณยังมีลมหายใจ

ไม่ว่าตอนนั้นคุณจะรู้สึกอย่างไร หรือมีอารมณ์แบบไหน

มันไม่เคยสนใจ มันหมุนไปอย่างเป็นธรรมชาติ 

จำได้มั้ย..ว่านานแค่ไหนที่คุณล้มลง ??

หลายวัน หลายเดือน หรือ หลายปี

คุณปล่อยโอกาสที่เข้ามาในช่วงเวลาที่คุณยังไม่พร้อมให้หลุดลอยไปมากมายแค่ไหน

คุณไม่รู้หรอก...สิ่งที่เข้ามาในเวลาที่คุณบอกว่าคุณไม่พร้อมนั่นน่ะ

บางทีอาจจะป็นสิ่งที่ดีที่สุดเท่าที่ชีวิตคุณเคยมีมาเลยก็ได้

คุณไม่รู้หรอก...ว่ามันจะหมุนกลับมา หาคุณอีกครั้งเมื่อไหร่

หรือบางทีมันอาจจะไม่มีวันหมุนกลับมาหาคุณอีกเลยก็ได้

เมื่อได้รู้อย่างนี้แล้ว...รู้สึกเสียใจบ้างมั้ย

ที่ไปจมอยู่กับอะไรที่ไม่มีวันกลับมาเหมือนเดิมได้อีกแล้วอยู่ได้เป็นเวลาตั้งนาน

แล้วก็ปล่อยให้สิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตผ่านไปเฉยๆ ทำไมทำแบบนี้!!!!

ได้โปรดอย่าทำแบบนี้กับตัวเองเลย

ล้มแล้วจงหัดลุกขึ้นให้ไว...ตั้งท่ารอรับสิ่งดีๆที่กำลังพุ่งเข้าหาคุณได้เลย

ไม่ได้บอกว่า คุณไม่มีสิทธิ์ล้ม คุณล้มได้แต่เมื่อคุณล้ม

ขอให้คุณอยู่ในโลกของความเป็นจริง 

นึกถึงเวลาที่ไม่เคยหยุดพัก นึกถึงโอกาสที่ไม่เคยสนใจใคร 

อย่าปล่อยให้ความทุกข์ของเมื่อวาน มีอายุยืนนานถึงวันพรุ่งนี้

อย่าให้ความทุกข์ของเมื่อวาน ทำร้ายคุณซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เพราะผมไม่อยากเห็นใครต้องทิ้งสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตไป

และเมื่อถึงตอนนั้นใครก็ไม่สามารถวิ่งตามและคว้ามันกลับมาให้คุณได้หรอก