--[โอว มีเต้นด้วยอ่ะ เดี๋ยวนี้มันเป็นอย่างนี้แล้วหรือ]--

: : DANCE : :

อ่าห์ กราบสวัสดีเพื่อน ๆ ชาวก้นครัวทุกท่านอีกครั้งครับผม!!
หลังจากคราวที่แล้ว ผมมาเล่าเรื่องเกี่ยวกับกาแฟเทพ ที่กินแล้วบินได้
เนื่องจากราคามหาโหดให้เพื่อน ๆ ได้สนุกสนานกันไปแล้ว

คราวนี้กลับมาอีกครั้ง กับประสบการณ์การรับประทานสุกี้ ในร้านชื่อดัง
ที่เอ่ยชื่อไป คนทั้งประเทศก็ต้องรู้จัก นั่นคือ สุกี้ MK สุกี้ที่มีดีที่น้ำจิ้ม!!! และเป็ดย่าง!!!


ก็ต้องเรียนให้ทราบกันอีกครั้งแหล่ะครับว่า ทุกวันนี้ ผมเลิกกับแฟนเก่าผมมาได้ 2 ปีกว่าแล้ว
ทำให้ระยะเวลา 2 ปีที่ผ่านมานี่ ผมไม่ค่อยจะได้แวะเวียนเข้าไปในร้านสุกี้เจ้านี้นัก
เท่าที่จำได้ก็น่าจะปีที่แล้วมั้งครับ ที่เข้าไปกินร้านนี้

ที่ไม่ได้เข้าไปไม่ใช่อะไรครับ แต่ไม่มีใครเข้าไปกินด้วย ไอ้กระผมก็ขี้อาย
ไม่กล้าเดินเข้าไปกินคนเดียว กลัวคนอื่นเค้าจะรู้ว่า ไอ้นี่ไม่มีใครเอา T_T

จนกระทั่ง เมื่อวานนี้ครับ วันอาทิตย์ที่ผ่านมา หลังจากที่ผมไปเล่นกีฬากับเพื่อน ๆ เสร็จเรียบร้อยแล้ว
มีความอยากอย่างแรง อยากกิน MK อยากกินเป็ด อยากกินเป็ด !!!

นี่ดีนะที่อยากกินเป็ด ถ้าอยากกินไก่ล่ะก็ มีหวัง เพื่อน ๆ ต้องคิดว่าผมเป็นตัวกินไก่แหงม ๆ T_T


ทำให้ผมต้องออกอุบายกับเพื่อน ๆ ที่ต้องกลับบ้านทางเดียวกัน 2 คน เพื่อที่จะชวนไปกินสุกี้

“วันนี้ไปกินสุกี้กัน”

ผมเอ่ยปากชวนทั้งคู่ ทั้งสองคนเอ่ยปากพร้อมกันเหมือนจะนัดกันมาพูดตั้งแต่ชาติปางก่อนว่า

"เลี้ยงใช่ไหม!!!"

น่าน ดี ๆ กันทั้งนั้น เป็นเพื่อนที่ประเสริฐสุด ๆ แหม ไอ้กระผมน่ะไม่มีปัญหาหรอก
แต่ที่มีปัญหาน่ะมันเงินในกระเป๋าผมต่างหาก ก็อย่างที่บอกแหล่ะครับ
ว่าช่วงนี้ตัวกรอบ ๆ พิกล เหมือนเป็นโรคทรัพย์จาง (มาก)
ทำให้ผมต้องบอกปฎิเสธความหวังดีของมันทั้งสองไปแบบสุภาพ ๆ ว่า

"ออกเองโว้ย แค่ชวนไปกินเป็นเพื่อนเท่านั้น!!!"

นี่โชคดีที่ผมมีศักดิ์เป็นรุ่นพี่มันและมันพอจะเคารพนับถืออยู่บ้าง (นิดเดียว T_T)
หาไม่เช่นนั้นแล้ว พวกมันคงเลิกคบผมแน่ ๆ เลยงานนี้
มีที่ไหน ชวนไปกินแท้ ๆ แต่ให้ออกเองซะงั้น T_T โธ่ น้องเอ๋ย โทษทีว่ะ
เอาไว้เดี๋ยวพี่มีเงินก่อนแล้วจะพาไปเลี้ยงนะน้องนะ คราวนี้ควักกระเป๋าจ่ายเองไปก่อนแล้วกัน


เออเว้ย....พวกมันก็บ้าจี้นะ ผมบอกให้ออกเองมันก็ยังจะไปกันอีก
หรือไม่ก็อยากกินเหมือนกัน เลยตกลงกินด้วยกันทั้งคู่!!!

ใช้เวลาเดินทางมาถึงฟิวเจอร์อีกครั้ง!!!
ทำให้ช่วงนี้ผมได้เข้าฟิวเจอร์ไปแล้ว 2 ครั้งถ้วน ๆ ในระยะเวลาไม่ถึง 2 อาทิตย์

ฟิวเจอร์พาร์ครังสิต ชั้น 2 โซนกลางห้าง มันจะมีร้าน MK อยู่ร้านนึง
จากจำนวน 3 ร้าน ที่ MK มาเปิดอยู่ในฟิวเจอร์ ก็ไม่รู้จะเปิดทำไมเยอะแยะ
เปิดมันทุกชั้น ตั้งแต่ชั้นใต้ดิน 1 ร้าน ชั้น 1 อีก 1 ร้าน แถมชั้น 2 อีก 1 ร้าน
นี่ยังเหลือชั้น 3 อีกชั้นนึงที่ยังไม่มี ถ้าไม่งั้นก็ครบ 3 ชั้นแล้วแหล่ะ T_T

ใครเคยสังเกตุเหมือนกับผมไหมครับว่า พนักงานหญิงของ MK ทุกคน
จะไซร์ประมาณเดียวกันหมด ไม่รู้ว่าเค้าคัดหุ่น และ ส่วนสูงด้วยหรือเปล่า
ออกมาจากกระบอกไม้ไผ่เดียวกันหมดเลย ตัวเล็ก ๆ เหมือนสเมิร์ฟ เอามายืนเทียบกับผมนี่
ผมกลายเป็นต้นมะพร้าวไปเลย คุยกับผมต้องแหงนหน้า

"มากี่ที่คะ"

5555 น่ารักจริง ๆ เลย แต่ละคน ^_^

ส่วนพนักงานชายผมไม่ขอพูดถึง เพราะผมไม่สนใจ แน่ล่ะ ผมจะไปสนทำไมกับพนักงานชาย
ผมเป็นผู้ชาย ก็ต้องสนพนักงานหญิงสิฟระ ขืนมองผู้ชาย ผมก็เกย์แล้ว!!!

มาคราวนี้อยากกินเนื้อครับ อยากกินมาก นอกจากเป็ดแล้ว ก็มีเนื้อนี่แหล่ะที่อยากกิน
สั่งเลยครับ เนื้อ 5 ที่!!! พนักงานหันมามองหน้า แล้วเปิดเมนูที่อยู่ในมือผมชี้ไปที่ชุดเนื้อ

"เอาชุดนี้ดีกว่าไหมคะ"

ผมเหลือบตามองดู เออ ตาถั่วจริง ๆ เลยแหะ ก็แน่ล่ะ เมื่อก่อนมันไม่มีนี่หว่าไอ้ชุดนี้
แล้วผมจะรู้ได้ไง (จะโทษเค้าได้ไง ก็ตัวเองไม่ดูเองนี่หว่า)

ผมเลยยกเลิกไอ้เนื้อ 5 ที่นั่น เปลี่ยนมาสั่งชุดเนื้อแทน T_T

หลังจากนั้น ทั้งเพื่อนทั้งน้องผมก็ระดมสั่งกันแบบไม่ยั้ง จนผมต้องเอากระเป๋าตังค์ออกมาดู
พลางรำพึงรำพันว่า "ใจเย็น ๆ เดี๋ยวจะไม่มีจ่าย ใจเย็น ๆ อย่าสั่งเยอะ T_T"

แต่พวกมันคงจะไม่ได้ยิน สั่งกระหน่ำซัมเมอร์เซล เหมือนมากินฟรี ๆ
สั่งเหมือนจะเหมาร้าน ก็แน่ล่ะครับ เพิ่งเล่นกีฬาเสร็จ มันก็ต้องบริโภคเข้าไปเป็นธรรมดา


สั่งเรียบร้อยแล้ว ก็นั่งรอ..............


จากเมนู รูปในเมนูนั่น ชุดเนื้อที่ผมเห็น ดูแล้วน่าจะอิ่ม เพราะมันกองกันพูนมาก
โดยที่ไม่ทันได้คิดเลยว่า อย่าเชื่อในสิ่งที่คุณเห็น มันไม่มีอะไรเยอะขนาดนั้นหรอก


นั่งอยู่ได้ซักครู่ อาหารก็ทะยอยมา เพื่อนและน้องผมก็ระดมเทลงไปในหม้อ
เราเน้นกินอิ่ม ไม่เน้นลีลา ทุกอย่างลงหม้อหมด ไม่มีมาลวก ๆ ให้เสียเวลาทำมาหากิน

แล้วความฝันของผมก็เป็นจริง เมื่อชุดเนื้อมาถึง โอวววว เพียบเลย มันช่างพูนเสียนี่กระไร

ผมหยิบตะเกียบคีบทันที!!!!

เมื่อคีบชินแรกออกมา มันก็ทำให้ผมได้รู้ซึ้งถึงสัจธรรมที่ว่า สิ่งที่เห็นทั้งหมด มันล้วนเป็นภาพลวงตา
เพราะ เมื่อคีบชิ้นบนออกแล้ว ด้านล่างมันกลับกลายเป็นเส้นแครอท!!!!

ตรูสั่งชุดเนื้อ แล้วเอาแครอทมาด้วยทำไม T_T

มิน่าล่ะมันพูนจังเลย ก็พี่แกเล่นเอาแครอทมารองไว้ข้างล่าง แล้วเอาเนื้อโป่ะ ๆ ๆ
คีบเนื้อด้วยน้ำตานองหน้า เขางอกอีกแล้ว โง่อีกแล้ว แล้วนี่จะอิ่มไหมล่ะเนี่ย

แต่ด้วยงบประมาณในกระเป๋าตัวเอง ทำให้ไม่กล้าสั่งเพิ่ม กลัวต้องช่วยเค้าล้างจานตอนเลิก T_T

....เอาล่ะครับ มาถึงช่วงไคล์แม็กซ์ล่ะทีนี้ เมื่ออยู่ดี ๆ จากที่นั่งกินไป ฟังเพลงที่ร้านเปิดไป
ก็มีเสียงกริ่งดังขึ้นมา!!! ผมเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนทันที

"หมดเวลากินแล้วเหรอวะ มีกริ่งเตือนด้วย"
"สงสัยถึงเวลาเต้นว่ะ"

"เต้น!!! เต้นอะไรวะ เราต้องเต้นด้วยเหรอ"

นั่นสิ เต้นอะไรกัน หรือว่า ผมต้องลุกขึ้นเต้นเมื่อมีเสียงกรื่งนี่ดังขึ้น
นี่มันเปลี่ยนแปลงไปมากขนาดนี้แล้วหรือนี่ จะกินสุกี้ พอถึงเวลาต้องลุกขึ้นเต้น

ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ผมไปกินในเธคจะไม่ดีกว่าเหรอ เต้นไปกินไป
ไม่ใช่ว่ามานั่งกินสุกี้แล้วลุกขึ้นเต้น!!!

"ป่าว เค้าไม่ได้ให้เอ็งเต้น พนักงานเค้าจะมาเต้นให้ดู"
"ฮ๊ะ!!! พนักงานเนี่ยนะ"

"เออ พนักงานเนี่ยแหล่ะ นี่เมิงไปอยู่ไหนมาเนี่ย ไม่รู้เรื่องกับเค้าเลยเหรอ"
"จะรู้ได้ไง ตรูไม่ได้เข้า MK มาเป็นชาติแล้ว!!!"

"ไอ้บ้านนอกเอ้ย!!"
"เออ ก็บ้านตรูอยู่ปทุม แหม อย่างกับเอ็งในเมืองนักแหล่ะ ไอ้บางขันธุ์!!"

ยังไม่ทันได้ต่อปากต่อคำกันต่อไปหรอกครับ เพราะตอนนี้ มีพนักงานมายืนข้าง ๆ แล้ว
ดีเหมือนกัน อยู่ดี ๆ จะมีพนักงานมาเต้นให้ดู แต่เสียอย่างเดียวเท่านั้นแหล่ะ

เสียตรงที่ว่าพนักงานที่มายืนอยู่ข้างโต๊ะผม มันเป็น ผู้ชาย!!!

ป๊าดดดดดดดด ไม่อยากดูผู้ชายเต้นโว้ย อยากดูน้องสเมิร์ฟเต้นมากกว่า
คำอธิฐานของผมไม่เป็นผล เมื่อมีเพลงขึ้น
แล้วหลังจากนั้น พนักงานทุกคนในร้าน ก็พร้อมใจกันส่ายสะโพก

"โยกย้าย โยกย้าย โยกย้าย เอ้า ส่ายสะโพก โยกย้าย"

โอววววววว ตรูด ตรูดเต็มไปหมดเลย ที่สำคัญ ตรูดผู้ชายมาลอยอยู่ตรงหน้าเนี่ยแหล่ะ
จบกัน สุกี้รสเด็ด ที่กำลังกิน ๆ อยู่แล้วมีตรูดใครก็ไม่รู้มาส่ายอยู่ข้าง ๆ
แม้มันจะไม่ใกล้ แต่ก็เกินรับไหว ถ้าเป็นก้นสาว ๆ ยังพอทำเนา แต่นี่ก้นผู้ชาย!!!

ยังครับ เท่านั้นยังไม่พอ ยังมี “กรับ” เค้าจะถืออะไรมาก็ไม่รู้ พอถึงจังหวะ เค้าก็จะตีมันเข้าด้วยกัน
เสียงดังสนั่นร้าน "แกร๋บ!!!!"

แสรดดดดดดด ทำไมไม่แบกระนาดมาตีด้วยเลยละวะ

กว่าจะเต้นเสร็จ ผมก็หมดอารมณ์กิน หันไปมองหน้าเพื่อนแล้วถามมันว่า “มีงี้ด้วยเหรอวะ”
“เออสิ ไม่รู้จะเต้นทำไม กำลังกินอยู่ต้องมาเขินกับคนเต้นไปด้วย”

มันเขินจริง ๆ นะครับ คนเต้นก็เขิน คนดูก็เขิน เพราะมันไม่ใช่สถานที่ ๆ จะมาเต้นอะไรกันอย่างนี้
รับไม่ได้จริง ๆ ด้วยความเคารพ!!!




จดหมายถึง ผู้บริหาร เอ็มเคสุกี้




เรียน : ท่านผู้บริหารเอ็มเคสุกี้ ทุกสาขาทั่วประเทศไทย!!!

.......ท่านครับ หากว่าถ้ามีโอกาสได้ผ่านมาอ่านกระทู้นี้ของผม
รบกวนฟังผมหน่อยนะครับ ผมกำลังจะบอกว่า การที่ท่านให้พนักงานของท่านมาเต้นอย่างนี้นั้น

มันไม่ได้ช่วยให้ผมรู้สึกดีขึ้น ไม่ได้ช่วยให้ผมรู้สึกอยากกินอาหารของคุณมากขึ้น
แต่ตรงกันข้าม มันทำให้ผมอยากจะเช็คบิลออกจากร้านคุณเร็ว ๆ

(แต่เอ๊ะ เขียนถึงตรงนี้ หรือว่ามันเป็นวิธีไล่คนที่นั่งนาน ๆ หว่า)

การเต้นของพนักงานของคุณ ไม่ได้ช่วยจรรโลงจิตใจผมแม้แต่น้อย
พนักงานของคุณแต่ละคน ไม่ใช่พนักงาน เซเวนเซ่น ที่จะคัดเด็กน่ารัก ๆ หุ่นดี ๆ
แต่งหน้าเหมือนตุ๊กกา ใส่กระโปรงสั้น ๆ อย่างนั้น แต่พนักงานของคุณ
ผู้ผ้ากันเปื้อน ใส่หมวก แถมผู้หญิงยังเสมิร์ฟกันหมดทั้งร้าน หุ่นเดียวกันหมดเลย
หัวเลยพนักพิงมานิดเดียว มองกันแทบไม่เห็น!!!

ดูยังไงก็เสียอารมณ์ครับ

ผมจะไม่ถือสากับชุดเนื้อที่อุดมไปด้วยแครอทของท่าน แล้วที่ผมเขียนมานี่ก็ไม่ได้ต้องการ
ให้ท่านยกเลิกการเต้นอย่างนี้แต่อย่างใด แถมยังอยากให้มีต่อครับ
เพียงแต่ว่า ให้ท่านเปลี่ยนคนที่เต้นเสียใหม่ เป็นบรรดา โคโยตี้
พอถึงเวลา ก็ให้พวกโคโยตี้ บิ้วตี้ อั๊กลี่ ฯลฯ มายืนส่ายสะโพกไหว ๆ แทนพนักงานของท่าน

รับประกันว่า ยอดขายของท่านจะพุ่งกระฉูด พุ่งกระฉูดพอ ๆ กับเลือดกำเดาผมนี่แหล่ะ T_T
เปลี่ยนเถอะครับ ท่านมาถูกทางแล้ว แต่ไม่ถูกคนไปหน่อยเท่านั้นเอง

ผมรับไม่ได้กับการที่จะมาเห็นตรูดของพนักงานชายของท่าน ส่ายดุ๊กดิ๊ก ๆ อยู่ข้าง ๆ หูผม!!
เท่านั้นยังไม่พอ ยังมี ป้าผู้จัดการร้านแก่ ๆ หนังเหี่ยว ๆ
มายืนเต้นด้วยสีหน้าเอียงอายต่อลูกค้าอีก ปล่อยให้ป้าแกไปเต้นให้สามีแกดูคนเดียวดีกว่า
อย่าให้ป้าแกต้องมาทำอย่างนี้เลย ผมรู้ว่ามันเป็นงาน แต่ไม่เหมาะครับ

กฎหมายกำหนดไว้แล้ว ว่าต้องให้พนักงานของท่าน ออกกำลังกาย
แต่ไม่ใช่อย่างนี้ครับ ให้เค้ายืดเส้นยืดสายก่อนเข้าทำงานก็พอ ไม่ใช่ว่าเต้นกันพร่ำเพรื่ออย่างนี้

ได้โปรดครับ เปลี่ยนเป็นโคโยตี้หุ่นดี ๆ หน้าตาเอ็กซ์ ๆ ใส่กางเกงสั้น ๆ กระโปรงสั้น ๆ โดยด่วน
แล้วผมจะไปอุดหนุนที่ร้านทุกวันเลยครับ จะนั่งตั้งแต่เช้ายันเย็น ไม่มีเงินจ่ายให้ล้างจานผมก็ยินดี


จึงเรียนมาเพื่อโคโยตี้



สมันน้อย เบอร์ 14

Create Date : 06 สิงหาคม 2550 Last Update : 6 สิงหาคม 2550 17:39:12 น. Counter : 403 Pageviews.		7 comments
Share Tweet