|
|
อยู่ได้ ......เพราะความคิดถึง
วันนี้ ว้าเหว่ เหลือ เกิน เงียบเหงานะ
อะไรหรือ .........อะไรทำให้รู้สึกเช่นนี้
ความเงียบ ที่จาง หาย นับแต่ สิ้นเสียง ของเขา..........ในวันนั้น
วันที่ทำให้ ใจ แทบ สลาย เมื่อรู้ว่า ........
อีกเมื่อไหรไม่รู้ จึงจะได้ ยินเสียงเขา อีก .............ครั้ง.....
บทเพลง นี้ ทำ ให้น้ำตารินไหล.......
"...ฉัน .....ฉันไม่ มี วันไหน ที่ ใจ ไม่คิดถึง เธอ
มั่น คง เสมอ ขอเธอ อย่าได้หวั่นไหว
ถ้าชีวิตยังอยู่ โปรดรู้ ไม่เคย เปลี่ยนไป
รัก มาก รู้ไหม หัว ใจ เฝ้าคิดถึง เธอ
รัก มาก รู้ไหม หัว ใจ เฝ้าคิดถึง เธอ
รัก มาก รู้ไหม อยู่ได้ ด้วยความ คิดถึง "
ชีวิต ฉันอยู่ได้เพราะลมหายใจ ที่มีแต่ความคิดถึง
ชีวิตฉัน อยู่ได้เราะจินตนาการ ถึง สายลม แผ่ว เบา
ที่ เธอฝากมา บอกฉัน ว่าคิดถึง ว่ารักเสมอ
ชีวิตฉัน อยู่ได้เพราะ ดวงจันทราที่เรา มองจาก ปลายฟ้า
ฟ้า และจันทรา ดวงเดียวกัน.........
ฉันคิดถึงเธอ ทุกคืนเมื่อยืนมองฟ้า ดวงดารา คอยปลอบฉัน
บอกกับฉันว่า เวลานี่ เขา ยืนที่ ฝั่งนั้น ของ ฟาก ฟ้า เพื่อส่งความคิดถึง มาให้เธอ เหมือนกัน
จงต่อสู้และเข้มแข้ง รอวันทีจะได้พบกัน......
วันนั้น ที่ ..........แสนไกล
ขอบคุณสายลม ขอบคุณ จันทรา ดารา ที่ ทำให้ชีวิตฉัน อยู่ได้เพราะ
ลมหายใจ แห่งความคิดถึง
ของเธอ...........
ดาหลา & ปะการัง
๑๓ มกราคา ๒๕๔๙
กลอนบทแรกของ ปี
เขียนเมื่อ 13 ม.ค. 2549 14:43:08
| Create Date : 13 มกราคม 2549 |
| Last Update : 13 มกราคม 2549 14:57:20 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 463 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [