เมื่อหม่ามี๊เต้านมอักเสบจนกลายเป็นฝีขนาดเท่าไข่ไก่

วันนี้วันพุธที่ 1 มิถุนายน 2011
เวลา 12.17 น.
วันนี้ลูกอายุ 2 เดือน 18 วัน

มีเวลากลับมาเล่าต่อเมือวันพุธที่ 29 มิถุนายน 2011
เวลา 08.10
วันนี้ลูกอายุ 3 เดือน 15 วัน

วันนี้หม่ามี๊ขอมาบันทึกเรื่องนมๆของหม่ามี๊ให้น้องเฟฟังนะคะลูก

ยาวหน่อยนะคะลูก

เล่าตั้งแต่ก่อนคลอดหนูเลยหม่ามี๊มีความมุ่งมั่นมากที่จะให้ลูกกินนมแม่จากเต้าของหม่ามี๊จนถึงอายุ 1 ขวบ แล้วหม่ามี๊ก็จะปั้มนมแช่ให้ลูกกินได้ถึง 2 ขวบ นี่เป็นความมุ่งมั่นที่สุดของหม่ามี๊ หม่ามี๊พยายามหาข้อมูลทุกๆอย่างเกี่ยวกับนมแม่ เพราะรู้ว่ามันมีประโยชน์กับลูกมากๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำได้ดีแค่ไหน

และแล้วถึงเวลาไปคลอดหนู หม่ามี๊รู้ว่าการที่หม่ามี๊ตัดสินใจผ่าคลอดจะทำให้หม่ามี๊มีน้ำนมมาช้าประมาณวันที่ 3-4 แต่หม่ามี๊ก็ศึกษามาว่าต้องรีบให้ลูกดูดเร็วที่สุด ดังนั้นวันแรกทีห่ม่ามี๊ไปคลอดหนูในตอนรุ่งเช้า ก็เฝ้าแต่คิดว่าจะรีบไปให้นมหนูให้ไวที่สุด แต่หม่ามี๊ก็เกิดเอฟเฟคกับยาบลอกหลัง โดยที่มีอาการคลื่นไส้ และอาเจียนออกมาตลอดเลยจ๊ะ คันไปทั้งตัว แล้วก็ร้อนภายในมากๆๆ ต้องเปิดแอร์เย็นสุดๆ

พอตกเย็นอาการเริ่มดีขึ้น หม่ามี๊ก็พยายามพลิกตัวไปมา เพื่อให้แผลผ่าตัดไม่เป็นผังพืด พลิกไปพลิกมา เพื่อจะได้ไปหาลูกได้ไวๆ แต่ก็ยังเจ็บแผลที่ผ่าอยู่เหมือนกัน พอค่ำๆหม่ามี๊ก็ขอพยาบาลว่าจะขอลงไปดูลูกหน่อย ( ทางโรงพยาบาลมีนโยบายไม่นำลูกออกมาจากห้องเนอสเซอรี่เพื่อกันเชื้อโรคต่างๆ) แต่พยาบาลเห็นว่าหม่ามี๊อาการไม่ค่อยดีหลังคลอด อีกทั้งยังมีสายน้ำเกลือ สายปัสสาวะเต็มไปหมด แต่หม่ามี๊ก็ยืนยันว่าจะลงไปให้นมลูกให้ได้ พยาบาลกลัวหม่ามี๊จะหน้ามืดเป็นลม แต่ก็ขัดหม่ามี๊ไม่ได้ ป่าป๊าดีใจมากๆที่หม่ามี๊จะได้ไปเจอหนูซักที เพราะตั้งแต่คลอดหนูมาตอนเช้าก็ได้เจอหนูแค่ตอนถ่ายรูปพ่อแม่ลูกเองแล้วลูกก็ถูกแยกออกไปสังเกตการณ์หลังคลอด หม่ามี๊ก็ถูกแยกไปสังเกตการณ์ด้วยเช่นกันจ๊ะ


พอรถเข็นมารับหม่ามี๊ หม่ามี๊ก็ดีใจมากๆที่จะได้เจอหนู พอลงไปที่ชั้น 6 ของโรงพยาบาล ไปถึงห้องเนอสเซอรี่ พยาบาลในห้องเนอสเซอรี่ก็ไม่ค่อยน่าประทับใจเท่าไหร่เลยจ๊ะ แต่ช่างมันเถอะไม่อยากพูดถึงแล้วหล่ะ

เมื่อหนูมาดูดนมจากเต้าหม่ามี๊ครั้งแรก ลูกก็ดูดนมเป็นเลยดูดจ๊วบๆๆๆๆๆๆ
ท่าจะหิวมากเลยนะคะลูก แต่หม่ามี๊ยังไม่มีน้ำนมออกมาเลยจ๊ะ แต่ให้ดูดซักพักหม่ามี๊ก็ต้องขึ้นมานอนพัก พร้อมกับความอิ่มอกอิ่มใจที่ได้ให้นมหนูเป็นครั้งแรกแม้น้ำนมจะยังไม่มาก็ตาม

ทุกๆ 3 ชั่งโมง พยาบาลก็จะโทรศัพท์ตามหม่ามี๊ลงไปให้นมหนู บางทีชั่วโมงเดียวหรือบางที แค่ขึ้นไปห้องพักพยาบาลก็จะโทรมาตามแล้ว แต่หม่ามี๊ไม่รู้สึกว่าเบื่อเลยแม้จะเหนื่อยอยู่บ้าง แต่จนแล้วจนรอดจนวันที่สอง นมหม่ามี๊ก็ยังไม่มาและหนูก็ดูเหมือนเริ่มหิวมากๆแล้ว เริ่มร้องไห้จนเสียงแหบแห้งไปหมด หม่ามี๊สงสารหนูเหลือเกิน

วันที่สองตอนกลางวันหม่ามี๊ได้ทานอาหารเป็นครั้งแรกหลังคลอดหนู ดีใจมากๆ หม่ามี๊หิวเหลือเกิน พอเปิดชามอาหารดูก็เห็นว่าเป็นข้าวต้ม ก็เอาช้อนคนๆ ปรากฎว่าเป็นน้ำข้าวเฉยๆๆๆ แงๆๆๆ คนเพิ่งผ่าตัดเค้ากินกันแบบนี้เองหรอเนี่ย แต่ก็ยังดีๆ รีบทานๆๆๆๆๆ

พอทานเสร็จอีกความรู้สึกนึงก็คือ หม่ามี๊ได้ทานอาหารแล้ว แต่น้องเฟยังไม่ได้ทานอาหารเลย ป่านนี้น้องเฟจะหิวถึงไหนแล้วนะ แม้จะรู้ว่าเด็กแรกเกิดจะอยู่ได้ 7 วันแม้ไม่ได้รับนม หม่ามี๊สงสารหนูมากๆว่ายังไม่ได้ทานนมหม่ามี๊ซักที แต่ป่าป๊าก็คอยปลอบใจหม่ามี๊ตลอด

สรุปแล้วน้ำนมหม่ามี๊ก็มาเอาวันที่ 3 เป็นนมเหลืองๆ ดีใจมากๆที่น้องเฟได้กินนมเหลืองๆ แต่นมหม่ามี๊ก็ยังไม่มาเยอะทำให้น้องเฟร้องไห้หิวนมบ่อยๆร้องจนเสียงแหบแห้งเลย

พอเราได้กลับจากโรงพยาบาล น้องเฟก็ดูดนมหม่ามี๊ทั้งวันทั้งคืน ทำให้หม่ามี๊ได้นอนวันละชั่วโมงครึ่งเองจ๊ะ เพราะหนูนอนแป๊ปเดียวก็ตื่นมาร้องไห้หิวนมอีกแล้ว หม่ามี๊โทรมสุดๆหัวนมก็แตก ป่าป๊าก็ต้องคอยมาสับเปลี่ยนเวรตอนประมาณตีสามกว่าๆถึงตีห้าให้หม่ามี๊ได้นอนพัก หม่ามี๊ก็ไปนอนอีกห้องนึงเพราะหนูร้องไห้ตลอดเลยจ๊ะ หม่ามี๊เครียดมากๆเลยที่นมไม่พอให้ลูก พยายามกินของมีประโยชน์อะไรก็แล้วแต่ก็ดูเหมือนหนูยังทานไม่พอซักที

จนวันที่ 10 เมษายน หม่ามี๊ลองตัดสินใจปั้มนมเพื่อดูว่านมได้เยอะแค่ไหน ปั้มออกมาครั้งแรกสองข้างได้ 3 ออนซ์จ๊ะ แล้วก็ลองให้ลูกดูดนมจากขวดให้ป่าป๊าเป็นคนป้อน ปรากฎว่าเป็นครั้งแรกเลยที่ลูกหลับยาวมากถึง 3 ชั่วโมง ตอนนั้นหนูอายุได้ไม่ถึงเดือนจ๊ะ ป่าป๊ากะหม่ามี๊ก็เลยคิดว่าจะปั้มนมออกมาให้ลูกกินดีกว่า แล้วบางมื้อก็ให้ดูดจากเต้า หลังจากนั้นเป็นต้นมา ลูกก็ทานเป็นเวลามากขึ้นและหลับเป็นเวลามากขึ้น

หม่ามี๊จดบันทึกการให้นมในสมุดเล่มแดง กะว่าจะเก็บเอาไว้ให้หนูดูตอนโตว่าหนูทานเก่งขนาดไหนจ๊ะ

จนเมื่อเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา หม่ามี๊มีอาการปวดเต้านม คัดแข็งเป็นไต เจ็บมากๆเลยจ๊ะ หม่ามี๊ไปหาคุณหมอที่โรงพยาบาลพญาไท 3 คุณหมอให้ยาแก้อักเสบมาทาน และให้ทานยาพาราถ้าปวด หมั่นเอาน้ำร้อนประคบ หม่ามี๊ทำอยู่อย่างนั้นอยู่ 5 วันจนยาหมด วันที่ยาหมดเรากำลังกลับจากหัวหินจ๊ะ ป่าป๊าสังเกตว่าหม่ามี๊เริ่มอาการทรุด ทานยาแก้ปวดก็ไม่หาย หม่ามี่ร้องไห้และสายตาสิ้นหวังมาก ก็หม่ามี่ปวดมากๆเลยค่ะลูก

ระหว่างทางกลับจากหัวหิน เราแวะทานข้าวที่ชะอำ ป่าป๊าเลยลองโทรหาคุณหมอที่เป็นอาจารย์หมอที่รพ.จุฬา คุณหมอฟังอาการแล้ว บอกว่าให้รีบขับรถกลับกรุงเทพแล้วมาโรงพยาบาลด่วน เพราะน่าจะเป็นฝีลุกลาม

พอไปถึงโรงพยาบาลจุฬาหม่ามี๊ก็เริ่มปวดมากขึ้น ไข้ขึ้น หนาวสั่น ตอนที่ทาครีมเพื่อจะอัลตร้าซาวด์ คุณหมอแตะนิดเดียวก็ร้องไห้ลั่นเลย พอผลอัลตร้าซาวด์ออกมา คุณหมอก็สั่งแอดมิททันทีเพราะว่าเต้านมที่อักเสบมันพัฒนาจนกลายเป็นฝี และตอนนี้ฝีก็ใหญ่เท่าไข่ไก่แล้ว

วันที่หม่ามี๊แอดมิท หม่ามี๊โทรไปหาอาม่า ร้องไห้ไปคุยไปว่าจะฝากน้องเฟไว้กับอาม่าเพราะหม่ามี๊ต้องผ่าตัด ป่าป๊าก็เลยไปส่งหนูที่บ้านอาม่า ส่วนหม่ามี๊ก็ไปพักที่ห้องพัก เตรียมอาบน้ำสระผม เพื่อเตรียมผ่าตัดพรุ่งนี้ ตลอดทั้งคืนขนาดคุณหมอให้ยาแก้อักเสบ และ ฉีดยาแก้ปวดให้ทางสายน้ำเกลือ แต่หม่ามี๊ก็ยังตื่นขึ้นมาร้องโอดโอย นอนไม่หลับ เพราะเจ็บนมเหลือเกิน แต่รู้สึกมีกำลังใจดีขึ้นเพราะอยู่ในมือหมอแล้ว

วันอังคารที่ 2 พฤษภาคม ตอนสายๆ หม่ามี๊ส่งป่าป๊าไปช่วยอาม่าเลี้ยงน้องเฟ เพราะอาม่าก็ไม่ค่อยได้นอน เพราะหนูตื่นบ่อยตอนกลางคืน หม่ามี๊ก็เตรียมเข้าห้องผ่าตัด แต่ก่อนเข้าห้องผ่าตัด หม่ามี๊เกิดอาการหน้ามืด เป็นลม น่าจะเป็นเพราะต้องอดอาหารแล้วหม่ามี๊ก็ไม่ค่อยได้นอน พยาบาลที่จะมาช่วยหม่ามี๊ไปห้องผ่าตัด มารุมกันช่วยนับสิบคนเลยจ๊ะ

พอเข้าห้องผ่าตัด ก็โดนคุณหมอวิสัญญีวางยาสลบ หลังจากนั้นหม่ามี๊ก็ไม่รู้เรื่องอะไรแล้ว จนผ่าตัดเสร็จแล้วอยู่ห้องสังเกตอาการหม่ามี๊ก็ฟื้นขึ้นมา ก็ยังไม่รู้สึกเจ็บอะไร มีคนมาเยี่ยมก็คุยได้สนุกสนานมากๆ

จนวันรุ่งขึ้นที่คุณหมอมาล้างแผลให้ โอ้โห มันเจ็บสุดๆๆๆๆของชีวิตเลยค่ะ หม่ามี๊ลองมองที่แผล ข้างหัวนมมันเป็นแผลโหว่เป็นรูลงไปเท่าถั่วต้มเลยค่ะ น่ากลัวมากๆแล้วก็เจ็บมากๆๆ หม่ามี๊เลยบอกให้คุณหมอช่วยให้ยาแก้ปวดก่อนที่จะล้างแผล ดังนั้นทุกวันคุณหมอจะให้พยาบาลมาฉีดมอร์ฟีนให้หม่ามี๊ก่อนจะเข้ามาล้างแผลค่ะ แต่ขนาดมีมอร์ฟีนแล้วหม่ามี๊ยังเจ็บมากๆเลยค่ะ เพราะคุณหมอล้างแผลแบบล้วงลึกถึงก้นของแผลเลยค่ะ

ทุกวันที่อยู่ที่โรงพยาบาล หม่ามีจะบอกให้ป่าป๊าไปช่วยอาม่าเลี้ยงน้องเฟ หม่ามี๊คิดถึงน้องเฟมากๆ ให้ป่าป๊าถ่ายวิดีโอมาให้หม่ามี๊ดูตลอดทุกวัน ดูไปก็ร้องไห้ไปคิดถึงน้องเฟเหลือเกิน กลางดึกที่ตื่นมาปั้มนมทิ้งเพราะในน้ำนมมียาที่อันตรายกับลูก ก็คิดถึงแต่ลูกเสียดายนมที่เททิ้ง ยังดีที่หม่ามี๊ยังได้ทำสต๊อกนมไว้อยู่บ้างทำให้หนูได้กินนมแม่ตลอดไม่ได้หยุดจ้า

หม่ามี๊อยู่โรงพยาบาลประมาณ 6 วันคุณหมอก็ให้กลับบ้านได้ แต่ต้องไปล้างแผลทุกวัน โดยคุณหมอจะนัดมาดูแผลทุกสองอาทิตย์ ครั้งแรกที่คุณหมอนัดมาดูแผลเนี่ย หม่ามี๊เจ็บสุดๆเรพราะว่าคุณหมอทิ้งไหมเอาไว้ แล้วมาผูกเนื้อให้ติดเข้าหากัน โอ้โหทรมานมากๆเลยค่ะน้องเฟ

จนวันนี้ผ่านมาเกือบสองเดือนแล้ว หม่ามี๊ก็ยังคงไม่สามารถปั้มนมข้างที่ผ่าตัดได้ค่ะ เพราะแผลยังไม่สมบูรณ์เท่าไหร่แต่หม่ามี๊ก็ปั้มให้หนูอีกข้าง หม่ามี๊จดบันทึกเอาไว้ ว่าหม่ามี๊ปั้มให้หนูได้วันละ 15-18 ออนซ์ จนวันนี้ก็ได้ 700 กว่าออนซ์แล้ว ปั้มได้ครั้งละ ออนซ์สองออนซ์ ก็สะสมไว้ หนูกินครั้งละ 5 ออนซ์ หม่ามี๊ก็ใส่ถุงฟรีซไว้ แต่เนื่องจากหม่ามี๊ปั้มได้ข้างเดียว หนูจึงต้องกินนมผสมด้วย หนูกินนมแม่ 3 มื้อ นมผง 3 มื้อจ้า แต่ไม่ต้องห่วงนะจ๊ะ หม่ามี๊จะพยายามกู้น้ำนมอีกข้างกลับมาให้ได้ หนูจะได้ได้กินนมแม่เยอะขึ้นงัยคะ

หม่ามี๊ขอจบเรื่องหน่มน๊มของหม่ามี๊แค่นี้นะคะ เล่าไปแล้วทรมานจริงๆ หม่ามี๊คิดว่ามันเจ็บยิ่งกว่าคลอดหนูมาเสียอีกจ๊ะ แต่หม่ามี๊ก็จะสู้ไม่ถอยค่ะน้องเฟ
เพราะตั้งแต่เดือนพฤษภาจนถึงวันนี้หม่ามี๊ป่วยหนักๆมาสองรอบแล้วเป็นไข้ชนิดที่ขึ้นถึงตา ตาแดงเลยค่ะ แต่หนูกลับไม่ติดหม่ามี๊เลย น่าจะเป็นเพราะนมแม่มีภูมิคุ้มกันดี ถ้าดีอย่างนี้แล้วหม่ามี๊สู้ตายค่ะ เพื่อเด็กคนนี้

รักน้องเฟนะคะ
หม่ามี๊

Create Date : 29 มิถุนายน 2554		5 comments
Last Update : 29 มิถุนายน 2554 8:48:27 น.
Counter : 1031 Pageviews.
Share Tweet