บันทึกสุดๆ เมื่อมีลูก

วันจันทร์ที่ 16 พฤษภาคม 2011

เวลา 10.00 น.
เขียนไปได้ซักพัก ลูกร้องไห้หิวนม หม่ามี๊พาเดินเที่ยว
เอานมที่ฟรีซไว้มาให้กิน แล้วก็กล่อมนอน
มาเขียนอีกที ตอน 11.49 น.

วันนี้ลูกอายุ 2 เดือน 2 วันค่ะ

สวัสดีค่ะน้องเฟ

หม่ามี๊กลับไปใส่รูปให้ลูกกับบลอกที่แล้ว พอดูวันที่ก็เห็นว่าไม่ได้อัพบลอกมาเดือนครึ่งเลยค่ะลูก หม่ามี๊หาเวลามาอัพบลอกไม่ได้เลยจริงๆค่ะลูก แต่ต่อไปหม่ามี๊จะพยายามอัพเดทบ่อยๆนะคะลูก

หม่ามี๊มาเล่าต่อเรื่องของลูกตอนเกิดนะคะ


สิ่งที่อยากขอบคุณที่สุดคือ ขอบคุณอาม่าที่คลอดหม่ามี๊มา การมีลูกเองทำให้หม่ามี๊รู้ว่าไม่ใช่เรื่องง่ายๆ มันเหนิอ่ยมากๆเลยจ๊ะ ขอบคุณอาม่าที่เลี้ยงหม่ามี๊มาอย่างดีนะคะ ขอบคุณป่าป๊าที่คอยดูแลกันมาตลอด ไม่รู้จะพูดอย่างไรถึงจะขอบคุณป่าป๊าได้หมด ตอนคบป่าป๊าเป็นแฟน ก็รู้สึกว่าป่าป๊าเป็นคนดี พอตอนแต่งงานกันแล้ว ก็รู้สึกว่าป่าป๊าเป็นคนดีมากๆ จากก้นบึ้งของหัวใจ แต่พอยิ่งยามหม่ามี๊ท้องและคลอดลูกออกมาแล้ว ยิ่งรู้สึกว่าพระเจ้าอวยพรหม่ามี๊มากๆที่ได้ป่าป๊าเป็นคู่ชีวิต เพราะป่าป๊าดูแลหม่ามี๊ มากๆๆๆๆๆๆๆ จนหม่ามี๊คิดกลับกันว่าถ้าหม่ามี๊เป็นป่าป๊าก็คงไม่สามารถทำอะไรได้อย่างที่ป่าป๊าทำให้หม่ามี๊ได้แน่ๆเลยจ๊ะ ขอบคูณป่าป๊านะคะ



สิ่งที่หม่ามี๊กระวนกระวายใจมากที่สุดตอนหนูเกิดก็คือ การไปให้นมลูก เพราะวันแรกที่หม่ามี๊ผ่าตัด หม่ามี๊ก็เฝ้าคอยแต่จะไปหาลูก อยากรีบไปให้ลูกดูดนม แต่อาการหม่ามี๊หลังผ่าตัดก็คือมีeffect กับยาบลอกหลัง คือหม่ามี๊คลื่นไส้อาเจียนออกมาตลอดเลยค่ะ จนค่ำๆก็เกือบจะดีขึ้นแต่รู้สึกว่าร้อนมากๆ เลยให้ป่าป๊าเปิดแอร์ 18 องศา หม่ามี๊ก็ไม่ดีขึ้นเลย ร้อนจังเลย แต่ป่าป๊าจะเป็นน้ำแข็งอยู่แล้ว อีกทั้งหม่ามี๊ยังคันไปทั้งตัวอยู่สองสามวัน คันแบบเกาจนเป็นรอยเลยจ๊ะ ได้ป่าป๊าคอยไปถ่ายรูปถ่ายวิดีโอมาให้หม่ามี๊คอยชื่นใจตลอด ขอบคุณนะคะป่าป๊า


สิ่งที่หม่ามี๊ภูมิใจที่สุดตอนคลอดหนูก็คงเป็นเรื่องที่ หม่ามี๊สามารถเดินได้ตั้งแต่วันแรกที่ผ่าตัดคลอด และหม่ามี๊แข็งแรงมากๆ เดินตลอดเลยจ๊ะ พยายามพลิกตัวไปมาตลอด ไม่นอนแช่ เพราะว่าอยากจะเดินไปหาลูกไวๆงัยจ๊ะ แต่ถามว่ามันก็เจ็บอะนะ แต่อยากเจอลูกมากกว่า


สิ่งที่เหนื่อยสุดๆก็คือ มีคนมาเยี่ยมเยอะมากๆๆๆ เยอะมากจริงๆ หม่ามี๊รู้สึกขอบคุณและซาบซึ้งสำหรับเพื่อนๆญาติๆ ที่มาเยี่ยมทุกคน แต่ว่าหม่ามี๊แค่รู้สึกเหนื่อยเพราะหม่ามี๊ตื่นและเดินลงไปให้นมลูกทุก 3 ชั่วโมง ไม่ได้นอนพักยาวๆ เพราะบางทีลูกก็ร้องจะกินนมทั้งๆที่ยังไม่ถึงชั่วโมงดี หม่ามี๊ใช้เวลาในห้องเนอสเซอรี่ เกือบทั้งวัน เข้าๆออกๆ แผลผ่าตัดก็ยังเจ็บอยู่ แล้วก็พอกลับมาถึงห้องก็ยังต้องรับแขกอีก แต่หม่ามี๊ก็รู้สึกขอบคุณทุกคนมากๆที่สละเวลามาเยี่ยม พร้อมของเยี่ยมขนาดที่แบบว่าวันกลับเราเกือบขนกลับบ้านกันไม่ได้เพราะไม่พอยัดใส่รถ ทำให้วันนั้นอาผ่อกับอากู้ ที่มาช่วยต้องรอรถอีกคันมารับเพราะนั่งกันไปไม่พอ



สิ่งที่ผิดหวังสุดๆคือ พนักงานในห้องเนอสเซอรี่ ขอบอกเอาไว้ก่อนว่า ครึ่งนึงขอบอกว่าให้คำแนะนำดี แต่ว่าต้องเดินไปถามเองค่ะ ไม่มีแบบมายืนให้คำแนะนำ ต้องเรียกถามเค้าถึงจะตอบค่ะ ส่วนอีกครึ่งนึง ถามอะไรก็ดูเหมือนไม่อยากจะตอบ หม่ามี๊คิดว่าเป็นสิ่งที่หม่ามี๊ผิดหวังมากๆกับพญาไท 3 เพราะหม่ามี๊คิดว่าการเสียเงินห้าหกหมื่น มาคลอดที่นี่จะได้รับการบริการที่ดีจากทุกๆฝ่าย แต่มันไม่เป็นอย่างนั้น วันแรกที่หม่ามี๊นั่งรถเข็นจะไปให้นมลูก พนักงานในห้องเนอสเซอรี่ทำหน้าไม่ต้อนรับ แล้วก็อุ้มลูกมาให้หม่ามี๊แล้วก็จากไป ทิ้งให้หม่ามี๊อยู่กับลูกสองคน แล้วหม่ามี๊จะทำยังงัยหละที่นี้ ไม่เคยมีลูกมาก่อนแล้วลูกจะดูดนมยังงัย ก็เลยลองให้ลูกดูดๆๆ แต่ก็แอบงงๆกับการบริการของที่นี่ หม่ามี๊ไม่อยากถือสาเอาความทั้งๆที่โดนปฏิบัติไม่ดีหลายครั้ง นั่นก็เป็นเพราะลูกยังต้องอยู่กับเค้าอีกสี่วันแหน่ะ เดี๋ยวเค้าจะรังแกลูกได้ เล่าไปก็ผิดหวังไปจริงๆมีรายละเอียดปลีกย่อยอีกเยอะเลยค่ะ แต่เอาเป็นว่ามีบางส่วนก็เป็นพนักงานที่ดีค่ะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว แต่แค่อยากบันทึกให้ลูกได้รับรู้เท่านั้นเองจ้า


สิ่งที่ช็อคหม่ามี๊มากๆ ก็คือ หลังกลับจากโรงพยาบาลวันแรก เป็นช่วงที่ญี่ปุ่นเจอซึนามิครั้งใหญ่ ตอนนั้นกรุงเทพก็อากาศหนาวสุดๆ อยู่สี่ห้าวันเห็นจะได้ค่ะ ตอนวันแรกๆหม่ามี๊กับป่าป๊าอยู่แต่ในโรงพยาบาลก็ไม่รู้ว่าข้างนอกเป็นอย่างไร แต่พอวันกลับเท่านั้นแหล่ะค่ะ อากาศหนาวมากๆๆๆๆๆ วันแรกที่กลับถึงบ้านหม่ามี๊กับ่ป่าปีทำอะไรกันไม่ถูกเลย เพราะกลัวลูกจะไม่สบาย หม่ามี๊ห่อตัวให้ลูกสี่ห้าชั้น เพราะกลัวลูกหนาว แล้วทั้งคืนหม่ามี๊กับป่าป๊าก็แอบมาอังจมูกว่าลูกยังหายใจดีอยู่หรือป่าว ตลกมากๆ


เรื่องต่อมาที่ทำหม่ามี๊สุดๆ ก็คือ การให้นมลูก หม่ามี๊เพิ่งจะประสบด้วยตัวเองว่าการให้นมลูกมันไม่ได้ง่ายๆเลยจ๊ะ เพราะหม่ามี๊ไม่ใช่คนน้ำนมเยอะทำให้ลูกต้องใช้แรงดูดเยอะ หม่ามี๊หัวนมแตกยับเยินเลยลูกจ๋า เวลาลูกดูดทีเจ็บสุดๆ แล้วเนื่องจากน้ำนมไม่เยอะทำให้ลูกกินยังงัยก็ไม่อิ่มกินทั้งวันทั้งคืน หัวนมหม่ามี๊ก็ยิ่งแตก หม่ามี๊ได้บันทึกเกี่ยวกับการให้นมลูกแล้วในสมุดเล่มแดง หม่ามี๊จะเก็บไว้ให้ลูกดูว่าลูกดูดทั้งวันทั้งคืนอย่างไรจ้า
ยิ่งช่วงแรกๆที่หนูเกิดถึงเกือบหนึ่งเดือนหม่ามี๊จะได้นอนราวๆซักตีสี่ นอนได้ชั่วโมงกว่าๆเองลูกเพราะว่าป่าป๊ามาช่วยอุ้มลูกให้ไม่ร้องไห้ เพราะป่าป๊าก็ไม่รูจะช่วยอะไรในตอนแรกๆ เพราะนมก็อยู่ที่ตัวหม่ามี๊ ป่าป๊าก็สงสารหม่ามี๊มากๆเลยจ๊ะ แต่ณวันที่บันทึกหนูดีขึ้นมากๆแล้วจ๊ะ แล้วป่าป๊าก็ช่วยชีวิตหม่ามี๊ได้มากๆเลยจ๊ะ



เรื่องที่ฮาที่สุดเป็นตอนที่อาม่า และญาติมาเยี่ยม เค้าบอกว่าบ๊ายบายนะน้องเฟ แล้วหนูก็โบกมือทักทายทุกคน ทุกคนเลยตลกมากๆเลยค่ะลูก

ไว้หม่ามี๊นึกอออกอีกจะรีบมาเล่าให้หนูฟังนะคะลูก
รักน้องเฟที่สุด
ป่าป๊า กะหม่ามี๊

Create Date : 16 พฤษภาคม 2554		4 comments
Last Update : 16 พฤษภาคม 2554 12:40:13 น.
Counter : 730 Pageviews.
Share Tweet