Accidentally Be Mine...

วันนี้นิ้วกลมเขียนเรื่องความบังเอิญไว้ในบล็อก ทำให้เรานึกอะไรขึ้นมาได้ว่าหลายสิ่งหลายอย่างในชีวิตก็เกิดขึ้นเพราะความบังเอิญโดยแท้ แต่ก็มีบางสิ่งบางอย่างที่เราอยากให้มันบังเอิญเกิดขึ้น แต่มันก็ไม่เกิด เอ..แต่ถ้ามันเกิดขึ้น ก็คงเรียกว่า "จงใจ" หรือเปล่า? หรือว่า "บังเอิญ" เกิดขึ้นตามที่เราอยากให้เกิด..

จำได้ว่าเคยได้ยินประโยคหนึ่งจากซีรีย์เรื่องอะไรจำไม่ได้ (แห่ะๆ) ที่เขาว่า การที่เราจะได้ครอบครองของชิ้นใดชิ้นหนึ่งก็ขึ้นอยู่กับโชคชะตาด้วย ใช่ว่ามีเงินแล้วจะซื้อได้ทั้งหมด

ตอนแรกฉันไม่เข้าใจ แต่หลังๆ เริ่มเข้าใจดี เพราะมีของบางอย่างที่ถ้าฉันไม่บังเอิญไปเห็น ทั้งๆ ที่ไม่ได้ตั้งใจจะมองหา ไม่บังเอิญไปเจอในขณะที่เหลืออยู่ชิ้นเดียว และไม่บังเอิญตัดสินใจซื้อ ฉันก็คงจะไม่ได้ครอบครองมัน บางครั้งนึกสงสัยว่าทำไมถึงได้ซื้อมันมา อะไรที่มาดลใจให้เราหยิบมันขึ้นมาจากของที่มีให้เลือกเป็นสิบเป็นร้อยชิ้น หรือแม้แต่หนังสือสักเล่มที่เราเลือกหยิบขึ้นมาทั้งๆ ที่มันวางปะปนอยู่กับหนังสือหลายๆ เล่มบนชั้นและฉันไม่รู้จักนักเขียนคนนั้นเลย หรือซีดีที่ซื้อมาทั้งๆ ที่ไม่ได้รู้จักนักร้องคนนั้น เพียงแค่ได้ยินเพลงแว่วๆ แค่ไม่กี่วินาที

ในบรรดาของที่บังเอิญได้มานั้น อาจมีเพียงไม่กี่อย่างที่ทำให้เรารู้สึกถูกหวย เพราะมันตรงใจ โดนใจเราเป็นที่สุด และกลายเป็นของที่มีค่ากับเรามากมาย เพราะไม่ได้ได้มาด้วยความตั้งใจ ก็คงเพราะรู้สึกเหมือนถูกหวยหล่ะมั้ง ที่แม้จะเล่นไปกี่ร้อยกี่พันครั้งก่อนหน้า พอถูกรางวัลขึ้นมาครั้งเดียว ก็ดีใจฉลองกันเสียยกใหญ่ไม่ได้คำนวณเลยว่าเงินที่ได้มากับเงินที่เสียไปอย่างไหนมันมากกว่ากัน ฉันเลยไม่ได้ใส่ใจเปรียบเทียบว่าในบรรดาของที่ได้จากความบังเอิญมันมีกี่ชิ้นทำให้ฉันรู้สึกลัลล้าได้ถึงปานนั้น (แน่นอนบางชิ้นก็ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกดี) เพราะอย่างน้อยหนึ่งชิ้นจากทั้งหมดก็ทำให้ฉันมีความสุขเต็มปรี่ไปแล้ว

ชิงชิง
(แอบเขียนขณะคิดงานไม่ออก :P )

Create Date : 14 พฤศจิกายน 2549		3 comments
Last Update : 14 พฤศจิกายน 2549 11:07:22 น.
Counter : 624 Pageviews.
Share Tweet