เก๊กฮวยแก้วไม่ใหญ่..แช่เอาไว้อยู่ในตู้เย็น

เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ฉันและครอบครัวมีนัดรวมญาติที่บ้านอากงอาม่า (คุณตาและยาย) ทั้งอากงและอาม่าเสียไปได้ 1 ปีกว่าๆ แล้ว สมัยก่อนตอนเด็กๆ แม่จะพาฉันกับน้องชายไปบ้านอากงอาม่าเสาร์เว้นเสา้ร์ บ้านอากงอาม่าเป็นร้านขายยา และขายขนมกรอบๆ ด้วย (ไม่น่าแปลกใจทำไมฉันถึงไม่เคยผอม 55) นอกจากขนม สิ่งที่เด็ดสุดสำหรับฉันก็คือน้ำเก๊กฮวยแช่เย็นจนเป็นวุ้นที่วางลอยหน้าลอยตายั่วยวนความอยากให้ฉันไปเปิดตู้หยิบมากินเสมอ ทุกๆ เช้าตรู่อากงอาม่าจะตื่นแต่เช้า เพื่อลงมาจัดร้านและต้มน้ำเก๊กฮวย เมื่อก่อนขายแก้วละ 2 บาท (ปัจจุบัน ฉันก็ไม่ได้ถามบรรดาอากู๋เสียด้วยว่าขายเท่าไร) และสมัยนั้นยังไม่มีน้ำเก๊กฮวยสำเร็จรูปแบบขวดวางขายกันเกร่ออย่างทุกวันนี้

เมื่อวานนี้ไปยืนหน้าตู้ แต่ก็ไม่ได้หยิบออกมากิน เหตุเพราะดูแล้วมันไม่ได้เป็นวุ้นเหมือนเคย (ตู้แช่แก่แล้วบวกกับอากาศที่สุดแสนจะร้อน) จึงได้แต่เก็บภาพมาเท่าันั้น

วันนี้อากงอาม่าไม่อยู่แล้ว (อากู๋เป็นคนทำเก๊กฮวยแทน) แต่ทุกครั้งที่กินน้ำเก๊กฮวย ฉันจะนึกถึงความรักของท่านทั้งสองที่ท่านมีให้หลายๆ อยู่เสมอ รวมไปถึงความอดทนและความพยายามในการสร้างเนื้อสร้างตัวของท่านทั้งคู่ วันนี้อากงอาม่าก็ได้พักผ่อนแล้วหลังจากที่เหนื่อยมานาน หลับให้สบายนะคะ ท่านจะอยู่ในความทรงจำของหลานคนนี้ตลอดไป

ปล. จำได้ว่าอากงเคยซื้อตุ๊กตาให้ 1 ตัว แต่ทุกวันนี้ฉันหาตุ๊กตาตัวนั้นไม่เจอ แม่อาจจะเก็บทิ้งไปแล้วตอนย้ายบ้าน หรือบริจาคให้ใครไป รู้สึกเสียดายที่ฉันไม่เก็บมันไว้ ฉันไม่ได้ชอบเล่นตุ๊กตาเหมือนเด็กผู้หญิงคนอื่น แต่ที่เสียดายก็เพราะมันเป็นของที่ระลึกจากอากงถึงฉัน >.<

ปล 2 ไม่ได้อัพบล็อกมาหลายปีมากๆๆ

Create Date : 23 เมษายน 2555		0 comments
Last Update : 23 เมษายน 2555 22:51:59 น.
Counter : 2437 Pageviews.
Share Tweet