Group Blog
 
<<
มกราคม 2550
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
18 มกราคม 2550
 
All Blogs
 
ชิงชิงกับห้องแห่งความลับ...

ก็คิดไว้แล้วว่าสักวันคงต้องโดน tag จากคนใกล้ไกลในนี้ อุตส่าห์บอกแพนด้าฯ ว่าไม่ต้องมาแท็กกันนะ ไม่ว่างจะเล่นด้วย 55 แต่ก็ยังมิวายจนได้.. พี่จังไมน่ะเอง...อิอิ ว่าแต่คนคิดค้นเจ้าเกมส์ tag นี้ คงได้แรงบันดาลใจมาจากพระครูวิจิตรธรรมโชติแหงๆ อุอุ

ความลับเหรอ? จะมีมั้ยเนี่ย อาจมีเรื่องที่เคยเผยไปแล้ว แต่ก็เราก็มั่วๆ เอาถือว่าลับแล้วกันเนอะ อิอิ

ข้อแรก... ชิงชิงกลัวสัตว์ โดยเฉพาะหมาและแมว

ไม่รู้สาเหตุ เคยโดนหมาไล่งับเหมือนกัน แต่ก่อนหน้านั้นเราก็กลัวมันแล้ว รู้สึกว่ามันหยึ๋ยๆ ที่จะต้องสัมผัสตัวมัน หรือให้มันมาสัมผัส ประมาณว่าอยู่ร่วมโลกกันได้แต่แกอย่ามาใกล้ฉันแล้วกัน อาการของเดี๊ยนเวลาเจอหมาหมู่ เอ่อ ไม่ใช่ เวลาหมาเดินตาม จะตัวแข็งทื่อ แบบว่าชีวิตนี้ไม่มีความสุขเอาเสียเลย (เคยแอบน้อยใจเพื่อน มันไม่สนใจฉันเลย ก็รู้อยู่ว่าฉันกลัว แทนที่จะช่วยไล่ กลับไม่สนใจ สาธุชาติหน้าให้มันเกิดมากลัวหมาบ้าง ใครไม่เป็นไม่รู้สึกหรอกนะ) และเนื่องด้วยความกลัวจึงไม่ค่อยจะเอ็นดูพวกมันสักเท่าไร แต่ก็ไม่ถึงกับโหดเหี้ยมอยากฆ่ามันให้หมดโลก (แต่พอเห็นหนังสือฆาตกรรมหมาในยามราตรี กะ หมาทุกตัวล้วนต้องตาย ฉันดีใจจนออกนอกหน้าแม้ว่าสรุปแล้วเนื้อหาของทั้งสองเล่มไม่ได้สนองความต้องการจากอำนาจมืดของฉัน ) ถ้าเจอหมาน่ารัก ฉันก้อบอกว่าน่ารักจัง แต่ไม่จับ แต่ถ้าเจอหมากวน teen ก็จะสาปแช่งในใจให้มันไปที่ชอบเร็วๆ พาลไปถึงเจ้าของด้วยที่ไม่มีปัญญาสั่งสอน คงเพราะฉันไม่ผูกพันกับหมาและแมว หรือสัตว์เลี้ยงใดๆ เลยทำให้มองว่าการกินเนื้อหมาและแมวเป็นเรื่องของวัฒนธรรมที่แตกต่าง เพราะคนชาติอื่นก็อาจมองว่าเราทุเรศที่จับแย้ คางคก กบ ปาด เขียด มาปิ้งกิน

ข้อสอง... ชิงชิงไม่ใช่ veggie lover

ตอนที่ดู season changes ก็ยังนึกขำในใจ เออดีจัง มีพระเอกไม่กินผักด้วยแฮะ ไม่กินมาแต่เด็กจนโตมาทำงาน เขี่ยออกทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ ขนาดกินลาบหมู เดี๊ยนก็ยังเขี่ยผักชีฝรั่งและอื่นๆ สารพัดออก กินแต่หมู สั่งก๋วยเตี๋ยว ถั่วงอกก็ห้ามใส่ และมักจะงงทุกครั้งเวลาสั่งคนขายว่า เล็กน้ำไม่ใส่ผัก ก็จะมีเสียงถามกลับมาว่าแล้วถั่วงอกใส่หรือเปล่า ทำให้เกิดความสงสัยว่าที่แท้แล้วถั่วงอกจัดเป็นอะไรหากไม่ใช่ผัก??? ฉันเพิ่งจะมาเริ่มกินผักตอนทำงาน เพราะมีปัญหากับระบบขับถ่าย เคยมีครั้งนึง เลือดไหลออกมาด้วย อี๋ย์ อี๋ย์ นั่นแหล่ะเลยทำให้ฉันเริ่มกินถั่วงอก และอื่นๆ ตามมา แต่กระนั้นก็ไม่ใช่ว่าจะกินได้ทุกผักอยู่ดี ชอบผักนิ่มๆ ไม่มีกลิ่น ที่ไม่กินจนทุกวันนี้มีมากมายแต่ศัตรูหมายเลขหนึ่งคือกวางตุ้ง ไม่เคยเจอกวางตุ้งอร่อยเลยสักที่ กินทีไรติดคอ

ข้อที่สาม.. ชิงชิงต่อมคณิตศาสตร์อ่อนแอ

เริ่ชอบภาษาตั้งแต่ประถม ส่วนเลขดูเหมือนจะคิดไม่เป็นตั้งแต่อนุบาล สะสมความเกลียดมากขึ้นเรื่อยๆ จนถึงม.ปลาย โรงเรียนใจร้ายบังคับให้เรียนด้วยแม้เราจะเลือกศิลป์ ฝรั่งเศสก็ตาม อ้างว่าเด็กจะได้มีทางเลือก เผื่อจะไม่สอบเอ็นท์ด้วยฝรั่งเศส (ซึ่งก็มีจริงๆ) แต่นั่นก็เป็นส่วนน้อย อาจารย์ไม่รู้เลยว่ามันทรมานฉันขนาดไหน ทุกเช้าต้องมานั่งลอกการบ้านเพื่อน (ก็ไอ่คนที่เอาเลขสอบเอนท์แทนฝรั่งเศสนั่นแล) ยังดีที่ไม่เคยสอบตก ห่วยสุดก็ได้เกรด 1 วะฮ่ะฮ่า แต่มีอยู่ครั้งนึงนะได้ 3 ไม่อยากเชื่อเลยง่ะ แต่จำได้ว่าอาจารย์วิชานั้นดุและเฮี๊ยบมาก เลยทำให้ฉันตั้งใจเรียนเป็นพิเศษ แต่พอเจออาจารย์ไม่เฮี๊ยบก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม แป่ว ดีใจมากมายที่ไม่ต้องเรียน stat ในชั้นปี 1 เมื่อเข้ามหา'ลัยแล้ว เปลี่ยนมาเรียนคอมพิวเตอร์แทน เป็นรุ่นแรกที่เขาเปลี่ยนให้ 55 คงเล็งเห็นแล้วว่าเด็กอักษรจะมีปัญหากับวิชานี้ (ก้อแหมขนาดวิชาการใช้เหตุผลยังจะร่วงมิร่วงแหล่) ทุกวันนี้ทำงานกับเพื่อนๆ พี่ๆ ที่เรียนมาทางนี้เหมือนกัน เวลากินข้าว คิดตังค์หารตังค์กันวุ่นวายมากๆ เพราะคิดกันไม่ออก พึ่งเครื่องคิดเลขตลอด อนาถแท้ ซื้อของถ้าทอนผิดบางทีฉันก็ไม่รู้หรอกนะ ไม่ว่าจะขาดหรือเกิน แบบว่าคิดไม่ทันง่ะ

ข้อที่สี่... ชิงชิงไม่พิสมัยทางชัน

ฉันเกลียดการเดินป่าเดินเขาเป็นที่สุด (ก็เพราะแบบนี้ถึงได้อ้วนฉุ) รู้สึกว่ามันเหนื่อย เหนื่อยแทบขาดใจ จะเดินไปทำมายยยย เพื่อนๆ เคยชวนไปภูกระดึง ตอบโดยทันทีว่า ไม่ไปนะ เที่ยวให้สนุก บายบาย แบบว่าจะไปก็ไปกันเลยอย่าได้ชวนฉัน ฉันรักแต่ทะเลเท่านั้นนน ท้องฟ้าใส หาดทรายสวย น้ำทะเลสีมรกต (อันดามัน) สนุกดีที่ได้ลงไปเล่นน้ำ ได้นั่งริมหาดให้ลมพัดเย็นๆ สบายใจ เฮ่อ ว่าแล้วก็คิดถึงทะเลชะมัด (ไว้ไปเยี่ยมพี่จังไมที่บ้านได้มั้ย?) แต่จากสถานการณ์ล่าสุด ทำให้ฉันเริ่มอยากขึ้นภูมากขึ้น อิอิ ภูฏาน กร๊ากกกก

ข้อที่ห้า... ชิงชิงชอบอ่านข้อความบนป้ายผิดๆ ง่ะ

วันก่อน.. นั่งรถผ่านคณะทันตฯ ของศิริราชมั้ง เห็นป้ายผ้าอัญเชิญกระแสพระราชดำรัส "ถ้าไม่มีฟืน ก็กินอาหารไม่อร่อย .. " (ประมาณนี้อ่ะนะ) ฉันก็งง หือ? ฟืนเกี่ยวไรด้วย หันกลับไปอ่านอีกที อ่อ "ฟัน" ต่างหาก แป่ว แล้วก็เคยเห็นแผ่นโคนาโรงเรียนสอนโยคะ เป็นแผ่นโบรชัวร์เล็กๆ อะนะ เห็นมีคนถืออยู่ แต่สายตาเรามันดันสอดส่ายไปอ่านของเขา อ่านได้ว่า "โยคะทำให้มีผัวดี" หาาาาา จริงเหรอคะเนี่ย แต่ปรากฏว่าอ่านอีกที อ่อ "โยคะทำให้มีผิวดี" ขำในใจคนเดียวแทบตาย.. แล้วก็เคยนั่งรถเมล์ผ่านอ่านป้ายว่า "กวดวิชาตลอดชีพ" โหหหห อะไรจะต้องเรียนกันจนตายเลยเหรอ เปล่าเลย "กวดวิชาตลอดปี" ต่างหาก พอดีต้นไม้มันบังตัว ป.ปลาไว้นิดนึงอ่ะ เลยมั่วอ่านไปแบบนั้นเสียเลย เงี้ยแหล่ะคนไม่มี logic ในสมองสักเท่าไร

อืมม..จบเสียที ส่วนเหยื่อของเราอีกห้ารายขอแปะไว้ก่อนนะ ขอไปสำรวจตลาดก่อน

ปล. วันนี้วันเกิดอีเจี๋ยนะเนี่ย ไม่รู้จะเขียนไรให้มัน เอาเป็นว่าขอให้อายุมั่นขวัญยืนแล้วกัน..

**
หาเหยื่อได้แค่สองราย.. น้องปิ๊ก กะ พี่หลิงน่ะเอง


Create Date : 18 มกราคม 2550
Last Update : 19 มกราคม 2550 20:04:16 น. 7 comments
Counter : 665 Pageviews.

 
แวะมาเที่ยวห้องแห่งความลับค่ะ สนุกดีจริงๆ นะ

มีความสุขมากๆ นะคะ


โดย: บัวริมบึง วันที่: 18 มกราคม 2550 เวลา:11:17:31 น.  

 
โฮ่ะๆๆ ยินดีต้อนรับสู่โลกของชาวต่อมคณิตศาสตร์อักเสบ


โดย: แพนด้ามหาภัย วันที่: 18 มกราคม 2550 เวลา:11:42:39 น.  

 
กร๊ากๆๆๆ ลับซะกลิ้งเลย
ขอแจมๆ พี่ก็ม่ายกินผัก จนโตเหมือนกันนะแต่ตอนนี้ต้องพยายาม แต่ลำไส้พี่ปรับตัวได้แล้วนะ แต่กินผลไม้เนี่ย กินไม่เป็นอ่ะ อายจัง

แล้วก็เริ่มจะยอมแพ้ทางชันปีนี้หละ เพิ่งจะกลับมาจากเที่ยวที่ตาก เดินขึ้นลงแค่ 400 เมตร แต่ไปกลับนะ ขาแทบจะไม่ยอมกลับมาด้วย ผนวกกับเพิ่งเข็นตัวเองขึ้นเครื่องชั่งเมื่อวานนี้ พระเจ้าจ๊อด เราชอบของทอด ถึงได้กลมกลิ้งแบบนี้ไง

ถึงแม้ต่อมเลขจะไม่อักเษบแต่เป็นโรคเอ๋อ บางทีลืมรับตังค์ทอน แต่ที่หนักก่านั้นคือ ยืนรอตังค์ทอนตั้งนาน แล้วก็เดินกลับบ้านไม่เอาของที่ซื้อมาซะงั้น เสียดายลาบหมูสุดๆ ว้าจบที่เรื่องกินอีกแล้ว เออ ไอ้เกมส์โป้งแปะ นี่ก็สนุกดีเนอะ


โดย: จังไม (ทำไมต้องล็อกอิน ) วันที่: 18 มกราคม 2550 เวลา:17:30:48 น.  

 
อ๊า พี่จังไมไม่กินผลไม้เหรอ? เหมือนเพื่อนแชคนนึงเลย ชื่อเชอร์รี่ แต่ไม่กินผลไม้ 55 ขำดี

ส่วนเรื่องโรคเอ๋อลืมหยิบของตอนซื้อเสร็จแล้ว ก็เคยเป็นเหมือนกันค่ะ แต่ไม่บ่อย (ถ้าเป็นบ่อยคงจะไม่ดี 55)


โดย: Qingqing IP: 203.170.164.62 วันที่: 19 มกราคม 2550 เวลา:8:24:10 น.  

 
งุงิ tag ยังไง ทำไม่เปน 55
ขี้เกียจเรียนรู้ล่วย
เอาเป็นว่าดีใจที่ tag ปิ๊กมาน้า ^^
เห็นเค้าเล่นกันเยอะ แอบสงสัยอยู่

วันนี้อาจห้องแห่งฟามลับของคุนชิงชิง
แล้วฮาดีๆ อาทิตย์นี้ไม่มีเวลาลั่นล้าเลย

ข้อ 1 กะ 4 เหมือนกันเลยเนะ
โดยเฉาพะข้อ 1
เบื่อมั่กๆพวกเจ้าของที่พอเห็นเรากลัวหมา แล้วพูดว่า
"มันไม่กัดหรอกค่ะ"
อยากจะโวยกลับไป "แค่มันเข้าใกล้รัศมีเกิน 1 เมตรก็สยองแล้ว
ข้อ 4 ก็สรุปว่าขี้เกียจเหนื่อยนะเอง ผลก็เลยออกมาเหมือนพี่แช 555

เรื่องกินลาบหมูแล้วเอาผักออก เคยกินกับเพื่อนแล้วเจอเหมือนกัน ยังขำๆมันอยู่ เพราะมันก็มัวแต่เอาผักออก ส่วนเราก็จ้วงไปเรื่อยๆ พอผักหมด หมูก็พร่องไปเยอะแล้ว

เด่วว่าวันนี้จะส่งเมลหาพี่แชนะ


โดย: Pik IP: 125.25.81.225 วันที่: 19 มกราคม 2550 เวลา:15:34:44 น.  

 
ช่ายปิ๊ก เกลียดมากพวกที่บอกว่ามันไม่กัดหรอกค่ะ วุ้ย ไม่รู้กัดไม่กัดแต่ช่วยเอาไปไกลๆ หน่อย ทำยังกับหมาพูดแล้วฟังมันนึกจะกัดขึ้นมาใครจะไปรู้กันเล่า


โดย: Qingqing (Qingqing ) วันที่: 20 มกราคม 2550 เวลา:12:35:13 น.  

 
นึกยังไงถึงเขียนอ่ะ เเต่บางทีก็ตรงนะ


โดย: qing qing ชิงชิง IP: 203.172.56.242 วันที่: 6 มีนาคม 2552 เวลา:17:17:49 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Qingqing
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ชิงชิง กิ๊กทั่วราชอาณาจักร รักอะราวด์เดอะเวิลด์
Friends' blogs
[Add Qingqing's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.