Bloggang.com : Qingqing : ++ จดหมาย +++

++ จดหมาย +++

Image hosting by Photobucket

ตั้งแต่เด็ก เวลาดูละครหรือหนังที่มีฉากพระเอกนางเอกเขียนจดหมายถึงกัน ฉันรู้สึกสนใจกับจดหมายในเรื่องมากเป็นพิเศษ นึกสงสัยว่าเขาเขียนอะไรกัน เขียนยังไง อยากมีจดหมายเป็นของตัวเองบ้าง คงเป็นความรู้สึกที่ดีถ้ามีจดหมายถึงตัวเอง จำได้ว่าเริ่มเขียนจดหมายครั้งแรกสมัยม.1 เพราะเพื่อนที่สนิทกันต้องย้ายไปเรียนต่างจังหวัด ฉันเลยได้โอกาสเขียนจดหมาย ต่อมาก็เริ่มหา pen friend ต่างประเทศเพื่อเริ่มฝึกเขียนจดหมายภาษาอังกฤษ ฉันรู้สึกสนุกในการเขียนหาเพื่อนต่างประเทศ รู้สึกว่าประเทศไหนๆ ก็น่าสนใจไปเสียหมดเลย แต่ที่คุยกันได้นานๆ ตอนนั้นเป็นเพื่อนชาวอิตาลี อยู่เมืองอะไรก็จำไม่ได้แล้วแฮะ แม้แต่ชื่อยังลืม

ฉันมีเพื่อนต่างประเทศที่เป็น pen-friend หลายเชื้อชาติทีเดียว ที่แปลกที่สุดน่าจะมาจากสโลวีเนีย แต่ตอนนี้เลิกติดต่อกันไปแล้วหล่ะ

เพื่อนทางจดหมายเวอร์ชันไทยก็มีนะ ตอนนั้นบ้าบอล อ่านคอลัมน์ของบิ๊กจ๊ะในซ็อคเกอร์ทุกวัน แล้วก็จะมีบางคนที่เขียนจดหมายมาน่าสนใจอ่านแล้วรู้สึกว่าชอบอะไรเหมือนๆ กัน ทั้งบอลและดนตรี ก็เลยเขียนติดต่อกัน ช่วงม.ปลาย เป็นช่วงที่มีจดหมายมิตรรักทั้งไทยและเทศเยอะมากๆ เลย ไม่รู้ว่าคนอื่นจะมองว่าฉันเป็นบ้าหรือเปล่า ฉันเองก็ยังไม่แน่ใจในตัวเอง

ฉันชอบเขียนจดหมาย ชอบเขียนเล่าเรื่องราวต่างๆ ผ่านตัวหนังสือ รู้สึกว่าได้เรียบเรียงความคิดได้ดีกว่าเวลาพูด การเขียนทำให้ฉันสามารถอธิบายเหตุการณ์หรืออารมณ์ความรู้สึกออกมาได้เป็นฉากๆ แต่ถ้าให้ฉันพูด อาจเล่าได้แค่สามประโยค

ฉันรู้สึกสนุกที่ได้เล่าว่าตอนนี้ฉันกำลังชอบอะไร ฟังเพลงของใคร หนังสือเล่มไหนสนุก รู้สึกชอบและไม่ชอบใครรอบๆ ตัว

เหมือนเป็นการปลดปล่อยระบายความเครียดอย่างหนึ่ง

แต่พอโตมา เริ่มเรียนมหาลัยและทำงาน เริ่มเขียนจดหมายน้อยลง เพราะเพื่อนๆ ก็มีอะไรให้รับผิดชอบมากขึ้น ไม่ค่อยมีเวลามาใส่ใจเหมือนก่อน บางคนก็ไม่ได้ชอบอะไรเหมือนกันเสียแล้ว เลยไม่รู้สึกอยากเขียน แต่สำหรับฉัน ถ้าใครยังมีเวลาเขียนมาหา ฉันจะตอบกลับเสมอ แม้บางทีจะดองไว้นานนนหน่อย

เพราะไม่ว่างจริงๆ

ถึงตอนนี้ ก็มีเพื่อนต่างประเทศที่เรายังเขียนโต้ตอบไปมาเสมอ ก็นานหลายปีพอดูแล้วหล่ะ ทั้งๆ ที่เขาก็อายุน้อยกว่าฉันมาก (เพิ่งเรียนมหาลัยปี 2 เอง) แต่เราก็คุยกันได้มาตลอดรอดฝั่ง เพื่อนคนนี้เป็นคนเดนมาร์ก น่าแปลกที่เราสองคนมักชอบอะไรคล้ายๆ กัน เลยทำให้คุยไปในแนวเดียวกันได้ ตอนที่ฉันบอกเขาว่าฉันชอบเจ้าชายของประเทศเธอ เขายังแปลกใจว่าทำไมฉันถึงได้รู้จักเจ้าชายของเขาได้

เพื่อนคนไทย ที่คุยกันทางจดหมายที่กลายมาเป็นเพื่อนจริงๆ ก็มีเหมือนกันนะ ไม่ได้เขียนจดหมายหากันนานแล้ว แต่ใช้อีเมล์แทน ไม่ได้คุยกันบ่อยๆ เหมือนเคย แต่ก็ไม่ได้ห่างเหินไปไหน (วันก่อนก็เพิ่งได้เจอกันเอง)

จนถึงวันนี้ วันที่การสื่อสารก้าวไปไกลสุดๆ อีเมล์เข้ามาแทนที่กระดาษจดหมาย แต่ฉันก็ยังชอบเขียนจดหมายอยู่นั่นเอง ฉันชอบความรู้สึกที่ได้เลือกกระดาษสวยๆ ได้นั่งเขียนเล่าอะไรยาวเป็นฉากๆ พับกระดาษใส่ซองและติดแสตมป์ ฉันจะดีใจถ้ากลับบ้านแล้วเห็นจดหมายจ่าหน้าซองถึงฉันมากกว่าการที่เข้าเว็บเช็คเมล์แล้วบอกว่ามีข้อความใหม่ จริงอยู่อีเมล์เร็วกว่า และฉันเองก็ใช้มันจนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวัน แต่ฉันก็ยังรู้สึกว่ามันจับต้องไม่ได้อยู่ดี เมื่อปิดคอม ข้อความก็หายไป ถ้าอยากอ่านอีกก็ต้องเสียบปลั๊กคอมใหม่ เปลืองไฟอีก ไม่เหมือนจดหมายที่หยิบขึ้นมาอ่านได้ตลอดเวลา แต่ทุกวันนี้ดูเหมือนร้างรากับการเขียนจดหมายเหลือเกิน เพราะไม่มีใครเขียนมาหา

อ้อ ฉันเคยคิดเล่นๆ ว่า ฉันส่งจดหมายบ่อยมากๆ บริษัทไปรษณีย์ไทยน่าจะออก member card ให้ฉันบ้างนะ ส่งตั้งแต่มัธยมต้นยันปัจจุบัน

ไปรษณีย์ที่บ้านเดิมนะ ขนาดเขียนซอยผิด แต่จ่าหน้าถึงฉัน ยังส่งถูกเลย

เขาคงจำได้ว่าชื่อนี้มันอยู่ซอยนี้ มาส่งเกือบทุกวัน แต่ถึงบริษัทไปรษณีย์ไทยจะไม่ออก member card ให้ ฉันก็ยังคงเป็นผู้ใช้บริการต่อไปอยู่ดีหล่ะนะ

Create Date : 05 กุมภาพันธ์ 2549

Last Update : 5 กุมภาพันธ์ 2549 21:56:59 น.

3 comments

Counter : 350 Pageviews.

เราก็คิดเหมือนกันว่าจดหมายมันมีชีวิต มีเสน่ห์มากกว่า แถมบอกได้ด้วยว่าตอนนั้นคนเขียนอยู่ในอารมณ์ไหน ถ้าเริ่มแกะลายมือไม่ออก หรือเขียนผิดบ่อยๆ ก็แปลว่าเริ่มง่วงแล้ว อิอิ

ถึงตอนนี้เรามีเพื่อนที่ยังติดต่อกันทางจดหมายอยู่เหลืออยู่คนเดียวเองแหละ แต่ก็อย่างที่ Qingqing ว่า ความถี่ในการโต้ตอบมันก็น้อยลงเมื่อเทียบกะเมื่อก่อน โชคดีที่เพื่อนเราเข้าใจ (หรือปลงก็ไม่รู้) เคยคุยกะเพื่อนว่าแล้วไว้วันนึงที่เลิกเขียน จม. หากันแล้ว จะเอา จม. เก่าๆ มาคืนให้กัน เป็นการรีวิวความรู้สึกนึกคิด ก็หวังว่าคงอีกนานกว่าจะถึงวันนั้น แหะแหะ

ปล. ตอนที่ยังอยู่บ้านนอก บุรุษไปรษณีย์ก็จำชื่อเราได้เหมือนกันนะ มีครั้งนึงเพื่อนลืมใส่ชื่อถนน แต่บุรุษไปรษณีย์ก็ส่งให้ได้ถูกบ้าน เก่งจัง

โดย: Nungkwak

วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:15:56:54 น.

i want some friend who was very friendly

โดย: poopae IP: 124.120.180.200 วันที่: 9 ตุลาคม 2550 เวลา:0:49:24 น.

อาจารย์ให้หา เพื่อนชาวต่างชาติเพื่อส่งจดหมายโต้ตอบจนปัญญามากๆๆ
ไม่รู้ว่าจะหาจากที่ไหนเพื่อนๆๆ มีใครพอจะช่วยเราได้บ้าง.....จนปัญญาแล้วค่า ใครพอจะมีเว็บเพื่อนต่างชาติช่วยด้วยค่า
shingi_gp@hotmail.comโปรดช่วยอนาคตของชาติ

โดย: แนน IP: 58.137.83.34 วันที่: 13 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:54:05 น.