มาค่ะ วันนี้แป๋วจะพาไปเที่ยวเชียงใหม่ หลังจากที่นั่งรถไฟไปเที่ยวอยุธยามาแล้ว แป๋วก็ยังมีอีกทริปที่นั่งรถไฟเหมือนกัน คือนั่งรถไฟไปเที่ยวน้ำตกไทรโยค จ.กาญจนบุรี แต่ไม่มีรูปค่ะ เลยไม่ได้มาพาเที่ยว เลยขอยกมาทริปนี้แทนนะคะ คราวนี้เที่ยวไกลเลยค่ะ ไปเชียงใหม่นู่นแน่ะ นั่งรถไฟฟรีด้วยนะ ขอบอก

รถไฟฟรี เที่ยวกรุงเทพ-เชียงใหม่ จะมีทุกวันค่ะ วันละ 1 เที่ยว เวลา 14.30 น. แต่การที่เราจะได้นั่งบนไฟฟรีนั้นเป็นเรื่องยาก ถ้าเราไม่ไปจองตั๋วไว้เพื่อระบุหมายเลขที่นั่งของเรา เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ เราก็จะต้องยืนไปตลอดทาง จากกรุงเทพจนถึงเชียงใหม่

ทริปเกิดขึ้นจากความใจง่าย ของใครดีนะ ของแป๋วก่อนละกันเนอะ

จริงๆ แล้วทริปนี้แป๋วไปมานานแล้วค่ะ ตั้งแต่วันที่ 8 พ.ค. 52 นู่นแน่ะ แต่เพิ่งมีเวลามารีวิว จุดเริ่มต้นก็คือ ในช่วงนั้นจะมีวันหยุดยาว วันวิสาขบูชา แป๋วก็เลยหาที่เที่ยวดีกว่า ทีแรกตั้งใจจะไปบ้านลุงที่สระแก้ว แล้วไปเที่ยวทะเลที่จันทบุรี แต่พอดีพี่ชาย(ลูกลุง)จะไม่อยู่ แป๋วจะไม่มีคนพาเที่ยว เลยเปลี่ยนแผนกะทันหัน

วันที่ 6 พ.ค. 52 เหตุเกิดบน MSN
หนูแป๋ว :: พี่ปลาไปเชียงใหม่กันมะ
พี่ปลา :: -*-
หนูแป๋ว :: นั่งรถไฟฟรีไปนะ แต่ถ้าไปพี่ปลาต้องลางาน 1 วัน ไม่มีเพื่อนไปอ่ะ
พี่ปลา :: เดี๋ยวพี่ลองขอแม่ขอนายก่อนนะ
หนูแป๋ว :: ถ้าพี่ปลาไม่ไป แป๋วก็คงไม่มีเพื่อนไปอ่ะ
พี่ปลา :: -*-

ผลสรุปของการคุยกันวันนั้น พี่ปลาใจง่าย ตกลงไปเชียงใหม่กับแป๋วเป็นเวลา 4 วัน 4 คืน

หลังจากตกลงกันเรียบร้อย วันที่ 8 พ.ค.52 ซึ่งเป็นวันเดินทาง แป๋วตื่นตั้งแต่ตี4 ลากเพื่อนไปจองตั๋วรถไฟที่หัวลำโพง ได้ตั๋วระบุหมายเลขนั่งมา 2 ใบ แล้วนั่งรถกลับไปนอนต่อ พอเที่ยงก็นั่งรถออกไปหัวลำโพง เพื่อจะไปขึ้นรถไฟเที่ยว 14.30 น.



พอถึงเวลา แป๋วรู้สึกตื่นเต้นมากๆ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่แป๋วเดินทางไปเที่ยวไกลๆ โดยไม่มีพ่อแม่ ผู้ปกครอง เป็นการเดินทางด้วยรถไฟไกลๆ ครั้งแรกเลย พอขึ้นไปบนรถไฟ คนเยอะมากกกกกกก แม้แต่ที่ยืนยังแทบจะไม่มี ที่นั่งของเรามีคนนั่งอยู่ก่อนแล้ว ก็ไม่รู้จะทำยังไงได้แต่ยืนมอง ไม่กล้าพูด คุณลุงที่นั่งอยู่ตรงข้ามที่นั่งของแป๋ว เลยถามว่า "ที่นั่งหมายเลขอะไรล่ะหนู" "อ๋อ หมายเลขตรงนี้น่ะค่ะ" แป๋วก็ชี้ไปตรงที่นั่งตรงข้ามลุง คนที่นั่งอยู่เค้าก็ลุกออกมาให้ พร้อมกับบอกว่า "มันเป็นที่นั่งของคุณ ไม่เป็นไรครับ" แล้วคุณลุงก็เลยบอกว่า "ที่ของเรา ก็บอกไปเลย เพราะเรามาจองตั๋วล่วงหน้าตั้งแต่ตี5 เรามีสิทธิ์ เค้าต้องลุกให้เรา" แล้วคุณลุงก็ชวนคุย คุณลุงถามว่าเพิ่งไปเชียงใหม่ครั้งแรกเหรอ เราสองคนก็พยักหน้า แล้วคุณลุงก็เล่าต่อว่า คุณลุงนั่งรถไฟฟรีมาจากนครศรีธรรมราช 11 ชั่วโมง มาถึงหัวลำโพงตอนตี5 ก็จองตั๋วรถไฟฟรีไปเชียงใหม่ต่อ คุณลุงช่างอึดดีจริงๆ เลยค่ะ

ผู้คนบนรถไฟจำนวนนั้นมีเยอะมากๆ อย่าว่าแต่ที่นั่งเลยค่ะ แม้แต่ที่จะยืนยังแทบจะไม่มี บนรถไฟขบวนนั้น ทำให้แป๋วได้เจอผู้คนมากมายหลากหลาย ได้รับประสบการณ์ใหม่ๆ ที่ไม่คาดคิดว่าจะได้เจอ ถ้าแป๋วยังไม่ก้าวออกมาจากโลกส่วนตัว การกล้าที่จะออกเดินทาง ทำให้แป๋วมีประสบการณ์มากขึ้น เราได้พบเจอกับลูกผู้ชายตัวจริง แมนเกินร้อย เบาะที่อยู่ด้านหลังของแป๋ว จริงๆ แล้วเป็นที่ของผู้ชายหลุ่มใหญ่แระมาณเกือบ20คน ที่จะไปออกค่ายสร้างห้องสมุดที่จ.พิษณุโลก แต่คนที่มาจับจองที่นั่งตรงนั้นก่อน เป็นคุณลุงคุณป้า และเด็กๆ กลุ่มชายหนุ่มก็เลยบอกว่า "เฮ้ย มีแต่เด็กๆ ว่ะ ยืนตรงนั้นเหมือนเดิมนั่นแหละ ให้น้องเค้านั่งไปเถอะ" เป็นอันว่า กลุ่มแมนเกินร้อย ก็ยืนบนรถไฟจากกรุงเทพจนถึงพิษณุโลกกันเลย

ระหว่างทีอยู่บนรถไฟ ก็มีโทรศัพท์เจ้ามาเป็นระยะๆ พี่ๆ ที่รู้จัก โทรเข้ามาบ่นๆๆๆ ว่า ไปกันได้ยังไงผู้หญิง 2 คน คิดบ้างรึป่าวว่ามันอันตราย รู้บ้างมั้ยว่าทำให้คนอื่นเค้าเป็นห่วง บลาๆๆๆ โดนบ่นกันจนหูชากันเลยล่ะค่ะ

แป๋วกับพี่ปลาหลับๆ ตื่นๆ อยู่บนรถไฟเป็นเวลา15ชั่วโมงครึ่ง เราก็เดินทางมาถึงเชียงใหม่ ตอน6โมงเช้า 15ชั่วโมงครึ่ง ช่างเป็นเวลาที่ปวดเมื่อและทรมานดีจริงๆ แต่ในความทรมานนั้น ก็ยังมีอะไรมากมายหลายอย่างให้แป๋วได้พบเจอ เป็นประสบการณ์ดีๆ ที่น่าจดจำมากๆค่ะ

เราสองคนออกเดินทางมาเชียงใหม่กันแบบไม่ได้วางแผนอะไรกันมากมายเลยค่ะ วางโปรแกรมไว้คร่าวๆ แล้วก็มากันเลย ที่พักก็ไม่ได้จองไว้ ข้อมูลอะไรก็มีอยู่น้อยนิด เปิดดูที่พักทางอินเตอร์เน็ตคร่าวๆ แล้วก็หมายตาไว้ว่าจะไป แต่ไม่ได้โทรจอง เราเดินทางกันด้วย นี่ค่ะ




คู่มือไม่รักไม่บอก คู่การกิน

มีแผนที่พร้อมกับนายรอบรู้ เราก็ออกเดินทางกันแล้ว พอถึงเชียงใหม่ เราก็ต้องทำการเก็บหลักฐานค่ะ







หลังจากถ่ายรูปเก็บหลักฐานกันจนเป็นที่พอใจ(เพราะเริ่มหิวกันมากกว่า) เราก็เริ่มหาร้านอาหารเพื่อเติมพลังกัน แว่วๆ มาว่าแถวสถานีรถไฟเชียงใหม่ มีร้านข้าวมันไก่เจ้าอร่อย แต่ด้วยเวลานั้นยังเช้าอยู่มาก ร้านอาหารจึงมีให้เลือกค่อนข้างน้อย ด้วยความหิวเราก็เลยเลือกร้านโจ๊กที่อยู่ตรงหน้า มื้อแรกที่เชียงใหม่ของเราคือ โจ๊กและโอวัลติน



เมื่อเติมพลังกันเรียบร้อยแล้ว ก็ถึงเวลาไปหาที่พัก ซึ่งที่ที่เราเล็งกันไว้คือ Little Guesthouse รู้แค่ว่าอยู่แถวตลาดช้างเผือก แต่จะไปกันยังไงล่ะ นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่แป๋วไปเชียงใหม่ พี่ปลาก็เลยไปถามคุณป้าขายโจ๊ก คุณป้าก็บอกว่ารู้จัก เดี๋ยวป้าไปส่งเอง ก็สรุปว่าเราได้สารถีใจดีพาไปส่งถึงที่พัก ขณะนั้นเป็นเวลา 7 โมง ที่พักที่เราหมายตาไว้ ยังปิดกุญแจล็อกไว้อยู่เลยค่ะ แล้วเราจะทำยังไงกันล่ะคราวนี้ จะได้ที่พักที่นี่ หรือยังต้องเตร็ดเตร่ไปหาที่อื่นต่อ แล้วที่พักจะว่างมั้ย จะทำยังไง ไว้ตามชมกันต่อนะคะ บล็อกนี้ยาวเกินไปแล้วล่ะ ^^