การเดินทางวันแรก กดที่นี่ค่ะ

จากการเดินทางในวันแรก หลังจากที่เราพักผ่อนกันแล้ว ไกด์ก็ปลุกเราตอน6โมงเช้า เพื่ออาบน้ำเตรียมตัว เดินทางข้ามฝั่งไปประเทศลาวกัน เวลาอาหารเช้าวันนี้คือ 7 โมง และเราจะขึ้นรถกันตอน 8 โมง เมนูอาหารเช้าในวันนี้เป็นบุฟเฟ่ต์เหมือนเดิมค่ะ ไม่แตกต่างจากในวันแรก มีที่เพิ่มมาคือ ข้าวผัด

หลังจากที่เราจัดการกับอาหารมื้อเช้ากันเรียบร้อย เราก็ขึ้นรถเพื่อเดินทางไปยังด่านพรมแดนช่องเม็กเพื่อจะข้ามไปฝั่งลาว เมื่อไปถึงทางไกด์ก็ติดต่อประสานงานกับไกด์ทางฝั่งลาว แล้วก็ไปยื่นเอกสารผ่านแดน แล้วจึงพาเราเดินข้ามฝั่งไปยังประเทศเพื่อนบ้าน


ด่านพรมแดนช่องเม็ก

หลังจากข้ามมายังฝั่งลาวแล้ว ไกด์ก็ให้เราแวะซื้อของที่ Duty Free ซึ่งเป็นร้านค้าขายของปลอดภาษี สินค้าบริเวณนั้นส่วนมากก็จะไปพวกสินค้าแบรนเนม กระเป๋า เสื้อ รองเท้า แล้วก็จะเป็น สุรา บุหรี่ ช็อกโกแล็ต แป๋วได้เบียร์ลาวมา 1 ถุง ไม่ได้ซื้อมากินเองนะคะ ปกติแป๋วไม่ดื่มเครื่อมที่มีแอลกอฮอล์ แต่ซื้อมาเป็นของฝาก อาจจะมองว่ามันไม่ดีใช่มั้ยคะ แต่ปกติเค้าก้กินกันอยู่แล้ว ก็เลยซื้อมาให้ลองชิมกัน


Duty Free

จริงๆ ตรงนั้นยังมีตลาดล่างที่ขายของราคาถูกด้วย แต่ไกด์บอกว่าให้มาแวะตอนขากลับ สินค้าที่มี ก็มีมากมายหลายอย่างด้วยกัน มีทั้งซีดีเพลง หนัง ราคาถูก ของเล่น กระเป๋า ผ้าไหม ผ้าฝ้าย เครื่องจักรสาน ของตรงนี้ส่วนมากจะราคาถูกค่ะ บางอย่างก็เป็นของที่รับมาจากบ้านเรานั้นแหละ ของที่ไกด์บอกไว้ว่าห้ามซื้อกลับเข้าประเทศคือซีดีเพลงไทยที่เป็นของก็อป กล้วยไม้ มือถือ เหล้าเถื่อน และอะไรอีกจำไม่ได้แล้วค่ะ

พอออกจากบริเวณด่าน ตม. เราก็ขึ้นรถเพื่อเดินทางเข้าเมืองปากเซ การจราจรบนถนนของประเทศลาว จะขับเลนส์ขวาค่ะ ทำให้คนขับรถของเราเอ๋อๆ ไปบ้าง คนลาวขับรถกันตามใจชอบ นึกอยากจะแซงก็แซง อยากจะเลี้ยวก็เลี้ยว เกือบจะจะเอ๋กันอยู่หลายรอบ มีอยู่2-3ครั้ง ที่คนขับรถจองเรา ลืมตัว เผลอไปขับรถเลนส์ซ้าย แล้วยังไปว่าคนที่ขับรถสวนมาอีกแน่ะ ว่าขับรถผิดเลนส์ แต่พอนึกได้ก็ขับกลับไปยังเลนส์ขวาเหมือนเดิม โชคดีที่รถที่วิ่งสวนมา เค้าไม่วิ่งมาต่อ เค้าจอดรถรอให้เรากลับเข้าเลนส์เดิม พอเราออกบริเวณด่าน เราก็วิ่งรถข้ามสะพานลาว-ญี่ปุ่น เพื่อเข้าสู่ตัวเมืองค่ะ


สะพานลาว-ญี่ปุ่น


โรงแรมในประเทศลาว

พอข้ามสะพานมาแล้ว เราก็จะเจอโรงแรมนี้ค่ะ ชื่อโรงแรมแป๋วจำไม่ได้แล้วอ่ะ แต่จำได้ว่าเป็นโรงแรมที่ฮอตฮิตมากของแขวงจำปาสัก เทียบๆ ได้กับโรงแรมหรูๆ ในบ้านเรานี่ล่ะค่ะ เจ้าของมีเชื้อสายจีน มีกิจการอยู่หลายอย่างเลย ถ้าแป๋วจำไม่ผิด แถวๆนั้น เป็นตลาดดาวเรืองค่ะ (ถ้าใครรู้ช่วยแก้ให้ด้วยนะคะ หนูลืมง่ะ --") ตลาดดาวเรืองมาจากชื่อของเศรษฐีนีคนหนึ่งในแขวงจำปาสัก ชื่อดาวเรือง คนแถวนั้นเรียกกันว่าเจ๊ดาวเฮืองหรือเจ็ดาวเรืองนั่นเอง เจ๊ดาวเรืองจะมีกิจการมากมายหลายอย่างในแขวงจำปาสัก ทั้งตลาด โรงแรม และมีผลิตภัณฑ์ยี่ห้อดาวเรืองอีกหลายชนดเช่นกัน ที่ขึ้นชื่อเลย ก็กาแฟค่ะ แป๋วเป็นคนไม่ดื่มกาแฟ ไม่ชอบกาแฟ เหม็น ขม แต่ก็ซื้อกาแฟกลับมาค่ะ ซื้อมาฝากแม่

ตอนนี้เรากำลังมุ่งหน้าไปน้ำตกตาดฟานกันค่ะ น้ำตกตาดฟานเป็นน้ำตกที่ไหลออกมาจากเขตป่าอนุรักษ์ดงหัวสาว แยกเป็น 2 สาย ไหลลงไปในหุบเหวที่มองแทบไม่เห็นพื้น ความแรงและความสูงของน้ำตก ทำให้เกิดเป็นละอองขาวนวลคล้ายเมฆหมอกสวยงามแต่แป๋วมีความสามารถถ่ายรูปมาได้เท่านี้เองค่ะ




น้ำตกตาดฟาน

ตอนเดินออกมาจากน้ำตก เพื่อจะกลับไปขึ้นรถ เจอน้องๆ ตรงทางเข้าไร่กาแฟค่ะ น่ารักมากๆ ขอถ่ายรูปหน่อย ก็ยิ้มแย้มน่ารัก แถมชู 2 นิ้วรออีกด้วยแน่ะ เราก็เลยถ่ายรูปน้องๆ กันอย่างเมามัน จนได้ยินเสียงบ่นว่า "หนักโว้ย" เอ่อ น้องคะ พี่ๆ ขอโทษ ถ่ายรูปกันซะเพลินเลย ลืมดูว่าน้องๆ แบกเข่งกันอยู่



พออกจากน้ำตกตาดฟาน เราก็มุ่งหน้าไปยังอุทยานแห่งชาติบาเจียง-เจริญสุข เพื่อจะไปน้ำตกตาดผาส้วม และหมู่บ้านชนเผ่าจำลอง เราจะไปทานอาหารเที่ยงกันที่นั่นค่ะ ร้านอาหารที่น้ำตกตาดผาส้วม เป็นร้านอาหารของคนไทยที่ไปขอสัมปทานไว้ เป็นชาวจ.นครปฐม ชื่ออะไรจำไม่ได้อีกแล้วค่ะ แหะๆ


บรรยากาศในร้าน

อาหารที่นี่ก็มช้ได้ค่ะ รสชาติก็ถูกปากดี พออิ่มอร่อยกันแล้ว แรก็ไปถ่ายรูปๆๆๆๆๆ กันค่ะ ถ่ายรูปที่น้ำตกกันอิ่มหนำสำราญแล้ว เราก็เดินต่อไปยังหมู่บ้านชนเผ่าจำลอง ซึ่งอยู่ในบริเวณเดียวกัน









น้ำตกตาดผาส้วมฟังชื่อแล้วเหมือนจะไม่เพระเลยใช่มั้ยคะ แต่จริงๆ แล้ว คำว่าส้วมของลาวหมายถึง "ห้องหอ" ห้องนอนของเจ้าบ่าว-เจ้าสาว ซึ่งตรงข้ามกับคำว่า “ส้วม”ของไทย น้ำตกแห่งนี้ มีน้ำไหลตลอดทั้งปี และมีธรรมชาติป่าไม้ให้ร่มเงา นำมาซึ่งความชุมชื้นและร่มเย็น ให้กับนักท่องเที่ยวได้สัมผัสไอน้ำอันเย็นฉ่ำ พร้อมชมความงามของน้ำตก ท่ามกลางแท่งหินยักษ์ เหมือนกับถูกนำมาเรียงร้อยตกแต่งไว้ เป็นห้องนอนสวยงามยิ่งใหญ่อลังการ



หมู่บ้านชนเผ่าจำลอง จะจำลองการใช้ชีวิตของชนเผ่าต่างของประเทศลาวไว้ที่นี่ มีคนที่เป็นชนเผ่านั้นๆ อาศัยอยู่จริงๆ ค่ะ แต่บางชนเผ่าก็ยังไม่มีคนมาอยู่ แต่สร้างเฮือนไว้รอแล้ว




น้องๆ เผ่าอะไรไม่รู้ค่ะ แต่กำลังร้องเพลงกันอยู่


น้องๆ ชนเผ่าละแว

พูดถึงชนเผ่าละแวมีเรื่องมีเรื่องที่น่าสนใจของชนเผ่านี้ด้วยค่ะ บ้านของชนเผ่าละแวจะทำเป็นช่องสี่เหลี่ยวเล็กๆ ขนาดเอามือสอดเข้าไปได้ บ้านไหนที่มีลูกเยอะหน่อยก็จะมีช่องเยอะหน่อย ทำไว้ตรงห้องนอนของลูกสาวแต่ละคน ถ้าหนุ่มสาวรักชอบพอกัน ผู้ชายก็ต้องมาล้วงยังช่องที่ผู้หญิงคนนั้นอยู่ เค้าเรียกว่าจก-รูอ่ะค่ะ ในการแบบนี้เค้าจะเตรียมกันไว้ก่อนแล้ว คือจะต้องบอกฝ่ายชายว่าจะต้องล้วงที่ช่องไหน จะได้ไม่ล้วงผิด แล้วฝ่ายชายก็จะตกใส่แหวนหรือกำไล ที่เป็นสัญลักษณ์ประจำตัว เพื่อให้ฝ่ายหญิงรู้ว่า คนที่ล้วงมานั้นเป็นคนรักของตนตัวจริง หลังจากที่ล้วงกันถูกต้องแล้ว หนุ่มสาวก็จะต้องไปอยู่บ้านเสาเดียวของฝ่ายชาย อยู่ด้วยกัน2คน3วัน3คืนโดยห้ามมีเพศสัมพันธ์กัน หากมีการล่วงเกินกันแล้ว จะทำให้หมู่บ้านนั้นเกิดอาเพศไม่สงบสุข ที่บอกว่าอยู่ด้วยกัน3วัน3คืนไม่ใช่ว่าห้ามออกไปไหนมาไหนนะคะ ก็ใช้ชีวิตตามปกตินั่นละค่ะ แต่พอถึงเวลานอนก็กลับมาอยู่ด้วยกัน พอผ่าน3วันไปแล้ว จึงทำพิธีแต่งงานกัน


บ้านชนเผ่าละแว ++ บ้านเสาเดียว



รูปนี้แป๋วจำไม่ได้ว่าอยู่ชนเผ่าอะไรค่ะ แต่จากรูปทางฝั่งซ้ายมือท่อนไม้ที่มีดอกไม้วางอยู่ เป็นบันไดค่ะ เป็นบันไดขึ้นเรือนของเรือนหลังนี้ แต่ถูกตัดไว้สองขั้น นำมาไว้ เนื่องมาจากว่า สมเด็จพระเทพฯ ได้เสด็จไปยังหมู่บ้านชนเผ่าจำลอง และได้ก้าวขึ้นบันได้สองขั้นนี้ ชาวชนเผ่าก็ได้ตัดบันไดสองขั้นนี้เก็บไว้ เพราะคนลาว ก็เคารพบูชา(เอ่อ แป๋วใช้คำไม่ถูกอ่ะค่ะ ใช้ว่ายังไงดีคะ แต่เค้าบูชาจริงๆ นะ) สมเด็จพระเทพฯ เหมืนกับเราชาวไทยเช่นกัน


ชนเผ่าตะเรียง

จากรูปน้องในรูปทางซ้ายมือ แป๋วเห็นน้องยืนกินมะขามอยู่ริมหน้าต่างค่ะ แป๋วก็เลยเดินเข้าไปหา แล้วบอกว่า ถ่ายรูปหน่อย แล้วก็ยิ้มให้ น้องก็ยิ้ม แป๋วก็ชู 2 นิ้วให้น้องดู น้องก็ยิ้มๆ อายๆ แล้วก็ชู 2 นิ้ว ไม่รู้ว่า 2 นิ้วสู้ตาย หรือ 2 นิ้ว 20 นะคะ อิอิ

หลังจากที่ไปหมู่บ้านชนเผ่ากันแล้ว เราก็เดินทางกลับไปยังเมืองปากเซอีกครั้ง คราวนี้แวะตลาดปากเซค่ะ พาไปซื้อของที่ตลาด ไปที่ตลาดแป๋วไม่ได้ซื้ออะไรเลยค่ะ ไปถูกใจนาฬิกาอยู่ 1 เรือน เป็นลักษณะแบบกำไล แบบที่แป๋วชอบเลย แป๋วเป้นคนชอบนาฬิกาค่ะ ชอบซื้อนาฬิกา มีเยอะแยะเต็มไปหมด แต่จะไม่ซื้อของแพงนะคะ ซื้อของถูกๆ เพราะจะซื้อได้บ่อย ^^ เห็นนาฬิกาถูกใจ แป๋วก็เลยหยิบขึ้นมาดู ถามว่าราคาเท่าไหร่ แม่ค้าบอกว่า 150 บาท แป๋วก็ยืนดูอยู่ซักพัก ลองสวมดู แม่ค้าก็พูดขึ้นมาว่า 120 บาทก็ได้ โอ๊ะโอ แป๋วก็คิดในใจ ยังไม่ได้ต่อเลยแฮะ ลดให้แล้ว แป๋วก็ยืนดูอีกซักพัก แล้วก็วางไว้ที่เดิม แม่ค้าบอกต่อเลยว่า 100 บาทก็ได้ หุหุ แป๋วก็ไม่เอาอยู่ดีอ่ะค่ะ เพราะดูๆ แล้ว ในมาตรฐานเดียวกัน แบบนี้ที่บ้านเราก็มี ราคาถูกกว่าด้วย สรุปว่าที่ตลาดนี้แป๋วไม่ได้ซื้ออะไรเลยค่ะ แต่ได้นี่กลับบมา


ป้ายตัวหนังสือลาว

พออกจากตลาดเมืองปากเซ เราก็มุ่งหน้ากลับไปยังด่านชายแดนช่องเม็กอีกครั้ง คราวนี้ไกด์ให้เวลาในการซื้อของค่อนข้างนาน แป๋วก็เดินลงไปดูตลาดล่าง แต่ก็ไม่ได้อะไร กลับเข้าไปซื้อกาแฟดาวเรือง ที่ร้านดาวเรือง ดิวตี้พรี ไปฝากแม่ค่ะ



ก่อนออกจากฝั่งลาว เราก็ปฏิบัติภาระกิจกันนิดหน่อย โดดกันไปหลายรูป แต่เบลอกันหมดเลย เหลือไม่กี่รูปเองที่ใช้ได้



แล้วมื้อเย็นเราก็ไปทานอาหารกันที่เขื่อนสิรินธรค่ะ เมนูอาหารไม่ค่อยต่างจากมื้ออื่นๆ มากนัก จะเน้นปลาเป็นหลัก ก็ไปใกล้แม่น้ำ ก็ต้องกินปลาจริงมั้ยคะ แต่แป๋วไม่ชอบกินปลาค่ะ แป๋วกินแต่ปลาทอด แต่ถ้าเป็นปลาต้ม ปลานึ่ง จะไม่กิน ไม่อร่อย คาวด้วย เหม็นๆ



หลังจากที่เติมพลังในมื้อเย็นกันเรียบร้อย เราก็เดินทางกลับที่พักค่ะ เพื่อพักผ่อนและเดินทางกลับในวันรุ่งขึ้น แต่ในการเดินทางกลับ เราก็มีแวะเที่ยวรายทางกันด้วย จะไปที่ไหนบ้าง ติดตามตอนต่อไปนะคะ ^^