ม่านมายาชายาผู้ถูกลืมby เชียนสวิน, Primavera (Translator)

สำนักพิมพ์เหลียนฮวา

จำนวนหน้า 371 หน้า   ราคา 340 บาท

คำโปรย...

หลี่เซวียนนั้นเฉลียวฉลาดรู้ประสามาตั้งแต่เยาว์วัย แต่นางกลับเคราะห์ร้าย

ถูกเลือกให้สวมรอยเพื่อตายแทนโจวซวี่ยงท่านชายรองแห่งจวนอ๋อง 

หลังศึกชิงบัลลังก์ยุติลงท่านอ๋องได้ขึ้นครองราชย์ ซวี่ยงมีฐานะเป็นองค์ชาย 

ส่วนนางที่รอดชีวิตมาได้ถูกแต่งตั้งเป็นองค์หญิง เพียงแต่เบื้องหลังเกียรติยศ

สูงศักดิ์นี้กลับแลกมาด้วยชีวิตบิดามารดาของนาง

เพื่อเป็นการชดเชยฝ่าบาทจึงทรงให้องค์ชายรองซวี่ยงรับนางเป็นภรรยา 

ทว่าเขากลับยืนกรานไม่ยอมแต่งนางเข้าจวน ยามนี้นางถึงได้รู้ว่าความผูกพัน

และมิตรภาพที่ลึกซึ้งมิอาจบงการความรักได้ นางเพิ่งจะมองเห็นความไร้หัวใจ

ของเขาก็เมื่อถูกส่งตัวเข้าตำหนักเย็น 

ช่างปะไร ในเมื่อเป็นเช่นนี้นางก็ทำได้เพียงใช้ชีวิตให้สุขกายสบายใจ แต่ไม่รู้

ว่าเรื่องเกิดผิดพลาดตรงไหน ‘ชายาที่ถูกทิ้ง’ อย่างนางกลับถูกฝ่าบาทยก

ให้องค์ชายห้าและรับสั่งให้ย้ายไปอยู่ด้วยกัน ส่วนซวี่ยงที่ต่อให้ตายอย่างไร

ก็ไม่รับนางเป็นภรรยากลับแวะเวียนมาเยี่ยมเยือนทุกวันหมายจะแย่งตัวนาง

กลับไป… 

—————— หลังอ่าน ——————

โจวซวี่ยง  vs หลี่เซวียน

เรื่องนี้เป็นรักแท้รักมั่นรักกันจริงจัง ตั้งแต่ตอนเด็กค่ะ

นางเอกเป็นลูกบ่าว  ส่วนพระเอกเป็นคุณชาย  แต่คนในบ้านรักและเอ็นดูนางเอกมาก เพราะนางฉลาดแต่เด็ก  และช่างออดอ้อน ช่างพูด 

แต่เมื่อเกิดเหตุ ให้ต้องเสียสละชีวิตตนเองและครอบตรัวเพื่อช่วยให้พ่อพระเอกได้เป็นฮ่องเต้  ถึงแม้หลี่เซวียนจะรอดมาได้ แต่ก็ต้องกลายเป็นเด็กกำพร้า  โชคดีที่ฮ่องเต้แต่งตั้งนางจากสาวใช้กลายเป็นองค์หญิง

สิ่งที่ต้องแลกมากับยศองค์หญิง คือการต้องรอด! ให้ได้ในตำหนักในอันแสนอันตราย

โดยที่ โจวซวี่ยง ที่เคยแสดงออกว่ารักนางนักหนา กลับไม่เคยมาเหลียวแล

โอ๊ย ช่างดราม่า 

นางเอกชีวิตน่าสงสาร

อ่านไปก็ลุ้นไปว่านางจะรอดจากเล่ห์กลของพวกงูพิษในวังหลังมาได้ยังไงนะ

แต่ไม่ต้องห่วงค่ะ ... ถึงจะลำบากลำบนอยู่มาก  แต่ก็รอด  

พระเอกที่ว่าช่างเฉยชาไม่ดูดำดูดี  แต่จริงๆ ดูตลอด เพียงแต่ออกหน้าไม่ได้ ไม่งั้นเรื่องจะยิ่งแย่  

คือเรื่องราวมันซับซ้อน

สรุปเลยว่าเขารักกันมาก

ตอนอ่านเรื่องนี้ก็รู้นะว่ามันซับซ้อน  แต่เขาเล่าไปเรื่อยๆ  เปิดเผยความซับซ้อนออกมาตลอด ไม่ได้ทำให้เราเซอร์ไพรส์อะไรนักค่ะ  เลยอยู่ในอารมณ์อ่านได้เรื่อยๆ โทนดราม่านิดๆ