|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ภาพอิกุโยะภาพของโลกแห่งความล่องลอย
ทิวทัศน์ของ ภูเขาฟูจิภาพหนึ่งในชุด สถานี 53 สถานีบนเส้นทางโทไกโด (Fifty-three Stations of the Tōkaidō) โดยฮิโระชิเงะ ตีพิมพ์ ค.ศ. 1850
ภาพอุกิโยะ (ญี่ปุ่น: 浮世絵 - ตามตัวอักษร. ภาพของโลกแห่งความล่องลอย, อังกฤษ: Ukiyo-e) คือลักษณะ (genre) ของภาพพิมพ์แกะไม้ของญี่ปุ่นที่สร้างระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 17 ถึง 20 ที่เป็นภาพภูมิทัศน์, เรื่องราวจากประวัติศาสตร์, ภาพจากบทละคร และ แหล่งของความสำราญ (pleasure quarters) ซึ่งถือว่าเป็นลักษณะหลักของภาพพิมพ์แกะไม้ของญี่ปุ่น
ตามปกติแล้วคำว่า อุกิโยะ (ukiyo) แปลตรงตัวว่า โลกแห่งความล่องลอย ที่หมายถึงโลกที่ไม่เที่ยงแท้ ที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ความงดงามที่มีอยู่เพียงชั่วขณะหนึ่งก่อนที่จะอันตรธานหายไป และ โลกของการหาความสำราญ (คะบุกิ, สตรีในราชสำนัก (花魁?), เกอิชา) เป็นโลกที่ละจากความรับผิดชอบจากชีวิตประจำวัน ukiyo-e หรือ ภาพของโลกแห่งความล่องลอย ถือว่าเป็นภาพที่เป็นกลุ่มภาพที่เป็นเอกลักษณ์ของตนเองที่เป็นอิสระจากภาพเขียนประเภทอื่น
นักประพันธ์ร่วมสมัยอะซะอิ เรียวอิ (Asai Ryōi) บรรยายถึง อุกิโยะ ใน Ukiyo monogatari (浮世物語 หรือ "ตำนานของโลกแห่งความล่องลอย") ที่เขียนในปี ค.ศ. 1661 ถึงมโนภาพของโลกแห่งความล่องลอยว่า:
... มีชีวิตอยู่เพียงชั่วขณะ, หันความสนใจทั้งหมดให้กับความมีความสุขกับพระจันทร์, หิมะ, ดอกซากุระบาน และใบเมเปิล; ร้องเพลง, ดื่มไวน์, หันความสนใจไปเพียงเพื่อจะล่องลอย และ ล่องลอย ...ไม่ยอมที่จะอ่อนใจ เช่นน้ำเต้าที่ล่องลอยไปกับสายน้ำ... นี่คือสิ่งที่เรียกว่าโลกแห่งความล่องลอย[1]
ลักษณะศิลปะที่วิวัฒนาการขึ้นมาจากปรัชญานี้เป็นที่นิยมกันในวัฒนธรรมเมืองของเอโดะ (โตเกียว) ระหว่างครึ่งหลังของคริสต์ศตวรรษที่ 17 ที่เริ่มจากงานที่มีสีเดียวของฮิชิคะวะ โมโรโนะบุ (Hishikawa Moronobu) ในคริสต์ทศวรรษ 1670 ในระยะแรกภาพพิมพ์ก็ใช้เพียงหมึกอินเดีย (India ink) ต่อมาก็มีการเพิ่มสีด้วยแปรง แต่เมื่อมาถึงคริสต์ศตวรรษที่ 18 ซูซูกิ ฮะรุโนะบุ (Suzuki Harunobu) ก็คิดค้นวิธีพิมพ์หลายสีขึ้นที่เรียกว่า นิชิคิ-เอะ (nishiki-e) ขึ้น
ภาพอุกิโยะเป็นศิลปะที่ราคาพอประมาณเพราะสามารถผลิตเป็นจำนวนมากได้ และเป็นงานที่สร้างขึ้นสำหรับชาวเมืองผู้ที่ส่วนใหญ่แล้วก็ฐานะไม่ดีพอที่จะซื้องานที่เป็นต้นฉบับได้ หัวข้อที่สร้างในระยะแรกก็เป็นชีวิตในเมือง โดยเฉพาะจากบริเวณแหล่งสำราญ ที่รวมทั้งสตรีราชสำนักผู้มีความงาม นักมวยปล้ำซูโมะ และนักแสดงละคนผู้เป็นที่นิยม ต่อมาหัวเรื่องก็ขยายไปรวมภูมิทัศน์ที่ก็กลายมาเป็นที่นิยม หัวข้อทางการเมือง และ ชีวิตของชนชั้นที่เหนือกว่าที่กล่าวเป็นหัวข้อที่ทำได้แต่หาดูได้ยาก แต่กิจกรรมทางเพศซึ่งก็ไม่ห้ามจะพบบ่อยในงานพิมพ์ภาพ แต่ศิลปินและผู้พิมพ์บางครั้งก็จะถูกลงโทษเมื่อสร้างภาพ shunga ที่ชัดแจ้ง
(ภาพตัวอย่าง ที่กำเนิดจากปรํญานี้) v v
. .
. .
. .
. .
. .
. . .
. .
. .
.
Create Date : 03 ธันวาคม 2552 |
Last Update : 3 ธันวาคม 2552 14:49:20 น. |
|
9 comments
|
Counter : 1397 Pageviews. |
|
|
|
โดย: ตาพรานบุญ วันที่: 6 ธันวาคม 2552 เวลา:16:15:57 น. |
|
|
|
โดย: BeachBum วันที่: 13 ธันวาคม 2552 เวลา:18:03:08 น. |
|
|
|
โดย: artnewsoul IP: 125.26.109.117 วันที่: 15 ธันวาคม 2552 เวลา:15:39:22 น. |
|
|
|
โดย: . (ตาพรานบุญ ) วันที่: 22 ธันวาคม 2552 เวลา:0:15:58 น. |
|
|
|
โดย: BeachBum วันที่: 8 มกราคม 2553 เวลา:15:56:58 น. |
|
|
|
|
|
|
|