Bloggang.com : weblog for you and your gang
ถ้าหลังตู้เย็นมันร้อนก็ขอโทษด้วย
Group Blog
มุ้งมิ้งค์'s Cooking Club
มุ้งมิ้งค์'s Telling 2You
มุ้งมิ้งค์'s Talking 2You
มุ้งมิ้งค์'s Showing Time
มุ้งมิ้งค์'s daily
มุ้งมิ้งค์'s Decor
มุ้งมิ้งค์'s Lover
มุ้งมิ้งค์'s 'Oke
มุ้งมิ้งค์'s Horrify Story
กุมภาพันธ์ 2550
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
22 กุมภาพันธ์ 2550
วันที่ฉันรู้ตัวว่า...ความตายอยู่ใกล้นิดเดียว
All Blogs
คุณสมบัติเฉพาะเด็กวิดวะ (วิศวะ)
หนุ่มอาชีพไหน ที่สาวๆไม่อยากได้ไว้แก้เหงา
Haiku ของนู๋...สู่ในหลวง
ไอกร๊วก...คิดถึงนะเนี่ยรู้มั้ย...แง่มๆ
วันที่ฉันรู้ตัวว่า...ความตายอยู่ใกล้นิดเดียว
วันวาเลนไทน์ที่เหว่ว้า ฉันเดินจ้องตากับดอกไม้(คนอื่น) - -*
บทเพลงมรณะ Groommy Sunday
วันที่ฉันรู้ตัวว่า...ความตายอยู่ใกล้นิดเดียว
แม่เจ้า...เมื่อวานนี้มุ้งมิ้งค์เกือบเอาตัวไม่รอดเจ้าค่ะ ใจระทึก แระก็ปลงได้ว่า
ความตายอยู่ใกล้เรา
มากกกกกก เรื่องมันมีอยู่ว่า...
เมื่อวานนี้ เลิกเรียนเส็จก็ตั้งใจจะไปซื้อของที่ วังหลัง ศิริราช ก็มีหนทางการเดินรถนิดส์นึง...อารามว่าจำวิธีเดินทางไม่ได้เลยถามเพื่อน...
"แก...ถ้าฉันไปศิริราชฉันต้องนั่งรถฝั่งไหนฟร่ะ"
"ก็นั่งฝั่งโน้นดิ"
"เออๆๆ"
แล้วข้าพเจ้าก็เดินข้ามสะพานลอยไป ตึ๊กๆๆๆๆๆๆ อ่า...รอรถ
ซูบารุหรือรถกระป๋อง
"ไปศิริราชมั้ยคะ"
"อ้อ...ฝั่งนู้นหนะหนู"
อ้าว....ห่วย กรูต้องเดินกลับไปอีกเหรอเนี่ย อ่า...ข้ามสะพานลอย ตึ๊กๆๆๆๆๆๆๆ อ่า...รถมาแร้ววววว ตึ๊กๆๆๆๆๆๆๆ
อา...เราก็นั่งหลังพิงกระจกคนขับ กับตาลุงคนนึง ทั้งๆที่เบาะท้ายรถนั้นมีคนนั่ง1คนและแสนว่าง...
แต่ไม่นั่ง...ไม่รุทำไม (ขอบอกเลยว่าใส่กระโปรงสอบธรรมดาเหนือเข่านิดหน่อย และมีความรู้สึกว่า วันนี้กระโปรงคับมาก เพราะอ้วน)
นั่งไปสักพัก...ก็มีสองแม่ลูกขึ้นมานั่งเบาะท้ายรถ คุณลูกเป็นหนุ่มวัยรุ่นหล่อเชียะ...มีป้าคนนึงนั่งเบาะสั้นข้างประตู...รถซูบารุยังขับต่อไป...คุณลุงนั่งข้างๆลงจากรถไป...อ่า...ขยับเข้าไปนั่งข้างในดีฟ่า
มีความรู้สึกเวียนหัวหน่อยๆ เพราะนั่งหันหน้าสวนทางรถวิ่ง ซึ่งเป็นอาการประจำ
รถแล่นไปเรื่อยด้วยความเร็วพอสมควรของซูบารุ...ปรื้นๆๆๆๆ ถึงตลาดสดบางกอกน้อย...รถเบรก!!!!!!!
เอี้ยดๆ ๆ ๆ ๆ กระตุกอยู่ 4 รอบ
มือเกาะราว ทุกอย่างมันเร็วไปหมด จังหวะรถเบรกหลังก็ติดกับกระจกข้างหลัง พอรถปล่อยเบรก น่าก็จะทิ่มพื้น เพราะรถเบรกแรงมากกกก ทันใดนั้นได้ยินเสียงโครม!!! เบ้อเร่อ แล้วน้องผู้ชายที่นั่งฝั่งตรงข้ามก็พุ่งเข้ามาหาอย่างแรง...ดีที่นั่งเบี่ยงมาทางซ้าย น้องแกพุ่งมาตรงกลาง เข่ากระแทกพื้นรถ...
ภาพที่เราหันไปดู ผ่านกระจกข้างหลังเรา คือ...ผู้หญิงหุ่นบางๆๆ ขี่จักรยานมาซื้อของที่ตลาด แล้วเจ้แกก็ลุกขันมาอย่างรวดเร็ว ขึ้นรถจักรยาน แล้วปั่นไปเลย โดยที่คนขับรถ พยายามเรียกเอาไป แต่เธอไม่จอด
ฟังคำบอกเล่าของคุณป้าที่นั่งเบาะสั้น แกบอกว่า เห็นผู้หญิงคนนี้แกขับรถเหม่อๆ ลอยๆ ซ้ายทีขวาที พอรถซูบารุก็เร่งเครื่องจะแซงขวา แกก็เบี่ยงมาทางขวาอย่างเร็ว รถเราเลยต้องเบรก เบี่ยงมาทางซ้าย แต่ระยะเบรกไม่พอ ก็เลยเป็น เบรก ๆ ๆ ๆ ๆๆๆๆๆๆ โครม!!!
ผ่านมาได้...แต่ใจยังสั่นๆ แล้วรถก็ขับต่อไป ป้าผู้เห็นเหตุการณ์ก็ลงรถไป พร้อมกับตะโกนว่า คนขับมือสั่นเชียว ...อ้าว...แล้วมันจะขับต่อไปได้มั้ยวะ (คิดในใจ)
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นไม่ถึง 2 นาที แต่อุบัติเหตุ แค่เสี้ยววินาทีก็เกิดขึ้นได้
ระหว่างที่เกิดเหตุการณ์ขึ้น ทุกอย่างกูผุดขึ้นมาในหัวอย่างรวดเร็ว...ขอให้อย่ามีรถมาชนท้าย...ขอให้อย่ามีรถมาเสยข้างเรา...ขอให้อย่ามีรถพุ่งชนข้างหน้าเรา...ขออย่าให้เราตัวพุงออกนอกรถ...จะสังเกตได้ว่า ทุกคำคือ การขอ...ขอพรจากพระผู้เป็นเจ้าทั้งสิ้น
พอรถแล่นต่อไป แอบบได้ยินสองแม่ลูกเค้าถาม สารทกข์สุกดิบกัน แล้วได้ความว่า น้องเป็นแผลที่นิ้ว มีเลือดไหลเล็กน้อย น้องบอกต้องเอาพลาสเตอร์แปะ แม่บอกไม่มี เลยคะยั้นคะยอให้ลูกเอายาหม่องทา ลูกบอกไม่ต้อง...เผอิญเรามีพลาสเตอร์เพียบ พกไว้เวลาโดนรองเท้ากัด เลยหยิบส่งให้น้องไปแปะ...น้องเค้าดูอึ้งๆ ตะลึงเล็กน้อย แม่บอกขอบคุณค่ะ...อ่า...ปลื้ม
หลังจากซื้อของเสร็จแล้ว ก็ต้องเดินทางกลับบ้านกันแล้วทีนี้ โดยการนั่งเรือท่าวังหลัง-ท่าช้าง และเดินต่อไปสนามหลวง ขึ้นรถเมล์ 80กลับบ้าน...แต่ระหว่างทางไม่ได้สบายอย่างที่คิด
ในหัวก็นึกถึงเหตุการณ์มาตลอด เหมือนกลัวรถไปเลย พอขึ้นเรือก็ใจสั่นอีก กลัวเรือล่ม เพราะมันขับขวางคลื่น และต้องเดินผ่านหน้า ม.ศิลปากร ตอนนั้นก็ประมาณ 16.30น. ร้านค้าแถวหน้าวัดพระแก้วก็เริ่มปิด ก็มีเด็กเด็ก ไม่เกินซัก 5 ขวบมาขับจักรยานเล่น
เป็นภาพที่น่าประทับใจจริงๆ เราก็เดินมาเรื่อยๆ สักพัก ได้ยินเสียงเหมือนจักรยานเด็กๆปั่นมาข้างหลัง แต่ไม่ได้สนใจอะไร ดังแคร๊กๆๆ แล้วก็ตึ่ง!!~ ชนเข้าที่ขาทางด้านหลังอย่างแรง แล้วก็กลับไป ภาพที่หันไปเห็นคือเด็กอนุบาล ที่ปั่นจักรยานอย่างเร็ว มากลับรถข้างหลังเรา เป็นเด็กผู้ชาย อารมณ์นั้นคือ เจ็บ~~
หันกลับไปเพื่อหาผู้ปกครอง
กะจะฉะซะหน่อยว่าทำไมไม่ดุลูกเค้า หรือขอโทษเราก็ยังดี แต่ไม่มีใครเลย มีแต่เด็กลุ่มนึงที่อายุไล่เลี่ยกัน 4-5 ขวบ 4-5คน...
ช่างมัน ไม่เป็นไร...กุไปก็ได้
เดินๆๆๆ อ่า...ถนนใหญ่
รถ!!! เอาไงดีวะ ข้ามกะชาวบ้านเค้าอะตึ๊กๆๆๆๆ รถตุ๊กๆหยุดให้ข้าม...รถเบนซ์ แซงทางโค้งมา...ฟิ้ววววว แป้นๆๆๆ ปีบแตรดังลั่น ฟิ้ว.....ผ่านไป โฮ่ย!!!!กรู
เกือบอีกแล้ว เดินๆๆ ขึ้น 80 กลับบ้านดีกว่า...
หิวๆๆๆ อยากกินโรตี...ลงตลาดแถวบ้าน แล้วค่อยต่อมอไซด์ไปแล้วกัน...ซื้อเสร็จ...ห่วย!!!~ รถมอไซด์ ถนน...อีกแล้ว ก่อนขึ้นมอไซด์ อ่า...ก้าวข้ามรั้วสูงครึ่งหน้าแข้ง อึ๊บ...กระโปรงแคบ ปั่ก!!! สะดุด เกือบขมำ แต่ขาขวายังทันพยุงตัว อ่า...ขึ้นมอไซด์ แมร่ง...ไมมันขับโครตเร็วงี้เนี่ย....โอ้ย+++ให้ลูกไปถึงบ้านก่อนนะคะ...
เสร็จสรรพ ถึงบ้านโดนปลอดภัย
thank you คุณพระคุณเจ้าที่ลูกอุตส่าห์ขอพรจากท่านตลอดมา
Create Date : 22 กุมภาพันธ์ 2550
Last Update : 22 มีนาคม 2550 3:40:34 น.
2 comments
Counter : 513 Pageviews.
Share
Tweet
ไปไหนก็อันตรายเน้อะ ทำไรมีสติไว้ก่อนเป็นดี
โดย: meena (
Meena_March
) วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:23:12:19 น.
ขวัญเอ้ย ขวัญมานะครับ
โดย: คนคู (
konku
) วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:23:28:29 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
pinkieminkie
Location :
สมุทรสาคร Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
>>pinkieminkie<< มารายงานตัวคับป๋ม มุ้งมิ้งค์ ฝากเนื่อฝากตัวกับชาว BlogGang ทุกๆคนน้าค้า...
Friends' blogs
มิสเตอร์ฮอง
JewNid
ดอยปุย
Jeban
พลทหารไรอัน
INeedYou
Hawaii_Havaii
nufanie
++Kim Bok Sil++
ลักกี้
แม่สลิ่ม
หลั่มหมั่นเหม่ง
puppadoowab
Cozmen
redistuO
Kurt Narris
ชีริว
สมันน้อย เบอร์ 14
quilt
Webmaster - BlogGang
[Add pinkieminkie's blog to your web]
Links
อารมณ์ดีมีดีที่อารมณ์
พันธุ์ทิพย์
ไปดูโดเรม่อนกันดีกว่า by ชีริว
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.