ก่อนอื่นขอถอนหายใจด้วยความโล่งอกก่อนกับคำโปรยที่พูดได้เต็มปากเลยว่าเขียนยากมากกกกกกกก เผลอๆคำโปรยอาจจะใช้เวลาเขียนนานว่าเม้นท์ด้วยซ้ำไปค่ะ ความที่ฟีน่าอยากได้คำโปรยที่มันเข้ากับความเป็นวินธัยมากที่สุดคือใช้คำงามๆ แต่เราไม่ใช่คนมีพื้นด้านภาษาเท่าไรเลยต้องอาศัยใช้คำจากในเรื่องมาทำคำโปรย เพื่อเป็นบรรณาการแด่มยุเรศราชันย์วัชรภาวินกันสักหน่อยค่ะ ดังนั้น คำงามๆ ในคำโปรยนี้ต้องขอบคุณเนื้อเรื่องทั้งสิ้นเลยค่ะเพราะฟีน่าไม่อาจจะรจนาคำได้ขนาดนี้


วินธัยเป็นนิยายเล่มหนึ่งที่ฟีน่ารักมากที่สุดเรื่องหนึ่งอาจจะไม่ค่อยได้มีวาระอ่านบ่อยเพราะว่ามันต้องใช้เวลาในการอ่านมากเวลาที่มีจำกัดเลยทำให้ไม่ได้อ่านอีกเลย จนกระทั่งวันที่วินธัยได้รับการ reprintอีกหน และฟีน่าก็เลยถือว่าเป็นโอกาสดีๆที่ควรหยิบวินธัยมาอ่านอีกรอบค่ะ ปกติฟีน่าจะไม่รีวิวหนังสือซ้ำสองรอบ แต่วินธัยนี้อดใจไม่ไหวต้องขอรีวิวอีกรอบ เพราะไม่ผิดหวังกับเรื่องนี้เลย หากแต่ว่าการที่ได้อ่านรอบนี้ฟีน่ากลับอินมากขึ้นกว่ารอบแรกๆอีกนะคะ ซึ่งเป็นสิ่งที่น่าประหลาดใจมากเพราะปกติแล้วนิยายที่เคยอ่านมาแล้ว และชอบมากๆไปแล้วก็ไม่น่าจะมีอะไรที่มากไปกว่านั้นแต่เรื่องนี้กลับไม่ใช่เลยค่ะ ยิ่งอ่านยิ่งชอบมากขึ้นไปอีก


ก่อนจะบอกเล่าความรู้สึกส่วนตัวกับเรื่องนี้ก็ต้องพูดถึงเนื้อเรื่องกันสักเล็กน้อย เรื่องนี้ใช้พื้นเรื่องในแนวเจ้าหญิงเจ้าชาย หน่อเนื้อเชื้อกษัตริย์พลัดถิ่น มาพึ่งพาน้ำพระทัยมิตรต่างแดนและหล่อหลอมให้ยุวราชองค์น้อยได้เติบโตเป็นบุรุษผู้เปี่ยมไปด้วยคุณสมบัติต่างๆนาๆคู่ควรกับการกลับไปทวงคืนบัลลังก์ที่ถูกช่วงชิงไปคืนมาสู่ตน


แน่นอนว่าแกนหลักของเรื่องเป็นเช่นนี้ที่เราอาจจะพบเจอได้ในลักษณะของนิยายทั่วไป แต่อะไรที่ทำให้วินธัย ต่าง นี้ต่างหากที่สำคัญกว่าและอยากหยิบยกขึ้นมาบอกเล่าถึงความประทับใจส่วนตัวของเรื่องนี้


ประการแรกเลยนะคะตั้งแต่หลายปีก่อนที่มีคนพูดถึงเรื่องนี้ให้ฟัง ก็ไปตามหาจนได้เวอร์ชั่นปกเดิมมาฟีน่าเห็นความท้าทายของเรื่องนี้ตั้งแต่ภาษา หานิยายที่ภาษาสวยรุ่มรวยแบบนี้ยากมาก เราต้องอ่านให้ได้ ต้องเข้าใจด้วยนะ แต่ขออภัยด้วยเถิดรอบแรกที่อ่านหนึ่งสัปดาห์ได้ที่กว่าจะอ่านจบ อ่านไปแปลไทยเป็นไทยไปแต่ยิ่งยากต้องมุ่งมั่นกับมันให้มากที่สุด คนเขียนมีความตั้งใจจะใช้ภาษางามแล้วคนอ่านอย่างเราต้องเสพให้ถึงแก่น ต้องได้กำไรจากการอ่านให้ถึงที่สุดเมื่อความพยายามนั้นบรรลุเป้าหมาย มันหวานในอกในใจเป็นที่สุดค่ะบางคนอาจจะบอกว่าเนื้อเรื่องอยากจะหวานกว่านี้แต่สำหรับฟีน่าในตอนอ่านครั้งแรกก็คิดว่าหวานมากแล้วนะคะ แต่รอบนี้ ทิ้งร้างห่างเหินวินธัยไปหลายปี กลับมาอ่านใหม่หมดเหมือนคนไม่เคยอ่านมาก่อน แม้จะมีความทรงจำมาแล้ว แต่ก็เลือนไปเยอะ น่าแปลกที่กลับรู้สึกชื่นในใจยิ่งกว่ารอบแรกเสียอีกค่ะอันนี้ไม่ได้เกี่ยวกับตอนพิเศษที่เพิ่มแต่อย่างใดนะคะ เอาแค่แกนหลักของเรื่องเลย


เวลาที่อ่านไวกว่าจากหนึ่งสัปดาห์เป็นสองวันหากฟีน่าก็เข้าใจอะไรมากขึ้น เห็นถึงรักที่หยั่งรากลึกซึ้งแน่นเหนียวมากมายจนสิ่งใดก็ตัดไม่ขาด และที่เห็นได้แจ่มชัดมากขึ้นก็คือหลักธรรมในเรื่องที่งวดนี้เข้าใจแก่นของมันกว่าเดิมสงสัยเราจะโตขึ้นหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจนะคะ


ฟีน่าเป็นคนอ่านที่บอกได้เลยว่าประทับใจงานของคุณศรีสุรางค์ทุกเล่มน้อยมากลดหลั่นกันไป แต่วินธัยคือรักแรก ย่อมรักมากที่สุด ครั้งแรกว่ารักครั้งนี้กลับรักมากกว่าเดิมค่ะ วินธัยอาจจะเป็นนิยายที่อ่านยากสำหรับนักอ่านบางคนเนื่องจากภาษาที่ไม่คุ้นเคย แต่ฟีน่านิยมเป็นที่สุด แสดงถึงความใส่ใจในการเขียนงานคำหลากหลายที่ทำให้เราไม่หลงลืมรากภาษาของเราเองว่างามเพียงใด อ่านแล้วเชื่อเลยว่าเรากำลังอยู่ในดินแดนแห่งปาลีรัฐนครเฝ้ามองความรักที่แรกเริ่มเดิมทีน่าจะเป็นเพียงความรักที่ไม่สมหวังของเจ้าหญิงสูงศักดิ์ที่เผลอใจรักราชวัลลภของพระองค์เข้ารักที่แปรเปลี่ยนเจ้าหญิงแก่นแก้วให้เป็นสตรีที่อยากจะงามพร้อมเคียงข้างชายที่รักและส่งกำลังใจข้ามขอบเขาวินธัยไปสู่ดินแดนทางภาคเหนือ


ในแง่งามแห่งความรักเมื่อพิจารณากันแล้ว วินธัยไม่ได้นำเสนอเพียงรักระหว่างชายหญิงแต่มีรักในทุกประการ อย่างเช่นรักของพ่อที่มีต่อลูก ไม่ว่าจะอยู่ในตำแหน่งใดก็ตามที่เหมือนพระบิดาของเกษราที่แม้จะเป็นราชาแห่งปาลีรัฐก็ทำให้เห็นว่าพ่อไม่ได้ต้องการสิ่งใดเลย ขอเพียงให้ลูกมีความสุขสวัสดีปราศจากภัยร้ายก็เพียงพอแล้ว และเมื่อลูกรักได้ผละจากอกพ่อสู่อกชายหนึ่งก็หวังเพียงว่ามือคู่นั้นจะรักและทนุถนอมลูก หรือมุมมองรักในแง่ญาติมิตร ที่จะประคับประคองลูกหลานให้เติบโตเป็นผู้ที่ได้รับการสั่งสอนทั้งทางโลกและทางธรรมเป็นมหาราชาที่ล้วนไปด้วยเมตตา


และในเรื่องนี้อีกสิ่งที่เพลิดเพลินมากก็คือโคลงกลอนที่คุณศรีสุรางค์ได้แต่งขึ้นมาเองค่ะแล้วได้เห็นฉันทลักษณ์แปลกตาหลากหลาย แต่อ่านแล้วเข้ากับเนื้อเรื่องเป็นที่สุด มีบทหนึ่งที่ฟีน่าจำได้แม่นยำที่สุดก็คือยูงทองลอยฟ่องฟ้า เทียมเมฆาปักษาสวรรค์ประหนึ่งเป็นบทที่ใช้แทนวินธัยกันเลยทีเดียวยิ่งอ่านก็จะเข้าใจว่าภาษาของเรามีความงดงามมากแค่ไหนในตอนที่จบที่ไว้พูดถึงหญิงอันเป็นที่รักเอาไว้ อ่านแล้วเห็นภาพเลยว่าชายผู้นี้รักหญิงสาวคนนี้มากเพียงใดตั้งแต่ชมโฉมมาจนพูดถึงความรักที่มีต่อเธอ อ่านไปแล้วก็เคลิ้มปนเขินได้เลยนะคะ ค่อนข้างจะหาได้ยากนะคะ สำหรับนักเขียนในรุ่นใหม่ๆที่จะมีความสามารถทั้งการนำเสนอนิยายทั้งรูปของร้อยแก้วและร้อยกรองควบคู่กันไปด้วยผสมกลมกลืนทั้งสองลักษณะให้เข้ากัน จนเป็นเนื้อเดียวกันได้


ในส่วนของเนื้อเรื่องอย่างที่บอกว่าแท้จริงก็คือแนวพาฝันทั่วไปหากแต่ความสนุกของเรื่องไม่ได้แค่อารมณ์หวานละมุน เพราะนางเอกที่เป็นเจ้าหญิงจอมแก่นนั่นล่ะเพียรจะสรรหาเรื่องมากมายให้เกิดขึ้นแต่ลึกลงไปมันมีเหตุผลมากกว่านั้นและจากที่เพียงแค่อยากกลั่นแกล้งราชองค์รักษ์คนใหม่ ก็กลายเป็นว่าเขาครูในทุกด้านเราจะได้เห็นถึงการสอน การเตรียมนางเอกเป็นเป็นมกุฏราชกุมารีอันเพียบพร้อมพร้อมด้วยอารมณ์ที่เราต้องมาลุ้นและตามหาว่าใครกันนะคือผู้ทรยศต่อราชบัลลังก์หวังปลงพระชนม์นางเอกแต่แน่นอนว่าเราต้องมียาชูกำลังด้วยความรักและผูกพันระหว่างนางเอกและพระเอกที่ฟีน่าว่ากำลังดีเลยนะคะ จากเจ้าหญิงที่ไม่เคยฟังใคร วินธัยก็คือคนที่ทำให้เจ้าหญิงเกษรายอมในหลายๆด้านจนทุกคนเริ่มมองออกว่ามันกำลังเติบโตไปสู่ความรักต้องห้ามวาระแห่งความทุกข์ระทมก็มาเยือน ซึ่งแม้ว่าเรารู้ว่าตอนจบต้องมีแต่ความสุขมันก็อดไม่ได้นะคะที่จะลุ้นว่าเช่นไร ยูงทองพลัดแผ่นดินจะได้คืนสู่ฐานะที่แท้จริง


หากคุณอ่านงานของคุณศรีสุรางค์มาก่อนอีกสิ่งที่เป็นเหมือนดั่งเครื่องหมายการค้าของคุณศรีสุรางค์คือธรรมที่มาพร้อมกับนิยายอ่านไปเราก็ซึมซับไปอย่างไม่รู้ตัวว่านี้คือการสอดแทรกแบบแยบคายมากเล่มอื่นก็เห็นได้ชัดแล้ว แต่วินธัยนี้โดดเด่นกว่าเล่มอื่นเลยค่ะ ประการหนึ่งความแค้นไม่เกิดผลใดๆ กับผู้ยึดมันไว้หนาแน่น เหมือนที่วินธัยที่น่าจะมีจิตใจเต็มไปด้วยความเคียดแค้นที่ถูกพรากคนที่รักไปจนหมดสิ้นเหลือไว้เพียงตัวคนเดียวเด็กน้อยกลับที่เลี้ยงดูให้โตมากับหลักธรรมที่สอนให้เขาเป็นคนดีมีใจที่สะอาดบริสุทธิ์และเข้าใจว่าแค้นแล้วดีเช่นไร ล้างแค้นแล้วได้อะไรเขาที่พรากของรักไป ย่อมต้องล้างผลาญอีกฝ่ายให้เจ็บปวดดั่งที่เขาเคยเป็นหรือจะสาสมกันสู้ตัดบ่วง ตัดกรรมนั้นเสียจะดีกว่าไหมแค่นี้ก็เรียกว่าวินธัยเป็นบุรุษที่เลิศกว่าบุรุษอื่นแล้วค่ะมีทศพิธราชธรรมในจิตใจครบถ้วน เหมาะกับการเป็นราชาหรือในด้านอื่นที่เป็นการสอนหลักการดำเนินชีวิตต่างๆ ให้เราได้ปรับใช้ทั้งการอ่อนน้อมถ่อมตน ไม่อวดดีถือเด่น ไม่หลงระเริงต่อคำชม ลาภยศสรรเสริญผู้ใดทำได้เช่นนี้ย่อมเป็นผู้เจริญทั้งทางโลกและทางธรรมที่เราเองพูดได้เลยว่าทำไม่ได้เลยค่ะ ยังมีรัก โลภ โกรธ หลง แต่พยายามเตือนสติตัวเองให้เหมือนดั่งที่วินธัยทำได้


แต่การได้กลับมาอ่านใหม่ก็ปลุกความรู้สึกส่วนตัวที่หวนรำลึกถึงตอนพิเศษที่รวบรวมไว้ในเล่มนี้ด้วยว่านอกจากประทับใจในตัววินธัย เกษราแล้ว ฟีน่าก็ติดใจหลายคู่แต่คู่ที่ประทับใจมากก็คือพระน้องสินีนาถกับเจ้าฟ้าชายวิศรุตที่น่าจะสนุกไม่น้อยเลยอยากจะบอกว่านานเท่าไรก็จะรอเผื่อว่าจะได้อ่านคู่นี้นะคะ


และในการพิมพ์ครั้งนี้ได้เพิ่มตอนพิเศษมีอีกหนึ่งตอนที่พูดได้เลยว่า ฟีน่าอ่านแล้วกรี๊ดไปเลยน่ารักเป็นที่สุด เติมเต็มความฝันที่อ่านเวอร์ชั่นแรกไปแล้วแต่เหมือนจะค้างคาสำหรับตัวเองนิดๆค่ะ หากแต่ตอนพิเศษทำเอาฟีน่าฟินสุดๆจิกหมอนไปเลยล่ะคะตอนปกติอาจจะมีพื้นที่สำหรับความหวานกันสองต่อสองไม่มากนักเพราะปูพื้นความสัมพันธ์ที่แนบแน่นระหว่างกันแต่ตอนพิเศษที่อาจจะไม่ได้มีเนื้อเรื่องมากสักเท่าไร แต่น้อยนิดมหาศาลจริงๆค่ะแค่นี้ฟีน่าก็ยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่เคลิ้มไปเลย ได้เล่มมาก็เปิดตอนพิเศษก่อนเลย สมกับการรอคอยมากค่ะแต่เพราะอะไรที่ทำให้ฟีน่าชอบขนาดนี้ ต้องอ่านเองค่ะ พูดได้คำเดียวว่าคุ้มจริงๆ


เรียกว่าเรื่องนี้งามพร้อมไปในทุกด้านจริงๆนะคะสำหรับตัวเองภาษา วรรณศิลป์ เนื้อเรื่อง การสอดแทรกในด้านต่างๆ เป็นหนึ่งในเพชรน้ำงามของกรุนิยายฟีน่าเลยค่ะไม่เสียแรงที่รัก ที่อ่านงานคุณศรีสุรางค์มาตลอดคนที่อาจจะกลัวว่าอ่านยากเพราะภาษา ก็อยากให้ลองนะคะเพราะว่าภาษาไทยเป็นภาษาที่งามมาก เรามีตัวหนังสือที่มีรากฐานเก่าแก่ ค่อยๆลองอ่านแล้วจะติดใจค่ะ จะไม่เสียดายเวลาที่อ่านเลย คนที่อ่านแล้วแบบฟีน่ารักเล่มนี้อยู่แล้ว รอบนี้รักมากขึ้นกว่าเดิม สนุกมากขึ้นกว่าเดิมเข้าใจในหลักธรรมได้มากกว่าครั้งแรกเสียอีกค่ะขอบคุณผู้เขียนที่ตั้งใจรจนานิยายเรื่องนี้ขึ้นมานะคะ สนุกจริงๆจะรักเจ้าพี่วัชรภาวินและองค์น้องเกษราไม่เสื่อมคลายเลยค่ะ

อ่านจบเมื่อคืนตอนตีสามครึ่งค่ะ
หลังจากเพียรหามาเนิ่นนาน พอพบว่าจะีรีปริ้นต์ หยุดหา และรอคอย ้เมื่อวางจำหน่ายก็ไปซื้อเลยค่ะ คุ้มค่าการรอคอย ภาษาสวยวิจิตรบรรจงมาก ใช้สติสมาธิในการอ่านมาก ชอบโคลงกลอนกาพย์ในเรืีอง รู้สึกถึงบรรยากาศพาฝันฟุ้งๆ อยู่ในอากาศ แก่นของเรื่องดีงาม ชื่นชมไปเสียทุกอย่าง

เล่มนี้ซื้อมาแล้วค่ะ แต่ต้องหาจังหวะว่างๆหน่อย เพราะเล่มหนาเหมือนกัน ดีใจที่ตัวเองไม่ได้ซื้อปกเก่าแบบปั่นราคาด้วยค่ะ

อ๊า...ดีใจจังค่ะ ได้รีวิวรอบสองด้วย

ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ เป็นปลื้มไม่เสร็จที่รู้ว่าอ่านรอบสองก็ยังชอบค่ะ เขียนคำโปรยได้งดงามชวนอ่านจังเลยค่ะ ชอบมาก
ส่วนรีวิวก็อ่านไปยิ้มไป ชื่นใจที่คุณฟีน่ารับรู้สิ่งที่อยู่ในใจแอนตอนที่เขียนวินธัยได้หลายๆ จุดมากมาย
เรื่องนี้ความเด่นตรงภาษานั้นเป็นสิ่งหนึ่งในหลายสิ่งที่ตั้งไว้ในใจตอนที่เขียนนิยายเรื่องนี้ เพราะประทับใจกับหนังสือสมัยเก่าๆ มาก ทั้งเรื่องประวัติศาสตร์เกี่ยวกับราชสำนัก กฏหมาย หรือร้อยกรองต่างๆ แล้วมันซึ้งใจกับภาษาไทยของเราว่า ภาษาของเรานั้นสามารถที่จะละเมียดลไม โอ่อ่าอลังการ และบรรจงวิจิตรได้ขนาดไหน โดยเฉพาะเมื่ออยู่ในรูปแบบกวีต่างๆ คือภาษาไทยมันลึกซึ้งอยู่อีกเยอะมากๆ เลยนะคะ

ประทับใจและอยากให้ความรุ่มรวยถ้อยคำนั้นยังอยู่ในนิยายสมัยใหม่นี้บ้าง ก็เลยให้วินธัยเป็นตัวเลือกนึงที่ใช้ภาษาแบบนี้ เพราะโครงเรื่องในรั้วในวังให้ด้วยค่ะ เลยสามารถทำได้
แล้วก็พยายามประดิษฐ์ภาษาไทยสวยๆ ออกมาเหมือนคนสมัยก่อนบ้าง
พอเขียนออกมาแล้ว ได้พบคนอ่านที่เหมือนกับคุณฟีน่า คือพยายามอ่าน (เหมือนกับแอนสมัยหัดอ่านบทกวี เปิดพจนานุกรมไทยมือหงิก อ่านหลายเที่ยวก็ยอม) แล้วก็บอกว่าชอบด้วย มันชื่นใจมากๆ ค่ะ ขอบคุณเป็นอย่างสูงเลยนะคะ

เวลาที่ตั้งใจพยายามทำอะไรอย่างจริงจัง แล้วได้ยินเสียงตอบรับว่าชื่นชอบอย่างนี้ เหมือนได้แรงใจสุดๆ ไปเลยค่ะ

แนวแบบนี้ในดวงใจของเราคือ "ลักษณวดี"
แน่นอนว่ามันเป็นเวลาที่ต้องตามหาผลงานลักษณะนี้จากนักเขียนรุ่นใหม่ๆ บ้าง ขอบคุณสำหรับการรีวิว .. คิดว่า น่าจะได้อ่านและชื่นชมบ้าง เห็นมีอยู่ที่ร้านหนังสือ

เขียนโปรยได้ละเมียดละไมมากค่ะ

ขอบคุณค่า คำโปรยกว่าจะได้แบบนี้ ปาเข้าไปเกือบสองชั่วโมง นานกว่าเขียนเม้นท์อีกค่ะ แต่ก็สมกับความตั้งใจค่ะว่าอยากให้ออกมาในรูปแบบนี้

ที่เข้ามาชอบค่ะเลยอยากติดตาม

สำนวนมันเป็นแบบนี้ทั้งเรื่องหรือเปล่าคะ
ถ้าคิดจะอ่าน จะได้ตั้งสติเตรียมตัวค่ะ

ขอบคุณสำหรับรีวิวนะครับพี่ฟีน่า ปกติพี่ฟีน่าเขียนคำโปนยได้ไพเราะอยู่แล้ว...คราวนี้ยิ่งไพเราะกว่าเดิมเลยครับ

สำนวนของวินธัยจะเป็นแนวเจ้าหญิง เจ้าชายทั้งเรื่องค่ะ ภาษาจะค่อนข้างสวยงามอร่ามหรูเลยค่ะ ต้องตั้งใจอ่านสักหน่อยนะคะ แล้วจะสนุกมากค่ะ

สำหรับวินธัยเขียนคำโปรยธรรมดาไม่ลงจริงๆค่ะ เลยต้องบ้าพลังหน่อย แต่ก้อคู่ควรกับหนังสือเล่มนี้ค่ะ

อึ้งกับคำโปรย เป็นนักเขียนได้เลยนะคะ ชื่นชอบสำนวนของศรีสุรางค์เหมือนกันค่ะแต่ไม่เคยอ่านงานเก่าๆ เรื่องนี้น่าสนใจจริงๆ ขอบคุณสำหรับรีวิวค่ะ

ในคำโปรย ฟีน่าก็อาศัยคำจากในเรื่องมาเขียนเลยค่า อย่าง เถลิงอาสน์มยุราศปักษา ชอบคำนี้มาก ต้องขอเอามาใส่ไว้ในคำโปรยเลยทีเดียว คือคนเขียนทำซะคนรีวิวทำคำโปรยธรรมดาไม่ลง

เมื่อวันเสาร์เจอสถาพรมาออกบูธลดราคาเล่มนี้ 20% แต่ไม่กล้าซื้อค่ะเพราะแพงมาก อ่านรีวิวนี้จบสรุปว่าต้องซื้อค่ะ ชอบอยู่แล้วแนวเจ้าหญิงเจ้าชายเนี่ย

รอพิมพ์ใหม่มานานมาก ในที่สุดก็ได้อ่านแล้ว...

วินธัยออกแล้ว!!!
เราตกข่าวไปได้ยังไงกัน

รู้จักศรีสุรางค์ และรอเรื่องนี้มานานมาก เพราะคุณฟีน่าเลยค่ะ

หลังจากลองอ่านมาหลายเล่ม จากแนวปัจจุบัน ที่เราติว่า หวานเกินไป และไม่ค่อยชอบคาแรกเตอร์นางเอก
แต่พอมาอ่าน แนวแฟนตาซีป่าหิมพานต์ /เมืองสมมติอย่างเรื่องนี้ กลับรู้สึกชอบมากกว่า

โดยเฉพาะเรื่องนี้ ภาษา สำนวนวิจิตรบรรจงมาก ไม่ได้อ่านภาษางามๆ แบบนี้มานานมากแล้ว
และชอบที่เรื่องนี้ไม่มีการชิงรักหักสวาทจนลดทอนความงามของเรื่อง

แม้การเมืองจะไม่เข้มข้นนัก พล๊อตไม่ได้เข้ม ปมไม่ได้หนัก แก้ไขไม่ยาก
นิสัยนางเอกที่ถ้าเป็นภาษา/สำนวนการเขียนธรรมดา อาจมีรำคาญ
แต่ภาษา สำนวน กาพย์ โคลง กลอนที่งดงาม ลบความรำคาญใจเล็กๆน้อยๆ ลงได้ทั้งหมด

ชอบมาก และต้องบอกว่า คุ้มเกินราคาค่าหนังสือ จนอยากให้มีแบบปกแข็งด้วยซ้ำ

และที่ชอบมากเป็นพิเศษ คือ ในภาษาที่ยาก จะมีดอกจัน แปลความหมายไว้ให้
ไม่ต้องไปเสียเวลาเปิดพจนานุกรมให้เสียอรรถรสการอ่าน

แนะนำเป็นอย่างยิ่ง สำหรับเรื่องนี้

ขอบคุณสำหรับรีวิวค่ะ กำลังวางแผนอยู่ว่า จะอ่านอีกรอบ เมื่อไหร่ดีหนอ

รออยู่นาน ในที่สุดก็ได้มาครอง สนุกค่ะ แต่อ่านยากพอสมควร เพราะไม่ค่อยเก่งเรื่องราชาศัพท์ เลยต้องใช้เวลาทำความเข้าใจมากหน่อย แต่ขอชื่นชมผู้เขียนเป็นอย่างมาก แต่งกลอนเยอะมาก เพราะด้วย และเข้าใจไม่ยาก อันนี้ขอชื่นชมจริงๆ ขั้นครู(เทพ)เลยค่ะ