ใช้กำแพงไปให้ถึงประตู วันนี้แพทมีกำลังใจดี ๆ มาฝากค่ะ ใครกำลังท้อแท้-มีปัญหา-ต้องการกำลังใจ ลองอ่านดูนะคะ ............................. ปั ญ ห า ...... จะจับเราโยนเหวี่ยงเข้ามาในห้องมืดทึบอย่างแรง ความมืดของห้องสี่เหลี่ยมนั้น อาจทำให้เราต้องหรี่ตาเพื่อปรับแสงในความมืด และอาจต้องใช้เวลานานสักหน่อย ที่ตาจะสามารถมองเห็นได้เพียงลาง ๆ ไม่จำเป็นต้องตกใจในความแปลกที่แปลกทาง จนต้องรีบหาทางออก นั่งปรับใจ ปรับอารมณ์ให้เคยชินสักพัก การที่เราได้เข้ามาอยู่ในห้องเงียบ ๆ ไม่มีคนรบกวน ก็ทำให้เราได้มีเวลาว่างนั่งคิดทบทวนอะไรต่าง ๆ มากขึ้น นั่งพัก นอนเหยียดขา หยุดวิ่งวน และรนร้อนกับทุกสิ่งทุกอย่าง และอยู่กับตัวเอง หายเหนื่อยแล้วค่อยมาคิดว่า เราจะออกจากห้องนี้ได้อย่างไร เริ่มต้นจากการคิดว่า ห้องทุกห้องในโลกนั้นย่อมมีประตู แต่ความมืดอาจทำให้เราหามันเจอยากสักนิด ............................. จงอย่าท้อถอย แสงสว่างที่ลอดมาจากช่องประตู อาจจะเลือนรางยิ่งกว่าแสงไม้ขีดไฟ แต่นั่นเป็นสิ่งเดียว ที่บอกว่า เรายังมีความหวัง แสงสว่างนั้นจะเป็นแรงผลักดันให้เราเร่งมือ เพื่อที่จะออกไปเผชิญกับโลกภายนอกอย่างอาจหาญ จะคอยส่งเสียงให้กำลังใจให้เรามีความฮึกเหิม ประหนึ่งว่ากำลังแข่งขันอะไรสักอย่าง เพื่อให้ได้มาซึ่งชัยชนะ แต่หากในท้ายที่สุดแล้ว ดวงตาของเราไม่อาจมองเห็นสิ่งใดนอกจากกำแพงทึบ ก็จงอย่าโทษดวงตา เพราะดวงตาก็ได้ทำหน้าที่อย่างดีที่สุดเท่าที่มันจะทำได้ และการมองไม่เห็นก็ไม่ได้หมายความว่า ไม่มีประตู คนที่ยอมแพ้ต่อชีวิต จะรู้สึกว่าทั้งห้องเต็มไปด้วยกำแพง แต่คนที่ไม่ยอมแพ้ จะใช้ทุกด้านของกำแพงไปให้ถึงประตู เมื่อมองหาไม่เจอ ลองหลับตา ค่อย ๆ ใช้สมอง ใช้หัวใจ ค่อย ๆ สัมผัสกับผนัง คลำ กำแพง ให้ไปถึง ประตู ค่อย ๆ คลำมันไปทุกด้าน มันอาจจะช้าหน่อย แต่ต้องมีสักด้านที่เป็นประตู ............................. บทความนี้เป็นของคุณปัทมสุคนธ์ ศรีเชียงขวาง หรือ ลูกปัด

Create Date : 22 ตุลาคม 2548
Last Update : 11 พฤศจิกายน 2548 22:30:44 น.		17 comments
Counter : 440 Pageviews.
Share Tweet