Bloggang.com : PaYoonNoy - ช่วงเปิดเทอม กับ ความวุ่นวาย

Group Blog

ตุลาคม 2550

30 ตุลาคม 2550

ช่วงเปิดเทอม กับ ความวุ่นวาย

All Blog

ช่วงเปิดเทอม กับ ความวุ่นวาย

ตอนนี้ก็กลับมาอยู่ที่มอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และวันนี้ก็เป็นวันเปิดเรียนวันที่ 2 ของเทอมนี้

เฮ้อ!!!เมื่อวานวันแรกก็มีเรียนตั้งแต่ 8 โมงเช้า (ที่จริงเรียน 9 โมง ตามตาราง) แต่อาจารย์อยากสอนให้จบในวันเดียวจาก เวลา 9 ชม. ยุบให้เหลือแค่ 4 สอบจริงๆดันเสร็จก่อนเวลาเที่ยง 555++

หมดของวิชาแรกของวันเปิดเรียนวันแรก ก็ไปหาข้าวเที่ยวกินกับเพื่อน ก่อนกลับมาหอ เพราะว่ามีเรียนอีกทีตอนบ่าย 3 โมง กลับมาถึงห้องก็เปิดคอมเล่น ทำโน่นทำนี่ไปเรื่อย (ทั้งๆที่ง่วงนอนใจจะขาด)

จนบ่าย 14.45 น. ก็ขับ "เจ้าขนม" รถจักรยานยนต์คู่กายไปเรียน แต่ตอนเช้าขี้เกียจขับไปเพราะว่าเบื่อเจ้าคันกระโดดที่ตั้งไว้เป็นระยะๆ มันค่อนข้างน่าเบื่อนะ แบบว่าขับเร็วๆไม่ได้เลย (ไม่ทันใจวัรุ่นอ่า 555)

วิชาตอนบ่ายเรียนรวมกับน้องสาขาปี 2 ซะด้วย เยอะแยะไปหมดน่ากลัวเสียจริง ช้านจะเรียนสู้น้องรหัสตัวเองได้มั๊ยนะ แถมวิชาที่ว่าก็เกี่ยวกะพวกกฏหมายแล้วก็จริธรรม ของเครื่องสำอางเสียด้วย วิชาที่ดูจะน่าเบื่อก็แย่พอดูแล้ว อาจารย์ดันสอนงง ยิ่งทำให้ไม่รู้เรื่องไปกันใหญ่นี่สิ เครียดเลย

30 ตุลาคม

วันนี้มีเรียน 2 วิชาอีกแล้ว วิชาแรกเรียน Color อาจารย์มาสายไปเกือบ 1 ชม. เง้อ แต่ก็ไม่ได้เรียนหรอกเพราะว่าไม่มี Hand out เลยต้องไป make up (เรียนเสริมค่ะ อย่าเข้าใจผิดนะว่าหมายถึง แต่งหน้า ที่ม.แม่ฟ้าหลวง จะใช้ทับศัพท์เป็นส่วนมาก ใครอ่านแล้วงงก็ขออภัยด้วยนะคะ ถ้าไม่เข้าใจคำไหนถามได้นะ) อ.มาพูดแนะนำวิชานิดหน่อยก่อนจะปล่อยผี กร๊าก...ไม่ใช่ ปล่อยไปก็ไปกินข้าวกะเพื่อนๆ

พออิ่มหนำสำราญเป็นที่เรียบร้อยก็ขึ้นห้องแลป รอเรียนวิชา Hair พอดีเพื่อนช่วยอ.ทำโปรเจคอยู่ เลยเข้าไปสอบถามไรนิดหน่อย แอบเก็บภาพในห้องแลปมาด้วย เดี๋ยวว่างๆจะเอามาลงให้ดูกันนะ ฟังเพื่อนเล่าก็น่าลองทำดูบ้าง เหมือนเป็นการฝึกฝนก่อนทำของตัวเองไง

พูดถึงเรื่อง senior project ก็เครียดอ่า เพราะไม่รู้ว่าจะทำเกี่ยวกับอะไรดี เดี๋ยวต้องไปปรึกษาอาจารย์เพื่อขอความเห็นก่อน หวังว่ามันจะไม่เลวร้ายจนเกินไปนะ มาถึงตอนนี้ ทำไมตัวเองรู้สึกว่าเวลามันเดินไวมากๆก็ไม่รู้ เหลือเวลาอีก 1 ปีครึ่งเท่านั้นที่จะจบแล้ว เห็นชุดครุยสีแดง ที่มีตุงมหาวิทยาลัยที่รุ่นพี่หลายๆคนใส่มารับปริญญากันก็อดยินดีกับพวกพี่เค้าไม่ได้ กว่าจะจบได้ไม่ง่ายจริงๆนะ แถมต้องสอบจบด้วย จะสอบกี่รอบถึงจะผ่านนะ ง่า เอาไว้ก่อนละกัน ค่อยเป็นค่อยไปเดี๋ยวก็ทำได้ ขนาดวิชาเคมีที่สุดแสนจะเกลียดก็ผ่านมาได้จวบจนบัดนี้เลย ต่อไปก็น่าจะทำได้อยู่แล้วอ่า

มาว่าถึงวิชาตอนบ่ายมั่งดีกว่า แลปแรกก็เป็นการศึกษาลักษณะของเส้นผม ของตัวเองแล้วก็เพื่อนที่เป็น partner lab กัน โดยใช้เครื่องมือ 3 อย่างนั่นก็คือ Charm view เป็นกล้องส่องดูโดยต่อกับโทรทัศน์ อันที่ 2 ก็เป็นกล้องจุลทรรศน์ และอันสุดท้ายนั่นก็คือ แว่นขยายนั่นเอง

เจ้าแว่นขยายกับ กล้องจุลทรรศน์ไม่เท่าไหร่เพราะว่ามีกันทุกกลุ่ม(กลุ่มละ 2 คน) แต่เจ้า Charm view ที่แสนแพงน่ะสิ มีอยู่แค่เพียงเครื่องเดียว เท่านั้น รอกันยาวเลย แต่โชคดีนะเรียนกันไม่เยอะเท่าไหร่อ่า แล้วก็ถึงยังไงก็เลิกเรียนก่อนเวลาอยู่ดี

หน้าตาเจ้าเส้นผมค่ะ

กรรมวิธีการเรียนก็เอาผมตัวเอง(ดึงออกมาจากหัว ดึงมากี่เส้นไม่รู้ แต่ว่าวันนี้ปวดหัวเลยอ่า แงๆผมช้าน) แล้วก็ของ partner เอามาดูลักษณะแล้วก็ให้วาดรูป แต่เนื่องจากเดี๋ยวนี้มีเทคโนโลยีนำสมัยเลยใช้กล้องดิจิตอล และก็กล้องมือถือมาถ่ายรูปกัน โดยไม่ต้องวาด แถมเห็นรูปชัดๆอีกด้วย สภาพผมแต่ละคนก็ต่างกันไป บ้างก็เห็น cuticle ชัดเจน บ้างก็เห็นเส้นผมที่แตกเพราะว่าเสียหายจากการ ดัด ย้อม หรือว่า ยืด บางคนคิดได้แปลกๆก็เอาหนวด เอาขนหน้าแข้งตัวเองมาดู 555++คิดกันไปได้นะ (Cosmetic Science อย่าคิดว่าเรียนได้เฉพาะผู้หญิงนะ ผู้ชายก็เรียนได้ เพราะวิชาก็เรียนเน้น เคมีเป็นหลัก ไม่ใช่แค่การแต่งหน้าอย่างที่คนอื่นๆคิด อยากบอกว่าคิดผิดถนัดถ้าคิดอย่างนั้น เพราะว่าเรียนมาถึงตอนนี้ยังแต่งหน้าไม่เป็นเลยค่ะ 555 แต่ชื่อวิชาเหมือนออกจะทางผู้หญิงมั๊ง ผู้ชายที่มาเรียนเลยหายไปหมด ถึงให้เรียนกับแต่สาวๆ แล้วก็เกือบสาว..ละไว้ในฐานที่เข้าใจนะคะ)

กว่าจะได้ใช้เครื่อง charm view+กว่าจะถ่ายภาพได้เพื่อนๆที่เสร็จก่อนก็กลับกันเกือบหมดแล้ว ช้าเสียจริงเราเนี่ย เป็นงี้ทุกทีเบื่อตัวเองจริงๆ ที่เป็นพวกหัวช้า (แบบว่าขอช้าแต่ชัวร์) เพราะว่าเวลาทำอะไรรีบๆนี่เครื่องรวนเรอย่างแรง ทำอะไรก็ดูผิดพลาดไปหมดเลยอ่า

พอจบจากแลปก็ไปซื้อของกินหน้ามอ "ตลาดฟ้าไทย" ที่คุ้นเคยนั่นเอง แล้วก็แวะเอาผ้าห่มที่ซักไว้ตั้งแต่วันอาทิตย์ ตอนไป (ทางผ่านไปตลาด) ก็เห็นผ้าห่มผืนเล็กตั้งอยู่ นึกในใจดีวุ้ย เสร็จแล้ว เดี๋ยวแวะมาเอาละกัน นึกในใจอีกผืนเค้าคงไว้ข้างในมั๊ง เพราะผืนมันใหญ่ ปรากฏว่าตอนกลับมาแวะเอา ก็เห็นผ้าผืนเล็กนั่น แล้วถามถึงอีกผืน คนในร้านก็หากันให้ควั่ก ให้เราเดินไปดูหลังร้านอีกต่างหาก สุดท้าย เห็นมันนอนแอ้งแม้งอยู่กับผ้าคนอื่น แป่ว!! พอหาผ้าห่มเจอ เจ้ากระเป๋าซิปที่ใส่มาก็หาย แล้วก็เจอมันใส่ผ้าห่มคนอื่นอยู่ ไม่อยากบอกว่าทำอะไรชุ่ยจังร้านนี้ ถ้าบังเอิญว่าที่เค้าใส่ผิดไป คนเค้ามารับก่อน ผ้าห่ม + กระเป๋าใส่ไม่อันตระธานหายไปหรอกรึ คิดแล้วมันเซ็งจิต ได้แต่หัวเราะ หึหึ กับหน้าแหยๆใส่ เรื่องยังไม่หมด เพราะเวลาคิดเงินดันคิดผิดซะเนี่ย ง่าดีนะที่ถามก่อนไม่งั้นนะ ซวยๆๆๆ ดันคิดค่าผ้าปู(ไม่ได้ส่งซัก แต่เค้าดูจากที่ใส่ผิดอันนั้น) บวกไป 10 บาท ได้แต่คิดไปว่า ช้านจะไม่ส่งร้านชุ่ยๆร้านนี้อีกตลอดไปเลย แงๆ ทำเสียรมณ์ว่ะ นี่ล่ะเรื่องวุ่นๆของวันนี้ ได้แต่หวังว่าวันต่อไป ขอให้มีเรื่องดีๆเค้ามาชีวิตด้วยเต๊อะ

ชีวิตความวุ่นวายของกองการบ้านที่จะมาสุมหัว กับ กองรายงานต่างๆที่จะต้องทำ การนอนดึก ตื่นเช้า คงจะเข้ามาเป็นกิจวัตรประจำวันของชีวิตเด็กมหา'ลัยคนนี้เหมือนเช่นเคยเป็นแน่แท้ "สู้ต่อไป อีกไม่นานชีวิตการเรียนก็จะจบลงแล้วการทำงานก็จะมาแทนที่แล้ว"