Group Blog
All Blog
|
เหินเวหาครั้งแรก...กลับบ้าน และแล้วการเรียนในเทอมนี้ก็ได้จบลง ดังนั้นก็ต้องกลับมาบ้าน เย้ๆๆ แต่คราวนี้ทำให้รู้สึกตื่นเต้นมากกว่าทุกที เพราะว่าจองตั๋วเครื่องบินกลับ และนี่ก็เป็นการขึ้นเครื่องครั้งแรกเสียด้วย เมื่อวานก็เลยจัดการเก็บห้อง ล็อกซะเรียบร้อย แล้วก็มานอนบ้านเพื่อน เพราะว่ากะว่าจะออกกันแต่เช้า และแล้วเพื่อนมันก็นั่งเล่นเกมที่เต้นๆกัน "เกมออดิชั่น"นั่นแหละ แบบว่าเล่นไม่เป็นกลัวติด เล่นไปเล่นมาซักพักมันบอกว่า "ลองเล่นดู" 555++ไม่อยากบอกเลยอ่าว่า เริ่มติดใจซะแล้ว สงสัยต้องหาเวลาเล่นอีก หุหุ.. อีกวันก็ตื่นมาตอน 7.45 ออกไปสนามบินจริงๆก็ ตอน 9โมงครึ่งเพราะว่าไปส่งเพื่อนทำธุระในมอก่อน แล้วเพื่อนก็เลยขับรถไปส่งสนามบิน ตอน 10โมงก็ถึงสนามบินก็ไปที่เคาเตอร์ แล้วเค้าก็บอกว่าที่ท่านจองที่นั่งไว้ไม่ขึ้นในระบบ แง่มๆเลยอดนั่งริมหน้าต่างเลยอ่า เวลาเครื่องออกคือ 11.15 แต่ว่าเครื่องขัดคล่องทางเทคนิค ขอ delay 45นาที จึงเลื่อนเวลาเป็น 12.00 น. เย้ๆจะได้ขึ้นเครื่องซะที หิวด้วยนะเนี่ย กะว่ามีของกินบนเครื่องแน่ๆ(ในเว็บบอกไว้ว่าอย่างนั้น) ด้วยราคา 3 บาท (ยังไม่รวมภาษีสนามบิน) จะเอาไรมากมายจริงมั๊ย จึงอดครับท่าน เดินออกมาที่ลานบินก็เห็นเครื่องบินสีส้ม หัวเป็นรูปปากนก แหมช่างน่ารักเสียจริง แต่จริงๆแล้วก็ไม่ได้ตื่นเต้นมากไรเท่าไหร่หรอกนะ แหะๆ เข้ามาในเครื่องก็เห็นที่นั่งมากมาย ตัวเองก็ได้ที่นั่ง 36C (ติดทางเดิน) หมายเลขเริ่มต้นด้วย 31 ก็เลยนั่งอยู่ทางด้านหน้า เสร็จแล้วก็เอาสัมภาระเก็บที่ช่องด้านบนหัว ก่อนจะนั่งลงที่นั่งตัวเอง แล้วก็รัดเข็มขัด (ตอนแรกนึกว่าจะทำอะไรเป๋อๆซะแล้ว) ทุกอย่างเป็นไปอย่างปกติสุข โฮะๆๆ และแล้วก็ได้เวลาเครื่องออก เครื่องวิ่งเร็วมากๆ และแล้วมันก็ทยานขึ้นสู่ท้องฟ้าด้านบน สูงขึ้นไปมองไปทางหน้าต่างเริ่มเห็นหลังคาบ้านเรือนแล้วก็ท้องนามากมาย เชียงรายช่างเขียวชอุ่มเสียจริงนะเนี่ย (เพิ่งจะรู้) มันจะรู้สึก วืบๆเล็กน้อยเหมือนเล่นเครื่องเล่นไรสักอย่างที่สวนสนุกอ่า แล้วก็เริ่มเห็นหมู่ก้อนเมฆ ก่อนจะขึ้นไปอยู่เหนือพวกมัน แล้วก็เห็นเป็นชั้นๆด้วย สวยจังเลย วันนี้รู้สึกดีนะที่ได้เห็น ท้องฟ้าที่ตัวเองหลงรัก สีฟ้าอันสดใส อยู่ใกล้เข้ามาอีก เมฆนั่นอีก อยากลองเอื้อมมือออกไปจับดูเสียจริงๆ อากาศข้างบนที่มีความดันมาก ทำให้ต้องคอยทำเหมือนหาวเพื่อปรับสมดุลของความดันในร่างกายอยู่เรื่อย แล้วก็คิดว่า มันจะเมาเครื่องบิน เหมือนที่เมารถรึเปล่า 555++สุดท้ายก็ไม่ แต่ว่าจะมึนเล็กน้อยก็เท่านั้น เวลาผ่านไปประมาณ 1 ชม. ก็ถึงที่ดอนเมืองแบบว่า รู้สึกว่าเร็วมากๆ เพราะไม่เคยนั่งเครื่องกลับเลย ปกติก็ใช้บริการของรถทัวร์ นั่งมันเข้าไป 11 ชม. นั่งตอนเย็นมาถึงก็เช้าลงที่หมอชิตก่อนจะต่อมาที่สายใต้ เพื่อต่อรถกลับบ้านที่ราชบุรี โชคดีที่พ่อแม่เพื่อนมารับ เลยมาส่งขึ้นรถเมล์สาย 28 (รถธรรมดา) เหม็นควันรถชะมัดเลย อึดอัดจัง อยู่ที่อากาศบริสุทธิ์มาซะเคยชินแล้วนะสิ เชียงรายของช้านนนนนนนนน......... มาถึงสายใต้ด้วยความที่ยังไม่ได้กินอะไรที่เป็นมื้อหลักๆเลย เลยชวนเพื่อนเข้าเคเอฟซี โซ้ยคอมโบ้เซ็ตไปคนละชุดก่อนจะแยกย้ายขึ้นรถกลับบ้าน...กว่าจะถึงบ้านก็ 5 โมงพอดีเลย รู้สึกแปลกๆเล็กน้อย เพราะว่าเมื่อเช้ายังขับรถเข้ามอ. ไปส่งเพื่อนทำธุระอยู่เลย ส่วนตอนนี้ก็มานั่งจิ้มๆไรหน้าคอมอยู่บ้านเรียบร้อยแล้ว 555++นี่แหละอีก 1 วันของเรา
กลับบ้านเรา....รักรออยู่
โดย: cm-2500
 วันที่: 8 ตุลาคม 2550 เวลา:21:38:13 น.ถ้าให้ทาย...น่าจะเรียนม.แม่ฟ้าหลวงแน่เลย
โชคดีน่ะครับได้เรียนในที่บรรยากาศดีๆแบบนี้ กลับกรุงเทพไปร้อนตับแล่บ แต่ร้อนแค่ไหน ก็อุ่นใจ เพราะอยู่ไกล้พ่อกับแม่เนอะ  โดย: Dr.Manta
วันที่: 8 ตุลาคม 2550 เวลา:22:58:42 น.โดย: คนเดินดิน (หน้าใหม่อยากกรอบ
 ) วันที่: 9 สิงหาคม 2554 เวลา:13:14:57 น.โดย: คนเดินดิน (หน้าใหม่อยากกรอบ
) วันที่: 12 สิงหาคม 2554 เวลา:15:35:16 น. |
PaYoonNoy
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] บล็อกนี้ยินดีต้อนรับทุกคนค่ะ แต่ขอความกรุณาขอความกรุณาบุคคลที่นำภาพออกไปใช้โดยไม่ได้ขออนุญาติ ถือเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์นะคะ
Friends Blog
|
|||||||||||||
