เจ้ารามันส์หลานรักของตา

นี้ไขคำ ฉันบอกว่าจะเข้ามาเขียนให้แกอ่าน เรื่องเจ้าดั๊กกับพ่อของเรา เป็นไงกรุงโรมของแก แกคิดว่าเขาสร้างเสร็จในกี่วัน? แม่น้ำที่เราผ่านที่มันเป็นเหมือนทรายนะ ตอนนี้ฝนตกมันจะเป็นอย่างไรนะแกว่างๆ ถ้าผ่านก็ถ่ายรูปวานตาอาลี ถ่ายมาให้ดูหน่อยดิ (ฉันพูดหัวข้อให้มัน ไฮโชไปอย่างนั้นแหละแกคงทุกข์มากกว่าสุขแน่เพราะคิดถึงคาริม)

ก่อนเข้าเรื่องเจ้ารามันส์.. ขอพูดถึงแม่มันก่อน นางน้อยถามคุณนายประยงค์(ตอนต่อไปฉันถึงจะเฉลยว่า ทำไมฉันถึงเรียก คุณนายประยงค์กับคุณนายเปียโดยใช้คำว่าคุณนาย) นางน้อยมันถามคุณายประยงค์ว่าหนุ่มที่คบกันอยู่มีแววว่าจะแต่งหรือเปล่า คุณนายประยงค์เขาก็ตอบว่าแววจะเลิกมีมากกว่า น้อยมันจะติดต่อครูที่อุดร เกิด๑๖ แต่ไม่หล่อให้คุณยายประยงค์ น้อยว่าคงไม่ติดต่อเพราะกลัวบาป เด็กครูคนนี้เขาขี้เหล่ ( โอ้พระเจ้าช่วยกล้วยทอด)ช่วยด้วย คุณลูกน้ำ แม่นังโฟมเล่าให้ฉันฟัง แกทำไมไม่บอกน้อยติดต่อละ ทำยังพ่อเค้กแคร์ สตีฟหล่อนักนี้

ฉันว่า.. สามีฉันแต่ละคน พอเข้าวัดเขาวาได้ยังดี..แต่ ฉันว่าเข้าวัดไม่ได้ทั้งคู่.. แกก็เห็นคุณนายประยงค์อ่านแล้วสนใจหรือเปล่าบอกผ่านบล็อกมานะ จะบอกน้อยติดต่อให้ เผื่อเป็นเนื้อคู่กัน ก็ใครมันจะไปรู้ละ ว่าหพรมลิขิตมันจะมีจริง

ฉันก็ได้พูดกลับดั้ก ตอนมาอยู่กับพ่อทางโทรศัพท์ให้ น้าต๋อยฟังเสียงดั๊กหน่อยเป็นหนุ่มแล้วเสียงจะเป็นอย่างไร คุณลูกน้ำเขาโทรหาน้อยเรื่องดอกเงินกู้ มาชื้อที่มันขึ้นไปเท่าไหร่ นางน้อยมันก็บรรยายว่า เจ้าดั๊กทำอย่างไรเมื่ออยู่บ้านกลับตาคูณ พอฉันฟัง มิน่าละโลกมันร้อนเอาๆๆพ่อเราเปลี่ยนไป ฉันถามแม่ว่าพ่อเป็นอย่างไรบ้าง
ยังเวียนหัวอยู่หรือเปล่า แม่ว่าพ่อเอาใบหม่อนมาต้มกิน ไม่เป็นไร อาการป่วยดีขึ้น น่าแปลกมาก พอฉันวางหูโทรศัพท์ฉันก็มานั่งคิดว่า ตอนไปโอนกรรมสิทธ์ทีดินจากปู่น ะครูจารึกเป็นคนประสานงาน พวกป้าๆก็บอกพ่อไม่ต้องเอาส่วนแบ่งหรอก พ่อเราปฎิเสธวะ แกว่าแกก็จะเอา ฉันพูดกับแม่ทางโทรศัพท์ แม่ตระโกน เอิ้นเอาขัวญมาให้พ่อหน่อย เพราะนิสัยพ่อเราจะยอมทุกอย่าง บอกแกให้หนูเดี๋วยนั่นเลยแม่ก็ทำตาม พูดฉาก เจ้าดั๊กต่อ น้อยว่า มันมาอยู่กับตาคูณ ขายของช่วยแก ขับรถไปชื้อของมาขายโดยทำนหน้าที่คนขับ ทำอาหารให้ตากินโดยไม่ต้องบอก ไม่ออกไป เล่นที่ไหน เฝ้าหน้าร้านให้ตา

คุยกับตาคูณเหมือนเพื่อน ทำอาหารให้ตากิน ทั้งสามมื้อ อย่างพวกเราโดนพ่อใช้ก็บ่น ลูกพ่อไม่มีใครทำได้เหมือนเจ้าดั๊กมัน ตอนนี้ถ้าพ่อบอก ให้ฉันหยิบขวดน้ำปลามาให้ฉันก็จะหน้างอเหมือนเคย พอเปิดเทอม ตาคูณก็ให้ค่ารถไปก่อนหนึ่งพันบาท ตาบอกขายข้าวแล้วจะฝากตามไปให้อีก พอพ่อขายข้าวได้เงินแปดหมื่นบาท ฝากให้นางน้อยเอาไปให้ดั๊กว่าไปค่าเทอม ดั๊กเรียนมหาลัยอุดรปีนี้ขึ้นปีที่สองแล้ว น้อยบอกจริงแล้วค่าเทอมดั๊ก พ่อมันมีเงินเตรียมไว้ให้แล้ว ทายชิพ่อฝากให้เท่าไหร่ ?ตาคุณฝากให้หกพันบาท ฉันก็ถามแหง่งว่า แล้วแม่ว่าไงบ้าง ใจฉันก็คิดว่าแม่คงดีใจที่พ่อให้เงินหลานจำนวนมาก เปล่าคะ แม่บ่นให้พ่อว่า ขายข้าวได้ตั้งแปดหมื่น แทนที่จะให้หลานสักหมื่นก็ไม่ได้ไม่รู้จะหวงไปทำไม ให้มันได้อย่างนั้นสิแม่ของพวกเรา ฉันก็ดีใจที่ดั๊กมันทำได้ ที่ตาคูณให้เกินห้าพันได้ ไม่ฝนตกก็น้ำท่วมวะ ที่พ่อเราใจกล้า ยังไม่พอตอนไปโอนนาพ่อเป็นคนออกเงินให้พวกป้าๆทั้งหลาย บุญกุศลหนุนส่ง ตามนามสกุลว่า"บุญหนุน" เห็นทันตาเลยแม่ว่าพ่อรู้จักการให้เลยหายป่วย
ยังไม่พอเจ้าดั๊กกับโด้ ได้จากป้าบูลย์มันอีกคนละพัน ไพบูลย์มันเคยบอกฉันว่าถ้าเงินตำแหน่งอาจาร์ยสามออกมันจะให้หลาน สองคนเลยได้ลาภเปิดเทอมปีนี้ น้อยก็บรรยายต่อ ดั๊กมันได้เงินมันไปชื้อเตารีดใหม่ เตรียมชื้อของที่มันจะอยู่หอพัก ดั๊กใช้เงินได้เกิดประโยนช์มาก นี้เทียนฉันว่า จะยกตำแหน่ง หลานดีเด่นแห่งปีให้มัน น้าต๋อยจะชื้อนาฬิกาให้มันกับตำแหน่งนี้ รุ่นที่เคน ธีรเดช ชอบใส่เห็นใส่หลายเรื่องแล้ว ฉันจะชื้อใส่เอง เจ้าเค้กมันว่า แม่เพลาหน่อยแก่แล้ว เอารุ่นอื่นเถอะ ดั๊กน้าต๋อยกลับเมืองไทยคราวหน้าจะแถมเงินให้อีกในฐานะที่พวกน้าๆ ทำหน้าที่ไม่ได้อย่างแก ให้กลับพ่อไม่ได้
แต่อีกประโยคที่น้อยเล่าว่า ดั๊กมันบอกว่า ในบรรดา พี่น้องของแม่น้าต๋อยสวยที่สุดมันตาถึงวะ ดั๊กว่าน้าเทียนมันไม่ค่อยแน่ใจเพราะว่าไม่เคยเห็น ฉันก็ยอขึ้นเสียด้วย (แต่ดั๊กจ๋าน้าต๋อยตกอันดับความสวยแล้วละ เพราะน้าอ้วน แม่ดั๊กนะสวยที่สุดนะ)ดั๊กบอกต่อว่า หน้าแหง่งอันดับสอง เล่าให้ตาสตีฟฟัง แกบอกเห็นด้วยกับดั๊กเป็นอย่างยิ่ง ดั๊กเอ๋ยไอ้ที่น้าต๋อยสวยนะ สวยด้วยมีดหมดจ๊ะ ต่อๆๆพอได้คุยโทรศัพท์กับคุณนายเปีย ๆบอกว่า เจ๊ ตอนหนูกลับบ้านว่าจะเอาหลานๆ ไปเที่ยวบิ๊กชีที่อุบลจะพาไปเลี้ยงอาหาร ตาคุณบอกว่า เจ้ารามันส์ต้องพาพ่อไปโน่นมานี้ ห๊า..ตาคุณยังเรียกชื่อจริงเจ้าดั๊กเหมือนเดิมเหรอ ไม่เปลี่ยน เปียว่า ตาคูณ คำก็บัก.. มันส์ สองคำก็บัก รามันส์ ..แต่เจ้ารามันส์.. ก็เลือกไม่ไปกับเปียเลื่อกที่จะอยู่กับตา คุยกันเหมือนเพื่อนสั่งสอนกันไป เจ้ารามันส์ ก็ไม่ไปไหนนอกจากตาคูนสั่ง เทียนเห็นไหม เจ้าดั๊กมันทำได้ ...ฉันก็ปลื้มแทนหลาน ...ส่วนหลาน...กระเช้าเพรชกับกระเช้าทองของแก..ฉันไม่อยากพูดถึงกลัวไปหมดทุกอย่าง ..ฉันเคยทำกับแม่อย่างไร ...กรรมก็ตามมาทัน สมกับว่า"ให้ทุกข์แกท่านทุกรข์นั้นถึงตัว" ด้วยประการฉะนี้แล ฯลฯ (ปล. อีกเรื่องฉันสั่งคุณนายเปียชื้อ ชีดี เค้กแคร์อยากได้บิ๊กอาย น้าเปียบอกว่า ขอเป็นอาทิตย์หน้านะถึงจะไปช็อปได้ เพราะภายในอาทิตย์นี้จะเตรียมร่างกาย ไปกรี้ด คอนเสริท์ เอเอฟสี่ นี้ก็อกอีแป้นจะแตก เตรียมร่างกายยังกับจะไปแข่งโอลิมปิก เปียนะเปีย น้องคุณเทียน ลูกสาวแสนรักของยายช่วย) ฉากต่อไปจะเล่าเรื่อง การเรียนพยาบาลของฉัน กับหนุ่มน้อยหน้ามน คนเวียตนาม พร้อมคุณหมอที่ฉันชอบ

Create Date : 16 มิถุนายน 2551		5 comments
Last Update : 16 มิถุนายน 2551 9:46:55 น.
Counter : 511 Pageviews.
Share Tweet