สวัสดีตอนเช้าวันสีชมพูค่ะ

สวัสดีคะทุกท่านที่เข้ามาชม
.....ลูกสาวลงภาพให้...ดูละคร..เรื่อง
นักสืบดิไรท์เบอร์รี่อยู่..ยังไม่ตั้งหัวเรื่อง..
เพื่อนเข้ามาแล้ว..เพราะที่ฟรอริด้าจะเป็นกลางคืน...เขียนเรื่องรักใสๆวัน
วาเลนท์ไทร์..๒๐๐๙ไว้...เลยไม่ได้เอาลง...ภาพมาก่อน..ถ่ายวันที่๑๕..ก่อนพากันไปเยี่ยม..หัวหน้าครอบครัว..ที่
โรงพยาบาล...ตาสตีฟผ่า..วันศุกร์ที่๑๓
ลูกๆพากันกลัว...พอไปถึงห้องผ่าตัตนะ
คนแก่คนอื่น..ก็ผ่ากัน...ก่อนเข้าห้อง..ผ่าตัต..จะมีหมอวางยา..พยาบาล..
"คนไข้มีคำถามอีกไหม?..หมดคำถามแล้ว..ดิฉันยกมือ..คุณพยาบาลคะ?..
หมวกพยาบาลทำไมแต่ละท่านใส่สีสัน
สวยงาม..ไม่ทราบว่า..ชื้อเองหรือทาง
โรงพยาบาลจ่ายให้?..
......ดิฉันว่าทุกท่านคงจะเห็น..ทั้งพยา
บาล..คุณหมอจะใส่สีเดียวกันงงคือ..หมวกที่ใส่ผ่าตัต..จะบางๆใส่ตลอดเวลา
ในห้องผ่าตัต..ดูแล้วทำให้คนสวยๆ
เช็งเอา...
คุณพยาบาลตอบว่า...มีผู้หญิงที่รับทำ
เอาแค็ตตาล็อกมาให้เลือก..ว่าจะเอาสีอะไร..ลายไหน..ทางโรงพยาบาลจ่ายให้..เห็นเป็นครั้งแรกที่เห็นก็ตื่นเต้นคะ..ห้องเตรียมเข้าผ่าตัต..พยาบาลกับหมวกคุมหัว
..สีลายน้ำตาล..ชมพู..ฟ้า..ตามแบบ
ที่เลือก..ทำเอาพยาบาลหน้าตา..จิ้มลิ้ม
น่ารัก..กับชุดที่ใส่ช่วยคุณหมอ..นี้ถ้าเอา
ผ้าแบบปิดปากเป็นสี..คุณหมอคงตาลายแน่ๆเลยนะ..แต่ของคุณหมอ..บรุษ
พยาลเป็นชาย..ก็สีเดียวกัน..เขาเอาใจเฉพาะผู้หญิง....
คนคิดก็ช่างเข้าใจผู้หญิงนะ..มัวแต่ง่วงเลยไม่ได้ถ่ายภาพไว้...พรุ้งนี้จะมาเล่าประวัติเจ้าของสวน..เป็นมะเร็งมดลูกมาได้..๑๐ปีแล้วคะ..อยู่ได้เพราะอะไรจะมาเล่าให้ฟังนะคะ

ราตรีสวัสดิ์คะ

รีบแวะมาบอกว่ายังไม่ได้ลี้หนีหน้าไปไหนนะคะ
แต่ยังวุ่นๆอยู่ค่ะ
เคลียร์ตัวเองเรียบร้อยจะมาขโมยส้มนะคะ

โห...ส้มลูกใหญ่จังนะพี่
เหมือนส้มเขียวหวานบ้านเรามั้ยนี่

สบายดีแล้วใช่มั้ยครับ...

เจ้าของต้นส้ม...บ้านคุณยายออลีน..อายุหกสิบเจ็ด...เป็นผู้หญิงสวยผิวดี..เป็น.ฝรั่งที่ชอบทำบุญ..สังเกตุได้ง่าย...คนที่จิตใจดี..ผิวพรรณจะผุดผ่อง..น้องสาวอิฉันไปเป็นคน..คลีนบ้านแก..
สองอาทิตย์ครั้ง..ทำมาได้สามปีแล้ว..
..ทำให้ตกเกิดประเพณี..ไปกินส้มบ้านแก..แต่ไม่เอามาเยอะ..มันเน่า..คั้นเป็นน้ำส้ม..ดื่มได้มื้อเดียว..แกเป็นคนมีเงิน..สามีแกชอบเลี้ยงวัว..เพื่อหักภาษี..แต่อยู่บ้านแบบยกไปตั้ง..ข้างในแต่งบ้านสวย..สะอาดแกบอกว่า..นี้พรมบ้านฉัน..อายุยยี่สิบปี..ยังใหม่แกบอกดูดฝุ่นทุกวัน..ก่อนไปทำงาน ตอนที่ยังทำงานอยู่..บ้านดิฉันดูไม่ได้คะสำหรับพรม..อายุแค่สามปี..เล้าเป็นเป็นอย่างไร ..พรมบ้านดิฉันก็เป็นแบบนั้นคะ
.....เป็นมะเร็งมดลูกมาได้สิบสองปี..
..สองอาทิตย์ต้องไปทำคีโมตลอด..ไปเติมเลือดบ้าง..แกบอกทรมารมาก..แต่
หน้าตาความสวยไม่ลด..ทั้งที่เป็นมะเร็ง.....มีแต่ผมเท่านั้นที่ร่วง...แต่แกใส่วิกไว้....สองปีที่แล้วแกบอกมันลามไปที่ตับ..แกก็ไปผ่า..แกว่าจะไม่รอดก็..ไม่เห็นแกตายเสียที..ได้รู้จักกับเฮเลน..ลูกสาวตาแรลรี่..เป็นมะเร็งมดลูก..ตอนนั้นเป็นได้สองปี..เฮเลนเป็นครูสอน..ภาษาฝรั่งเศล..อายุสี่สิบห้า...ไม่เคยมีลูก..เอาลูกมาเลี้ยง..เธอเป็นคนดี..ให้ความรู้กับดิฉัน..ว่าอาการมันเป็นอย่างไร....ดิฉันไปเยี่ยมเธอที่โรงพยาล..กับคุณตาแรลลี่...หลังจากครบห้าปีเฮเลนก็..เสียชีวิต...ดิฉันว่าคนที่รู้ตัวว่าจะตาย..พระเจ้าคงให้พรพิเศษ..ดูไม่ทุกข์..เห็นมีความสุข..ได้สั่งเสียลูก..เพราะเฮเลนมีลูกเลี้ยงสองคน..ขอมาเลี้ยง....ยังคุยได้สนุกสนานอยู่...
..เจอกันใหม่นะคะ..กับภาพใหม่..เจ้าของบ้านปีกไม้ ในหุบผาแดงมาดูแล้ว..คิดว่าคงลงภาพใหม่...
สวัสดีคะ