Bloggang.com : แมวเซาผู้น่าสงสาร : หวนคำนึงถึงอดีต ..ชายหาดหัวหิน

ผมมีความทรงจำหลายอย่างในเมืองหัวหิน ยามเมื่อได้เดินย่ำบนพื้นทราย อดรำลึกถึงวันเวลาที่ผ่านมาไม่ได้ (พ.ค.2556) ชายหาดหัวหินได้รับความนิยมมาแต่ครั้งอดีตในวงสังคมชั้นสูง จวบจนปัจจุบันที่คนไทยทุกระดับ รวมถึงนักท่องเที่ยวต่างชาติ ต่างชื่นชอบมาพักผ่อนตากอากาศที่หัวหินถิ่นความหลัง

ทะเลหัวหินไม่ได้งดงามเกินกว่าชายหาดฝั่งอันดามัน แต่เหมือนมีเสน่ห์บางอย่างแฝงอยู่ ผืนทรายทอดยาวกว่า 5 กิโลเมตรยังมีมนต์ขลังอยู่เสมอ ผมก้าวเท้าไปเรื่อย ๆ หวนนึกถึงเรื่องราวในอดีต อดยิ้มคนเดียวไม่ได้ บางอย่างไม่เคยคาดคิดก็ได้ประสบพอเจอ ณ ที่แห่งนี้ ทั้งความสนุกสนานในวัยเยาว์ ความรัก..สมหวังและผิดหวังในวัยหนุ่ม ในเมื่อ blog ของผมเน้นเรื่องท่องเที่ยวและที่พัก ขอเล่าเรื่องนี้ก็แล้วกัน

เย็นวันศุกร์ซึ่งเป็นวันแรกของการฝึกงานนักข่าว หลังจากเข้าฟังการแถลงข่าวที่รัฐสภา หัดเขียนข่าวส่งโรงพิมพ์เสร็จ นักข่าวพี่เลี้ยงได้เรียกไปมอบหมายงานว่า พรุ่งนี้ 7 โมงเช้าให้มาขึ้นรถที่รัฐสภาเดินทางไปหัวหิน ด้วยความตื่นเต้นและไม่รู้งาน ผมต้องซักถามก่อนว่าให้ไปทำอะไรบ้าง รุ่นพี่ตอบว่าไม่ต้องซีเรียส กรรมาธิการการท่องเที่ยวและ ส.ส.จัดไปดูงาน พี่เขาเหนื่อยอยากอยู่บ้านพักผ่อนเสาร์-อาทิตย์ ให้ผมช่วยไปเที่ยวแทนหน่อย คิดว่าคงไม่มีประเด็นข่าวการเมืองสำคัญอะไร ให้ผมลองเก็บข้อมูลเขียนสารคดีท่องเที่ยวสักเรื่อง หากใช้ได้จะนำลงตีพิมพ์ให้ ผมรับปากและปฏิบัติตามหน้าที่นักศึกษาฝึกงานที่ดี

ส.ส.ที่พาไปทัวร์หัวหินเป็นนักการเมืองสาวสวย ดาวรุ่งพุ่งแรงในขณะนั้น ปัจจุบันยังมีบทบาทด้านสังคมในมูลนิธิที่คอยให้ความช่วยเหลือเด็กและสตรีที่ถูกทารุณกรรม ทัวร์ครั้งนี้เข้าพักที่โรงแรมโซฟีเทลหัวหิน ซึ่งละอ่อนอย่างผมไม่เคยนึกฝันว่าจะได้นอนหรูระดับ 5 ดาว แถมได้สัมผัสห้องประมาณจูเนียร์สวีทด้วย ผมยังจดจำอาคารสถาปัตยกรรมโคโลเนียลสีขาวโดดเด่นตั้งแต่สมัยเป็นโรงแรมรถไฟได้ จัดว่าเป็นโรงแรมสวย classic ที่สุดแห่งหนึ่งในบ้านเรา (ปัจจุบันเปลี่ยนชื่อเป็น Centara Grand Beach Resort Hua Hin)

ช่วงกลางวันพาไปดูงานหัตถกรรมลักษณะคล้าย OTOP หรือ SME (สมัยนั้น 2 คำนี้ยังไม่ถือกำเนิดขึ้น) ตกเย็นเลี้ยงต้อนรับสื่อมวลชนแบบบาร์บีคิวซีฟู้ดริมชายหาด นักศึกษาจน ๆ อย่างผมมีวาสนาได้ลิ้มรสกุ้ง lobster เป็นครั้งแรกในชีวิตก็งานนี้ เรียกว่าเจ้าภาพเลี้ยงดูอิ่มหมีพีมันจนไร้ที่ติ

ตักตวงความสุข 2 วัน 1 คืนจากการเที่ยวหัวหินฟรี กลับมาเครียดนอนก่ายหน้าผากที่ต้องมานั่งเขียนสารคดีส่ง สมัยนั้นประสบการณ์และโลกทัศน์ของผมยังคับแคบ กว่าจะพิมพ์หรือแต่งอะไรออกมาได้สัก 1 หน้าใช้เวลาทั้งคืน ผิดกับตอนนี้ ไปเที่ยวแค่ 2-3 วัน กดชัตเตอร์เก็บภาพมานิดหน่อย นำมาโม้ได้เป็นวรรคเป็นเวรครั้งละหลายสิบตอน

บ่นเพ้อถึงความหลังตามประสาคนแก่อย่าถือสา ไปชมภาพชายหาดหัวหินล่าสุด แนวหาดทรายบริเวณซอยหัวหิน 75 ไม่ไกลจากอดีตโรงแรมรถไฟอันหรูหราที่ผมเคยประทับใจ