Bloggang.com : แมวเซาผู้น่าสงสาร : เวียนหัว 762 โค้งสู่ความวุ่นวาย ณ ปาย

อำเภอปาย จังหวัดแม่ฮ่องสอน เคยเป็นสถานที่ท่องเที่ยวยอดฮิตในหน้าหนาวเมื่อ 5-6 ปีก่อน พักหลังกระแสอาจซาลงบ้าง แต่ยังถือว่าได้รับความนิยมทั้งจากนักท่องเที่ยวต่างชาติและบ้านเรา ผมวางโปรแกรมไปเที่ยวปายตอนปีใหม่ (ม.ค.2558) อยากสัมผัสอากาศหนาวเย็น ธรรมชาติงดงามในม่านหมอก จินตนาการว่าเวลาคงเดินช้าลงยามอยู่ ณ เมืองในหุบเขาแห่งนี้

ปายเป็นเมืองเก่าแก่ ประชากรที่ตั้งถิ่นฐานดั้งเดิมคือชาวพ่ายหรือไปร ดังมีร่องรอยหลักฐานซากวิหารและเจดีย์กระจายอยู่ทั่วทั้งบนภูเขาสูง ที่ดอนเชิงเขา บริเวณพื้นราบลุ่มน้ำปาย มีหลักฐานว่าเจ้าเมืองคนแรกคือ ขุนส่างปาย ในสมัยพระเจ้ามโหตรประเทศเจ้าผู้ครองนครเชียงใหม่ ส่งเจ้าแก้วเมืองออกสำรวจชายแดน พบว่าภูมิประเทศน่าสนใจ จึงแนะนำให้ขุนส่างปายย้ายเมืองมาตั้งฝั่งตะวันตกของแม่น้ำปาย เพราะเป็นที่ราบกว้างขวาง ผู้คนจึงเรียกเมืองใหม่ว่าเวียงใต้ ส่วนเมืองเก่าเดิมเรียกเวียงเหนือ

ผมเดินทางโดยรถตู้บริษัทเปรมประชาขนส่งจากสถานีขนส่งอาเขต ค่าบริการ 150 บาท ระยะทางจากเชียงใหม่ถึงปายประมาณ 130 กว่ากิโลฯ แต่ใช้เวลา 3 ชั่วโมงครึ่ง เนื่องจากถนนเป็นทางโค้งขึ้นลงเขาถึง 762 โค้ง บางช่วงโค้งหักศอกน่าหวาดเสียวสำหรับมือใหม่หัดขับ ประกอบกับคนไปกันเยอะ การจราจรจึงคับคั่งมาก

หลังจากนั่งเวียนหัวจนออกอาการพะอืดพะอมเริ่มเข้าสู่ตัวเมืองปาย ผ่านสะพานประวัติศาสตร์ ท่าปาย เห็นรถจอดเรียงกันยาวเหยียดคนถ่ายรูปกันล้นหลาม รวมทั้งผ่าน Coffee in Love ร้านกาแฟและจุดชมวิวชื่อดังที่เห็นในหนัง Pai in Love ด้วย

เมื่อลงจากรถถึงกับมึนตึ้บ นี่ผมหนีเมืองกรุงมาทำอะไร รถยนต์เต็มท้องถนนอันคับแคบ ช่างสับสนอลหม่านหนวกหู ตกค่ำออกมายลถนนคนเดินเจอแต่ผู้คนที่หน้าตาคนเมืองทั้งนั้น ไม่เห็นนาฬิกาจะเดินช้าลงเลย ร้านอาหารชื่อดังล้วนโต๊ะเต็มต้องรอคิว แย่งกันกินแย่งกันดื่มแบบนี้ อดคิดไม่ได้ว่าหากผมไปนั่งกินเหล้าฟังเพลงบนถนนข้าวสารอาจรื่นเริงกว่านี้

ถือเป็นความซวยที่มาเยือนหน้าเทศกาล ความจริงปายหลงเหลือสเน่ห์อยู่บ้าง สังเกตเห็นตอนตี 5 ครึ่งเมื่อออกมาเพ่นพ่านเงียบ ๆ ตามตรอกซอกซอยที่ยังหลับไหล ถ้าเสกให้ยวดยานพาหนะและฝูงชนหายไปบ้างคงจะดี ..จำไว้เตือนตัวเอง..อย่าไปเที่ยวช่วงหยุดยาวอีก