Bloggang.com : แมวเซาผู้น่าสงสาร : โหยหาบรรยากาศวัยเด็กที่สถานีรถไฟพิษณุโลก

เมื่อปลายเดือนมกราคม 2557 ไปเยือนพิษณุโลกติดต่อกันเป็นครั้งที่ 2 ภายในเวลาไม่ถึงเดือน นั่งเครื่องบินถึงสนามบินตั้งแต่ไก่โห่ ไม่รู้จะไปทำอะไรเหมือนกัน หลังจาก taxi สนามบินพาไปกินต้มเลือดหมูร้านดังประจำจังหวัดที่อยู่ไม่ไกลจากสถานีรถไฟ เลยถือโอกาสเดินย่อยอาหารไปชมสถานีรถไฟพิษณุโลก ซึ่งเคยมีโครงการใช้เป็นสถานีไฮสปีดเทรนด้วย

สถานีรถไฟพิษณุโลกตั้งอยู่ใจกลางเมือง บรรยากาศชักนำให้โหยหาวัยเด็ก คิดถึงตอนคุณแม่พาผมและน้อง ๆ นั่งรถไฟจากรุงเทพฯ ไปจังหวัดทางใต้สุด ทั้งสนุกสนานและทรมาน ใช้เวลานานชนิดข้ามวันข้ามคืน
พอรำลึกถึงอดีตก็อดอมยิ้มอย่างมีความสุขไม่ได้
คล้ายเป็นความคลาสสิคของรถไฟไทย แม้จะมีสโลแกนที่ถูกตั้งให้ว่า
"ถึงก็ช่าง ไม่ถึงก็ช่าง" ซึ่งสื่อถึงความเชื่องช้าโบราณ ความจริงแอบมี
สเน่ห์แฝงอยู่ โดยผมไม่รู้สึกอย่างนี้กับรถไฟฟ้าทั้ง BTS และ MRT

เก็บภาพมาให้ชมกัน หลาย ๆ รูปให้บรรยากาศย้อนยุคเหมือนกัน ทั้งหัวรถจักรไอน้ำที่ตั้งแสดง หรือโรงแรมพิษณุโลกอันเก่าแก่ตรงข้ามสถานีรถไฟ แหะ ๆ ต่อให้คลาสสิคขนาดไหน คนขวัญอ่อนอย่างผมคงไม่กล้าไปพักหรอกครับ