โภชนาการกับสุขภาพผิวหนัง และขนของสุนัข

โภชนาการกับสุขภาพผิวหนัง และขนของสุนัข

ขน และผิวหนังของสุนัขเป็นสิ่งที่เราสามารถใช้บอกสุขภาพทั่วไปของสุนัขได้ เป็นที่ทราบกันมานานแล้วว่า เราสามารถบ่งชี้อาการของสุนัขหากขาดสารอาหารชนิดต่าง ๆ ว่าจะเกิดอาการอย่างไร การขาดสารอาหารจะทำห้เกิดการเปลี่ยนแปลงของโครงสร้าง หน้าที่ และสีของขน และผิวหนังของสุนัขอย่างไร ดังนั้นเจ้าของสุนัขจึงเชื่อว่าการให้อาหารที่ดี จะเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการช่วยให้สัตว์เลี้ยงของพวกเขามีขน และผิวหนังที่ดี ดังนั้นการขาดสารอาหาร จึงไม่ค่อยเกิดกับสุนัขที่กินอาหารสำเร็จรูป คุณเริ่มสนใจที่จะเรียนรู้เกี่ยวกับผลของสารอาหารต่อผิวหนัง และขนของสุนัขคุณแล้วใช่ไหม ในบทความนี้จะอธิบายทุกอย่างเกี่ยวกับสารอาหารต่าง ๆ มีผลต่อผิวหนัง และขนอย่างไร ในกรณีที่ขาดสารอาหาร เช่นกรดไขมันที่จำเป็น (EFA) กรดอะมิโน (โปรตีน) แร่ธาตุ และวิตามิน การแพ้อาหาร และอาการย่อยอาหารที่ไม่ปกติ

ผิวหนังชั้นบนของสุนัข หรือเรียกว่าหนังกำพร้า ต่อมที่อยู่ส่วนลึกของผิวหนังเรียกว่าต่อมขน (follicle) ซึ่งจะแตกต่างตามขนาดของเส้นขน และตำแหน่งของร่างกาย เส้นขนจะประกอบด้วยโปรตีนชนิดเคราติน และแร่ธาตุอยู่ในปริมาณเล็กน้อย นักโภชนาการสามารถตรวจความเข้มข้นของแร่ธาตุในขน เพื่อหาความต้องการของแร่ธาตุบางอย่างได้ในสัตว์บางชนิด สุนัขใช้อาหารโปรตีนที่กินแต่ละวันถึง 25% เพื่อการเจริญเติบโตของขน สิ่งที่ทำให้ขนของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมมีแต่สีต่าง ๆ คือเม็ดสีที่เรียกว่าเมลานิน ซึ่งจะอยู่บริเวณที่เรียกว่า hair cortex (ส่วนนอก)

ขน และผิวหนังทำหน้าที่หลายอย่างที่ค่อนข้างมีระบบที่ซับซ้อน เช่น
ป้องกันร่างกาย (protection); ผิวหนังจะป้องกันอวัยวะภายในไม่ให้สัมผัสกับภายนอก ไม่ให้ถูกทำลายทั้งทางกายภาพ และทางเคมี
ผิวหนังยังช่วยควบคุมอุณหภูมิของร่างกายให้ปกติ ขนถูกสร้างชั้นป้องกันไม่ให้อุณหภูมิภายนอก และอากาศถูกผิวโดยตรง สุนัขจะไม่เหมือนมนุษย์ที่สามารถลดความร้อนในร่างกายโดยการขับเหงื่อซึ่งสุนัขไม่สามารถทำได้ สุนัขมีเพียงพื้นที่สัมผัสของร่างกายบางแห่งเท่านั้นที่ระบายความร้อนได้ เช่นอุ้งเท้า การระบายความร้อนโดยการหอบของสุนัขจะช่วยระบายความร้อนผ่านออกจากร่างกาย

กักเก็บ (Storage); ผิวหนังทำหน้าที่เก็บรักษาของเหลวไขมัน และอิเลคโตรไลท์ให้กับร่างกาย

การขับออก (Excretion); ผิวหนังทำหน้าที่ในขับของเหลว แร่ธาตุบางชนิด สารไนโตรเจน และเศษของเสียจากเซล ผ่านเหงื่อ และต่อมไขมัน
รับรู้สัมผัส (Sensation); ผิวหนัง และขนทำหน้าที่รับรู้อุณหภูมิภายนอก และการสัมผัส

การสื่อสาร (Communication); ผิวหนังทำหน้าที่สำคัญในการสื่อสารในสังคมของสัตว์เพราะผิวหนังจะปล่อยกลิ่นซึ่งมีผลต่อพฤติกรรมทางเพศ และช่วยสร้างอาณาเขตของสัตว์ด้วย

ขนก็ทำหน้าที่สำคัญต่อความสัมพันธ์ของสัตว์เลี้ยง และเจ้าของ เจ้าของสัตว์เลี้ยงจำนวนมากที่มีความสุขกับการแปรง และทำความสะอาดขนของสุนัข ซึ่งพวกเขาควรได้อ่านประโยชน์ของการเลี้ยงสัตว์ที่มีผลต่อสุขภาพกาย และใจ นอกจากนี้เราก็ลูบขนพวกเขาเวลาที่เราชมเชยพวกเขา

อะไรที่มีผลต่อสภาพของขนสุนัข

แม้ว่าคุณไม่เห็นการเปลี่ยนแปลงของขนของสุนัข แต่ไม่อาจมั่นใจได้ เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงจะเป็นแบบค่อยเป็นค่อยไป การผลิตขนอาจเกิดจากการเปลี่ยนแปลงของฤดูซึ่งมีการเปลี่ยนแปลงของช่วงเวลากลางวัน และอุณหภูมิ โดยสุนัขที่อาศัยอยู่นอกบ้านจะสังเกตเห็นได้ชัดเจนกว่า สุนัขจะผลัดขนปีละ 2 ครั้ง ในช่วงฤดูใบไม้ผลิ และใบไม้ร่วง สุนัขที่อยู่ในบ้านจะไม่ค่อยเห็นการเปลี่ยนแปลงนี้ชัดเจนนัก แต่อาจมีการผลัดขนตลอดทั้งปี มีโรคหลายชนิดที่ส่งผลต่อสุขภาพของผิวหนัง และขน แม้ว่าการขาดสารอาหารก็อาจเป็นปัญหาที่ส่งผลกระทบต่อขน และผิวหนัง แต่ในประเทศตะวันตกที่คนส่วนใหญ่ใช้อาหารสำเร็จรูปเลี้ยงสุนัข จะไม่ค่อยพบปัญหานี้ นอกจากนี้ยังมีปัญหาความผิดปกติอื่น ๆ ที่อาจทำให้สภาพขน และผิวหนังผิดปกติ อย่างเช่น
- การติดเชื้อแบคทีเรีย ไวรัส เชื้อรา และการติดพยาธิ
- การบาดเจ็บทางกายภาพหรือทางเคมี
- การรบกวนของระบบฮอร์โมน และเมตาโบลิซึ่ม
- และปัจจัยอื่น ๆ ที่ไม่เกี่ยวข้องกับอาหาร

ดังนั้นคุณควรปรึกษาสัตวแพทย์ทันทีที่สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลง

ของผิวหนัง และขนของสุนัข

อาการทั่วไปที่มักพบเมื่อมีปัญหาอันเกี่ยวเนื่องจากสารอาหาร
การเกิดรังแค คัน ขาดความเงางาม ขนร่วง การอักเสบของผิวหนัง ถ้าเกิดอาการเหล่านี้คุณอาจเริ่มต้นการแก้ไขได้ง่าย ๆ โดยเปลี่ยนมาใช้อาหารสำเร็จรูปดีกว่าที่จะพยายามเสริมอาหารเสริมชนิดต่าง ๆ

การขาดกรดไขมันจำเป็น (EFA); สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมทุกชนิด จำเป็นต้อง EFA เพื่อสร้างเยื่อบุผนังเซล นอกจากนี้ยังเกี่ยวข้องกับสุขภาพผิวหนัง และขน การทำงานของไต และระบบสืบพันธุ์ในสุนัข กรดลิโนเลอิคซึ่งพบส่วนใหญ่จากน้ำมันพืช เป็น EFA หลักที่สุนัขต้องการ หากขาดจะพบว่าขนหยาบแห้งมีรังแค แผลหายช้า และผิวแตก สุนัขที่ได้รับอาหารไขมันต่ำโดยไม่มีการเสริมน้ำมันพืชอย่างเพียงพอ บางครั้งการขาด EFA อาจเกิดในสุนัขที่มีปัญหาที่ตับอ่อน ตับหรือลำใส้เล็ก เนื่องจากการเกิดความบกพร่องของอวัยวะเหล่านี้อาจทำให้เกิดปัญหาการย่อยของไขมัน ถ้าสุนัขของคุณเกิดปัญหาเหล่านี้คุณจำเป็นที่ต้องพาเขาไปรับการรักษา และจัดการเรื่องอาหารภายใต้การดูแลของสัตวแพทย์

การขาดโปรตีน และกรดอะมิโน

สุนัขอาจเกิดปัญหานี้ถ้าเขาได้รับสารอาหารที่มีโปรตีนคุณภาพสูงไม่เพียงพอ อาการที่พบอาจมีเรื่องสีขนที่เปลี่ยนแปลงไป หลุดร่วงง่าย แต่งอกขึ้นช้า การขาดกรดอะมิโนจำเพาะบางอย่างเช่นไทโรซีน ทริปโตเฟน และ ซีสตีน อาจมีผลต่อการสร้างผิวหนัง และสีขน แต่สุนัขมักไม่เกิดการขาดโปรตีน ยกเว้นเขาจะกินแต่ธัญพืชเท่านั้น การขาดกรดอะมิโนที่มีกำมะถัน เป็นส่วนประกอบเช่น เมทไทโอนีน และซีสตีน อาจทำให้เกิดปัญหาขนร่วง ปัญหาการขาดสารอาหารโปรตีนอาจเกิดขึ้นได้ในกรณีที่สุนัขกินอาหารที่มีความไม่สมดุลย์ทางโภชนาการ แต่มีโปรตีนที่ได้จากสัตว์น้อยเกินไป ในสุนัขโตอาจเกิดปัญหาถ้าขาดโปรตีนเป็นเวลานานหลายเดือน หรือเป็นปีจนกว่าจะเห็นปัญหาดังกล่าว ดังนั้นคุณมักเห็นปัญหาในลูกสุนัขที่กำลังเติบโตมากกว่าซึ่งจะทำให้เกิดปัญหาการเจริญเติบโตของลูกสุนัข

การขาดแร่ธาตุ

ปัญหานี้อาจเกิดจากความไม่สมดุลย์ของแร่ธาตุหรือเกิดจากการรบกวนการดูดซึมของแร่ธาตุในอาหาร เช่นการขาดสังกะสี อาจเกิดจากอาหารมีแคลเซียมสูงเกินไป ทำให้ร่างกายดูดซึมสังกะสีไม่ได้ อาการการขาดสังกะสีอาจพบว่าเกิดการขนร่วง ความผิดปกติของชั้นหนังกำพร้า(Parakeratosis) และขนสีเปลี่ยนแปลงไป (Loss of hair pigmentation) นักวิทยาศาสตร์พบว่าสังกะสีมีส่วนสำคัญในการเจริญเติบโตที่สมบูรณ์ของผิวหนัง และขนของสุนัข สุนัขบางพันธุ์อาจเกิดอาการขาดสังกะสีได้ง่าย เช่นไซเบอเรียน ฮัสกีย์ และอลาสกัน มาลามุส โรคนี้มักเกิดขึ้นช่วงที่สุนัขถึงวัยสมบูรณ์พันธุ์ และอาจพบอาการผื่นแดง บริเวณปาก คาง ตา หู และบริเวณที่ถูกกดทับ เช่นศอก และเข่า โดยอาจพบปัญหาที่บริเวณอื่น ๆ ร่วมด้วย เช่น ฝ่าเท้า และอวัยวะเพศ การแก้ปัญหาโดยการให้อาหารเสริมสังกะสีจะช่วยแก้ปัญหาได้ดี อาการขาดสังกะสีอาจเกิดในรูปแบบอื่น ๆ เช่นในลูกสุนัขในหลายพันธุ์โดยเฉพาะในพันธุ์ใหญ่ ผิวหนังจะแดง และหนาตัวบริเวณศรีษะร่างกาย และขา การเกิดปัญหาเช่นนี้มักเกิดจากการเสริมแคลเซียมมากเกินไป หรืออาหารมีปริมาณโปรตีนจากพืชมาก คุณควรระลึกไว้เสมอว่าแม้ว่าความต้องการสังกะสีของสุนัขจะมีเพียงเล็กน้อย และอาการเป็นพิษของสังกะสีจะเกิดเมื่อได้รับในขนาดที่สูงมาก

การขาดไอโอดีน หรือความผิดปกติของเมตาโบลิซึมของไทรอยด์จะเกิดร่วมกับอาการขนร่วงทั้งตัวตั้งแต่การเกิดความผิดปกติของเมตาโบลิซึมจะพบได้บ่อยกว่าการขาดสารอาหารชนิดนี้โดยตรง

การขาดวิตามิน

วิตามินเอ และไบโอตินเป็นวิตามินที่พบการขาดได้บ่อยในสุนัข การขาดวิตามินเอ มักเกิดจากการให้อาหารที่ไขมันต่ำ อาหารคุณภาพต่ำ หรืออาหารสำเร็จรูปที่เก็บรักษาไว้ไม่ดี สัตว์ที่มีปัญหาของตับ และผิวหนังจะหยาบแห้งขาดความเงางาม และขนร่วง สุนัขอาจมีปัญหาตาอักเสบ หรือการหนาตัวของกระจกตาร่วมด้วย สำหรับไบโอตินยังไม่มีหลักฐานยืนยันแน่ชัดเพราะปกติแล้วสุนัขจะสามารถสังเคราะห์ไบโอตินได้เองจากแบคทีเรียในลำใส้ ในการทดลองพบการขาดไบโอตินในสุนัขกรณีที่ให้ยาปฏิชีวนะเพื่อหยุดการเจริญเติบโตของแบคทีเรียในลำใส้ หรือกินไข่ขาวดิบจำนวนมาก ซึ่งรบกวนการดูดซึมของไบโอติน อาการขาดไบโอตินจะพบว่าสุนัขจะมีขนหยาบ ขาดเงางาม และขนร่วง อาจพบว่ามีการอักเสบผิวหนังเป็นแผลหลุม การขาดวิตามินอื่น ๆ ที่อาจมีผลต่อสุขภาพขน และผิวหนังได้แก่ ไรโบฟลาวิน ไพริดอกซิน ไนอาซีน วิตามินบี 12 กรดแพทโททีนิค กรดโฟลิค โคลีน คุณควรปรึกษาสัตวแพทย์หากมีข้อสงสัยเกี่ยวกับกลไกอันซับซ้อนของการทำงาน และความต้องการของวิตามินในสุนัข

ที่มา ://www.pedigree.co.th/pedigree/artview.asp?id=24


แนะนำวิตามินบำรุงขนที่ลูก ๆๆ ที่บ้านใช้เพื่อเสริมสร้างขนค่ะ

1. coatex

Create Date : 06 ตุลาคม 2552		0 comments
Last Update : 17 มิถุนายน 2553 16:42:16 น.
Counter : 2088 Pageviews.
Share Tweet