อืม....เป็นความรู้ดีค่ะ
น้องน่ารักค่ะ

ขอให้สาวน้อยหายเร็วๆนะคะ แข็งแรงๆ และอย่าลืมแปรงฟันนะจ๊ะ

ดีใจด้วยค่ะ ที่ภุณจังมีรูเล็กลง

ขอให้ภุณจังแข็งแรง น่ารัก น่ารักอย่างนี้ไปนานๆนะคะ

สวัสดีค่ะคุณนา อ่านแล้วเป็นห่วงภุณจังค่ะ
คุณนาลองเข้าไปคุยกะแม่น้องรันดูสิคะ
แม่น้องรันก็มีลูกชายที่มีหัวใจเป็นรูเหมือนกัน
คุณนาจะได้มีเพื่อนคุยเรื่องนี้ ป้าแป๋วขออวยพร
ให้น้องภุณจังแข็งแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ และเชื่อว่า
คุณนาต้องดูแลรักษาฟันน้องภุณจังและสอนภุณจัง
เรื่องดูแลรักษาฟันให้ดี ๆ คิดถึงและห่วงใยเสมอค่ะ

บ้านแม่น้องรัน

มาให้กำลังใจหลาน หายเร็วๆนะ

สงสารน้องจังค่ะ น้าขอให้น้องภุณจังแข็งแรงมากๆ และขอให้รูของน้องเล็กลงเล็กลงจนไม่มีรูไวๆนะคะ...

สวัสดียามบ่ายค่ะ

น้องภุณจังน่ารักนะคะ ขอให้น้องมีสุขภาพแข็งแรง แล้วก็หายไวๆ นะคะ

ง่วงนอนจังเลย
อ้าวภุณจังเป็นโรครัยอะพี่ หัวใจมีรู นี่หัวใจรั่วเหรอ น่าสงสารจังเลย ถ้าปาฎิหาริย์มีจริงขอให้หนูภุณจัง หายจากโรคนี้นะคะขอให้รูของหัวใจเล็กลงจนรูหายไปเลยคะ ขอให้หัวใจของหนูกลับมาปกตินะคะ รักษาสุขภาพด้วยคะ
ปล.สงสัยจะเขียนคำว่าปาฏิหารผิดแน่ ๆ เลยดูมันแปลก ๆอ่ะ

สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
ของแม่น้องรันมีลูกชายหัวใจรั่วทั้งสองคน ทั้งๆที่คุณหมอบอกว่าไม่เป็นกรรมพันธุ์ รั่วประเภทเดียวกันค่ะ คือรั่วที่ห้องล่าง

เท่าที่อ่านดู ภุณจังมีแนวโน้มว่ารูรั่วอาจจะปิดได้เองน่ะค่ะ
ปกติคุณหมอจะรอดูจนเด็กอายุครบ 6ขวบ เพราะจะเป็นวัยที่หัวใจโตเต็มที่แล้ว
คือ ถ้าไม่ปิดตอน 6ขวบก็คงไม่มีโอกาสปิดแล้ว

ส่วนจะผ่ารึไม่ผ่า ต้องดูว่ามีผลกระทบกับเด็กมากน้อยแค่ไหนค่ะ
อย่างรายลูกชายคนโตของแม่น้องรัน 6ขวบแล้วไม่ปิด แม้ว่ารูจะเล็กแต่บังเอิญรูอยู่ใกล้ลิ้นหัวใจ
ก็เลยต้องผ่าค่ะ

ส่วนเรื่องฟันต้องดูแลให้ดี เพราะหากเชื้อโรคเข้าทางช่องปากของเด็กที่เป็นโรคนี้ได้
เชื้อโรคจะเข้าสู่สมองทันที อาจร้ายแรงถึงขั้นเป็นเด็กนิทราได้เลยค่ะ

แต่คุณแม่ไม่ต้องกังวลเกินไป เพราะอย่างที่แม่น้องรันว่าไว้
ดูเหมือนว่า ภุณจังน่าจะเป็นประเภทที่รูรั่วปิดได้เอง ซึ่งก็มีอยู่มากค่ะ
ขออวยพรให้เป็นอย่างที่แม่น้องรันคิดไว้น่ะค่ะ

ขอถามเป็นข้อมูลนิดน่ะค่ะ
ไม่ทราบว่าตอนคุณแม่ตั้งท้อง ภุณจัง คุณแม่แพ้ท้องมากไหมค่ะ แล้วแพ้อยู่กี่เดือนค่ะ

ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้งค่ะ

หวัดดีพี่นา แม่สองหนุ่มอ้วนจากการท้องงัยคะ ตอนท้องน้ำหนักขึ้น 20 โล พอคลอดลูกออกมาลูกน้ำหนักแค่ 2 โลกว่า ๆ เอง ที่เหลืออยู่กับแม่หมดคะ น้ำหนักอ้อยค่อย ๆ ลงเรื่อย ๆ คะ ตอนนี้ก็ยังเหลืออีก 4 โล ถึงจะเท่าเดิมนะคะ อ้อยยังมีรูปที่เจ้าเซฟเต้นตอนอนุบาลหนึ่ง อีก ว่าจะเอามาอัพซะโหน่ย ตอนนั้นอ้อยยิ่งอ้วนกว่านี้อีกคะ เพราะตอนนั้นเพิ่งคลอดเซ้นได้แค่แปดเดือนเองคะ อิอิ โปรดติดตามชมตอนต่อไป...

มาส่งเข้านอนคะ หลับฝันดีนะคะ...

แวะมาเยี่ยมจ้ะ ภุณจังเป็นเหมือนน้องสาวญาติกันของเราเลยจ้ะ น้องเค้าเป็นมาก โตแล้วยังไม่หายเลย แต่ก็มีสิ่งชดเชยคือ เป็นคนหัวดีมาก สอบเข้ามหาลัยดังๆได้หลายที่เลยค่ะ เค้าเล่นกีฬาไม่ได้เลย จะเหนื่อยง่าย แต่ก็มีสิ่งดีๆ มาชดเชยไปนะคะ

ดีใจด้วยที่ภุณจังมีโอกาสหายดี และขอให้ภุณจังหายจากโรคนี้แบบถาวรนะคะ แม่ภุณจังก็กำลังใจดีมากเลยเนอะ ดีแล้วละคะ สุขภาพจิตดี ยิ้มเข้าไว้ค่ะ แล้วดีเอง

โมชิ โมชิ พี่นาทำไรอยู่ค่ะ แอนแวะมาหาค่ะ

อ่า .... อ่านแล้วค่ะ พี่นา ขอให้ภุุณจังหายไวนะค่ะ อีกหกเดือนขอให้มีข่าวที่ดีค่ะ แอนเอาใจช่วยอยู่ค่ะ ยิ้มสู้ สู้นะค่ะ

รับทราบแล้วนะค่ะพี่ จะอยู่นานมั๊ยค่ะกี่เดือนเอ่ย

ปล. บีจีวันนี้น่ารักจังค่ะ พิคกาจู เด็กๆ ชอบเหมือนกันเลยค่ะ แต่ว่านานมาแล้ว

ฝันดีกันทั้งครอบครัวนะคะ

อ่านเรื่องเด็กตัวเล็กๆที่มีปัญหาเกี่ยวกับร่างกายแล้ว รู้สึกเศร้าจังเลยค่ะ น่าสงสารภุณจังนะ แต่ภุณจังก็แข็งแรง ไม่นานรูก็คงจะปิดสนิทแน่นอนค่ะ เป็นกำลังใจให้คุณนานะ ขอให้ภุณจังหายไวๆนะจ๊ะ..

ขอให้น้องภุณจังหายไวๆนะคะ
ภุณจังเป็นเด็กดีและร่าเริงแจ่มใส น่ารักมากๆเลยค่ะ

เอาใจช่วยค่ะ ขอให้รูที่หัวใจของน้องภุณจังปิดเร็วๆ นะคะ

เมื่อวานเห็นว่ามีแผ่นดินไหวที่โตเกียว รู้สึกเป็นห่วงค่ะ สบายดีนะคะ

มีแต่ความสุขค่ะ

สวัสดีค่ะคุณนา อัพเรื่องน้องปางต่อแล้วค่ะ
อ่านที่แม่น้องรันเล่ามา ก็ขอเอาใจช่วยให้น้องภุณจังแข็งแรงและรูปิดได้เองนะคะ

คุณนาคะ ป้าแป๋วจิ๊กสไลด์เพื่อนที่เกาะเสม็ดไปแปะที่บล็อคเกาะเสม็ดนะคะ

เป็นกำลังใจให้ภุณจังคนดีหายนะลูก...น้าบุ๋มเชื่อเรื่องปาฏิหารย์ว่ามีจริง

สวัสดีตอนเช้าของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า


ความผูกพัน ความห่วงใย
ความเข้าใจ ความคิดถึง
ความห่วงหา และวัน เวลา
นำพา มิตรภาพ ไม่ผันแปร




** ขอให้มีความสุขในช่วงวันหยุดพักผ่อนนะจ้า **


ดีใจด้วยนะจ้าที่นู๋ ภุณจัง รูของหัวใจล็กลงเรื่อยๆๆ แบบนี้อีกไม่นานต้องหายแน่ๆๆเลย

จอมแก่นขอส่งกำลังใจมาให้นู๋ ภุณจัง ด้วยนะจ้า

รัน(ลูกชายคนโต) ผนังหัวใจห้องล่างรั่ว 0.3 ซม. ไม่มีอาการใดๆ ไม่เหนื่อย ไม่หอบ
กินได้ เล่นได้ เท่าๆกับเด็กปกติ
คุณหมอที่พระมงกุฏ ให้ยาราน๊อคซิน(ยาน้ำสำหรับเด็กโรคหัวใจ) และยาเม็ดสำหรับขับปัสสาวะ
รันทานยาอยู่จน ขวบครึ่ง หมอที่รพ.เอกชน แห่งนึงทักว่า เด็กแข็งแรงดีทำไมกินยาอย่างกะเด็กป่วยหนัก
หมอท่านนั้นแนะนำว่าให้หยุดยา แม่น้องรันไม่เชื่อเพราะหมอที่พระมงกุฏย่ำมาตลอดว่าห้ามหยุดยา
จนหมอที่รพ.เอกชนแห่งนั้นอีก 2ท่านออกมาสนับสนุนให้เด็กเลิกกินยา
ในเมื่อมีหมอใหญ่ในรพ.เอกชนตั้ง 3ท่านยืนยันเช่นนั้นแม่น้องรันก็เลยหยุดให้ยาลูก
หลังจากหยุดยา รันดูดีขึ้นมาก สีหน้าสดใส ดูมีเนื้อมีหนัง แก้มยุ้ยขึ้นมาผิดกันไปเป็นคนล่ะคน
ซ้ำยังไม่มีอาการเหนื่อยหอบอะไรให้เห็นด้วย แม่น้องรันก็เลยหยุดยาต่อไป
จน 1 ปี ปรากฏว่ามีคนทักว่า เจ้ารันอกไก่ แม่น้องรันเห็นลูกทุกวันก็เลยไม่ทันสังเกตุเห็น
แต่พอสังเกตุดูให้ดี จะเห็นว่าอกเจ้ารันบวมขึ้นมาผิดรูปผิดร่าง เวลาสวมเสื้อผ้าจะแลดูเหมือนคนอกไก่

ยาวมากเรย แม่น้องรันไม่กล้าย่อ กลัวว่าจะเกิดการสื่อสารกันผิดๆ
ขอพักยกก่อนน่ะเดี๋ยวมาเล่าต่อ

น้องนิดหน่อยก็เป็นค่ะ

มารู้เอาเมื่ออายุมากๆ แล้วนี่แหละ
เพราะมันแทบไม่มีอาการอะไร ตอนเด็กก็ได้ข่าวว่าทะโมนพอตัว
คงจะน่าเป็นห่วงตอนอายุมากกับตอนป่วย
มันจะประดังกันเข้ามา อย่างเมื่อต้นปีที่ผ่านมา
แต่มันก็ผ่านไปแล้วหละคุณนา
แม้บางอย่างจะขาดหายไปบ้าง
แต่น้องนิดหน่อยก็ยังอยู่กับเรา

ขอให้ทุกวันคือความสุขค่ะ

พี่นาจ๋าทำการบ้านส่งแล้วนะจ๊ะ..

ต่อค่ะ
หลังจากหยุดยาไป1ปี ปรากฏว่าหัวใจรันพองโตค่ะ พองจนอกเบี้ยวไปแถบเลย
ต้องรีบกลับไปหาหมอเดิมที่พระมงกุฏ หมอบอกว่า การหยุดยาทำให้หัวใจทำงานหนัก จนพองขึ้นมา
ต้องเริ่มปรับยากันใหม่ และเพิ่มนัดให้ถี่ขึ้นด้วยเพื่อจะได้ดูว่า หัวใจจะยุบตัวลงไหม
โชคดีที่หลังจากกลับมาทานยาได้ไม่นานอกก็ยุบกลับไปอยู่ในสภาพเดิม

ก็ไม่ทราบน่ะค่ะว่าการที่น้องภุณหยุดยาแล้วจะเป็นเหมือนรันรึเปล่า
คุณนา(เรียกตามคุณแป๋ว)ก็ลองถามๆตามๆอาการดูน่ะค่ะ

ขอให้โชคดีค่ะ

ง่า........แย่จังเลย แต่ตอนนี้ก็ดีขึ้นแล้วใช่ไหมคะ
ก็ขอให้น้องภุณจัง หายวันหายคืน เพราะว่าคุณพี่ๆกะครอบครัวจะได้สบายใจขึ้น
หนูว่าน้องเขาต้องหายในเร็ววันแน่ๆ ต้องแข็งแรงไม่มีโรคภัยหรอกคะ
เป็นกำลังใจให้น้อง ภุณจัง กะคุณแม่น้องนะคะ

ฟังจากที่เล่าแล้ว น้องเขาโตขึ้นจะต้องเป็นเด็กที่ฉลาดและมีอารมณ์ที่ดีแน่ๆๆคะ

น่ารักจังเลย

หลับฝันดีคะ...
พี่นาจะกลับบ้านที่ใต้ใช่มั้ยคะ ขอให้เดินทางปลอดภัยนะคะ...

มาเป็นกำลังใจให้น้องภุณจัง หายไวๆ นะคะ

และมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ตลอดไปด้วยคะ

อย่าพึ่งเข้าใจผิดน่ะค่ะ แม่น้องรันไม่ได้หมายความว่าหยุดยาแล้วจะเป็น "อกไก่"
แต่ รันหยุดยาแล้ว "หัวใจพองโต" จนดูเหมือนคนเป็นอกไก่ค่ะ

หลังจากกลับมารับยาก็ค่อยๆหายเป็นปกติค่ะ

แวะมาส่งกำลังใจให้เจ้าตัวเล็กครับ เทคโนโลยีทันสมัยมากแล้วคัรบ น้องคงหายเป็นปกติได้ครับ

ขอบคุณที่มาเยี่ยมบล้อคครับ

สวัสดีวันอาทิตย์ค่ะ
เอ้อ ราตรีสวัสดิ์ด้วย

พรุ่งนี้บ้านเราเป็นวันหยุดรัฐธรรมนูญ

สวัสดีค่ะคุณนา เป็นกำลังใจให้น้องภุณจังแข็งแรงและรูปิดเร็วๆ

แม่น้องรันคะ ขอบคุณที่ให้ความรู้และขอให้น้องรันหายและแข็งแรงเช่นกันค่ะ

ปล. วันนี้ยุ่งเหมือนกันค่ะ เด็ก ๆ อยู่เต็มบ้าน

สวัสดีค่ะ

ขอให้ภุณจังหายขาดเลยนะคะ จะได้ไม่ต้องเป็นห่วงมากนัก

พี่นาสบายดีเป่าคะ แพทไม่ค่อยสบาย ดีขึ้นแล้วพี่ ติดหวัดกันงอมเลย เหลือแต่ตัวเล็กค่ะ เง้อ

คิดถึงเสมอนะคะ

ไว้จะแวะมาใหม่ เทคแคร์ค่ะ

ฝากข้อความให้กันคลิกที่นี่นะคะ ขอบคุณค่ะ

ขอให้บุญกุศลทั้งหมดที่ได้ทำมา ช่วยให้ น้องภุณจัง หาย จาโรคภัยโดยเร็วนะครับ..

คิดถึงป๊าโปะจังกะภุณจังจังเลย
โอโต้ซังพาไปไหนกันหนอ

ขอให้รูในหัวใจของภุณจังปิดไวไว นะคะ

ภุณจังเป็นเด็กแข็งแรง เชื่อว่าไม่นานต้องเป็นปกติน่ะค่ะ

นางฟ้าขอเป็นกำลังใจให้นะคะ

เข้ามาเป็นกำลังใจให้น้องภุณจังที่น่ารักนะคะ

อ่านไปยิ้มไป น้องน่ารักมากๆ ค่ะ