เตือนกันนะแม่ตาหวาน บ้านนา ไปหลงเมืองฟ้า หลงเมืองฟ้า แล้ว ลืมบ้านเรา อย่าไปเพลิน
อย่าไปเดินตกน้ำเน่า บอกก่อนนะสาว
ก่อนที่เจ้าจะเสียใจ

ลมเย็น เย็น บ้านเราดีกว่า ห้องแอร์ มีพ่อมีแม่ พ่อและแม่ที่คอยห่วงใย เจอะแต่คนเอาเปรียบหน้ามนจนร้องไห้ กลับมาเถอะทรามวัย
ก่อนดวงใจจะเสียน้ำตา

**ไอ้หนุ่มเมืองกรุงหมายมุ่งมาหลอก แต่พี่บ้านนอกไม่คิดหลอกเลยหนา
หนุ่มหน้าใส ใส แต่น้ำใจ เหมือนนักฆ่า กลับมาเถอะกานดา เสียเวลาอยู่ทำไม

*** คนจนๆ
แต่จริงใจมีให้เห็น โอ้แม่เนื้อเย็น เจ้าจะได้เป็นเทพีบ้านไพร

เหนื่อยก็พัก อยากก็ทำ ไม่ต้องแข่งใคร อยู่อย่างสบายใจ
เจ้ากลับเมื่อไรจะไปขอแต่ง