...Rotiboy...

7:45am 11-Feb
ได้ข่าวว่าร้านจะเปิดในอีกสิบห้านาทีข้างหน้า
แต่มีคนมาต่อคิวประมาณสามสิบคนแล้ว
น่ากลัวมากเพราะผ่านมาตอนเจ็ดโมงหน่อยๆ
แล้วพบว่าคนกลุ่มแรกที่นั่งรออยู่ตอนนี้
คือคนกลุ่มเดียวกันที่มานั่งรอตอนนั้นแหละ
รอกันได้อย่างน่านับถือจริงๆ ตั้งแต่เช้า
แถมเป็นเช้าวันหยุดซะด้วย เฮ้อ...
ยืนรอไปคุยกับบรรดาคนที่มารอไปขำๆ
แปดโมงสิบนาที เหมือนได้ขยับไปไม่เท่าไหร่
ตัด(สิน)ใจออกจากแถวไปเรียนพิเศษดีกว่า


12:07pm 11-Feb
โทรถามพี่วัสว่าเมื่อไหร่จะมาถึง
แล้วก็ดูเหมือนว่าต้องใช้เวลาอีกพักนึง
เลยตัดสินใจเดินไปดูคิว อืม..ยาวแฮะ
ยาวกว่าเมื่อเช้าที่เขาคิวเยอะเหมือนกัน
แต่ก็ลองดู ยืนฆ่าเวลาไม่งั้นคงไปช้อป
ยืนไปได้สิบห้านาทีโทรศัพท์ก็ดัง
พี่วัสมาถึงแล้ว ไม่ยอมมายืนต่อคิวด้วยกัน
เลยออกจากคิวไปหาที่นั่งสบายๆ
หาอะไรทานแก้หิวดีกว่า ไม่รอแล้วล่ะ
แต่พอทานเสร็จก็พาพี่วัสเดินกลับมาดู
โอ้..คนสุดท้ายของคิวอยู่ตรงที่เรายืนอยู่
เมื่อสองชั่วโมงก่อนหน้าเด๊ะเลย


6:35pm 14-Feb
ออกจากที่ทำงานเร็วพุ่งไปสยาม
ไม่ได้มีนัด แต่ยาหมด แถวที่ทำงานไม่มีขาย
เลยต้องไปร้านที่มีชัวร์ๆ ซึ่งซื้อกันมานาน
(จริงๆ ที่ซื้อเค้ามานานเนี่ยคือเครื่องเขียน
นานมากๆ ถึงจะมีโอกาศซื้อยาเค้าสักที)
ซื้อยาเสร็จ อืม...คิวก็ไม่ยาวมากนะ
จากความรู้ที่ได้ยินมาเมื่อเสาร์เช้า
ผู้เชี่ยวชาญการต่อคิวบอกว่าตอนเย็นจะเร็วด้วย
ว่าแล้วก็ยืนต่อคิว อดทนต่อเสียงเจาะถนน
และหายใจน้อยๆ แต่พองามเพราะฝุ่นที่เจาะถนน
ครึ่งชั่วโมงผ่านไปก็ถึงหน้าเคาท์เตอร์
เงินสองร้อยบาทหายไปจากกระเป๋า
เปลี่ยนมาเป็นขนมปังอบกลิ่นหอมแปดก้อนแทน


ทุกคนในบ้านยกเว้นป๋าบอกว่าอร่อย
(ป๋าบอกมันก็แค่ขนมปังอบนี่ลูก???)
อืม...ก็อร่อยดีนะ สมกับการรอคิว
แต่แบบว่าไม่เอาอีกแล้วนะ ทานไปชักเลี่ยน
ไม่มีการไปต่อคิวแบบนี้อีกแล้วอ่ะ
(คือพอนึกสนุกไปต่อคิววันเสาร์เช้าแล้วไม่ได้
มันก็เลยคาใจไง อยากต่อคิวให้ได้กับเค้ามั่ง)


แล้วอย่างนี้จะไม่คืนทุนในเวลาอันสั้นได้ยังไงเนี่ย

Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2549		3 comments
Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2549 21:33:41 น.
Counter : 464 Pageviews.
Share Tweet