...Do you know I love you?...
แม้ว่าจะเป็นวันคล้ายวันเกิด
แต่เช้าวันนี้ก็ยังเหมือนกับเช้าวันธรรมดาวันอื่นๆ
ที่แม่จะตื่นเช้ามาเตรียมอาหารเช้าไว้ให้ไปทานที่ทำงาน
มาเคาะประตูปลุก ไม่อย่างนั้นเจ้าเด็กขี้เกียจคงไม่ตื่น
ขับรถไปทำงานโดยมีเด็กกินแรงนั่งหลับอยู่ข้างๆ
ชงชาหวานเจี๊ยบให้ดื่มก่อนออกจากที่ทำงานซึ่งไปอาศัยแอบงีบ(และแอบเล่นเน็ตในบางวัน)
ถามว่าวันนี้มีประชุมดึกไหมตอนโทรศัพท์คุยกันระหว่างวัน
แต่ที่ต่างออกไปคือต้องคอยเป็นห่วงด้วยว่าวันนี้อาการเราเป็นยังไงมั่ง
ไม่ดีเลย...วันคล้ายวันเกิดแม่แท้ๆ กลับทำให้แม่กลุ้มใจ
ขอโทษนะคะ...แต่ก็ขอบคุณทั้งพ่อและแม่ที่ไว้ใจเรามากพอที่จะปล่อยให้เราก้าวเดินไป
โดยที่ทั้งคู่คอยมองอยู่ห่างๆ เผื่อว่าวันไหนที่เราต้องการความช่วยเหลือ
แล้ววันนี้เราต้องการ...ทั้งพ่อและแม่ก็มายืนอยู่ข้างๆ ด้วยกำลังใจที่มากกว่าเราเสียอีก
ขอบคุณมากค่ะที่อยู่ตรงนี้เสมอ...ไม่เคยละเลยไปไหน
หนูรักพ่อกับแม่นะคะ
ถูกพี่ชายคนโตกับหญิงสมเพื่อนสนิทต่อว่าในวันติดๆ กัน ว่าคุยกันอาทิตย์ละ 3-4 ครั้ง แต่ทำไมยังทำตัวลั๊นลา ไม่ยอมบอกว่าอาการไม่ดีแล้ว สุขภาพแย่แล้ว ไม่รู้สิ...ไม่อยากพูดให้จิตตัวเองตกลงกว่านี้มั้ง อยากทำตัวเนียนๆ เหมือนว่าลั๊นลาดีไม่มีอะไร แต่สุดท้ายวันนี้ก็อัพเดทพี่ชายคนโตกับหญิงสมแทบจะพร้อมๆ กัน ทั้งๆ ที่พยายามบอกตัวเองให้อารมณ์ดีเข้าไว้ตั้งแต่เช้า กลับต้องมาจิตตกอย่างคาดไม่ถึงในตอนเย็นขณะข้ามถนน เพราะเพิ่งพบว่า...ไม่สามารถข้ามถนนด้วยตัวเองได้ อืม...ฟังดูงี่เง่ายังไงไม่รู้ แต่ไม่สามารถดูแลให้ตัวเองทรงตัว พร้อมๆ กับกะระยะรถที่กำลังแล่นเข้ามาได้ ทำให้เดินไปไม่ได้ เสียใจไหม...ไม่เสียใจ...แต่ว่าใจเสียน่าดูเหมือนกัน พอแยกจากพี่ชายคนโตและหญิงสมแล้ว พบว่าจิตแย่มาก ใช้เวลาพอสมควรกว่าจะบอกตัวเองให้เก็บเจ้าจิตที่มันตกขึ้นมาได้ * อยากร้องไห้ ตอนพี่ชายตบบ่าด้วยความเป็นห่วงก่อนแยกจากกัน นึกถึงวันเก่าๆ เวลาไม่สบายที่มีพี่คอยดูแลเลยอ่ะ
Create Date : 31 มกราคม 2549 |
|
6 comments |
Last Update : 31 มกราคม 2549 21:30:01 น. |
Counter : 584 Pageviews. |
|
|
|