ด้วยรักและผูกพัน (5) ตอน....กระทงหลงทาง

	ด้วยรักและผูกพัน (5) ตอน....กระทงหลงทาง ณ. บ้านพักของบริษัทแห่งหนึ่งที่เปิดให้บรรดาพนักงานที่ค่อนข้างมีรายได้ไม่มาก นัก ได้มาใช้บริการในราคาพิเศษเหมือนได้เปล่าเ ซึ่งความเก่าแก่ของสถานที่บวกกับความเก่าของตัวบ้านพักแต่ละหลังนั้น รวมกันแล้วก็พอๆกับช่วงชีวิตของคนๆหนึ่งเลยทีเดียว พูดง่ายๆว่ามันเก่ามากๆแถมดูวังเวงอีกต่างหาก และถ้าเลือกได้ก็ คงจะไม่มีใครอยากจะมาพักที่นี่นักหรอก เพราะนอกจากไกลมาก แถมยังห่างจากทะเลอีกด้วย ที่สำคัญดูเหมือนว่าบ้านพักที่ว่านี้แทบจะไม่เคยได้รับการดูแลด้วยซ้ำไป เรียกว่าใครจะมาพักก็ค่อยทำความสะอาดกันเป็นครั้งๆไป เพราะคนที่รับหน้าที่ดูแลบ้านนั้นไม่ได้ว่าง ต้องทำงานประจำเหมือนกัน หลัง จากเดินดูบ้านอยู่พักใหญ่ ในที่สุดเขาและเพื่อนๆก็ตัดสินใจเลือกที่จะพักบ้านหลังนี้ เพราะดูแล้วมันค่อยข้างจะโอเคที่สุดแล้ว ส่วนหลังอื่นๆนั้นให้ความรู้สึกโดดเดี่ยววังเวงมากไปหน่อย เพราะมันอยู่ลึกถัดจากบ้านของคนเฝ้าเข้าไปอีก ทำให้บรรยายกาศรอบๆดูมาคุๆอย่างไงไม่รู้ ทั้งที่เพิ่งจะแค่สี่โมงเย็นเท่านั้นเอง เมื่อตัดสินใจว่าจะพัก กันที่นี่แล้ว เขาและเพื่อนจึงได้ทยอยนำบรรดาประดาเมียๆและลูกๆเข้าในบ้านพักในที่สุด ทุกอย่างดูดีไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ยกเว้นเรื่องของปากท้องเท่านั้น แต่พอจัดการกับอาหารเย็นมื้อใหญ่ไปได้สักพัก บรรดาคอเหล้าทั้งหลายก็เริ่มขยับล้อมวงเข้ามาในทันที เสียงเฮฮา ของบรรดาชายหนุ่มที่พาครอบครัวมาพักผ่อนในวันหยุดสุดสัปดาห์ดังขึ้นลงเป็น ระยะ ตามเนื้อเรื่องชวนหัวของคนเล่าที่เริ่มพูดอ้อแอ้ลิ้นคับปาก ซึ่งไม่ต่างไปจากคนที่ล้อมวงนั่งฟังอยู่นัก ในขณะที่คนเล่ากำลังเล่าอย่างเมามัน คนที่ฟังอยู่ก็กระดกน้ำสีเหลืองอำพันเข้าปากไปพลาง ก่อนจักตามด้วยกับแกล้ม ตามมีตามเกิดเท่าที่พอจะหามาได้ แรกๆก็อาจจะหรูหน่อยมีทั้งยำปลา หมึก ต้มยำปลาคัง และผัดฉ่ารสแซ่บจัดจ้านโดนใจคอเหล้าอย่างแรงที่ซื้อมาจากตลาด แต่พอยิ่งดึกขึ้นๆ กับแกล้มที่ว่าหรูเมื่อตอนหัวค่ำก็เหลือเพียงแต่ซากของอารยธรรม แต่ก็ยังพอที่จะกล้อมแกล้มตักซดกันไปได้พักใหญ่ แม้ว่ามันจะเหลือแต่น้ำก็ตาม แต่สำหรับคนกำลังเมาได้ที่แล้ว ไม่มีใครสนใจอยู่แล้ว เรียกว่ากินกันเอามัน กินจนกว่ามันจะหมดว่างั้นเถอะ และ พอดึกขึ้นๆ กับแกล้มก็เริ่มจะมีหน้าตาแปลกขึ้นตามไปด้วย ไม่ว่าจะเป็นปลาทาโร่ที่ไปจิ๊กของลูกสาวตัวเองมา หรือว่ามันฝรั่งแผ่นหยักในซองยับยู่ยี่ที่เพิ่งจะไปความหาเจอใจถุงขนมของลูก เรียกว่ายิ่งดึกบรรดาคอเหล้าก็เริ่มออกหากับแกล้มกันให้ขวัก ฝ่ายเสบียงก็จัดไป ส่วนมือชงยิ่งดึกก็ยิ่งชงเข้มขึ้นทุกที ไม่รู้เพราะว่าตาไม่ดี หรือว่าเป็นเพราะโซดาหมดกันแน่ แต่ที่แน่ๆคือกระดกแต่ละที หลังๆมานี่หัวเกือบทิ่มลงชามต้มยำกันเป้นแถว ดีที่ไม่แถมอ้วกให้ด้วย ยิ่งพอโซดาหมด น้ำแข็งหมด เหลือแต่น้ำเปล่า เอาล่ะสิทีนี้ ทำไงดี ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว เหล้าเพียวๆนี่แหละง่ายดี แต่ไม่ว่าสมาชิกในวงเหล้าจะคออ่อนคอพับอย่างไร บรรดาภรรเมียที่ติดสอยห้อยตามมา เพื่อหวังจะเปลี่ยนบรรยากาศก็ไม่มีใครว่าอะไรสักคำ แถมยังดีใจอีกด้วยว่า ให้มันเมาพับไปตรงนี้ดีกว่าไปหลับคาอกสาวเสริฟ ว่าไปนั่น และ ไอ้ที่เคยพูดว่า เดี๋ยวพ่อจะพาลูกพาแม่มาเปลี่ยนบรรยากาศเมื่อตอนเช้า พอตกค่ำก็เป็นที่รู้กันว่า มันแค่เป็นการมาเปลี่ยนที่นอนเท่านั้นเอง แต่ก็น่าแปลกที่ภรรเมียเหล่านั้นกลับรับได้ เอากับเขาสิ เรียกว่ารายไหนรายนั้น แถมยังพูดขำๆปนสังเวชว่ามีสามีขี้เหล้า เมียอย่างเราอย่างมากก็แค่บ่นว่าเปลืองเงิน แต่ก็ยังดีกว่าเจอผัวเจ้าชู้ เพราะมันจะเปลืองทั้งเงินและ....แถมต้องตามหึง ตีกันหัวร้างคางแตกเลือดสาดก็ยังไม่ยอมเลิก เพราะฉะนั้นเป็นที่ รู้กันว่าพอเริ่มตั้งวงได้สักพัก บรรดาเมียๆที่ดีรู้ใจผัวก็จะเริ่มทยอยปลีกตัวออกมาพาลูกพาเต้าเข้านอน หรือไม่ก็ไปหาอย่างอื่นทำ อย่าได้มายุ่งเชียว เธอเองก็ไม่ได้ต่างไปจากเมียของเพื่อนเท่าไหร่นัก ถ้าจะต่างก็ตรงที่เธอกำลังท้องอยู่นั่นเอง เพราะฉะนั้นเรื่องที่จะให้มานั่งเฝ้าคนเมา เห็นจะไม่ไหว เธอจึงปลีกตัวกลับไปห้องของตัวเองตั้งแต่หัวค่ำ ตั้งแต่เสียงเฮฮายังไม่ค่อยดังสักเท่าไหร่ จนกระทั่งมันดังขนาดที่ต้องนึกเอาเองว่า มีคนทะเลาะหรือเปล่า เธอ เข้ามานอนเล่นๆบนเตียง ก่อนจะเคลิ้มหลับไป และมาสะดุ้งตื่นอีกทีเมื่อได้ยินเสียงคนกดชักโครกในห้องน้ำ เธอไม่ได้เอะใจอะไร เพราะคิดว่าสามีคงกลับมาเข้าห้องน้ำ หรือไม่ก็อาจจะเป็นเพื่อนขี้เมาของสามีคนใดคนหนึ่ง เพราะห้องนอนของเธอเป็นห้องเดียวที่อยู่ด้านล่าง นอกนั้นจะอยู่ชั้นบนกันหมด เธอนอนฟังเสียงน้ำในชักโครกโดยที่ไม่ได้ลืมตาหรือลุกขึ้นมาดู แถมยังนอนหันหลังให้ประตูห้องน้ำอีกต่างหาก เสียงชักโครกเงียบไปแล้ว เธอเลยเคลิ้มๆจะหลับต่อตามประสาคนท้องแก่ ที่มักจะนอนไม่ค่อยจะหลับสนิทดี อาศัยงีบเป็นช่วงๆแทน แต่ขณะที่เคลิ้มๆอยู่นั้นเองเสียงชักโครก ก็ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เธอไม่ได้สะดุ้งตื่นเหมือนครั้งแรก เพราะว่าเธอยังไม่ทันได้หลับ จึงได้หันกลับมามองทางห้องน้ำนั้น แสงไฟสีเหลืองส้มที่ถูกเปิดสว่างแม้ว่าจะสลัวตาไปบ้าง แต่ก็เพียงพอที่จะมองอะไรได้ชัดเจนอยู่ดี แต่เธอก็ไม่เห็นว่าจะมีใครเดินออกมาเลย ทั้งที่ประตูห้องน้ำก็ไม่ได้ปิด จึงคิดไปว่าคนที่กดชักโครกคงจะเดินออกไปก่อนที่เธอจะทันหันกลับมา เธอ จึงได้ปรือตาหลับลง อีกครั้งที่จู่ๆเธอรู้สึกเหมือนกับว่ามีใครบางคนเดินมาเข้าห้องน้ำ แต่พอลืมตาดูก็ไม่เห็นมีใคร จึงได้แกล้งหลับตาลง แล้วปรายหางตามองแทน ชั่วอึดใจจึงเห็นเป็นเงาตะคุ่มๆค่อยๆเคลื่อนหายเข้าไปทางห้องน้ำนั้น เธอรู้สึกแปลกใจที่เห็นอะไรแบบนั้น แต่ด้วยความง่วงมากเธอจึงไม่ได้ให้ความสนใจมากนัก รวมทั้งไม่ได้รู้สึกกลัวอีกด้วย สุดท้ายจึงได้นอนหลับไป เธอนอน หลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ได้ มารู้สึกตัวอีกทีตอนที่แอร์มันเริ่มเย็นจัดจนเธอรู้สึกหนาวสั่น จึงสอดตัวเข้าไปในผ้าห่มที่ถูกรัดมุมอย่างแน่นหนาเอาไว้กับปลายเตียง มันแน่นมากจนทำให้เธอต้องนอนตะแคงแทนที่จะนอนหงาย เพราะมันจะติดท้อง ความจริงคนท้องแก่ไม่ควรที่จะนอนท่านั้นนานๆ เพราะเด็กในท้องจะไปกดทับกระเพาะปัสสาวะทำให้ต้องเข้าห้องน้ำบ่อย แต่ พอเผลอเธอก็อดที่จะนอนหงายไม่ได้ด้วยความเคยชิน แต่พอนอนได้พักเดียวก็ต้องลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ หลังจากทำธุรเสร็จสรรพเธอจึงได้เดินออกมา แต่พอเดินแค่พ้นประตูห้องน้ำเท่านั้น ถ้าเธอตาไม่ฝาดจนเกินไป เธอคิดว่าเธอเห็นอะไรบางอย่างคล้ายเงาตะคุ่มๆของคนอยู่บริเวณปลายเตียงของ เธอ แสงสลัวของไฟเพียงดวงเดียวที่เปิดอยู่ภายในห้องเวลานี้คือ ไฟที่เปิดอยู่ในห้องน้ำ เพราะฉะนั้นอาจเป็นไปได้ว่าเธออ่านจะตาฝาดมองเห็น หรือคิดอะไรไปเองก็ได้ แต่ก่อนที่เธอจะหาคำตอบมารองรับเหตุผลที่สมองตั้งคำถามขึ้นมา ฉับพลันไอ้สิ่งที่ว่ามันก็ค่อยๆเคลื่อนตรงมาหาเธอ ไม่ใช่ สิ...ต้องบอกว่ามันคลื่อนตรงมายังห้องน้ำต่างหาก เพราะพอเธอขยับหนีห่างออกมามันก็ค่อยๆเคลื่อนหายเข้าไปในห้องน้ำแทน และนั่นแหล่ะคือคำตอบอย่างชัดเจน เธอไม่ต้องคิดอะไรให้เหนื่อยอีกต่อไป รู้ อยู่อย่างเดียวว่าไม่ถึงเสี้ยวของนาที ไอ้ที่ว่าคนท้องแก่เดินอุ้ยอ้ายชักช้า แต่ว่าคงไม่ใช่เธอในตอนนี้แน่ๆ พรวดเดียวจริงๆที่เธอวิ่งถึงประตูพร้อมกับกระชากมันออกไป ยืนหน้าซีดถอดสีอยู่หน้าห้อง ซึ่งห่างจากกองสุราไม่ถึงสองเมตรดี เสียง เฮฮาของคนที่มีสติรับรู้น้อยเต็มทียังคงดังขึ้นเรื่อยๆ สลับกับเสียงหัวเราะและเสียงพูดอ้อแอ้ของคนเล่าคนเดิม แต่คราวนี้พอทุกคนในวงเหล้าหันมาเห็นเธอเท่านั้นแหละ ไอ้ที่ว่ากำลังหัวเราะอยู่ กลับเงียบกริบเลยทีเดียว สามีของเธอที่เพิ่งได้สติถลาเข้ามาถามเป็นคนแรก แม้ว่าเสียงจะอ้อแอ้เต็มที เธอจึงเล่าเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาให้ฟัง ทั้งที่ตัวเองยังยืนใจสั่น ระทึกไม่หาย ไม่มีใครพูดอะไรออกมาเลยสักคนเดียว จนในที่สุดสามีของธอจึงได้จูงมือเธอกลับเข้าห้องไป พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงโกรธๆทำนองว่า เธอตาฝาดคิดมากไปเอง ในขณะเดียวกันวงเหล้าก็แตกกระเจิง บรรดาสมาชิกต่างเดินตามเข้ามาในห้องจนดูแน่นไปเลย “อะไรกันดาว คิดมากไปเองหรือเปล่า ไม่เห็นจะมีอะไรเลย” “แต่ดาวเห็นจริงๆนี่คะ เห็นตรงห้องน้ำนี่ และก็ตรงปลายเตียงด้วย” “ปลายเตียง ไหนๆ ไม่เห็นมีอะไรเลยนี่ นี่ไงถ้าไม่เชื่อเดี๋ยวพี่จะรื้นเตียงให้ดูเลยดีไหม จะได้หายข้องใจ” อาราม คนเมาเริ่มขาดสติ เขาจึงทำในสิ่งที่คนปกติเขาไม่ทำกัน สามีของเธอเริ่มรื้นผ้าห่มออกมาก่อน ตามด้วยผ้าคลุมเตียงสีขาวที่ขึงเอาไว้จนตึง ก่อนจะกระชากมันออกมาตามมา โยนลงไปกองอยู่ที่พื้นห้องแทน จนเห็นแต่ฟูกสีฟ้าลายทางขาว ซึ่งเท่าที่เห็น มันก็ไม่มีอะไรอยู่แล้ว แต่แทนที่เขาจะหยุดอยู่แค่นั้น เขายังรื้อฟูกห้าฟุตออกอีกด้วย แต่พอเลื่อนฟูกพ้นเตียงที่ทำจาก ไม้ วางพาดด้วยกระดานสองแผ่นปูห่างๆกันอยู่จนเห็นรอยแยกของไม้ได้ชัดเจนออกมา เท่านั้น สิ่งที่ทุกคนเห็นนั้นมันไม่ใช่เรื่องธรรมดาเสียแล้ว เมื่อสายตากว่าสิบคู่จ้องไปที่กระทงสีเขียวแห้งกรอบข้างในปักด้วยธูปและ มีดอกไม้แห้งไม่ต่างจากสภาพของกระทงเลย พรอมกับกลิ่นเหม็นหืนๆที่ลอยขึ้นมาปะทะจมูก ที่สำคัญมันไม่ได้มีแค่ใบเดียวอีกด้วย และนี่มันหมายความว่าอย่างไร ใคร จะเป็นผู้ให้คำตอบได้ว่า กระทงเล่านี้มาอยู่ใต้เตียงไม้นี้ได้อย่างไร หรือว่ามันจะเป็นกระทงของใครบางคนที่หลงทางมา และเขาเหล่านั้นอาจจะมาตามหามันอยู่ก็ได้ จริงไหม... แต่ที่แน่ๆ คืนนั้นทั้งคืน บรรดาคอเหล้าหายเมาเป็นปลิดทิ้ง ไม่มีใครกล้านอนหลับเลยสักคน แล้วถ้าเป็นคุณล่ะ จะหลับลงไหม.... ปล. ลืมบอกว่า โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ หุๆ

 

Create Date : 01 มีนาคม 2554		2 comments
Last Update : 24 มีนาคม 2554 20:09:52 น.
Counter : 627 Pageviews.
Share Tweet