Bloggang.com : ninlaning : กั๊ตกั๊ตพาเที่ยวลอนดอน ตอนที่ 1: พาลูกเล็กขึ้นเครื่องไม่ยากอย่างที่คิด

กั๊ตกั๊ตพาเที่ยวลอนดอน ตอนที่ 1: พาลูกเล็กขึ้นเครื่องไม่ยากอย่างที่คิด

ต้องเท้าความให้ฟังกันก่อนว่าทริปนี้เป็นทริปเฉพาะกิจ ไม่ได้อยู่ในแพลนแต่แรกเริ่มเดิมทีที่จะพาลูกวัยยังไม่ครบขวบเดินทางไกลขนาดนี้ เหตุเนื่องมาจากป๊าลิงชวนมามี๊ไปดูงานเครื่องเสียงวินเทจที่ลอนดอน ไอ้เรารึก็ลูกเล็ก (ขณะที่ชวนลิงแสบเพิ่งจะ 6 เดือนเท่านั้นเอง) ก็บอกป๊าลิงไปว่าไม่ไปหรอก แล้วก็พูดเล่นๆ ว่าถ้าจะไปยังไงต้องเอาลูกไปด้วย เพราะลิงแสบยังเหน่นเน้นอยู่เลยจะทิ้งไปได้ยังไง ป๊าดันบ้าจี้ เอ้า ไปก็ไปกันหมดนี่เลยละกัน ลุย!

แต่เหตุการณ์กลับพลิกผัน ป๊าลิงไม่ได้ไปดูเครื่องเสียงวินเทจอย่างที่แพลนไว้แต่แรกเนื่องจากเวลางานของป๊ากับมี๊ลิงแสบไม่ลงตัว เลื่อนตั๋วไปเลื่อนตั๋วมา ป๊าเลยบอกว่าเครื่องเสียงไว้ก่อนก็ได้ พาลูกไปเที่ยวลอนดอนก่อนก็แล้วกัน (ใจจริงแล้ว ทริปลอนดอนนี้ตั้งใจจะไปตั้งแต่ปีที่แล้ว แต่ดันท้องซะก่อน กั๊ตกั๊ตเกือบได้ชื่อลอนดอนแล้วด้วย เพราะทำให้มามี๊อดไปเที่ยว แต่เผอิญออกมาตาตี่เป็นตี๋ขนาดนี้หนิงก็ไม่กล้าตั้งชื่อลอนดอนให้ลิง ลิงเลยอดโกอินเตอร์เลย)

แรกๆ ก็เฉยๆ โอ้ย สบายมากลูกเรานะเดี๋ยวตอนไปก็ใกล้ขวบแล้ว รู้เรื่องแล้ว ป่านนั้นอาจจะเดินได้แล้วก็ได้ แต่ไม่เป็นอย่างที่คิด ยิ่งใกล้วันเข้ามาเท่าไหร่ก็เริ่มมีเรื่องให้กังวลใจมากขึ้นเท่านั้น ไหนจะเรื่องอาหารการกิน การนอน การเที่ยว เราจะไหวกันมั้ยนะ ลิงปกติซึ่งก็แสบไม่ธรรมดาอยู่แล้วจะทำยังไงกันนี่ วิตกจริตซะจนนอนมองหน้ากับป๊าลิง เอาไงดีหว่า ป๊าจ๋าหรือว่าเราไม่ไปดี..

“ไม่ได้ ไม่ได้ ยังไงก็ต้องไป ป๊าจะพามามี๊กับกั๊ตกั๊ตไปเที่ยว” ป๊าลิงยืนยันเสียงแข็ง เพราะตั้งใจมากว่าจะพาหนิงกับลูกไปเที่ยวหลังจากขี้โม้ถึงลอนดอนมาตลอดระยะเวลาที่คบกันยันแต่งงาน เพราะป๊าลิงเคยไปเป็นลอนดอนเนอร์อยู่ถึง 4 ปี แล้วก็รักประเทศอังกฤษมากกกก มากจนหนิงมักจะเรียกเค้าว่า “อังกฤษนิยม” แถมป๊าลิงลงทุนขนาดทำ Itinerary ไว้ตั้งแต่ 2 เดือนที่แล้ว..

พอใกล้เวลาเดินทาง สิ่งที่วิตกกังวลที่สุดกลับไม่ใช่เรื่องพาเที่ยวหรือเรื่องที่ลิงจะไปแผลงฤทธิ์ที่นู่น แต่กลับเป็นเรื่องการเดินทางโดยเครื่องบิน จำได้เคยเดินทางไฟลท์เดียวกับเด็กเล็ก โห แทบตาย ไม่ได้หลับไม่ได้นอน นั่นขนาดแค่ญี่ปุ่น 6 ชั่วโมงเองนะ แต่นี่ต้องอยู่บนเครื่องถึง 11-12 ชั่วโมง แล้วลิงน่ะธรรมดาเหมือนใครซะที่ไหน เวลาจ๊ากทีนี่ 3 บ้าน 8 บ้านยังต้องเดินมาดู จากที่เคยนึกหงุดหงิดลูกคนอื่น ถึงคราวลูกตัวเองทีนี้จะทำยังไงดีล่ะเนี่ย

ว่าแล้วก็ไม่รอช้า รีบ search หาข้อมูลในชานเรือน จำได้เคยมีหลายๆ คนมาถามและมาให้ความรู้ไว้ในหลายกระทู้อยู่เหมือนกัน หาไปหามาเหลือให้อ่านในคลังแค่ไม่กี่กระทู้เอง หนิงก็เลยต้องหลังไมค์และ msn ไปขอแชร์ประสบการณ์จากคุณแจง kizz_j และน้องพลอย preeya_adam ได้ความรู้และเทคนิคมาเพียบ ก็เลยอยากจะมาเล่าประสบการณ์ของตัวเองบวกกับเทคนิคจากคุณแม่ๆ ชั้นเซียนในเรื่องพาลูกเล็กขึ้นเครื่องไว้ให้สำหรับคนที่จะเดินทางไกลพร้อมลูกเล็กได้มาอ่านกันนะคะ ขอยกเครดิตทั้งหมดนี้ให้กับคุณแจง น้องพลอย และทุกๆ ท่านในกระทู้เก่าๆ ที่ไม่ได้เอ่ยชื่อ ณ ที่นี้ทุกคนด้วยค่ะ

เริ่มจากการเลือกไฟลท์ที่จะเดินทาง อันนี้สำคัญสุดๆ ถ้าเป็นไปได้แนะนำให้เลือกไฟลท์ที่บินตรงและเวลาใกล้เคียงกับเวลานอนของลูกมากที่สุด เอาแบบขึ้นเครื่องปุ๊บจะได้หลับปั๊บไปเลย ตื่นมาเมื่อไหร่ค่อยว่ากันอีกที สำหรับทริปนี้ของลิงแสบ ขาไปหนิงเลือกไฟลท์ตี 1 สิบนาที ส่วนขากลับก็ 3 ทุ่มครึ่งค่ะ

ส่วนการเลือกที่นั่ง ปกติถ้าเดินทางแบบมีเด็กเล็กไปด้วย ทางสายการบินจะจัดให้เราได้นั่งอยู่แถวหน้าสุดของแต่ละคลาสอยู่แล้ว แต่ของหนิงเพื่อความชัวร์และกันความผิดพลาดคลาดเคลื่อน หนิงได้แจ้งเจ้าหน้าที่ไว้ตั้งแต่ตอนซื้อตั๋วเพื่อขอล็อคที่นั่ง และก่อนออกเดินทางซัก 1 อาทิตย์ก็โทร.ไปที่สายการบินเพื่อคอนเฟิร์มที่นั่งอีกครั้งพร้อมทั้งแจ้งด้วยว่าขอให้เตรียมอาหารสำหรับเด็กเล็กและก็ไม่ลืมแจ้งไซส์ของแน้ปปี้กับเจ้าหน้าที่ด้วยค่ะ

ก่อนจะมาถึงเรื่องสัมภาระต่างๆ ของลูกที่ต้องเตรียมสำหรับขึ้นเครื่อง หนิงขอโชว์สมบัติของลิงแสบที่เตรียมไปให้ดูเป็นน้ำจิ้มก่อนนะคะ หมดนี่เลยค่ะที่แบกไป 1 กระเป๋าใหญ่ๆ เต็มๆ ใบเลยค่ะ หนิงถือคติที่ว่าเหลือดีกว่าขาด แบกไปเยอะแยะ บางอย่างแทบไม่ได้ใช้เลย แต่เอาให้สบายใจเกิดจำเป็นต้องใช้ขึ้นมาก็จะได้ไม่หงุดหงิดหัวใจค่ะ แถมมีเจ้าลิงแสบมานั่งเฝ้าสมบัติตัวเองกันด้วยค่ะ

ทีนี้เรามาดูของที่หนิงเตรียมให้กั๊ตกั๊ตกันดีกว่าค่ะ เหมือนเดิมค่ะ เหลือดีกว่าขาด เตรียมเยอะเข้าไว้สบายใจค่ะ

1. ชุดสำหรับเปลี่ยนบนเครื่อง อันนี้คุณแจงและน้องพลอยกำชับนักหนาว่าให้เลือกแบบที่สามารถถอดเปลี่ยนแน้ปปี้ได้ง่ายที่สุดเนื่องจากพื้นที่อันจำกัดมากๆ บนเครื่องและลูกลิงที่ซนดิ้นไปดิ้นมาตลอดเวลาอาจทำให้ไม่สะดวกในการเปลี่ยนผ้าอ้อมได้ค่ะ หนิงเตรียมไปประมาณ 3 ชุด เผื่อเปียก เผื่อร้อน เผื่อหนาว มีทั้งบอดี้สูทแขนยาว ขาสั้น ขายาว ถุงเท้า เต็มที่ค่ะ

อ้อ แล้วที่สำคัญ ชุดสำหรับใส่ลงเครื่องด้วยนะคะ เพราะหนิงแพลนว่าลงเครื่องปุ๊บมุ่งหน้าไปโรงแรมแต่ยังเช้าเกินไป (9 โมงกว่าๆ) ยังเช็คอินไม่ได้ก็ฝากของไว้ที่โรงแรมแล้วออกเที่ยวเลยค่ะ

2. แน้ปปี้ค่ะ เอาแบบใส่ง่ายที่สุดเป็นแบบแพ้นท์ได้ยิ่งดี จริงๆ ก็รู้อยู่ว่าทางสายการบินจะมีเตรียมไว้ให้ แต่หนิงว่าเอาของเราไปสบายใจกว่าค่ะ รู้ทางเรื่องซึมซับกัน และก็ไม่รู้ด้วยว่าเค้าเตรียมยี่ห้อไหนไว้ให้ แล้วก็จริงดังคาด การบินไทยรักคุณเท่าฟ้าเตรียมแน้ปปี้ของทีโน่ไว้ให้ค่ะ หนิงเตรียมไปเอง 3 ชิ้นค่ะ เผื่อลูกลิงพู้พูกลางอากาศจะได้มีพอเปลี่ยนค่ะ

3. ขวดนม อันนี้หนิงเตรียมใส่น้ำไว้ให้ลิงกินน่ะค่ะ บนเครื่องกระเทือนให้กินจากขวดนมปลอดภัยสุดค่ะ ส่วนนมหนิงก็ถือว่าโชคดีมากที่กั๊ตกั๊ตยังกินนมแม่อยู่เลยสบาย หิวเมื่อไหร่เปิดเต้าได้ทันที

แต่สำหรับคุณลูกที่ไม่ได้กินนมแม่ เค้าแนะนำไว้อย่างนี้ค่ะ ให้เอาเฉพาะนมผงขึ้นเครื่องค่ะ ใส่ที่แบ่งนมไว้เป็นมื้อๆ ส่วนเรื่องน้ำร้อน น้ำอุ่น (แล้วแต่เด็กจะคุ้นเคย) ไปขอบนเครื่องได้ค่ะ แต่ถ้าใครอยากเตรียมไปจากบ้านก็เตรียมใส่ขวดให้เรียบร้อย พอถึงตอนตรวจด่านสุดท้าย บางทีเค้าก็จะให้โชว์ให้ดูเฉยๆ บางทีเค้าก็จะให้ดื่มให้ดูเดี๋ยวนั้นเลย (อันนี้เจอมากับตัวที่ฮีทโธรว์ ให้ดื่ม NOW!) หนิงแค่เปิดฝายกยังไม่ทันถึงปาก เค้าก็ไม่มองแล้ว (ไม่รู้มานจะให้กินทามมาย)

4. ของเล่น อันนี้ลืมไม่ได้เด็ดขาด ต้องเป็นของเล่นชิ้นโปรดปรานที่สุดที่สามารถหยุดการร้องไห้และหยุดการซนทุกอย่างได้เมื่อเจอเจ้าสิ่งนี้ สำหรับกั๊ตกั๊ตก็จะเป็นขวดโลชั่นที่หมดแล้วค่ะ ลิงแสบชอบเอามาถือๆ อมๆ น่ะค่ะ แล้วก็พวกของเล่นมีเสียง (แต่เสียงต้องเบาๆ นะคะ)

ที่เหลือก็ไปอาศัยของเล่นบนเครื่องค่ะ เช่น รีโมท เป็นต้นค่ะ อันนี้เป็นของโปรดของลิงแสบตั้งแต่บ้านที่แล้ว อยู่บนเครื่องก็ยังโปรดไม่เลิกค่ะ

5. อาหาร หนิงเตรียมอาหารขวดไปขวดนึงค่ะ แต่จริงๆ แล้วอาหารขวดบนเครื่องเค้าก็เตรียมไว้ให้เหมือนกันค่ะ แต่หนิงเตรียมไปเผื่อผิดพลาด (อีกตามเคย)

6. ขนมสำหรับเด็ก แบบที่เค้าชอบๆ กินอยู่น่ะค่ะ เผื่อเบื่อๆ ก็เอาปังปังให้เค้ากินได้ แต่ตอนอยู่บนเครื่องเค้าเสิร์ฟโยเกิร์ตและผลไม้ หนิงก็เอาให้ลิงกินนะคะ ลิงชอบใหญ่เลยค่ะ

7. หยูกยาต่างๆ ของลูกที่จำเป็นหรือคิดว่าอาจจะต้องใช้ค่ะ อันนี้หนิงไม่ได้เตรียมอะไรมากเพราะลิงแสบไม่ค่อยจะเคยเป็นอะไรเท่าไหร่ หนิงก็เลยเตรียมไปแค่ปรอทวัดไข้ทางหูแบบดิจิตอลเท่านั้นค่ะ เผื่อเจออากาศเปลี่ยนแปลงแล้วมีไข้ขึ้นมา จะได้เตรียมเช็ดตัวกัน

8. อื่นๆ ก็จะเป็นเบบี้ไวพ์ ผ้าอ้อม ผ้าขนหนูผืนเล็กเอาไว้ชุบน้ำเช็ดเวลาน้ำหก กินเปื้อน เช็ดมือ เช็ดหน้า ได้หมดค่ะ

หลายๆ ท่านอาจจะสงสัยว่าหนิงไม่เอารถเข็นไปด้วยเหรอ ตอบว่าไม่เอาไปค่ะ เพราะกะว่าจะไปซื้อรถเข็นก้านร่มที่นู่นขาไปจะได้ไม่ต้องแบกหนัก ตอนไปก็เลยแบกลิงใส่กระเหรี่ยง (เบบี้สลิง) ไปเท่านั้นค่ะ แต่สำหรับคนที่เอารถเข็นไปด้วย ก่อนขึ้นเครื่องก็แจ้งทางสายการบินไว้ ตอนที่ขึ้นเครื่องเจ้าหน้าที่เค้าจะเอาไปเก็บไว้ให้ค่ะ พอตอนลงเครื่องเค้าก็จะเอามารอไว้ตรงประตูทางออกของเครื่องบินเลย ง่ายมากๆ ค่ะ

เอาล่ะ หลังจากเตรียมของเรียบร้อยแล้ว ก็ออกเดินทางค่ะ อย่างที่บอกขาไปหนิงเลือกไฟลท์ตี 1 สิบนาที หนิงก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใส่ชุดนอนให้ลิงตั้งแต่ 6 โมงครึ่งแล้วก็ให้ลิงหลับตามเวลาประมาณ 1 ทุ่มยาวยัน 3 ทุ่มครึ่งก็อุ้มลิงขึ้นรถ ลิงแสบก็ไปหลับต่อบนคาร์ซีทยันสนามบินค่ะ

มาถึงแล้วค้าบบบบบ ถ่ายกับป้ายไฮโซเป็นที่ระลึกซะหน่อย

พอไปถึงลิงเห็นไฟสนามบินก็ตื่นตาตื่นใจตาโตขึ้นมาในทันทีค่ะ

ยังไม่พอแค่นั้น ลิงร้องอู้ อู้ อู้ ตลอดทางตั้งแต่ลงจากรถ จนเจ้าหน้าที่และคนที่เดินผ่านไปผ่านมานึกว่าไอ้เด็กคนนี้มานไม่สบายรึเปล่าหว่า

ว่าแล้วลิงก็มองหน้าเค้ากลับซะเลย "มองทามมาย มีปัญหาอะไรอ๊ะป่าวค้าบ"

ว่าแล้วก็พาไปเช็คอินดีกว่า ก่อนลิงจะทำเสียเส้น

รอ ร้อ รอ ทำไมนานจังน้า

เห็นกระเป๋าอ้วนๆ ขวามือมั้ยคะ นี่แหละค่ะ กระเป๋าสมบัติลิงล้วนๆ รูปที่เห็นนี่ยังไม่ถึงครึ่งใบเลยค่ะ

กั๊ตกั๊ตง่วงอีกแล้วนะค้าบ เมื่อไหร่จะเสร็จเนี่ย

ยังไม่เสร็จอีก ไม่ไหวแล้วนะค้าบ ไม่งั้นกั๊ตกั๊ตจะจ๊ากแล้วน้า

กราวนด์เห็นท่าไม่ดีรีบทำให้อย่างเร็ว กลัวลิงอาละวาด ทีงี้แป๊บเดียวเสร็จเลยค่ะ

เช็คอินเสร็จก็ต้องไปทำภารกิจ ซื้อของฝากตามที่อาม่าสั่งซะหน่อย

ซื้อถูกรึเปล่าค้าบมามี๊ ขอกั๊ตกั๊ตชิมหน่อยถ้าผิดเดี๋ยวกั๊ตกั๊ตบอก

อืม รสชาติใช้ได้ ได้แป้งถูกเบอร์ตามที่อาม่าสั่งแล้วค้าบ

ระหว่างรอจ่ายตังค์ พาลิงมาส่องกระจกเล่นกะให้เพลิน แต่ดูหน้าลิงสิคะ

มามี๊ กั๊ตกั๊ตเป็นผู้ชายนะค้าบ ส่องกระจกอะไรกัน ไม่ควร ไม่ควร

ไหนๆ ก็มาถึงที่แล้ว ถ่ายรูปที่หน้าร้านปาป๊าเป็นที่ระลึกหน่อยค้าบ

เห็นท่าลิงไม่ดี รีบพาเข้าเลาจน์ดีกว่า

ไปถึงลิงไม่พูดพล่ามทำเพลง คลานสำรวจซะทั่วเลยค่ะ

ดึกแล้ว กลัวลิงหิว หนิงก็จัดการป้อนแซนด์วิชชีส ตามด้วยน้ำส้ม

ตบท้ายด้วยเหน่นเน้นตามระเบียบ กะว่าหลับชัวร์งานนี้

แต่กลับไม่เป็นอย่างที่คิด ลิงตาสว่าง ลุกขึ้นเล่นแถมโวยวายเสียงดัง ไม่ได้การละ พาไปเดินเล่นรอดีกว่า เพราะอีกซักพักก็ถึงเวลาขึ้นเครื่องแล้ว

นี่แหละค่ะ ไฟลท์ของเรา TG910 ตี 1 สิบนาที

ใจเริ่มหวั่นๆ อาการลิงเริ่มไม่ดีตั้งแต่โวยวายในเลาจน์แล้ว ทำไงดีหว่า นี่ยังไม่ขึ้นเครื่องเลยนะเนี่ย

นี่ที่เกทค่ะ คนเยอะมากๆ ท่าทางไฟลท์คงเต็ม

ดูจากหน้าลิงคงพอรู้ว่าหนิงใจแป้วแค่ไหน

ดูเด็กฝรั่งคนอื่น ช่างต่างจากลูกเราลิบลับ นิ่งเงียบ อารมณ์ดี เฮ้อ เสร็จแน่เรา

ได้เวลาขึ้นเครื่องแล้ว ไปกันดีกว่า

และเนื่องจากมีเด็กเล็กมาด้วย เราก็เลยได้สิทธิ์ขึ้นเครื่องก่อนใครๆ ค่ะ

ที่นั่งเราอยู่บนชั้น 2 ของเครื่องบิน

ดีใจมากๆ ตั้งแต่รู้ว่าเครื่องบินลำที่เราจะขึ้นมี 2 ชั้น ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ เพราะบันไดคือของเล่นชิ้นโปรดสุดๆ ของกั๊ตกั๊ตนั่นเอง (อย่างน้อยก็พอจะมีอะไรให้ลิงได้ออกแรงเล่น เพลินๆ เหนื่อยๆ ก่อน ถ้าลิงงอแงมากๆ)

ที่นั่งของเราอยู่หน้าสุดค่ะ (ตรงที่แอร์ยืนอยู่)

อย่างที่บอก ผู้โดยสารที่มีเด็กเล็กจะถูกจัดให้นั่งแถวหน้าสุดเพื่อที่จะได้ติดตั้ง Bassinet ให้กับเด็กได้ แต่กรณีกั๊ตกั๊ตนี่จะไม่ได้ Bassinet แล้วเพราะตามเงื่อนไขของสายการบินคือจะติดตั้งให้กับเด็กอายุไม่เกิน 6 เดือน และน้ำหนักไม่เกิน 10 กก. ค่ะ

กั๊ตกั๊ตน่ะ อายุเกินมาเยอะแล้ว แต่หนิงก็ขอเค้าไว้นะคะ เอาไว้วางของ เห็นแล้วยังไงๆ กั๊ตกั๊ตก็นั่งไม่ได้เพราะเล็กนิดเดียวเอง

พอใกล้เวลาเครื่องออก หนิงก็เริ่มทำตามคำแนะนำอย่างเคร่งครัด จับลิงแสบเหน่นเน้นเพื่อป้องกันเด็กปวดหูเวลาเครื่องขึ้นหรือลงค่ะ

แล้วที่สำคัญ ลิงเริ่มงอแงมากแล้วด้วย ก็เลยต้องให้เน้นเอาใจซะหน่อย

เน้นเสร็จแทนที่ลิงจะหลับ เพราะเครื่องยังไม่ขึ้นเลย ลิงดันกลับมาตาสว่างอีกครั้งเมื่อเครื่องเริ่มขยับ แล้วลิงดันเห็นไฟลานบิน เฮ้อ - -'

แต่เครื่องขึ้นไม่ทันไร ก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ ไม่ได้รู้สึกเลยว่าปวดหูเป็นยังไง

ทั้งแม่ทั้งลูก.. หมดสภาพ

อาหารมาก็ไม่ได้กิน เพราะหลับ ป๊าเลยถ่ายไว้ให้ดูเป็นที่ระลึกว่าหน้าตาแบบนี้ป๊าซัดเรียบไปแล้วน้า

จานนี้ออเดิร์ฟค่ะ

นี่เมนคอร์ส พาสต้าหอยเชลล์ซอสมะเขือเทศ

ไม่อยากจะบอก จานนี้อร่อยมากๆ (หนิงมาได้กินตอนลิงตื่นแล้ว หิวมากไปขอเค้าให้เค้าเสิร์ฟอาหารให้อย่างด่วน แล้วให้ป๊าอุ้มลิงไว้ ขอกินซะหน่อยเถอะ)

การนอนของลิงดูดีกว่าที่คิดเยอะมากๆ ลิงหลับยาว มีตื่นมาอิ๊อ๊ะ 2 ครั้งได้ หนิงก็ให้เน้นแล้วลิงก็หลับคาเน้นไปเลย... ยาว 8 ชั่วโมงกว่าๆ ฮะฮ่าเหลืออีกแค่ไม่ถึง 4 ชั่วโมงเอง

ลิงแสบตื่นแล้ว ก็ขอเปลี่ยนแน้ปปี้กับเปลี่ยนเสื้อผ้าซะหน่อย

อ้อ ลืมบอกไป ใครที่คิดว่าบนเครื่องหนาว ไม่เสมอไปนะคะ เครื่องที่ขึ้นวันนั้น ร้อนสุดๆ ลิงนี่เหงื่อหัวล้านแตกตลอดเวลา หนิงต้องถือกระดาษคอยพัดให้ตลอดเพราะกลัวลิงตื่น ยิ่งขึ้ร้อนอยู่ด้วย

จัดแจงเปลี่ยนเสื้อผ้ามันตรงที่นั่งนั่นแหละ หนิงจะขอผ้าขนหนูชุบน้ำเค้าแล้วก็เอามาเช็ดหน้า เช็ดตัว เช็ดหัว ให้ลิงก่อนใส่เสื้อผ้าใหม่ค่ะ

เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จสบายตัวแล้วลิงก็เริ่มเล่นตามประสาลิงลิงกันเลยที่เดียว

ตอนนี้แหละค่ะ มีของเล่นอะไรก็ขนออกมาให้หมด หลอกล่อกันไป

อีกหนึ่งของเล่นชิ้นโปรด ขวดโลชั่นจอห์นสันที่หมดแล้ว ลิงชอบเอามาถือๆ อมๆ น่ะค่ะ

เล่นได้ซักพักมองนาฬิกา ได้เวลากินข้าวของลิงแล้ว หนิงก็ขอให้แอร์เสิร์ฟอาหารลิงให้เลยค่ะ

อาหารที่ได้มาก็จะเป็นอาหารขวดของไฮนซ์ เหมือนที่มีขายตามห้างแหละค่ะ เค้าไปอุ่นให้แล้วมาเสิร์ฟ 2 ขวดค่ะ

กินไปได้ 3 คำลิงก็ไม่กินแล้วลุกขึ้นมาเล่นต่อ (ผ้ากันเปื้อนที่เห็นนี่ทางสายการบินเค้าให้มาพร้อมกับอาหารขวดค่ะ สงสัยกลัวลิงแสบทำเครื่องเค้าเลอะ)

ลิงเล่นตรงที่นั่งนานเลยกินข้าวก็แล้ว จนลิงเบื่อได้ที่ก็เริ่มออกอาการโวยวายเล็กๆ หันซ้ายหันขวาไฟก็ยังปิดอยู่ คนอื่นเค้าก็หลับกันหมด เอาไงดี

พาลิงไปปีนบันไดดีกว่า ได้ผลค่ะ ปีนไปได้เกือบ 20 รอบ เหนื่อยพอประมาณก็กลับมาเน้นหลับต่อได้ตื่นเล็กๆ อีกตื่นนึง

พอตื่นมาก็เล่นต่อค่ะ คราวนี้ใกล้ถึงแล้ว อีกประมาณชั่วโมงนึง หนิงก็เริ่มเก็บของเตรียมเปลี่ยนเสื้อผ้าลิงเป็นชุดพร้อมเที่ยวค่ะ

เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ เน้นอีกซักทีแก้เบื่อ ลิงดันหลับซะนี่ เอ้า หลับก็ดี หนิงจะได้มีเวลาไปจัดการกับตัวเองบ้าง

ข้างนอกฟ้าสว่างแล้ว ใกล้ถึงเต็มที

ลิงแสบหลับไปประมาณ 20 นาที ก็ตื่น ได้ยินกัปตันบอกว่ากำลังจะถึงแล้ว หนิงก็เลยให้เน้นตามระเบียบอีกรอบกันปวดหูตอนเครื่องลงค่ะ

เน้นไปเน้นมาทำไมเครื่องไม่ลงซะทีหว่า ก็ได้ยินเสียงกัปตันประกาศว่าเครื่องบินๆ ลงไม่ได้เพราะสนามบินแน่น ก็เลยต้องบินวนอยู่อีกเกือบๆ 15 นาที

ลิงเน้นจนเซ็งเลย

ฮะฮ่า คราวนี้ได้ลงของจริงแล้ว ตอนนี้นั่งรอเครื่องจอดค่ะ

ถึงสนามบินฮีทโธรว์ลิงแสบก็ตื่นตาตื่นใจกับแสงไฟสนามบินอีกตามเคย

มาถึงแล้วค้าบบบ สนามบินฮีทโธรว์ ลอนดอน

ถ่ายรูปกับป้าย underground เป็นที่ระลึกหน่อย

เรียบร้อยค่ะ สำหรับขาไป ลิงแสบน่ารักมากซะจนฝรั่งชมกันเป็นแถบว่าเป็น good boy on flight เนื่องจากนอนซะเยอะ ตื่นมาก็ไม่งอแงเลยซักนิด แค่มีเล่นโวยวายเสียงดังเล็กน้อยเท่านั้นเอง

สรุปว่าการเดินทางไปลอนดอนของลิงแสบกั๊ตกั๊ตก็ถึงโดยสวัสดิภาพและไม่มีคนด่าตามหลัง ฮะฮ่า

ไม่อยากจะบอกว่าขากลับลิงน่ารักกว่านี้อีกค่ะ หนิงเลือกไฟลท์บิน 3 ทุ่มครึ่ง คุณชายลิงหลับตั้งแต่เครื่องขึ้นยาวเกือบ 10 ชั่วโมง หลับเบียดหนิงซะต้องมานอนแบ้บอยู่ที่พื้น เพราะลิงครองพื้นที่นอนแบบเต็มที่เลย ตื่นมาก็เหลือเวลาเล่นอีกแค่ไม่ถึง 2 ชั่วโมงก็ถึงสุวรรณภูมิแล้ว ไม่งอแง ไม่ดื้อ ไม่ซนมาก จนคนบนเครื่องเห็นลิงตอนจะลงยังบอกว่าลูกลิงน่ารักมากๆ เงียบมากจนไม่รู้เลยว่ามีเด็กเล็กเดินทางด้วย

แล้วการเดินทางที่แสนยาวนานบนเครื่องบินก็ผ่านพ้นไปด้วยดีมากๆ ไม่น่ากลัวอย่างที่คิด ขอให้เตรียมตัวเตรียมอุปกรณ์ต่างๆ ให้พร้อมรับกับสถานการณ์ที่คาดไม่ถึง เพราะอย่างว่า เด็กเล็กเอาแน่เอานอนไม่ได้ อย่างหนิงโชคดีเตรียมตัวมาดีมาก หาข้อมูลไว้เยอะ คุณแจงและน้องพลอยแนะนำไว้เพียบ ต้องขอบคุณอีกครั้งนะคะ

สุดท้ายต้องขอบคุณลูกลิงแสบกั๊ตกั๊ต ที่ไม่ทำให้มามี๊ขายหน้าประชาชีเป็นร้อยคนบนเครื่อง

น่ารักมากลูกลิงที่รัก..

ก่อนไปขอตบท้ายด้วยภาพลิงตอนขากลับที่นอนเบียดหนิงตกเก้าอี้เพื่อนอนครองพื้นที่แต่เพียงผู้เดียว มันน่านัก!

Create Date : 07 ตุลาคม 2552

Last Update : 20 พฤศจิกายน 2552 12:07:02 น.

10 comments

Counter : 6202 Pageviews.

คุณหนิงทำบล็อคแล้วเหรอคะ ขอสมัครเป็นแฟนคับ เอ๊ย แฟนคลับน้องกั๊ตกั๊ตด้วยคนค่ะ

โดย: Bear Family

วันที่: 9 ตุลาคม 2552 เวลา:10:00:37 น.

คุณ Bear Family -- หนิงเพิ่งเริ่มทำค่ะ ได้แรงบันดาลใจมาจากการที่ Hard Drive เจ๊งแล้วทุกอย่างที่เซฟไว้หายเกลี้ยง เลยเอามาลงบล็อกดีกว่า

แต่ว่ายังทำไม่ค่อยเป็นเลยค่ะ เอาแบบพื้นๆ ไปก่อนนะคะ

ขอบคุณค่า แฟนขับคนแรกของบล็อกลิงแสบ ฮิฮิ

โดย: หนิง (ninlaning

) วันที่: 2 พฤศจิกายน 2552 เวลา:13:30:42 น.

น้องน่ารักจังเลยค่ะ
อิอิ อยากไปลอนดอนบ้างจัง

โดย: แบม IP: 172.28.40.77, 203.130.145.99 วันที่: 2 พฤศจิกายน 2552 เวลา:18:51:37 น.

แวะเข้ามาเยี่ยมค่ะ

โดย: พี่ต๋อม (แม่น้องอะตอม

) วันที่: 5 พฤศจิกายน 2552 เวลา:7:45:28 น.

คุณแม่กะคุณน้องน่ารักจังเลยค่ะ
เที่ยวให้สนุกนะค้า

โดย: ชะเอมหวาน

วันที่: 6 พฤศจิกายน 2552 เวลา:13:48:06 น.

อ่านเพลินเลยค่ะแม่หนิง...
ทางนี้ก็จะพาน้องพะแพงไปเที่ยวญี่ปุ่นเดือนต.ค.นี้เหมือนกันค่ะ เกรงๆ ตัวแสบอาละวาดบนเครื่องเหมือนกันค่ะ เลยต้องหาข้อมูลเตรียมเอาไว้ซะหน่อย ได้อ่านโพสต์แม่หนิงแล้วมีข้อมูลดีๆ เยอะเลยขอบคุณนะค่ะ

ถึงจะเหนื่อย ไม่สะดวกบ้าง แต่ถ้าเรื่องเที่ยวกะลูกแล้ว สู้ตาย......จร้า

โดย: แม่น้องพะแพง IP: 125.24.230.182 วันที่: 11 มกราคม 2553 เวลา:21:40:02 น.

ลิงแสบตัวน้อยน่ารักสุด ๆ เลยครับผม
อีกไม่นานผมก็คงมีลิงน้อยน่ารักแบบนี้กะเขาบ้าง
กะลังพยายามอยู่คร๊าบบบบ...

โดย: NZ IP: 222.123.155.203 วันที่: 16 มกราคม 2553 เวลา:10:44:06 น.

ขอเป็นแฟนคลับอีกคนค่าาา หาข้อมูลพอดีเลย กำลังหวั่นๆเพราะจะพาจอมซนขึ้นเครื่องครั้งแรก บินภายในประเทศก่อน ช่วงที่จะเดินทางอายุประมาณขวบสองเดือนค่ะ

โดย: มดโตะ IP: 27.55.4.195 วันที่: 16 มกราคม 2556 เวลา:0:43:37 น.

ขอบคุณสำหรับข้อมูลค่ะ เราจะบินกลับไทยเหมือนกันใช้เวลาบินตั้ง12ชม. ตอนนี้กังวลอยุ่ไม่ใช่น้อย ลูกสาวอายุ4เดือนคะ เค้าเป็นคนหลับยาก ขี้ร้องไห้ซะด้วย ไม่รู้จะรอดหรือป่าวงานนี้ แต่อ่านข้อความของคุณแล้วมีประโยชน์มากเลยคะ ขอบคุณนะคะ

โดย: Natty IP: 192.99.14.34 วันที่: 29 มีนาคม 2557 เวลา:13:38:23 น.